Dit is in één cryptische zin gezegd wat wij dit weekend hebben uitgespookt. Vrijdagavond moesten mijn vrouwtje en ik gaan eten, buitenshuis, zij het niet op dezelfde plaats. Nelly in restaurant Pataya in Mortsel en ik ... . Abdel, een werkvriend, en zijn vrouw hebben ons fantastisch verzorgd met Marokkaanse gerechten. voorgerechtjes, hoofdschotel m'hancha aux fruits de mer (mmm lekkeeeeer) en zoete nagerechtjes met muntthee. Het was gezellig, drietalig (vlaams, frans en arabisch) keuvelen tot na middernacht. Zaterdag ben ik een kijkje ga nemen op de atletiekpiste tijdens de Pallietercup. Vorig jaar had ik nog zelf een ploegje ingeschreven, maar wegens te weinig tijd dit jaar niet. Ondanks de dreigende wolken heeft het bitter weinig geregend en dit tot vreugde van Michel (sportfunctionaris) die er de ganse tijd wat ongerust bijliep. Zondagnamiddag was het "Energiefeest" (Igemo) op de Grote Markt. http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=BLMVA_20090518_001&utm_source=newsletter&utm_medium=text&utm_campaign= regionewsletters&utm_content=regio_artikel
Op zaterdag 9 mei 2009 organiseert de provincie Antwerpen de tweede editie van G sport toch mee?! In nauwe samenwerking met de stad Lier, de sportregio Dijle-Nete, de Vlaamse Liga Gehandicaptensport, Recreas en Sporta To Walk Again, zet de provincie Antwerpen mensen met een handicap aan tot gezonde vrijetijdsbesteding. (http://www.provant.be/vrije_tijd/sport/nieuwsbriefarchief/3jg8_gsporttochmee.jsp?referer=tcm:7-80631-64)
Lier was zaterdag the place-to-be voor de provinciale gehandicapten-(G)-sportdag. Sportcentrum 't Sas was door de provinciale en Lierse sportdienst (ism verschillende vrijwilligers) klaargemaakt om alle sporters te ontvangen. Het heerlijk, aangename zonnetje deed nog een extra duit in het zakje om deze dag op een schitterende manier te laten verlopen. Misschien geven enkele beelden de juiste sfeer weer die er heerste op deze happening.
Hier werden alle sporters en begeleiders ontvangen en hier heb ik mijn (klein) steentje bijgedragen
Van maandag tot zondag ((27 april- 3 mei) hebben we, eerst met ons 2-tjes vanaf vrijdag met vrienden, genoten van een weekje weg uit de drukte van de stad en het werk. Een klein dorpje, Cielle, op 2 km van La Roche centrum, was onze uitvalsbasis voor de vele wandelingen, terrasjes of eetgelegenheden. Op een voormiddag na was het ook nog lekker weer (ben zelfs verbrand). Er was maar één minpunt, de Nederlanders (niet allemaal natuurlijk). Het was er van vergeven en ze kunnen toch zo arrogant en luidruchtig zijn. Nochtans in eigen land zijn het de vriendelijkste mensen, want ik vertoef er zeer graag, maar eens de landsgrenzen overschreden !!! Wij hebben genoten en zijn heerlijk uitgerust. Geniet even mee!
Voordat ik voor een week van de aardbodem verdwijn, geen gsm, geen e-mail, nothing, niets wil ik toch nog even kwijt dat zelfs mensen uit het verre Portugal mijn blog lezen.
Beste Heer Rony,
Het heeft mij veel plezier gedaan , nog eens iemand van mijn geboorte STAD LIER, te horen.
Ik volg natuurlijk nog steeds alles over mijn geboorte-stad, alhoewel ik er al meer dan 55 jaar weg ben.
Niet alleen het VOETBAL , geel en zwart, maar ook de politiek met alles erop en eraan.
Ik ben ook ingeschreven voor het feestelijk evenement LIER 2012, voor al diegenen die STAD verlaten hebben.
Als ik het natuurlijk nog haal, want ik ben niet meer van de jongsten !!
Het is nog steeds goed vertoeven in CASCAIS, alhoewel de ZON nog altijd de hoofdrol blijft spelen.
Ik wens je veel geluk bij de aanstaande verkiezingen.
't allerbeste van Willy.
Ooit was ik er zelf op vakantie. In de maand september zijn gepensioneerden er zeer actief (toen alleszins en ik hoop nu nog) want het is er aangenaam vertoeven.
