Vandaag een 220 kilometer gereden naar Carmel. Hier staat een dagje chillen aan het zwembad op het programma. Dus niet veel extra. Kunnen we wel gebruiken, want de reis is echt wel vermoeiend... ;-)
Vandaag gaat het richting San Francisco. Naar het schijnt één van de mooiste steden van Amerika. We liggen op een RV park dat een 15 kilometer buiten het centrum ligt. Je kan ernaar toe met de bus of de ferry. Uiteindelijk hebben we de ferry elke keer genomen. Was het makkelijkste, maar natuurlijk ook het duurste. Enkele rit was 33 dollar voor ons vier. Maar uiteindelijk wel echt de moeite om te doen. Je vaart langs Alcatraz en de Golden Gate Bridge en komt aan op pier 1. Hier kan je dan buskaartjes kopen om de stad door te gaan. Dit is ook wel niet goedkoop. 20 dollar per persoon voor 24 uur. Met deze pas kan je de bus, de metro en de beroemde kabel karretjes nemen. Zo heb je je geld er wel snel uitgehaald. Eén enkele rit met de kabel kar kost al 7,5 dollar.
De eerste dag was maar een halve, dus zijn we met de ferry naar pier 1 gegaan om dan te voet naar Fisherman's Warf te gaan. Hele mooie pier om te wandelen. Toen we er aankwamen zagen de kinderen dat je er een aquarium kon bezoeken. Dat hebben we dan maar gedaan. Hier zag je kwallen, haaien, roggen, slangen, zeesterren en nog vele andere dieren. Was leuk om te doen en we hebben weer wat bijgeleerd.
Daarna Pier 39 op Fisherman's Warf. De bekendste van allemaal, denk ik. Verschrikkelijk druk. Allemaal winkeltjes en eetgelegenheden. Heel gezellig gemaakt wel. Op het einde van de pier kan je dan de zeeleeuwen bewonderen. We hebben de dag dan afgesloten in het Hard Rock café waar ze een hele menukaart hadden met glutenvrij. Ik moet zeggen dat ze hier wel verder zijn dan thuis. In elk restaurant heb je glutenvrij. Ofwel een aparte kaart, ofwel staat het aangeduid op de menukaart, wat glutenvrij is en wat niet.
Op dag 2 staat de stad en Alcatraz op het programma.
We zijn heel vroeg in de ochtend vetrokken om zo veel mogelijk te kunnen zien vandaag. Om alles uit onze pas te halen, hebben we eerst de Cable Car genomen. Heel leuk. Manou vond het wel heel eng. Je zit of staat echt op de rand en de weg gaat wel heel steil omhoog en omlaag. Dit moet je gewoon gedaan hebben als je San Francisco bezoekt. We zijn eerst naar China Town geweest. Was niet echt ons ding, dus op naar het volgende. Terug de Cable Car op en naar Union Square, de winkelstraat. Hier heeft onze Maxim zijne eerste koffie gedronken bij de Starbucks en hij was verkocht. Uiteindelijk was het tijd om richting Pier 33 te gaan waar we om 13u de boot moeten hebben naar het eiland. Tickets moet je zeker een drie maanden op voorhand reserveren anders geraak je er niet op. Het boottochtje duurde ongeveer een kwartiertje. Daarna kan je zelf het eiland verkennen. Er is een volledige audiotour in het Nederlands beschikbaar. Dit moet je zeker doen. Het leid je door het hele cellen complex en vertelt je verhalen van de belangrijkste dingen die er gebeurt zijn en waar dat was. Zelfs Manou was helemaal gefascineerd aan het luisteren naar de verhalen die vertelt werden. Wij vonden dit bezoek echt wel de moeite en zijn geld waard. Je kan dit gewoon niet missen als je de stad bezoekt. Wanneer je klaar bent met het eiland te verkennen, kan je de ferry terug nemen. Er is er eentje om het half uur ongeveer. Dus je kan dit allemaal op eigen tempo doen.
