Met een jaartje vertraging speelde de Ierse groep Danu (http://en.wikipedia.org/wiki/Dan%C3%BA) zaterdag in het Lierse cultureel centrum de pannen van het dak. Folk in al zijn hoedanigheden, jigs, reals, polka's, weddingsongs, niets ontbrak. Het was een streling voor het oor, vokaal en muzikaal. Er was zelfs plaats voor enkele Bretonse liederen. De Ierse versie (de uillean pipes) van de doedelzak verraste menig toeschouwer, hij wordt vooral bestuurd door de bewegingen van de spelersellebogen. De bouzouki was eveneens een aangename verrassing in het muzikale speelveld. Neem daarbij de zoetgevooisde stem (in het iers, het gaellic of het engels) van de zangeres en het totale muzikale plaatje klopte als een bus. Iedereen heeft ervan genoten en hopelijk komt er in de toekomst nog eens een kans om deze top Ierse folkgroep nog eens bezig te zien en vooral te horen. Daarna nog een (Duvels) afzakkertje in het cultuurcafé, waar we de boel hebben gesloten, en de avond was meer dan geslaagd te noemen. Spijtig genoeg hebben we hierdoor de 100ste verjaardag van mijn favoriete Lierse club moeten missen, maar een mens kan niet alles hebben in het leven. Maar toch nog een geweldige verjaardag toegewenst aan Lyra, de grootste socio-culturele club van't stad, zoals de voorzitter dat zo pittig kan uitdrukken.
Op zondag 4 januari had de jaarlijkse stadsreceptie plaats, een initiatief dat bij vele mensen duidelijk wordt gewaardeerd. Maar hoorde ik daar geen lichte wanklank, men (stadsbestuur) is zinnens dit initiatief af te schaffen??? De toespraken werden al binnenskamers gehouden, volgend jaar ook de rest? Na navraag hebben enkele gemeenteraadsleden me benadrukt dat dit geenszins het geval zal zijn. We zullen zien. De nieuwjaarsdrink voor de vrijwilligers was ook maar voor één jaartje afgeschaft!!! Recepties in de club,op het werk, in de partij, joepie nog 12 te gaan. Ik heb al lang geleerd zwaar te delibereren. Veel te gevaarlijk voor de rondborstigheid van de mens. Zaterdagnamiddag, dankzij de Vlaamse overheid, naar de musical Daens gaan kijken. Een appreciatie vanwege de minister aan de plaatselijke jeugd-, sport- en cultuurraden. Ik ben ver van een musical-fan, maar het heeft mijn verwachtingen enorm overtroffen. Een duidelijk (http://www.daens.be/) verhaal (als je de achtergrond wat kent en de film gezien hebt, zeker) een prachtige cast , luisterrijke muziek (mengeling van verschillende stijlen), een prachtige zaal, fenomenale decors (vooral de 3d-beelden) kortom een fantastisch totaalresultaat. Het enige minpuntje, je verstond niet alle liedjes even goed. Maar ook daar was een mouw aangepast, boven het toneel liep de tekst deels in het Frans, deels in het Nederlands. Aan eenieder die nog niet geweest is, er worden nog voorstellingen gegeven tot 8 februari. De dag werd afgesloten met alweer een prachtig afgewerkte receptie. Vandaag zal ik maar eens gaan trainen!!!
Dit is het einde van het jaar 2008 Is het dit wat we hadden verwacht? eco-crisis, crisis financieel ieder ondervindt zijn eigen deel maar ... laten we het positief bekijken laten we elkaar verrijken daar heeft niemand iets op tegen naar een hoopvol 2009
Aan ieder die mijn blogje volgt en leest, de allerbeste wensen en op naar een ... 2009
De ganse voormiddag was het, ondanks de voorspellingen, vrij droog weer. Maar vanaf de start van de 2de natuurloop, in de huidige serie, werd het vrij druilerig en zelfs koud. Alweer meer dan 600 deelnemers aan de start van de 3 verschillende afstanden. Het begrip "Natuurlopen" is vrijwel in gans onze provincie vrij goed ingeburgerd. Ook uit Vlaams-Brabant en Limburg komen langsom meer deelnemers. Ook ik was één, van de meer dan 200, deelnemers aan de 10km. Het blijft voor mezelf steeds een enorme uitdaging want veel trainingswerk komt er niet aan te pas. Tussen de 2 natuurlopen in had ik amper 20km onder mijn voetzolen laten passeren. Niets om trots op te zijn, dat weet ik, maar het loopt nog steeds niet vlotter. Eigenlijk heb ik die strijd al enige tijd opgegeven. Trop is teveel en teveel is trop heeft ooit eens een beroemd politicus gezegd en dat blijkt voor mezelf hoe langer hoe meer van toepassing. Maar niet getreurd 1 keer per maand laat ik mijn slechtste karaktertrek de bovenhand nemen. Ik zet er mijn tanden in en laat niet meer los. Mijn start was iets beter dan vorige maand, maar toen kon ik geleidelijk aan versnellen. Nu lagen mijn km-tijden tussen 5'01" en 5'31". Toch nog steeds met tijden bezig hoor ik je al vragen. Ja, dat is nu éénmaal eigen aan lopers en dat geldt zowel voor de ware recreant als de pas gevormde start-to-runner als de geoefende sporter. Met mijn Roparun-t-shirt liep ik wel extra in de kijker. Veel mensen vroegen me wat Roparun inhield, anderen vroegen met welke ploeg ik had deelgenomen. Eén iemand was tewerkgesteld bij onze hoofdsponsor (SD-worx) en een met een vrij aardige nederlandse tongval sprekende dame kende zelfs onze iniitatiefnemer Winy Knippen. Al keuvelend liep ik de km's rustig af. Een minuutje sneller dan vorige maand bereikte ik de eindstreep op de atletiekpiste. Vlug een douchke bij mij thuis en dan enkele Duveltjes op éénieders gezondheid. Tot 24 januari voor de 3de editie.