Als sporter kan ik mij achter alle sportieve initiatieven scharen, hoe sporter hoe beter. En dat men er in slaagt een primeur naar onze stad te halen daar kan ik mij ook in vinden. Wat bezielt me dan om op deze reeks artikels te reageren? Neem eerst de kans om ze even te lezen (uit Het Nieuwsblad 22/04/09)
Ontdek Lier op een sportieve manier LIER - Sightjogging is een samentrekking van sightseeing en jogging. Je gaat de stad dus lopend de stad verkennen. 'We hebben sightjogging niet zelf uitgevonden', zegt toerismedirecteur Paul Boënne. 'Het heeft zich vanaf 2001 via Hamburg over heel Duitsland verspreid en is vanaf 2006 via Rome en Barcelona de Grote Plas overgestoken naar New York en Chicago. Het is een manier om tijdens het sporten iets bij te leren, zoals de architecturale rijkdom en de panorama's van een stad. Of een manier om tijdens een toeristisch bezoek tegelijkertijd de benen los te gooien. Een gids begeleidt een groepje van maximum acht personen en geeft onderweg een beknopte historiek of beschrijving van gebouwen, monumenten en de groene panorama's van Lier.' 'Lier leent zich enorm goed voor sightjogging', onderstreept schepen van Toerisme Guido Van den Bogaert (CD&V/N-VA). 'We hebben een kleine binnenstad waar op korte afstand enorm veel te zien is. Maar bovendien ben je van op de Grote Markt in enkele minuten tijd in de volle natuur. Daar zijn natuurlijk de stadsvesten, de groene long van Lier. Maar ook in het Pallieterland, Anderstad en op het Nazaretpad loop je in prachtig bewaarde panorama's. Deze toerismesport richt zich zowel tot de drukke zakenman, sportieve gezinnen als actieve citytrippers. Een sightjogging kan zelfs als teambuildingactiviteit fungeren.' De allereerste sightjogging wordt uit de startblokken geschoten op 1 mei op de Grote Markt. Om precies 14 uur zullen de gidsen een aantal joggers op sleeptouw nemen voor hun maidentrip. (lvl)
Opmerkingen : 1) men geeft toe dat men het niet heeft uitgevonden, maar de steden waar het vandaan komt zijn allemaal X keren groter dan onze stad. 2) de veiligheid, een goed gevoel heb ik er persoonlijk niet bij. Ik heb ooit eens de trein moeten halen en heb de stad al lopend gedwarst (???), stoep op, stoep af, slalom tussen de voetgangers, op straat lopen (levensgevaarlijk, 30km/u !!!), over de markt lopen (???) 3) het prijskaartje : 50 euro voor max. 8 personen (gem.6,5 euro,veel joggings zijn goedkoper), daar kan ik al wandelend een museatje van bezoeken 4) de gezondheid, lopen tussen de uitstoot van CO2, met een bezweet lichaam ergens halt houden om wat uitleg te krijgen. Wat met opwarming en cooling down? Er zijn in onze stad gezondere plaatsen om te bewegen.
Conclusie : schoenmaker blijf bij je leest, er zijn op toeristisch gebied in Lier wel andere mogelijkheden. Spijtig kan ik er op 1 mei niet bij zijn, je moet tenslotte eerst proefondervindelijk vaststellen!!!
Wandelaars NIET welkom te Lier (2) (uit GVA 14/04/09)
Wandelclub raakt centrum Lier niet in
28 Jaar mocht het, maar zondag niet. De wandelaars van de internationale wandeltocht van WSV De Ranstuilen konden de Lierse binnenstad niet in.Een stadsambtenaar had het politiereglement te strikt toegepast. Hierdoor bleven meer dan 400 bezoekers uit Lier weg. Pech voor de vele horecazaken in het stadscentrum.
Teleurgesteld
Onze wandeltocht vertrekt in Broechem, zegt voorzitter Willy Van Immerseel. De grotere tochten gaan via Emblem naar Lier, waar een rustpost is, om daarna via de vesten, het begijnhof, het Zimmerplein, de Kleine en Grote Nete naar Kessel te wandelen. Maar dit jaar hebben we ons parcours na 28 jaar in allerijl moeten aanpassen, omdat we in de binnenstad van Lier niet meer welkom zijn. Volgens een of ander politiereglement is het namelijk verboden om binnen de stadsvesten wegwijzers aan te brengen. Ik begrijp dit echt niet. In Ranst ben ik lid van de adviesraad Toerisme en wij doen er alles aan om bezoekers naar onze gemeente te lokken, beweert Van Immerseel. In Lier doet het schepencollege nu het omgekeerde. Van de meer dan tweeduizend deelnemers aan onze wandeltocht zouden er minstens vierhonderd door Lier getrokken zijn. Een wandelclub uit Wallonië met dik honderd deelnemers was hierover trouwens heel teleurgesteld.
Kleine bordjes
Een van de deelnemers aan de wandeltocht was Groen!-voorzitter Rony Van Oosterwijck uit Lier. Aan het vertrekpunt in Broechem lazen we over de parcourswijziging. Nochtans heb ik over een verbod op bewegwijzering niets teruggevonden. Bovendien gaat het om bordjes van amper 18 bij 6 centimeter groot die op paasmaandag weer worden weggenomen. Wat 28 jaar kon, kan nu plots niet meer, omdat Lier even de puntjes op de i wil zetten. Er was zelfs een stopplaats gepland, met dus inkomsten voor de Lierse horeca. stelt Van Oosterwijck. De weigering kwam van de Verkeersdienst, die onder de bevoegdheid van schepen Jan Hermans (Lier&Ko) valt. Die reageert nochtans verbaasd. Om wildgroei tegen te gaan, is het plaatsen van wegwijzers verboden. Maar voor georganiseerde wandelingen wijken we bij mijn weten steeds van die regel af. Ik vind het jammer dat dat dit keer niet gebeurd is.
Zoals meestal op zondagmorgen maken wij een stevige, georganiseerde wandeling. Onze keuze viel op de internationale wandeltocht van de Ranstuilen te Broechem.
WSV DE RANSTUILEN 29ste Int. wandeltocht K7 Zevenmaalkempen Officiële wisselbekertocht
Maar wat moest ik bij binnenkomst met verbijstering vaststellen :
Wij hebben na 28 jaar onze wandeltocht moeten wijzigen vermits we niet welkom zijn in de binnenstad (binnen de stadsvesten) van Lier.
