De
straat noemde tot 1866 Processieweg. Het gemeentebestuur besliste dan om de
naam te veranderen naar aanleiding van de toenmalige beenhouwerszaak die daar
gevestigd was.
Tijdens
WOII werden boven Ekeren zware bommen en verschillende brandbommen gedropt. Het
is 16 september 1940, twee uur 's nachts, vier zware bommen worden in de
Pastorijveld en in de Beenhouwerstraat geworpen. Er zijn geen doden, maar de
huizen in de nabijheid hebben allen verbrijzelde ramen.
Nummer 9 is een gewoon rijhuis. Hier bouwde Lin Verheyen een praktijk op met
'Psycho- en Creatieve Therapie'. Ook 'Klankmassage' wordt vermeld.
Op de hoek, nummer 41, was omstreeks 1910 een kruidenier gevestigd. Boven de
inkomdeur werd speciaal een raam dichtgemetseld om er een reclamepaneel te
bevestigen. Het opschrift luidde: F. Peeters Janssens. Bakker en winkelier.
Hoelang de winkel er was is niet geweten. In 1983 was dan kruidenier Donckers
aan de beurt. Hij bediende zijn cliënteel tot en met 1986. Nu is het pand een
woning.
Op nummer 4b, was een tijdlang Nail & Body Health gevestigd. Een
nagelstudio waar je verzorgt wordt door Sandra. Luc was verantwoordelijk voor
sportmassage en hersteltraining. Een plaats om te ontstressen of uit te rusten.
Pastorijveld
De
naam is een oud toponiem dat in 1608 vermeld staat als 'Pastoryelandt' bij 't
Hagelcruys.
Het nummer 25 is een 'Thuiszorgwinkel'. Sinds januari 2008 verkopen Walter
Penders en Lieve Jonkers medisch materiaal, kwalitatieve hulpmiddelen en
verzorgingsmateriaal.
Op nummer 27 vinden we in 1980 'Coiffure Anne', gespecialiseerd in permanente.
Na 16u op afspraak. Ze runde hier haar zaak tot 2002.
In rijhuis nummer 46 woonde een tijd lang 'De Witte Danny'. Hij was verkoper en
plaatser van vloer- en muurtegels in de jaren negentig van de twintigste eeuw.
Ook
Pastorijveld ontsnapt niet aan de bouwwoede. Het laatste stuk onbebouwde grond
wordt verkocht door bouwwerken Versnel. Er worden 8 ééngezinswoningen
opgetrokken.
Vuurkruisenstraat
Deze
naam werd verkregen vanaf 10 december 1956. Vernoemd naar een bepaalde
groepering van oud-strijders die in het bezit zijn van een 'vuurkruis'. Ze
werden uitgereikt aan de frontsoldaten tijdens WOI.
Op nummer 7 bevond zich in 2008 de enige winkel in de straat. Kapsalon 'Peggy'
met een laat avond service tot 20.00 uur. In 2012 verhuist Peggy naar Leo
Baekelandstraat 55 waar ze nu (2015) nog steeds een vertrouwd cliënteel heeft.
Waterstraat
Na
besluit van het schepencollege van 7 juli 1966 wordt dit gedeelte 'Waterstraat'
genoemd. De straatnaam hield verband met de slechte toestand van de weg en
bestond al nog voor de omgeving 'Bunt' bebouwd werd.
In nummer 4 was voor 1977 H. Van de Leur & Co bvba gevestigd. Een handelaar
in centrale verwarming.
Het nummer 10 is een mooie villa met de naam 'Zonneweelde'.
Op nummer 12 staat vanaf maart 1971 zaal 'De Geesten'. Voor feesten en
evenementen of een koffietafel bij uitvaarten. De zandweg ernaast leidt naar de
scouts lokalen en 'Tel 18'. Tel 18 is een jeugdhuis waar jongeren welkom zijn
vanaf 16 jaar. Er worden fuiven, filmavonden en optredens georganiseerd. De
medewerkers zijn een groep vrijwilligers.
Het nummer 16 is de pastorij, gebouwd in 1958. Men kan er terecht met alle
vragen in verband met parochiale aangelegenheden zoals catechese, vieringen
enz. Naast de pastorij werd ook een stenen kapelletje gemetseld. Eerlang hing
er een houten kruis, maar de tand des tijds besliste het kruis eraf te halen.
Rest enkel een donkere afdruk.
Achter de mooie afsluiting staat er nog een mooiere villa, gebouwd in 1896.
Devilla met nummer 26 wordt momenteel
gerenoveerd.
Bremboslei
Een
nieuwe straat sedert 1965. Dit was vroeger een zandige vlakte die men 'De
Gheest' noemde. Er groeide slechts brem en kreupelhout. De tennisclub 'TC De
Sigaar' is nog steeds een druk bezochte chalet van Stad Antwerpen. Ze bevindt
zich over de uitrit van de sporthal.
Op het nummer 3 startte 'Kenize' in 1992 een 'Schoonheidsinstituut' voor
gelaats- en lichaamsverzorging in deze woning. Kort daarna verhuisde het
instituut naar de Oosterlinckhoflaan.
De
omgeving rondom de Lange- en Korte Sterrestraat heette vroeger 'De Bosschen',
naar de vele eikenbomen die er groeiden. De plaats waar wegen of paden in het
bos samen liepen, werd 'De Ster' genoemd, naar de vorm die het wegencomplex
vertoonde. Vanuit deze benaming ontstond later de benaming Sterrestraat voor
zowel de Lange als de Korte Sterrestraat.
Op de hoek Lange Sterrestraat/Kloosterstraat bevindt zich momenteel Coiffure
Jirina. De ingang is langs de Lange Sterrestraat.
Op het nummer 19 was vooreerst een kruidenierszaak gevestigd die in die tijd
tegelijkertijd apotheker en/of kruidendokter was. Na WOII komen er nieuwe
producten op de markt. Doch zit er bij de bevolking de schrik nog volop in.
Sommige artikelen zijn nog op de bon te verkrijgen. Bij bepaalde artikelen
wordt er nog volop gehamsterd. Tot groot jolijt van de kruidenier. Jaren later,
na een renovatie ingreep komt hier het kapsalon van Marie-Louise. De kinderen
studeren af en bouwen een eigen gezin op. Marie-Louise stopt met de kapperszaak
en volgt haar man naar Spanje waar ze samen een klein hotelletje uitbaatten.
Het pand in de Lange Sterrestraat wordt nu al enkele jaren bewoond door een
gezin. Aan de voorgevel werd niets veranderd.
Nummer 25. Begin jaren zeventig, van vorige eeuw, was dit pand van 'De Vos en
Zn' metonder andere: raamgarniering,
behangen, verf en toebehoren, ...etc. Zijn sterkste troef was: vloerbekleding
meten, maken en plaatsen. Na 1987 verhuist de zaak naar het Geestenspoor. Sinds
1988 is het 'Ekers Aquarium' hier ondergebracht.
Op het nummer 27 werd decennia lang café 'De Ster' uitgebaat, 'bij Theo en
Jeanne Parmentier'. Ernaast beschikten ze over een zaal voor vergaderingen en
feesten. Het café heeft ook tijdelijk gediend als doplokaal, tijdens de
renovatiewerken aan de 'oude gendarmerie' in de Veltwijcklaan. Vanaf 1992 was
er een zeehengelclub gevestigd in het café. Heel het pand kreeg na de sluiting
een facelift. Uitgezonderd het pannendak is alles gerestaureerd en gerenoveerd.
De inkomdeur is niet meer op de hoek. Het is een grote woning geworden.
Het pand nummer 39 was een brood en banketbakkerij van voor de jaren zeventig,
van vorige eeuw, uitgebaat door L. Maas, met specialiteit boerenbrood enkel op
donderdag. In 1984 veranderde de naam in 'Verstreken'. Van zodra deze bakker
stopt werd het pand te koop gezet. Eind november 2015 staat het pand nog steeds
te koop.
Ter hoogte van nummer 53 had Verbaenen zijn atelier. Achter de bruine poort
werd geboord, gefreesd en gezaagd. Verbaenen zelf woonde in de Moretuslei.
De nummers 53-55-57 is een nieuwbouwcomplex dat werd opgetrokken in opdracht
van huisarts dokter De Waele. Boven de praktijk werden appartementen gebouwd. Vooreerst
stond hier een groot winkelpand van Verbaenen. Een kruidenierszaak met aanzien.
Dokter de Waele had in het begin van zijn carrière de praktijk in de Korte
Sterrestraat nummer 7, op het eerste verdiep. Hij was toen al gespecialiseerd
in acupunctuur en de praktijk werd te klein. Hij kocht het pand van Verbaenen
en vestigde daar zijn praktijk. Tijdens de afbraakwerken en de oprichting van
de nieuwepraktijk verhuisde de huisarts
naar de nieuwbouw op de hoek Lange en Korte Sterrestraat.
Nummer 40. Al in de vroege jaren zestig, van de twintigste eeuw, was in dit
pand algemene voeding gevestigd met de naam 'Leunis', uitgebaat door Alice
Lauwers, echtgenote van John Leunis. Een grote winkel met dagverse groenten en
fruit. Daarnaast vond men hier droge voeding, zoals bieren, frisdranken,
koekjes Het aanbod was zo divers dat men steeds vond wat men wou. Het
winkelpand werd in de jaren van 1990 gerenoveerd door de oudste kleindochter
van Alice en John tot een familiale woning.
Op de hoek Lange Sterrestraat/ Korte Sterrestraat, nummer 60, was vooreerst de
kruidenierszaak van 'Collet' geweest. Daarna, rond 1970-'75, was er wassalon
'De Ster' gevestigd. Het was rond de jaren van 1960 een ware trend. De was- en
droog problemen van onze vrouwen verdwenen als sneeuw voor de zon. In dit
wassalon stonden wasmachines, centrifuges en een droger. In een mum van tijd
was alles schoon en kast droog. De eigenaar verkocht het pand en de aannemer
maakte het met de grond gelijk. Een groot rood appartementsblok kwam in de
plaats. Op het gelijkvloers had dokter De Waele tijdelijk zijn praktijk tijdens
de opbouw van het appartementencomplex aan de overzijde.
Nummer 70 is een gewoon huis in de rij. In dit huis opende Britt in 1990 haar
eerste kapsalon.De zaken gingen goed.
In 1996 verhuisde het kapsalon naar Kloosterstraat 35.
In nummer 72 huisde een legende. De Kolenboer of Firma Raus, Jeans en alle
textielwaren. Bekend tot in Boemerskonte, werd wel eens gezegd. Fernand Raus
startte met het leveren van kolen aan huis. Hij bleef dan in de volksmond De
Kolenboer noemen. Raus was niet de enige leverancier in het dorp en dat begon
de familie te voelen. Het hoekpand begon met de verkoop van Jeans broeken. De
drie zussen Maria, Josée en Lisette hadden de leiding in de winkel maar toch
werd heel de familie bij de zaak betrokken en het lukte. Als je in het dorp
rondwandelde en er hield een auto naast je stil mocht je gerust zijn. De
inzittende vroegen naar De Kolenboer. 37 jaar later, in 2005 houdt de familie
het voor gezien. Het is genoeg geweest. In het pand wordt er vakkundig
gerestaureerd en gerenoveerd. Het resultaat mag gezien worden en Johan De Wilde
bvba trekt hier vanaf 2013 in. Sanitair en verwarming, zonneboilers en
renovaties van badkamers. Nu bevind de zaak zich op de Kapelsesteenweg 117 te
Ekeren.
Korte Sterrestraat
In pand nummer 7 komt 'Vidal electronics' in 1986 met hi-fi meubels en disco
materiaal op maat gemaakt. Op het eerste verdiep had Dokter De Waele in de
jaren tachtig, van vorige eeuw, zijn praktijk. Later zou hij naar de Lange
Sterrestraat verhuizen.
Het smalle pand met nummer 12 heeft vroeger een klein kaaswinkeltje geweest bij
'Frans Verresen'. Aan de voorgevel is het nog duidelijk te zien. De tegels
glimmen nog zoals voorheen. Vooral at men in de vroege jaren van 1960 Hollandse
Goudas en Brie van eigen bodem. Kaas in vaste vorm met een zurige
karamelsmaak.
Kouter
Na
goedkeuring van het schepencollege op 26 maart 1970 wordt deze straat Kouter
genoemd. Kouter betekend 'bebouwd land' en komt hier tot zijn recht in deze
nieuwe wijk.
Op nummer 28 was 't Ekers Bloemenhofke gevestigd. Vanaf 1991 tot zeker 1993 was
hier bij Bette-Vingerhoed een Groothandel in bloemen, exotische planten en
snijbloemen.
Konijnenberg
De
'nieuwe' straat, sinds 11 december 1963, werd genoemd naar het oude toponiem
'Conijnenberch' in 1599. De oude onbewoonbare hoeve Van den Bril werd gesloopt.
Ze stond tegenover het 'Moretushof', nu de 'Antwerp International School'.
Op nummer 53 hadden we tot circa 1987 dagbladhandel 'Mikie' of 't Konijntje.
Begonnen met rookwaren en dagbladen, maar uiteindelijk uitgegroeid tot een
heuse mini-supermarkt met alles erop en eraan.
Nummer 24 werd in 2014 'Beautycilious' op het eerste verdiep. In dit
appartement kan je terecht voor alle klassieke verzorging zoals pedicure,
manicure gelnagels, gelaatsverzorging zelfs aan huis.
Statiestraat
De
straatbenaming vond haar oorsprong in het nabijgelegen spoorwegstation bij het
begin van de straat langs de Veltwijcklaan. De spoorlijn verbindt Antwerpen met
Roosendaal. De Statiestraat is langs één zijde bebouwd en bezit enkele grote,
prachtige villa's en landhuizen die gebouwd werden eind 19de- en begin
20ste-eeuw.
Het nummer 5 is een landhuis dat gebouwd werd rond 1900.
Nummer 6 is eveneens een landhuis van begin 1900.
Nummer 7 noemt 'Avondrust'
Nummer 8 'Lentelust' is een verkooppunt van bloemen en planten uit eigen kweek
die decoratief worden tentoongesteld. Een 'Lust' voor het oog.
Nummer 9 is dan weer een villa die eveneens van 1900 is met prachtige boogramen
en decoratieve gevels. Omgeven door een oase van groen.
De nummers 16 tot 25 is Residentie ter Borcht een appartementsblok van vijf
verdiepingen hoog.
Het nummer 27 was van in 1920 een houtzagerij met de naam: 'Cardinaels-Verstraeten'.
Vanaf 1947 werd de houtzagerij overgenomen door Arnold Groven uit Limburg. De
naam veranderde in 'De Toekomst'. Nadien werden de terreinen ontruimd en in
gebruik genomen door wegenbouwfirma 'Van As'. Eind 2015 staan er reeds enkele
nieuwe woningen op het terrein.
De nummers 28 - 29 bevinden zich op de hoek De Noteschelp/Statiestraat. Dit
gebouw is de voormalige herberg 'De Noteschelp' dat werd opgetrokken in 1901 in
opdracht van Antoon Van de Weyngaert. Vanaf 1902 tot 1908 was deze herberg het
eindpunt van de paardentram die vertrok aan het station. Na 1919 werd de
herberg stopgezet en werd het pand een woonhuis van een verkoper van
bakkersgerei. De voorzijde is afgeschermd door een hoge haag.
De Noteschelp
Een
straat zonder winkels maar ik kan het niet nalaten er enkele woorden over te
vertellen. De straat is ontstaan rond het jaar 1900 voor de opbouw van enkele
villas. Aan de overzijde (pare kant) staan moderne woningen die eind van de
twintigste eeuw werden opgetrokken. Ook nu, in de 21ste eeuw wordt
er duchtig gebouwd. Er is dus niet alleen in de Statiestraat enorm veel
nieuwbouw bijgekomen. Er werden recent twee nieuwe straten aangelegd. De eerste
noemt 'De Schomme'. Wat zoveel betekend als verwilderd terrein, begroeid met
buntgras en onkruid. In deze nieuwe straat staan al enkele nieuwe huizen. De
volgende nieuwe doodlopende straat is 'De Kleine Geest'. Genoemd naar een
hoger gelegen onvruchtbare zandgrond. Hier is alles nog kaal. Links van de
nieuwe straat stond 'Villa Berkenhof', gebouwd rond 1900 met een prachtige
veranda als aanbouw en omgeven door statige bomen. De gronden van De Noteschelp
behoorden toe aan wegenbouw 'Van As'. Eind november 2015 werd het gebouw in de
vroege morgen gesloopt. De bandensporen van een bulldozer zijn nog zichtbaar.
