Nog 7 keer slapen

Als Roos goed geslapen heeft 's nachts en erg flink is overdag plakken we stickers op een groot blad. Wanneer het blad vol is krijgt ze een nieuwe boekentas. Er moeten wel prinsessen op staan.
Dus na twee weken van flinke dagen en goede nachten, stap ik naar de winkel met het voornemen om een prinsessenboekentas te kopen. Vier winkels later, heb ik een boterhammendoos, turnslofjes, een spaarpot voor Finn, broeken voor Finn, maar nog steeds geen boekentas. Voor een appel en een ei vind ik uiteindelijk een mooie roze boekentas (zonder prinsesje erop) en als troost een drinkbeker, deze wel met prinsesjes.

Nog vijf keer slapen

Ons eigenste prinses is maar wat fier als ze al die spulletjes ziet. Tijdens de week voor haar eerste schooldag, haalt ze zelf regelmatig haar boekentas op, om alles nog een uit te pakken, te benoemen en te rangschikken.

Nog 3 keer slapen

Aan de kiekebookindjes (de creche) hebben we bij wijze van afscheid een groot kegelspel gegeven; En voor Wendy, Cindy en Carla een kaartje gekleurd met een mooi gedichtje. Maar goed dat onze Finn er nog gaat, het afscheid viel dus niet zo zwaar.

Nog 1 keer slapen

Morgen is het zover. Roos kijkt er erg naar uit. Finn gaat naar de kiekeboo (die is nog klein!), en Roos mag naar school.

Eindelijk is het zover.

's Morgens brengen we allemaal Finn eerst naar de kiekeboo met de fiets. Roos weigert mee naar binnen te gaan en blijft met papa buiten voor de deur staan. (we moesten ons maar eens bedenken en haar toch bij de kiekeboo laten !!). Als Finn geïnstalleerd is rijden we naar de school. ik vertel haar nog eens over juf Nadia, wat ze allemaal gaat doen en dat ze boterhammetjes mag eten op school. Vooral dat laatste trekt haar erg aan. Op school aangekomen is ze niet erg onder de indruk, ze lijkt het allemaal heel normaal te vinden. Het boekentasje mag wel op de gang in de kast, maar wel pas nadat ik haar verzekerd heb dat juf Nadia straks samen met alle kindjes de boekentas terug openmaakt om de boterhammen op te eten.
Roos zet zich onmiddellijk aan het dichtsbijzijnde tafeltje en kijkt even verbaasd naar een ander kindje dat moord en brand schreeuwt omdat zijn mama gaat vertrekken (die ocharme bij het weggaat ook haar traantjes wegpinkt). Roos heeft ondertussen op niet misverstane manier duidelijk gemaakt aan een ander jongetje dat ze het niet op prijs stelt als men dingen van haar afpakt.
Als ik nog om een kusje bij haar bedel zegt ze; nee mama, nu moet ik naar school.

mama