Dit liet aan duidelijkheid niets te wensen over en ik heb dan even navraag gedaan bij de voorzitter. En inderdaad omwille van één of ander politiereglement (GAS-regelement???, maar heb niets specifiek gevonden) mag men geen bewegwijzering meer aanbrengen (het gaat hier over bordjes van 6/18cm, die s avonds reeds verwijderd zijn).
Wat 28 jaar kon, kan nu plots niet meer omdat men even de puntjes op de i wil zetten. Er was zelfs een stopplaats voorzien (inkomsten voor horeca), waar zijn we eigenlijk allemaal mee bezig. Wordt hier toch niet stilletjes een grens overschreden. Moet het reglement (waar over wegwijzertjes niets gezegd wordt) zo strikt toegepast worden. Wandelclubs kunnen het zich niet permitteren om alles te laten hangen en rondslingeren, zij hebben meer respect voor have en goed dan wie ook. Men zou met vreugde en plezier iedereen moet toejuichen die onze stad, op welke manier ook, bezoekt. Meer dan 2000 wandelaars hebben bovenstaande tekst gelezen, hopelijk nemen ze niet de verkeerde besluiten. De wandeling was voor de rest super-ok, wij hebben genoten van het mooie weer, de bloesem van de fruitbomen en het gezelschap van vele medewandelaars.
Met 2 knasse knarren (mijn vader en mijn nonkel) zijn we de tentoonstelling "Lyra 100 jaar" (lyra100.be kan nog tot eind april) gaan bezoeken. Het viel me op dat de meeste bezoekers, en er waren er wel wat, gepensioneerden waren die in een ver verleden enige affiniteit met deze club hebben gehad. En het was aangenaam vertoeven in hun gezelschap want ieder van hen heeft zijn eigen Lyra-verhaal. Momenteel heeft, zoals de voorzitter het zo spectaculair uitdrukt, de grootste socio-culturele vereniging van onze stad, voetballers, basketters, turners, atleten, toneelspelers en tennissers in zijn rangen. De drumband, handballers en korfballers zijn in de loop der jaren uit de vereniging verdwenen om welke reden ook. Het is absoluut, ook al ben je niet rood-wit, een aanrader om eens langs te lopen en te genieten van (vooral) fotomateriaal uit het verleden en het heden. Ook voor mezelf was het een aangename verrassing om enkele gezichten (uit een ver verleden) terug te zien. Al speelde ik toen voor een andere rood-witte basketploeg (Bus Lier), met veel Lyra-spelers heb ik later nog samengespeeld. In mijn generatie werd je als Lierenaar geboren of rood-wit of geel-zwart, je had zelf geen bepalende keuze. Dit zat je, bij manier van spreken, in de genen. En mijn genen waren rood en wit, ik was dus voorbestemd om ooit die kleuren te dragen. En dat gebeurde ook, ik ben 6 jaar meer dan lid geweest van de atletiekafdeling. In het klaarliggende gastenboek hebben wij met veel overtuiging geschreven : Vanwege de Van Oosterwijck-familie Lyra fans in hart en nieren. Nogmaals ik kan iedereen aanraden eens een bezoekje te brengen in de oude gebouwen van de CM , Antwerpsestraat te Lier.
Een zalig rustgevend weekend, met mijn broers een terrasje tijdens de wekelijkse markt, een loopje van 6km (met nadien een verkwikkende douche) meer moest mijn zaterdag niet inhouden. Zondag was sportdag, 2 marathons (Parijs en Rotterdam) gevolgd (schitterende tijden : 2u05'), zelf een klein loopje (4km) en in de namiddag genoten van Vlaanderens' mooiste. Maar ... Dit was wel noodzakelijk na een redelijk drukke week. Dinsdag alweer naar de dokter, voor de zoveelste keer. Woensdag was het buitenspeeldag . Als ouderdomsdeken (de monitoren en monitrices zijn ongeveer de helft van mijn leeftijd) heb ik er ongelooflijk van genoten. De kinderen konden proeven van een 20-tal speelmogelijkheden (van klimmuur, over netbal tot go-carten). Mijn verantwoordelijkheid waren de "gekke fietsen". En of ze gek waren (eentje plooide dubbel, fietsen met een autostuur, achteruittrappen om vooruit te rijden enz...) er is wat afgelachen, zowel door de kinderen als door de ouders en natuurlijk ook door mezelf. Het was nog eens fantastisch om tussen de kinderen te staan. Maar voor mij was de dag lang niet voorbij (lees andere blog : www.bloggen.be/lierpolitiek/).
Dankzij Ronde Tafel 101 Lier, mocht ik in naam van de Lotgenoten Vlaanderen een cheque in ontvangst gaan nemen. Ongeveer 120 bedrijfsleiders waren samengekomen in de toonzaal van Garage Deprince te Lier en ik had het ware genoegen een woordje over de Roparun, Lotgenoten Vlaanderen en onze activiteiten te mogen vertellen. Ik was aangenaam verrast door de aandacht die iedereen aan ons verhaal schonk en verschillende onder hen spraken mij op de receptie zeer positief toe. 3000 euro, waarmee we volgend jaar met een eigen Lierse ploeg en om te presteren, zullen deelnemen aan de Roparun. We zulen in de loop van dit en volgend jaar zelf nog enkele activiteiten organiseren, maar daarover later meer. Al het ingezamelde geld wordt teruggestort aan "Kom op tegen Kanker" en daar vooral is het mij om te doen. Jaarlijks sponsort de Ronde Tafel een aantal initiatieven die in het verlengde liggen van een goed doel. Met dank nogmaals aan Peter en Jo (om mij te introduceren) en Bart en zijn Ronde Tafelaars om naar ons te luisteren en mee te stappen in ons verhaal.