6 december : nationale klimaatbetoging aan het Brusselse Zuidstation. Een kleine 1000 mensen trotseerden de pittige regenvlagen om deel te nemen aan deze ludieke maar nodige optocht. Het was opvallend dat enkel Groen! (samen met Ecolo) zich als politieke partij engageerde om aan deze manifestatie te participeren. Het toont nogmaals aan dat politici, maar ook de doorsnee burger, geen boodschap heeft aan klimaatproblemen. Het enige wat deze burger interesseert is zijn portemonnee (en waarschijnlijk nog terecht), maar dat mag dit probleem niet op de achtergrond dwingen. Het klimaat is en blijft een ver-van-mijn-bed-show. En dat zal zo blijven tot men er effectief de gevolgen van zal dragen. Maar al heb ik met mijn deelname maar één regendruppel bijgedragen, ik heb er tenminste iets voor gedaan. En ik probeer in het dagelijks leven mijn persoonlijk nietig steentje bij te dragen. De Belgische middenveldorganisaties, verenigd in de Klimaatcoalitie, willen samen hun stem laten horen en eisen een krachtdadig klimaatbeleid. We vragen van de regering dat ze stevige engagementen aangaat en haar doelstellingen afstelt op de laatste aanbevelingen van het IPCC.De Klimaatcoalitie wil dat België de uitstoot van broeikasgassen jaarlijks met minstens drie procent vermindert en dit volledig via inspanningen in eigen land. Er moeten een heleboel dringende maatregelen genomen worden, zoals een massale uitbouw van het openbaar vervoer en een nationaal isolatieplan voor oude woningen. Een radicale verandering van onze productieen consumptiewijze dringt zich op.De geïndustrialiseerde landen uit het Noorden dragen een verpletterende verantwoordelijkheid voor de opwarming van de aarde. Daarom moeten de landen uit het Zuiden, de eerste slachtoffers, de kansen en de middelen krijgen om de gevolgen van de klimaatverandering op te vangen en een koolstofarme economie te ontwikkelen. België moet dus extra middelen vrijmaken, bovenop de beloofde 0,7 procent voor ontwikkelingssamenwerking.Tot slot vraagt de Klimaatcoalitie een klimaatbeleid dat vertrekt vanuit het principe van klimaatrechtvaardigheid, een beleid dat leidt tot een grotere sociale gelijkheid zowel in België als in de landen van het Zuiden.
Gezondheid Voor het eerst sinds mijn betrekkingen met chemo, zijn mijn vrouwtje en ik nog eens naar de sauna (http://www.molenhoeve.com/?menu=home) geweest. Ik geef toe ik had er wat schrik van (daarom altijd uitgesteld) maar het is (denk ik) al bij al prima verlopen. De tijdsduur werd gelimiteerd, maar heb toch een paar keer de overgang van warm (zweetheet) naar ijskoud geriskeerd. Douche, sauna , bad, rust, douche, sauna, bad, rust, als een repeteergeweer herhalende handelingen, enkel onderbroken door een heerlijke maaltijd (salade Nicoise met tonijnsteak). Heerlijk .... Shoppen en genieten Vrijdagmorgend wij op weg naar Hasselt, Bongobon in aanslag. Prachtig ettablissement (http://www.degoeigoesting.be/), heerlijk champagneontbijt, kortom een aanrader voor iedereen. De Limburgse hoofdstad doet zijn naam van modestad absoluut eer aan. Hier zijn enkele prachtige winkels die men in onze contreien niet tegenkomt. Alweer een aanrader. Tenslotte een absolute topper, chocolaterie Boon, je ziet de chocolade ter plaatse maken en je kan er ondertussen van genieten. Neem er nog een museumpje (mode, jenever!, ...) bij en klaar is kees. Een dagje Hasselen, traag maar zeker een must. Sporten Zaterdag was het begin van de 6de editie van mijn (uit de hand gegeven) petekind. Na het recordaantal deelnemers van 2800 vorig jaar heeft AC Lyra (http://www.aclyra.com/) zich tot doel gesteld in deze editie de kaap van 3000 atleten te overschrijden. En na deze eerste loop zijn ze al prachtig op weg, op een haar na 700 deelnemers. (http://www.lierinbeeld.com/). Na 1 training in de laatste 7 weken was ik er zelf niet echt klaar voor. Maar in zulke omstandigheden komt mijn "slecht" karakter weer even bovendrijven. Na een verkwikkende douche met enkele vrienden nog een Duveltje gedronken en een aangename namiddag was veel te vlug voorbij. Brunchen en platte rust Zondagmiddag nog eventjes een (politiek) brunchje meegepakt. Lier Leeft (Lierse stadspartij) organiseerde in de Lispenaar een brunch met Breugeliaanse ingrediënten. Mijn vrouwtje op bezoek bij vriendinnen en ik heerlijk languit in mijn zetel TV (veldrijden, veldlopen, basket en een film) kijken. Een extra lang weekend is in sneltempo voorbijgevlogen. Genieten man, genieten is de boodschap
Sakkeren, vloeken het hielp allemaal niets. Mijn artikel over de eigen smaakweek was met één handeling (welke weet ik niet) van de kaart (zijnde mijn blog) verdwenen. Enkel de titel bleef nog over. Dit is dus mijn 2de poging. Laat me beginnen met een passende tussentitel "maak er maar gewoon een potje van". Koken is mijn alledaagse bezigheid, maar tijdens de week van de smaak mocht het iets meer zijn. Met vrienden onder elkaar de kookpotten bovenhalen en potjes stoven van alledaagse kwaliteit of met een iets hoger eetgehalte, alles is in de voorgaande dagen aan bod gekomen. Vogelnestjes met een ietsje pikantere, eigenbereide tomatensaus heeft zo zijn voordelen tijdens (en na) het avondeten. Frietjes met kalkoenstoofvlees, alledaags nou ja, maar wel lekker.
