25 juli 2016 gestart met de bouw van 2 nieuwe luxe cottages. Deze waren klaar tegen het hoogseizoen van december-januari en nu dus 4 units die we uitverhuren.
De studio naast ons huis is opgefrist, ingericht en is klaar voor de ontvangst van gasten. Hier noemen ze het een self-catering cottage, je hebt een eigen ingerichte keuken, badkamer met toilet en douche en een terras waar je 's avonds bij de zonsondergang rustig kunt genieten van een wijntje.
wij wensen iedereen een gelukkig 2011 - ons wens julle almal een baie mooi 2011 - nous vous souhaitons une bonne année 2011
- we wish you all a happy 2011
Al meer dan een jaar krijgen we regelmatig het bezoek van een eenzaam (blue-balled) Vervet aapje.
Nu komt hij gewoon op ons terras zitten of even tot bij het raam als we niet buiten gaan, hij weet immers maar al te goed dat we altijd iets lekkers hebben voor hem...
eindelijk is het er toch van gekomen, we hebben onze eerste website gebouwd ... Roger deed uiteraard het meeste werk - vooral lay-out en uitwerking - ik hielp mee met wat research.
www.sedgefieldtennis.co.za is gemaakt in iWeb - we zijn nog steeds grote Apple-fanaten - en vooral onder de rubriek "pictures" krijg je een beeld van de vele activiteiten die we met de club organiseren.
Na 3 jaar nog eens terug naar Baviaanskloof, een natuurgebied in Oostkaap, waarbij een gedeelte Wilderness Area genaamd ook World Heritage Site is. Daar zijn onlangs weer neushoorns, buffels en andere wild ingezet, dieren die er oorspronkelijk ook leefden. De luipaard die er ook in het wild leeft hebben we niet gezien, maar dat is natuurlijk ook moeilijk in een gebied van 180.000 hectare.
De ongeveer 200 km kloof doorrijden is heel spectaculair met adembenemende uitzichten. Gelukkig wordt de gravel road constant onderhouden, want bij hevige regen spoelt vaak wel een stuk weg. Nu in deze droge periode bleef onze 4x4 Jeep zeer handig, ook in het oversteken van de rivierbeddingen.
We waren er 3 dagen met 3 auto's, 8 personen, 2 nachten gekampeerd, ... verder zonder telefoonontvangst en zeker al geen internet. Vermits het een afgelegen gebied is moet je zelfvoorzienend zijn, dus hadden we een beurtrol uitgewerkt voor het koken zodat voor iedereen het vakantiegevoel bleef. Baviaanskloof is dus zeker een aanrader, maar wel met enige voorbereiding te bereizen.
Hierbij ons kerst- en nieuwjaarskaartje met een foto van onze mooie Namibie-reis dit jaar. Voor iedereen een gezond, gezellig en gelukkig 2010 en mogen al jullie wensen uitkomen...
Roger organiseerde het eerste "Round Robin" tornooi in de club. Alle partijen waren doubles, maar elk speelde voor zich, zowel mixed als doubles games. De ranking bij aanvang was origineel, immers de leden zelf hadden de deelnemers een classificatie gegeven. Er waren 24 deelnemers en Roger speelde zelfs de finale...
Het was een warme zaterdag, die zoals gebruikelijk in Zuid Afrika werd afgerond met een bring en braai, waar zelfs 40 mensen aan een lange tafel samenzaten.
De week na ons verblijf op Oulap is Jans 2 dagen bij ons geweest voor het schoolkrantje - downloaden is mogelijk door te klikken op de naam van de bijlage.
Weer een paar gezellige dagen op Oulap bij Jans en Almeri en vooral een leuk weerzien met de nederlandse vrienden Jos en Angelita en als verrassing ook Yves uit Belgie, sorry Vlaanderen.
Roger heeft tijdens deze dagen en tot grote vreugde van de kinderen weer vele foto's genomen voor Kudu 8. De school met nu een mooie creche, een sportveld en enthousiaste muziekleerlingen, alles kan je straks bekijken in het krantje.
Een beetje uitgedaagd door onze jonge bezoekers, Pieter & Emma, hebben we de sprong gewaagd... een tandemvlucht met een paraglider boven de oceaan in Wilderness. Cool!
Verder hebben we samen enkele uitstappen gedaan, waarbij we het lekker eten combineerden met mooie natuur.
Terug van een mooie vakantie van 4 weken. De jeep heeft de 10.500 km trip door stoffige en soms mulle zandwegen probleemloos doorstaan bij een gemiddelde dagtemperatuur van 32 graden. Onderweg heel veel gezien: een prachtige natuur met veel afwisseling, boeiende mensen en massa's wilde dieren.
Vanuit Sedgefield al bijna duizend km gereden tot aan de Namibische grens en meteen doorgereden tot de mooie D707 route, waar we onze eerste 4x4-camping geboekt hadden. De zichten zijn er prachtig: aan de linkerkant de rode duinen en rechts het Tirasgebergte. De D707 is een typische Namibische gravelroad, in goede staat en quasi verlaten op enkele impala's en oryx-antilopen na. Van Namibie wordt gezegd dat het het leegste land ter wereld is en er juist daarom zoveel te zien is.
2 dagen later reden we naar Sesriem om nogmaals 's werelds meest fotogenieke duinen te beklimmen. Onze overnachting in een 'semi-tented selfcatering chalet' bij Desertcamp was super. De verrassing was compleet als we na onze 'braai' nog het bezoek kregen van een bijna tamme jackhals die interesse had voor de 'left-overs'. In Sossusvlei zelf, konden we de Jeep even goed in het zand testen en weer een beetje 4x4-ervaring opdoen... goed in de sporen blijven en vaak durven gas geven. Een bezoekje aan Deadvlei, een droge pan met oude bomen stond ook op het programma en verder had Roger nog genoeg moed om Dune 45 op te klauteren.
Op weg naar Swakopmund, een noodzakelijke stop aan de kust voor onze verdere tocht noordwaarts, hebben we de zalig lekkere appeltaart gegeten bij Moose in Solitaire... werkelijk de beste appeltaart op het zuidelijk halfrond! Swakopmund is een kuststad, ideaal voor alle bevoorrading (natuurlijk ook wijn), maar verder was het er koud, slechts 15 graden, dus snel weer weg.
