Pittige of niet pittige discussies mogen hier altijd ontstaan.
No Roman
30-08-2013
Hi people!!
Het is al een tijdje geleden dat ik eens schreef op mijn blog. Ik heb leerrijke weken achter de rug. Ik wilde uit mijn valkuilen stappen maar moest daarom heel veel veranderen in mijn gewoontegedrag. Ik ben meer en meer confrontaties beginnen opzoeken. De valkuil was het vluchtgedrag en mijn mening niet tonen of vertellen. Het heeft wel voor botsingen gezorgd waardoor ik weer begon te twijfelen of dit wel goed was. Toch ben ik trots op mezelf. Ik wil niet meer in posities geduwd worden waar ik niet voor kies. Ik heb niet veel geslapen deze week is wel jammer. Nu zal ik aan een boek beginnen die identiteit heet van Paul verhaeghe. Heel psychotherapteutisch getint. Ik hou wel van de psycho therapie. Ik ben de laatste tijd heel erg fan van florence and the machine. Ik hoor heel graag haar stem. "Only if for a night "is momenteel wel mijn favoriete liedje. It makes my happy! Ik begin volgende week terug met volleyballen en kijk er enorm naar uit. Het is nu wel na 12 jaar op recreatieve basis. Ik begon druk en moeten met volleybal te associëren en daarom koos ik nu voor recreatief. Het werd me allemaal wat teveel, studies en volleybal 2 zaken waar ik veel druk heb opgelegd. NOT GOOD!
Ik ben oververmoeid. Wanneer ik het mentaal of psychisch moeilijk heb slaat dit direct op mijn lichaam. Dus kreeg ik het advies om het rustiger aan te doen. Aangezien ik een grote vorm van perfectionisme heb is het moeilijk om mezelf dat te gunnen. Ik wil altijd bezig blijven. En niet plooien:) Een terugval wil ik zeker niet dus luister ik naar het advies. Ik probeer mezelf ook wat tijd te gunnen en het rustiger aan te doen. Gisteren had ik een rustige dag maar verviel in mijn oude gewoontes door me schuldig daar over te voelen en dan maar te gaan fitnessen. Met als gevolg dat ik nu stijf ben. Olé! Eigenlijk heb ik geen zin om nu depressief te doen op deze blog.
Ik ben nog altijd bezig in mijn boek en ik zit er weer helemaal in. Ik wil niet dat mijn boek uit is omdat ik er zo graag in lees op dit moment. Toch wil ik zo rap mogelijk alles lezen. Het is een boek die er voor zorgt dat je verder nadenkt over alles. Ik heb het niet echt voor boeken die alleen maar objectiveren. Filosoferen vind ik uitdagend en leuk. Een boek dat je aanzet je leven te overlopen en sommige zaken van dichter bij te bekijken of vanuit andere invalshoeken te bekijken, vind ik schitterend. Misschien omdat ik het altijd met mijn leven kan vergelijken dat ik het uitdagend vind. Ook een vorm van perfectionisme denk ik om maar toch maar beter te kunnen doen in mijn leven.
Op dit moment vraag ik me af waarom ik soms confrontaties uit de weg ga. Soms vlucht ik van zaken en ik vraag me af waarom. Wanneer ik in het begin depressief was vluchtte ik in mijn bed. Ik kon niet meer naar de winkel gaan of op openbare plaatsen komen. Dat waren te veel prikkels. Alles was enorm vermoeiend. Ik dacht dat ik depressief gekomen was door het rot jaar die ik achter de rug had. Mijn ouders gingen scheiden, mijn 5 jarige relatie kwam tot een einde en mijn studies lukten aan geen kanten. Dit waren zaken die er wel mee te maken hadden maar niet de hoofdredenen.
Van kleins af aan moest ik altijd presteren. Ik heb nooit buiten gespeeld als kind of echt kind geweest. Ik zat achter mijn bureau. Ik ervaarde druk en begon zelf heel rap de lat hoog te leggen voor mezelf zodat ik er zeker niet aan kon. Ik puberde ook niet. Heel veel stappen werden overgeslagen. Ik had het dan ook moeilijk om een eigen identiteit te vinden. Ik had een heel complexe en verkeerde band met mijn vader. Waardoor ik niet overweg kon met mijn moeder. Ik volgde elke gedachte van mijn vader en geloofde ook alles wat hij zei. Ik creëerde dus geen eigen identiteit waardoor ik dus ook in grote afhankelijkheid terecht kwam. Dit allemaal was niet goed voor mijn eigen persoonlijkheid en dit zorgde er dan ook voor dat ik vast zat. Ik had hier echter geen inzicht in voor mijn depressie. Depressie vind ik zo een vuil woord en zet direct een stempel op je!