Zelfgemaakte ossobuco is al niet zo evident meer. Ik heb het zelf ook eens uitgetest (met een behoorlijk resultaat), maar je bent er toch al 2 dagen mee bezig. Carpaccio van rundsvlees met geraspte kaas, fazantenroulade met witloof klaargemaakt door en met de liefde van de gastvrouw. Wat wil een mens nog meer. Het moet allemaal geen 70 of 75 euro kosten zoals sommige diners die in onze stad werden aangeboden. Een portie gezonde Vlaamse honger, het plezier van vrienden om je heen en dan genieten van de verschillende gerechten op een smaakgevoelige tong. Geweldig (zou E.W. zeggen)!!! Zondagnamiddag hebben we (net als duizenden anderen ) ondanks de hevige sneeuwbuien genoten van de "cirkel van de smaak", de officiële afsluiter van de week van ... . Via de verschillende kraampjes hebben we ons laten verleiden om met oog en tong te genieten van allerhande smaakvol gemaakte recepten. En nu weerom 4 weken op streng dieet, want er zit ergens weer een pondje teveel aan.
Vrijdagavond trad in CC De Mol ex-Zita Swoongitarist Tom Pintens op. Vorig jaar bracht hij zijn eerste nederlandstalige cd uit en hij is nu bezig om hieraan een vervolg te breien. Toevallig was het zijn verjaardag, er had zelfs iemand taart bij. Spijtig genoeg niet voldoende om de mensen in de zaal een stukje te geven. Dit had het concert deels kunnen goedmaken. Ik moet eerlijk zijn, het is me tegengevallen. Met 2 muzikanten (een basgitarist en een allround beatboxer) en hijzelf was het muzikaal nog te pruimen, maar tekstueel ging het volledig de mist in. Misschien word ik na zovele fantastische optredens een beetje (te) kritisch. Maar na het concert waren er toch wel andere mensen die het niet geslaagd vonden. http://www.tompintens.be/ http://www.digg.be/articles.php?id=1720
Vannacht is op 71-jarige leeftijd Antwerpenaar, in hart en ziel, Wannes Van de Velde, overleden. Hij leed al enige tijd aan leukemie. Als fan van het eerste uur kan ik enkel maar betreuren dat een groot (Nederlandstalig, Antwerps) zanger en liedjesschrijver van ons is heengegaan. Verdere woorden zijn dan ook overbodig. Mijnheer Van de Velde, ik (wij) zal je missen, maar je liedjes blijven leven voor eeuwig en altijd.
Wie de titel leest zal zich allicht enkele vragen stellen, wat heeft het één met het ander te maken. Wel het antwoord is, eigenlijk niets, maar dit is de opbrengst van een rijk cultureel weekend. Vrijdagavond was ik uitgenodigd om de opening (vernissage in het vakjargon van de schilder) van een tentoonstelling met mijn eigen persoon te komen verrijken. Met plezier ben ik er naartoe gegaan, 5 schilders, 5 verschillende stijlen. En al vond ik niet alles even mooi, het heeft me even laten stilstaan bij die talenten waar ik geen greintje aanleg voor heb, maar waar ik wel een enorme bewondering voor koester. Ferdi Heylen, Groen! gemeenteraadslid in Nijlen, heeft me aangetoond dat er meer zit in een Groen!e dan men denkt (of was de titel van het liedje net iets anders!!!). Ferdi heeft veel tijd in Afrika en Azië doorgebracht (en dat merkt men), maar een beetje politieke ironie is niet ver weg. Ik ga zeker in de loop van de week nog eens terug een kijkje nemen. Zaterdagavond was superwoman Els de Schepper te gast in CC De Mol in Lier en hoe. Terug als voorheen, haar laatste show was voor ons iets te moraliserend en daar gaan we niet voor. Ik word tijdens de week al genoeg ge(de)moraliseerd (hahaha). Deze 3-uur durende show geeft weinig ruimte tot verveling. Je wordt meegezogen van de ene figuur naar de volgende, van Rita uit Gent, over een Cubaanse zangeres tot haar eigen broer Ken De Schepper. Met daartussen uitstekende liedjes en prettig uitgewerkte acts. Zij doet ditmaal beroep op een aantal menselijke attributen, een pianist, 2 zingende dansers (of omgekeerd) en een overjaarse tante als toneelmeester. Soms hilarisch, soms fijnzinnig, Els is helemaal terug uit de tijd waar ze ijskasten bezong en beklom. En na nog enkele Duveltjes in het cultuurcafe was de nacht al meer dan halverwege. Maar zondagmorgen stonden we paraat, ik iets minder dan mijn vrouwtje, om nog eens een wandelingetje onder onze schoenzolen te gooien.
ZOERSEL (ANTWERPEN)
07.30-15.00
Vallende blarentocht
6-12-20-25-30 km
Organisator: WSV DE NATUURVRIENDEN ZOERSEL VZW (410) Start: Zaal Zonneputteke, Zonneputteke 2, Zoersel. Wandelen in de herfst, met onder uw voeten een tapijt van bladeren, nevelslierten in het bos, en dat op Allerzielen. Een erg sfeervolle wandeling in deze tijd. Bij aankomst een trappist met een bord spek en eieren, smakelijk. Dit laatste hebben we gemist, maar hebben we vervangen door koffiekoeken en een stevige kom tomatensoep. Het was, alweer, een schitterend uitgdokterde wandeling, iets minder bos dan verwacht, maar langs de paarden (hebben onderweg genoten van een militarywedstrijd) en de schapen, was het zalig vertoeven in Zoersel (en het zonnetje scheen).
Hiermee kwam een einde aan ons rijk gevuld cultureel weekend. Tot een volgende ...
