ja het grote verdriet dat toen al reglmatig opdook, na de geboorte van onze derde dochter, eerst en vooral de inbreng van de schoonma, 

waarom zoveel kinderen, das toch voor niks nodig

ze waren er zo tegen dat er nog kinderen kwamen, terwijl het natuurlijk onze beslissing was, ze waren stuk voor stuk gepland, geen erreurs , geen bedrogelingskes, gepland en gewild als wel

de bemoeizucht kwam steeds dichter en sleepte hem mee

maar  wat later meer en meer bleek te komen, was zijn onophoudelijke drankzucht, ineens werd het duidelijk waar het geld aan gespendeerd werd,voor een groot deel, kindergeld kwam binnen op zijn rekening, elke dag, elke dag opnieuw, moest ik hem om geld vragen voor wat boodschappen, om eten te kunnen halen voor de kinderen, ze waren nog zo klein alle drie, ik wilde ze alles geven dat ze nodig hadden, maar werd gestremd door zijn zucht naar geld, om het te kunnen verdoen, hij vertrok s'avonds laat naar brussel voor het bijwonen van diverse tv programmas, wat later bleek dat hij ook elders zat , maar toen niet geweten was

hijkwam terug in de vroege morgen of de late nacht zoals je wil, en moest dan weer werken om 4u s'morgens, dus ja comunicatie was er niet meer, en voor de opvoeding van de kinderen stond ik grotedeels alleen, hij trok er zich maar weinig van aan, uitgaan en geld verdoen was idd veel interesanter

toen de meisjes 7/10/13 waren, besloten we het nogmaals te proberen met een kindje (vanuit het oog dat het allemaal zou beter gaan nadien)

op 1april 1992, kondigde onze zoon zich aan, blij alom dat het toch gelukt was een zoon te hebben, (dacht ik ook voor hem, ) ja hij was mss wel content maar ontfermde zich evenmin veel iover hem, eens wat groter  werd er besloten dat er nog eentje moest koen want M. was zo alleen hij moest nog een speelkameraad hebben, dus de volgende zoon melde zich op 2 maart 1994, maart dan kreeg ik van mijn gynecoloog het ultieme verdict dat ik niet meer zwanger mocht worden, ik had het zeven keer gehad(nog een tweede miskraam gehad ook)net voor M.

en dr. zei dat het nu moest gedaan zijn want dat dat kindjes krijgen geen oplossing was om ons huwelijk te redden, dus het stond stillaan op springen, des te meer na de geboorte van onze laatste J., want daar ben ik dan stillaan met mijn neus op een zwaar feit gedrukt te worden, lang over gedaan ,lang getollereerd, lang moeite gehad om te geloven, (hoewel mijn moeder het steeds had gezegd tegen me, heb het altijd weg gelachen,tot ik ontdekte dat ze groot gelijk had gehad, maar ja, het kwade was ondertussen geschied  è, in de volgende blog licht ik een tipje van de sluier, maar eerst de kinderen hun leventje in de komende tijd na deze blog, kids groeien op

de eerste vier jaar na ons huwelijk gingen redelijk , ik leerde mijn schoonouders beter kennen, ze waren goed voor ons,dat zal ik nooit tegenspreken, maar het verschil tussen hun twee was onmoemelijk groot

met mijn schoonmoeder ging het niet zo best ik deed mijn best maar toch was er een grote kloof

met schoonpa daarentegen ging het super goed, we kwamen super overeen, en terwijl kwam ik meer en meer tot de ontdekking dat mijn echtgenoot meer de kant van mama koos, na 4 jaar besloten we op reis te gaan naar Tenerife, mooie reis waar we met tranen in de ogen van terugkeerden ,, we wilden daar voor altijd blijven, (ben ik blij nu dat we da ni gedaan hebben)

op terugweg , of net toen we thuis waren , ontdekte ik dat ik voor de eerste keer zwanger was, onze dochter was onderweg,

