Fietsknooppunten: 13-14-19-10-8-87-85-90-93-96-99-78-89-88-98-97-87-5-94-86-82-80-2-3-5-6-9-11-13.

Geplande afstand 41,7 kilometer. Parkeren naast de kerk in de Nieuwstraat te Astene.

Maandag 14 augustus 2017. We rijden met de auto naar het Meetjesland onder een licht bewolkte hemel. Ontelbare schapenwolkjes laten amper de vitaminerijke zonnestralen door. De weergoden voorspelden gisteren nog dat we vandaag toch een warme zomerse dag mochten verwachten. Momenteel duid de buitentemperatuur van de auto 19°C aan. Hopelijk halen we vanmiddag de beloofde 24°C. Het verkeer op de Antwerpse ring valt reuze mee voor een eerste werkdag. Of heeft het iets te maken met de feestdag van morgen? Dan is het 'Moederdag' en velen zullen wel een brugdag hebben genomen. Aan de Kennedytunnel is er sterk vertraagt verkeer. Te vroeg Victoria gekraaid? Met een slakkengang van vijftig kilometer per uur rijden we onder de Schelde door. Daarna gaat het gelukkig terug vlot. En 'last but not least', eens voorbij Sint-Niklaas lost de bewolking op.

Het Meetjesland is een landelijke regio in Oost-Vlaanderen tussen Gent en Brugge. Het heeft een sterk uitgebreid fietsknooppuntennetwerk met een totale lengte van 790 kilometer. Daar gaan we ruim 40 km van fietsen vandaag. Hopelijk staat de bewegwijzering op punt. We parkeren de wagen in het kleine dorp Astene, naast de kerk, waar je nog gratis met de auto kan parkeren. Het dorp grenst aan de Leie rivier en is een deelgemeente van de stad Deinze. 

De parochiekerk Sint-Amandus wordt nog steeds omringt door haar oude begraafplaats. De kerk werd gebouwd tussen 1834-36 ter vervanging van een kleine vervallen kerkje dat gesloopt werd in 1836. De toren werd tijdens WOI zwaar beschadigd door bombardementen. Het was wachten tot 1920 vooraleer de schade herstelt kon worden.

Over de kerkingang staat het voormalig gemeentehuis, school en onderwijzerswoning. Het geheel werd in 1866-68 gebouwd. In de gevel werd een arduinen oorlogsmonument aangebracht voor de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog. Er hangt ook een neon lichtreclame van 'Ten Hove'. Een vereniging kan hier een zaal huren voor feesten of  andere activiteit. In de Nieuwstraat op het nummer 8 rijst de pastorie de hoogte in. Het gebouw werd opgetrokken in 1853.

We rijden over spoorweg 75 die Gent met Kortrijk verbindt. Het spoor loopt tot in Fives bij Rijsel. Iets voor knooppunt 13 zien we links het grote complex van 'De Nieuwe Ceder'. Dit voormalige vakantiecentrum had niet alleen tal van prachtige wandelroutes langs de Leie rivier maar bezat menig sport- en recreatiemogelijkheden waaronder een zwembad met sauna, sportzaal, speeltuin, minigolf en een park met grote visvijver. Sinds oktober 2015 werden er 86 studio's gerealiseerd. 'De Nieuwe Ceder' is een 'Zorgverblijf' geworden van rust en ontspanning voor mensen met of zonder beperking. 

We verlaten het centrum van Astene door de Winkelstraat. Ze bezit totaal geen winkels maar prachtige moderne vrijstaande woningen. Op sommige opritten staat een mobilhome te blinken en ze zijn zeker niet te koop. Na het verlaten van de villawijk worden we onmiddellijk opgeslokt door groene natuur langs het Cederpad. Rechts hectaren landbouwgronden en links van ons een divers palet aan loofboomsoorten die voor de nodige schaduw zorgen. De regio wordt, hoe kan het anders, gedomineerd door hectaren maïsvelden. In de verte doemen de spitse kerktorens boven het landschap uit en lijken oneindig ver weg. De akkers met aardappelen moeten hoog nodig gerooid worden. Het loof is afgestorven. In de ondiepe grachten naast de weg staat de lisdodde. De prachtige mooie plant met grote smalle bladeren en bruine 'sigaar' is sterk toegenomen de laatste jaren. Ze komt opnieuw veelvuldig voor aan voedselrijke waterkanten. We kunnen het alleen maar toejuichen. Tussen al dat groen bloeit de wilde “Kattenstaart“. De paarsrode bloem is een hardnekkig 'onkruid' dat groeit en bloeit op natte voedselrijke grond. Het is een mooi contrast tussen al dat groen langs de weg. Hopelijk kan men hier het groene karakter nog lang bewaren.

