het jaar 1972 is nu weg

1973 was een jaar van veranderingen

ik had ondertussen mijn studies opgegeven voor de kinderverzorging, deed het heel graag, maar het was te zwaar

doch was nog te jong om niet meer naar school te gaan, wat betekende dat ik een nieuwe uitdaging aanging

ik trotseerde de eerste gemengde school , tegen mijn zin, omdat ik liever meisjes alleen had , (was t'zo gewoon è)

ik ging diamantschool lopen

man ik deed da zo graag, maar de gemengde school situatie maakte daar een hel van

 ik heb dat amper een jaar uitgehouden, toen kortnadien werd ik ziek, ik kreeg de geelzucht, wij waren ondertussen allang weer in Antwerpen gaan wonen, 

ziek zijn, niks mogen doen, geen contac mogen hebben met niemand, saaie  boel

ma kocht  mij  HET RIJK DER VROUW een magazine die tijd

daar stonden pennevrienden in

ik schreef er enkele aan

had direct veel contact

allemaal jongens

och ik amuseerde me vanop mijn bed

doch er vielen er regelmatig uit de boot

toen op zeker moment bleef er nog ene over, maar gasten wat een afstand, het was er ene uit West Vlaanderen

Eddy Verstraete    hij kwam soms op bezoek, nadat ik genezen was, en ik ging ook met de trein naar ginder, dat was het prille begin van een romance zonder echte liefde, (wat later bleek ), zo heb ik het jaar 1974 ingezet

over en weer West Vlaanderen       STADEN ----ANTWERPEN

zo ben ik ook gestopt met de diamantschool, en gaan werken, bij JOELLE in de DAMBRUGGESTRAAT in Antwerpen

stoffenwinkel, waar ik me 100% goed voelde

zo heb ik ook via Eddy, NICOLE EN HUGO leren kennen

we gingen naar tal van optredens van hun, ik heb deze mensen weten leren waarderen op die manier

zo eindigen we in korte trekken het jaar '74

volgende zal zijn in 1975, een cruciaal jaar waar ik een hele domme fout heb gemaakt, maar ja k was nog zo jong en onervaren e

ah ja in 1972 è

tja das natuurlijk al lang geleden,

ondertussen in al die jaren is er veel gebeurd, 

ik was nog erg jong, moest van ma veel op vakantie naar mijn grootouders,

da was slapen bij moemoe haar snurken verdragen, en het gezaag van grootouders tegen elkaar, doch ik kon kind zijn, ik heb genoten van die vakanties, op latere leeftijd vond ik da niet leuk dat ik da moest doen, terwijl mijn ouders op reis gingen

later kwam het over alsof ik een tijd werd gedumpt, alleen de vakanties bij tant francoise die waren  de tofste, en ik zag toch ook constant moemoe en veva, want ze woonden bij elkaar

ik kon veel zorgen voor ons Patricia en onze Luc

zeker na hun mama's dood

 nu, mijn ouders hadden toendertijd besloten om concierge te gaan zijn bij een baron in Kapellen

ik was heel graag gezien van de barones, 

zij hadden ook een zoontje van enkele maanden oud , een kind om nooit meer te vergeten,

ma deed het kuiswerk daar en ik mocht het zilver steeds kuisen, deed da graag, kreeg dan altijd wel een zakcentje

, en voor de rest was ik hun favoriete kinderverzorgster, (ik liep trouwens school daarvoor, dus voor mmij was da stage è

mens ik zag da ventje graag, ik heb m nog gedragen op zijn doop, ik was zo trots op mijn engelke, we hebben daar 9 maand gewoond, pa kwam constant in ruzie met hen, en het huisje was erg vochtig waar we woonden, dus ja terug naar Antwerpen, maar een paar weken voor we verhuisden, kreeg ik nog een zoveelste klap te verduren, mijn klein engelke, werd degelijk een engelke, mijn lieve Alexander Nicolas , is gestorven, ik krijg er nog de tranen van in mijn ogen, , het was zo'n schat , man heb ik weer afgezien toen, ook ons ma, want het was ook haar oogappelke, het beste dat we dan deden was verhuizen, echt om alles te vergeten, dat ik sowieso toch ni kan, nooit

intussentijd had ook mijn broer al een dochterke, maar daar had ik heel weinig contact mee toen,  nu en dan zagen we da eens