Dit weekend stond deels in het teken van de Roparun (lopen van Parijs naar Rotterdam tvv "Kom op tegen Kanker"). Vrijdagavond organiseerde "Ronde Tafel 101 Lier" een wijn- en champagne-avond waarvan de opbrengst dient om een Lierse ploeg te laten deelnemen aan de Roparun. Deze ploeg zal zich tot taak nemen niet enkel een resultaat neer te zetten, maar zoveel mogelijk geld in te zamelen. Dit geld gaat via de stichting-Roparun naar (en dit geld voor alle Belgische teams) Kom op tegen Kanker. Hoe meer wijn/champagne er verkocht wordt hoe beter voor de roparunners. (indien er nog gegadigden moesten zijn kunnen ze bij mij nog terecht en voor hen die reeds gekocht hebben onze oprechte dank). Dit zullen niet de enige activiteiten zijn, maar hierover later meer. Zondagnamiddag was het in Heffen (Willebroek) een gezellig weerzien met een aantal mensen waarmee ik dit jaar met Sinksen mijn verlengd weekend heb doorgebracht. Met de ene was het al wat hartelijker dan met de andere, maar ik was toch tevreden dat ik er naartoe geweest ben. Sommigen houden er ook andere ideeën op na en vinden het inschakelen van BV's belangrijk(er) om ons team bekend te maken. De middelen schieten hier een beetje het doel voorbij. Het is niet zo eenvoudig om een (Nederlands) initiatief populair te maken in Vlaanderen, dat heeft wat tijd nodig. En BV's kunnen hierbij een (klein) handje helpen, maar zij kunnen de hand niet vullen. Er zijn in elk geval sommigen onder de "Lotgenoten" die zeer veel werk verrichten om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn rol blijft in dit project (bewust) eerder beperkt, omdat ikzelf met een ploeg naar de Roparun (zie hierboven) zal trekken.
Meer muziek, van de Kreuners tot Rum (of omgekeerd)
Gekoppeld aan een avondlijk etentje (Bistro, Antwerpen en echt lekker) gingen we vrijdagavond naar het eerste Lotto-concert van de Kreuners. 30 Jaar kreunen het is niet niks en niet dat ik een superfan ben maar door de inbreng van Walter Grootaers is het toch een beetje een Lierse rockgroep. Door de toevoeging van Ben Crabbe (schitterend als drummer) en Antwerpenaar Axl Peleman zijn de Kreuners zeker de absolute heersers van de Nederlandstalige rockscene. Het was onze eerste entree in de Lotto-Arena en spijtig genoeg moet ik toegeven dat het geluid niet echt optimaal was. Op zekere momenten klonk het als "het moet niet goed zijn als't maar hard is". Maar niemand die daar van wakker (!!!) lag. Het moest een Kreunersverjaardagsfeest worden en dat was het ook. Zelfs met enkele verrassende wendingen. Het werd in geen geval een playlist met grootste hits (zij ontbraken natuurlijk niet), maar er was plaats voor iets anders! Axl Peleman (samen met 4 charmante strijksters) zong het enige ware lied dat handelt over een Kreuner, Jan Van Eycken. Akoestisch, er werd stevig gekust tijdens wat ze zelf het Clouseau-moment noemden, werd "Ik hou van U" ten tonele gevoerd. Massazang alom tijdens de hitnummers en wij hadden vanop onze plaats een prachtig zicht op de deinende, joelende menigte op het middenplein. Ook dit maakt deel uit van de show. (fotomateriaal : http://www.lierinbeeld.com/) En wij, na een 2u en half durend feestje, met tuitende oren, maar met een tevreden Kreunergevoel terug naar Lier.
De originals (foto's uit 1983) : Walter Grootaers Erik Wauters Jan Van Eyken
Zaterdagavond na alweer een etentje (mosselen van de Fos-scouts, niet simpel voor een chiroman, maar het waren lekkere) iets totaal anders. Na het lawaai van gisteren tijd voor folk van eigen bodem met rasartiesten uit Vlaanderen en omstreken. Vorig jaar in mei overleed de Belgische-Argentijn Dirk Van Esbroeck (ex-lid van Rum) en tijdens het Dranouter-festival 2007 hadden enkele goede vrienden het idee om een hommage te brengen. Waar ik het fantastische genoegen had om dat te mogen meemaken (kippenvelmoment). In een iets andere (top)bezetting dweilen zij nu de Vlaamse culturele centra af onder de titel "Reiziger" (persiflerend op Dirk die een echte reiziger was). De rode draad door de show is het verhaal (gebracht door Dree Peremans) van die reiziger. Muzikale stukken met oa Frans Ieven (producer, bas bij oa Rum, J. De Wilde, De IJslandsuite enz...), Kristel Borghlevens (klarinet bij D. Van Esbroeck, Brabants Volksorkest), Johan De Baedts (percussie op oa lp's van D. Van Esbroeck, Leen Persijn), Guido Desimpelaere (producer, gitaar bij D.Van Esbroeck, W. Vermandere, Leen persijn), Wiet van der Leest (viool, piano, ex-lid van Rum), Juan Masondo (gitaar, muziekbroeder van D. Van Esbroeck, Sexteto tango el Sur) werden afgewisseld met wondermooie zangstukken door de mij onbekende franstalige Katrien Delasalle (prachtig stem), Marc Hauman (Hauman en de Moeite) en natuurlijk de onvermijdelijke Paul Rans (ex-lid van Rum, IJslandsuite, Vive le Geus, Wat lijdt den zeeman ...). Spijtig genoeg was er een zeer beperkte aanwezigheid van luisteraars. De 11 artiesten op het podium vertegenwoordigden meer dan 10% van het publiek. Maar zij die er niet waren hebben iets gemist maar zullen het nooit beseffen. Een concert om in te kaderen, meer dan een kippenvelmoment, genieten tot de laatste noot van het laatste bisnummer. (http://www.abconcerts.be/nl/abtv/p/detail/hommage-dirk-van-esbroeck/small ) Tot daar mijn muzikale escapades, een vierdaagse om nog enkele dagen van na te genieten.
