13 dagen na een mislukte marathon in Meerssen vandaag de kans om "wraak" te nemen. Zo voelde het voor mij althans. Dat doel zou voor mij al bereikt zijn met een normale finish na 21,1 km en als het even kon in de buurt komen van de 1:38:13 van 2015 (mijn laatste deelname in Hervé). Ruim op tijd vertrokken ri Hervé. Het weer zat in ieder geval wel mee tov Meerssen. De auto gaf 7 graden aan bij vertrek en bij aankomst in Hervé nog slechts 4 graden. Amper wind in Hervé dus heerlijk loopweer. Het was even zoeken naar een parkeerplaats want de vorige keer langs de tribune van het voetbalveld van de plaatselijke FC waren nu linten gespannen en was onderdeel van het vernieuwde parcours zoals we al op de site konden lezen. Maar in de zijstraten was ruimte zat dus dat was zo geklaard. Bij de inschrijving kwam ik Roger Rousseau tegen en beiden hadden we zoiets van dat de inbreng van Maastricht e/o heel dun gezaaid was ondanks dat het amper 35 km rijden is, heel goed georganiseerd en 10 euro inschrijving waarbij je ook nog een ruim gevulde tas meekreeg als "aandenken" aan je deelname. Na wat bijkletsen terug naar de auto maar eenmaal buiten wisten we alletwee niet waar nu eigenlijk de start zou zijn. Rond het voetbalveld hing vanalles van linten. Maar ach, we zullen het wel merken als het zover is. Zelf bleef ik zolang mogelijk in de auto zitten vanwege het koudere weer. Maar een dikke 20 minuten voor vertrek toch weer richting voetbalveld/atletiekbaan om een warming-up te doen. Na een paar rondjes over de baan gelopen te hebben, nog even een sanitaire stop en de laatste minuten in het inschrijflokaal wachten tot vlak voor de start. Die bleek op hetzelfde punt te zijn dan voorheen. Vandaag tevens het BK halve marathon waar de deelnemers van het BK een extra nr op hun rug droegen naast het gebruikelijke nummer aan de voorkant. Het startschot klonk en weg was de meute. Het begin weer bergaf zoals de vorige keer en het overgrote deel schoot als een speer weg. Zelf hield ik "de rem erop" in het begin wetende van de vorige keer wat me te wachten stond op dit zeer heuvelachtige parcours met bijna 300 hoogtemeters. Aan alle kanten werd ik voorbij gelopen maar eenmaal in het klimmende gedeelte begon ik al hier en daar lopers in te halen zonder mezelf over de kop te lopen (zoals de vorige keer wel was gebeurd in het 1e deel). Bergop ging het vrij goed waar ik telkens lopers inhaalde om vervolgens in de afdalingen rustig aan te doen om zo even een moment van herstel in te bouwen. Op de spaarzame vlakke stukken werd dan weer op een redelijk tempo doorgelopen. Op die manier was ik eigenlijk al halverwege voordat ik het wist. Vanaf dat moment begon het aftellen en op dat moment dacht ik dat het 2e deel makkelijker zou zijn dan het 1e deel. Jaja, de grote surprise zou bij km 18 komen waar ons nog een steile puist (de Keutenberg van Hervé maar dan 2x zo lang met 2 haarspeldbochten) stond te wachten. Ook hier kon ik nog wat lopers inhalen vooral door de buitenkant te kiezen bij de haarspeldbochten waar het overgrote deel de steilere binnenkant nam. Eenmaal boven nog een stuk vals plat/afdaling terug naar Hervé en daar nog een bijna hele ronde over de atletiekbaan. Vlak bij de baan zag ik dat mijn klok 1:35 aangaf. Hier stond ik zelf van te kijken. Ondanks de vermoeidheid perste ik er nog een degelijke eindsprint uit eenmaal op de atletiekbaan en zo haalde ik de finish in (handgeklokt) 1:36:42. Oftewel 1,5 minuut sneller dan de vorige deelname. Dit had ik zeker niet verwacht maar ik glunderde van oor tot oor met deze prestatie. Hiermee was de nare smaak van Meerssen meteen weggepoetst en zijn we weer terug in het wedstrijdcircuit.