Zelfs een tussenkomst van Ekers Onroerend Erfgoed mocht niet baten. Van de
villa rest slechts een eenzaam wit kruis dat geplaatst werd door de
buurtbewoners op de omgewoelde aarde. Het opschrift luidt: Berkenhof 1900 2015.
Een
ander mooi vrijstaand landhuis steekt boven de beplanting uit. De villa werd
gebouwd omstreeks 1903 als Villa Britania.
Eind
juli, begin augustus 2014 werd de spoorwegbrug door de buurtbewoners opgefrist
in een kleurrijk koraalrif. Alle graffiti werd mooi overschilderd met kleurige
visjes en planten.
Langs
het zebrapad dwarsen we de straat, slaan links af en wandelen langs de pare
zijde van de Kloosterstraat.
Op de hoek Kloosterstraat/Bilderdijk was, in een voormalig pand, een
kruidenierszaak gevestigd. Sinds enkele jaren is het een moderne nieuwbouw met
appartementen geworden.
In het pand (150) was Etaleur Collet recent nog zaakvoerster. Het is een gewoon
huis in de rij. Achter de beide ramen kon je steeds genieten van mooie en warme
etalagekunst. Voorheen was hier een kolenleverancier gevestigd. Een in- en
uitrit was langs de Bilderdijk.
In de vroege jaren van de 20ste eeuw was op het nummer 146 café
Proost gevestigd. Naderhand kwam er een discotheek. In het jaar 1975 was er
Timiama gevestigd. In 1991 werd de naam veranderd in Donkere Wolk tot en met
1992. De donkere wolken scheurden uiteen en men veranderde de naam in:t Galjoen. (2015).
De zij inrit van supermarkt Colruyt bevindt zich op nummer 122.
Op het huisnummer 112 was een bakkerij gevestigd met de naam 'Paul'.
Aan nummer 108, was in 1981-84 op dit adres een schoenmakerszaak Den Dijk
gevestigd van de familie Crauwels/Roosenboom. Later kwam er een afhaal chinees.
Het is een gewoon rijhuis en niet aan de voorgevel te zien dat hier handel werd
gedreven.
In nummer 102 was ooit bakkerij 'La Paloma' gevestigd met als specialiteit:
marsepein. Of het ooit een volwaardige bakkerij was is niet geweten. Het lijkt
alsof hier alleen een distributie en administratiekantoor gevestigd was. In
november 2015 opent Auto Center Ekeren zijn deuren. De uitbaters beloven
kwaliteit te leveren aan voordelig tarief. Voor een check-up, onderhoud of een
herstelling. Zonder afspraak.
Op de parking van Van Ende stond lang een frituurwagen die uitgebaat werd door
Anita van 1989 tot 2007. Zij bewoonde het naastliggende pand nummer 100. De
dochters Sas en Linda namen het in 1998 van haar over. Het frituur is al enkele
jaren uit het straatbeeld verdwenen.
Achteraan werd door Jef Van Ende en Johan De Bie van 1980 tot 1993 Selfmade
Ekeren opgericht. De zaak werd onlangs overgenomen en noemt nu HandyHome.
Supermarkt AD Delhaize bevindt zich momenteel op het nummer 90. Hier was
voorheen Meubelen Van Ende en daarna supermarkt Van Ende gevestigd met in
1987-89 De Vleesmeesters.
Nummer 86? Achter het kapsalon bevond zich vroeger feestzaal-restaurant
Mistral. Danny, onze oudste zoon, herinnerd zich nog dat na het restaurant hier
een vogelkeuring plaats vond. Delhaize gebruikt de ruimte nu voor opslag van
goederen.
De Cliënt op nummer 84 is een kapsalon dat al jaren een vertrouwd beeld in deze
straat is. Hier was nog de Ekerse Videotheek gevestigd.
Tussen de apotheek en kapsalon 'De Cliënt' bevindt zich de school 'Moretus'.
Eduard Moretus zorgt voor een stuk bouwland langs de weg naar Hoevenen. Met de
school wordt gestart op 27 september 1838 met 4 leerlingen en 3 zusters. De
zusters die les geven waren van de congregatie van Sint-Vincentius a Paulo uit
Gijzegem. De school wordt al snel te klein en moet uitbreiden. De zoon, Alexis
Moretus, is de nieuwe grote financier van de uitbreiding. Op 10 november 1995
neemt de school afscheid van de twee laatste zusters van het O.L.
Vrouweninstituut. Zuster Claire en Aurelia gaan op rust in het klooster van hun
orde te Gijzegem. In het jaar 2005 gaat het O.L.V. van Lourdesinstituut samen
met de Lambertusschool en wordt omgedoopt tot Moretus.
Het gebouw met nummer 80 werd gebouwd in 1913, volgens de muurankers in de
gevel, op de plaats waar maalderij De Schepper was. Achter de woning stond
van 1845 tot 1905 een windmolen. Drukkerij Taverniers pvba had hier zijn winkel
metschoolbenodigdheden. Achteraan was
de drukkerij gevestigd. Ons Rina haar jongste broer, Leo, heeft hier zijn
eerste stappen gezet als 'leerjongen'. Het is lang geleden, maar hij kan het
zich nog goed herinneren. Als hij erover praat lijkt het alsof alles gisteren
is gebeurd. De apotheek in het pand is van recentere datum.
In nummer 74 en 76 is het handelspand van de Merksemse Rijschool.
Het nummer 72 was voorheen nachtwinkel Lyaz pvba. Vanaf 1997 was dit pand een
immobiliënkantoor van Immo De Laet. In 2006 verhuist hij naar het hoekhuis in
de Dorpstraat. Vanaf 2006 is er een Thai restaurant gevestigd. Enkele tafels en
stoelen staan ter beschikking, maar je kan de gerechten ook mee naar huis
nemen.
In nummer 68 was rond 1990 Pagadder gevestigd. In 1991, is er sprake van Big
Bijou: verkoop van oorbellen, colliers en armbanden. Ook stolas, ringen en
kinder bijouterie. In 1992-93, komt hier Consensio, een bureau om
kapitalisatiebonnen te verlengen. In 1997-99 is het de beurt aan het
Spaarkrediet, vanaf het millenniumjaar 2000 is het Centea bank.
Ernaast in nummer 66 is ooit een kledingwinkel van Nini geweest, van 1977 tot
1985. Van 1986 tot 1989 wordt het Maddys Mode' dat uitgebaat werd door G.
Aerts-Jubert. Een zaak met als specialiteit: rokken en broeken tot maat 54.
Tijdens de jaren schakelt het echtpaar over naar Belgische en Duitse mode tot
en met maatje 56. Sinds enkele jaren is dit pand een rijwoning. Een groot bord
van een immobiliënkantoor voor het raam laat duidelijk weten dat het pand net
verkocht is.
In 1996 vinden we Maddys Mode terug als sponsor in de jaarboekjes van de
carnavalstoet, maar dan in pand nummer 64. De fastfoodketens hebben hun tol
geëist: tot 2001 werd er dameskleding verkocht tot maatje 58. Als laatste heeft
een nachtwinkel hier onderdak gevonden. De rolluik is naar beneden. Er komt een
nieuwe huurder in.
In het nummer 62 was nog het Ekers Fotocenter gevestigd van Jos Brocatus.
(1977-94). Alle grote merken van pocketcamera tot professioneel materiaal was
hier voorradig. Van 1995 tot 1999 komt Foto Katleen in dit pand. Ze beloofd het
ganse jaar door gratis dubbele fotos of vergroting. Het pand is nu een woning.
Het winkelpand nummer 60, op de hoek met de Molenstraat, was vroeger een
platenzaak met de naam: 'Mi-Be-Mol' van 1977 tot 1987. Nu is al enkele jaren
hier restaurant Gino gevestigd vanaf 1994. De pita en pizzeriazaak vierde in
2014 zijn 20 jarig bestaan.
De nummers 56 en 58, op de hoek met de Molenstraat, is een appartementsblok van
Jan Thijs. Hij handelde in onroerende goederen. Achter de garage, in de
Driehoekstraat, verhuurd hij nog altijd garageboxen. Daar hadden wij in de
jaren tachtig onze garage voor onze eerste auto.
Welk huisnummer het nu juist was is niet meer geweten. In nummer 54 of 52 heeft
kunstschilder Petrus Valckx (1920-1996) nog zijn schilderijen tentoongesteld.
In het jaar 1960 ongeveer.
Nog een voormalig winkelpand op nummer 54 dat omgebouwd werd tot familiewoning.
Er was voorheen een sportkledingwinkel gevestigd. Hier was in 1993 tot 2007
Arabesk gevestigd, een kledingzaak met vrijetijds- en sportkledij voor het
hele gezin.
In het pandnummer 52 had Van Dijck-Joos (1977-97) een zaak in Electro. In 1999
was Knokker aan de beurt. Een zaak met doopsuiker, geboortelijsten en kleding
voor kinderen tot 4 jaar. In 2011 werd het pand nog een bijhuis van Van Dijck.
Voor de vitrine stonden inbouwtoestellen tentoongesteld. Nadien vestigde hier
een Schoenmakerij met Sleuteldienst. Deze zaak was voorheen in de
Driehoekstraat gevestigd. Wegens onteigening of einde huurceel verhuisde de
zaak hiernaar toe.
In het nummer 50 was tot 1975 fonoplaten Mi-Be Mol gevestigd. Hij verhuisde
naar winkelpand nummer 60. In 1984 tot 1993 was hier restaurant Oud Ekeren
gevestigd. In 2013 werd dit even de thuishaven van J &R Team; met
artisanale pralines, snoep schepijs en nog veel meer. Thans 2015 is in nummer
50 een Lunchroom-IJssalon gevestigd. Voorheen was hier onder andere 'Race
Paddock' gevestigd. Een zaak met schaalmodellen, boeken en DVD's. Men kon hier
tevens bereide broodjes kopen. Ook nachtwinkel 'Sawera' vond hier tijdelijk een
onderkomen. Naast de zaak bevindt zich feestzaal 't Rood dak, dat vroeger nog
Coop noemde. Nu is er af en toe een Repair Café gevestigd, waar vrijwilligers
kapotte spullen repareren tijdens een gezellige babbel. De herstellingen zijn
gratis.
Ook nummer 46 is een gerenoveerd winkelpand waar iets van afslanken in heeft
gehuisvest. In 1977 tot 1984 werd hier een kinderkledingzaak uitgebaat met de
naam Benjamin. In 1985 tot 1988 wordt het kinderkleding Pagadder. In 1994 tot
en met 1998 komt Ricardos met zijn herenkleding in dit pand. Kwaliteitskleding
binnen ieders handbereik.
In nummer 44 van de Kloosterstraat was in 1987 Elysée. Boetiek Yentil vanaf
1990 tot 1997. In 2006 tot 2008 was het de beurt aan Den Ekerse pijl, alles
voor Dartliefhebber, ook borduren van textiel. Na een 'advies-slank-fit' zaak,
werd het pand gerenoveerd tot een gezellige woning.
Voor het nummer 42 staat een stelling met zeildoek. Tot en met 1995 was hier
lingerie J. Rombouts gevestigd. Een breukmeester die werkte voor alle
ziekenkassen. Daarna 1998 tot het einde van de eeuw was Lingerie Bodyline hier
gevestigd. Een winkel met exclusieve topmerken, maat 70a tot 140g. Achteraan
was 'Ekers Zonnebankcentra' gevestigd.
Nummer 40 is momenteel een leegstaand pand. Hier was voorheen 'Het Knopke'
gevestigd, die verhuisden naar nummer 4 in de straat. Daarvoor was banketbakker
St Jozef hier gevestigd van 1977 tot 2007
Nummer 38 was ooit Trico Bello. In 1995 tot en met 1997 kwam hier een naai- en
breimachine winkel met breischool.
Het nummer 36. Rond het jaar 1977 tot 1992 was Keurslager Schellekens op dit
adres ingeschreven. Alles werd ten huize vervaardigd door gediplomeerde vaklui.
Daarna bediende Keurslager Heynen-De Leus van 1993 tot en met 2008 hun
cliënteel in dit winkelpand. In het pand bevindt zich nu 'Wassalon de Parel'.
Op nummer 34 was begin jaren 1970 'Meubelen
Valckx' hier gevestigd. Ook noemde dit pand: 'Parfumerie Ladyface' van 1977 tot
1996. Een schoonheidssalon voor dames. Kapsalon Britt issinds 1996 een vertrouwd beeld in de
Kloosterstraat. Na een tijdje in de Lange Sterrestraat een kapsalon te hebben
uitgebaat kwam ze in dit pand terecht.
Op nummer 32 was Coiffure René gevestigd vanaf 1977 tot en met 1979.
Naderhand bevond zich hier een kapperszaak van Lutgarde. Nadat zij in de
Moretuslei haar kapperszaak opende werd het pand in de Kloosterstraat
veranderd. Vanaf 1990 tot 1996 werd de winkel over genomen door Jef Lenaerts:
een zaak met groenten, fruit, wijnen en verse kruiden. In 1998 lezen we t
Krommeke op de vitrine. Naast groenten en fruit verkoopt men ook noten en
gedroogde vruchten. Thans is de het pand 30-32 vanaf 2010 ingericht voor
dagbladhandel Rewers PP. Op de vitrine lezen we: 'totale uitverkoop'. In
oktober 2015 sluit hij voorgoed de deur. De benedenverdieping wordt thans te
huur aangeboden.
In Kloosterstraat 30 kon je alle dagen terecht bij Frituur Tilly. Van voor
1977 tot 1988. Koude schotels en kip aan t spit waren de specialiteiten. In
1989 tot 2007 werd het Yellow Snack.
Het nummer 28 was in de vroegere jaren een schoonheidscentrum Lady Face, in
1974.
Achter de gevel van nummer 24 was in 1995-1996 het Zonnecenter gevestigd met
'privé sauna en snelbruiners'. Ook badmode en lingerie. In 1997 tot 2000 kwam
ECU Travel in het pand, voor al uw reizen. Daarna nam Van Dijck ook dit pand
over om de zaak uit te breiden.
Het nummer 22 was voorheen een reisbureau met de naam 'Spillemaeckers'
gevestigd. Volgens een facebookvriend zat in nummer 22a kleermaker Jef
Hendrickx en nummer 22b was een verkooppunt van naaimachines. Nostalgische
momenten. Hier heeft Van Dijck-Joos zich gevestigd. Een zaak met elektro, hi-fi
en stereo van 1997 tot op heden.
Nummer 18. Het pand dateert van 1900. In die tijd werd er een café uitgebaat.
Er waren heel veel cafés in Ekeren die tijd. Te veel van het goeie. Dat kon
niet blijven duren. In 1978 noemde de winkel nog Gabriëls, een winkel met
textiel en kleding. Ons Rina heeft hier ongeveer dertig jaar geleden, (1981)
toen het een babywinkel was met de naam Bambi, een dekentje en duwwagentje
gekocht voor onze jongste zoon Edwin. Kaaswinkel Alpenhoorn opende voor het
eerst haar deuren op 1/10/1994. Info van Tamara Heynen, waarvoor dank.
Ook nummer 16 is nu een leegstaand winkelpand. In 1977 tot 1992 was hier nog
zetelgarnierder van Bolders-Strybos gevestigd. Ook Trialco and Sercom
international heeft hier handel gedreven. Een zaak die handelt met
elektrotechnische bouwelementen. Nu wordt alleen het uitstalraam gebruikt door
bakkerij Bossuyt om zijn artikelen te showen.
Het pand, nummer 14, staat leeg.
Het nummer 12 in de Kloosterstraat is momenteel een kapsalon (2015) Nieuwe
Stijl voor Heren en kinderen. Dit was vroeger, samen met het nummer 14
eveneens garage Mooens pvba. Een Mazda verdeler waar we begin jaren tachtig,
van vorige eeuw, onze eerste auto kochten 1980-09.
Rechts naast de bank, op het nummer 10, bevindt zich het bekendste winkelpand
van Ekeren. Algemene IJzerwarenhandel Goosens met als specialiteit:
gereedschappen van voor 1977.