Het begin van een drukke culturele 4-daagse. In een artikel in de krant las ik dat Wigbert 2 beroemde en beruchte artiesten had aangeworven om "zijn" show op en top te laten slagen. En of het geslaagd was? Het was niet het concert dat een levenslange indruk op mij heeft gemaakt (heb er ondertussen al zoveel gezien) maar de combinatie Kommil Foo en Wigbert was zeker geslaagd. De liedjesschrijver Wigbert, beurtelings vertolkt door hemzelf of een der Walsschaert-broertjes, of de zinderende gitarist Wigbert, in alle toonaarden kon hij zijn kunsten tentoonspreiden. Vergezeld van een contrabas en een drummer kwamen alle Wigbertsongs tot hun welgemeende recht. Ebbenhout blues, Wigberts paradep(l)aat(rd)je, was het enige en terechte solo-evenement van de avond. De broers Mich en Raf zorgden (ook met enkele eigen nummers) voor de vrolijke noot en lieten het niet na om hun kompaan te bewieroken. Het is schitterend om te kijken en te beluisteren hoe zij (de Kommil Foo's) op elkaar zijn ingespeeld, ook al staan er nog 3 andere personen op hetpodium. Een luisteravondje waar mijn vrouwtje en ik van genoten hebben en nu op naar de volgende voorstelling. Nieuwste cd : Altijd wel iets (2008)
De "kelders van Kuregem", eerlijk gezegd ik had er nog nooit van gehoord. Maar het is de thuisbasis van Gutnher von Hagens' Körperwelten 4. Met het openbaar vervoer is altijd een beetje avontuur, en de realiteit deed deze uitspraak alle eer aan. Reeds in Berchemstation was het chaos. Vooral de treinen naar Brussel lieten het afweten en moesten wij er nu net niet zo eentje hebben. Eind goed al goed met de trein, metro en te voet arriveerden we (na 2u en half) in de Kuregemse kelders. Na het inscannen van onze tickets ging voor ons de wondere wereld van het menselijk lichaam letterlijk en figuurlijk open. Aparte lichaamsdelen, skeletten en plastinaten ( preparaat van menselijke origine, waarvan de cellen met reactiekunststof zijn doordrenkt en gehard) werden onder glazen stolpen ten tonele gevoerd. Organen, beenderen, bloedvaten, zenuwen, spieren elk onderdeeltje van ons lichaam werd levensecht uitgestald. Zonder luguber of over-the-edge te zijn, eigenlijk is het zelfs mooi tout-court. Fascinerend, een wow-gevoel, was mijn eerste reactie. Ik had er mij "iets" (heb er een beetje van op tv gezien) van voorgesteld, maar het overtrof ver mijn stoutste verwachtingen. Met af en toe een vleugje ironie (de pokerspelers die een kaart met hun tenen doorgeven) maar meestal to-the-point. Wat is het resultaat van een beroerte? Hoe zien longen er uit bij rokers en niet-rokers? Een mens doorgesneden in schijfjes van ongeveer 3 cm!!! Op levensgrote borden werd de geschiedenis ven de anatomie (van Da Vinci, Vesalius tot de plastinaten) uit de doeken gedaan. De geboorte en opgroei van een kind (van week tot week) in de baarmoeder was een prachtige afsluiter van deze niet te missen tentoonstelling. Neem eerst een kijkje op www.koerperwelten.com en neem dan zelf de trein (en tram 2) om met je eigen ogen deze wondere wereld te aanschouwen.
Over files, verkeerslichten, yoghurt en light koekjes
Stond daar in de loop van de week geen artikel over verkeerslichten en files in de kranten? Als de verkeerslichten een beetje beter op elkaar ingesteld waren, produceren we iets minder lange files en laten we minder uitlaatgassen achter. Geloof me of niet, vanmorgen heb ik aan den lijve ondervonden dat dit wel eens een waarheid als een koe kan zijn. Elke werkdag haal ik 's morgens mijn krant (met de wagen), neem ik de lichten aan het kruispunt Berlaarsesteenweg/Ring (A) en aan de derde lichten Ring/Mechelsesteenweg (B) ga ik links richting Lint . De lichten die ik tegenkom zijn van het zoganaamde "slimme stoplichten"genre (de tijd dat de rode en groene lichten branden bepaalt aan de hand van de drukte van de verkeersstromen). Laten we aannemen dat de afstand van plaats (A) naar plaats (B) 2,5km is! Vanmorgen heeft dit exact 11 minuten geduurd, ja u leest goed (elf minuten). In mijn goede loperstijd was ik sneller te voet dan met de wagen. En files zult u zeggen, die waren er aan alle wegen die ik op dit korte traject tegengekwam. Gelukkig is het 's middags als ik naar huiskom wel anders. Dit om geluidloos over te schakelen naar yoghurt en light koekjes. Sinds enkele jaren werk ik halftijds en ben ik deeltijds huisman (volgens mijn vrouwtje is dit nog steeds de ideale man). Dat houd in dat ik de dagelijkse boodschappen doe en hier loopt het een beetje fout. Ik ben een doordeweekse man en heb dus geen behoefte aan voeding blabla en zus en zo. Maar probeer maar eens een potje volle yoghurt in de rekken te vinden, met calcium, vetarm, caloriearm zoveel je wil maar volle hohoho. Van de stress en het zoeken naar vermager je al ter plaatse. Zelfde scenario met honingkoeken, ik heb hulp moeten inroepen want ik zag door het bos de bomen niet meer. En inderdaad helemaal onderaan in het schap honingkoekjes zoals ik ze graag lust. Misschien moet ik toch eens een schrijven richten aan alle grootwarenhuizen, dat ze dringend tot een scheiding van goederen moeten overgaan. Een groot grootwarenhuis met light en aanverwante produkten en een kleiner met voeding voor de doodgewone man en vrouw (???). Maar ja zo is de stress weg en moet ik minder afstand afleggen om te zoeken. Dan moet ik mezelf nog bekeren tot de lightreligie.
Op 28 september ll vierde de Fed. v. Vlaamse Historische Schuttersgilden hun gildendag te Lier. Na een bijzonder gesmaakte gildenviering en ontvangst op het stadhuis, werd in stoet van de St.Gummaruskerk naar de Zimmerplein gewandeld. Menig Lierenaar verkeek zich op de soms wel fiere en prachtig uitgedoste gildenlieden. Later heb ik me laten vertellen dat lid zijn van een gilde geen goedkope hobby is, vandaar misschien het tekort aan jongeren? Vooral Limburg is nog rijk begiftigd met deze gildentraditie. Onze stad werd vertegenwoordigd door de Koninklijke Moed en Eendracht St. Sebastiaansgilde (1988) (http://users.telenet.be/kme/vlaamsegilde.html). Vanaf 14u30 kon men op de sportvelden en het Schapenkoppenplein terecht : aanvang der schietingen met handboog , kruisboog en buks , doorlopend volksdansen, vendelzwaaien en muziek, alsook een tentoonstelling van het Gildezilver (prachtig) in het Zimmerpaviljoen en doorlopend rondvaarten met de Moedige Bootvissers. Het was een fijne kennismaking die afgerond werd met een lekker Duveltje. Tot ...