Sinds 2 maart (de dag dat mijn vrouwtje en ik 30 jaar gehuwd waren) had onze dochter ons aan het lijntje gehouden. Tips zoals fietsen, wandelen veel eten, spijkers, 1934 enz ... hadden we gekregen, maar daar kwamen we niet verder mee. Donderdagavond kregen we de verlossende tip : Volmolenheide 57, Mol. Na een googeltje hadden we door dat dit een "Bed & Breakfast" is. Leuk. Onze koffers gepakt, wandelschoenen in de koffer en goed humeur bij de hand en wijle weg. tSpijker was the place to be voor het weekend. 1934 is de naam van één van de kamers, wij sliepen in de "Alkoof". Zo vielen alle stukjes van de puzzel (tips!!!) snel op hun plaats. Een iets mindere nacht (een alkoof is toch niet echt mijn ding), maar dit werd goedgemaakt door een overheerlijk ontbijt (waw). Onze dochter opgehaald en richting Lommel, waar we het Glazen Huis (www.glazenhuis.be) bezochten. Een film over het maken van alle soorten glas, een tentoonstelling over Booms glas en een workshop glasblazen in actie, genoeg om ons een ganse morgen alert te houden. Na een stevige maaltijd was het tijd om te presteren. Wij onze (nieuwe) wandelschoenen aan en samen met Sado (onze dochters' labrador) op weg voor een stevige wandeling. Ongeveer 10km langs de Molse meren. En net op tijd terug om Boonen te zien verliezen van Pozatto. Na een heerlijk avondmaal (een diversiteitsmaaltijd, grieks voorgerecht, chinese hoofdschotel en Limburgse vlaai als nagerecht) was het tijd om terug naar tSpijker te rijden. Deze nacht verliep iets comfortabeler dan de vorige, maar het gevarieerde, optimale (veel te veel) ontbijt maakte het begin van deze zondag supergoed. Ik kan enkel toevoegen dat éénieder die een weekendje Kempen wil doorbrengen zich zeker zal thuisvoelen in tSpijker, waar vooral mevrouw Bea de gasten op hun wenken bedient. Normaal is zondag onze wandeldag dus ook vandaag was dit niet anders. Scherpenheuvel was de startplaats en we zullen het geweten hebben. we hadden beter een kaars gebrand op voorhand. Zwaar man, helling na helling, vettige kleigrond en slijk, veel slijk. De ideale benodigdheden om onszelf 12km te pijnigen. Twee schitterende wandelingen en geen druppel regen gehad (wel voor- en nadien), Scherpenheuvel heeft toch zijn mirakeltje gedaan. In de namiddag werd er ten huize Van Oosterwijck-Bruynseels niet veel meer gepresteerd, boeken toe en de luie zetel in. Bedankt dochter voor dit verassende maar fantastisch weekendje, meer moet een mens niet hebben.
De laatste natuurloop van het seizoen 08-09 is voorbij. Bijna 800 atleten passeerden op deze zonnige namiddag de revue in sportief Lier. Was het oorspronkelijke AC Lyra-doel, op naar de 3000 lopers, dan moesten ze vlug hun mening herzien. Meer dan 3500 vrouwelijke en mannelijke atleten vonden de weg naar het Netestadion. Ettelijken onder hen konden vandaag naar huis met het originele Natuurloop-t-shirt, zij hadden in alle vijf lopen de sportieve klus geklaard. Ook ik was één van hen, na zovele jaren organisatorisch betrokken te zijn, en ik ben er wat fier op. Dit shirt heeft me "blood, sweat en tears" gekost. Spijtig genoeg heeft het niet gezorgd voor een voortdurende stijging in mijn fysieke mogelijkheden. Na de vorige loop had ik er zelfs zodanig genoeg van dat ik mijn sloefkes in de vuilbak wou gooien. Plezier was er al lang niet meer bij en dat kan toch de enige bedoeling zijn als het er op aankomt om me fysiek af te matten. Maar mijn vrouwtje (en dat is niet de eerste keer), aangevuld met mijn "dark side" hebben me over de streep getrokken. En dus was ik paraat om er iets van te maken en het is redelijk goed gelukt. Ik heb er zelfs van genoten, buiten de 2 laatste km's toch. Ik heb wat opzoekingswerk gedaan en hieronder staan de resultaten van dit seizoen natuurlopen (tussen haakjes de tijden van vorig jaar) 167 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 54.31 (56.40) 155 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 53.38 (nd) 257
3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 58.40 (nd) 215 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 57.20 (53.36) 241 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 54.36 (50.54)
Ten slotte wil ik eindigen met een ongelooflijke proficiat aan het Lyra-team dat ervoor gezorgd heeft dat deze natuurlopen hun weg hebben gevonden in het Vlaamse joggingwereldje. Doe verder op de ingeslagen weg en laat de recreatieve atleet toe dat hij zich hier thuis voelt. Ook de mensen van "lierinbeeld" verdienen een hoogwaardige proficiat met al het naar de buitenstaander geleverde fotografisch werk. Dit is geen goodbye maar een tot weerziens in november 2009 voor de volgende reeks natuurlopen.