In nummer 8. In de jaren stillekes was hier fotolabo De Strecker gevestigd. In
dit labo deed Paula, echtgenote van ons Rina haar oudste broer Hubert, haar
best de beste fotos uit te kiezen voor de klanten. Ook was hier Copco Travel
gevestigd, voordat hij naar de Dorpstraat verhuisde. In 1979 had begrafenissen
en crematies C. Haast hier een zaak gehad tot 1984. Hij verzorgde alle
transporten in binnen en buitenland. In 1991-94 , kwam FamiBank in dit pand
voor persoonlijke leningen en andere bankverrichtingen. In 1995 wordt het
Citibank. Leningen snel en voordelig. In 1998 wordt het een Ippa Bank. Alle
verzekeringen, leningen en financieringen. In 2000 en tot op heden is hier AXA
Bank en verzekeringen gevestigd met als directeur de heer De Coster.
Het winkelpand nummer 6 was in 1985 tot 1992 Phildar hier gevestigd. Daarna was
tot 2002 de zaak eigendom van Heirman die er een schoenwinkel uitbaatte. In
2003 tot 2007 kwam Tearoom Den IJsberg in dit winkelpand, met pannenkoeken,
verse wafels, roomijs en belegde broodjes.
Als
laatste werd het gelijkvloers verhuurd aan Carluccio. Sinds zijn
Pizzeria-Trattoria sloot staat het pand al geruime tijd leeg.
In het winkelpand nummer 4 werd er door de vrouw van Jef De Hoon boetiek 'Lef'
open gehouden met de toen bekende merken, das lef hebben. Dat was van 1986 tot
2002. Ze organiseerden elk jaar een modeshow in het Ekers Hof. Daarna was
kledingwinkel Oceane pvba aan de beurt in 2006 en 2007. Vervolgens werd de zaak
'Het Knopke' genoemd. Een handwerkwinkel met wol in verschillende kleuren.
Daarna vond hier het Cultuur Centrum van Ekeren tijdelijk onderdak voordat ze
naar het Hof de Bist, in de Veltwijcklaan, verhuizen.
Op nummer 2, naast de inrit van het 'Godshuis'. Tijdens mijn jeugdjaren zag
het er hier allemaal anders uit, weet ons Rina te vertellen. Het was een
gezamenlijke overdekte ingang voor drie winkels: het winkelpand van Zeeman was
'De Wolmolen' in 1979. De ingang bevond zich links, rechtdoor was de ingang van
een kleine cremerie zaak. Rechts was nog een winkeltje, maar ik weet niet meer
wat ze daar toen verkochten. Dan is Atlas Stock in 1996 gekomen, een winkel met
huishoudartikelen. Vervolgens werd het pand in 1999 overgenomen door Phildar.
Sinds enkele jaren is er de Zeeman gevestigd.
Tekst:
Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs. Bron: Alle Facebookvrienden en speciale
dank aan Luc Somers - Erik Bontinck en de jaarboekjes van De Bierpruvers.
De
straat kreeg haar naam naar de toenmalige oprichting van het kloosterhuis van
de Zusters van St-Vincentius a Paulo uit Gijzegem, de vroegere Onze-Lieve-Vrouw
van Lourdesinstituut.
Destaatsbaan werd met kasseien geplaveid rond
1850. In 1887 wordt de eerste tramlijn gelegd. De tram verdwijnt uit de
Kloosterstraat in 1966 en de sporen verdwijnen in 1975.
Soms
zal je merken dat de huisnummers niet overeenstemmen. Waarschijnlijk door
vernummering eind jaren zestig van vorige eeuw. Een excuus om fouten te maken.
We
starten onze zoektocht naar verdwenen winkels vanaf de Dorpstraat langs de
onpare nummers en wandelen noordwaarts richting viaduct Leugenberg. Aan de
lichten dwarsen we de straat en keren langs de pare nummers terug naar de
Dorpstraat.
In pand nummer 1, op de hoek, Driehoekstraat/Kloosterstraat, was tot 1977 de
herberg 'Het vliegend wiel van Jan Kanora gevestigd. Na de nodige renovatie
werd vanaf 1979 tot 1990 hier de bank J. Van Breda open gehouden. Vervolgens
was er een computerwinkel gevestigd die op politiebevel zijn deuren moest
sluiten. Vastgoed Hecerna bouwde eveneens hier later een zaak op. Daarna kwam
immobiliënkantoor Century 21 tijdelijk in dit pand, tot de zaak verhuisde naar
de Markt. Nu is in het winkelpand vanaf 2011 Inpa Computers gevestigd. Een
webshop voor pc, laptop, tablet en smartphone. Zelfs online kan besteld worden.
In de winkel sta je tegenover een ervaren deskundige.
Op nummer 3 was 'Begrafenissen H. Holemans' gehuisvest. Achter de hoek was
vroeger pand nummer 5. Er bevond zich een klein café met de toepasselijke naam:
In den Driehoek. We spreken hier over de jaren twintig en dertig van vorige
eeuw. Het café vond geen overnemer meer en moest verkocht worden. Holemans was
er als de kippen bij. Kocht de zaak en liet het pand renoveren. Het huisnummer
verdween. Langs een driedelige deur kon je daarna binnen in een rouwzaal. Na 70
jaar geschiedenis stopte de zaak zonder overname in september 2013.
Op het huisnummer 7 was het voormalige cafépand 'Taxi' gevestigd vanaf 1977.
Van 1989 tot en met 1993 nam kledingzaak Ricardo's de zaak over. De zaak werd
genoemd naar het toenmalige Miami Vice personage. In 1999 was hier nog de
bescheiden Antiekhandel van Patrick Wyllinck gevestigd. Een groothandelszaak
met eigen fabricatie in Tsjechië. In het jaar 2000 kwam 'M.J. Reizen' in het
pand. Een reisagent voor alle touroperators zoals Sunsnacks en Jet Air. Nu is
het een gerenoveerde woning.
In pand nummer 9 was vooreerst drogisterij Hoet en Co gevestigd (1980). Daarna
kwam Colorama pvba tot 2006. Een speciaalzaak in verven en behang vanaf 98,- BF
voor een rol. Heel het gebouw werd met de grond gelijk gemaakt en er werd een
nieuwbouw opgetrokken. Op het gelijkvloers is een winkelpand voorzien en er
kwam 't Ooievaarke, een winkel in babyartikelen. Vanaf 2015 wordt het pand
uitgebaat als kapsalon 'Image' voor dames.
Het winkelpand ernaast, nummer 11, was vanaf 1996 tot 1999 een Cera bank. Dan
kwam VDAB 'De Werkwinkel Ekeren'. Het loket waar werkzoekenden terecht konden
met vragen over werk. Nu is er het consultatiebureau 'De Voorzorg' in
ondergebracht, in samenwerking met Kind & Gezin.
Huisnummer 13 herbergt thans VCLB 'De Wissel-Antwerpen Medische kringloop.
Voorheen was hier schoenen Lenaerts gevestigd.
In nummer 17 was de voormalige Volvo garage van Mooens en zonen pvba van 1980
tot 1988. In de begin periode verkocht hij naast Daf auto's ook LPG, diesel en
benzine. Na renovatie- en verbouwingswerken kwam er in 1989 tot 2005 'Car Top
NV'. Onderhoud Volvo en verkoop van tweedehandswagens met waarborg. Naderhand
werd het pand overgedragen aan 'Bul-Construct, een zaak die ramen, deuren en
sectionale poorten aan de man bracht. Nu is het eentweedehandsboetiek geworden met de naam
'Pastin'.
Het pand van Electro Gielens vinden we hier al voor 1977. Het is gelegen op
nummer 19 tot en met 21. Eerst handelde Gielen uitsluitend in haardvuren op het
nummer 21. In nummer 19 was de voormalige cinema Corso gevestigd. Hier heeft
menig Ekerenaar, begin jaren '70, nog één van de laatste films gezien voor men
definitief de deuren sloot. Nu is het de overdekte parking van de zaak Electro
Gielens.
Het nummer 23 is een leegstaand handelspand. In 1977 tot en met 1986 bevond
zich in dit pand Droogkuis De Vos. Het bedrijf waar kleding en textiele
stoffen grondig worden gereinigd en gewassen. Het deskundig personeel is
ervaren om delicate kleding te strijken, te persen en indien het moet zal het
netjes en piekfijn verstevigd worden.
Het pand met nummer 29 is een rijhuis waar in 2001 fotografie Marc Adriaenssens
was gevestigd, met specialiteit: huwelijksreportages. Voor een blijvende
herinnering aan de mooiste dag in het leven van een bruidspaar. Glamour en
romantiek wordt voor eeuwig vastgelegd tijdens de foto-shoot. Een dag waarop
bruid en bruidegom stralen van geluk mag gezien worden.
Lang geleden zou, in nummer 33, een winkel zijn geweest met de naam 'PRO',
vanaf 1977, een winkel met geschenken en seizoenartikelen. In de zomer werden
er tuin- en klein meubelen aangeboden. Ook elektrische huishoudapparaten,
keukengerief...etc. gingen vlotjes over de toonbank. De moeder van Jeannine
Somers was er gerant. Het All Fitness Center dat een tijd uitgebaat werd door
Lily De Block, is vanaf 1991 een vertrouwde zaak van Ekeren.
In het pand nummer 35 naast de Fitness zou Parfumerie Ladyface handel gedreven
hebben voor ze verderop kapsalon René over nam. Tot 1991 was hier De
Kaashoeve van Maria De Bruyn gevestigd. In haar zaak vond je een grote keuze
in zachte- en harde kazen en fijne charcuterie.
Het nummer 37. Begin jaren tachtig stond hier nog een pand met café
Stoplicht. Daarna, in 1990 kwam t Ekers Winkeltje tot 1996 met verkoop van verschillende
varia s, geschenken, cosmetica, huishoudartikelen en darts gerei. Het kleine
winkeltje werd afgebroken voor een parking.
Kloosterstraat 39 is de school 'Dreihoek' die met de jaren uitgegroeid is tot
een kleine campus. In 1995 verdwijnt de kleine parking wegens de uitbreiding
van de school. Sinds september 2015 werd een nieuwbouw ingehuldigd voor de
kleuters, op de plaats waar de parking was.
Op nummer 53 verkocht men vakkleding en textiel tot 1979. In 1981 vindt men
hier Poot Stoop. In 1995 was er zelfs sprake van een Pita Huis. De panden 53 en
55 werden afgebroken om plaats te maken voor de kleuterklasjes van de school.
Nummer 57, op de hoek met de Blarenstraat, stond tot 1978 Café t Kloosterke.
Ook deze zaak verdween van de aardbodem. Na afbraak werd een moderne woning
gebouwd van drie verdiepingen hoog, met acht appartementen.
Op de andere hoek met de Blarenstraat, nummer 59, staat café Duivenbond,
genoemd vanaf 1976, maar bestaat al veel langer. Vanaf dat jaar dan kon je
terecht bij Jean en Gaby tot 1991. Daarna namen Myriam en Peter het café over
tot 1993. Als laatste werd het bij Rikke en Myriam. Het is al een hele tijd
gesloten na een brand. De ramen zijn nog steeds geschilderd met wensen voor
kerst en nieuwjaar van een jaar of twee geleden. We kunnen binnen gluren via
een openstaand raam. Alle muren zijn met Gyprocplaten afgewerkt. De naden zijn
grondig geplamuurd. Het is wachten op de schilder. In december 2015 zijn de
ramen ontdaan van de kerst en nieuwjaarswensen.
In nummer 63 kwam tot 1978 Coiffure Hilda Adriaenssens. Daarna werd het in 1979
nog een dameskapsalon Hilin. Iedere woensdag was tienerdienst met -15%. In
1990 nam Bondoline de winkel over. Vanaf dat jaar kan je terecht voor
doopsuiker, snoep, pralines en Antwerpse handjes.
Op nummer 65 was vanaf 1977 tot en met 1992 Boetiek Sabine gevestigd. Daarna
nam Bondoline de winkel over en breidde op die manier haar zaak uit.
In nummer 67 kwam vanaf 1977 tot 1979 Nieuwkuis Lamot. Hier was voorheen
Cromheeke Tuinaanleg gevestigd. Daarna kwam Werner Hertoghs van 1990 tot 2009
zich hier vestigen. Een zaak met rookwaren en dagbladen tot hij verhuisde naar
handelspand 32. Als laatste kwam hier A&G Solutions in 2015. Een zaak die
schoonmaak aanbiedt.
Het nummer 71 was van Boekhandel Herbosch tijdens de periode 1977 tot 1979.
Van huisnummer 69 tot en met 75 is in 2013 een nieuwbouw opgetrokken zonder
handelspand. Hier was voorheen Pandava gevestigd. Een bescheiden zaak die
startte in huisnummer 71 en steeds verder uitbreidde naar de naastgelegen
panden. Pandava verhuisde in 2009 naar Hoevenen in de Hoge Weg. In het hoekpand
met nummer 77 kon je ooit wafels en pannenkoeken eten bij Crêperie 'Denise'.
Naast een grote keus van ijscoupes en warme wafels, verkocht Denise ookwarme en koude snacks. Kwaliteit is ons
reclame kon je op de folders lezen van 1980-86.
--Nummer
73, was in 1974 een winkel van algemene voeding bij de Pol gevestigd. In 1977
tot 1979 was hierDenise de
uitbaatster. Daarna nam Pandava dit pand over van 1980 t/m 2009.
In nummer 75 baatten Elisa Sabbe-Hermans hier hun schoenenzaak uit met de naam
Elise. Van 1977 tot en met 1991
In het hoekpand, nummer 77, werd gestart met een voedingswinkel. Volgens
Facebook vrienden was dat 1977 en 1978. Verdere gegevens ontbreken. Vanaf 1980
kon je hier wafels en pannenkoeken smullen bij Cremerie Denise tot 1994. Een
Grieks restaurant nam de zaak over.Sinds 2003 is het pand restaurant Giovanni's, pita en pizza.
Het winkelpand, hoek Kloosterstraat/ Lange Sterrestraat met nummer 79, heeft in
eerste instantie een kinderwinkel geweest met de klinkende naam 'Kinderdroom'.
Nadat de verkoop van kinderwagens en kinderstoeltjes minderde werd de zaak
gesloten. Na enkele renovaties werd de zaak van Kapper Danny Backe in 1979
ingehuldigd. Daarna nam een andere kapper zijn zaak over, 'Kapsalon Jacomo' in
1994 en 1995 . Nu huist hier sinds 2009 kapperszaak 'Jirina'. De ingang is in
de Lange Sterrestraat. De kortelings gerenoveerde appartementen, boven de kapperszaak,
hebben hun ingang in Kloosterstraat 79.
In winkelpand nummer 81 heeft voor zover wij weten apotheker Engels-Brabants
gestaan tot 1983. De apotheek verhuisde naar de overkant in nummer 80.
Sindsdien staat het pand leeg en te huur.
In nummer 83 kon je in 1977 terecht bij bloemensierkunst Azalea tot 1984 met
een specialiteit van bruidsruikers en grafkransen. Ook Marijn de Jong heeft
hier winkel gehouden tot hij verhuisde naar de Markt. Momenteel kan je hier
terecht voor Kinesitherapie en medische voetverzorging.
Winkelpand nummer 85 was bekend tot ver buiten de grenzen van Ekeren. De
'François' werd hij tot op het laatst nog genoemd alhoewel zoon (Charel) en
echtgenote achter de toog stonden. Een elektronische kassa heeft er nooit
gestaan. Ze maakten de rekening steeds met potlood op stukjes papier. In de
week was het vooral de schoolgaande jeugd die het winkeltje terroriseerden
voor snoepgoed. Op zondag dan stonden mensen in rijen tot buiten aan te
schuiven voor verse charcuterie. Het ging in één moeite door want naast de
François heeft altijd een bakkerij geweest. Na stopzetting van hun zaak werd
het pand gerenoveerd en kwam er de Webfabriek CVBA in. Nu zijn er verschillende
burelen in gevestigd.
Het pand ernaast, nummer 87, is een bakkerij. Er zijn ondertussen veel
uitbaters de revue gepasseerd. Ik denk aan: Banketbakkerij Phillipsen
(1977-85), Wouters pvba 1986-07, Bakkerij Van Hooydonck 2008-2013 en sinds 2014
noemt de zaak t Bakkerke.
In nummer 91 was voorheen naaibenodigdheden Verwimp gevestigd, tot 1979. Tot
Pandora de zaak overnam van 1980 tot 1996. Een zaak die met de jaren uitbreidde
naar het nummer 89, het naastgelegen pand. In 2009 werd de winkel omgetoverd
tot een snack-praatcafé 'Jump-Inn' tot 2011. Vervolgens werd het pand overgenomen
en veranderde de naam in 'Place.2.be'. Verkoop van belegde broodjes, dranken,
koffie etc. Het mocht niet baten. Voor de grote vitrine hangt een bouwaanvraag.