Onze volgende stop was Opuwo, een stad met net 1 hoofdstraat, maar verder onaantrekkelijk door het vele rondslingerend afval, een aantal zwerfhonden, ook kuddes geiten die naast en op straat leven. Wat het stadje wel de moeite waard maakt is zijn fascinerende bevolking. Hier vind je niet alleen de prachtige Himba-bevolking, maar ook de Herero en de Zemba. Op straat fotograferen kan vaak enkel tegen betaling, maar een mogelijkheid is ook om ze in hun leefgemeenschap te gaan bezoeken met een gids. Reis je in groepsverband kom je inderdaad in een soort Bokrijk-toestanden terecht, als individuele reiziger vind je nog lokale gidsen die hun taal spreken en je meenemen naar afgelegen en echt primitieve dorpen.
Na Opuwo nog een korte rit tot bij Epupa, daar gekampeerd aan de rivier, waar de overzijde al Angola was. Van hieruit een wandeltocht gemaakt naar de watervallen, door de kloof gestapt in een mooie natuur met palmbomen en grote baobabs. Later in de namiddag vanop de camping de zonnende krokodillen op de warme rotsen bij de rivier gadegeslaan, juist diezelfde rivier die de lokale mensen gebruiken om water uit te halen, de was in te doen, te baden, ...
De dag nadien ging onze tocht verder langs de Kunene rivier waar we op de camping een engelse wildphotographer ontmoet hebben: Chris Wildblood. Samen zijn we een namiddag aan de rivier verbleven waar hij alles had voorbereid voor een fotoshoot van aanvallende krokodillen, leuk om eens mee te maken en jammer dat zijn opzet die dag niet gelukt is.
Onverwachts toch nog een dagbezoek aan Etosha National Park gepland doordat we zo'n super bushcamp gevonden hadden bij !Uris lodge, tegen Tusmeb. 's Morgens en 's avonds kwam personeel het houtvuur aanmaken zodat er warm water was in de douches. Die bevinden zich net als het toilet in open lucht. Een prettige ervaring, vooral omdat we er alleen waren en na de braai nog lang konden genieten van een prachtige sterrenhemel.
Na Tsumeb zijn we via een goed geasfalteerde weg terug noordwaarts gereden om de doortocht via de Caprivi-strook te maken. Vermits de afrikaanse nederzettingen allemaal langs deze weg gebouwd zijn, was er constant wat te zien. Vaak moet je ook op de rem gaan staan voor overstekende mensen, maar ook kuddes koeien en/of geiten.
In Divundu waren we op een heel mooie camping aan de Okavango-rivier en hebben er bij een fris biertje genoten van de prachtige natuur. Daarna zijn we van hieruit voor de eerste keer Botswana binnengereden om de Tsodilo Hills te bezoeken. Dit zijn 4 mysterieuze heuvels met vele rotstekeningen van de San bosjesmannen. Na dit bezoek terug naar Namibie, waar we door Caprivi game park reden, zonder echt veel game te zien, maar gelukkig lag Botswana in het vooruitzicht.
Ons eerste park was Chobe en dit vonden we ook het mooiste op deze reis. Vooral omdat de Chobe rivier er stroomt en je bepaalde stroken met de Jeep op het strand kunt rijden, bijna tot tegen de dieren. Gelukkig hebben we ter plekke nog een campingplaats kunnen regelen in Ihaha en hebben er vele olifanten gezien, sommige zelfs van heel dichtbij, zodat we bij valavond even een uurtje in de auto gingen schuilen... Later hebben we vanuit Kasane nog een rivercruise gemaakt, waarbij we onzettend veel beesten zagen die 's avonds kwamen drinken en wat afkoelen aan de oevers.
Botswana is vooral gekend voor zijn nationale parken en deze kunnen enkel bezocht worden met een 4x4. Een andere manier is vliegen, een vlucht over de Okavango delta vonden wij een must en een uur is zo voorbij. Je vliegt zo'n 150 meter boven de grond en je kan zo volop genieten van de parken en ook de dieren volgen.
We hebben ook nog een aantal dagen door Moremi national park gereden, wat zeer uitgestrekt is en 1/6 is van de grootte van Belgie. Ook daar weer gekampeerd, waarbij de campingzone Third Bridge niet afgesloten is en alle dieren dus tot bij uw tent kunnen komen... zo hebben we 's avonds nog een honey badger voor onze tent zien voorbijlopen, die terecht de titel draagt van "the most fearless animal in the world", kijk anders maar eens naar de filmpjes op Youtube!
Onze jeep was OK en ook Roger haalde probleemloos alle hindernissen, Moremi is net een 4x4-trail. Hier hebben we ook de hoogste dagtemperatuur van de reis gehaald en er waren er nog meer die liever in de schaduw bleven en een middagdutje deden.
Ontdekt door David Livingstone in 1855, de Victoria Watervallen is één van Afrika's top toeristiche atttracties en is ook wereld erfgoed. Het is gelegen op de Zambezi rivier, op de grens van Zambia met Zimbabwe, 2 kilometers breed en ongeveer 108 meters diep en het mooist gezien vanuit Zimbabwe. Je wandelt er door het regenwoud en het water vormt een kleine mist, waardoor er bijna permanent fantastische regenbogen te zien zijn. Oorspronkelijk hadden we dit gepland als dagtrip vanuit Kasane (Botswana), maar gelukkig hebben we na gesprekken met andere reizigers beslist om toch zelf te rijden, de beste keuze van onze reis.
En ook ons hotel was het hoogtepunt van de vakantie: Victoria Falls Hotel, een historisch brits koloniaal hotel, gebouwd in 1904. Het majestueuze hotel ligt temidden van tropische tuinen en zonnige gazons, en op loopafstand van de legendarische watervallen en van het stadje Victoria Falls. Het hotel is in Edwardiaanse stijl ingericht met klassiek meubilair en nostalgische decoratie die doet terugdenken aan de koloniale periode van Zimbabwe. Al meer dan een eeuw lang ontvangt Victoria Falls Hotel gasten van over de hele wereld en alle personeel is dan ook perfekt opgeleid en zeer charmant.
Tegenwoordig betaal je overal met US Dollars of zuidafrikaanse randen en kan je de Zimbabwaanse dollars enkel nog kopen als souvenir.
We hebben enkele dagen Jans op bezoek gehad en samen gewerkt aan de nieuwsbrief voor de school. Deze keer een nieuwe aanpak, met veel foto's en weinig tekst.
De eerste was een
namiddag vanuit een boerderij genaamd Louvain (inderdaad Leuven in het
frans en dat is ook de oorsprong van de naam). Hier reden we een stuk
over de "Ou Voortrekkerspas", door bos en een stuk natuurgebied. 3 jeeps, 4 nationaliteiten en een leuke picknick op de bergtop Duiwelskop.