Terug in de stad hebben we nog wat rond gewandeld door de Italiaanse buurt. Alamo square en Lombart street hebben we spijtig goenoeg niet meer kunnen doen. Anderhalve dag is echt te kort om alles te kunnen zien. Maar wel een reden om nog eens terug te komen. ;-)
Vandaag gaat het richting Yosemite. Het is een ritje van 670 kilometer door de hitte en langs Death Valley af. Er is ons afgeraden om erdoor te rijden wegens de extreme hitte in juli en augustus. Jammer want had het wel eens graag gezien gehad. De tocht ging heel vlot en we waren goed op tijd aan de Tioga Pass. Deze is enkel open van mei tot oktober en je rijdt hier helemaal door het park uit. Ideaal om ondertussen te stoppen aan de super mooie uitzichten. The Meadows ligt ook op de route dus hier hebben we dan al maar een kleine wandeling gemaakt. De Pass is ongeveer 75 kilometer lang voor je aan e andere kant van het park bent.
Uiteindelijk hebben we de camping bereikt. Een mooie plaats tussen de bossen en gelegen aan een klein riviertje, waar Maxim en Manou hun even hebben kunnen uitleven.
Na een goede nachtrust zijn we dan het park ingetrokken. Je kan rijden tot aan de verschillende parkings in het park en van daaruit neem je dan de shuttlebussen die je naar alle belangrijke punten brengt. Enkele mooie wandelingen gemaakt die te doen waren voor ons Manoutje. Als je geen kinderen bij hebt, kan je echt heel veel verschillende routes doen, die goed aangeduid zijn qua lengte en moeilijkheid.
Het is gewoon een super mooi park. Op de El Capitan hebben we verschillende bergbeklimmers zien hangen. Ze mogen het hebben. Ze hebben hangmatten bij om te overnachten en moeten genoeg water bij hebben voor de dag door te komen. Het is er echt heet op het moment.
In dit park wonen ook een 500 tal zwarte beren. Jammer genoeg geen gezien. Blijkbaar heb je de beste kans 's morgens heel vroeg of 's avonds heel laat. Na een hele dag wandelen gaan we terug naar de camping om te eten en te rusten. Morgen gaat het richting San Francisco.
heel lang problemen gehad met Wifi dus ga de blog proberen bij te werken van een hele week.
Vandaag zijn we aangekomen in Las Vegas. Vanmorgen rond 10u zijn we gearriveerd op de RV camping van Circus Circus. Eigenlijk meer een veredelde parkingplaats, maar wel alle voorzieningen. Het is ook gelegen aan het begin van de strip, wat ook wel handig is. Er werd ons aangeraden om een busticket van 24u te nemen. Hiermee kan je de hele tijd de strip op en af voor 8 dollar per persoon. Met kleine kinderen wel handig, want is toch wel een stuk wandelen.
We hadden besloten om de strip met de bus eerst helemaal af te gaan en dan te voet terug te komen. Wat ons opviel was dat het eigenlijk heel rustig was op straat om te wandelen. Het was dan ook wel heel heet. Het eerste casino dat we binnen gingen was dat van New York. Toen zagen we natuurlijk dat iedereen binnen in de airco zat. In de casino's en de winkelcentra was het echt wel heel druk. Maxim en Kurt gingen de achtbaan uittesten die vertrekt in het hotel. Niet goedkoop, 14 dollar per persoon voor een ritje. Het was een heel hobbelige rit.
Daarna zijn we verder gewandeld door de verschillende casino's uit. Beter dan buiten in de hete zon. Ze lopen zo goed als in elkaar over en elk heeft een eigen thema. De duurdere haal je er wel zo uit. Na de wandeling hebben we ongeveer in de helft de bus terug genomen om te gaan eten in de mobilehome. Las Vegas is geen goedkope stad. Voor twee ijsjes en twee pepsi's hebben we ongeveer 22 dollar betaald. Kan dus tellen.
's Avonds hebben we dan de bus genomen tot waar we gestopt waren om de rest dan te voet door te doen. Aan het Bellagio hebben we naar de fonteinshow gekeken. Echt wel de moeite om te zien. Aan casino Mirage hebben we dan naar de uitbarstende vulkaan gekeken. Ook wel de moeite. 's Avonds is het op de straten wel koppen lopen. Niet normaal wat een drukte. Op een gegeven moment hadden we het wel gezien. Dus maar terug naar de mobilehome om te gaan slapen. Morgen staat er een rit van 670 km op het programma. Dan gaat het richting Yosemite.