Een dag om snel te vergeten. De voortekenen (lees moeder natuur) gaven al aan dat dit niet mijn dag zou worden met dit soort temperaturen. Absoluut niet mijn ding. Gisteren bij het afhalen van het startnummer werd er nog gesproken over 20-22 graden maar gisteravond op het nieuws ging het al over 26-27 graden en fikse wind. De moed zonk me toen al in mijn schoenen. Vanmorgen bij het opstaan was het niet veel beter. Toch ruim op tijd richting Meerssen gegaan en vooral veel drinken, drinken. In Meerssen zelf al wandelend het begin en het eind van de ronde nog eens gaan bekijken maar de koperen ploert deed al zijn werk pfff. Amper warming-up gedaan met het idee, ik zie het onderweg wel . Tijd zat met 42K voor de boeg. Maar die 10 minuten wachten in het startvak met de zon op het koppie bracht de motivatie weer ver omlaag. Heel rustig aan begonnen en dat ging al met al nog redelijk. Zelfs in de 1e ronde zag je al lopers wandelend bergop. Op de weg met het keerpunt werd ik nog bijna van mijn sokken gereden door een ziekenauto met loeiende sirene's die zich een weg moest banen tussen al die lopers door. ik probeerde uit te wijken naar het gras maar daar stond toevallig ook een struik met als gevolg dat er een fikse scheur in mijn broek zat. Bij de drankpost wilde ik water nuttigen maar daar was mijn maag niet zo blij mee en had ik al het gevoel dat het wel eens net zo snel terug zou komen. Toch maar aan de 2e ronde begonnen maar in mijn achterhoofd had ik al besloten dat dit het max voor vandaag zou zijn. De zon begon steeds meer op me in te werken. Hier en daar kon ik binnensmonds een vloek niet onderdrukken en de teleurstelling werd alsmaar groter. Bij de drankpost weer dat gevoel en daarna maar door gelopen zonder te drinken met het idee dat het op de markt toch finish zou zijn pfff. Tja, wat moet je hiervan zeggen. Zwaar teleurgesteld natuurlijk naar de auto gewandeld en de zinnen nu maar verzetten naar een volgende uitdaging.
Nog ietwat slaperig gevoel na de kortere nachtrust (klok 1 uur vooruit) maar dat zou snel overgaan onderweg naar Tihange voor een nieuwe uitdaging. Vorig jaar heb ik deze loop ontdekt en bestempeld als behoorlijk zwaar met het nodige klim- maar ook daalwerk waarbij af en toe behoorlijk steile passages. Ruim op tijd was ik in Tihange waar de auto welgeteld 1 graad aangaf. Maar de zon scheen volop en dat maakte veel goed. Na de inschrijving al wandelend het eerste gedeelte nog eens verkend tot aan het park waar een fikse versmalling was. Vorig jaar was ik te ver naar achteren gestart waardoor ik in die eerste km's moest forceren om lopers in te halen op de smalle passages. Na de "wandeling" nog even terug naar binnen en dan op het gemak naar de auto om alles in gereedheid te brengen. Een kleine 20 minuten voor de start richting parcours om de warming-up te doen. Hier kwam ik Robin Leduc tegen. Heel leuk om even bij te kletsen na zo lang niet gezien te hebben. Hij liep hier zijn 1e wedstrijd na een longontsteking en had dus de nodige vraagtekens over zijn vorm. Bij de start ging ik nu op de 3e rij staan en omdat het meteen bergaf ging, ging ik met de eersten mee om maar niet in het gedrang te komen in het park. En dat lukte vrij aardig. Nu kon ik tenminste een eigen tempo aanhouden. Maar net als vorig jaar had ik na de eerste klimmetjes al pijn in de bovenbenen. Na een ziedende start omlaag op de grote plaat meteen terugschakelen naar het binnenblad in wielertermen gesproken. Eenmaal op het asfalt kon dit gevoel eruit gelopen worden voordat de volgende klim eraan kwam. De snelle start had heel goed geholpen want echt veel inhalen was er vandaag niet bij. De posities lagen al snel vast. Onderweg wel behoorlijk wat modderige passages en dat samen met de wortels in de grond was het goed uitkijken. "Gevaarlijke" passages waren overigens wel allemaal roodgekleurd door de organisatie. Na bijna 6 km een bocht naar links en bij het aanzetten boem, daar lag ik languit in de modder. Meteen opgestaan en verder waar een collega-loper nog kwam vragen of alles OK was. Of het door kwaadheid of zo kwam, meteen weer vertrokken en blijkbaar veel te hard want even later terug in het bos bij een langere klim moest ik toch even terug in de wandelmodus want mijn ademhaling hield het niet meer bij en waarschijnlijk had ik een kop als een tomaat. Maar na een kleine 50 meter weer terug in looppas en de rest van de klim al rennend genomen. Wel begon ik vooral na een bocht wat last van de rechter-achillespees te krijgen. Of dat door die val kwam of door het steeds op en af, geen idee. Het was weliswaar een irriterend gevoel maar heb toch redelijk kunnen doorlopen. Op het eind nog 2 steile afdalingen in het bos/park terug naar Tihange en met een ferme eindsprint kwam ik handgeklokt tot 1:00:02. Een eerste reactie was : shit, net niet onder het uur. Maar al snel realiseerde ik me dat ik dik tevreden moest zijn met dit resultaat. Ten eerste was de conditie lang niet zo goed als vorig jaar toen ik de marathon van Francorchamps in de benen had en dan nog die val na 6 km. Nog even wat rondgewandeld en vooral bijgetankt en daarna rustig terug naar de auto en weer ri Maastricht. Een hele mooie loop, heel goed uitgezet door de organisatie en dat allemaal voor daginschrijving 6 euro. Chapeau. Volgend jaar kom ik zeker terug.