de jaren verliep verder met horten en stoten, zoals een cinema bezoek met een jongen uit de familie , het was 1 van mijn twee of drie uitgaansdagen in mijn leven, volgende blog voor morgen., er moet nog zoveel verteld worden ,slaapwel

kwam ik veel bij mijn vrienden twee huizen verder , daar voekde ik me goed, mama, paqula en papa staf en oma dien tijde , dat was feest voor mijn ook ging ik heel graag naar mijn zus, nam dan de tram en ging richting stad Antwerpen,naarmijn zus

die droom werd ooit bruusk verstoord door haar toenmalig lief, die mij met zijn revolver bedreigde in mijn rug, omdat hij onze broer niet kon horen of zien

zus was op dat moment gaan werken, godzijdank is er niks gebeurd, maar toen heb ik wel de schrik van mijn leven opgedaan, de eerste welliswaar, (merk je later nog wel)

we gaan hier stapwaarts vooruit , in korte trekken

we geraken stillekes einde jaren 60 

1969 het jaar van mijn plechtige comunnie op 10 mei , 

onze franky(mijn neef) deed gelijk toen zijn eerste comunnie

en op 31 januari als ik me niet vergis van dat zelfde jaar  is mijn broer getrouwd, ik had toen met hem heel weinig contact

datzelfde jaar ook was mijn moeder goed ziek geweest 

ook het jaar dat tant Francoise (mijn tweede moeder en  lievelingstante) haar jongste kind kocht , man wat hield ik van die vrouw, nog steeds zoveel jaren na haar dood

zo komen we in 1972 terecht

weer zo een cruciaal jaar

daar word ik hopeloos verlirfd op de zingende tenor ROBERT YOUNG

ik was nog heel jong besfte niks van dat alles , want we waren dom gehouden die tijd

dus ja, da kon geen kwaad e

zowaar of ik verliefd was op mijn lieve vriend/buurjongen 

maar het engste  dat jaar was dat mijn lievelingstante Francoise, stierf, dat heeft mij een enorme klap gegeven voor de rest  van mijn leven, nog steeds ......

tweede klap die ik kreeg, mijn moeder vertelde me de waarheid

mijn zus was niet mijn hele echte zus, maar mijn halfzus, dus zij was van mijn ma maar met een andere pa

het heeft heel mijn alles op zijn kop gezet, maar uiteindelijk, kon zij er niks aan doen, en ik ben haar nog meer en meer mijn zus gaan noemen, en heb hier nooit nog 1 woord over gerept, basta, het was mijn zus en daarmee uit, en niemand zal ze afpakken zelfs nu nog niet

ik was toen 15 jaar, ben er nu 57, onze band is alleen maar verstevigd, zo kreeg ik datzekfde jaar nog en derde klap

mijn moeder wilde verhuizen naar een baron als concierge, dus voor mij was het alles afgeven, en het ergste  mijn vrienden achterlaten, mijn zus zag ik toch veel gezien ik school liep achter haaar deur, 1972 een jaar om nooit te vergeten

morgen starten we terug in 1973/74

mijn moeder moest dringend naar het moederhuis want ik melde me aan   het scheelde aan niks of ze kocht me aan de poort van het moederhuis k was blijkbaar een rappe    k was naar het schijnt een klein schoon ding met pikzwart haar   ik kreeg de naam MARIE ROSE  met als tweede naam MICHELINE genoemd naar mijn peter Michel

eerlijkheids halve weet ik niets te vertellen over mijn kindertijd

pas rond mijn 7 jaar weet ik terug anekdoten te vertellen

gaande van kinderdromen tot  school en thuis situaties

we waren thuis met drie, mijn broer die 10 jaar ouder is, en mijn zus van 11 jaar ouder

dus ja ik was het kakkernestje

mmar ook de jongste en het meest meegemaakt met mijn ouders

ik heb alle ruzies van mijn ouders meegemaakt van klein tot de grote zware ruzies, 

pa kon nooit niks goed doen voor ma, als je weet dat ik als dreumes van mss amper 8 jaar de valies moest geven aan mijn vader omdat ma wilde dat hij wegging,( en ja broer en zus da is da klein bruin valiesje dat nu nog bij broer staat met die papieren) 

ikwas het trekpopke van hen, gelukkig had ik toen mijn zus nog die me veel weghaalde thuis want die twe waren ondertussen al het huis uit

maar het heeft een zware stempel achtergelaten, tot hiertoe mijn erste verhaal het begin van alle ellende, we zijn hier ongeveer in het jaar 1965