Een aannemer zal het gebouw afbreken, tegelijkertijd met het hoekpand ernaast.
Nadien wordt een appartementsgebouw opgetrokken met 6 woongelegenheden eneen handelspand op de benedenverdieping.
Op het nummer 93, op de hoek met de Moretuslei, bevindt zich momenteel een
T-shirt drukker. De uitbater mocht nog 6 maanden over dit pand beschikken. Het
logo van de vorige huurder, van dit pand, ACV is nog duidelijk zichtbaar boven
de uitstalramen. In dit winkelpand verkocht Cado-Disc voorheen zijn CD's,
vinylplaten en cassetten. Ooit was hier café Stardust gevestigd vanaf 1965.
Eerst werd het uitgebaat door de heer en mevrouw Van Werf. In de jaren tachtig
werd je nog bediend bij Nini.
Ik
krijg een schrijven van Marc De Mulder met de melding dat zijn vader daar het
café openhield. Maar... en nu citeer ik Marc: doordat mijn vader bokser was
geweest noemden ze hem De Kid. Het bleef hun café tot 1978. Daarna werd het
overgenomen door Mon de goochelaar.
In
het weekend hoorde men tot ver in de omtrek de discobar spelen. Alles
verdwijnt, helaas, ook dit pand wordt met de grond gelijk gemaakt voor een
appartementsblok.
We staan voor het hoekpand met de Moretuslei, nummer 95. Tot 1978 was het hier
Franco-Belge, een drogisterij. Hier was nog een schilder-behangerswinkel van
Claessens of Niemans gevestigd. Volgens ons Rina moet hier nog een kapperszaak
gevestigd zijn geweest. Snackbar 'Handgesmeerd' bvba was hier nadien gevestigd.
Daarna volgde in 2009 een ander broodjeszaak 'Delicious'. Het pand stond een
tijd leeg maar nu wordt het uitgebaat door Rookstop. Hier wordt je geholpen om
te stoppen met roken met laserstralen.
Nummer 97 is al jaren ingenomen door 'Assugal'. Een verzekeringskantoor.
In pand nummer 99 woonde Gontier P, een schilder en behangwerker.
Naast de ruime woning met nummer 107 is een inrit die leidt naar de
werkplaatsen van de voormalige Aerogo Europe nv Transportsystemen. Hier was
vroeger bouwondernemer Claessens gevestigd. Hij bewoonde het pand nummer 107.
Hij was verdeler van bouwmaterialen. Met haar vader heeft ons Rina hier vaak
zand en cement komen kopen voor de afwerking van hun nieuwe woning in de
Boerendijk. Sinds half september 2015 is men begonnen met de afbraakwerken van
de achterliggende loodsen en werkplaatsen voor de nieuwe Aldi met slagerij. Het
is spijtig dat ook het geboortehuis van Hendrik Kanora moet verdwijnen. Ikzelf
heb begin jaren tachtig een gedenkplaat tegen de gevel geplaatst. Hopelijk komt
er een nieuw verguld bord tegen de gevel te hangen waar het geboortehuis heeft
gestaan.
De woning, nummer 109, wordt afgebroken voor de nieuwbouw van Aldi. Voorheen
was hier een kapperszaak gevestigd Coiffure Thys 1989-90. Ook was hier
tijdelijk de onafhankelijke ziekenkas (OZ) in ondergebracht, tot deze naar het
Kristus Koningplein verhuist.
In het pand nummer 111 werd jaren handel gedreven in bloemen en planten door
Govaerts Dirk van 1993 tot 2003.
Op nummer 113 was voorheen boetiek Abbey Road tot 1979. In 1984 kwam het
Ekers Videofilm Verhuur in de plaats. Enkele jaren later, in 1990, was er
sprake van t Gazetje in dit pand. Vanaf 1992 tot 1996 , staat er dan t
Baguetje op de vitrine. Een nieuwe broodjeszaak die op haar beurt naar de
Dorpstraat verhuist.
De woning met huisnummer 119 met de grote poort ernaast behoorde toe aan een
melkboer. Hij deed zijn ronde nog met een triporteur. Waar is de tijd?
In het pand 123 was van 2000 tot 2012 Peter Driesens bvba gevestigd. Hij was
zaakvoerder en installateur Centrale Verwarming.
Op het nummer 127 werd een mooi statig kasteeltje gebouwd rond 1897. Het staat
wat achterin en heeft een voortuintje. Het noemde vroeger Villa Les Hirondelles
en het is Cultureel Erfgoed. Boven de garage is een glazen gaanderij dat het
huis verbind met een smal bijgebouw ernaast.
Het nummer 139 herbergde vier jaar lang Jeans Club met vrijetijdskleding. Van
1978 tot en met 1982.
Op de nummers 149 en 151 is Art-Deco gevestigd. Een firma van belettering en
digital printing.
Het nummer 153 is een leegstaande woning of pand waar onlangs 'Rookstop' zijn
waren aanbood voor de zaak verhuisde naar nummer 155.
Ook in het pand ernaast (155) heeft Rookstop gehuisvest geweest. Nadat het
hoekpand op nummer 95 vrij kwam verhuisde hij daarnaar toe. In de jaren
stillekes was hier café 'Den Dijkmolle' gevestigd. In 1983 en 84 huurde café
Den Baron het pand. In 1995 vinden we dan hier restaurant La Pasta gevestigd
met een Frans/Italiaanse keuken, tot 1998 . Nu is het pand verhuurd aan
Extramadura, een verzekeringskantoor (2015).
In het hoekhuis (157) werd vanaf het begin bier getapt. Eerst noemde het
etablissement café 'Den Dijk'. Daarna werd het café Happy Corner in 1979 en
80. Daarna stond Mon en Francine achter de tapkast tot 1982. De naam
veranderde in café Hoekske, maar dan zijn we al 1992. In 1994 tot 1996
veranderde weer de naam en noemde het hier café Maritime. Als laatste werd
het café 't Promilleke genoemd: bij Marice en Ludo. In 2007 sloot voorgoed het
etablissement. Nu is het een gerenoveerd pand en opgewaardeerd tot
gezinswoning.
In 1929 werd deze straat de grens tussen Antwerpen
en Ekeren. De vroegere Dijkstraat was onbewoond langs de zijde van Antwerpen.
In 1941 werd de naam Bilderdijk veranderd in Bilderdijkstraat.
Aan de Ekerse kant volgen de huisnummers elkaar op
in numerieke volgorde. De woningen aan de Antwerpse zijde van de straat hebben
onpare nummers. De Bilderdijkstraat gaat slechts tot nummer 19, tot de
Gebroeders Leemansstraat. Daarna neemt de Stad Antwerpen over met de straat
'Schoonbroek'. Op het eeuwig groene grasplein, naast het viaduct naar de
Leugenberg, heeft rond 1980-1985 een frituurwagen gestaan. Verdere gegevens
ontbreken.
Op nummer 1b was, nog voor 1970, een hengelsportwinkel
'In den Haak' gevestigd met aquaria en visgerei. In 1984 werd de zaak gestopt
en kwam 'frituur puntzak'. Elke vrijdag werden er voor 1 puntzakken met
frieten verkocht. Een drukte van jewelste. Nu noemt het pand 'Aan Tafel', een
frituur en snackbar met nog steeds dezelfde puntzak vol frieten voor 1. Ook
broodjes en snacks zijn te verkrijgen.
Ter hoogte van de nummers 13 en 14 is de in- en
uitrit van supermarktketen Colruyt.
Gebroeders Leemansstraat
Genoemd vanaf 1 september 1931. Ze werd vroeger
Korte Dijkstraat genoemd. De nieuwe straatnaam werd gegeven ter ere van de drie
gebroeders Leemans die sneuvelden tijdens WOI. Leemans Jaak, geboren te Ekeren
op 18 januari 1891 en overleden te Hoogstade op 2 juni 1915. Leemans Frans
Ludovicus Jos werd geboren op 30 april 1895 en overleed eveneens te Hoogstade
op 3 juni 1915. Leemans Constant Ludovicus werd ook te Ekeren geboren op 28
februari 1893 en overleed in het Militair Hospitaal te Montpellier op 15 mei
1917.
De straat werd geplaatst op verzoek van Joyce
Caluwé. Er zijn echter geen winkels. Na plaatsing op mijn blog krijg ik via
facebook een melding van Marc De Mulder met de volgende info: Als je via
Bilderdijkstraat deze straat inkomt, was er aan de rechterzijde een
herstelplaats voor fietsen en bromfietsen. Dat moet het derde of vierde huis
zijn geweest. Het pand had de naam: De Strop.
Februari 2017. Nadat Peggy Cambré mijn Blog
opnieuw deelde op facebook kreeg ik nieuwe informatie aangaande enkele straten.
Ik citeer niet letterlijk wat Guido Laureyssens schrijft, maar dit zijn de
feiten: Van mijn geboorte tot in 1955 heb ik samen met mijn ouders in deze
straat gewoond(huisnummer 67). Om
verder te gaan op de info van Marc De Mulder aangaande het pand De Strop...
De Strop (Frans Verschaeren) was havenarbeider en baatte samen met Irma, zijn
echtgenote en klein Stropke de zoon Leo, ook de herstelplaats voor fietsen en
bromfietsen uit. Zoon Leo was een zeer goed wielrenner tot bij de liefhebbers.
Door omstandigheden stopte hij met koersen en werd eveneens havenarbeider. De
echtgenote van De Strop, Irma, sprong zelf mee op de koersfiets in haar jonge
jaren en deed aan catchen in haar vrije tijd. Ik kan je verzekeren dat je daar
geen patat van wou krijgen. Zo heeft ze op een keer een demonstratie gegeven
met twee vrijwilligers in de werkplaats. Ze was toen al de vijftig gepasseerd,
jawadde. De Strop was een echte stielman in zijn herstelplaats. Alle dagen,
zowel winter als zomer, was het vollen bak in zijn werkplaats. Tot het noodlot
toesloeg. Frans, Kamiel zijn broer enbuurjongen Edward Verbaenen gingen vissen op de Oosterschelde en zijn
alle drie verdronken tijdens een opkomende storm. De broers werden eerst
gevonden maar voor Edward zijn er enkele weken overweg gegaan. Leo heeft dan de
zaak een aantal jaren verder gezet. Weer sloeg het noodlot toe. Leo kreeg een
zwaar ongeval ter hoogte van de Bistkapel in de Veltwijcklaan. In het pikdonker
liepen drie vrouwen naar de overzijde van de straat. Balans: 2 dodelijke
slachtoffers en één zwaargewonde. Leo was enkele jaren gehuwd en had naast het
ouderlijke huis een nieuwbouw opgetrokken. Aan de haven was Leo een
clarkchauffeur. Zonder erg reed hij onder een hijskraan door die ijzer
verplaatste. Een kabel brak en Leo werd verpletterd onder tonnen ijzer. Het
noodlot had hier zwaar huisgehouden.
Spijtig genoeg herinnerd Guido zich geen
jaartallen meer. Toch bedankt Guido Laureyssens!
NSB Straat
De straat behoorde vroeger tot de Kloosterstraat
en werd daarom in de volksmond 'Klein Kloosterstraat' genoemd. De NSB straat
werd geboren op 19 juni 1957. NSB is de afkorting van 'Nationale
Strijdersbond', een groepering van oudgedienden van beide wereldoorlogen. De
onpare zijde is bebouwd met woningen. Langs de pare zijde staan enkel
garageboxen en afsluitingen van tuintjes.
Ik plaats deze straat op verzoek van Peggy Cambré.
Ook hier geen winkels te bespeuren. Maar
Op het nummer 5 was tussen het jaar 2000 en 2002
één handelaar in de straat. Een zaak van Van Kiel Martin met ramen en deuren in
PVC en ALU.
Oorderseweg
Deze straat was vanouds de weg die leidde naar
Oorderen, langs de Ekerse Dijk, vooraleer er een eigenlijke straat kwam, was
hier een dreef in de richting van het Ursel- of Schoonbroekhof, dat tijdens de
17de-eeuw het eigendom en het buitenverblijf was van kunstschilder P.P. Rubens.
De hoeve, op nummer 7 werd gebouwd door de
weduwe van P.P. Rubens 'Helena Fourment' in 1644. Het werd een pachthoeve met
veel grond om te bewerken. De hoeve werd in 1923 verkocht en in 1934 verhuisden
de eigenaars naar Kloosterstraat 5, waar ze café 'In den Driehoek' overnamen.
De zaak werd overgenomen door H. Holemans en gerenoveerd tot een rouwzaal. De
laatste eigenaars, van de hoeve, zijn Walter Elst, een bekende kunstschilder.
Walter huwde met An van De Sompel die in de jaren 1992 tot 2003 in de verbouwde
stallen een computerwinkel uitbaatte.
Nummer 21 is een gewoon rijhuis waar Eric
Johnson een praktijk heeft in kinesitherapie.
Tussen de nummers 43 en 49 staan de twee laatste
loten bouwgrond te koop. Niets ontsnapt aan de bouwwoede van de mens.
Het mooie landhuis nummer 59 is de
praktijkwoning van Ann Bernaers. Dokter in de genees- heel- en verloskunde.
Ter hoogte van nummer 83 staat wat achteruit
gebouwd het nieuwe 'Schindebad'. De officiële opening vond plaats op 27 juni
2009. Achteraan is een ruime cafetaria met inkijkramen naar het zwembad dat
sinds kort (voorjaar 2015) een nieuwe uitbater heeft. Het zwembadcomplex
bestaat uit een wedstrijd- en een instructiebad. Het geautomatiseerde kassasysteem
zorgt voor een vlotte doorstroming van de bezoekers. Het voormalige
'Schindebad' voldeed niet aan de strenge Vlaamse milieunormen en werd nadien
afgebroken. Op de plaats staan enkele kinderspeeltuigen.
Op nummer 127 kwam dameskapper Gaston Hoeykens
van 1978 tot '79 een zaak opbouwen. Hoeykens verhuist nog datzelfde jaar naar
de Schutstraat. Vanaf 1980 komt hier 'Natuurvoeding 't Kruidentuintje'. Nu is
het een gerenoveerde woning.
In nummer 129 vestigt M. Snelders zich in dit
pand en start een timmer- en schrijnwerkerij van 1978 tot en met 1985.
In New York City wordt op 8 december 1980 muzikant
John Lennon neergeschoten door Mark David Chapman. Lennon overlijdt even later
op weg naar het ziekenhuis.
Het nummer 171 is vanaf 1971 tot 2013 een dagbladhandel,
uitbaat door Boudewijns met wenskaarten, carnavalsartikelen... etc.
Het complex nummer 8 is de pas gerenoveerde
school die in 1908 werd geopend vanaf het middelbare. Het onderricht werd
toegewezen aan de broeders van de Christelijke scholen en zij doopten het
gebouw met de naam: 'Sint-Lambertusgesticht'. Op 11 april 1942, tijdens de
woelige oorlogsjaren, komt de 25 jarige knaap Aloïs Notteboom (beter bekend als
broeder Vital) naar Ekeren om in het Sint-Lambertusinstituut les te geven. Op 1
april 1976, na veertig jaar les geven, gaat broeder Vital met pensioen. Door
zijn gouden stem zingt hij nog enkele jaren in het gemengd koor 'Con Amore'.
Sinds 2005 noemt de school 'Moretus Ekeren'. De basisschool noemt nog steeds
'Sint Lambertus'. Naast het voormalige klooster is de 'Ekers Theaterzaal'
gevestigd.
In nummer 14/1 zijn de 'Gebroeders Simons',
aannemers alle bouwwerken een zaak gestart vanaf 1977 tot 1994. René Simons
vierde het 50 jarig bestaan van zijn zaak in 1993.
Nummer 50. Een rijhuis waar Hild Meylemans haar
praktijk uitoefent in 'Psychotherapie'. Individueel of in groepsverband.
Het pand nummer 84 is een gewoon huis in de rij.
Maar er is toch een handelszaak met de klinkende naam BLPro bvba. Verkoop
Pc's-Laptops- hard- en software en onderhoud. Alles wat maar met PC te maken
heeft vind je hier. Van 2006 tot 2010.
De nummers 120 tot 124 herbergt een zaak met de
klinkende naam: Pattisserie Bossuyt met zijn specialiteit: ijscreme en
pralines. Op 1 september 1965 vestigde Lieven Bossuyt zich in deze straat. Hij
behaalde talrijke Europese prijzen met zijn smakelijke creaties. In 197O opende
Bossuyt een tweede zaak, eerst aan de kerk op Markt 10/4 en sinds 1993 in
Dorpstraat 17. Op zondag 30 augustus 2015 vierde de Meester bakker Bossuyt
feest in het Ekers Hof. Elke bezoeker werd getrakteerd op taart en
versnaperingen.