Vandaag ging het Bryce naar Zion. Een kleine 150 kilometer rijden. We hadden langer geslapen omdat het niet zo ver rijden is. Rond half 11 zijn we aangekomen in Zion. Daar hebben we dadelijk de shuttle bus genomen naar boven. Het was weer even overleggen met Manou hoeveel we zouden wandelen. Ze was heel goed gezind dus het wandelen was geen probleem. We zijn vertrokken aan de Temple of Sinawava en daar hebben we de Riverside Walk gedaan. Een tocht van ongeveer 3,5 kilometer. Heel mooi om te doen. Het is een super mooi park. Zeker voor wandelaars een echte aanrader. Je kan vanaf verschillende punten echt gaan hiken. Omdat Manou erbij was, hebben we ons vooral aan de paden gehouden. Deze zijn heel mooi aangelegd en heel makkelijk te bewandelen.
We zijn daarna ook nog tot aan de Weeping Rock gewandeld. Een rots die huilt. Ook heel mooi om te zien en het uitzicht is adembenemend.
Ik raad het iedereen aan om dit park te gaan bezoeken. Van het park zijn we doorgereden naar onze camping Zion River resort. De kinderen zijn dadelijk het zwembad gaan uittesten. Was ook heel welkom na de hete tocht. Om 7u was er een knutselavond voor de kinderen. Hier mochten ze een Indiaans medicijntasje maken. Heel leuk om te doen en geweldig lieve mensen die de uitleg deden. Ben echt verliefd op de hartelijkheid van de Amerikanen, zo een vriendelijke volk.
Morgen Las Vegas, zal iets heel anders zijn. We hebben de hele week in de natuur gezeten, dus de stad wordt weer even wennen.
De wifi is op heel veel plaatsen slecht, dus elke dag bloggen is soms moeilijk.
Vandaag zijn we van Page naar Bryce Canyon gereden. Een tocht van 212 kilometer. De wegen zijn hier echt heel gemakkelijk. Is eigenlijk altijd maar rechtdoor. Het is op het moment heel rustig op de baan, dus we kunnen elke dag goed doorrijden.
We verbleven bij Ruby's Inn. Van de camping zijn we onmiddellijk doorgegaan naar de canyon, omdat ze onweer verwachtten. Dat is heel gevaarlijk en het park wordt dan ook onmiddellijk geëvacueerd als dat nodig is. Eenmaal boven besloten we toch van een deel te voet te doen. Dit zijn echt wel mooie tochten langs de rand van de canyon. Spijtig genoeg kwam het slechte weer sneller dan verwacht en zijn we niet tot onder in de canyon kunnen gaan.
De tocht werd sneller dan verwacht afgebroken. Toen we terug aan de camping waren is het beginnen stortregenen en onweren. Er zat niets anders op dan onze tijd door te brengen in de mobilehome. Ondertussen hebben we dan de was maar gedaan. Ideaal weer voor.
Vandaag staan er enkele uistappen op het programma.
Om half 10 gaan we een tour maken naar Antelope Canyon. Een 200 meter lange kloof die je enkel met de Navajo indianen kan bezoeken. De tocht was met een jeep en was serieus hobbelig, doordat de weg ernaar toe verliep door heel diep zand Via een smalle ingang kom je de canyon binnen. Het was gewoon prachtig om te zien hoe water en zand de hele kloof hebben uitgesleten. Door de lichtinval zag je echt goed hoe het water zich een weg door de kloof baant. Het was weer een hele ervaring en zeker de moeite om te doen.
Na de canyon zijn we verder gereden naar de Horseshoe Bend. Hier maakt de Colorado river een bocht van 270 graden. De weg ernaartoe was ongeveer 1,2 kilometer en kan je enkel te voet doen. Weer een pittige wandeling en ons Manou zag het niet zitten. Door de extreem warme temperatuur was het toch wel zwaar. Maar weer echt de moeite om te zien.