Tussen knooppunt 14 en 19 is het slechts 900 meter fietsen. Ook over deze korte afstand wordt de natuur gedomineerd door landbouwgronden met hier en daar een vrijstaande boerderij, al dan niet verdoken achter hoge populieren. Onze tweewieler slingert zich 'snel' over de smalle plattelandswegen tot ons knooppunt op het eind van de Pontstraat. Twee kleine lama's warmen zich in het zonnetje op. Ze zijn geschoren tot vlak onder hun knieën.

Tot knooppunt 10 rijden we 3,4 km. Links horen we het auto- en vrachtverkeer over de E17 racen. Deze Europese weg is in totaal 696 km lang en loopt tot Beaune in Frankrijk. Als je het lawaai kan wegdenken is het tamelijk rustig fietsen over een smalle asfaltbaan tussen een lappendeken van landbouwgronden. Slechts af en toe worden we voorbij gestoken door auto's die vergeten dat wij tweewielers zijn. Bijna niemand vertraagt of geeft ons een ruimte van één meter. Rechtsaf op de drukke N35. Hier hebben we gelukkig een fietspad voor ons alleen. De eerste straat linksaf in de Kakelstraat waar we al slalommend fietsen tussen akkers en weilanden naar knooppunt 10. In de weilanden staan koeien vredig te grazen. Ze hebben geen oog voor ons. Ze zijn fietsers al lang gewoon. Even over de N494 maar al vlug draaien we linksaf in de Paddepoel. Voor wie naar het centrum van Petegem wil moet rechtsaf bij knooppunt 8. Wij moeten knooppunt 87 volgen. Een rit van 4 kilometer. Eens op de Lange Dreef rijden we op het grondgebied van Zulte.

Bij knooppunt 87 slaan we rechtsaf richting knooppunt 85. We rijden noordwaarts en dwarsen een dubbele spooroverweg. We naderen het dorp Machelen dat een deelgemeente is van Zulte, vlak naast de Leie rivier. De gemeenteschool in de Dorpstraat met de voormalige hoofdonderwijzerswoning werd gebouwd in 1865. We hebben ondertussen 13 km gefietst.

Op de hoek Dorpstraat/Schoolstraat bevindt zich, verborgen achter een muur en talrijke bomen, de Franse Militaire begraafplaats uit de Eerste Wereldoorlog. Tijdens het eindoffensief van 1918 sneuvelden in de streek van de Leie en de Schelde 750 Franse soldaten. Tijdens gevechten aan de Leie vielen circa 600 soldaten. Zij werden samen met 700 elders gesneuvelden hier begraven. Achteraan werd een gedenkkruis en een gedenkmuur met sculptuur opgericht. De houten kruisjes werden tijdens 1927 vervangen door ijzeren en in 1980 nogmaals vervangen door de huidige modellen. Er staan opvallend veel grafzerken van anders gelovigen. In 2013 werd een kruis vervangen door een Britse zerk waaronder een Brits piloot zijn laatste rustplaats heeft gevonden. Sinds de oprichting van de begraafplaats is er een jaarlijkse herdenking. Vanaf 1924 organiseerden Belgen en Fransen samen een plechtigheid op 11 november.

Op het kruispunt Hoevestraat/Machelendorp werd het oorlogsmonument geplaatst voor de burgerlijke slachtoffers van Machelen aan de Leie tijdens de beide Wereldoorlogen. Het werd opgericht rond 1922. Rechts, Dorpstraat 75, naast het oorlogsmonument, bevindt zich het geboortehuis van de Vlaamse kunstschilder Roger De Backer (1897-1984). De voormalige dokterswoning werd gebouwd in 1843. Achter het monument voor de gesneuvelden werd een herdenkingszuil opgericht voor de Belgische profrenner Frans De Mulder (1937-2001). Hij maakte vooral naam tussen 1959 en 1963. Hij overleed op 63 jarige leeftijd te Deinze. Een monument met een verhaal.

