Fietsknooppunten: 54-73-74-61-98-12-77-76-65-64-75-73-54.

Dag 2. Zaterdag 21 april 2018. Weer een stralende zonnige dag vandaag. We maken een tweede fietstocht door enkele Nederlandse dorpen met klinkende namen zoals Rucphen, Sprundel en Sint-Willebrord. We houden het hotel links van ons en volgen knooppunt 54. Het gebied heeft nog heel veel groen. 

Even voorbij knooppunt 54 houden we halt over de spoorweg Roosendaal – Dordrecht voor een prachtige foto van het voormalige station. Het werd opgetrokken als dienstgebouw in 1855. In 1884 werd er een verdiep op geplaatst en kreeg het de volwaardige naam van station. Vanaf 1999 werd het station omgebouwd tot winkel. Nu is het een volwaardige bloemenzaak geworden. We fietsen voorbij een tankstation langs de weg dat de bestuurders laat weten dat de E95 loodvrije benzine 1,53 euro kost. Een 20 eurocent duurder dan bij ons.

Na knooppunt 73 fietsen we via een viaduct over de E312. De Europese snelweg heeft een lengte van 160 km. Hij vertrekt ter hoogte van Vlissingen en eindigt bij het knooppunt Batadorp. Na de afdaling houden we halt bij een boerderij met een melktapperij in een blokhut. Je gooit geld in de automaat en de melk begint in de beker te stromen die je er onderhoud. De melk is fris en lekker. We zetten ons even buiten aan de picknicktafel om van dit moment te genieten. Verderop rijden we links van de Rucphenseweg op een fietspad dat afgeboord is met statige hoge loofbomen. Af en toe fietsen we in het zonnetje.

Aan knooppunt 74 wijken we af van onze route en volgen even knooppunt 72. Rechtsaf dus op de Gastelsebaan. Linksaf in de Heimolendreef tot aan de volgend kruispunt met de molen. De ronde stenen Heimolen is een beltkorenmolen die werd opgericht in 1844. In 2008 kocht de gemeente de molen en werd deze volledig gerestaureerd. Sinds 2012 draait de molen weer regelmatig door de hulp van een groep vrijwilligers. We keren terug naar knooppunt 74 en vervolgen onze weg over de Rucphenseweg die ons naar het dorp Rucphen brengt. Van ver zien we reeds de spitse kerktoren boven de daken van de huizen uitsteken. Het dorp Rucphen is gelegen in de luwte van de West-Brabantse stedenrij. Een vrijwel aaneengesloten gebied van bossen en heide bedekt één vijfde van haar grondgebied. Rucphen is een groene gemeente en heeft een rijk Rooms Katholiek verleden. De huidige Sint-Martinuskerk is een rooms Katholieke kerk van 1933. De voormalige oudere kerk en klooster dateerde van 1809 onder het bewind van het koningschap Lodewijk Napoleon. De kerk werd te klein bevonden en gesloopt. Om de kerk uit te breiden moest het klooster er ook aan geloven. De huidige toren werd in 1944 als gevolg van oorlogsschade verwoest en weer opgebouwd, echter in gewijzigde vorm. Het Heilig Hartbeeld is eveneens van 1933. Naast de kerk, staat de pastorie die dateert van 1869. Het dak werd rond 1900 vernieuwd en de garage werd in de jaren van 1920 bij aangebouwd. Het glas-in-loodraam stelt Sint Maarten en de bedelaar voor. In 2015 werd de pastorie verkocht om de nodige renovatie van de kerk te betalen. 

We verlaten het centrum en belanden bij de Rucphense bossen. De Rucphense Bossen zijn onderdeel van een omvangrijk natuurgebied van zo'n 1200 ha. Waar nu de bossen staan, lag vroeger stuifzand. Het gebied kent een uitgebreid routenetwerk voor zowel wandelaars als fietsers. Als we de Pierestraat indraaien ligt rechts het buurtschap ‘De Posthoorn’ met een enorme camping. Je vindt er staanplaatsen voor stacaravans en chalets. Het wordt onze eerste sanitaire stop. De chalet dient vandaag als rustplaats voor een verkwikkende marching waar talrijke wandelaars aan deelnemen. Op deze plek kan je even verpozen met hapje en een drankje aan democratische prijzen. Wij genieten mee.