Het week-end nadien zijn we naar "Die Hel" gereden, een 16 km lange
afgelegen vallei omsloten door
rotsen waar net voldoende plaats is voor de Gamkarivier. De kloof is
bereikbaar vanaf de Swartbergpas, een rit over 58 km gravelpad en niet
altijd makkelijk: de weg kronkelt, is smal en de
afgrond is soms angstwekkend diep en dichtbij. Ook is er maar 1 weg, je
moet deze dus zowel heen als terug rijden... Maar de tocht is
indrukwekkend, met prachtige vergezichten, rotsen die langszij
oprijzen, de kleuren van zon en steen en tussendoor de bloeiende
protea's waarvan de velden vol staan. De tocht kan hels zijn, de
natuurlijke schoonheid is hemels. Ook het museum ter plaatse is een
bezoek waard en de geschiedenis is interessant. In deze vruchtbare
vallei leefden de families immers decennialang in pure afzondering en
totaal op elkaar aangewezen, want de weg naar Die Hel ligt er pas sinds
1963. Om ten volle te genieten van de uitstap, zijn we daar 1
nacht blijven kamperen. Het was er zeer rustig, immers net na het
paasweek-end waren alle 'toeristen' weer weg. In de ochtend werden we
gewekt door het geroep van de bobbejane, geeft je echt een sfeer van in
de wildernis zitten.
De derde trip was in de buurt van Witsand, de Ostrich 4x4 eco-trail.
Deze tocht was heel wat technischer, een aantal steile hellingen op,
een aantal keer de rivier over, maar allemaal geen probleem voor onze
Jeep... Verder kregen we nog deskundige uitleg over de kweek van
struisvogels voor het leder en onderweg werden de vele verschillende
inheemse planten aangewezen met de medicinale toepassingen van de
voorouders.
Op vrijdag 27 maart hebben we vanuit de tennisclub een quiz georganiseerd. Het was een extra uitdaging om dit in het engels te doen, maar vooral veel voorbereiding.
Uiteraard had Roger veel muziekvragen voorzien en was er dus behalve de algemene eindwinnaar ook een muziekwinnaar ... niet toevallig een muzikant.
Niet enkel en alleen weer een heel gezellig bezoek gebracht in de Karoo bij Jans
en Almeri op Oulap, maar vooral veel foto's van het schooltje voor de
volgende nieuwsbrief.
Dankzij
sponsors krijgen de kinderen dagelijks eten op school, voor de
crechekinderen is er 's morgens pap, de oudere krijgen een warme
maaltijd en rond 13 uur - einde van de schooldag - krijgen ze nog een
boterham.
Behalve het standaard
voorgeschreven lessenpakket krijgen de laatstejaars nu ook wat
muziekopleiding en ze genieten er zichtbaar van.
Dinsdag geland in Kaapstad en ... woensdag bij ons met o.a. veel lekkere belgische chocolade en speculoospasta.
Katrien
en Christ hebben een week bij ons gelogeerd met dagelijks uitstappen
samen : Knysna, monkeyland, een kayaktocht naar de watervallen in
Wilderness, ontbijt op Sedgefieldmarkt, een swingende misviering in Hornlee, een wandeltocht op Robberg in
Plettenberg en ook een trip naar Addo elephantpark. Dit alles aangevuld met restaurantbezoeken, braais en lekkere etentjes thuis, flesjes wijn en rummikub.
Nadien
eindelijk in Oudtshoorn de struisvogelrit waar Katrien al jaren van
droomde, voor Christ de grensverleggende tocht over Swartbergpas en via
Route 62 naar de wijnlanden en Kaapstad. Die laatste dagen hebben
we uiteraard ook nog wijn geproefd, veel geshopped, lekker gegeten en
vooral bij Kaap de Goede Hoop goed uitgewaaid.
Zondagochtend vroeg vertrokken voor een lange rit van 1300km naar
Pretoria. 's Avonds, omstreeks 19uur, waren we bij onze zuid-afrikaanse
vrienden Audrey & Chris. Bedoeling van deze trip was op maandag een
(bijna) nieuwe auto te kopen in Johannesburg en er onze Hyundai Tucson
in te ruilen.
Roger
had al lang zijn zinnen gezet op een Jeep en de speurtocht op het
internet heeft inderdaad vruchten afgeworpen. Sedert 12 januari rijden
we in een robuuste zwarte Jeep Wrangler. Ideale auto om grotere reizen
binnen zuidelijk Afrika te ondernemen.
Uiteraard hebben we tijdens dit bezoek weer het aangename, lees culinaire, gekoppeld aan het nuttige.
Terugtocht
naar huis in de nieuwe 'kar' hebben we wat rustiger aangepakt, met een
tussenstop en overnachting in Kimberley. Dit is de stad waar in 1866 de
eerste diamant werd gevonden. Nu is deze plek vooral nog bekend voor de
eerste zuid-afrikaanse diamantmijn, genaamd 'Die Groot Gat' - 17 ha
groot en 240 meter diep - met een mooi museum, met jawel ook een
tentoonstelling met echte diamanten, gebouwd door De Beers.
Na vele telefoontjes en wachten en nog eens navragen en nog eens bellen, werd ons geduld dan toch beloond ... een nieuwe verblijfsvergunning om nog eens 4 jaar te mogen blijven in Zuid Afrika. We vinden het een mooi kerstgeschenk van Home Affairs (Binnenlandse Zaken).
Regelmatig hebben we weer bushbucks op bezoek in de tuin, en wat ons
betreft hoe meer hoe liever...
Na de voederplank hebben we nu ook een sunbirdfeeder opgehangen en met
groot sukses, vooral de doublecollared sunbird (rooiborssuikerbekkie)
is prachtig om te zien. De Cape white eye is dan weer verlekkerd op fruit en brengt gelijk zijn ganse familie mee om te komen eten. Ook het whydah-mannetje is met z'n prachtige
staart tot 22 cm een dagelijkse bezoeker die nogal driftig voor ons
venster fladdert, zijn naam in het afrikaans is koningrooibekkie.
Het voorstel voor de erkenning van het Garden Route Nationale Park werd op 21 november van dit jaar gepubliceerd in de staatskrant en als er geen grote bezwaren komen is Garden Route Nationale Park een feit rond Pasen 2009.