Gildenoptocht lokt massa volk
Ongeveer duizend leden van de Vlaamse Historische Schuttersgilden maakten gisteren een indrukwekkende optocht door het centrum van Lier. Een massa volk kwam kijken, vooral de vendelzwaaiers en trommelkorpsen oogstten veel applaus. Toen tussen de stoet plots een lijnbus opdook, moesten de Lierse Keersters wel tijdelijk aan de kant. Ook het feit dat de gilden op het Schapekoppenplein werden ontvangen en niet op de Grote Markt, kreeg kritiek. (uit het Laatste Nieuws 30/09/08)
Vandaag de afsluiter van de week van het dialect, ik werd er zelfs al over aangesproken. Ge hebt nog geen artikel in het dialect geschreven (alhoewel sommigen vinden dat dialect gesproken maar niet geschreven kan worden). Wat in Antwerpen één groot dialectisch feest werd is hier totaal niet aan de orde. Maar ... 'K hem gistere mei gedoan on den ottoloeze zondag. Speitig genoeg hem ek er ni veul van gemerkt. As 't er oem ga oem ergens verniet on mei te doan, dan zen ek er begot alta bij. Sportbeurs, vorige week in de gietende regen, na ottoloes onder ne stralende'n eimel. As secretaris van de Fietsersbond kon ek ma nie permiteire oem vanoep de kant toe te zien. Een iel joar teige de schepen zan schene stampe en zage veur vanalles te bekome (oa nen ottoloeze zondag) en dan ni meidoan, zoe zittek oek ni ineen. Zo gezei, ikke me mijne moat Wouter nor de Grote Mert. Er stond een tent, een tafel en wa stoele gereed. Oem ons kenbaar te make hadde we ne vlaggemast en e vlag bei, en de noedige papiere oem uit te diele. Mijne mont a ni feul tijd oem stil te staan en oep den deur was mijn toeng precies een droegdok. Hopelek eeget wa oepgebroecht mor da zulle we later wel oere. Et was in ieder geval ne'n iele plezanten dag. En ik denk da oep't ende van den dag iedereen (de bradderij, den ottoloeze zondagorganisase, 750-jaar begeinenhof en den horeca) content was me de massa's volk die in ons stadje oep de bien was. Misschien tot volgend jaar.
Voor de 3de maal had in Lier een sportbeurs plaats, een tweejaarlijke evenement dat op vrijdag een duizendtal kinderen een kleine aanzet, of voorzet als u wil, geeft om in de toekomst te gaan sporten. Een 30-tal Lierse sportclubs engageerden zich om deze kinderen van hun activiteiten te laten proeven. Van schietclub, over atletiek naar voetbal tot gevechtssporten, het was in de omgeving van de atletiekpiste een kleine stap. De sportdienst en de werkgroep "sportbeurs" van de sportraad, waren sinds donderdag in de weer om alles voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Was het weer op donderdag nog overtuigend, vrijdag en zaterdag was het dit veel minder. Vooral vrijdag was het de enige, maar wel uiterst belangrijke schakel, die niet wilde meewerken. Ondanks dit gegeven kregen we meer dan positieve respons met ons iniatief en daarom doen we het toch. Zaterdag leek het in de voormiddag nog op te klaren, maar daar was in de namiddag niet veel meer van te merken, het werd weerom een druilerige dag. Dit heeft waarschijnlijk een aantal mensen thuisgehouden maar de sportieve geïnteresseerden waren wel aanwezig. Een aantal kunnen we er niet opkleven, en dat het er veel minder waren dan 2 jaar geleden gaan we niet ontkennen, maar uiteindelijk hebben we er toch een redelijk goed gevoel aan over gehouden. Tientallen vrijwilligers uit de verschillende clubs hebben zich kosteloos ingezet om deze sportbeurs te brengen tot wat het is nl. één van de grootste sportieve evenementen in onze stad. Spijtig genoeg (weeral) liet "het beleid" van onze stad het afweten (enkel schepen van sport Freddy Callaerts heeft zich laten zien). Met hun aanwezigheid hadden zij niet alleen de organisatoren , maar vooral de vele vrijwilligers van de verschillende clubs een hart onder de riem kunnen steken. Nochtans was 2 jaar geleden iedereen aanwezig, maar ja het was de week nadien ook verkiezingen. Sport is en blijft een non-issue in onze stad die nochtans met 15 000 sportende leden een niet te missen bijdrage levert tot het levendig houden van het sociale en economissche leven in Lier. Maar het zal "ons" (sportdienst en sportraad) niet tegenhouden om Lier sportief op de kaart te blijven zetten.
