De bestanden voor de cover en het binnenwerk zijn vanavond aan de drukkerij overgemaakt. De productie van 'Een paard dat dood is', ving dus aan.

Doe het goed daar in de productielijn, dood paard. Een mens zou bijna tranen laten als de creatieve dagen van zijn geestelijk kind er plotseling op blijken te zitten.

Benieuwd hoe heel die beestenboel straks de drukpersen weer uitkomt. Als geperste dieren? Platwormen bijvoorbeeld. Dat kan al niet, want er komt nergens in het boek een worm voor.

Het belang van de bijzonder waardevolle inspanningen die drie revisoren ook voor dit boek weer wilden leveren, kan ik niet genoeg benadrukken. Elk van hen stuurde het boek op eigen manier en volgens eigen interesses en prioriteiten mee de goede richting uit:

Heel het werk uitkammen op komma's en dubbele of net ontbrekende letters, kleine nuances in verwoordingen suggereren die een verhaal of gedicht sterker neerzetten of individuele werkjes op de weegschaal durven leggen en het herwerken of het schrappen voorstellen van wat te licht bevonden werd; het gebeurde allemaal dankzij deze drie bijdragen.

Daarbij moest ik erg verrast en dankbaar vaststellen dat de drie verschillende werkwijzen van deze drie mensen wonderwel perfect complementair waren. Bijzondere dank dus aan mijn revisoren Danny Peeters, Kristin Vandeputte en Els Vloemans, die ik elk nog persoonlijk in de bloemetjes zet.

Die bloemen kunnen dan meteen een passende plaats krijgen in Danny's Blumengarten Bibliothek.

Dank ook aan Hilde Hilde Pintelon. Dankzij Hilde bleek het eerste beeld dat ik ooit uit hout beitelde nog te kunnen wenen ook.

Mijn waardering gaat ook uit naar het fotografisch duo Luc Bertrand en Delphine. Hun namen opnemen in het boek moest voor hen niet, maar daar wordt mijn appreciatie niet minder om. 

Zij zijn het die me een mooie fotoreeks van een zomers familiefeest aanreikten. Een portretfoto voor de achterkant van het boek had ik maar uit te kiezen.

Gastauteurs Hugo Vandeputte en Danny Peeters bestijgen het dood paard in dit boek eveneens, om daar mooi werk van eigen hand of beter pen te declameren, inhoudelijk telkens perfect passend binnen de respectievelijke thema's van de verschillende rubrieken in dit boek.

Dank aan jullie allen, aan mijn lezers niet in het minst.

De zweep erop nu, paard. Dat je geen poten meer hebt, mag geen excuus zijn: in galop de drukpersen in en weer uit.

R.S. 19 november 2017

https://een-paard-dat-dood-is.weebly.com/