Er zijn slechts 3 andere Nationale Parken in de wereld waar de bewoners leven binnen de grenzen van een afgekondigd Park: in Italië, Canada en de Verenigde Staten. Eens officieel zal het Nationale Park geen extra toegangspoorten hebben, nog grenzen afbakenen, alles blijft zowaar zoals het is, behalve dat nieuwe ontwikkelingen nog strenger gereglementeerd zullen worden.
Mvusy Songelwa, regionaal manager van SANParks Garden Route zei dat het een boeiende uitdaging wordt, maar vooral enig in zijn soort in Zuid-Afrika en Afrika. De geografische diversiteit van de verschillende gebieden zorgen voor een unieke combinatie.
Het 69.000 ha gebied omvat Wilderness Nationale Park (met zijn meren), Tsitsikamma (rivieren en aan de oceaan) en Knysna (ook aan de zee, bekend voor zijn lagune en met naar het binnenland toe de inheemse bossen) en het Vijf Meren district, samen vormt dit straks hopelijk een uitzonderlijk bewaringsgebied.
De foto's zijn het strand van Sedgefield en een pril ochtendzicht op de vallei vol nevel en de bergen vanuit ons huis na een nachtelijke regenbui (geen Photoshop).
Net als vorig jaar in december hebben we de maandelijkse muziekavond bij ons thuis gehouden. Hier zie je een aantal van de muziekliefhebbers tijdens de pauze (omstreeks 19u30) genietend van de ondergaande zon, inderdaad bij ons veel vroeger dan in Belgie, zelfs in de zomer.
De panoramafoto toont ons uitzicht op een zonnige heldere dag vanop ons terras.
19 oktober - 1 november 2008, een vakantie in de bergen.
Eerst 4 dagen door Lesotho, een koninkrijk binnen Zuid-Afrika en de grootte van Belgie. Dit land ligt volledig boven de 1000 m en 80% ligt boven de 1800 m, meer weetjes vind je op http://nl.wikipedia.org/wiki/Lesotho Verder is het een arm land, veel mensen wonen afgelegen en overleven met de opbrengst van hun eigen lapje grond en hun kudde dieren. Vele jongens en mannen zijn herders, te voet of te paard, uitgedost met de typische Basotho-hoed en vooral - zowel 's winters als in de zomer - ingepakt in hun deken. Maar overal zijn de uitzichten mooi, verder niks te beleven of te bezoeken, maar constant genieten van de landschappen en de altijd vriendelijk groetende bevolking. En hoe konden we dat beter doen dan tijdens een dagtocht te paard met gids?
Daarna terug naar ZA, Vrystaat in en Golden Gate National Park bezocht. Daarna, nog steeds tegen de Lesotho-grenzen aan, de bergketen Drakensbergen, ook UNESCO werelderfgoedgebied, doorkruist. Deze regio is toeristisch en ook hier staat veel te lezen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Drakensbergen. Behalve een aantal wandelingen, hebben we ook de Sani-pass - een slingerende grensovergang tussen ZA en Lesotho - als 4x4 dagtrip gedaan en geluncht in de hoogste pub ter wereld op 2874 meter! Onze laatste overnachting in dit gebied was in een prachtige lodge, waarbij we vanuit ons bed (en bad) een prachtig zicht hadden op een groot meer vol forel, de bergen en vanuit onze chalet ook nog veel vogels, wat zebra's en verschillende soorten bokken konden gadeslaan.
Roger organiseerde een vriendschappelijk tennistornooi op onze club met Knysna Leisure Isle tennis club. In totaal hadden we 16 mixed couples, waarbij alle koppels een samenstelling waren van leden van de beide clubs.
De dag begon grijs, maar klaarde later gelukkig helemaal open... zoals hier zo vaak op de tuinroute.
Na een aantal spannende wedstrijden, verzamelden we in het cafe van een clublid en na de prijsoverhandiging was er de traditionele braai.
Iedereen heeft genoten en de ganse dag was een groot succes, iets wat de uitgenodigde club volgend jaar zal proberen over te doen.
Een tijd geleden plaatsten we een voederhuisje voor de vogels in de tuin, vooral de Suidelijke Swie (=Swee Waxbill) genieten er volop van en soms krijgen we ook een rare 'vogel' zoals een mangoeste op bezoek. Deze ochtend kwam ook een eenzame bushbuck even grazen op ons gazon. Wordt vervolgd ...
Hierbij het zesde krantje wat we net gemaakt hebben voor de vele buitenlandse sponsors van de Vlakteplaasskool. Het downloaden start als je op de bijlage klikt. We hebben ook maar meteen de oudere nummers bijgezet.
Wil je voortaan elke nieuwe uitgave ontvangen, stuur ons dan een berichtje en we zorgen er voor dat jullie in de toekomst alle informatie over het schooltje toegestuurd krijgen.
De verdere vakantie in Belgie is voorbijgevlogen en we hebben nog veel leuke dagen en avonden met familie en vrienden doorgebracht.
Tussendoor nog wat gewinkeld, een aantal steden bezocht, maar vooral ook een gezellige tijd samen met Christ & Katrien en Sven; Yves & Karen; Eddy & Ludwine en Katrien; een weerzien na vele jaren met Niklaas; Chris en dochters Ashling, Tara en Dymphna; Willy & Monique en Yana & Annelore; Toon & Nicole; de tennisvriendinnen Claire, Danielle, Inge, Kathleen, Kristien, Mieke en kok Filip; Marc & Viviane en buren Pierre en Nadine; Dirk & Marleen en Lies; Alex en Marie-Helene en als afsluiter met Greta's familie: ma Maria en Daniel, Filip en Rita en broer Patrick en Ann samen op het Westvlaamse platteland.
Dank ook nog voor de gastvrijheid aan papa Gerard in Gent, alsook aan Antoine en Frieda en ook mercikes voor de champagne en pralines ...
Op deze Vlaamse feestdag waren we met Mary en Marc afgesproken voor onze jaarlijkse culinaire verwennerij in Bilzen.
Eerst nog genoten van een uitstap naar Maastricht, leuke stad met vele winkels en terrasjes.
's
Avonds samen gekookt met Mary die alle voorbereidingen al had getroffen
en Marc zorgde op tijd en stond voor een lekker flesje bijhorende
champagne en wijn. Het menu verklappen we niet, geniet maar van de
foto's van de prachtige borden.
Tennismatch van het jaar & rackets en shirts voor Sedgefield
Op zaterdag 5 juli, vlak voor de afreis van Gerard naar Egypte zijn we in Gent samengekomen met Rogers broer Marc voor de 'tennismatch van het jaar'. Het was een spannend en vooral leuk gebeuren en met setstanden van 6-2 en 7-6 mochten wij de overwinning op onze naam schrijven, fijn dat Viviane er ook was om alles te fotograferen.