Vanmorgen toch maar het zekere voor het onzekere genomen en gekozen voor de Kranenbroeker Trimloop in Echt. Franchimont was eigenlijk de bedoeling geweest maar echt presteren op dit zware parcours had ik een hard hoofd in. Een paar drukke dagen gehad op het werk en zaterdag nog een heerlijk diner bij de Griek hier om de hoek ter ere van mijn moeders 77e verjaardag waar ik een fikse portie Gyros naar binnen had gewerkt en natuurlijk nog een flinke coupe ijs achteraf. Het wolkendek zag er dreigend uit toen ik vertrok ri Echt en dus maar gekozen voor de lange broek mocht het gaan regenen tijdens de wedstrijdloop. Eenmaal in het Kranenbroeker bos was een parkeerplaats snel gevonden en na het afhalen van het nummer even kris-kras over het parcours gelopen om evt. modderige passages te verkennen. Dat viel allemaal reuze mee. Het parcours lag er goed bij mede namens de organisatie van deze Kranenbroeker loop waarvoor hartelijke dank. Het zijn immers allemaal vrijwilligers die dit werk in hun vrije tijd verzorgen waardoor wij als lopers ons naar harte kunnen uitleven en dat allemaal voor 2 euro. Zelf had ik gekozen voor 4 rondjes oftewel 9,8 km. Eens goed testen met het oog op de halve marathon van Eschweiler van volgende zondag. Bij de start vertrok ik al op een vrij hoog tempo en lag zelfs even op kop maar al snel kwam een loper voorbij die ik absoluut niet kon bijbenen. Maar wat was het benauwd. Na amper 2 km trok ik de mouwstukken al helemaal naar beneden zodat ik tenminste in de korte mouwen kon lopen. Een loper van de organiserende club kwam bij me lopen en samen liepen we een heel eind kop over kop, maar in de 3e ronde bij een tussenversnelling op het stukje asfalt kon ik deze loper lossen en liep ik weer alleen. Van alle gestarte lopers liep ik nu in 2e positie maar aangezien alle afstanden tegelijk waren gestart wist ik niet voor welke afstand de koploper had gekozen. Gaandeweg de 3e ronde op de moeilijkere passages (zachtere ondergrond of bochtig) begon ik het toch lastig te krijgen maar was volgens mij grotendeels vanwege de warmte. Het leek af en toe wel of ik onder de douche stond pffff. Nog een ronde en had ik steeds richtpunten bij het inhalen van gedubbelde lopers. Na die 4e ronde nog het aanloopstuk van de start terug naar de finish en hier bij wijze van test trok ik het tempo nog eens goed op voor een ferme sprint en na 43:11 zat het erop. Na de streep had ik toch wel effe nodig om bij mijn positieven te komen maar dat was gelukkig zo gefikst. En eenmaal terug bij de auto was het meteen drinken, drinken en nog eens drinken. Nadat het ergste zweten voorbij was, effe een snelle opfrisbeurt en terug naar het thuisfront in Maastricht. Een zeer geslaagde test voor volgende week.
