Toen ik de samenvattig van dit boek las, was ik niet helemaal overtuigd of dit wel een boek voor mij was. Maar toen ik begon, werd ik direct meegesleurd met het verhaal. Het verhaal gaat over Alera, de prinses van het rijk Hytanica. Ze heeft bijna de leeftijd om te gaan trouwen, dit wil zeggen dat ze iemand moet kiezen die alle kwaliteiten zal hebben om haar vader, de koning, op te volgen. Helaas is de enige geschikte kandidaat de arrogante Steldor. Alera kan niet tegen zijn oppervlakkige manieren maar haar vader vindt hem de perfecte kandidaat. Opeens gebeurt er iets zeer ongewoons: een vrouw uit Cokyri is het paleis binnengedrongen. Ze wordt gevangen genomen en in de kerker opgesloten, maar op een mysterieuze manier heeft ze kunnen ontsnappen. Kort hierna wordt er weer een Cokyriër gevonden. Een man van ongeveer de leeftijd van Alera. Wanneer ze hem ontmoet wordt ze onmiddellijk geïntrigeerd door zijn manieren. Na onderzoek blijkt dat de Cokyriër, Narian, eigenlijk de verloren zoon was van een adellijke familie van Hytanica. Na enkele weken mag hij terug met zijn eigenlijke familie gaan wonen, maar om toch een oogje op hem te houden en meer over Cokyri te weten krijgt Alera de opdracht om tijd met hem te spenderen. Ze wordt verliefd op hem maar ze weet dat ze nooit met hem zal kunnen trouwen. Haar hart en haar plicht maken een beslissing moeilijk.
Alera vond ik in het begin een beetje verwend en kinderachtig overkomen. Na wat meer lezen heb ik op een andere manier naar haar gekeken. Het is normaal dat ze wat oppervlakkig en verwend overkomt door haar opvoeding want ze is de oudste dochter van de koning van Hytanica. Toch had ik het er een beetje moeilijk mee om met haar mee te leven, ik verwachtte wat meer maturiteit en verantwoordelijkheid. Uiteindelijk heeft ze dan toch met Steldor moeten trouwen, en ik vond het jammer voor haar, maar de manier waarop Steldor op haar gedrag reageerde vond ik opmerkelijk (ook al was het een beetje cliché). Wanneer ze weigerde om met hem hun huwelijk te consumeren, liet hij haar vallen en gaf hij haar de tijd die ze nodig had om te accepteren en om zelf te beslissen wanneer ze er klaar voor was.
Hey, Ik heb Alera, de erfgename niet lang geleden uitgelezen. Ik vond het boek een beetje traag gaan doorheen het verhaal, ik vind het leuker als er wat meer actie is. Maar ik heb toch nog van het verhaal genoten. De leukste delen vond ik de momenten wanneer Alera wat tijd met Narian doorbrengt. Ze kan dan zichzelf zijn zonder dat irritante prinsessengedoe. Narian is zeer verschillend van Alera, hij wekt veel vragen op en beroert Alera, maar ook de lezer! Ik vind de manier waarop Cayla Kluver hem voorstelt zeer interessant, ze geeft hem een zekere houding die veel vragen bij de lezer opwekt en geeft de antwoorden op onverwachte momenten. Ik ben een beetje teleurgesteld over het einde, ik dacht dat Narian weer zou opduiken maar hij kwam niet meer voor in het verhaal. Ik dacht dat hij zou opduiken bij het huwelijk en zo Alera ontvoeren (en bevrijden) van haar lot. De houding van Alera toen ze het nieuws kreeg over haar huwelijk vond ik een beetje kinderachtig en toch kon ik begrijpen dat ze leed. Steldor verraste me echt bij hun huwelijksnacht, ik dacht dat hij Alera zou dwingen om hun huwelijk te consumeren, maar hij liet haar de kans om zelf te beslissen wanneer ze het uit vrije wil zou doen.
Ik zal het tweede deel proberen vinden want het einde gaf me echt een gevoel van een onafgemaakt verhaal
Ik ben al aan het hoofdstuk 5 bezig. Tot nu toe, heb ik al kennis gemaakt met het hoofdpersonage, Alera. Tot nu toe vind ik dat ze een beetje oppervlakkig en verwend overkomt, maar misschien gaat dit wat later wegvallen. Het is ook normaal dat ze zo is, gezien haar opvoeding (ze is de dochter van de koning van Hytanica). Ook heb ik kennis gemaakt met London en Steldor. London is denk ik niet zo belangrijk, maar tot nu toe is hij het personage die mij het meeste aanspreekt. Alera beschrijft Steldor als een egoïstisch en arrogante man, maar aangezien ze zelf een oppervlakkig gedrag heeft, heb ik het er moeilijk mee om te weten of hij nu echt zo is, of dat Alera gewoon niet kan inzien hoe hij is.
Ik was aan het twijfelen tussen De weg van schaduw van Brent Weeks en Alera, de Erfgename van Cayla Kluver, uiteindelijk heb Alera, de Erfgename gekozen
Dit is de samenvatting:
Wanneer ze achttien wordt, moet kroonprinses Alera van Hytanica trouwen met de arrogante Steldor. Hoewel ze de mysterieuze Narian een veel betere troonopvolger vindt, heeft ze als meisje niet te kiezen. Narian is bovendien opgevoed in het vijandige Cokyri. Valt hij wel te vertrouwen? En hoe moet het verder wanneer het opnieuw oorlog wordt tussen de twee rijken?
Ja! Ik lees gemiddeld 4-5 boeken per maand. Wanneer ik op vakantie ga neem ik altijd een reserve van boeken mee die meestal 400 tot 500 pagina's lang zijn. Als ik een boek echt graag lees kan ik het in enkele uren uitlezen. Wanneer ik begin met lezen kan ik niet meer stoppen, soms kan ik lezen tot heel laat in de avond en ben ik dan moe om naar school te gaan Als ik lees kan ik even weg van deze wereld, even weg van mijn eigen leven om iemand anders te worden en onmogelijke dingen beleven
 "Smile"){kind=icon}
Ben ik een boekenwurm?
Als ik lees kan ik even weg van deze wereld, even weg van mijn eigen leven om iemand anders te worden en onmogelijke dingen beleven 