Na een redelijk Groen! getint weekend, vrijdagavond fuif Groen! Nijlen, zaterdagmorgen de Groen!e big bang en 's namiddags onze ecologische uiteenzetting, was het zondag de ideale moment om me eens van een andere zijde te laten zien. De Turkse (vzw Safa), Marokkaanse gemeenschap en de Witte Parel organiseerden in CC De Mol een benefietnamiddag voor Gaza. 's Morgens om 9u30 stond ik paraat om samen met hen het cultureel centrum een beetje feestelijker aan te kleden. Tafels en stoelen klaarzetten, versiering aanbrengen, de toog aanvullen, tafels voor het buffet klaarmaken, een springkasteel voor de kinderen installeren kortom alles wat nodig was om er een feestelijke dag van te maken. Hierdoor had ik de kans om enkele mensen van de allochtone gemeenschap wat beter te leren kennen. Het aanbrengen van klaargemaakte Turkse en Marokkaanse etenswaren bleef maar komen, sommige vrouwen waren al 3 dagen in de weer om dit organisatorisch voor mekaar te brengen. Daar kunnen we met zijn allen toch weleen lesje uit leren, zij hangen ongelooflijk aan mekaar, wij doen niets liever dan elkaar de duvel aandoen. Vanaf 14u kwam het volk, eerst geleidelijk maar dan met ganse groepen tegelijkertijd binnen. Ikzelf ben dan een paar uurtjes naar huis gegaan en 's avonds ben ik met mijn Nellytje nog eens lekker gaan eten (tahgin, suikergoed als dessert en muntthee). Ik hoop voor de allochtone gemeenschap dat dit evenement wat geld in het laatje heeft gebracht. De centen worden gebruikt om prefab-huizen (van Noorse makelij) in de Gazastraak neer te zetten, 230 000 mensen zitter daar nog steeds zonder een redelijk dak boven hun hoofd. Mijn steentje, hoe klein ook, zal er mee voor zorgen dat deze huisjes realiteit worden.
Na het nodige voorbereidingswerk van de sportdienst en de werkgroep "Nacht van de sport" was het vrijdagavond alweer le moment supreme voor het Lierse sportleven. Een ganse dag met de vrienden van de werkgroep en de sportdienst hard gewerkt om van ons cultureel centrum een heuse sporttempel te maken. Vanop het podium zag de zaal er prachtig uit om bijna 500 sportminnende Lierenaars te ontvangen. Meisjes uit de hotelschool zorgde voor de aangename ontvangst, iedereen van notabele tot pa en ma van een genomineerd atleetje werden professioneel naar hun plaats begeleid. Om 20u stipt en na enkele spraakmakende speeches kon het echte feest beginnen. Alle provinciale, Vlaamse en Belgische kampioenen werden op het grote podium in de picture gezet. Vrijwillligers in de sportclub zijn een must, zonder hen zou geen enkele club overleven. Het is dan ook een goede gewoonte geworden dat men ook deze vrijwilligers in de kijker zet. En terecht. Iedereen die sport is belangrijk maar één keer per jaar is het nodig om even de sportiefste prestatie wat meer glans te geven en daar is absoluut niets mis mee. De Lierse jongeren kiezen zelf hun sportiefste leeftijdsgenoot. De keuze viel dit jaar op de 14-jarige tennisster An-Sophie Mestach. Een nieuwe Kim in spe? Maar de weg is nog lang en ligt vol valkuilen. Naar jaarlijkse gewoonte worden ook de recreatieve sporters beloond met een sportieve trofee. De G-kidstrainers van AC Lyra wonnen de trofee voor ex-kankerpatiënte Annemie Cuyckens. De belangrijkste trofee, sportverdienste, werd alweer veroverd door iemand uit de AC-Lyrafamilie. Heidi Paesen (Belgisch kampioene hinkstapspringen masters) wist het aflossingsteam van AC Lierse en de dames tenniskampioenen van TC Zevenbergen achter zich te houden. Daarna was het de beurt aan dj Bob om alle kampioenen uit te nodigen op de dansvloer. Hopelijk wordt 2009 op zijn minst een even vruchtbaar sportjaar als het voorbijgaande. Op naar de verkiezingen in 2010.
Mag ik eerst mezelf en vooral mijn vrouwtje feliciteren, we zijn 30 jaar getrouwd, mijn vrouwtje gelukkig, ik ... . Alweer een reden om een feestje te bouwen, eentje onder ons en gespreid over 3 dagen. We hebben de meeste activiteiten gedaan die we het liefst doen. Samen gezellig gaan eten in De nieuwe schapestal, spijtig genoeg viel het wat tegen. Prijs-kwaliteit zat het niet goed, het koude voorgerecht (mezze) was heerlijk. De Iraanse stoofpotjes waren niet goed opgewarmd, zelfs koud, om dan nog te zwijgen over het ons toebedeelde dessert, een Iraanse specialiteit (pannenkoeken met ijscreem en slagroom!!! very iranees). Een (hongerige) ezel stoot zich niet meer aan dezelfde steen, dus ons volgend etentje zal op een ander lokatie zijn. Zondag zijn we gaan wandelen in St. Antonius Zoersel. De wandeling (12km) startte in de lagere school, deed enkele mooie gebouwen in de dorpskern aan (Bethanië) en via mooie bosgebieden vlakbij de trappistenabdij te Westmalle en enkele mooie nieuwe wijken keerden we terug naar het startpunt. Het prachtige weer was een gezellige bondgenoot, we hebben de verfrissende boslucht kunnen inademen en achteraf een hapje gegeten. Maandag (onze eigenlijke trouwdag 02/03/79) hebben we een dagje gesaunad . Heerlijk relax, een fris Duveltje, een potje muntthee, een Thaïs wokje wat wil een gedaagd koppel nog meer. Een turks stoombad, een eucalyptussauna en een biosauna hebben ons (perfekte) lichaam helemaal geupdated. 's Avonds heeft mijn vrouwtje nog een heerlijk champagendineetje klaargemaakt en ons "parel"huwelijk zit er op. hopelijk houden we het nog 30 jaar vol, maar daar beslissen we zelf niet over.