De winnaars - Greta & Roger - nemen de beker mee naar Zuid-Afrika en de verliezers - Marc & Gerard - mogen van ons alvast dromen van een revanche volgend jaar ...
Nadien zijn we nog gezellig gaan eten "In den Karpel" in Drongen, mooi gelegen aan de Leie.
Later die week, gingen we zoals elk jaar ook een namiddag langs bij de Wimbledon tennisclub in St. Truiden waar we jarenlang lid waren.
Uiteraard was dit ook voor het ophalen van de lading tennisrackets ingezameld door de tennisschool. Maar een aangename verrassing was de schenking door Roger en Erwin Vanwelkenhuysen van een 100-tal prachtige kwaliteitstennisshirts voor kinderen.
Op de foto Erwin, Roger en Willy Parent, al jaren de drijvende kracht achter Tennix - de tennisschool van Wimbledon - en ... onze eerste tennisleraar.
Na een nachtvlucht met Air France tot Parijs en dan TGV tot Brussel zijn we maandagnamiddag 30 juni aangekomen in een zonnig Diksmuide.
Na wat papierwerk en het invullen van onze jaarlijkse belastingsbrief hebben we dinsdagavond met mijn ma, broer Patrick en zijn vriendin Ann genoten van een lekker etentje op de restaurantboot "Water en vuur" onder de IJzertoren.
Woensdag terug met de familie een uitstap richting Brugge. Na de vriendelijke ontvangst van Katrien en de rondleiding van Robin in "Kasteel ten Berghe" - een charmante bed and breakfast - bleven we in dit romantisch oord slapen. Heel rustig gelegen en toch op een boogscheut van het stadscentrum, zeker een aanrader, www.kasteeltenberghe.com.
Op donderdag hadden we, na 30 jaar, een leuk weerzien met Lieve en Wilfried, oud-klasgenoten en vrienden van Roger. Lekker gegeten en gedronken en tot in de ochtenduren bijgekletst...
De laatste dagen kregen we tot 4 maal toe het bezoek van een kudde bavianen. Ze waren zeker met 50, de baby's op de rug van de moeders niet meegeteld. Ze eten in de tuin wat planten en bessen en ravotten vrolijk rond. Fantastisch dus om te observeren en te fotograferen en zolang ze je niet gezien hebben kan je heel dichtbij komen. Maar jammer genoeg moeten we ze wel wegjagen, want ze zitten ook graag op het dak, laten zich naar beneden glijden, maar dan bengelen ze ook aan dakgoten, met als gevolg geplooide en afgebroken dakgoten, buitenspots die eraan moeten geloven en dergelijke vandalenstreken meer...
Gisteren een uitstap gedaan naar Tenikwa - http://www.tenikwa.co.za/ - een 'Wildlife Awareness Centre' in The Crags nabij Plettenberg. Wilde inheemse dieren, vooral katachtigen, die verzorging nodig hebben worden er binnengebracht tot ze weer fit genoeg zijn om losgelaten te worden in hun natuurlijk habitat. Leuk, vooral voor de bezoekers, is dat er ook gekweekt wordt met sommige soorten. Die dieren zijn dan tam of half-tam en moeten verder opgroeien in een beschermde omgeving. Je kan er o.m. jachtluipaarden (cheetah's) en hun jongen bewonderen (en strelen) alsook de met uitsterven bedreigde Black Footed Cat, de prachtige Caracal (afrikaans = Rooikat) en de Serval. Jachtluipaarden komen nog regelmatig in het wild voor, vooral in afgelegen gebieden in Zuid-Afrika en de buurlanden. De Black Footed Cat daarentegen is met uitsterven bedreigd en dus ook beschermd. Het is de kleinste van de katachtigen - kleiner dan de huiskat - en blijft wild, zelfs als die opgroeit tussen mensen. Zijn grootste vijanden zijn de grotere katachtigen en onrechtstreeks ook de landbouw, doordat hun prooien (bv. ratten) systematisch vergiftigd worden. Ook de Serval is met uitsterven bedreigd en komt in de vrije natuur zelden voor. Onze lieveling, de Caracal of Rooikat, of ook wel de Afrikaanse Linx genoemd, is gelukkig niet met uitsterven bedreigd. We hadden zelfs al een paar keer het geluk om er eentje in onze tuin te bewonderen. Jammer genoeg steeds bij valavond, een goede foto maken zit er dan niet in. Behalve in Afrika komt de Caracal ook in Oost-Azie voor. Vandaar ook zijn naam - in het Turks betekent het 'zwartoor' - zwart is in het Turks kara, denk maar aan de Karakoram highway, de Kara Deniz (zwarte zee) of ook nog Maskara. Leuk om te weten, al houden wij het graag bij het Afrikaanse Rooikat.
Zondag op bezoek op Oulap en een prettig weerzien met Yves & Karen die hier terug enkele dagen op vakantie zijn. Jans heeft ons een lekkere potjiekos met Karoo-lam gemaakt in de typische zwarte stoofketel op de braai en met enkele flesjes wijn en wat leuke verhalen, hebben we met z'n allen een zeer aangename avond doorgebracht.
Maandag dan foto's gaan nemen bij het schooltje, de nieuwe creche is klaar en er werd ook een speeltuin gebouwd. Verder zijn er plannen voor de aanleg van een basketbalveld, maar voorlopig vermaakt groot en klein zich nog op het stoffige voetbalveld. Later op de dag hebben we een groep oudere kinderen ontmoet die dankzij een beurs van europese donateurs op de Hogeschool in De Rust kunnen verder studeren.
Voor de lunch waren we via landelijke wegen tot bij Buffelsdrift (een wildreservaat) gereden, waar we op het terras bij de dam konden eten en genieten van enkele badende nijlpaarden.
Stroomonderbrekingen ... sedert begin april hebben we er 3x/week mee te maken, dinsdag-, donderdag- en zaterdagavond van 18 tot 20u30.
Reden hiervoor is het besparen van electriciteit en dit is nodig doordat de overheid geen langetermijnvisie heeft. De centrales werden onvoldoende onderhouden en nu moet men heel dringende werkzaamheden uitvoeren. Maar ook door het 'boomen' van de ontwikkeling over het ganse land en Mandela's belofte van electriciteit voor eenieder, moeten er dus centrales worden bijgebouwd. Vooral met het oog op het wereldkampioenschap voetbal 2010 zijn ze hier gelukkig nu wel volop mee bezig.