Aan knooppunt 85 staat het Roger Raveelmuseum in de Gildestraat 2. De bekendste inwoner van Machelen was de beeldende kunstenaar Roger Raveel. Hij werd hier geboren en wordt als één van de belangrijkste Belgische kunstenaars na WOII beschouwd. Zijn werk is eigentijds en tijdloos. Het museum dat geheel aan de kunstwerken van Raveel is gewijd opende zijn deuren in 1999. Het is maandag en het museum is gesloten. Even verder, Gildestraat 8, staat het hoekpand dat als pastorie werd gebouwd tussen de 17^e en de 19^e eeuw.

Gildestraat 12 vinden we de parochiekerk. De Sint-Michiel, Cornelius- en Ghisleniuskerk is nog steeds omgeven door een begraafplaats. De kerk kende een bewogen leven. De oudste vermelding dateert van 1163 toen het Sint-Pieterskapittel van Rijsel het patronaat schap verwierf. Tijdens de 16^e eeuw werd de kerk geplunderd en gedeeltelijk verwoest. Tussen 1623 en 1642 werd ze weer opgebouwd en verlengd. In 1801 stortte tijdens een onweer de torenkap in en werd vervangen door een kortere spits. De kerk werd tijdens WOI zwaar beschadigd door Duitse troepen maar in 1920 vakkundig weer opgebouwd met een spitse toren van 43m hoog en een omgekeerde 'peer'. We kunnen het interieur ook bewonderen. De hoge lambrisering rondom en de biechtstoelen werden tijdens de 18^e eeuw vervaardigd. Het orgel werd in 1730 gebouwd. 

We komen vlak naast de Leie te fietsen. Als we linksaf slaan bij knooppunt 85 fietsen we door de Karperstraat waar zich de 'Muur der verbeelding' van Raveel bevindt. De betonnen muur heeft een beeldengroep die de kunstenaar voorstelt met vrouw en kinderen. Vanaf hier zien we de stenen romp van een molen staan. Of wat er van overblijft. Op de hoek van de Hoevestraat/ Zandweg staat de  romp van de voormalige stellingmolen 'Hostens'. Gebouwd rond 1840 als graanwindmolen tot in 1904 het wiekenkruis werd verwijderd. Nu rest er nog slechts de romp van een oude windmolen met voormalige olieslagerij. Het werd opgericht in 1838 en bleef tot 1975 in bezit van dezelfde familie. De olieslagerij bleef in werking tot 1944. Het molenaarshuis werd om veiligheidsredenen in 2015 gesloopt.

We verlaten de drukke wegen en draaien de smallere asfaltbaantjes op. We fietsen langsheen het kronkelende pad langs het natuur- en recreatiegebied 'Machelenput' dat ruim 8 ha groot is. Het is een oude afgesloten Leiearm dat vanaf de jaren 70 van vorige eeuw een idyllische plek werd die vooral geliefd is door wandelaars, fietsers en vissers. Een oase van stilte en rust. Hier hangt een bordje dat ons naar knooppunt 90 moet brengen en toont dat we linksaf moeten. Op zich is dat niet ongewoon. Maar links zijn twee straten en het bordje is niet echt duidelijk. Normaal gesproken hangt er in tegengestelde richting ook een bordje en dat is in beide straten niet het geval. Hier blijven staan heeft geen zin. We nemen de rechtse straat en halverwege staan twee vrouwen naast hun fiets op een plannetje te staren. We houden vlakbij halt en na wat palaveren keren we terug en slaan rechtsaf. Deze straat dan maar proberen. Weer enkele honderden meter verder hebben we nog geen bordje gevonden. Ook dit lijkt niet de juiste richting. Terug naar ons laatste knooppuntenbordje met nummer 90 op. Omdat het pijltje linksaf zegt kijken we niet rechtdoor. Nu wel en we zien een kleine honderd meter verder een volgende bord hangen en ook een bordje in tegenovergestelde richting. Eureka, we kunnen weer verder. De lucht is weer zomerblauw. Op het eind worden we tegengehouden door de Leie rivier. Linksaf en we volgen de rivier langs de rechteroever tot knooppunt 90.

