Devils Tower National Monument, dat was het einddoel van deze dag. Slechts 200km rijden.
Onderweg hebben we nog vrij authentieke stadje Deadwood bezocht. Dat bezit nog de typische far-west stijl. Alleen is het er nu, zoals overal in de Black Hills, overvol van motobike riders. Volgende week is er hier in Sturgis het jaarlijkse treffen van de motobikes. Ze verwachten ongeveer 700.000 motobikers. Het merendeel buikige mannen met grijze haren en baard. Hier mag men rondrijden zonder helm of beschermpak. Een echt midlife-crisis gevoel.
Nadien zijn we via mooie rustigewegen naar Devils Tower gereden. Een gestolte magma kolom die hoog boven de omgeving uitsteekt. We hebben er helemaal rond gewandeld. Heel speciaal.
Nu zitten we in de Devils Tower Lodge, vlak naast de berg, te genieten van een glaasje wijn en van het het mooie uitzicht op de Devils Tower.
Vandaag zijn we naar de Badlands National Park gereden, zo'n 150km van hier. Die liggen midden in de Grasslands. Het zijn gelaagde steenstructuren die grillige valleien en bergen geven. Uitgesleten door regen en wind. Zeer speciaal, je kan het met niets vergelijken. De parkweg slingert er zich door, dan weer beneden, dan weer boven. Achter elke draai een ander zicht.
Het laatste deel van deze 80km lange weg is een grindweg, die langs de rand van de Badlands en de prairie loopt. En bij het overrijden van een heuvel .... een enorme kudde bisons, tussen de 1500 en 2000 dieren. De stieren waren enorm. Veel deden schijngevechten om hun vrouwtjes te beschermen. Kolosaal. Deze kolossen zien rennen was indrukwekkend.
Hier geen beren ... oef ... maar naast waarschuwingen voor deze bisons, was er een ander dier om voor op te letten ... ratelslangen. Deze zijn zeer talrijk in de Badlands. Gelukkig, en spijtig ok, hebben we er geen gezien.
Ik val in herhaling, maar nog maar eens een fantastische dag.
Dag 10. Wind Cave NP. Dat stond eerst op de dagorde. Dit NP bevat één van de 5 grootste ondergrondse netwerken van grotten ter wereld. Op dit moment hebben ze 228km gangen in kaart gebracht. En dat is slechts 10...15% van het totaal! Deze grotten bevaten geen stalagtieten en mieten, maar zit vol boxes. Ragfijne structuren. Het was de moeite waard.
Na de middag zijn we naar het Crazy Horse Memorial gereden. Dat is het grootste beeldhouwwerk in de rotsen ter wereld. Vele malen groter dan Mt Rushmore. Het wordt de beeltenis van Crazy Horse, de grote leider van de Sioux, gezeten op een paard. Het hoofd is al af, na 50j werken door de kunstenaar en zijn zonen. De huidige generatie en de volgende blijven voortwerken tot het af is. Wanneer??? Binnen 100j? Meer? Het is in opdracht van Sitting Bear en de Elders van de Sioux. Een tribute aan de Native Americans.
Op terugweg naar onze lodge hebben we prachtige Needles Highway genomen (highway is hier een gewone weg, in dit geval een smalle). Die leidt door de Black Hills Natiobal Forest, langs de hogere delen. Geregeld éénmans tunnels. En de befaamde Needle.
Weerom een geslaagde dag.
Mount Rushmore National Monument .... het Mekka van de Amerikanen. Nu, die 4 presidenten uitgehouwd in de berg zijn weldegelijk impressionant. Het zijn die 4 presidenten die de US groot hebben gemaakt : Washington, Jefferson, Theodore Roosevelt en Lincoln. En zoals elke Amerikaan hebben ook wij de Presidential Walk gedaan. Die brengt je direct onder de hoofden.
Elke avond is er een ceremonie bij het ontsteken van de verlichting. Daar zijn we voor terugegaan. Er is een openlucht amphiteater waar een ranger een kleine toespraak houdt. Een korte film en dan ontsteken ze de verlichting. Tot onze verrassing waren daar ruim 2500 mensen. Een echt patriotisch gedoe. Tot en met het spelen van het Amerikaanse volkslied. Feit is wel dat alle aanwezigen, niet de buitenlanders, dat luidkeels meezingen. Net iets anders dan bij ons. Die mensen zijn gewoonweg trots Amerikaan te zijn. Daar kunnen zelfs de Fransen nog wat van leren.
De rest van de dag hebben we Custer State Park bezocht. Prachtige natuur. Al na een paar mijl kwamen we een mannetjes bizon tegen. Die liep op 2m naast de wagen. Enorm beest. Gelukkig liep hij door. Verderdoor zagen we een grote kudde. Iets anders dan een paar dieren in de zoo.
We hebben zelfs alle grindwegen van het park gedaan, daar waren we bijna alleen. Herten, antilopen, ... Noem maar op.
Op een gegeven moment zaten we ineens midden in de kudde bisons. Indrukwekkend, zolang je maar in de wagen blijft. Die dieren zijn zeer gevaarlijk. Maar het was een prachtige ervaring.
Weer een fantastische dag.