Zondagmorgen, douchke,ontbijt en auto'tje in (GPS!!!) naar Hoogstraten. Het enige dat ik ken is het Klein Seminarie , maar met priesters heeft deze school niet veel meer te maken. Ik wist niet eens dat Hoogstraten een stad was, maar de burgemeester heeft het mij in stilte vergeven. De superprestigewedstrijd had voor het eerst plaats op een andere lokatie. Geen zand, geen bos maar slijk, slijk en nog eens slijk. De nieuwelingen waren juist uit de startblokken toen we arriveerden. Laurens Sweeck, de helft van een tweeling, behaalde met gemak zijn 19de overwinning van het seizoen. Hopelijk is dit een man voor de toekomst, maar de weg is nog lang. Tijdens de opwarming zagen we meerdere renners in de afdalingen tegen de vlakte gaan, spektakel gewaarbogd maar of de renners het leuk vonden, ik heb het niet kunnen vragen. Na de junioren en de beloften, die we enkel op het scherm hebben zien rijden, omwille van meer genotsvolle bezigheden, was het de beurt aan de grote jongens. Op tv kan je de cross van meter tot meter volgen, ter plaatse is dat iets anders. Je kan, als het ware, de renners ruiken. Je hebt de plaatselijke ambiance, de geur van hamburgers, frieten en bier, het horen schakelen van de renners. Kortom een heel ander manier van beleven dan dat je voor het scherm zit. De koers was één demonstratie van Sven Nijs , hij duldde niemand in zijn buurt.Ook de wereldkampioen niet die hem daags voordien in Lille nog in de spurt had geklopt.
Na nog een fris biertje wij met een goed gevoel terug naar huis. Ik denk dat wij nog wel eens een cyclocrosje gaan meepikken in de toekomst.
JA. Ik weet het nu wel zeker, meer zelfs dansen (wedstrijd) is "topsport". Wij hadden gisteren het genoegen om te mogen proeven van de Antwerp stars cup, een danswedstrijd voor aankomende profs, profs en masters in latin dansen en standard dansen. Ik moet toegeven dat ik versteld stond van de intensiteit van dit gebeuren. Eén van de organisatoren vertelde me dat in een vergelijkende studie men één dans gelijkstelde met het lopen van een 1500m. Als je dan weet dat elk danspaar 5 verschillende dansen (in de finale alle 5 onmiddellijk achter elkaar) ten berde brengt, dan zegt dit wel iets over het fysieke vermogen. Alle disciplines volgen elkaar in sneltempo op, van 18u tot het einde (23u) hebben wij, soms met verbazing, genoten van elke minuut. En om het op zijn Huysentruyts te zeggen : "Wat hebben we geleerd Piet?" 1, dat dansen topsport is 2, dat dansen voor elke leeftijd is 3, dat latin dansen bestaat uit : chachacha, samba, rumba, paso doble en jive 4, dat standard dansen bestaat uit : wals , tango, weense wals, slow fox en quickstep (zonder Tom Boonen!!!) 5, dat wij nog naar dit soort wedstrijden gaan kijken.
Men heeft ons ook geleerd dat dansen een vrij dure onderneming is, vb. een kleed kost makkelijk 1500 euro. Mannen dragen (verplicht) bij het standard dansen een pitteleer (rokkostuum!!!). Bij het latin dansen loopt iedereen er wat losser (ik zou zeggen naakter) bij, voor mijn ogen een ietsje genietbaarder zicht. We kregen als extra nog een wedstrijd argentijnse tango . Hier is een Belgisch paar wereldkampioen. De paren dansen hier elk afzonderlijk hun oefening, bij de andere dansfinales staan er 6 paren op de vloer. Het was niet alleen een fantastische ervaring maar een zeer leerrijke onderneming met een didactische ondersteuning van 2 ongelooflijke dansfanaten (waarvoor dank).
Gisteravond was Bart Peeters en zijn muzikale entourage te gast in in CC De Mol. Voor Bart een halve thuismatch, dus ambiance gegarandeerd. En of hij geweldig was. "De hemel in het klad" naam van zijn nieuwste tour de chant, is tevens de titel van zijn nieuwe CD. Hij geeft uitleg bij het waarom van deze titel en als je goed luistert kan je het zelfs voor waarheid aannemen. Alle nieuwe liedjes kwamen aan bod samen met enkele oudere nummers in een nieuw kleedje gestoken (sommige toch iets minder goed dan het originele arrangement). Hij speelt een stukje theater met een dubbelrol, zichzelf en Sinte Pieter, hij zingt (niet als een nachtegaal, maar wel als Andre Hazes), hij springt (hij heeft wel echt adhd) en hij entertaint. Helemaal zichzelf, dus ok. Hij slaagt er zelfs in om zijn gitaar-aangever te laten meespelen in een lied. En het laatste lied wordt gedirigeerd door iemand uit de zaal (fantastische afsluiter). Ik kan iedereen aanmoedigen om een kaartje te nemen voor Bart's Hemel in het klad.
