Onze laatste etappe... Deze morgen heerste een uitgelaten sfeer, ook de zenuwen en de vermoeidheid werden vergeten. Even dachten we dat we ons einddoel niet zouden bereiken, want na amper 3km op onze fiets werden we al tegengehouden door de Carabinieri. Die konden niet lachen en waren allesbehalve vriendelijk. Gelukkig bleef het bij een waarschuwing, maar Geert mocht ons niet meer volgen omdat hij het verkeer ophield. Kürt en Rudi bespraken het parcours en stopplaatsen met Geert vooraleer we weer op onze fiets sprongen. Ook onze laatste rit ging nog goed op en neer, maar we zagen algauw wegwijzers met de aanduiding 'Roma', dit gaf moed om de beentjes rond te krijgen . De zon vergezelde ons vandaag ook weer, we hebben deze 10 dagen al heel wat gezweet... De dames en Marnix en Marijke hadden voor ons een schitterende plek bij het meer gevonden voor onze middagstop! (ze hadden hier heel wat moeite moeten voor doen, want ze hadden tot 2x toe hun boeltje terug moeten inpakken wegens boze buurtbewoners) De boterhammen smaakten des te meer met het prachtige zicht. Na de middag reden al onze volgers door naar het hotel in Rome, voor ons was het kilometers aftellen begonnnen, nog 50 te gaan... Die verliepen gelukkig zonder ongelukken en zonder problemen. Op 10km van Rome hielden we nog even halt om onze droge kelen te smeren.
De laatste kilometers was het opletten geblazen in het drukke verkeer naar het Sint-Pietersplein toe. Daar werden we opgewacht door onze volgers en onze nagereisde supporters die ons al van ver toejuichten! Het werd een blij (en voor sommigen een emotioneel) weerzien met vrouw/kinderen/ouders! En er was natuurlijk ook de ontlading dat we ons doel hadden bereikt! Een onbeschrijfelijk gevoel, bijna niet te geloven dat we in Rome aangekomen waren! De supporters hadden een medaille voor onze prestatie bij, die we trots omdeden, een mooi aandenken aan onze belevenissen naar Rome toe. Na de fotosessie werd er een goed glas cava op onze magnifieke fietstocht gedronken.
Rome Veni Vidi Vici, een geslaagd fietsavontuur waar we allen trots op zijn.
Vele groetjes,
Rudi, Kurtie, Vincenzo, Alano, Jes, Marco, Freaky, Didi, Rik, Nelle en Lieze Hilde, Annie en Lindsey Geert Marnix en Marijke
De dagen vliegen voorbij, nog 2 ritten te gaan, Rome komt dichterbij! We vertrokken in warm weer, maar het was bewolkt vandaag, dat vonden we zeker niet erg! We vertrokken richting Siena, waar we het plein bezochten. Daarna fietsten we verder naar de beroemde Strade Bianci, waarvan we enkele stroken deden. Eventjes voelden we ons echte 'coureurs' op de grindwegen. Wanneer we deze koers volgend jaar zullen zien, zullen we zeker aan deze trip terugdenken. Na onze lunchpauze ging het richting hotel. Dieter zorgde nog voor wat vertier onderweg, maar kreeg ook de eerste prijs voor pech, hij viel 4 keer plat vandaag. Het kwam even heel donker en in de verte hoorden we de donder rommelen, wij hadden enkel wat druppels, maar dat deerde ons zeker niet! Ons hotel genaamd Eden is inderdaad een waar paradijs, een prachtig zicht op het Bolsena meer. Het zwembad was zo aanlokkelijk dat sommigen onder ons er met hun koersekleren in sprongen, heerlijk verfrissend!
vandaag waren we zeker niet alleen op de weg, we zagen veel wielertoeristen onderweg deze voormiddag. Daar heeft de zondag waarschijnlijk wel mee te maken. We reden eerst nog wat op en neer, de bomen en de ochtend ervoor zorgden dat het nog wat fris was. Daarna arriveerden we aan de kust, waar we een flink aantal kilometers de kustlijn volgden. Het was een druk heen en weer gerij van de dagjestoeristen. (@ Sven, idd opletten geblazen). Onze fiets bracht ons verder naar het stadje Lucca waar de dames een mooi parkje gevonden hadden waar we ons middagmaal konden verorberen. We reden nog een rondje op de vestingsmuren rond de stad vooraleer we de rest van ons parcours verderzetten. Dat ging richting Pisa, ondertussen was het weer verschroeiend heet geworden. We waren dus zeer content om aan de toren van Pisa een koude cola te drinken, onze drinkbussen worden vlug warm. Na een uitgebreide fotosessie en hydratatie terug de fiets op naar San Giminagno. Vooraleer we daar geraakten moesten we nog een flinke hoogte overwinnen, de spieren stonden nog even strak gespannen! Maar het was zeker de moeite waard! We kwamen in een charmant middeleeuws stadje terecht. Toen we met onze bende en de camionette het plein op kwamen gereden, hadden we veel bekijks. Er waren ook enkele Belgen aanwezig die nieuwsgierig waren naar onze reisverhalen, ook de Italianen waren geïnteresseerd in onze ervaringen. Met een schitterend zicht op de vallei onder ons, konden we weer eens genieten van een smakelijke maaltijd.
.
