Er wordt de laatste tijd met enorm veel woorden, soms ook met gebaren gesproken over respect op het voetbalveld. Wanneer is er sprake van respect, wanneer is er sprake van disrespect en wanneer is er sprake van walgelijk gedrag.
Elke maandag staan er in de krant wel weer voorbeelden van situaties waarbij zaken volledig uit de hand gelopen zijn, vechtpartijen, bedreigingen of andere onwenselijke maar overduidelijk zichtbare momenten in de mooie voetbalsport die negatief de aandacht trekken.
De verhalen worden groot uitgemeten in de krant maar soms moet je bewijzen van het gebrek aan respect in de sport ook zoeken in kleine berichtjes. Misschien moet je zelf wel een beetje in het wereldje zijn ingewijd om te herkennen dat zich meer heeft afgespeeld dan dat er in dat kleine berichtje staat vermeld.
Zo werd er onlangs plotseling bij Fc Dordrecht een speler weggestuurd. Deze gehuurde speler mocht een aantal wedstrijden voor het einde van de competitie terug naar zijn oorspronkelijke werkgever. Vreemd natuurlijk, maar veel verder dan een korte zakelijke mededeling levert zijn transfer niet op.
Navraag leert echter dat het volledig ontbreken van respect, met name in de richting van eigen collega's deze keer, de oorzaak is geweest van het verwijderen bij de club. Woorden als discriminatie en zeer grievende en kwetsbare opmerkingen komen van diverse kanten tot mij als ik probeer te achterhalen waarom de speler plotseling vertrokken is.
De betreffende speler zou zich in een wedstrijd onbetamelijk hebben uitgelaten tegen medespelers, een wedstrijd die overigens dik verloren werd, enigszins begrijpelijk na bovenstaande beweringen. Dit gedrag was uiteraard niet te tolereren waardoor de speler moest worden weggestuurd.
Ongelooflijk dat dergelijke situaties zijn voorgekomen, ook ongeloof dat het juist daar is voorgekomen na een anderhalf inktzwart seizoen waarbij de hoofdtrainer is overleden aan de ziekte die blijkbaar de afgelopen wedstrijd een aantal keren is gebruikt richting collega's om onvrede duidelijk te maken.
Natuurlijk, ook die onvrede moet ergens door ontstaan zijn, niet alleen door de prestaties tijdens de betreffende wedstrijd. Daar mag en moet de club over nadenken en een analyse op los gaan laten. Hoever heeft dit zover kunnen komen en hoe is dit in de toekomst te voorkomen. De speler in kwestie moet wellicht nog beter nadenken. Is hij geschikt voor dit niveau en kan hij omgaan met teleurstellingen en lastige situaties ?
Eén ding is zeker, van respect is hier aan de kant van de speler geen sprake. Respect is er wel op te brengen voor de club die, ondanks dat het ongetwijfeld zichzelf hierdoor opnieuw en niet voor het eerst onrust in dit seizoen op de hals haalde, besloot dat er een harde grens was die overschreden werd.
Maatregelen konden niet uitblijven in dit geval, sterker nog de club had respect verloren wanneer dit incident was uitgelekt en er geen maatregelen waren genomen. Respect dus voor deze beslissing. Hetzelfde respect is er niet voor de betrokken voetballer die nu heel wat moeite zal moeten doen om dit terug te verdienen.
Hij is inmiddels vetrokken naar zijn oorspronkelijke werkgever, wat mij betreft is er sprake van respect als hij met de rug recht terug keert naar De Krommedijk om daar zijn gemeende verontschuldigingen aan te bieden aan de betrokken collega's en aan de supporters. Doet hij dit niet en blijft hij op Jupiler niveau spelen, dan vrees ik dat er pittige duels aan gaan komen het komend seizoen. Respectloos omgaan met anderen kan krenken tot in de ziel.
De Koning is weg, leve de Koning. Dat was de eerste gedachte die afgelopen vrijdag bij me op kwam toen ik Peter van den Berg namens Sparta als een dolle stier 90 minuten lang langs het veld zag zwieren en zwaaien om zijn spelers te motiveren en op de juiste plaats te zetten om op die wijze de winst mee terug te nemen naar Rotterdam.