Tussen de knooppunten 90 en 93 is het 2,6km fietsen. Via de Rotsstraat draaien we linksaf in de Machelenstraat. Rechts zien we de Lourdes grot waar we even halt houden. Op het eerste zicht lijkt de namaak Lourdes grot, waar Bernadette Maria zag verschijnen, op het origineel van Frankrijk. Dit bedevaartsoord werd waarschijnlijk om persoonlijke redenen gebouwd in 1876 door de toenmalige kasteelheer. We houden de Lourdes grot rechts van ons en fietsen tussen twee rijen bomen. Voor het knooppunt, aan de Grote Steenweg, stond het 'Hof Ter Wallen'. Voor het kasteel er in zijn huidige vorm stond, was er reeds een omgrachte motte met waterburcht, 'hof ter Wallen' met als eerst gekende heer Willem van Olsene. Op de oude fundatie werd het huidige 'Kasteel van Olsene' opgetrokken tussen 1854-58. Het is een vierkant gebouw dat op elke hoek met een fraaie torenspits werd bekroond. Het kasteel werd in vijf jaar afgewerkt. De toegang tot het kasteel bestaat uit twee vierkante paviljoenen die dateren van eind 18e begin 19^e eeuw. Het domein is niet toegankelijk voor het publiek maar we laten onze fantasie de vrije loop.

Tussen de knooppunten 93 en 96 fietsen we door de gemeente Olsene. Het is weliswaar een kort bezoek want even verder fietsen we al voorbij het 'einde centrum' bord. Ook de Sint-Pieterskerk van 1880 laten we rechts liggen. Enige tijd later rijden we door Zulte. De fraaie wegkapel werd geschonken door de familie Van den Broecke-De Meester. De dubbele grijze deur staat op een kier. Op het altaar staan verschillende heiligenbeeldjes, kaarsen en bloemen. Tegen de muur werden de dankbetuigingen aangebracht. Enkele oude kerkstoelen nodigen uit in stilte te bidden. Het dorp, Zulte, is voornamelijk bekend door de voetbalploeg Zulte-Waregem die sinds 2005 in eerste klasse speelt.

Tussen knooppunt 89 en 88 is het 1,1 km fietsen op een asfaltbaan tussen nog meer weilanden met groene vergezichten. Sommige weilanden zijn nog afgeboord met oude knotwilgen en grachten. Een beek doorkruist het contrastrijk landschap. Op de driesprong Meersstraat/Drogenboomstraat werd een witgekalkt wegkapelletje gemetseld ter ere aan Onze Lieve vrouw. We laten de kapel rechts liggen.

Terug door de bebouwde kom via de Oudeweg. Op het nummer 189 werd de 'Kapel O.L.Vrouw ten Dale' gebouwd. De eerste kapel werd opgericht aan het eind van de 15^e eeuw door Jan van Damas. De legende wil dat Jan van Damas samen met zijn vrouw op reis was naar Kortrijk. De vrouw werd erg ziek ter hoogte van 'Ten Dale' wijk. De edelman deed toen de belofte dat als zijn vrouw mocht genezen hij een kapel zou laten bouwen ter ere van O.L.Vrouw. De vrouw genas en uit dankbaarheid hield hij woord. In 1614 werd de kapel heropgebouwd na de vernieling door de Geuzen. In 1790 werd ze weer verwoest. Deze keer door Franse Jacobijnen. Eerst in 1871 werd de kapel terug herbouwd. In 1954 werd de plechtige bedevaart en inwijding gevierd van de 15 rozenkranskapelletjes rond de kapel. Tot in de 20^e eeuw was deze kapel een druk bezochte bedevaartsplaats. We rijden linksaf tot over de N43. Bij knooppunt 98 rijden we voorbij de jachthaven van Zulte.

