Gisteren en eergisteren bezoek gehad van 2 van mijn beste vrienden. Door een verhuis komt er dikwijls slijtage op de vriendschappen die in het
verleden zijn opgebouwd. En dat is ook zo bij mij. Ik woon hier nu bijna 2 jaar en er zijn 'vrienden' die ik bijna niet meer zie. Is dat erg? Ja en neen.
Maar uiteindelijk blijven de echte vriendschappen toch bestaan en dat is de vorige dagen nog maar eens duidelijk geworden.
Het was een aangenaam weerzien met mijn ex-collega, maar beste vriend Bruno. Enkele keren per jaar ontmoeten we elkaar ofwel hier ofwel in Niel.
En jaarlijks zijn we steevast te samen tijdens Na Fir Bolg, het familiefestival in Vorselaar. We bellen ook af en toe, al ben ik diegene die het hier al
eens laat afweten. het is en blijft tussen ons een stevige vriendschap.
Gisteren was mijn ex-loopmakker Paul op bezoek. Wij zien elkaar niet zo veel maar de vriendschapsbanden zijn sterk genoeg om te overleven.
En dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat ikzelf niet meer loop.
Echte vriendschappen overleven mekaar altijd. Ook indertijd met mijn ziekte heb ik mijn echte vrienden leren kennen. En die banden zullen als het van mij
afhangt nooit doorbroken worden.
En ja vrienden voor het leven zijn soms belangrijker dan familie.
Beste lezers geniet van je vrienden want soms heb je ze nodig en zij hebben u soms nodig.
Donderdagavond bleven onze beide bengels nog eens een nachtje slapen. Ze hebben het goed volgehouden ditmaal, 7u 's morgens dat kan er door. Het is dan altijd spooktijd in bed. Ze kruipen onder de lakens en spoken maar ik heb de indruk dat ze soms meer bang hebben van zichzelf dan van het spookje spelen. Vermits ze nu alle twee naar school gaan was het wel wat over en weer rijden, naar school, om 12u Noud gaan afhalen, om 15u Fynn gaan halen. Velen hadden ons aangeraden om eens naar de speeltuin van de Keiheuvel te rijden en zo gezegd zo gedaan. Maar eigenlijk was het een tegenvaller, zowel voor ons als voor de kindjes die toch zweren bij het Zilvermeer.
Zondagmorgen was het voor de tweede keer wandeldag. Met ons autootje naar Heppen (Leopoldsburg) was daar al veel volk zeg. We hadden voor ogen om onze wandelingen geleidelijk op te bouwen, vorige week 7 en in het wandelboekje stond dat we er nu 8 zouden kunnen doen. Maar wat bleek, enkel 6, 10, 12 en 20km waren voorhanden. We hebben dan maar voor de 10 (10,4km) geopteerd. Maar het was ook nog zonder tussenstop. Maar we hebben het gehaald, na 1u en 50min (redelijk goed doorgestapt!!!) bereikten we terug het buurthuis in Heppen. Geen 500m hebben we over asfalt gelopen altijd in het bos, wegeltje in, wegeltje uit. Alleen tijdens de lus van 4km hebben we weinig volk gezien. In het buurthuis hebben we dan nog een soepje, een boterham met kipkap en een duveltje, mijn vrouwtje nog koffie met taart, verorberd en vervolgens terug naar huis.
Deze week staat geboekt met vriendenbezoeken, ja ik heb nog vrienden!!!
het familiefestival in Vorselaar. We bellen ook af en toe, al ben ik diegene die het hier al 
Paul op bezoek. Wij zien elkaar niet zo veel maar de vriendschapsbanden zijn sterk genoeg om te overleven. 
te rijden en zo gezegd zo gedaan. Maar eigenlijk was het een tegenvaller, zowel voor ons als voor de kindjes die toch zweren bij het Zilvermeer. 
naar Heppen (Leopoldsburg) was daar al veel volk zeg. We hadden voor ogen om onze wandelingen geleidelijk op te bouwen, vorige week 7 en in het wandelboekje stond dat we er nu 8 zouden kunnen doen. Maar wat bleek, enkel 6, 10, 12 en 20km waren voorhanden. We hebben dan maar voor de 10 (10,4km) geopteerd. Maar het was ook nog zonder tussenstop. Maar we hebben het gehaald, na 1u en 50min (redelijk goed doorgestapt!!!) bereikten we terug het buurthuis in Heppen. Geen 500m hebben we over asfalt 
gelopen altijd in het bos, wegeltje in, wegeltje uit. Alleen tijdens de lus van 4km hebben we weinig volk gezien. In het buurthuis hebben we dan nog een soepje, een boterham met kipkap en een duveltje, mijn vrouwtje nog koffie met taart, verorberd en vervolgens terug naar huis. 
