Gisteren avond, 03.11.2009, had ik het plezier in te gaan op een uitnodiging om te gaan eten met Dries en Elske (zijn vriendin of levensgezel). Heerlijk om door je zoon uitgenodigd te worden. Normaal zou dat plaats hebben in Hasselt, maar omdat de uitgekozen gelegenheid in Hasselt dicht was, spraken wij af in een Italiaans restaurant in Genk. Hoewel ik zo geen favoriet ben van de Italiaanse keuken, vond ik het heerlijk om "samen" te zijn. Vroeger, toen ik nog "actief" was in mijjn beroep, boekhouder, zou ik het nooit geduld hebben dat mijn zoon het etentje betaalde, maar nu, met mijn pensioen, moest ik Dries maar laten betijen. Heerlijk dat "samenzijn", en je praat dan over van alles, maar onthoud toch wat jij belangrijk vindt.