Via de Oeselgemstraat rijden we langs een ijzeren brug de Leie over. Vanaf hier tot knooppunt 2 fietsen we op het jaagpad langs de linkeroever naast de Leie. Vanaf nu is er aan water en groen geen gebrek. Op de rivier zien we talrijke jachten voorbij varen. De één al wat mooier en duurder dan de andere. De laatste jaren kent de echte pleziervaart op de rivier steeds meer succes. De Leie ontspringt in Noord-Frankrijk op een hoogte van 116 meter. In Gent mondt ze uit in de Schelde na een val van 202 kilometer. Door de overdadige hoge begroeiing van struiken en jonge bomen zien we bijna niets van de rivier. Het jaagpad wordt aanzienlijk druk bezocht door wandelaars en fietsers. Blijkbaar wil iedereen vandaag van het zonnetje profiteren.

Een omgebouwde mobilhome verkoopt Bio ijs & Co onderweg. Het is er aanschuiven. Onder de Machelenbrug door die dateert van de jaren 1970-75. Verderop fietsen we langs een perenplantage. Honderden vruchten liggen op de grond te rotten. De Krommebrug te Deinze werd gebouwd in 1977. We rijden er onderdoor. 

Tussen knooppunt 3 en 6 fietsen we door het centrum van Deinze via de Markt. Eerst gaan we onze dorst lessen in de plaatselijke horecazaak. Een fris biertje op een schaduwrijk terrasje. Het vormt ondertussen de favoriete halte tijdens onze fietstochten. Het gonst hier van de gezelligheid. De zomervakantie is niet compleet zonder zon.

Op Markt 21 staat het stadhuis dat gebouwd werd tussen 1840- 1843 ter vervanging van een voormalige stadshal die vernield werd door een brand in 1729. De benedenverdieping deed toen nog dienst als café en conciërgewoning.

De prachtige O.L.Vrouwekerk, even verder langs de Markt, kende een bewogen leven tijdens haar bestaan. De eerste oprichting dateert van rond 840. Verwoesting, branden en plunderingen volgden zich in de loop der eeuwen op. Het huidige gebouw werd na een brand opgetrokken in de 14^e eeuw en geldt als een mooi voorbeeld van Scheldegotiek. De laatste schade werd tijdens WOI toegebracht. Ze werd eerst in 1926 herstelt. In de toren werd in 1988 de eerste grote tertsbeiaard ter wereld geïnstalleerd. Naast de kerk werd het oorlogsmonument geplaatst die de doden herdenkt van beide Wereldoorlogen.

Bij knooppunt 11 fietsen we over de Leie via een oude ophaalbrug. Dit is het sluizencomplex ‘Astene Sas’. Vroeger moest het scheepsverkeer op de Leie enkele kilometers omvaren op een meander in de rivier. Rond 1860-70 werd een doorsteek van 300 meter gegraven. De meander werd afgesloten en vormt de dag van vandaag een groen gebied. Een oase van rust en natuur met een knooppuntennetwerk voor fietsers. Op de doorsteek kwam een stuw en een sluis. Oorspronkelijk was er een houten ophaalbrug die in 1896 werd vervangen door de huidige T-vormige ijzeren.  Het gebouw op de rechteroever zijn enkele sluiswachtershuisjes die nu één geheel vormen en omgebouwd werden tot een bruin café. Dit historisch pand is tevens de thuisbasis voor de VZW historische schepen en  herbergt een verzameling scheepsattributen, maritieme schilderijen en authentieke documenten uit de tijd van de binnenvaart op de Leie. De café uitbater is naast het tappen van bier ook sasmeester en bedient de ophaalbrug nog steeds met de hand. Het is hier een gezellige drukte. We kunnen nog net een tafeltje bemachtigen. Ook de beroemde schrijver, Hugo Claus, bracht een deel van zijn jeugd door aan het Sas van Astene. Zijn opa was er sasmeester.

Om 18:00u zijn we terug bij onze auto naast de kerk van Astene. We hebben in totaal 47,5 km gefietst. Doordat het knooppuntenbordje 90 niet duidelijk was hebben we iets meer gefietst dan voorspelt. Nog een uur rijden tot Ekeren.