Monday today! Ik had een zwaar weekend achter de rug. En zwaar daarmee bedoel ik niet dat ik tot een kot in de nacht ben weg geweest. Het is veel te lang geleden dat ik eens ben weg geweest nu ik er over nadenk. Ik ben 22 jaar en zet heel weinig een stapje in de wereld at night. Is dat een schande? Voor mij niet althans. Alhoewel je dan ook niet echt mensen kan leren kennen zeker. Hierin volg ik de woorden van mijn moeder wel: " Denk je dat ze aan u deur gaan komen bellen misschien?" Nu zit ik daar al jaren op te wachten zeg en niemand die aan die deur komt bellen. Spijtig! haha nee.
Vandaag deed me wel beseffen dat ik geen relatie wil de komende tijd. Ik heb 2 lange relaties gehad en ik vergat mezelf in de relatie. Ik was niet mezelf en ging volledig op in het leven van mijn partners. Nu vraag ik me nog af ik me nog zou kunnen binden. Ik wil mezelf blijven en niet een uitgedunde versie van mezelf zonder behoeftes. In een relatie moet je natuurlijk altijd een beetje inbinden maar een hondje van iemand zijn, NO WAY! Al was het zo erg niet. Geen afhankelijke posities meer voor mij. Dat is dan beslist!
Morgen een rustige dag, ik ben uitgeput. Luisteren naar het lichaam dus!
Net een wandeling gemaakt in het donker. Ik had een bezinning nodig. Ik ging op een bankje gaan zitten, alleen. Iedereen keek wel raar omdat ik alleen zat te staren naar de grond. Ik moest mijn hoofd een beetje leeg maken. De stad is mooi als het donker is moet ik zeggen. Ook al woon ik er nog maar een maand, ik voel me er wel redelijk thuis. Het is moeilijk ergens helemaal uit je regio gaan wonen en alles zelf te moeten opbouwen. Zo voelt het toch. Thuis kan ik niet wonen want dan ben ik te afhankelijk maar hier voelt het wel eenzaam.
Vriendschap
Wat betekent vriendschap? Soms is het een eenrichtingsverkeer. Heb je dan iets aan deze relatie? Nee, maar ik geef het niet makkelijk toe. Ik bied een luisterend oor en als er een vraag gesteld word die voor mij bestemd is, antwoord ik zo kort mogelijk en zo geef ik de aandacht terug aan die persoon. Ik ben dus zelf de oorzaak van het eenrichtingsverkeer. Alhoewel ik wel goed heb kunnen babbelen met een vriend vandaag. Ik creëer meer en meer vriendschappen die dieper gaan dan vroeger. Gesprekken waar ik zelf iets uithaal. Daar ben ontzettend blij om. Jaren geleden leek alles zo oppervlakkig. Onbewust leven, geen identiteit en vooral geen aandacht geven aan het gevoelsmatige. Er werd altijd gehandeld door het verstand. Gezond verstand. Luisteren naar het lichaam kon ik niet. Ik schoof het altijd opzij. Gevolg ik raakte vast in een doolhof waarvan ik de uitweg maar niet vond. Nu probeer ik af en toe te luisteren naar mijn buikgevoel.
De dag voor mij begon goed. Ik werd wakker rond 8u30 met een fris hoofd. Ik ontbijt niet 's morgens en ja ik weet dat het niet gezond is. Als ik opsta dan denk ik echt niet aan eten. Ik besloot vandaag de grote kuis te doen. Het heeft me een heerlijk gevoel door relatief propere ruimtes te wandelen? kuieren? slenteren? rennen? ( Ik kan niet kiezen, hangt af van mijn modus.)
Het nam 4 tal uur in beslag. Ik deed dit samen met mijn huisgenoten. Ik woon in een huis samen met 3 andere mensen. Best leuk eigenlijk! Dit is voor mij een tussenstap zodat ik volgend jaar alleen kan wonen. Het is handig om te sparen en om contact te hebben met andere mensen wanneer de nood er is.
Ik ging naar de fitness en had de minste moeite om alles vol te houden. Ik kon op elk toestel op die ik voor ogen had en moest niet afhaken. (Trots op mezelf!:) Fitness vind ik ook een vorm van perfectionisme. Althans dat is bij mij het geval. Alhoewel ik nog niet voel wanneer ik effectief moet stoppen zodat ik geen pijn heb de volgende dag.ik had na mijn eerste fitnesservaring een hele dag overal pijn, mensen mochten me dus niet aan het lachen brengen. Ik moet zeggen dat was een depressieve dag haha. Ik weet dus totaal niet weten waar mijn grenzen liggen. Vroeger ging ik constant over mijn grenzen op alle vlakken. En nee ik heb het niet over bungeejumpen ofzo. Ik kan heel moeilijk nee zeggen en daar probeer ik echt aan te werken. NEE is 1 letter langer dan JA misschien ligt het daaraan. H A H A that's the reason.