"Europese nacht van de Vleermuis" zo stond de activiteit, die zaterdagavond aan het Fort van Lier doorging, vermeld op de website van Natuurpunt. Onder het peterschap van de "nachtburgemeester van Antwerpen" Vitalski had ik in de krant gelezen. Voor ons was het amper 5 min. fietsen. Maar Lierenaars, die zich wel nacht"raven" noemen, heb ik eerlijk gezegd niet tegengekomen. Spijtig maar een gemiste kans. Op een aangename manier wist men ons het doen en laten van vleermuizen toe te vertrouwen. Het zijn vliegende zoogdieren, zij hebben niets met vampieren te maken (de vampiervleermuis komt wel voor in Zuid-Amerika : http://nl.wikipedia.org/wiki/Vampiervleermuizen), zij hebben de grootte van een hommel (hommelvleermuis weegt 2gr en wordt amper 30mm groot) tot een spanwijdte van 1,70m, 1 op 5 zoogdieren is een vleermuis (meer dan duizend soorten), zij eten ofwel fruit (deze oriënteren zich met hun zicht) ofwel vlees (oa insekten) (deze oriënteren zich met hun echosysteem). Omdat het 's nachts vrij donker is en deze diertjes dan tot leven komen, had de verteller enkele batdetectoren (http://www.vleermuizeninfo.be/download/batdetector.doc) bij, die ingesteld op 20 000 tot 40 000 kHz, voor de mens hoorbare geluiden voortbrengt. Wij, gewapend met detector en licht, op pad om vleermuizen te spotten. En of we ze gezien hebben, ze scheerden in volle snelheid (meer dan 20km/u) over het water, op zoek naar eten en drinken. De watervleermuis is een kleinere soort en weegt rond de 10 á 15 gr en heeft een spanwijdte tussen 25 en 30cm. Vleermuizen krijgen meestal maar 1 jong per jaar en zij zijn zo sociaal ingesteld dat ze over kraamkamers beschikken. Hier verblijven de jongen meestal tot in de maand augustus. Maar het kan ook langer.
Het was een wondere, leerrijke avond, spijtig van het kleine aantal aanwezigen. De afwezigen hebben altijd ongelijk.
Een traditie dient om in ere te houden, een goede traditie toch. Sinds 1990, enkele jaren onderbroken (Boterhammen in de stad) en niet aanwezig, zijn wij een aandachtig publiek omdat wij dierbaar zijn aan de liedjes in onze eigenste taal. Dus wij de trein op naar Brussel Centraal, om na ettelijke treden in het Warandepark te belanden, waar al veel meer volk aanwezig was dan we gedacht hadden. Maar niet getreurd er was nog plaats om te zitten en we konden nog genieten van de laatste stemmingsnoten van Lieven Tavernier. Zoals gewoonlijk was ook hier volk aanwezig dat tot mijn kenniskring behoord, Fredje uit Lier, Herman en Nicole uit Olen, Guy en Petra enz... . Stipt om 12u nam Gentenaar Lieve Tavernier (http://www.lieventavernier.be/) met zijn Zondaars (af en toe bijgestaan door Sarah D'Hondt en Jan De Smet) de muzikale aftrap van de 5de en laatste Boterhammendag (met de Standaard gratis 1000 boterhammen en pintjes te verkrijgen). Bekend als liedjesschrijver is hij heden ten dage zelf ook beluisterbaar (zijn 4de (?) cd is net uit "Wind en Rook"). Toch zal hij voor immer en altijd te boek staan als de man van "De eerste sneeuw". Na een korte wisselpauze was het de "Nieuwe Snaar" (http://www.denieuwesnaar.be/) die het Warandepark letterlijk (Geert Vermeulen's gekke toestanden) en figuurlijk op zijn kop zetten. Entertainment van de bovenste plank, ogen en oren worden tot het uiterste gedreven om maximaal van dit spektakel te genieten. Ondanks het genot blijft het leven zeer relatief als je na het optreden dient te vernemen dat één van de "Lotgenoten" (alle kankerpatiënten waarmee ik de Roparun gelopen heb) voor de 3de keer terug hervallen is. We zijn dan nog eventjes de stad Brussel ingetrokken om te belanden in een Marokkaans theehuis waar we ons tegoed gedaan hebben aan muntthee en absolute zoetigheden (mmmm lekkkker).
Met een jaartje vertraging speelde de Ierse groep Danu (
plaats, een initiatief dat bij vele mensen duidelijk wordt gewaardeerd. Maar hoorde ik daar geen lichte wanklank, men (stadsbestuur) is zinnens dit initiatief af te schaffen??? De toespraken werden al binnenskamers gehouden, volgend jaar ook de rest? Na navraag hebben enkele gemeenteraadsleden me benadrukt dat dit geenszins het geval zal zijn. We zullen zien. De nieuwjaarsdrink voor de vrijwilligers was ook maar voor één jaartje afgeschaft!!!
gaan kijken. Een appreciatie vanwege de minister aan de plaatselijke jeugd-, sport- en cultuurraden. Ik ben ver van een musical-fan, maar het heeft mijn verwachtingen enorm overtroffen. Een duidelijk (
wat kent en de film gezien hebt, zeker) een prachtige cast 
, luisterrijke muziek (mengeling van verschillende stijlen), een prachtige zaal, fenomenale decors (vooral de 3d-beelden) kortom een fantastisch
, bad, rust, douche, sauna, bad, rust, als een repeteergeweer herhalende handelingen, enkel onderbroken door een heerlijke maaltijd (salade Nicoise met tonijnsteak). Heerlijk ....
(
Boon, je ziet de chocolade ter plaatse maken en je kan er ondertussen van genieten. Neem er nog een museumpje (mode, jenever!, ...) bij en klaar is kees.
omstandigheden komt mijn "slecht" karakter weer even bovendrijven. Na een verkwikkende douche met enkele vrienden nog een Duveltje gedronken en een aangename namiddag was veel te vlug voorbij.
van rundsvlees met geraspte kaas, fazantenroulade met witloof klaargemaakt door en met de liefde van de gastvrouw. Wat wil een mens nog meer. 
) ondanks de hevige sneeuwbuien 
genoten van de "cirkel van de smaak", de officiële afsluiter van de week van ... . Via de verschillende 
kraampjes hebben we ons laten verleiden om met oog en tong te genieten van allerhande smaakvol gemaakte recepten. 