Wat verder, op nummer 152 is de apotheek van
Liesbeth Cuypers gevestigd. Zelfs online kan medicatie bestelt worden.
Het volgende pand, nummer 154, is een pizzeria
zaak van Verdi. Warm, vers, en lekker is de slogan. Oorspronkelijk adres op
Schoonbroek 72, maar de ingang is in de Oorderseweg.
Akker
Voorheen was dit de Akkerstraat. Genoemd naar de
vele akkerlanden die hier waren voor 1930. In 1931 werd de straat Akker genoemd.
Op nummer 96 wordt 'Café Telstar' voor het eerst
vermeld in 1963 met als uitbaatster Cecile Vekens. Van 1976 tot 1978 namen
'Francine en Ronny' de zaak over. In 1978 wordt vissersclub 'Telstar Ekeren'
gesticht. Van 1979 tot 1988 konden de vissers terecht bij 'Marcia en Ronny'. In
1989 veranderde de naam in De Nieuwe Telstar met als uitbaters 'Patje
Schelfhout en Stef Draguet. Patje verliet al vlug de zaak en Peggy vervoegde de
zaak tot 1994. Even werd het Danscafé De Nieuwe Telstar bij 'Stef en
Marianne' tot 1997. 37 jaar later is de vissersclub nog steeds actief in
'Herberg Den Telstar'. De huidige uitbater is Theyri Verresen.
Ter hoogte van de nummers 22 tot en met 32 is
een breed stuk braakgrond van de laatste landbouwer uit het Groot Hagelkruis.
Het staat vol met verroeste landbouwmachines, veevoeder, houten paletten en
aanhangwagens.
De nummers 53 en 55 is een recent opgetrokken
nieuwbouwcomplex met 5 appartementen. Nog slechts één woning op het
gelijkvloers staat te koop.
Nummer 49 is een rijhuis met een honden
trimsalon, 'Bull's-eye'.
De mooie woning achter nummer 41 is een zaak van
'Ghitec'. Algemene elektriciteitswerken in nieuwbouw of renovatie.
Het nummer 7 is bewoond door Kegeleers bvba. Een
vloer en tegelwerker.
Alfons Jeurissenstraat
De straat noemde vroeger: Brilstraat. In 1936 werd
de straat Alfons Jeurissenstraat genoemd. Alfons Jeurissen was een Vlaamse
schrijver van Kempische verhalen, geboren te Hasselt op 19 mei 1874 en
overleden te Ekeren op 18 juni 1925. Hij woonde in één van de huizen naast het
Reisagentschap De Keyser op het Kristus Koningplein vlakbij de 'Brilstraat'.
Hij schreef onder meer; 'Broeder Bertus', 'Heikleuters', 'Op de vlakte', 'Van
levenden en doden' en 'Heksendans'.
De school in de straat, op nummer 11 en 13, werd
in gebruik genomen vanaf 1878 als gemeenteschool (Rijksschool). Ze werd
uitgebreid met een verdiep in 1929. De school heeft ook enkele jaren dienst
gedaan als muziekschool. Daarna volgden jaren van leegstand. Op 09/02/1998
wordt de school verkocht aan het O.L. Vrouw van Lourdesinstituut. In 2001 werd
het scholencomplex volledig gerenoveerd, maar de woning vooraan bij de straat,
werd afgebroken. De lagere school verhuist naar hier terwijl het middelbaar
onderwijs in de Kloosterstraat blijft. De school heeft nog twee ingangen. Eén
naast het politiebureel en verderop hebben de kleuters een aparte ingang langs
de Jozef De Weerdtstraat.
In pand nummer 17 was in de jaren 1974 'Algemene
voeding Beyers' gevestigd. In 1977 nam voeding 'Vleugels' het winkelpand over.
De nummers 19 en 21 zijn al decennia lang van
garage Madereel. Hij werd in 1968 concessiehouder van Fiat, met herstellingen
door geschoold personeel. In 1990 nam zoon, Wilfried Flamand, de zaak over en
breidde de zaak uit met de verkoop van Lancia en Alfa Romeo. (2015).
Achter de gevel van nummer 25 vinden we een
psycholoog met de naam 'Johan Engelen'.
Het nummer 41 is de voormalige notariswoning van
Herman De Bie. Het gebouw werd rond 1925 opgetrokken.
Het pand met nummer 30 heeft ook al een lange
geschiedenis achter de rug. En het is nog niet voorbij. Rond de jaren van 1970
vindt men op deze plek garage Veraghtert. Verkoper van 'Apal Buggy, en 'Alfa
Romeo'. In 1979 wordt de naam veranderd in garage 'Driesprong' een Dacia en
Daihatsu verdeler met alle herstellingen. In 1994, na een grondige renovatie
komt hier 'Frituur Melrose'. Na de verhuis naar de hoek met de Leerhoeklaan
komt hier een vestiging van Mobistar. Leveringen van alle GSM toestellen. In
oktober 2015 zijn er renovatiewerken aan de gang. Er hangen al neon
lichtreclames aan de gevels met opschrift Ekeren snack. De zaak opent de
deuren half december. En we zagen dat het goed was.
--Pand nummer 4 is een gewoon huis in de rij. Het
gebouw is ouder dan het lijkt. In het Jaarboek 7Heemkring Ekeren uitgebracht in 1989, lees
ik een artikel uit het weekblad Polder en Kempen.Het persbericht is een bloemlezing uit de
oorlogsjaren 1939 1940. Op dit adres bevond zich het bureel van A. Van Looy.
Eigenaar van een autobus die vanaf zondag 6 maart 1938 alle dagen van Ekeren,
via Luchtbal, naar Antwerpen reed. De bus was volgens de reclame die hij zelf
maakte: snel, regelmatig, veilig en goedkoop. Alle inlichtingen waren op het
bureel te verkrijgen. Passagiers die iets op de bus vergeten waren konden hier
eveneens terecht. Spijtig genoeg stopte de heer Van Looy het jaar daarop met de
autobusdienst. De echte reden is niet geweten. Er hing een papiertje in de
bus waarin de uitbaters te kennen gaven dat zij om door de bevolking
voldoende gekende redenen hunne uitbating staken vanaf 1 februari 1939. Had
het iets te maken met de opeising van voertuigen voor de nakende oorlog?
Tekst: Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs. Bron:
Het Laatste Nieuws. Ekers Onroerend Erfgoed, Heemkring Ekeren, jaarboekjes
carnavalstoet van de Bierpruvers en Facebookvrienden.
Het
toponiem den Drijhoeck aende Plaetse werd reeds vermeld in 1720; wellicht is
men de straat gaan noemen naar de plaats waar drie straten samen komen op het
eind van de Dorpstraat.
Het nummer 1, in deze straat, was geruime tijd de rijwielenhandel van 'Jan
Kanora'. Ondertussen is de naam Kanora al meer dan 80 jaar een vaste waarde in
ons dorp. Zoon Ludo nam ongeveer 22 jaar geleden de fakkel over van zijn vader
en koopt pand nummer 3 om de winkel te vergroten. Tot met nummer 5 waren de
ateliers van Kanora gevestigd. Ludo laat een nieuwbouw optrekken aan de
overzijde in Dorpstraat 35. In 1989 wordt het winkelpand van Jan Kanora
Breiboetiek Flash. Een vertrouwde winkel in breimachines met gratis cassette
cursus. In 1992 wordt het pand 'Instinct' genoemd. Een dames- en
herenkledingzaak. Droogkuis Van Osta heeft in dit pand tijdelijk een
droogkuiswinkel uitgebaat. Vervolgens verhuist de zaak naar de Markt. Vanaf 2011
wordt de zaak gerund door een fotograaf en krijgt het pand de toepasselijke
naam 'De Fotoshop'.
Op het nummer 13 was in de jaren van 1960, misschien zelfs ervoor ook nog, een
meubelzaak gevestigd van de familie Wuyts. Begin 1970 werd, na renovatie, een
kapsalon voor dames op dit adres ingehuldigd. Het is niet te lezen op de
vitrine maar de zaak noemt 'Black & White' met als uitbaatster Fanny Deckx.
Een kapsalon opstarten doe je niet zomaar. Er komt veel meer bij kijken. Die
ene klant is niet de andere. De eerste wil kwaliteit, service en deskundigheid.
De andere wil aandacht, een luisterend oor en een kop koffie.
Op de nummers 15 tot 17 werden sinds enkele jaren een nieuwbouwcomplex
opgetrokken.
In
de helft van de twintigste eeuw stond hier nog een boerderij van de familie
Hendrickx. De vrouw besloot om de dorstige te laven en richtte er een
bescheiden café op. De hoeve werd begin 1960 afgebroken. Vervolgens kwam hier
een schutting waarachter taxi's stonden geparkeerd. De wagens behoorden bij
Café Taxi in Kloosterstraat nr 7.
Het winkelpand nummer 21 werd eerlang verpacht aan een modiste die alleen
dameshoeden te koop aanbood. De etalage is niet groot maar werd regelmatig door
de uitbaatster vernieuwd. Jonge dames stonden soms te drummen om een blik op te
vangen van de grote prachtige hoeden. Vele dames hebben op dit adres hun
trouw-, rouw-, of kerkhoed gevonden. De tijd waarin de dames door de straten
paradeerden met een vrolijke, bonte en deftige hoed behoort voorgoed tot het
verleden.
Enkele
jaren later werd de winkel uitgebaat door een bloemenverkoopster. De stoep werd
gebruikt om de waren uit te stallen. Een zonnescherm zorgde voor de nodige
schaduw of beschutting tijdens een regenbui. Wandelaars hielden halt om te
genieten van de kleurige, geurige bloemen en planten. Binnen was er niet zoveel
plaats, als je daar ging afrekenen gaf je je ogen de kost aan de vele
decoratieve snuisterijen tegen de muur. Toen we laatst passeerden stond de
winkeldeur open en konden we ongegeneerd een blik werpen op het interieur. Alle
muren waren gestript, de zoldering was uitgebroken en we konden de nok van het
dak zien. Grote en nuttige veranderingen. Zou er nog een winkel komen?
Op nummer 29 was al in 1974 'Snelschoenmakerij Driehoek' gevestigd. Een
schoenmaker kan de dag van vandaag veel meer dan je denkt. Het hoofdberoep
blijft schoenlapper. Maar daarnaast maakt hij naamborden en nummerplaten. Hij
hersteld lederen handtassen en maakt sleutels bij. De winkel puilt uit van de
accessoires. In 1980 verhuist de zaak naar nummer 69. Het winkelpand nummer 29
staat al enkele jaren leeg. Noch te koop of te huur. Op leegstaande of
verwaarloosde panden betaald de eigenaar een boete aan de Vlaamse regering.
Winkelpand nummer 31 is al sinds 1975 van Kunstbloemen Camelia'. Vervaardigd
uit synthetische zijde worden deze kunstukken met een oog voor detail
gecreëerd. De schoonheid van de natuur als voorbeeld in een interieur.
Pand nummer 35 was in 1978 van 'Dameskapper Marcel'. Hij werkte steeds op
afspraak en wastoen al op maandagen
open. Een unicum. Hij bleef tot 1998.
In nummer 37 werd, in de jaren 50 van vorige eeuw, een speelgoedwinkeltje
uitgebaat. In 1987 wordt dit pand 'Antiek Patrick'. Verkoop van oude Franse,
Duitse en Ardeense meubelen.
De school in nummer 39 is ontstaan in 1879 als de gemeentelijke jongensschool.
De omgeving was toen die tijd nog volledig onbebouwd en de school ontstond te
midden van een eikenbos.
Nummer 43. Op deze plaats stond voor de huidige bibliotheek twee winkelpanden.
Een graanwinkel en klompenmaker die werden gesloopt voor het optrekken van de
Openbare Bibliotheek. De officiële opening was op 5 januari 1963. De bib werd
al snel te klein en eind jaren 1960 werd gestart met de verbouwing. De inboedel
verhuisde naar Veltwijcklaan 134 in een woning die pas was aangekocht door het
gemeentebestuur. Op 20 juni 1970 werd de nieuwe bibliotheek ingehuldigd.
In het nummer 45, werd van 1975 tot 1979 wol en handwerk verkochtdoor de uitbaters Smits Van Tilborg. Daarna
nam Linders 'Huis Alice' ook dit pand over om uit te breiden.
De nummers 45 en 47 werd decennia lang open gehouden door de familie Linders.
Op het reclame paneel boven de ramen wordt melding gemaakt van 1926. Eerst op
nummer 45 werden schoenen verkocht. Na de uitbreiding met pand 47 kwamen de
sportartikelen voor grote en kleine maten erbij tot 2014. Op een briefje achter
de vitrine wordt nog reclame gemaakt voor 'Pedicure Linders Monique. Ze komt
bij u thuis of geeft nog een voetverzorging hier ter plaatse.
In nummer 49 was café Lindenboom gevestigd van voor 1975 tot 1995. De zaal voor
feesten en uitvaarten werd gratis ter beschikking gesteld. Na renovatie, in
1995 kwam 'De Krak' hier met een koopjesmagazijn van stockverkoop. In 2014
loopt het huurcontract ten einde en moet De Krak eruit. In 2015 liggen nog
steeds spullen van de Krak in het pand. De zaak staat opnieuw te huur.
Het nummer 59 was een tijd Frituur Driehoek. Dat was van 1989 tot 1998. De
uitbater bied smaakvolle frietjes, een uitgebreid assortiment aan snacks en
fris gekoelde dranken aan.
In het nummer 63 was vanaf de jaren zestig tot eind jaren tachtig, van vorige
eeuw,de 'Ekerse zaadhandel' bij Alfons
Van den Bogaert gevestigd. Er was steeds een uitgebreid assortiment van voeding
te vinden voor alle huis- en tuindieren. Een plek voor tuin- en
dierenliefhebbers. Als zoonlief de zaak overneemt verhuist hij naar Hoevenen
waar hij de zaak kan uitbreiden, en met succes. Oxfam Wereldwinkel nam dan hier
tijdelijk haar intrek voor ze naar het Groot Hagelkruis verhuisden. Heel wat
producenten in het Zuiden krijgen geen eerlijke kans op de wereldmarkt.
Daardoor leven ze vaak in armoede. Oxfam Wereldwinkels bestrijdt dit onrecht.
De laatste uitbater, op nummer 63, was een zaak in 'Algemene Renovatiewerken'
van ABC bvba. Na de goedkeuring van de offerte gaat een vakkundig team van
start. En extra ruimte aanbouwen of een kleine aanpassing? Geen moeite met de
renovatieploeg.
Pand nummer 65 werd na WOII een lederwarenzaak van de familie Laureyssens. De
zaak ging over van vader op zoon. Tot het jaar 2000 verkocht J. Laureyssens
koffers en handtassen in leder. Steeds paraat om professioneel advies te geven.
Er lag een groot assortiment van portefeuilles, paraplus en schoudertassen.
In nummer 67 was tot 1953 een snoepwinkeltje dat uitgebaat werd door de ouders
van Gaby Truyen. Het gezellige snoepgoedwinkeltje met de houten kasten tegen de
muur. De ontelbare glazen potten op de schabben netjes naast elkaar. Al dat
lekkers, al die felle kleuren. Kinderen keken met open mond en je zag ze
denken: - is dat allemaal snoep? Lust ik dat wel? Wat zal ik nemen? Op de
toog, meer op ooghoogte, nog meer van die glazen bokalen met zoethout,
ulevellen, nougat, druivensuiker, chocolade, dropveter, kauwgom, enz.
Winkelpand nummer 69 werd vanaf 1980 eigendom van Roelofs. Snelschoenmakerij
Driehoek' vestigde zich hier met sleuteldienst en alle onderhoudsproducten. Ook
dit pand staat sinds kort leeg. Het moet ook afgebroken worden. De
schoenmakerij verhuisde naar de Kloosterstraat.
Het hoekpand nummer 73 in de straat werd in de jaren 1970 een kruidenierzaak
met de naam 'Smash'. Vanaf 1979 werd het stockhuis 'Sigo'. Als laatst in 1981
kwam 'Alcolor'. Een speciaalzaak in verven, behang en binnenhuisinrichting. In
2013 is het voorgoed gedaan.