Eerst en vooral wil ik me verontschuldigen. Gedichtendag, nog nooit ben ik dit vergeten, maar helaas er is voor alles een eerste keer. Goed maken kan ik het niet meer maar met een Van Rompuy'tje (haiku) wil ik het wel wagen : Maxima culpa, hoe kon ik dit vergeten wil jij het weten? Mijn buurman, Tom Mariën, schreef een stadsgedicht (Lier) en dat wil ik jullie niet onthouden : http://nieuwsblad.typepad.com/lier/2009/01/gedicht-op-het-uitstalraam.html
Donderdagavond waren we uitgenodigd op de verkiezing van de sportlaureaat van de provincie in de Zuiderkroon te Antwerpen. Verkiezing is hier wel een misunderstanding, het stond al lang vast dat enkel Tia Hellebaut (http://www.sport.be/tiahellebaut/nl/fotos/) (onze sportfunctionaris wou ieder die meeliep met de Natuurlopen een pintje aanbieden als Tia niet won, van een zekerheid gesproken) deze trofee kon winnen. Bij 3 van de 4 jury's was dit het geval en met veel overmacht lag de zege en de trofee voor het grijpen. Dat Dirk Van Tichelt (http://www.dirkvantichelt.be/foto/foto2006/foto2006moskowEK23.html#) voor Tom Boonen eindigde was wel een verrassing. Elise Matthijsen (http://www.elisematthysen.be/bio.php) won de beloftentrofee (alhoewel de beiden genomineerden reeds wereldkampioen zijn). Jean-Marie Pfaff kreeg een lifetime-achievement award (what's in a name) en Mol is uitgeroepen tot de sportiefste gemeente van de provincie (op welke basis???). Lier kwam niet voor in de top tien (a shame!!!). Wat me wel bijgebleven is, op zulke verkiezingen is het niet wie of wat je zelf ziet, neen het is een kwestie van "gezien worden", en daar ben ik blijkbaar toch niet goed genoeg in. Zondag heb ik genoten van een Belgische (Vlaamse!) demonstratie veldrijden. Niels Albert op kop, maar Sven Nijs, blijkbaar op het podium even gelukkig als Niels, toonde nogmaals aan dat hij niet alleen de beste veldrijder, maar ook nog een grote meneer is. Waarvoor dank Sven Nijs. Het was een rustig weekendje, volgende week is andere koek (cursus, dokter, dansen, veldrijden enz...). Maar daar hoor je later meer over.
Na een gezellige winterBBQ in Bonheiden (org.Groen! Bonheiden), vrijdagavond, was het noodzakelijk om de kilootjes er sportief terug af te werken. Lyra's natuurlopen zijn daar dan een ideale happening voor. Maar het was vandaag iets meer bij AC Lyra, het was nl ook G-kidsdag. Een aantal G-jongeren hadden maanden gezwoegd, getraind en gezweet om 1km aan één stuk te kunnen lopen. In het bijzijn van, en luid aangemoedigd door de deelnemers aan de Natuurloop zijn zij er allen in geslaagd om deze prestatie tot een goed einde te brengen. Waarvoor uiteraard van harte proficiat. Ook Kobe Ilsen en zijn Volt-ploeg waren aanwezig op de Natuurlopen. Kan je 5km lopen met loopschoenen van 9 euro, zie Volt van deze week? En toen was het tijd voor het echte werk, nu ja echt!!! Ik ga nu wel regelmatig fitnessen, maar lopen had ik sinds de vorige editie (20 dec.) niet meer gedaan. En of ik dat gevoeld heb, 4 keer ben ik gestopt (zonder dat het opviel natuurlijk, eens plassen, wat drinken, een babbeltje met de toeschouwers onderweg) en telkens toch terug opnieuw mezelf proberen voort te bewegen. Ik heb nog nooit zo lang over 10km gedaan als zaterdag (58'40"). Toch had alles nog een positieve nasmaak nl. ik had mijn vriend Jan op sleeptouw genomen en hij liep een nieuw persoonlijke besttijd, hoera! De eerstvolgend weken zal er van lopen niet veel in huis komen, mijn trainer heeft gezegd 7 weken enkel fitness en ik hou me daar aan. Dan begint een nieuwe fase in de voorbereiding op de Roparun (einde mei). Niet "te" vroeg in conditie zijn is de boodschap. Zondagnamiddag ben ik met mijn schoonvader een matchke voetbal gaan bekijken (ook sport, maar langs de zijlijn). Lyra speelde thuis tgen Lille en om in de running te blijven was een overwinning een must. Maar zoals zo dikwijls alles is rapper gezegd dan gedaan. Na 3 keer op achterstand kwam men eindelijk (geruststellend zo dacht men) tot een 4 -3 stand maar... . Met een goedkope rode en een 2de (dus ook rode) gele kaart is Lyra onterecht geëindigd met 9 spelers en maken die gasten van Lille toch geen 4 - 4 zeker. Geen 3 punten en de titel alweer een beetje verder weg. Maar niet getreurd een fris pintje kan veel ellende wegspoelen.