Terug richting camping nog even gestopt aan de Glen Canyon Dam. Deze dam heeft Lake Powell gemaakt. Het zorgt voor water en energietoevoer. Het is de tweede hoogste dam van de Verenigde Staten.
Nu terug richting camping om wat af te koelen met waterspelletjes en te eten. Morgen staat er Bryce Canyon op het programma.
Vandaag zijn we van Monument Valley naar Page gereden. Het was ongeveer 212 kilometer. Rond kwart na 10 zijn we aangekomen op een prachtige camping met uitzicht over het meer.
Er staat vandaag niks op het programma, dus gaan we een namiddagje op het strand rusten. De kinderen amuseren hun in het water, wat zalig was van temperatuur. Het was toch tegen de 40 graden hier. De verfrissing was meer als welkom.
's Avonds voor de eerste keer de barbecue aangestoken. Na het eten op tijd gaan slapen, want van een hele dag aan het water word je serieus moe.
Vandaag ging het richting Monument Valley. Weer om 5u opgestaan om tegen 6u te kunnen vetrekken. Lang uitslapen zit er echt niet in.
Het is een tochtje van 292 km. Maar voor we Grand Canyon uitrijden, stoppen we nog even aan Desert View. Een uitkijktoren op de oostelijke kant van de Grand Canyon. Hier had je een adembenemend zicht op de Colorado river.
Onderweg hebben we weer zoveel verschillende natuurgebieden gezien. Het was heel rustig op de weg, dus we waren heel snel op onze bestemming.
Rond kwart na 11 plaatselijke tijd (de klok 1u verder moeten zetten) zijn we aangekomen op Gouldings Campground. Een prachtige plaats tussen de rode rotsen.
Namiddag hadden we een rondrit geboekt. Onze bestuurster heette Linda en was een Navajo indiaan. Super lieve vrouw die ons oppikte aan de camping. Van hieruit ging het naar Monument Valley. Onze eerste stop was aan een typisch indiaans huisje dat door vrouwen van kindsaf zelf werd gebouwd. Hier wec-ven ze tapijten en andere dingen. Na een interessante uitleg over het leven van de indianen, gingen we verder met de tocht.
Weeral niet met woorden te omschrijven. Onze mond valt elke keer weer open van verbazing. Veel plekken gezien waar ze films hebben opgenomen, zoals Back to the future III, Thelma and Louise en zelfs de laatste nieuwe Transformers. Onze tocht duurde in totaal 2,5 uur, wat zeker genoeg was. Onderweg ook gestopt om foto's te nemen en natuurlijk plaatselijke juweeltjes te kopen. Manou kon haar weer niet inhouden natuurlijk.
Morgen gaat het naar Page, Lake Powell. Hier blijven we 2 nachten. Dinsdag staat er een tocht naar de Antelope Cave op het programma. Morgen gaan we na de rit een namidagje rust nemen.
Het was weer vroeg deze morgen. Om 5u zijn we opgestaan om ons klaar te maken. Na een goed ontbijt (pannenkoeken moeten bakken voor de kinderen) vertrokken we naar de shuttle bussen. Halte lag tegenover de camping, dus was heel makkelijk. De vriendelijke buschauffeur bracht ons de berg omhoog.
Eenmaal boven aangekomen hebben we de kaart eens goed bekeken. Uiteindelijk hebben we besloten om een deel van de tocht te voet te doen. Hebben toch zo een 5 km gedaan. Bergop en bergaf, ons Manou heeft het allemaal gedaan. (Af en toe met gezeur, maar ze heeft volgehouden.) Het was een pittig tochtje, maar super mooi om te doen.
We kunnen met geen woorden omschrijven hoe mooi dit was. Op elk moment was het of je naar een postkaart stond te kijken. Zo onwezenlijk en immens groot. Op elk uitzichtpunt had je weer een totaal ander zicht en zag je weer iets anders. Als je zoiets ziet in de boekjes, kan je je er wel een beeld van vormen, maar in werkelijkheid is het toch helemaal anders.
In de late namiddag hebben we dan de bus terug genomen. Moe, maar voldaan.