De
winkelpanden met de nummers 63 tot en met 73 staan leeg. Ze werden opgekocht
door glazenmaker Danny Lauryssens. Deze panden worden met de grond gelijk
gemaakt. Wat er in de plaats komt is het voorjaar 2016 nog niet geweten.
--Pand
nummer 75 bestaat niet meer, maar tijdens de jaren 1950 1960 was hier nog een
schrijnwerkerij gevestigd.
Ernaast is nummer 77 waar vooreerst een textielwinkeltje was waar men ondergoed
en slaapkledij verkocht. We kennen allemaal nog Vishandel bij de Jos' tot het
jaar 1980 ongeveer. Na de Jos kwam Vishandel Traiteur 'De Wit' tot 2004.
Thuisbezorging van koude schotels, verse vis en schaaldieren.Het winkelpand werd enkele jaren geleden
gerenoveerd tot een gezinswoning.
Het huisnummer 79 was altijd al van Vlyminckx. Een boetiek met kwalitatieve
kledij voor haar en hem. Casual of feestkledij met betaalbare topmerken.
In het nummer 81 was sinds begin 1970 een zaak in elektriciteit,
huishoudartikelen en geschenken in tin van Roelans-Vervloet. De zaak stopt in
1988.
Winkelpand nummer 83 is tot 1994 een kinderkledingzaak geweest van Benito met
een grote keus in eerste communiekleding. Eind 1978 kwam er een nieuwe eigenaar
in de zaak. Enkele vierkante rode tegels zijn van de moderne voorgevel
gevallen. Sinds enkele jaren lijkt het alsof de benedenverdieping leeg staat.
Nummer 87 was decennia lang een krantenwinkel. Eerst bediende Maria Reusen haar
klanten die voor ze naar hun werk vertrokken nog vlug een krant of tabak kwamen
kopen. Later nam Liliane de zaak over. Rookwaren, snoepgoed en een depot van
lotto en toto. In 1996 sluit de winkel en wordt de zaak gerenoveerd tot woning.
De zoon van Liliane bleef nog een tijd het gerenoveerde pand bewonen.
In het pand nummer 89 was rond 1960 al sprake van café 'Den Akkordionist'. In
het begin van 1980 veranderd de naam in café 'Lambeth Walk' met lokaal van 'FC
Lambethboys' en vogelpikclub 'De Optimisten'. Tot 1995 kon je terecht 'bij
Betty en Dré'. Het jaar daarop werd het café 'Den Dreihoek' genoemd. De eerste
uitbaters waren Ria Wouters en Ronny Somers tot 1999. De volgende biertappers
waren Marie-Louise en Tavi tot 2008. Als laatste uitbater van café 'Den
Dreihoek' was Katia achter de toonbank te vinden. Na maanden van leegstand
wordt het pand in september 2015 café 'Infinity Lounge'. De mooi gerestaureerde
zaak is zes dagen per week geopend vanaf 16:00u.
In het hoekpand Korte Sterrestraat/Driehoekstraat nummer 91, werd voor het
eerst gesproken van een paardenbeenhouwerij tot eind jaren zestig. Terwijl het echtpaar
in de winkel stond bracht dochterlief de bestellingen rond per fiets. In die
tijd was de paardenslager populair omdat het vlees van paarden goedkoper was
dan bij de gewone slagers. Naderhand werd het pand gerenoveerd en kwam apotheek
Van Soetendael in de plaats. Vanaf 2001 wordt het 'Apotheek F. De Loecker'. Net
zoals de huisarts is een apotheker de dag van vandaag een belangrijk persoon in
de gezondheidszorg. Het zijn niet meer de pillendraaiers van weleer maar
verantwoordelijke specialisten bij uitstek van geneesmiddelen.
Nummer 93 is een breed pand waar de familie Vidal een meubelzaak uitbaatten. De
oudste zoon nam de zaak over maar verhuisde naar een grotere locatie op
Schoonbroek. Vervolgens werd in de Driehoekstraat, rond 1992, de zaak 'Modieus'
genoemd. Een zaak met naaibenodigdheden en geschenkartikelen. In 2006 vinden we
'TTF Verwarming in het pand. Materiaal voor zelfbouwers en installateurs.
Achter de gevel van nummer 95 was rond 1960 de zelfbediening 'bij de Puit'
gevestigd. Later nam de zoon de zaak over en veranderde de naam in J. Maes
Pollet. Voeding, diepvriesproducten, groenten en fruit met als specialiteit:
fruitkorven. Maes-Pollet zet zijn activiteiten verder verderop in de straat.
In 1986 neemt dagbladhandel Vinck hier zijn intrek. In 1992 komt hier Mc Crecor
dagbladwinkel, een zaak met eveneens knuffeldieren en fantasieartikelen. In
1998-99 is 'Megapolis' aan de beurt. Daarna werd dit een verkooppunt van Video,
CD en DVD 'Videoland'. Nu is hier schoenen De Meyer' gevestigd. Schoenen je
kan niet zonder. Door het rijke aanbod is het moeilijk kiezen. Merkschoenen
zijn in en een fashion lover vindt steeds zijn schoenen in verschillende
stijlen en prijzen. Naast de schoenen heeft de winkel over het algemeen een
reeks prachtige accessoires die je look van kop tot teen vervolledigt.
In nummer 97 was eveneens rond 1960 de zaak gevestigd van Geudens. Met verkoop
van elektrische toestellen, TV en HI-FI. In 1997 komt er 'Haarstudio Kris' in
het pand. Kort daarop neemt Videoland dit pand over en breidt zijn zaak uit
naar dit adres. Na de sluiting wordt het pand een verkooppunt met snoep- en
drankautomaat. De toestellen worden gratis ter beschikking ingezet. Alle
combinaties zijn mogelijk en uiteraard zijn de prijzen aan de kasten
instelbaar. Daarnaast zijn de meeste toestellen voorzien van een spaarstand die
wel tot 35% energiebesparend zijn. Een team van automatenverzorgers staan
steeds paraat.
Nummer 99 werd een zaak van Jill Fashion in 1989. Verdere gegevens ontbreken.
In pand nummer 103 was vlak na WOII de uitbater gestart met de verkoop van
dranken. Van frisdranken, bieren en sterke dranken. Vervolgens werd in het pand
het naaiwinkeltje Huis Miranda open gehouden. Een gevestigde waarde voor die
tijd. Men vond er steeds een uitgebreid gamma aan naai- en breigaren, knopen,
wol, naalden te veel om op te noemen. Ook kleine herstellingen werden met de
grootste zorg uitgevoerd. In 1994 komt 'Frituur Oriënt' met Chinese
specialiteiten om mee te nemen in dit pand.
Op het nummer 109 was tot 1976 Kapper/parfumerie Van Wesenbeek gevestigd. In
1977 werd de winkel 'Ekeren sport' geopend met verkoop van alle sportartikelen,
bekers, medailles en plaketten. Uitgebaat door de kleinzoon vande bekende familie Pauwels die een schoenenzaak
uitbaatten in de Dorpstraat. In 1983 hangt aan de gevel een neon lichtreclame
van Golden Town, een Chinees restaurant, alleen om mee te nemen. De Chinese
keukens werden door migratie over de hele wereld verspreid. De uitbaters hebben
zich aangepast aan de verschillende grondstoffen en smaken van de lokale
bevolking.
Nummer 113 was duidelijk vroeger ook een winkelpand. Hier was het
kachelwinkeltje van Fons Frut gevestigd. Uit goede bron verneem ik dat Fons
zelfs een bekwame loodgieter was.
Ook nummer 127, hoek Bosstraat/Driehoekstraat is nog duidelijk een voormalig
winkelpand. Het was van na WOII dat er een bloemenwinkel werd uitgebaat. Al
jaren is de rolluik neergelaten tot op een 30 à 40 cm van het raamtablet.
Slechts wat mini cactussen, kabouters en wat snuisterijen doen vermoeden dat
het pand nog bewoond is. De voormalige inkom is afgesloten door een hekje.
Het kleine smalle huisje, nummer 133, heeft geen verdiep en lijkt onbewoond.
Vlak na de Tweede Wereldoorlog was hier een bescheiden kruidenierswinkeltje. Ze
verkochten voornamelijk snoep.
In nummer 135 werd eerst een winkel uitgebaat met huishoudartikelen. Een
voormalige drogisterij zeg maar. Na de sluiting kwam er een verdeler van oliën
en vetten. Met de vele garages in de buurt was het een bloeiende verdienste. Nu
is het al decennia lang een Turks restaurant met de naam 'Bosphorus'. De Turkse
keuken is vooral bekend om zijn kebabs. Een restaurant heeft echter nog meer
Turkse specialiteiten op de menukaart staan. Vooral liefhebbers van vlees en
vis, maar zeker ook voor vegetariërs stillen hier hun honger. Lang tafelen is
een Turkse traditie.
--In
nummer 137 woonde een zelfstandige visboer. Het was en is geen winkelpand. Hij
verkocht de verse vis van deur tot deur. Met paard en kar deed hij zijn ronde
in het centrum van Ekeren.
--Het
huis met nummer 145 heeft een zijpoortje waarlangs, in de jaren vijftig van
vorige eeuw, de fietsen werden binnengebracht voor reparatie. Hier, achter de
woning was de fietswinkel en atelier van Sander Staes. Enkele jaren geleden was
op dit adres nog een Kinesiste actief. Ruimte genoeg.
--
Nummer 151 is een huis in de rij maar was vroeger een kleine kruidenierszaak
met vooralverkoop van kolen. De
uitbaters stonden met bloemen van Camelia op de wekelijkse markt.
--Naast
nummer 163, naast Van de Leur, was een atelier die verhuurt werd aan
kunstschilder Collignon en een fotograaf waarvan ik de naam schuldig moet
blijven.
Nummer 193 is 'Studio Naturel' gevestigd met als specialisatie Pedicure. Het
vak is meer dan alleen maar knippen en lakken van nagels. De meeste klachten
gaan over eelt en likdoorns of pijnlijke ingegroeide nagels.
--Nummer
195. Een gewoon huis in de rij. Hier was na WOII de woonplaats van melkboer
Pierre Geeraerts. Een groothandelaar of melkerij leverde gepasteuriseerde en
gesteriliseerde melk op dit adres. De Perre laadde een stootkar vol met
melkflessen, eieren, boter en platte kaas. Daarna werd alles bij de klanten
afgeleverd. Na zijn ronde stalde hij zijn kar in de Kloosterstraat. Met dank
aan Agnes Geeraerts.
--Naast
het huis met nummer 201 kwam een taxi maatschappij het een tijd proberen in
late jaren van 1950. Taxi Van Mol was vooral gespecialiseerd in verhuur van
ceremoniewagens voor huwelijken. Vervolgens nam dochterlief het pand over en
trouwde met Jos Van de Velde. Josdistribueerde melk tot bij de bevolking. Nog een melkboer. De verkoop
zat in de lift en er waren leveranciers te kort. Alles werd toen nog met de
handkar geleverd. Jos was een uitzondering. Hij bezat een paard om voor zijn
kar te spannen.
In nummer 223 vinden we eerst de meubelzaak van Bruyninckx. De drie broers
maakten de meubels op maat in het ruime atelier achteraan de woning. Vervolgens
kwam Van Gansen Motors. De firma breidt uit en verhuist naar Leugenberg. Nu
vindt men hier Paint @ Home bvba, een zaak voor professionele- en
vrijetijdsschilders. Verven en toebehoren vanaf 2012.
Even een stuk terug in de tijd. Nog voor het spoorwegviaduct en voor de
begraafplaats. Vanaf Boerendijk tot aan hoeve Linders was hier alles
landbouwgrond. Hectaren groot. De laatste zelfstandige burgemeester van
Oosterweel, Jozef van Look, kocht eind 19de-eeuw alle gronden op. Jozef van
Look werd geboren op 16/04/1861, en tevens de grootvader van Agnes Geeraerts
uit nummer 195. Vervolgens werd een deel overgekocht door de spoorweg voor een
goederenlijn. Kort daarop, in 1909, kocht de gemeente een paar hectaren grond
voor de nieuwe begraafplaats. Jozef van Look gaf opdracht om naast de begraafplaats
een café te bouwen voor de knecht. Jozef van Look stierf in Oosterweel op
22/06/1949 op de leeftijd van 88 jaar. Zijn grafmonument werd in 1965
overgebracht naar het Schoonselhof. De laatste uitbaters van het café waren de
ouders van Helene of Rene. Zij waren op hun beurt de uitbaters van het
frietkraam dat eerlang op het Kristus Koningplein stond. Voor de uitbreiding
van de begraafplaats werd het café van Brouwerij 'De Palm' onteigend. Eigendom
van de familie Rottiers-De Boeck. De huurder en uitbater Jozef Van Hees werden
schadeloos gesteld. De begraafplaats, aangelegd in 1910, is ter vervanging van
het kerkhof rond de St-Lambertuskerk. De monumentale hoofdingang met
smeedijzeren hekwerk werd laatst nog gerestaureerd.
Aan de overzijde, nummer 274, is het voormalige gemeentemagazijn 'De Vinck'.
Hier zijn wij, ex collega Paul Verschueren en ik, als jonge knapen op 1 april
1976 onze carrière gestart als ongeschoold werkman. Naast het magazijn heeft
jaren de groene barak gestaan van de boogschutters: De Dry Akers. De
Koninklijke Doelmaatschappij werd in 1846 opgericht en vond sinds februari 2013
een nieuwe locatie in de Bist 41D.
Het complex achter nummer 270 is van Proftech en De Bruyn nv met
koelinstallaties. We vinden ze de dag van vandaag terug in de supermarkten.
Individueel of volledig samengebouwd tot een grotere installatie. Een
servicedienst staat 7/7 klaar voor eventuele pech. Onderhoud is geen luxe.
Op nummer 268 is nog steeds de steenkapperij van de gebroeders De Hert
gevestigd. Een infobord vermeld dat er gedeelten te huur worden aangeboden.
De
speeltuin van 'Den Bunt' is naast het goederenspoor gelegen. De speeltuigen
zijn echt aan vernieuwing toe.
In een rijhuis, nummer 216, is de praktijk gevestigd van dierenarts dokter Sven
Franck . Over het algemeen behandeld een dierenarts huisdieren zoals katten,
honden, konijnen of vogeltjes. Een dierenarts die gericht is op landbouwdieren
zoals paarden, koeien, schapen of geiten noemen we meestal een veearts.
--Het
nummer 200 is een gewoon huis in de rij waarin Jos van Looveren woonde. In de
jaren na 1950 deed hij zijn ronde als visboer met paard en kar. Later kocht
hij een auto en kon hij zijn ronde uitbreiden naar Sint-Mariaburg en Ekeren
Donk.
In het nummer 192, een gewoon rijhuis, was rond 1977 tot 1979 J.
Geysen-Lambrechts Vervoer gevestigd. Het goederenvervoer gebeurt al sinds 1856
met een vrachtwagen op stoom. Nu staan we op de snelwegen vaak stil in de file
tussen de tientallen grote angstaanjagende trucks met containers, of tankautos,
lawaaierige koelwagens en/of veewagens. Het einde is nog niet in zicht.
--In
het rijhuis met nummer 190 heeft het echtpaar Pierre Priecie en Agnes Geeraerts
gewoond na hun trouwdag. Agnes was de kleindochter van Jozef van Look. Pierre
was toen zelfstandig leurder met onderhoudsproducten van Frag. Hij deed deze
job van 1966 tot en met 1973. De producten kwamen van Frankrijk en een zekere
Agnes leverde de waren af bij Pierre thuis.
--In
rijhuis met nummer 188 moet nog een kruidenierszaak geweest zijn van Geldolf.
Op het nummer 186 staan sinds 2013 gerenoveerde duplexappartementen. Ze werden
oorspronkelijk gebouwd in 1970.
Het nieuwbouwcomplex met nummer 182/2 is het notariskantoor van Eric De Bie.
Een zandweg ernaast leidt naar de muziekacademie.
Op
20 januari 2003 wordt begonnen met de aanleg van de rotonde op het kruispunt
Driehoekstraat/Boerendijk/Jaak Vanhaesendonckstraat.
Pand nummer 180, is de voormalige beenhouwerij Mertens. Op de zijgevel is de
naam moeilijk leesbaar door het veeltallige groen dat er groeit. Na de sluiting
van de beenhouwerij kwam begin 1990 Poelier Cor Hofkens in dit pand. Ook niet
voor lang. De grote supermarkten verkochten eveneens wild en gevogelte. Zelfs
goedkoper dan een poelier. De kleine man ging failliet. Het gordijn van de
vitrine is thans opzij geschoven. Het interieur is nog gedeeltelijk aanwezig.