Sinds vorig jaar mag ik van het privilege smaken dat ik lid ben van Lotgenoten Vlaanderen (Lotgenoten Vlaanderen). Wij willen aan onze lotgenoten laten zien dat het leven niet ophoudt als je kanker (had) hebt, maar dat er nog van alles mogelijk is. Door te geloven in je eigen kracht en te blijven vechten tegen de ziekte kan je als winnaar uit de strijd komen. Sporten kan daar zeker bij helpen. Het kan je meer kracht en energie geven om te vechten, en geeft ook een goede stimulans bij het genezingsproces. Daarnaast willen wij zoveel mogelijk geld voor onze lotgenoten ophalen. Het is, ondanks alles, een eer om hiervan deel te mogen uitmaken. Vorig jaar zijn we er met zijn allen in geslaagd om de 530km tussen Parijs en Rotterdam al lopend af te leggen, het goede doel kwam hier eventjes op de tweede plaats. Het overwinnen van onszelf was, misschien egoïstisch gezien, toen even belangrijker. Dit jaar lopen we voor de 2de maal mee en de orde van belangrijkheid is nu omgedraaid. Het is de bedoeling om zoveel mogelijk geld in te zamelen, dat integraal aan "Kom op tegen Kanker" wordt geschonken. Eén van de inzamelmethodes is "Kunst tegen kanker" op initiatief en onder de stuwende kracht van Heidi. Graag, wil ik een oproep lanceren om ieder te motiveren om een bod te doen op alle beschikbare kunstwerken. Hoe hoger de biedingen gaan hoe meer geld er naar Kom op tegen Kanker gaat.
Een veiling van geschonken kunstwerken via onze website
(mmm lekkeeeeer) en 
de Grote Plas overgestoken naar New York en Chicago. Het is een manier om tijdens het sporten iets bij te leren, zoals de architecturale rijkdom en de panorama's van een stad. Of een manier om tijdens een toeristisch bezoek tegelijkertijd de benen los te gooien. Een gids begeleidt een groepje van maximum acht personen en geeft onderweg een beknopte historiek of beschrijving van gebouwen, monumenten en de groene panorama's van Lier.'
bordjes van 6/18cm, die s avonds reeds verwijderd zijn). 
(
atletiekafdeling. 
. Als ouderdomsdeken (de monitoren en monitrices zijn ongeveer de helft van mijn leeftijd) heb ik er ongelooflijk van genoten. De kinderen konden proeven van een 20-tal speelmogelijkheden (van klimmuur, over netbal tot go-carten). Mijn verantwoordelijkheid waren de 
bedrijfsleiders waren samengekomen in de toonzaal van Garage Deprince te Lier en ik had het ware genoegen een woordje over de Roparun,
Lotgenoten Vlaanderen en onze activiteiten te mogen vertellen. Ik was aangenaam verrast door de aandacht die iedereen aan ons verhaal schonk en verschillende onder hen spraken mij op de receptie zeer positief toe. 3000 euro, 
tSpijker was the place to be voor het weekend. 1934 is de naam van één van de kamers, wij sliepen in de 
Een film over het maken van alle soorten glas, een tentoonstelling over Booms glas en een workshop glasblazen in actie, genoeg om ons een ganse morgen alert te houden. Na een stevige maaltijd was het tijd om te presteren. Wij onze (nieuwe) wandelschoenen aan en samen met Sado (onze dochters' labrador) 
op weg voor een stevige wandeling. Ongeveer 10km langs de Molse meren. En net op tijd terug om Boonen te zien verliezen van Pozatto. 
kon het echte feest beginnen. Alle provinciale, Vlaamse en Belgische 
kampioenen werden op het grote podium in de picture gezet.
vrijwilligers in de kijker zet. En terecht.
An-Sophie Mestach. Een nieuwe Kim in spe? Maar de weg is nog lang en ligt vol valkuilen.
Annemie Cuyckens. De belangrijkste trofee, sportverdienste, werd alweer veroverd door iemand uit de AC-Lyrafamilie. 
Heidi Paesen (Belgisch kampioene hinkstapspringen masters) wist het aflossingsteam van AC Lierse en de dames tenniskampioenen van TC Zevenbergen achter zich te houden. 
spijtig genoeg viel het wat tegen. Prijs-kwaliteit zat het niet goed, het koude voorgerecht (mezze) was heerlijk. De Iraanse stoofpotjes waren niet goed opgewarmd, zelfs koud, om dan nog te zwijgen over het ons toebedeelde dessert, een Iraanse specialiteit (pannenkoeken met ijscreem en slagroom!!! very iranees). Een (hongerige) ezel stoot zich niet meer aan dezelfde steen, dus ons volgend etentje zal op een ander lokatie zijn.
en via mooie bosgebieden vlakbij de trappistenabdij te Westmalle en enkele mooie nieuwe wijken keerden we terug naar het startpunt. Het prachtige weer was een gezellige bondgenoot, we hebben de verfrissende boslucht kunnen inademen en achteraf een hapje gegeten. 
een biosauna hebben ons (perfekte) lichaam helemaal geupdated. 's Avonds heeft mijn vrouwtje nog een heerlijk champagendineetje klaargemaakt en ons "parel"huwelijk zit er op. hopelijk houden we het nog 30 jaar vol, maar daar beslissen we zelf niet over. 
, maar met priesters heeft deze school niet veel meer te maken. Ik wist niet eens dat Hoogstraten een stad was, maar de burgemeester heeft het mij in stilte vergeven. 
, hij duldde niemand in zijn buurt.Ook de wereldkampioen
(
aan één stuk te kunnen lopen. In het bijzijn van, en luid aangemoedigd door de deelnemers aan de Natuurloop zijn zij er allen in geslaagd om deze prestatie tot een goed einde te brengen. Waarvoor uiteraard van harte proficiat.
waren aanwezig op de Natuurlopen. Kan je 5km lopen met loopschoenen van 9 euro, zie Volt van deze week? 
