Woensdag ben ik met Jeroen en Anne voor werkspullen gaan shoppen. Ze moesten perse naar een speciale winkel. Na een uur rijden waren we daar eindelijk, blijkt het een super kleine winkel te zijn, met vreselijk vervelend personeel. We vroegen of we naar boven mochten voor zaagschoenen, maar we werden naar beneden gestuurd. Beneden hadden ze natuurlijk niet wat we zochten, dus wouden we alsnog naar boven. We moesten eerst wachten op een andere werknemer, welke duidelijk geen idee had wat hij allemaal verkocht. Nu moet ik zeggen dat Anne ook niet de gemakkelijkste klant is. Hij wist precies welke schoenen hij wou, hij wist alleen niet meer van welk merk, noch welke kleur. Na heel lang wachten besloten we uiteindelijk om enkel met een nieuw paar veters te vertrekken. Mij voorbereidend op de volgende winkel, welke nog kleiner zou zijn, zijn we weer een groot aantal kilometers gaan rijden. Deze andere winkel was echter volledig vernieuwd en uitgebreid. De mannen leken hun hemel gevonden te hebben tussen al die nieuwe speeltjes. Anne is uiteindelijk met eenzelfde paar schoenen naar huis gegaan als hij daarvoor al had gehad. Wat een anti-climax van de zoektocht.
Donderdag hadden we een aantal bomen omgezaagd. De laatste was zowel over de gracht als op straat beland. Volledig ongeorganiseerd begonnen we die boom te zagen, waardoor er last-minute nog overal naartoe gerend moest worden om auto's tegen te houden en materiaal te halen. Niet zo handig, maar wel heel grappig.
Gisteren waren we met enkele gasten stobbes uit de grond aan het halen. In de namiddag werd iedereen wat moe en begon minder aandachtig te werken. Eén van de gasten was op z'n knieën aan het werk en zwaaide met de bijl van rechts naar links, maar liet tijdens zijn zwaai de bijl los waardoor deze met een bloedgang in het water vloog. Jeroen gaf hem de keuze om deze terug te betalen, of hem uit het water te vissen. Hij besloot voor het laatste en sprong in het ijskoude, maar bovenal stinkende water! Na een halfuur zoeken, veel gezeur over hoe koud en vies het wel niet was heeft hij hem wonder boven wonder kunnen vinden. We hebben hem een douche gegeven onder de tuinslang, waar nog veel kouder water uit komt. Ocharme die jongen, hij was volledig bevroren!
Sinds deze week is er vanaf nu ook tot het einde van juni nog een andere stagiair. Hij zit in zijn eerste jaar zorg & welzijn en loopt stage op maandag en dinsdag. We zijn nu met z'n vier het volledige team de komende maanden.
We hebben gister (eindelijk) de externe opdracht kunnen afwerken. We hebben zoveel moeten harken dat we allemaal (ja zelfs de mannen!) blaarvorming vertonen tussen onze duim en wijsvinger. De weilanden zien er terug heel netjes uit, dus het resultaat mag er zijn. Omdat de mannen niet zo graag in de oude Land Rover rijden mocht ik terugrijden. Dat ding is echt geweldig! Tijdens het werken had één van de gasten de hele tijd staan zingen. Hij kan dat heel goed en omdat hij geen zin had om te harken vonden wij het wel leuk om was live-muziek op de achtergrond te hebben. Hij zingt alles (zolang het Nederlandstalig is) wat je ook maar vraagt. Na een hele reeks voor mij onbekende verhalende liederen was hij overgeschakeld op Disney: De Leeuwenkoning en Robin Hood. Ik heb beide nog nooit gezien. Anne (de vaste begeleider en specialist in bosbouw) vond dit niet kunnen en heeft vandaag de DVD's voor me meegebracht. Nu ben ik verplicht om ze te kijken! :p
Vandaag hadden we om 14h al gedaan met de opdrachten, waardoor we wat tijd hadden waarin we niet aan een nieuwe taak konden beginnen. Eén van de gasten moet leren werken met een kettingzaag, maar hij is niet bepaald de snelste. Zeg maar gerust extreem traag.. In de voormiddag hebben we hem een aantal bomen laten snoeien en in de namiddag mocht hij de machines uit elkaar halen en schoonmaken. Normaal duren beide zaken niet zo lang, maar bij deze jongen zou het zonder begeleiding zelfs binnen een jaar nog niet klaar zijn. Je moet even wennen aan dit tempo, maar het is voor mij ook wel nuttig. Zo heeft Anne de tijd om mij alles uit te leggen en te laten zien, waardoor ik nu ook weet hoe ik een kettingzaag uit elkaar moet halen en terug in elkaar moet steken en volgens welke techniek een boom gekapt wordt. Omdat we dus nog wat tijd over hadden zijn we nog even langs de koeien geweest. Die staan op het allermooiste plekje van het landgoed; de ideale plek om even te ontspannen. Als je daar aankomt geven de koeien eerst een heel concert, omdat ze op eten hopen. Dat is heel grappig want de ene koe loeit op een andere toonhoogte dan de andere. Wanneer ze eenmaal eten hebben gekregen zijn ze allemaal tevreden en hoor je ze rustig kauwen. Het zijn echt geweldige beesten, maar het is jammer dat ze niet tam zijn.
Maandag heb ik de keuken schoongemaakt. Die lag er echt zo vies bij! Van bruin/geel is deze nu terug wit. Ik kreeg al een opmerking van JP dat ik precies wel heel veel zin had om schoon te maken. Wel nee, ik maak niet graag schoon, maar ik vind het nog erger om in zo'n vieze omgeving te moeten koken en eten.