De witte tegels tegen de muur lijken alsof ze gisteren net werden geplaatst. De
hoge weegschaal staat op een antieke kast tegen de muur. Rechts, tegen een andere
muur, staat een open kast waar conserven, verschillende soorten kazen,
melkflessen en bereide schotels uitgestald waren. Nu zijn de schabben
volgestouwd met grote en kleine boeken. Tijdens de kerstdagen wordt de vitrine
rijkelijk versiert met sfeerlichtjes en snuisterijen. Nostalgisch.
In nummer 170, een gewoon rijhuis, laat een papiertje voor het raam weten dat
op dit adres 'Elektro De Cnodder P. gehuisvest is.
Op nummer 168 werd rond het jaar 1970 tot 1980 café 'De Bossen' uitgebaat.
Het nummer 164 was eveneens een winkel van Beenhouwerij Mertens in 1975. De
uitbater is de zoon van beenhouwerij Mertens van pandnummer 180. Vanaf 1981
werd het 'Vishandel Neptunus' met bereide visschotels. In 2015 is hier 'Het
Diensteneiland bvba' gekomen voor poetshulp en strijkservice. De poetshulp zijn
goed opgeleide en betrouwbare werksters. Zij worden op hun beurt ondersteund
door een team van consulenten.
Niet echt een winkel op nummer 156 maar toch broodnodig in onze samenleving. In
de woning, is de tandartsenpraktijk van Eric Degeeter.
In de grote hoge inrijpoort van nummer 152 was na WOII een ijsventer gevestigd.
Bij gebrek aan een koelkast waren de mensen verplicht om ijs te kopen en in de
kelder te leggen om hun waren fris te houden. Men leverde voornamelijk aan
cafés. De uitbater was een familielid van Holemans. Later werd het pand een
plaats waar uien en aardappelen werden geleverd. Na een grondige wasbeurt werd
alles gepeld, geschild, versneden en verpakt in plastieken zakken. Zo vinden we
fotos op FB Ge zijt van Ekeren als ge , geplaatst door Danny Lauryssens. Op
deze fotos, uit de oude doos, staan vier vrouwelijke werknemers van de firma
Lauryssens. De dame links is wijlen Paulette Lauryssens, moeder van Peggy
Taeymans Parmentier. De tweede dame is Diane en de laatste is Mariette
Vandenbosch. Studenten die een centje wilden bijverdienen mochten steeds komen
helpen. De volgende fotos tonen ons studenten die een centje willen
bijverdienen en bij de firma een handje komen toesteken. We zien Sandra
Driessens en haar vriendin naarstig uien pellen. Op de volgende foto vinden we
eveneens Sandra, dit keer naast haar broer Peter, vergezeltmet Yves en Serge Smeesters. De volgende dag
werd alles terug opgeladen en geleverd aan restaurants, frituren en grote
evenementen. De uienschoonmaakbedrijf was eigendom van de ouders van Danny
Lauryssens. Een nicht van Danny runde de zaak hier. In 1991 werd het pand
verhuurt aan Drankencentrale met Café Service. Daarna komt er een
verhuurbedrijf van bouw- en tuinmachines. De toepasselijke naam was
'Rent-o-ven'. Momenteel is er geen bedrijvigheid meer.
Pand nummer 140 was café 'Harmonicaïst' in de vroege jaren van 1960.
Schoonbroer Hubert wist nog te vertellen dat Nelly dHondt hier regelmatig
optrad. De Ekerse blonde begeleidde zichzelf op haar accordeon. De eerste
bekende uitbaatster van het etablissement was Leentje die de zaak draaiende
hield, van 1983 t/m 1985, met vogelpikclub 'we zullen zien'. Van 1986 tot 1990
hield Robert de zaak open. In 1991 werd het etablissement uitgebaat door Krol
en Rita. In 1992 kwam 'Marlene en Robert' het proberen. Later werd het café nog
'The Kid' genoemd maar in 1999 veranderde het pand nogmaals van naam. Men koos
unaniem voor: 'Café Happy Days'. In 2003 was het voorgoed gedaan. Het pand kwam
leeg te staan en begon te verkommeren. Het jaar daarop begon men met de
afbraak. Nu, 2015, staat er een gloednieuwe woning met handelspand. Het gebouw
is nog niet bewoond.
Na de Lange Sterrestraat verhuist Verbaenen Aluminium en IJzerconstructie in
1986 naar dit atelier op nummer 138 tot 2004. Tijd om met pensioen te gaan.
Op nummer 120 was eerlang supermarkt Boss gevestigd. Daarna werd het Priba.
Vervolgens kwam Unic als grootsupermarkt dat gerund werd door drie broers.
Onze zoon Edwin wist nog te vertellen dat er rechts, opzij van de parkingoprit,
drie benzinepompen stonden. Af en toe gingen we er tanken. Unic Ekeren en Unic
Hoevenen was van de Fons. Unic Luchtbal werd beheerd door een tweede broer,
dat naderhand omgevormd werd door de bekende bowling. Een derde broer vestigde
een Unic in Berendrecht. Na overname werd dat een Delhaize. Terug in Ekeren dan
werd Unic overgenomen door 'GB Partner'. Een tijd lang, ongeveer zes maanden,
werd de zaak overgenomen door Starck. Tijdens het millennium veranderd de
naam in 'Lidl' met beenhouwerij 'De Vleesmeester'. Sinds april 2013 heropende
supermarktketen Lidl haar vernieuwde winkel na zes weken van renovatie. Vooral
de parking kende een sterke uitbreiding. Links, naast pand nummer 134, zijn nog
40 extra parkeerplaatsen bijgekomen.
Vanaf de Lidl tot aan de parking met het Geestenspoor werden na 1918 de sociale
woningen gebouwd door de gemeentelijke overheid.
In het pand nummer 52 was vroeger een fotograaf gevestigd. Van portretfotografie
tot portofolio, of van fotoshoot tot een canvas print.
Pand nummer 44 was ooit garage Caron geweest met verdeler Renault tot 1978.
Daarna werd het garage Autolux' van Pallemans Ludo. Alle herstellingen werden
hier gedaan tot 1983. In 1984 tot 1991 neemt Eric Jansen de zaak over maar
behoudt dezelfde naam. In 2002 tot en met 2010 komt Brandstoffen Edgar Joosen
deze garage overnemen om zijn vrachtwagen en materiaal in te stockeren. Achter
de garage zijn verschillende garageboxen.
Het nummer 40 was reeds in 1975 van Hasaerts juwelen en uurwerken. Einde 2014
wordt de winkel uitgebaat door een jonge Ekerse goudsmid en juwelier met een
bekende naam 'Schenkels Juwelier'. Hij is de ontwerper van o.a. 'Antwerpen
schittert'.
Het nummer 36 is gewoon een huis in de rij. Er is sinds de herfst van 2015 de
nagelstudio van 'La Lima' gevestigd. Altijd mooi verzorgd door Ekeren paraderen
met French Manicure. De gelnagels worden afgestemd op uw persoonlijke wensen.
Ook kunst- en harsnagels zijn te verkrijgen.
Het nummer 34 was in 1976 een private spaarkas van AV. De BAC spaar en
bankservice volgde in 1979. In 1994 tot het jaar 2000 start hier Bacob, een
bankkantoor om met enthousiasme te bankieren. Daarna komt Leonidas het
proberen op deze locatie. Ze verhuisden naar de Dorpstraat om hun cliënteel nog
beter te dienen. Het laatst was hier 'Snuffeltje' gevestigd. Een kledingwinkel
voor kinderen met houten speelgoed en geboortecadeaus. Nu eind 2015 staat het
pand te koop.
Winkelpand nummer 32 is tot 1976 van de Antwerpse Volksspaarkas. In 2007 neemt
een Bonbonbank het hier over. Een zaak met pralines en snoep. Sinds kort wordt
hier 'Work @ Home' uitgebaat. Een zaak van dienstverlening met dienstencheques.
Nummer 30 is een rijhuis. Vanaf dit pand runt Van Tichelen zijn zaak 'Algemene
Karweiwerken' met 'Platte daken en dakgoten'.
Het nummer 28 was vooreerst Huize Maria. Een huis voor armen en
hulpbehoevenden. Begin jaren van 1970 kwam Garage Verschueren in het pand. Een
verdeler van Toyota, met een toonzaal in het Geestenspoor 17/1. Vanaf 1990 komt
'Lingerie Vivy' in dit pand met nachtkleding, hartverwarmend ondergoed,
verleidelijk en sexy lingerie. Ook luxueuze badmode is hier te koop.
Het nummer 26 was vorige eeuw een ijssalon geweest. Het Gemeentekrediet heeft
dit pand een tijd gehuurd. Een stuk gemakkelijker, dan moesten de mensen niet
helemaal tot de Frans Harrewijnlan wandelen. In 2001 tot en met 2002 werd het
een Bacob Bank. Nu is het een AXA-bank met verzekeringen AFG.
De nummers 24 en 26 vormen samen Kadett & Kadeeke. In 1994 tot 1998 vond
men hier de toffe mode van baby tot tiener.
In pand nummer 22 is een Chinese keuken met meeneem gerechten gevestigd.
Nummer 20 was een zaak van Hofkens Cor, met wild en gevogelte, voor 1970. Vanaf
1980 komt er 'Druïde', een natuur- en dieetvoeding in het pand. In 1986 vestigt
Superette Maes zich in deze winkel. Vanaf 2006 vindt men hier de superketen
Blokker. Een zaak van betaalbare huishoudelijke artikelen voor geschenken en
interieur vestigt zich op de nummers 18 en 20.
Het nummer 14/1 was decennia lang een werf van Willy Huyskens. Tot 2005
verkocht de houthandelaar eerste keus Noors- en inlands hout en verder ook alle
bouwmaterialen. Na de nieuwbouw baatten de familie De Koker-Pittoors de Beobank
pvba uit. Een reclamebord in de inrijpoort maakt bekent dat hier weldra een
verkooppunt komt van elektrische fietsen. De zoon van Ludo Kanora maakt op zijn
site bekend dat: - Na meer dan 100 jaar ervaring in de fietsenbranche beslist
de 4de generatie om zich te specialiseren in bedrijfsfietsen met prima service
en snelle levering.
Op nummer 14 is ook al decennia lang een begrip in het dorp. Op dit punt is
café 'Den Aker' gevestigd. Voor 1975 is niet geweten wie de uitbaters waren.
Vanaf dat jaar was de klant welkom bij 'Leo en Anita' tot en met 1983. Er werd
gezorgd voor een Ekerse biljart academie en achteraan is een feestzaal met
enkele dartborden. De volgende uitbaters bieden zich aan in 1984. 'Linda en
Luc' houden de zaak open tot het millenniumjaar 2000. Nu is het 'Babs en Oli'
die hun klanten verwennen.
De handelszaak op nummer 12 is altijd een bakkerij geweest. Eerst was er
Bakkerij Huybrechts. Daarna kwam er brood en banketbakkerij van Spanoghe. Hij
verkoopt nog steeds warme broodjes en pistolets.
Op het nummer 10 had Jan Kanora in 1975 al een BMW garage tot 1989. Daarna
wordt er duchtig gerenoveerd en komt op dit adres speelgoedwinkel Kitty waar
men ook in beperkte mate vuurwerk kan kopen.
In nummer 8 was tot 1977 optiek 'De Bruyn' gevestigd. Daarna verhuist de zaak
naar de Dorpstraat. In 1984 tot 1990 komt de Famibank in dit pand. Van 1996 tot
2001 is hier B & D gevestigd. Een zaak van Lederwaren: handtassen,
paraplu's, handschoenen en reistassen. Een paar jaar geleden was dit een
dierenzaak 'Beestig winkeltje'. Nu kan je je gehoor laten testen in de 'De
Hoorwinkel'
Nummer 6 was in 1979 heel even Olde-Wolbers met alle elektriciteitswerken. In
1980-84 was een breiwol en handwerkwinkel bij 'Melissa'. In 1992 is het aan
'Argenta' die hier het pand 'groen' kleurt. Eind 1999 verhuist Argenta naar de
Dorpstraat. Het laatst werd hier nog Elektro Haven uitgebaat. Een winkel die
elektriciens uitzond. Een groot infobord vertelt dat binnenkort dit pand wordt
gerenoveerd tot een prachtig appartementsblok met 2 slaapkamers. In november
2015 begint de aannemer met de afbraakwerken van het pand.
In nummer 4 was van 1974 tot eind 1975 bierhandel 'Van der Molen' gevestigd.
In het nummer 2 was tot 1968 cinema Luxor gevestigd. Op 16 januari 1940 werd in
de cinemazaal het blijspel opgevoerd Tante Jutta uit Calcutta ten voordele
van het pakket van de Ekerse soldaat. (Bron: Ekeren in de Tweede Wereldoorlog).
Bij de aanvang van een film en ook achteraf stond een frituurbarak bij de
ingang. De uitbaatster, Bertha, deed in die tijd gouden zaken. Een puntzak
friet met mayonaise koste die dagen, rond 1964, 5 Belgische franken. (Met dank
aan Josee Van de Ven). Na de sluiting van de bioscoop werd er enorm
gerestaureerd en vestigde hier zich Superette Borms. Ook een 'doe-het-zelfzaak
Gamma' bouwmarkt vond hier onderdak van 1976 t/m 1980. Momenteel is Aldi hier
gevestigd. Na een reorganisatie besliste het management om de ingang in de
Driehoekstraat te sluiten. De supermarkt is uitsluitend bereikbaar langs de
Jozef de Weerdtstraat.
Bron:
Geschiedenis van het onderwijs te Ekeren, 1938, door Frans Bresseleers en
Hendrik Kanora. Jaarboek 13 van 1995. Heemkring Ekeren. Jaarboekjes Bierpruvers
en Facebookvrienden en met speciale dank aan Agnes Geeraerts en Pierre Priecie
uit Kapellen.
De straat
werd aangelegd in 1928 en noemde 'Beukendreef'. De nieuwe naam werd gegeven ter
ere van August Scheyvaerts. Hij werd geboren te Mechelen op 19 januari 1857.
Hij werd burgemeester te Ekeren in 1894 tot aan zijn dood, tijdens WOI, op 31
maart 1918.
De meeste
woningen in de straat bezaten een ondergrondse garage. Op enkele na zijn ze
dicht gemetseld omdat ze bij hevige regenval en na elk onweer onder water
stonden. De bewoners maakten er een oprit van en stallen hun wagen nu voor hun
woning.
In de
woning van nummer 21 was al in 1974 de 'Ekerse Rijschool' gevestigd. Daarna
kwam 'Van Velzen' in 1983, een campingshop. In 1988 was het de beurt aan
'Interlas'. Tot 1989 vestigde hij zich op dit adres voor verkoop en verhuur van
lasapparatuur.
Op nummer
67 woonde Wim De Schutter. Vanaf 2003 kon men bij hem terecht voor
elektriciteitswerken en sanitaire installaties.
Het nummer
83 was altijd al een bakkerij geweest. In 1975 was hier bakkerij Lauwers. 't
Warme Bakkertje nam het over in 1980 met patisserie, confiserie en ijscrème.
Speciaal brood voor kaastafels. Vanaf april 2007 verwelkomen we 'Bakkerij Tim
Mariman' met hun tweede zaak. De familie Mariman startte hun eerste zaak te
Kapellen in 2002 met alle dagen verse broodjes en alle soorten brood was
ovenvers te verkrijgen. In 2011 startte Tim een derde zaak in Heide-Kalmthout.
Achter een
garagepoort op nummer 40 was rond 1976 Dansschool Stoop gevestigd. Vanaf 1991
tot het millenniumjaar 2000 wordt het 'Dansschool Konings'. Het dansen ging
daarna verder in de Slijkweg 5 te Stabroek.
Eveneens
op nummer 40 was in 1979 de constructiewerkhuizen van Burgelman gevestigd.
Vanaf 1988 tot en met 1995 vinden we de werkhuizen van Renya. Er is geen zaak
meer te bekennen.
Op de hoek
met de Jozef De Weerdtstraat, nummer 66, hangt ter hoogte van het eerste
verdiep een Mariabeeld. Aangebracht tijdens WOII.