Vannacht is op 71-jarige leeftijd Antwerpenaar, in hart en ziel, Wannes Van de Velde, 
5 schilders, 5 verschillende stijlen. En al vond ik niet alles even mooi, het heeft me even laten stilstaan bij die talenten waar ik geen greintje aanleg voor heb, maar waar ik wel een enorme bewondering voor koester. Ferdi Heylen, Groen! gemeenteraadslid in Nijlen, heeft me aangetoond dat er meer zit in een Groen!e dan men denkt (of was de titel van het liedje net iets anders!!!). Ferdi heeft veel tijd in 
Afrika en Azië doorgebracht (en dat merkt men), maar een beetje politieke ironie is niet ver weg. Ik ga zeker in de loop van de week nog eens terug een kijkje nemen. 
te gast in CC De Mol in Lier en hoe. Terug als voorheen, haar laatste show was voor ons iets te moraliserend en daar gaan we niet voor. Ik word tijdens de week al genoeg ge(de)moraliseerd (hahaha). Deze 3-uur durende show geeft weinig ruimte tot verveling. Je wordt meegezogen van de ene figuur naar de volgende, van Rita uit Gent, over een Cubaanse zangeres tot haar eigen broer Ken De Schepper. Met daartussen uitstekende liedjes en prettig uitgewerkte acts. Zij doet ditmaal beroep op een aantal menselijke attributen, een pianist, 2 zingende dansers (of omgekeerd) en een overjaarse tante als toneelmeester. Soms hilarisch, soms fijnzinnig, Els is helemaal terug uit de tijd waar ze ijskasten bezong en beklom. En na nog enkele Duveltjes in het cultuurcafe was de nacht al meer dan halverwege. 
Wandelen in de herfst, met onder uw voeten een tapijt van bladeren, nevelslierten in het bos, en dat op Allerzielen. Een erg sfeervolle wandeling in deze tijd. Bij aankomst een trappist met een bord spek en eieren, smakelijk. 
Sinksen mijn verlengd weekend heb doorgebracht. Met de ene was het al wat hartelijker dan met de andere, maar ik was toch tevreden dat ik er naartoe geweest ben.
"Lotgenoten" die zeer veel werk verrichten om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn rol blijft in dit project (bewust) eerder beperkt, omdat ikzelf met een ploeg naar de Roparun (zie hierboven) zal trekken. 
2 beroemde en beruchte artiesten had aangeworven om "zijn" show op en top te laten slagen. En of het geslaagd was? Het was niet het concert dat een levenslange indruk op mij heeft gemaakt (heb er ondertussen al zoveel gezien) maar de combinatie Kommil Foo 
Nieuwste cd : Altijd wel iets (2008)
en niet-rokers? Een mens doorgesneden in schijfjes van ongeveer 3 cm!!!
en neem dan zelf de trein (en tram 2) om met je eigen ogen deze wondere wereld te aanschouwen. 
. De lichten die ik tegenkom zijn van het zoganaamde "slimme stoplichten"genre (de tijd dat de rode en groene lichten branden bepaalt aan de hand van de drukte van de verkeersstromen). Laten we aannemen dat de afstand van plaats (A) naar plaats (B) 2,5km is! Vanmorgen heeft dit exact 11 minuten geduurd, ja u leest goed (elf minuten). In mijn goede loperstijd was ik sneller te voet dan met de wagen. En files 
zult u zeggen, die waren er aan alle wegen die ik op dit korte traject tegengekwam. 
in de rekken te vinden, met calcium, vetarm, caloriearm zoveel je wil maar volle hohoho. Van de stress en het zoeken naar vermager je al ter plaatse. Zelfde scenario met honingkoeken, ik heb hulp moeten inroepen want ik zag door het bos de bomen niet meer. En inderdaad helemaal onderaan in het schap honingkoekjes zoals ik ze graag lust. Misschien moet ik toch eens een schrijven richten aan alle grootwarenhuizen, dat ze dringend tot een scheiding van goederen moeten overgaan. Een groot grootwarenhuis met light en aanverwante produkten en een kleiner met voeding voor de doodgewone man en vrouw (???). Maar ja zo is de stress weg en moet ik minder afstand afleggen om te zoeken. Dan moet ik mezelf nog bekeren tot de lightreligie.
Op 28 september ll vierde de Fed. v. 
en buks , doorlopend volksdansen, vendelzwaaien en muziek, alsook een tentoonstelling van het Gildezilver (prachtig) in het Zimmerpaviljoen en doorlopend rondvaarten met de Moedige Bootvissers.
Vandaag de afsluiter van de week van het dialect, ik werd er zelfs al over aangesproken. Ge hebt nog geen artikel in het dialect geschreven (alhoewel sommigen vinden dat dialect gesproken maar niet geschreven kan worden). Wat in Antwerpen één groot dialectisch feest werd is hier totaal niet aan de orde. Maar ...
een kleine stap. 
, maar vooral de vele vrijwilligers van de verschillende clubs een hart onder de riem kunnen steken. Nochtans was 2 jaar geleden iedereen aanwezig, maar ja het was de week nadien ook verkiezingen. Sport is en blijft een non-issue in onze stad die nochtans met 15 000 sportende leden een niet te missen bijdrage levert tot het levendig houden van het sociale en economissche leven in Lier. 
zo stond de activiteit, die zaterdagavond aan het Fort van Lier doorging, vermeld op de website van Natuurpunt. Onder het peterschap van de "nachtburgemeester van Antwerpen" Vitalski had ik in de krant gelezen. 
toe te vertrouwen. Het zijn vliegende zoogdieren, zij hebben niets met vampieren te maken (de vampiervleermuis komt wel voor in Zuid-Amerika : 
krijgen meestal maar 1 jong per jaar en zij zijn zo sociaal ingesteld dat ze over kraamkamers beschikken. Hier verblijven de jongen meestal tot in de maand augustus. Maar het kan ook langer. 
Een traditie dient om in ere te houden, een goede traditie toch. Sinds 1990, enkele jaren onderbroken (Boterhammen in de stad) en niet aanwezig, zijn wij een aandachtig publiek omdat wij dierbaar zijn aan de liedjes in onze eigenste taal. Dus wij de trein op naar Brussel Centraal, om na ettelijke treden in het Warandepark 
te belanden, waar al veel meer volk aanwezig was dan we gedacht hadden. Maar niet getreurd er was nog plaats om te zitten en we konden nog genieten van de laatste stemmingsnoten van Lieven Tavernier. Zoals gewoonlijk was ook hier volk aanwezig dat tot mijn kenniskring behoord, Fredje uit Lier, Herman en Nicole uit Olen, Guy en Petra enz... . 
(