Daarna zong ik luidkeels mee met de radio. Ik hoorde geen geschreeuw van de buren dat ik mijn klep moest houden, dus het zal wel meegevallen hebben. Ik had 2 tickets gewonnen om een film te bekijken vanavond maar een vriendin heeft afgezegd. Te laat om nog iemand anders te zoeken en eerlijk gezegd had ik echt geen behoefte om die zoektocht te beginnen. Het was een teleurstelling voor mij. Ik verlangde nog eens naar een gezellig uitstapje.Een goede babbel, popcorn vreten en het 'ik wil dit ook' gevoel als je naar een romantische film kijkt. Ik zag het al voor me ik kwam met een goed gevoel thuis en daarna vredig en lichtzinnig slaap kunnen vatten. Dromen over verschillende, onrealistische en über knappe mannen die in real life gewoon niet bestaan. Oh nouja! Ik spendeer de avond wel voor de tv of vluchtend in mijn bed om maar niet te moeten nadenken over hoe de avond had kunnen lopen.
Ik kreeg een aantal maanden geleden de kookboek van Sofie Dumont. Sinds ik verhuisd ben vind ik die niet meer. Dit is dan ook te zien aan mijn kooksels. Nee ik worstel een beetje met mijn gebrek aan creativiteit en heb de neiging om altijd maar dezelfde "lekkere", "mis" kooksels te maken. à l'improvist mislukt jammer genoeg altijd. Ik kan wel goed een recept volgen en daarna iets persoonlijks toevoegen. Ik kook niet slecht maar het kan altijd beter vind ik. Misschien moet ik het eens overwegen om kooklessen te volgen? Why not! Ik sluit vandaag dan ook af met de gedachte te beginnen aan een lekkere pasta Carbonara. Jamie zeg!
Dit is het begin van iets nieuws. Althans dat is de bedoeling voor mij. Je zal me doorheen de verschillende teksten die ik plaats op deze blog zeker en vast leren kennen. Als je dat nu wil of niet.
Nu is de realistische vraag:" hoe hou je zo een blog interessant?" Eigenlijk is dit totaal niet mijn doel. Ik wil gewoon een manier vinden om mijn gedachten van me af te schrijven. Ik ben een vrouw. Ook al vind ik het persoonlijk nogal een volwassen woord en beschouw ik mezelf totaal niet volwassen. Ik voel me meisje. De acceptatie van mijn vrouwelijkheid moet duidelijk nog komen. Ik ben 22 jaar.
Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik geen conservatieve ingestelde vrouw ben. Ik hou van vrijheid en openheid in mijn leven. Alles wat met controle te maken heeft heb ik los gelaten. Ja ik was vroeger een " regelteefje". Alles moest ik onder controle hebben wat tot perfectionisme heeft geleid. Not Anymore!
Ik zal af en toe wat Engels mixen tussen mijn teksten. Ik heb een Australische stiefmoeder. Dus ik praat heel veel Engels. Nu wil ik vandaag wat vertellen over mijn dag.
5 augustus 2013. Vandaag werd ik gewekt door de irritante geluiden van de mixer van mijn vader. Aangezien ik zelf geen kamer heb in mijn vaders huis sliep ik in deze van mijn broer. Ik woon alleen dus werd er geen rekening gehouden met een kamer voor mij wanneer hij verhuisde. Weg van mijn moeder. Die kamer is gelegen naast de keuken. Met een goed humeur werd ik dus wakker.
De dag begon goed ik moest naar therapie vandaag. Ik volg 3 dagen in de week therapie in een centrum. 2 jaar geleden kreeg ik een depressie en werd opgenomen voor een aantal maanden. Deze opname heb ik goed afgerond en ik voel me goed. Nu volg ik nog 3 dagen in de week therapie om daarna aan het werk te kunnen.
Het geluid van de mixer zat nog in mijn hoofd maar ik kon me uiteindelijk wel over het rothumeur heen zetten.De dag begon met een spelletje badminton. We verloren 2 keer maar er werd intensief gespeeld. Daarna was het een poëzie uurtje. Anderen van mijn groep vonden dit de hel. Ik vond dit stiekem interessant maar uitte dit gevoel niet. Ik schreef zelf een gedicht over lichamelijkheid. Daarna hebben we lekker gegeten en genoten van de zon. De namiddag verliep vlot.
Ik voel me vandaag een beetje kwaad. Maar waar komt die kwaadheid vandaag? That's the question. Ik ga er nog een rustige avond van maken en nog wat lezen. Momenteel ben ik bezig met het boek Huwelijk van jeffrey Eugenides. Nog mensen aanraders van boeken? Ik ben echt in een zotte leesperiode. Ik verslind ze gewoon.