Gisteren ben ik voor het eerst hier gaan paardrijden. Het is een kleine, erg familiale manege. Het is er heel gezellig. De lessen zijn niet zo intensief als bij ons, maar het is wel heel leuk. Vanaf nu ga ik elke maandag rijden.
Ik heb vandaag ook koekjes gebakken, om morgen mee te nemen naar stage. Ik had het de jongens al beloofd en ze keken er erg naar uit. Nu hoop ik heel erg dat ze niet (te erg) mislukt zijn...
Vandaag ben ik de dag begonnen met de vroege fietstocht richting Marope. Ik was erg onder de indruk van de zonsopkomst! (foto 1) Op stage hebben we op het landgoed zelf gewerkt. Door de takenverdeling heb ik vandaag heel de dag met 1 begeleider en 1 gast gewerkt. Dit was leerrijk omdat ik zo veel aan de begeleider kon vragen. Ik ben te weten gekomen dat ik ze willen dat ik er zelf achter kom welke diagnoses er bij welke gast zijn gesteld en waarom ze hier bij Marope zitten. Ik ben blij dat er niet direct diagnoses op de gasten worden geplakt omdat ik ze nu tenminste op een objectieve manier kan leren kennen. We zijn heel de dag aan het kloven geweest. De boomstronken in stukken gehakt om ze tot brandhout te maken. Er was voor heel de dag regen voorspeld, maar net zoals gisteren hebben we in de stralende zon kunnen werken.
Na het werken ben ik Doetinchem gaan verkennen. Ik ben naar de andere kant van de stad gefietst en vervolgens wat winkels gezocht. Ik heb nog geen idee hoe het uitgaansleven hier is, maar verder is het een erg leuk stadje. Op mijn terugweg werd ik tegengehouden door enkele jongeren van VWO 5. Zij hadden een tentoonstelling gemaakt met hun docent van tekenen en ze vroegen of ik even kwam kijken. Dit was echt super cool! Ze hadden het thema 'privacy' gekozen. Bij de ingang hing een blad van enkele meters lang met allemaal voorwaarden en cookies. Om binnen te gaan moest je zeggen dat je hiermee akkoord ging. Natuurlijk heb ik deze niet gelezen, want dat doe ik op het internet ook nooit. En dat was juist hun standpunt: iedereen accepteert dit soort voorwaarden altijd gewoon zonder ze te lezen, maar hierdoor zie je soms wel belangrijke punten over het hoofd. In de eerste kamer stonden er enkele spreuken op de muur geschreven en waren er naakte meisjes geschilderd. Dit om duidelijk te maken dat je er zelf wel voor kiest om al je gegevens en foto's op het internet te plaatsen, maar dat dit voornamelijk gebeurd onder druk. Je doet maar mee met de rest. Ook hadden ze een muur volledig vol gehangen met post-its waar 'jij' op stond. Als je binnen kwam stond je met je rug naar deze muur toe. Dit symboliseerde dat het achter je rug om ook vaak over jou gaat. Er wordt geroddeld, de anderen zien je, enzovoort. In de tweede kamer was de ruimte van een hacker/stalker uitgebeeld. Uit alle gaten kwam push om aan te geven dat het kwaad van het internet zich ook via alle kleine wegen uitbreid. Als je binnenkwam keek je in een spiegel waarin stond: "You will always be seen", om aan te geven dat zelfs als je achter een hoek staat anderen jou kunnen zien en bij jouw gegevens kunnen. (foto 2) De laatste kamer was volledig zwart geverfd. Deze hadden ze volgeschreven met informatie over een bepaalde journalist die alles op facebook openbaar had staan. Ook hadden ze de pagina's van facebook zelf erbij gezet om aan te geven dat het niet illegaal is om informatie, bestanden en foto's van iemands profiel af te halen. De journalist had deze kamer echter gezien en was hier erg boos om geworden, hierdoor hebben ze het meeste terug met zwart over moeten verven, maar de boodschap was duidelijk. Ik werd rondgeleid door een enthousiaste leerlinge, dat was heel leuk! Ook hadden ze een aparte ruimte voor mensen die zo erg geraakt werden dat ze even konden bijkomen met een koekje en een gesprek. Hier kon je bijvoorbeeld terecht als je zelf ervaring had met privacymisbruik. Het was echt mooi in elkaar gestoken en ik vond het een goed gekozen onderwerp.
Mijn medebewoners kom ik niet zo vaak tegen. Ze zijn er meestal als ik weg ben en andersom. Blijkbaar hebben ze hier geen gewone bakpannen, waardoor ik m'n vlees in een pannenkoekenpan moet bakken :p (foto 3). We hebben hier ook allemaal een eigen frigo en plank voor de boodschappen, maar ik ben blijkbaar de enige hier die eet?!
Vandaag was mijn eerste stagedag. Normaal kan ik meerijden met iemand vanaf Zelhem, maar vandaag moest ik tot aan Marope fietsen. Dat was zo'n 15km heen, en natuurlijk weer 15km (met keiharde tegenwind) terug. We hadden al een uur langer gewerkt dan normaal dus ik was redelijk laat thuis. Het was wel heel leuk. De gasten hebben zeer uiteenlopende karakters, maar het is een leuke bende! Ze hebben me allemaal hartelijk ontvangen en zijn erg blij met (eindelijk) een vrouw in het team. Eerst zijn we de koeien gaan voeren. We moesten een klus buiten de deur doen en zullen hier nog enkele dagen mee bezig zijn. We hebben bij een boer een klein bos moeten snoeien en moeten nu alle hout nog versnipperen en opruimen. De gasten plagen elkaar constant, maar hebben allemaal erg veel plezier. :)