De kop is eraf. Na ruim 11 maanden zonder wedstrijdloop, Tihange 26-3-2017 was de laatste, kon vandaag weer een wedstrijd aan het totaal worden toegevoegd. Vrij vroeg al op pad ri Warsage. Ter hoogte van Berneau nog even "vuurwerk" toen een automobilist tegen de punt van een balk reed en een klapband kreeg. Eenmaal in Warsage was een parkeerplaats snel gevonden. Het was nog vrij rustig toen ik ruim een uur vantevoren aanwezig was. Door de ijzige wind (windkracht 5 uit het ONO) snel naar het inschrijflokaal. Ook hier was het nog vrij rustig. Het inschrijven was ook snel gepiept. Daarna toch maar even naar buiten en dit bleek een goeie zet te zijn. Want al wandelend kwam ik erachter dat de finishlocatie gewijzigd was. Deze was niet meer op het pleintje maar aan de achterkant van de plaatselijke school waardoor nog wat haakse bochten in het parcours kwamen. De start was wel gewoon op het pleintje. Nog even wat rondgewandeld en toen maar terug naar de auto om alles in stelling te brengen voor mijn 244e wedstrijdloop. Nog even en we hebben jubileum (250). Al joggend naar de startlocatie waar ik nog wat rondjes rond de kerk liep om warm te worden. In de zon en uit de wind viel het overigens reuze mee. Bij de start zag je weer vele variaties van kleding. De ene in korte broek en singlet, de ander dusdanig gekleed alsof hij naar de Noordpool zou gaan. Maar een kerel sloeg alles, die stond in korte broek en een shirt met korte mouwen doodleuk nog een kelk van dat zwaar bier naar binnen te werken amper 10 minuten voor de start. Was zeker zijn manier van warming-up. En dan mochten we op pad voor het plaatselijk rondje van ca. 2 km vervolgd door een lange lus van zo'n 7,5 km met het nodige klimmen en dalen onderweg. Ik begon ergens in de middenmoot en vrij rustig. Pas op de 1e helling begon ik gas te geven om wat plaatsen te winnen en ik merkte al snel dat ik vooral bergop de nodige lopers kon inhalen. Na een afdaling kwamen we weer op de grote weg waar we nu wind vol op de kop hadden. Was flink werken en vooral KOUD brrrr. Net achter het pleintje rechtsaf en kwam de langste helling uit deze hoofdloop. Aangezien vandaag mijn 7e deelname was in Warsage, had ik natuurlijk de nodige parcourskennis. De ene na de andere loper ging ik voorbij en stond hier zelf van te kijken. Natuurlijk kwam ook ik redelijk buiten adem maar dat hoort erbij. In de afdaling was het zaak om te herstellen en bij km 4-5 kwam de volgende lange helling gevolgd door een lange afdaling en een vlak stuk alvorens rechtsaf te gaan, een stevige kuitenbijter gevolgd door een lang stuk vals plat. Hier ging ik met kleine pasjes naar boven en op het plateau hadden we de wind van de zijkant. Geen ideale omstandigheden om effe op adem te komen. Maar even later ging het weer omlaag en kon weer gas worden gegeven. De benen voelden nog steeds goed aan eenmaal terug in Warsage nu inderdaad bij het poortje naar binnen over een smal pad gevolgd door wat haakse bochten naar de finish. Ik was zelf verrast over het verloop van deze 1e wedstrijd in 2018. Amper in moeilijkheden geweest onderweg. Natuurlijk mis je de nodige snelheid na zo'n lange afwezigheid maar dat is logisch. Hier moet nu aan gewerkt worden. De eindtijd was iets meer dan 41 minuten en ik kan niet anders dan dik en dik tevreden zijn over vandaag. Op naar wedstrijd 245.