Na enkele weken zijn we ondertussen wel al aangepast. Mits het momenteel herfst is en de zon reeds ondergaat om 18 uur hebben we dus steeds veel kaarsen in huis. Gelukkig kunnen we hier ook koken op een gasfornuis, maar een douche/bad nemen moet wel even wachten, want ons water (hier op het platteland is dit regenwater verzameld van het dak) moet immers opgepompt worden uit een ondergrondse tank.
Internetten, mailen en skypen, kan dus ook even niet ... gelukkig hebben we een grote verzameling films die we afspelen op onze MacBook en tegen dan is die krag terug.
Vorige week verschenen weer eens artikels in 3 kranten over onze tennisclub. Een verslagje over onze deelname en tweede plaats in het tornooi van de 'Mayor's tournament in Knysna' (tornooi van de burgemeester) en wat algemene informatie over de club.
Een dikke proficiat aan broer Patrick en zijn medewerkers: 4AD bestaat 20 jaar !
20 jaar geleden gestart als uitbater van een bruine kroeg in het week-end, daarna loopbaanonderbreking en de start met het organiseren van optredens, en nu met een vaste ploeg medewerkers en vele vrijwilligers, is Patrick de bezieler en co-ordinator van een cultuurtempel in Diksmuide.
Het boek 'Ongehoord' wat naar aanleiding van deze verjaardag werd uitgegeven kan je als e-book op hun website lezen www.4ad.be/hetboek/. Verder verschijnen er vele intervieuws, zoals dinsdag ll. in 'De Morgen' en wordt er veel gevierd met een hele resem optredens.
Terwijl jullie in Belgie na vele jaren weer eens sneeuw hadden op paaszondag, hebben wij hier volop genoten van prachtig weer en temperaturen van 26 graden. Dus werd de koelte en de schaduw opgezocht voor de braai-afspraak bij ons thuis met de tennisclub.
We waren met 30 mensen en weer eens was het een internationaal gebeuren in een zuid-afrikaanse sfeer.
Antoine & Frieda uit Linter kwamen al voor de 2de keer bij ons, deze keer was het bezoek vooral gefocussed op golf en de wijnlanden.
De golfbanen hier op de tuinroute zijn werkelijk prachtig. Hier dichtbij in Knysna is er Simola met zijn prachtige zichten op de bergen en rivier aan de ene kant en Knysna-lagoon en de Heads, die toegang geven tot de oceaan, aan de andere kant. Ook Pezula waarbij je op verschillende holes net boven de zee speelt is een uniek terrein. Zelf wagen we ons nog niet aan dit niveau van banen, maar hebben wel de laatste 9 holes op Pezula meegereden in een golfkar, wat heel leuk was en een hulp voor het terugvinden van de ballen van onze vrienden in het dichte struikgewas... Maar op beide en andere plaatsen, is ook de keuken van hoog niveau en ongelooflijk democratisch geprijsd en steeds toegankelijk voor bezoekers.
In de wijnlanden zijn we gaan rondtoeren en uiteraard gaan proeven bij enkele wijnhuizen die ook naar Belgie uitvoeren. Op de wijnboerderij met lekkere wijn en de mooie naam 'Altydgedacht' hebben we de belgische gastvrouw Lieva ontmoet, en een aangename rondleiding en een late proeverij gedaan.
De laatste dag nog een bezoek aan de Waterfront voor enkele inkopen en als afscheid voor de terugvlucht nog een japanse maaltijd, voor Antoine de eerste, maar zeker niet de laatste keer.
Sedert enige tijd is Roger met de plaatselijke overheid in overleg voor het opstarten van een tennisschool voor de locale kinderen uit de achtergestelde gebieden. Maar dit alles verloopt traag en daarom hebben we de belgische tennisvrienden al laten aanspreken via Tennix www.tennix.be - de tennisschool van tennisclub Wimbledon www.wimbledon.be uit Wilderen (St. Truiden) - waar Roger in zijn belgisch leven voorzitter van was.
We weten immers dat de families van de kinderen geen geld hebben voor de aankoop van rackets ... en hoeveel van deze rackets liggen in Belgie ongebruikt op zolders en in garages? Wie zelf nog een exemplaar op overschot heeft kan die steeds gaan afleveren op Wimbledon. Van harte bedankt alvast.
Deze week terug met Henk en Mancy gaan golfen. Daarna samen genoten van een lekkere lunch bij het sophisticated world-class gourmet restaurant Zachary op Pezula bij Knysna.
Pezula is de meest luxueuze golfbaan op de tuinroute en ook Roger heeft hier een optrekje ... ik bedoel natuurlijk Roger Federer.
Zelf hadden we vooraf op een andere - meer aan ons niveau aangepaste - baan gespeeld, maar vermits Antoine en Frieda hier straks een week komen golfen, zijn we wel 'verplicht' om vooraf alle mooie locaties even te gaan bekijken.
Een gezellig verblijf samen met Angelita en Jos, pal aan zee, warm weer, veel lekkere wijn, kortom genieten.
Deze trip van zowat 430 km was ook voor het concert van Herman van Veen 'Onder 4 ogen', samen met gitariste Edith Leerkes in Stellenbosch. Wij zagen hem voor de eerste keer live en hebben volop genoten, een zeer goede muzikant en performer.
Verder enkele dagen gevuld met wat autotochten via mooie passen en kuststroken, zoals bvb. Hermanus waar je in de periode september/oktober de walvissen kan spotten vanop het strand of terrasjes. In de wijnlanden hebben we hier en daar wat wijnen geproefd en heerlijk geluncht in Franschhoek, daarna wat shoppen in Kaapstad, Long Street tegenwoordig 'the place to be' en een belgische trappist op het terras van 'den Anker' aan de bekende Waterfront en de dagen vlogen om.
Een tijd geleden werd Roger gevraagd als nieuwe voorzitter van de locale tennisclub en sedertdien proberen we beiden er wat nieuw en ook 'jong' leven in te blazen...
Regelmatig bezoeken we nog de school en proberen ook 1x/jaar een schoolfoto te maken.
Het gebouw en de klaslokalen zijn prachtig, de kinderen hebben zelfs een computerklas. Ook is er net een nieuwe creche gebouwd en is de gemeenschapszaal ook in gebruik genomen. Dit alles dank zij de steun van sponsors en buitenlandse organisaties, vooral Karoocare in Nederland en ook Ithemba in Vlaanderen.
