|
Gisteren was een weendag. Huilen, janken, snotteren, rode stressvlekken, handen wild door het ontplofte haar, emotionele films op tv en ijscrème.
Jullie kennen het wel. Eentje waarin je liever in pyjama zou willen blijven hangen de godganse tijd maar bepaalde verplichtingen je toch uit je stinkende zelf halen. Waarop ik zeg: Axe heeft voor vrouwen ook 1 deodorant uit, kopen die handel want het werkt echt geweldig! Veel beter dan de typische vrouwen-deo's.
Neen maar gisteren kwam ik tot het besef dat ik heer Speedbroem eigenlijk wel heel heel leuk vind en dat heer Krullie gewoon een klootzak is die alleen maar aan seks kan denken. Ieder z'n eigen levensstijl natuurlijk. Ik vind hem een zak en hij vindt zichzelf geweldig.
Meningen verschillen en dat is maar goed ook.
Heer Krullie heeft me gekwetst door simpelweg zichzelf te zijn. Daar kan ik maar één iets mee aanvangen en dus niets meer laten weten. Afstand nemen. Hem een beetje bannen uit m'n leven. Hij heeft het volste recht om zichzelf te zijn en ik heb meer dan overschot van gelijk om mezelf te zijn. En als die beide zichzelfheden niet samen passen, dan is een rivier of een autostrade of een dialectbarrière tussen beide menschkes een betere oplossing. Hij heeft enigszins wel gelijk door zich te willen omringen met vele verscheidene mensen en door met iedereen leute te hebben. Door iedereen maar oppervlakkig te willen kennen en niemand als vaste waarde in zijn leven op te nemen. Hij mag dat doet maar mij kwetst dat want ik zit zo niet in elkaar. Na al die jaren dat we elkaar kennen en na al die gesprekken die we gevoerd hebben, wil ik meer zijn dan gewoon iemand dat hij soms eens kent en verwacht ik dat ook. Mijn fout. Zo leert men.
En ook al heb ik bindingsangst qua amoureuze relaties, op vriendschappelijk vlak heb ik daar ook wel wat last van, ik heb tijd om los te komen en m'n zotte zelf te zijn. Maar eens die fase gepasseerd, is het allemaal hecht en diep en zot en melig.
Ik wil hem zeker niet volledig kwijt, hoewel dat misschien beter is. Nu wil ik gewoon afstand en laat hem maar weer contact opnemen wanneer hij zin heeft om mij te horen.
Heer Speedbroem is een ander verhaal. Eentje van het genre "omg-mannen-jullie zijn zo blind".
En voor de mannen onder jullie die dit lezen, ja, ik heb het over jullie allemaal. Geen enkele uitzondering. Neen. Njet! Dus lees maar goed. En denk goed na over wat jullie ons aandoen.
Ik wil het niet hebben over het hele mannen versus vrouwen verhaal. Ik hou van jullie mannen. Ik kan niet zonder jullie. Vrouwen hebben ook hun absurde kanten waar mannen zot van komen. Ieder geslacht heeft zijn eigen minpunten en vele schoonheden.
Maar soms, heel soms, af en toe, zijn zijn jullie blind dat het niet meer kan!
Onwaarschijnlijk!
Hij en ik horen elkaar elke dag, continu, van s'morgens tot s'avonds tot s'nachts. Over heel uiteenlopende zaken. De daginvulling, een grappige anekdote van vroeger of nu, werkfrustraties, mijn angsten, zijn onzekerheden, enz. Alles door elkaar.
Ik ben eraan gehecht en ik ben aan hem gehecht. Het is stil begonnen en het is blijven sijpelen tot het heel luid was en omnipresent.
Het werd een gewoonte. Iets om naar uit te kijken. Een hartsprongetje telkens ik zag dat hij het was. Hij kent m'n manier van reageren. Hij weet wanneer er mij iets tegensteekt. Hij excuseert zich zelfs spontaan wanneer hij het te druk heeft en daardoor al enkele uren niet heeft kunnen antwoorden. Hij doet dingen tegen z'n zin, zoals verhaaltjes op commando vertellen, omdat hij weet dat ik daar nood aan heb of wanneer ik hem dat vraag. Hij brengt me spontaan op de hoogte van dingen die er eigenlijk niet toe doen.
Zie mannen, dat zijn dingen die jullie niet mogen doen bij vrouwen want dat schept de verkeerde verwachtingen. Hij geeft mij het gevoel dat ik belangrijk ben, dat hij me leuk vindt. Dat hij mijn aanwezigheid wil op meer dan vriendschappelijke manier.
Als jullie niet meer verwachten van een vrouw, laat dan niet de hele tijd iets van u horen, dag in dag uit! Temper daarin, wees matig en zuinig. Of wees niet zo begaan. Wees niet zo benieuwd. Neem afstand in de thematiek.
Gisteren heb ik een beslissing genomen na dat ik besefte hoe gehecht ik was geraakt aan hem en dat het met de start van m'n druk semesterleven nog steeds niet gebeterd was met de vlinders.
Hij is nu op dit eigenste moment aan het genieten van een zalige Valentijn samen met zijn vriendin en dat maakt me oprecht blij voor hem. Kut voor mij.
Ik heb besloten om ook van hem afstand te nemen. Laat hem maar sturen wanneer hij daar zin in heeft. Om twee redenen.
Ik wil geen echtbreekster zijn en ik wil m'n hart weer sluiten. Omdat het moet. Ik kan het niet meer. Doen alsof hij het liefje is terwijl hij eigenlijk zelf al een liefje heeft.
Loslaten is precies mijn algemene trend op de favoriete dag van onze geliefde Cupido.
Misschien is het ook wel mijn voornemen voor dit jaar. Loslaten... Want het doet teveel pijn om te geven.
Loslaten van heer Vogelmans.. maar die heer laat ik over voor een volgend verhaal. Wie weet is hij nu wel iemand anders aan het vogelen in plaats van mij.
Slechte dag vandaag. Uiteraard zit ik op dit uur nog steeds in pyjama en is een douche mij vreemd.
Lang leve mijn stinkgeurtjes en de lelijke reflectie in de spiegel. Het kan wel eens deugd doen om gewoon te zuchten en om zuchtend te zijn.
Fijne Valentijnsdag voor alle vrijgezellen onder ons!
Eet maar lekker wat je wil want je hoeft je toch niet sexy te voelen...
Single zijn heeft ook zo zijn voordelen. Liefs!14-02-2015, 15:24 geschreven door RosseMissSunshine 
|