Vandaag een hele nieuwe uitdaging voor mij en wel de Foulees de Tihange. Van filmpjes op YouTube van vorige jaren zag ik al dat het een zeer uitdagend en vooral heuvelachtig parcours zou zijn. Des te meer een uitdaging om daar eens van start te gaan. Al vroeg (incl het uur vooruit zetten van de klok) vertrok ik uit Maastricht omdat ik ook al uit eerdere uitslagen gezien had dat daar meestal een grote opkomst is en dus zaak om je auto in de buurt te kunnen parkeren. De reis zelf naar Tihange ging vlekkeloos en een parkeerplaats was ook snel gevonden. Net als in Eschweiler kon je hier ook via een tussenweggetje naar start/finish die amper 100 meter verder was. Ideaal toch. In het inschrijflokaal trof ik Robin Leduc die er zeer afgetraind uitzag. Gezellig even bijkletsen maar dat duurde niet lang want Robin moest dringend naar het toilet. Toch geen zenuwen ? En dat voor een ultra-loper. Nog even wat rondgewandeld en het begin van het parcours even bekeken en toen maar rustig terug naar de auto en alle tijd genomen om me klaar te maken. Een minuut of 20 voor de start weer terug naar start/finish en daar een lichte warming-up gedaan. Robin was ook bezig en van hem kreeg ik nog wat info omtrent het parcours. En vooral een "waarschuwing" dat je al snel in ademnood zou komen want het werd een vliegende start omlaag, gevolgd door een rondje door het park en dan al meteen de eerste steile puist. Al wandelend terug naar de start en daar zag je al een massa mensen staan die allemaal de hoofdloop van 13K zouden doen. Robin ging op de eerste rij staan, ik wat verder naar achter (5e - 6e rij). Al snel kwam het startschot en weg was de meute.De start in dalende lijn op het asfalt was niet zo lang en meteen volgde een wegversmalling voordat je het park in liep. Het was even slalommen en in de rij aansluiten op de smalle paadjes maar na zo'n 2 km kon ik eindelijk wat meer in mijn ritme komen en inderdaad was het al meteen naar adem snakken. Mede door enkele tussensprintjes om lopers te passeren op die smalle paadjes. Het ging constant op en af over grotendeels trail-achtige paden en de nodige hoogteverschillen. Pas rond km 5 kregen we een langer stuk asfalt dat grotendeels omlaag ging en hier nam ik ook de tijd om mijn adem weer onder controle te krijgen wat grotendeels lukte. Daarna weer de velwegen/bospaden op waar het veelal uitkijken was met die ondergrond van bosgrond/dikke keien enz. Na een km of 8 kregen we zelfs een passage door vrij dik stro midden in de koeienstal. Lekker loopt dat natuurlijk niet en tel daarbij de stank van de koeien terwijl je volop in actie bent. Het schoot lekker op en ondanks het zware parcours genoot ik toch hier en daar van de mooie panorama's. Tussen km 12 en 13 een lange steile afdaling over smalle paadjes ri finish waar nog een passerende wandelaar doodleuk over de finishstraat liep en blijkbaar niet in de gaten had dat er hekken stonden waar hij achter moest blijven. Ik kon nog net onder het uur blijven over deze 13 km, handgeklokt 59:48. Aan de finish ruime voorzieningen van drank, voedsel en zelfs een tafel vol chocolade paashaasjes die je kon meenemen. Leuk voor mijn 5-jarig nichtje en dus meteen eentje meegenomen. Na even wat gedronken te hebben teruggewandeld naar de auto voor een opfrissing en weer terug naar huis. Een mooie, uitdagende loop, goed georganiseerd en aangegeven onderweg en ruime voorzieningen en dat voor 6 euro daginschrijving. Chapeau. Zeker de moeite waard om nog eens terug te komen.
Ondanks het feit dat ik vorige week pas de zeer zware marathon op het circuit van Francorchamps had gelopen, begon het toch te kriebelen toen ik op FB las dat Theow en Jogger Jo naar Eschweiler zouden gaan voor de halve marathon. Na enig twijfelen even naar Jo thuis geweest om te regelen dat ik mee zou gaan onder het motto gewoon lekker lopen en er een veredelde training van maken. Of ik nu thuis 20K ga trainen of ik loop in Eschweiler. Donderdag had ik al ruim 16K gelopen grotendeels door het bos en dat liep al vrij aardig. Nu met nog 2 extra rustdagen moest Eschweiler kunnen. Alleen het weer wilde niet meewerken. Af en toe gespetter en de wind was ook nadrukkelijk aanwezig. Ruim op tijd bij Jogger Jo. Maar waar was Theow ?Na enig wachten ging Jo nog even op de laptop kijken en zag een afmelding van Theow die weinig animo had om te lopen na een drukke werkweek. En na snel overleg