Nog steeds blijft geld nodig, vooral voor de dagelijkse maaltijd voor de kinderen, want de ouders in deze landelijke gebieden zijn arm en leven er vaak ook nog in heel erbarmelijke omstandigheden. Maar we hopen vooral met z'n allen dank zij de school een betere toekomst te kunnen bieden aan de kinderen.
Elke eerste vrijdag van de maand wordt door een groep mensen beurtelings een foreground music evening georganiseerd. Inderdaad we komen samen om naar muziek te luisteren. 7 december was het voor de 2de keer onze muziekkeuze, we hadden 28 bezoekers, een 8-tal verschillende nationaliteiten en Rogers surprise voor de groep een klein optreden van Pam & Irene (een engelse en zwitserse vriendin) die een aantal live muziekstukjes brachten. Uiteraard gaat dit gepaard met een hapje en een drankje wat door eenieder meegebracht wordt..
Toon & Nicole uit Zoutleeuw met hun vrienden Eddy & Ludwine uit Burcht kwamen na een warme tocht in Namibie (tot 55 graden) bij ons aan met regen. Jammer genoeg was dit een paar dagen een zeer natte periode met veel overstromingen, iets wat ze hier in Zuid-Afrika zelden of nooit meemaken.
Wijntjes hebben we genoeg geproefd en gedronken, ook lekker gegeten, zelfs vis voor Toon ... en voor het goeie weer komen ze nog wel eens terug...
Sinds kort zijn we gestart met golfen, een sport die hier heel populair en democratisch is.
Uiteraard nemen we ook les, maar we leren het meest op het terrein van de ervaring van onze nederlandse vrienden Mancy en Henk, die veel geduld hebben met ons... onze afslag is soms al behoorlijk te noemen, nu nog de andere slagen.
een mooie tocht van 7000 km, via Durban, de wetlands van St. Lucia, Ithala naturereserve, Swaziland en 1 week Mozambiek.
Terug naar de tuinroute over Kruger, de Panoramaroute en Bloemfontein. Een aantal plekken bezochten we ook al tijdens onze eerste ZA-reis in augustus 1995.
5 weken Belgie, met vele uitstappen (o.a. enkele dagen Amsterdam en Friesland met Theo & Josefien, naar Meursault met Antoine en Frieda), bezoeken bij familie en vrienden en feestjes bijgewoond: - familiebarbecues in Diksmuide en Gent, ook etentjes in Koekelare; - metekinderen bezocht: Ann-Sofie in St. Truiden en Johannes in Andenne; - superetentje in Bilzen bij Mary en Marc met Chris en Marion; - Zoutleeuwse bezoeken (zoals elk jaar bij Toon en Nicole) en een leuke dag in het Vinne dankzij Jos; - een zeer plezante kookavond - ladies only - met uitzondering van de huisfotograaf Daniel; - een drukbezochte Rotary-avond op uitnodiging van de nieuwe voorzitter Michel Tanghe;
Marleen en Dirk met hun vienden Rene en Andrea een weekje op bezoek.
Samen naar KKNK - een jaarlijks afrikaans kunstefees - een soort Gentse feesten in Oudtshoorn. Een aantal mooie tochten in de omgeving, restaurantjes in Knysna bvb. en ook een trip naar de mooie Karoo-stad Graaff-Reinet met een culinair verblijf bij http://www.stockenstrom.co.za/
Op 5 oktober 2006 was er in 'The centre of the book' in Kaapstad de officiele bekendstelling van Jans Rautenbach's boek over zijn filmcarriere.
Een interessante avond, waar Roger vooral zorgde voor vele foto's als herinnering voor Jans. Een mooie speech, veel volk, een lekkere receptie met champagne en daarna met Jans' familie en enkele langpadvrienden een intiem etentje in een Kaaps hotel.
Op de heenweg in ZA nog Augrabies National park bezocht, de attractie is er de waterval in de Oranjerivier. Onze eerste stop in Namibie : kokerboomwoud (quivertreeforest) nabij Keetmanshoop; daarna Windhoek; Etosha-wildpark; indrukwekkend bezoek aan een Himba-dorp vanuit Sesfontein; Swakopmund; de duinen van Sossusvlei en een klim op Dune 45 voor de zonsondergang; Luderitz met een bezoek aan de spookmijnstad Kolmanskop en als afsluiter Fish River Canyon.
Veel gereden, de afstanden zijn groot, maar vooral veel gezien en beleefd.
Na de vele regendagen in Belgie, kwamen wij aan met prachtig weer, wat bijna 2 maand bleef duren. Het werd een prettig weerzien met familie en vrienden.
Enkele dagen Diksmuide om te acclimatiseren, weer belgische kost en goede bieren en de papierwinkel doorwerken. Daarna een tocht door Belgie en Nederland om familie en vrienden te bezoeken.
Enkele hoogtepunten: - 50ste verjaardag Marc, Rogers broer had zijn tuinparty uitgesteld tot wij er waren, bedankt nog, het was heel plezant; - groot verjaardagsfeest van Antoine (65) op de boerderij, onze 2de thuis voor de belgische vakanties. Een lekkere barbecue, een reuze-taart en veel zon, maar vooral een toffe sfeer; - het weerzien van metekind Ann-Sofie bij peter Willy; - een zalig lang week-end naar Friesland bij Josefien & Theo, met vele uurtjes varen en vele flesjes wijn. Gezellig was het. - uitstap naar Knokke met Rita & Hubert, kreeft gegeten (geef toe, iets anders kan je daar niet eten), een bezoek aan het cartoonfestival en een avondje terrasjes aan zee; - onze culinaire verwennerij van het jaar bij Mary & Marc in Bilzen. Lekker veel sushi, prachtige wijnen, mooie verhalen en dromen ... alleen daarvoor zouden we naar Belgie reizen.
Tussen het vele eten en drinken, hebben we ook nog wat gesport, een namiddagje tennis op Wimbledon (bij St. Truiden natuurlijk) en een avondje badminton bij BaZo in Zoutleeuw, waar we door de schuld van Eric veel te lang in de cafetaria bleven hangen ;-)
Verder nog bezoekjes aan Gent, Antwerpen en veel chocolade gegeten en retour naar ZA op 27 juni.