Michel Vonk werd na een blamerende nederlaag tegen Emmen weggestuurd en van den Berg mocht samen met van der Laan de rst van het seizoen proberen alsnog de klus te klaren.Die toezegging werd al snel achterhaald toen Ten Cate zich aanbood om als vrijwilligerswerker deze taken over te nemen,
Ten Cate, een absolute toptrainer en als dusdanig algemeen erkend begint echter pas morgen aan zijn klus en dus mochten van der Laan en van den Berg uit de anonimiteit treden en éénmalig als hoofdcoach fungeren. Van der Laan deed dit op een manier die een trainer betaamd. Wanneer nodig even gaan staan, soms een woord wisselen met een speler in de buurt om wat aanwijzingen te geven maar vaak, vrijwel emotieloos vanaf een stoel toekijken en analyseren. Hoe anders was Peter van den Berg. De beste man, blijkbaar al enige tijd gefrustreerd door de leiderschap van MIchel Vonk, zag zijn kans schoon en heeft 90 minuten staan zwaaien, staan gillen en zich vooral enorm staan aanstellen soms tot zichtbare ergernissen bij sommige spelers die van dat gezwaai en geschreeuw ook niets meer konden bakken.
Een spelhervatting? Van den Berg schreeuwde zijn keel schor en wilde het liefst zelf het veld in rennen om de organisatie goed neer te zetten, dit terwijl juist een spelhervatting een absoluut schoolvoorbeeld zou moeten zijn van vooraf gemaakte afspraken. Zo waren er voorbeelden ten over en op de (pers)tribune werd door velen een beetje beschaamd gelachen om zijn gedrag.
Het hoogtepunt van deze roem kwam uiteraard na het laatste fluitsignaal. Dankzij, of beter gezegd ondanks deze clown langs de lijn wist Sparta te winnen en dit moment werd vastgelegd door een aantal fotografen die dit nu eenmaal als hun werk doen. Van den Berg en van der Laan vielen elkaar in de armen alsof zojuist het kampioenschap was binnengehaald, iets dat nog wel te begrijpen is wanneer dit éénmaal, direct na het laatste fluitsignaal gebeurt.Maar zonder enige vorm van schaamte deden beide heren dit een keertje of zes achter elkaar, telkens voor dezelfde fotograaf zodat deze het mooiste plaatje voor de krant en ongetwijfeld voor het persoonlijke archief van met name Peter van den Berg kon schieten.
Beide heren gaan de geschiedenisboekjes van Sparta in als het ongeslagen trainerskoppel dat in het seizoen 2012-2013 Sparta weer even op het rechte spoor hebben gezet na de wedstrijd tegen Fc Dordrecht. Mocht Sparta promoveren, iets dat ik van harte hoop , dan moeten de supporters realiseren dat het niet Henk ten Cate was die dit heeft bewerkstelligd maar Peter van den Berg. Immers zonder zijn luidruchtige aanwijzingen en het brede armzwaaien waren de punten bij Fc Dordrecht nooit gepakt.
En Michel Vonk de grijze muis koning die niet zo stond te gillen, die niet buiten zijn trainersvak op het veld trad om als een renpaard heen en weer langs de dugout te lopen, zal er het zijne van hebben gedacht. Wat zal hij denken van een man die ooit zijn loyale assistent moet zijn geweest . Die Koning is weg, en gelukkig voor Sparta, de nieuwe koning bleek gelukkig slechts een gekke Tussenpaus . Vanaf nu zijn de ogen gericht op Henk ten Cate, een rustige deskundige topcoach. Laat hem de klus maar afmaken.
Het was één van mijn eerste ervaringen met het betaalde voetbal en een verhaal dat regelmatig terugkeert. Het was een jaar of drie geleden toen ik werd gebeld tijdens mijn werk in de bioscoop. Een collega was ziek geworden en er was niemand anders beschikbaar dus er werd gevraagd of ik Veendam - Dordrecht wilde gaan verslaan op Radio Rijnmond . Natuurlijk wilde ik dat wel, probleem was echter dat de vraag mij bereikte om 17.00 uur terwijl ik nog midden in een vergadering zat.
Nu wist ik wel dat Veendam een stukje rijden was, zeker rondom de spits maar dat was volgens de eindredacteur geen probleem. De kans dat ik er net niet op tijd zou aankomen zou in de studio wel worden opgevangen. Met die gedachte spoedde ik mij naar huis, trok snel wat anders aan en ging op weg.