voor mij was dit een heel groot keerpunt in mijn leven, ik die zo van kinderen hield, ging nu zelf die levende pop hebben, en k heb ze gekoesterd tot op heden nog steeds , het is nog steeds mijn eerste levende pop, ze is uiteindelijk geboren op 26 mei 1979 op haar vaders verjaardag

maar toen ging de band met mijn dochter steeds beter en de band met mijn echtgenoot de dieperik in, omdat hij zo aan moeders rokken hing, al wat mama zei was beter, en pepe de vent had niks te zeggen,nu ja dochterlief was wel het keppekindje van meme en pepe toen, uiteindelijk is er na drie jaar nog en dochter bijgekomen, op 5 mei (1 dag voor mijn  verjaardag) in 1982, en een jaartje later kreeg ik een miskraam van een zoontje op drie maand onze kleine Emanuel, ik zie er nog elk jaar zwaar vanaf op 12 november, er moest en zou een ander kindje komen, uiteindelijk op 9 april in 1985 is onze derde dochter geboren, ik was super happy dat we al drie kids hadden, want de relatie kreeg toen al ferme putten, door drankzucht , en geen geld , omdat hij het allemaal opsoupeerde toen nog zonder de redens te kennen, later zal dat veranderen, ik ga het hierbij houden, voor vandaag, volgende  keer het verhaal achter een verdiet dat niet naar buiten kon komen

wat een jaar, we woonden toen al een paar maanden samen eddy en ik in zeebrugge, hij kon er postbode zijn, en ik werkte me de ziel uit mijn lijf  in de horeca

we woonden samen van juli tot sptember

 en in oktober zijn we dan maar getrouwd(stomste dat ik ooit in mijn hele leven heb gedaan

maar ja, ik wilde thuis wegvluchten, en ben zonder het te beseffen van de ene misrie naar de andere getrokken

nicole en hugo waren ook op de trouw, hugo was getuige voor eddy

de dag van ons huwelijk bleek al 1 grote vergissing en miserie op 11 oktober1975

het starte al met het opstaan

hij sliep bij mijn zus samen met zijn ouders

hij moest het huwelijksboeket ontvangen en dat kwam pas toe met veel vertraging, dus net wat te laat om met alles op tijd te kunnen zijn

enkele tijd later moesten we vertrekken naar antwerpen stadhuis, en wat gebeurde ermijn kleed scheurde aan de mouw, nicole van hugo heeft het dan nog genaaid, dan  de wagen waar ik moest inzitten met pa, viel in panne, vliegensvlug een andere wagen opgetrommeld, en weg,aan stadhuis zelf , viel er een trouwring van het wandelstokje van 1 van de kindjes net voor een rioolputje kwam hij tot rust(van geluk gesproken ? hij had er eerlijk gezegd beter in gerold), dan naar de kerk, alwaar we wachten op de bus die moest toekomen met de familie uit west vlaanderen, die ook alweer niet te vroeg waren, terug viel die ring van dat kleine stokje of het kussentje , en pa wilde hem oprapen en bukte zich zo zodat de naad van zijn kostuum broek scheurde, ma heeft dan in allerijl nog vlug een steekje genaaid , dan naar de zaal , daar verliep alles redelijk tot s'avonds, pa die nooit dronk, was zat, en ging op d tafel zitten waar ze de tart moesten op serveren , na herhaaldelijk geklaag dat hij er af moest werd hij kwaad en ging te voet naar huis, maar ma had haar tweepersoonsbed opgegeven voor die nacht en het gans met belletjes onderaan opgemaakt, maar toen wij naar huis gingen geraakten we niet meer binnen en pa sliep als geen een , dus van armoe in het eenpersoonsbed bij mijn zus dan maar, dat was onze eerste huwelijksnacht, en het hele gebeuren was toen al  gedoemd om te mislukken, alleen we wisten het nog niet, s"anderdaags terug naar zeebrugge, het leven ging verder, van dan af keerde het lot zich tegen me, heel lang met enkele tussenpozen van geluk, tot de volgende blog