Dank zij de steun van onze goede oude vrienden Jans & Almeri Rautenbach hebben we in februari 2006 ons vrijwilligerspermit gekregen voor 3 jaar, dus jullie zien ons voortaan alleen voor een vakantie terug in Belgie ;-)
Jans & Almeri baten het gastenhuis Oulap uit en zo leerden we hen in augustus 1995 tijdens onze eerste ZA-reis kennen. Bij hen kunnen we altijd terecht en zij zijn zowat onze ouders hier in Zuid-Afrika.
De vele buitenlandse gasten zagen al snel dat het leven op het platteland in de Kleine Karoo niet gemakkelijk is voor de kleurlingenbevolking en de kinderen weinig kansen krijgen. Daarom hebben Theo & Josefien een moderne school laten bouwen, andere organisaties zijn ontstaan in Europa en zorgden voor invulling van het gebouw, studiebeurzen en - ook heel belangrijk - voor de nodige fondsen voor een dagelijkse warme maaltijd voor de ca. 120 kinderen (lagere school en creche).
Onze bijdrage hier is vooral het informeren van de vele sponsors over de evolutie van de school en dit vooral via de opmaak van een newsletter, genaamd KUDU. Momenteel zijn er al een aantal krantjes verschenen, maar ze kunnen niet op deze blog geplaatst worden, indien interesse mailen we ze je met plezier toe.
Onze allerbeste wensen voor het nieuwe jaar vanuit onze nieuwe plek, nabij de kustplaats Sedgefield op de tuinroute.
Een groot domein (65 ha) van de vermaarde engelse documentairemaker Nigel Marven - http://www.nigelmarven.com/ - die geen tijd heeft om er zelf te wonen, maar wel wil dat de plek bewoond wordt en alles onderhouden wordt. Dus zijn we sedert 17 december 2005 'caretaker', nakijken dat alles in orde is en de nodige werken laten uitvoeren...
We zitten midden in de natuur met 's avonds vaak een prachtige zonsondergang over de Outeniqua-bergen en een mooie sterrenhemel, hier immers geen lichtvervuiling.
Slechts 1 weekje kwamen ze langs, Frieda & Antoine uit Linter, maar we hebben wel een zeer intense week samen beleefd en lekker rondgereisd.
Vanuit de tuinroute, door de Kleine Karoo, even langs Meiringspoort, Swartberpas over en dan verder over Route 62 naar de wijnlanden en Kaapstad. Ook voor ons de eerste keer een bezoek aan Robbeneiland waar Nelson Mandela zo vele jaren gevangen zat. Heel aangrijpend, vooral met het verhaal van ex-gevangenen die nu de rondleidingen verzorgen.
Het gebied met de Cederbergen ligt tussen Kaapstad en Namibie en wordt jaarlijks in september druk bezocht voor zijn natuurlijke bloemenpracht, overal velden in volle bloei. In deze omgeving logeerden we bij een belgische citruskweker in Clanwilliam en maakten enkele natuurwandelingen, om o.a. rotstekeningen te gaan bekijken.
Tijdens de terugtocht hielden we halt aan de Westkust om de grote kolonie "Jan van Genten" te gaan bewonderen.
Dit eiland is zeker de moeite als bestemming. We hebben veel gezien, een auto gehuurd (4x4 Suzuki) en daarmee bijna het ganse eiland doorkruist. Daar rijden is wel iets aparts, de meeste wegen zijn erg tot enorm slecht. Chauffeurs rijden chaotisch - zou eigenlijk links moeten zijn, maar midden of rechts is ook goed, daar geldt het recht van de sterkste. Kleinere auto's moeten aan de kant voor grotere, grotere moeten aan de kant voor camions, enz. Voetgangers en fietsers hebben geen enkel recht. Overal op het eiland ben je welkom, de zwarte bevolking is meestal moslim, arm en vriendelijk. Je krijgt er wel al het fenomeen dat in bepaalde dorpen ze niet meer 'Jambo' ('hallo' in Kiswahili) roepen, maar 'Ciao', wegens de vele groepen italianen die er al jarenlang reizen. Veel grote hotelcomplexen zijn dan ook door Italianen gebouwd. Als je hier wil bouwen moet je de herkomst van je geld niet bewijzen... Gelukkig zijn er ook prachtige kleinere hotels en guesthouses. Alle kusten worden bebouwd, hotels lopen tot op het strand, alle stranden met wit zand en tropische vegetatie. Enige minpunt is de plastiekvervuiling. Afval wordt hier niet ingezameld en slingert overal rond. Door het warme weer wordt er veel buiten geleefd en de lokale visrestaurants vind je in hutten op het strand. We hebben 12 dagen bijna uitsluitend vis en zeevruchten gegeten. Vooral die verse krabben maar ook het vele fruit zijn zalig. Voor de niet-vis-eters is zoals elders in de wereld, de kip het eerste slachtoffer. Samengevat: een prachtige natuur, zowel binnenland en kust, maar door de armoede veel afval en het bestuur investeert niet in wegen, maar in hun eigen zakken! We zijn blij er geweest te zijn, vooral voor Roger veel herinneringen aan Congo van zijn kindertijd.
Madagascar is een prachtig en enorm groot land - Frankrijk en de Benelux samen. Het heeft een bijzondere fauna en flora die je uitsluitend daar aantreft. Individueel rondreizen is perfekt mogelijk, wel geen selfdrive. De hoofdstad Antananarivo is geen aanrader, er is veel luchtvervuiling (vooral de uitlaten van auto's) en door de hoogte kan het er koud en regenachtig zijn. Het tropische Nosy Be daarentegen is een populaire vakantiebestemming, dit en ook de andere omliggende eilanden hebben mooie zandstranden met cocospalmen en veel mogelijkheden voor zowel de aktieve als passieve reiziger. Maar Mada is vooral Afrika: primitief, arm, er is malaria en corruptie...
Sabrina & Peter Bals uit St. Truiden waren de eerste belgische vrienden op bezoek in ZA. Toen woonden we nog in een huurhuis in Hoekwil nabij Wilderness, met zicht op zee.
We hebben samen enkele leuke dagen beleefd, maar vooral culinair ons goed laten gaan.
Na 7 jaar Zoutleeuw hebben we op 7 november 2004 dit laatste belgische adres achter ons gelaten.
Na een hartelijk verrassingsafscheid (bedankt nog Toon) van buren en vrienden bij ons vroeger huis, daarna nog een groep vrienden Rotariërs van de club Linter-Getedal en Roger's pa, Greta's ma en broer Patrick op de luchthaven en weg waren we naar Zuid-Afrika... een nieuwe toekomst en een nieuw leven tegemoet...
Beste wensen vanuit een zomers Zuid-Afrika