werd meteen besloten om dan maar met zijn 2-en te gaan. Eenmaal in Eschweiler was het enig zoekwerk om een parkeerplaats te vinden. Het gros van de deelnemers liep nl de 10K die al bezig was vandaar de drukte op de parkings. In eerste instantie vond ik het ver weg waar de auto stond maar al snel vonden we mbv een voorbijganger een half-geasfalteerd pad tussen de scholen door waardoor je bijna bij het complex was. Inschrijving was snel geregeld en daarna even onze Duitse vriend Peter Borsdorff opgezocht die we toch al een hele tijd niet meer gezien hadden. En natuurlijk ging het over het gezond kunnen zijn en het sporten waarin we ons hartelijk kunnen uitleven. Zelf was hij nu met zijn bekende verzameldoos bezig om geld in te zamelen voor 2 kids uit Eupen die ernstig ziek zijn. Maar bij de Osterlauf Eupen zou hij voor de ouders een grote financiele verrassing hebben die aldaar uitgereikt zou worden. Daar doe je het als Peter Borsdorff toch voor. Een groot compliment is hier dan ook op zijn plaats. Terug naar de orde van de dag. Ikzelf ging me bij de auto klaarmaken, Jo ging naar de "Grundschule" waar de kleedlokalen beschikbaar waren gesteld voor de lopers. Af en toe viel er wat regen op de ramen van de auto en besloot ik (ondanks de 10 graden) om in lange tight en mouwstukken te gaan vertrekken. Ik wist natuurlijk ook niet wat ik onderweg kon verwachten amper 8 dagen na Francorchamps. Pas een minuut of 20 voor de start ging ik richting de baan waar de start zou zijn. Na wat kort loslopen was het dan zover. Rustig vertrokken en de eerste km's gebruiken om warm te draaien. Al in het 1e klimmetje voelde ik dat er toch behoorlijk wat jus in de benen zat en ik fluitend naar boven liep. Maar ik liet me van niets en niemand gek maken en trok mijn eigen plan. Aangezien dit mijn 3e deelname was, had ik ook al wat parcourservaring en wist dus wat er nog te wachten stond. Vooral de wind zou nog parten kunnen spelen aangezien die nog aangesterkt was en behoorlijk tekeer ging. De eerste stroken door het bos viel het reuze mee met de modder na de vele regen van gisteren en vannacht en kon ik goed doorlopen. Vooral bergop ging het vrij aardig en kon ik na mijn rustige start hier en daar lopers inhalen. Op de stukken wind mee was het af en toe echt afremmen om jezelf niet op te blazen door het ineens hogere tempo. Maar na de lange afdaling tot bij de plaatselijke voetbalclub kwam na een ommetje aan de andere kant de lange klim en waar ik al bang voor was, met de wind vol op de snuffer pfff. Met kleine pasjes ging ik naar boven en de mouwstukken die ik in het begin al snel omlaag had getrokken, deed ik nu weer omhoog want de felle wind zorgde voor een snelle afkoeling, zelfs bergop. Eenmaal boven kregen we een lange afdaling om vervolgens weer een lang stuk vals plat omhoog te gaan en ja hoor, weer de wind vol op de snuffer. Tot hier ging alles van een leien dakje maar op deze laatste lange klim sloeg de vermoeidheid ineens toe. Flink buiten adem ondanks het constante rustige tempo, de bovenbenen begonnen vol te lopen enz. Eenmaal boven kwam er gelukkig een afdaling die ik ook hard nodig had om weer tot mijn positieven te komen. Gelukkig ging het nu grotendeels vlak of omlaag tot vlak bij de baan waar na een slecht stuk graspad/modder de baan bereikt werd en na 3-kwart ronde kwam ik tot een eindtijd van 1:32:26 onder luide aanmoedigingen van eerst Peter Borsdorff en vervolgens Jo die natuurlijk al een tijdje binnen was ondanks zijn dagje Amsterdam van gisteren en korte nachtrust. Snel terug naar de auto omkleden waar ik ruimschoots de tijd voor nam. Lekker nagenietend van deze eindtijd en dat amper 8 dagen na Francorchamps. Het zit eindelijk weer goed met de vorm en conditie. Nu zaak om de boel heel te houden. Nog even terug naar de baan voor een evt. prijsuitreiking. Die was al volop aan de gang en van Jo hoorde ik dat we ruimschoots op het podium waren geeindigd bij het "team-klassement" als we met 3-en waren geweest en een mooie beker mee naar huis hadden kunnen nemen voor de LiberT-Runners. Maar Jo kon wel nog naar het podium waar hij met ruime voorsprong bij de M65 de 1e prijs in de wacht sleepte. Met zijn 6e plaats overall (1:26) zou hij bij meerdere leeftijdsklassen als eerste geeindigd zijn. Zelf werd ik overall 21e met mijn 1:32:26. Een zeer geslaagde onderneming en voor herhaling vatbaar.
Running Robert