Na knooppunt 61 fietsen we langs een open landschap met heide. We twijfelen er niet aan dat het tijdens de bloeimaand hier prachtig moet zijn. Het gebied wordt omzoomd door hoge dennen- en loofbomen. We worden verwend door het overdaad aan groen. Bomen langs ons pad en daarachter hectaren weide- en akkergrond.        

Bij knooppunt 76 zijn we pal in het centrum van Sprundel. Een rustig dorpje met talrijke parkeer mogelijkheden. We slaan rechtsaf, richting knooppunt 6, in de Sint Janstraat. Aan de Hertogstraat toornt de spitse kerktoren hoog boven ons uit de lucht in. We houden halt bij de kerk voor een paar foto's. De Sint-Johannes de Doperkerk is van 1922. De westertoren is echter ouder en dateert van eind 15^e en begin 16^e eeuw. Van 2012 tot 2014 werd de kerk een laatste maal verbouwd tot een multifunctionele accommodatie waarin kerkelijke en maatschappelijke activiteiten plaats kunnen vinden. Dat is duidelijk te zien aan de zijkant van de kerk. Er werden ramen en deuren aangebracht en het interieur vertoont enkele bureaus met stoelen en kasten voor archieven. In de Sint Janstraat, naast de kerk, werd in 1842 de pastorie gebouwd met aanpalende school. Ze heeft uiteraard veel verbouwingen gekend. De laatste renovatie gebeurde vier jaar geleden. Sindsdien is het pand een Brasserie geworden. We vervolgen onze weg langs de Sint Janstraat tot op de hoek bij café De Drie Zwaantjes. Hier moeten we rechtsaf in de Molenbaan. Eerste straat linksaf is de Molenerf met molen ‘De Hoop’. De stenen beltmolen werd in 1840 gebouwd op een natuurlijke of kunstmatig opgeworpen zandheuvel, de molenbelt genaamd, een aarden omwalling begroeid met gras. Op die manier werd het mogelijk om met paard en kar de molen binnen te rijden om de graanzakken te laden en te lossen. In 1970 kocht de gemeente Rucphen de molen die hem restaureerde en maalvaardig maakte. We krijgen een uitgebreide rondleiding. Vanaf de begane grond tot in de nok van de molen. De molenaar en de leerling molenaar laten zien hoe ze de wieken in de richting van de wind draaien. Het is geen werk voor watjes. De zeilen moeten aan de wieken gespannen worden omdat er te weinig wind stond. Eenmaal de wieken draaien dalen we terug af naar beneden en drinken gezamenlijk een kopje koffie. Er wordt nog nagepraat, gelachen en grappen vertelt, maar we moeten verder. We rijden terug naar knooppunt 76.

Vanaf knooppunt 65 fietsen we rechtdoor voor het centrum van Sint-Willebrord. Reeds van ver is de karakteristieke toren met de vier bij-torens zichtbaar. In 1841 werd er een parochie gesticht en een kerk gebouwd. Sinds 1885 is de gemeente een bedevaartsoord en in dat jaar werd een Lourdesgrot gebouwd vlak naast de kerk. In 1925 werd de huidige Rooms Katholieke Sint – Willibrorduskerk gebouwd. Vlak naast de kerk staat een mooie kopie van de grot van Lourdes die dateert van 1926. Voor de kerk is het processiepark dat ook in 1926 werd aangelegd. De beelden werden geplaatst tussen 1932-34. Langs de Poppestraat verlaten we het centrum en moeten we weer de E312 over en via een smalle asfaltweg passeren we grote prachtige woningen met reusachtige voortuinen. Rechts van ons zoeft een trein voorbij richting Roosendaal.

Nog voor knooppunt 73 fietsen we langs het ‘Breda International Airport’. Het vliegveld wordt voor verschillende doeleinden gebruikt zoals zakenvluchten, rondvluchten en lessen. Het vliegveld stond bekend onder de naam Seppe Airport dat in 1949 in gebruik werd genomen als zweefvliegveld. Later kwamen er de motorvliegtuigen bij. Sinds maart 2014 werd de naam gewijzigd. Aan knooppunt 54 moeten we rechtdoor tot ons hotel. De fietsteller staat op 27,5 km. Foto’s: Rina Meurs.