Het werd een rit die ik niet snel meer vergeet. Volop files en daar waar de weg het toestond vol gas met de Polo in de richting van Veendam. Na geruime tijd, zo rond Zwolle werd ik gebeld vanaf de redactie. "Waar ben je" was de logische vraag. Optimistisch vertelde ik dat ik nu in de buurt van Zwolle was, dit na een inmiddels lange rit. Dan schiet het op, dat red je wel was het positieve antwoord.
Echter, het traject Zwolle Veendam is nog een enorm stuk, het laatste half uur op een eenzame lange weg is geestdodend. Uiteindelijk kwam het stadion met de fantastische en treffende naam De Lange Leegte in de buurt en parkeerde ik de auto vlak voor het stadion om vervolgens in een drafje naar binnen te rennen.
De rit had zo lang geduurd dat de eerste helft al was afgelopen toen ik op mijn commentaarpositie zat. Geholpen door uiterst vriendelijke mensen van de thuisclub heb ik de tweede helft nog kunnen verslaan voordat een lange terugreis van twee en een half uur kond worden aangevangen.
De autorit had bij elkaar bijna zes uur geduurd, het verslag van de wedstrijd slechts drie kwartier maar ik kon zeggen dat ik in Veendam was geweest. Later ben ik, onder meer gunstige reisomstandigheden, vaker in Veendam geweest. Ook toen waren de mensen daar allervriendelijkst. Mensen die trots op hun cluppie waren, mensen die blij waren als de vrijdagavond weer een voetbalavond was met een thuiswedstrijd van hun helden.
Ik zal er niet meer komen. Ook deze mooie, inmiddels legendarische, club is na clubs als Fc Vlaardingen, Fc Amsterdam, Fc Wageningen, Haarlem, RBC en AGOVV de volgende club die financieel niet langer kon meedoen met de andere clubs in de eerste divisie die het vaak met hangen en wurgen nog net kunnen bolwerken.
Het is triest, vooral voor al die mensen met een geel zwart hart, maar ook voor alle andere voetballiefhebbers die , ondanks alle grappen die er over gemaakt werden, toch graag in Veendam kwamen waaronder ikzelf.
Het wordt tijd dat de KNVB beseft dat het zo niet langer kan. De oplossing is volgens mij niet op grote clubs dan maar met belofte teams in de kraamkamer van het betaalde voetbal te laten uitkomen. Een oplossing moet liggen in de vorm van solidariteit. Denk aan de televisiegelden, denk aan sponsor inkomsten, denk aan transfergelden. Een organisatorisch stabiele club met een goede accommodatie, met een illuster verleden en met kansen voor de toekomst moet aanspraak kunnen maken op een noodfonds.
Helaas is dit voor Veendam te laat, de Lange leegte zal altijd leeg blijven....
Vanaf vandaag heeft de blogwereld er een nieuwe aanwinst bij. Nou ja, een aanwinst is meestal wedstrijdfit en klaar om een topprestatie te leveren, in dit geval begint hij op de bank. Scherp, kritisch maar ook met gevoel voor humor bekijkt hij vanaf de zijlijn de verrichtingen van de sportwereld. Helden, verliezers , kampioenen en degradanten zal hij beoordelen alsof hij degene is met de wijsheid in pacht. Wanneer nodig zal hij invallen, laten zien dat het anders kan, kortom, het is de ideale wisselspeler, voor elke trainer de gouden wissel. Hij is de speler waar supporters naar uitkijken, voor naar het stadion komen. Deze wisselspeler is de speler die elke trainer / coach in zijn team zou willen hebben. Eerst wedstrijd fit worden nu, dat is zijn doel, dagelijkse trainingen zijn de missie die hem moeten leiden naar topprestaties. Zijn omgeving moet nog gevormd worden maar zal elke keer weer een positieve vooruitgang te zien geven. Wie dat is ? .... Dat ben ik, de Gouden Wissel, nieuw in dit bloglandschap maar hopelijk met een grote groep supporters die gaan aanmoedigen, terug reageren en de Gouden Wissel scherp houden, scherp tot het moment dat die ene inval beurt hem ten deel valt die de sportwereld zal doen verbazen.