In het
grote hoekpand, nummer 124, was tot 1980 rookwaren Verbraeken-De Crom
gevestigd. Daarna kwam tot 1993 Valkenborg in dit pand met pralines uit eigen
werkhuis, uitgebreide keuze in aanstekers zoals Ronson en Silvermatch. Alle
merken sigaren en sigaretten. In 1994 neemt 'Elke' de zaak over. (2015)
Kannekenslaan
De straat
kreeg deze naam ter ere van Antoon Kannekens. Hij werd geboren op 13 augustus
1760, en stierf te Ekeren op 30 juli 1834. Hij was burgemeester in Ekeren van
1823 tot 1830. Hij woonde sedert 1822 op het 'Hof van Veltwijck'.
Tussen de
nummers 4 en 8 bevind zich een oprit naar de achterliggende garageboxen. Ooit
was hier een 'kolenboer' gevestigd die nog zijn ronde deed met paard en kar.
Het kolossale dier was een echte Brabander, je hoorde de kolenmarchand al van
ver komen aanrijden. De karrenwielen ratelden op de kasseien.
Nummer 12
is een gewoon huis in de rij. Op dit adres woonde, 1986-87, Jansen Johan. Hij
was inkoper en verkoper van tweedehandsgoederen. Een specialist in het 'logen
van oude meubelen.
Op het
nummer 16 was vanaf 1977 tot 1980 een culinaire aannemer van feesten,
huwelijken en recepties met de naam 'Traiteur Staal' gevestigd.
Het nummer
28 was een dameskledingzaak 'Iris' met als specialiteit grote maten. De zaak
werd uitgebaat van 1959 tot en met 1996 door de moeder van Linda Debeukelaer.
Nu is het een garagebox geworden.
Blarenstraat
De vroegere
Nieuwstraat wordt in 1931 Blarenstraat genoemd naar de bladeren van het gewas
dat er weelderig groeiden in de omgeving. In het verre verleden werd het hier
'De Bosschen' genoemd.
Op nummer
3 is het een bescheiden papier achter het raam geplakt dat de voorbijganger erop
attent maakt dat op dit adres de logopedisten Boiy Denise en Rabaut Irmgard
wonen.
Het nummer
19 is het statige gebouw gevestigd met op de gevel het opschrift Gemeentelijke
Bad- en Turninrichting van rond 1959. Op de benedenverdieping vinden we in de
voormalige badinrichting het consultatiebureau Kind en Gezin. Het eerste
verdiep is nog steeds de turnzaal met toestellen. De turn en dansclub 'Deugd en
Moed' traint hier enkele uren per week. Het logo van de gemeente is, ter hoogte
van het eerste verdiep, in de voorgevel ingewerkt.
De nummers
73-75 waren van Frituur 'bij Maria' met kip aan 't spit. Tegelijkertijd baatte
ze eeneethuis uit met de naam 'De
Blaren'. Een dagschotel kostte toen fr 150, dat was tussen 1980 en 1986. Na de
sluiting van het frituur en eethuis nam Colorama de panden over om zijn zaak
uit te breiden.
Het nummer
16 heeft al decennia lang neergelaten rolluiken. Toch is het nog duidelijk dat
hier een winkel werd uitgebaat. Een vriendelijke buurvrouw vertelt ons dat rond
het jaar 1975 hier een winkel was die 'stoven' verkocht. Uitbater A. Schoepen
was tevens aannemer van centrale verwarming.
Nummer 18
is thans een gerenoveerde woning, maar ook hier was in de jaren zestig, van
vorige eeuw, een kachelwinkel gevestigd.
In de nummers
42, 44a, 44b en 46 was tot 1990 een glasbedrijf gevestigd. In het boek Ekeren
in de Tweede Wereldoorlog van Frans Bresseleers lezen we en ik citeer: 27
augustus 1944, Overval. Tijdens de afgelopen nacht werd een overval gepleegd
bij 'Van Lent' glazenmaker in de Blarenstraat.
In 1979
staat kleinzoon Danny Laureyssens reeds geboekt als uitbater van het
glasbedrijf tot 1990. Hij breidde zijn zaak uit en verhuisde naar de
Leugenberg.
Op nummer
48 was café Perlak tot 1991 een begrip. Van 1984 tot 1987 werden de klanten
bediend door Gladys en Michel. Daarna was het de beurt aan Daisy en Marc tot
1990. De laatste jaren hielden Sandra en Jozef het pand draaiende. Na
verbouwingswerken is de post van de Veltwijcklaan 11 naar hier verhuist.
Ferdinand Pauwelsstraat
De benaming
werd in 1930 gegeven ter ere van de beroemde kunstschilder Ferdinand Pauwels.
Geboren te Ekeren op 13 april 1830. Als hovenierszoon woonde hij in zijn
jeugdjaren op het 'Zand', nu Veltwijcklaan genoemd, in de nabijheid van het
Veltwijckhof. Ferdinand werd leraar aan de kunstschool te Weimar en daarna
directeur aan het Koninklijk Academie te Dresden in Duitsland. Hij werd vooral
bekend door zijn muurschilderingen in de verwoeste Lakenhalle te Ieper. Op 28
maart 1904 sterft Ferdinand Pauwels te Dresden.
Van pand
nummer 1 is slechts geweten dat er coiffure 'Tijsmans' was van 1977 tot 1979.
Vlak voor
de 'Snooker Time', in nummer 4/1 was van 1987 tot en met 1990 een groenten en
fruithal.
Pand met
nummer 4 was al in 1974 een kruidenier met voedingswaren onder de naam 'Gys'.
Daarna was het de beurt aan E. D' Hoore. In 1977 startte hij een eliteslagerij
met zelfbediening van algemene voeding. Specialiteit van fondue en barbecue. In
1984 wordt dit pand een zelfbediening van 'Techno' met een kroonslagerij, 'bij
Jef en Godelieve'. Er is ook nog even sprake geweest van superette 'De Centra'.
In 1988 wordt er gerenoveerd en komt hier 'Snooker Time'.
Tussen de
huisnummers 24 en 30 is de oprit naar de parking van de Lidl.
Huisnummer
42 is de praktijkzaak van twee dierenartsen. Dr Van Tilburg en Dr T. Bouillon.
Deze laatste kennen we nog vanuit de Kattenberg.
Op nummer
102 prijkt de muziekschool van Ekeren die wordt beschouwd als de grootste
academie van de Antwerpse Scholengroep. De eerste steenlegging vond plaats op 9
mei 1981. Te midden van een nieuwe wijk wordt dan in 1982 dit complex in
gebruik genomen. De academie bezit een eigen concertzaal, een grote foyer en
een grote parking.
Geestenspoor
De straat
wordt genoemd naar het oude toponiem de Gheest van 1559. De oude Gheest of
Geest is een 'zandige hoogte of landtong'. Deze strekte zich veel verder uit
dan het huidige Geestenspoor: hij omvatte de streek van de 'Markt, Hagelkruis,
Het zand (Veltwijcklaan) en (de) Bist, kortom heel de hoge landtong die omzoomd
lag door het Waterland of het overstroomde Scheldegebied. In 1900 bestonden er
vele particuliere wegen in Ekeren. De Geestendreef was er zo één. In 1922 kocht
het gemeentebestuur de dreef aan van de familie Osy de Zegwaart. Na de nodige
aanpassingswerken werd de modderige dreef een volwaardige straat.
Tijdens WOII
noemde men deze wijk nog 'de Geesten'. Ik citeer uit het boek: 'Ekeren in de
Tweede Wereldoorlog' van Frans Bresseleers en Hendrik Kanora. 28 juli 1940, in
de nabijheid der villa van de rijksveearts Kenens in de Geesten ontploft een
handgranaat waarmee enige kinderen aan 't spelen waren. Een 12 jarige knaap
wordt vreselijk verminkt en gedood. Vier knapen lopen erge verwondingen op.
Op nummer
16 en 18 was in 1974 beenhouwerij 'D'Hoore' gevestigd. Hij verhuisde een paar
jaar later naar de Ferdinand Pauwelsstraat. Dan was het in 1977 de beurt aan
'Jan Kerschot' met een fijnkostslagerij. 1ste kwaliteit vleeswaren en koude
schotels op bestelling. (2015)
Pand nummer
30 is een mooie villa die gebouwd werd in 1898 voor August Van Nijlen, na
afbraak van enkele kleine vervallen woningen. De eigenaar verkocht de woning al
vlug in 1908 omdat er te weinig kamers waren voor een gezin met negen kinderen
en het personeel. De Belgische staat kocht de villa en verhuurde het als
buitenverblijf aan notabelen. In 1922 huurde rijksveearts Emile Kenens de
villa. Het beviel hem zo goed dat hij overging tot de aankoop van de woning op
24 maart 1927. Tijdens Wereldoorlog II sloeg het noodlot toe. Op 18 september
1940 kwam bij een bombardement een bom op de villa terecht. Hierbij werd de
rechtervleugel geheel vernield. In 1941 ging men de villa terug opbouwen en
kreeg het de naam 'De Geesten'. Dierenarts Emile Kenens verbleef de laatste jaren
van zijn leven in het Godshuis. Daar overleed hij op 24 augustus 1978. Hij werd
93 jaar oud. Dochter Paule bleef in de villa wonen tot april 1994. Inmiddels
was villa 'De Geesten' verkocht aan Dirk Van Gassen, zoon van fiscaal adviseur
Alfons Van Gassen uit de Ferdinand Pauwelsstraat. Samen met zijn echtgenote
Zita Kerstens renoveren ze de woning en bewoond de familie de villa vanaf 1994.
Het nummer
30/3 is al decennia lang een boekhandel van A. Verbraecken-Huybrechts met
boeken, schoolgerief en rookwaren. Vanaf 1994 tot 2008 krijgt de zaak de naam
'Kroniek' met een boek- en dagbladhandel. In 2009 neemt Kim de dagbladhandel
over. (2015)
Naast de
boek- en weekbladhandel, nummer 30/4, was de voormalige apotheek gevestigd die
verhuisde naar de overzijde, hoek Geestenspoor/Oosterlinckhoflaan. Na de
apotheek kwam er een beveiligingswinkel in het pand. Nu is het een moderne
woning.
Nummer 68
is niet echt een winkel maar een huis in de rij. Het is de verblijfplaats van
Frank Jansen met tuinaanleg en onderhoud sinds 1986. (2015)
Het nummer
17/1 is het winkelpand waar de firma 'J. De Vos' naar toe verhuisde in 1988 met
raamgarniering, vloer- en muurbekleding en geschenkartikelen. Peter De Vos nam
de zaak over in 2003. 'Interieur J.T.' nam dan op zijn beurt de zaak over in
2009 met verf en toebehoren, raamdecoratie en parketvloeren met stijladvies.
(2015)
De nummers
55 en 57 zijn gewoon twee huizen in de rij. Ze hebben enkele jaren gediend als
leslokaal tijdens de opbouw van de nieuwe school, De Waterval, in de
Veltwijcklaan.
Het nummer
71-73 is het 'Zorgbedrijf Hof De Beuken' gevestigd met 'Serviceflats
Geestenspoor' en 'Dienstencentrum Blankenberg'. Waarom Blankenberg? Tot in de
17de-eeuw stond er een 'Hof van Blanckenberghe' op de hoek Kloosterstraat/Bilderdijk.
Het hof wordt in 1592 vermeld als: een huysinghe van plaisantie geheeten
Blanckenberghe. Het Blankenberghof werd zwaar geteisterd tijdens het beleg van
Antwerpen in 1585. In 1665 bestond het hof niet meer, maar het toponiem
Blankenberg blijft voortleven.
Het naast
gelegen Hof de Beuken is een instelling voor bejaarden. De eerste steenlegging
gebeurde op 14 oktober 1967. In 1970 was de officiële inhuldiging. Het werd
beheerd door de toenmalige Commissie van Openbare Onderstand. Nu het OCMW.
Oosterlinckhoflaan
De straat
kreeg deze naam sedert 31 januari 1956. genoemd naar het Oosterlinckhof, dat
destijds op de hoek Veltwijcklaan en de huidige Oosterlinckhoflaan stond. In
1642 werd reeds het hof vermeld als: een stede, genaempt den 't Ooste(r)linck.
De
halfopen bebouwing met nummer 16 was de woning en praktijkruimte van dokter Van
Bulck Helena.
Op nummer
32 was, vanaf 1993, 'Schoonheidsinstituut 'Kenize' gevestigd met gelaats- en
lichaamsverzorging, manicure, pedicure, en ook verkoop van juwelen en
haarspelden. In april 2011 opent 'Metanoia' haar deuren op deze locatie. Een
infrarood- en saunatherapiecentrum van zaakvoerder en pedagoge Katrijn Van
Campen samen met psycholoog Steven Utsi.
Op nummer
48 heeft Charry Gysen van dit pand een Apotheek 'Farmafleur' gemaakt nadat hij
verhuist is vanuit het Geestenspoor nummer 30/4.
In
huisnummer 31 was van 1983 tot 1986 een zaak van de 'Gebroeders Van Brempt' met
sanitair en centrale verwarming, steeds vergezeld met: 'altijd goede raad!'. De
firma verhuist naar de Ekerseveldslaglaan te Schoonbroek.
In pand
nummer 51 was een firma opgestart in sanitaire installatie en centrale
verwarming. Vanaf 1977 tot 1980 kon men terecht bij P. Thijssen.
Tekst: Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs.
Bron: 'Ekeren in de Tweede Wereldoorlog' van Frans Bresseleers en Hendrik
Kanora. Jaarboek 12 van 1994. Heemkring Ekeren. Jaarboekjes Bierpruvers en
Facebookvrienden en Stad Antwerpen.
Zo
genoemd omdat de straat leidt naar de kom van het dorp.
Vooraan
tegen de straat, op de plaats van het Kristus Koningplein, stond
vanaf 1621, hoeve 'De Swane'. Ze werd vernietigd door een bominslag
op 6 januari 1945. De boerderij werd nooit meer opgebouwd.
Het
grote hoekpand, nummer 9, was al in 1976 'Kapsalon Antoine'. Een
heren en dameskapsalon met de allerlaatste nieuwigheden zoals:
mini-vague, permanent en haar verven door geschoold personeel.
Klantvriendelijkheid, kwaliteit en service stonden bovenaan op hun
lijstje. Vanaf 1978 opende Antoine 'Salon Marie-Antoinette' op de
eerste verdieping. In 2006 stopten ze met hun zaak en kochten een
eigendom in de Bistkapellei. Immo De Laet nam het hoekpand over.
Het
pand nummer 11 was al café 'De Koperen' van voor 1970. Om de
stamgasten te vermaken werden er spelen aangekocht: een tafelvoetbal,
sjoelbak, dartbord, kaarten en een houten schaakspel. Een jukebox
zorgde voor een gezellige noot. Vanaf 1976 tot 1983 werd de zaak van
'Stan en Meintje'. Zij zorgden ook voor het sportlokaal van FC
Ekeren. Bij 'Pelckmans Viviane en Stan' kon je terecht tot 1987. In
1988 werd het 'bij Julia en Jos'. Als laatste hielden 'Jeannine en
Marc' de zaak open tot 2010. Vanaf dat jaar is het café gesloten.
Renovatiewerken zijn al een tijd bezig. Het pand wordt op het
gelijkvloers een winkel.
Op
nummer 13 vestigde zich in 1974 tot 1975 Walt's Music, een zaak met
fonoplaten. In 1977 tot en met 1990 kwam Walho's Foto Express,
kleurenfoto's klaar op één dag en slechts 12 fr per foto. In 1991
neemt 'Foto Dali' de fakkel over en verhuist enkele maanden later
naar het nummer 33 in de straat. Vanaf het jaar 2000 vinden we
Argenta, uitbater Gino Smits, in dit pand.
Het
nummer 15 staat al enige tijd te huur.
In
winkelpand nummer 17 start vanaf 1974 'Gidalux' schoenen. In 1983
vestigt Boetiek Piccadilly zich hier met dames en herenkleding tot
maat 56. De tijd dat dames en heren met een maatje meer binnen bleven
is voorgoed verleden tijd. Nu kunnen ook die mensen zich meer modieus
en elegant kleden. Ook verkoop van herenondergoed en zwemslips. In
1993, en tot op heden, vestigt zich hier de zoon van
bakkerij-patisserie Bossuyt met een tweede zaak .
Eerst
vestigt zich in nummer 19, voor zover we weten, in 1970 lederwaren
'Vossen'. Ze beschikten over een damescollectie van leder met talloze
modellen in verschillende kleuren. Handtassen, met uitgebreide
collectie van modieuze merken. Verder ook portefeuilles, broekriemen,
schrijfmappen en veel meer. In 1980 verkoopt Kitty hier speelgoed.
De verkoop van Nintendo spelcomputer 'Game en Watch' zit vanaf dat
jaar in de lift. Ook de 'Rubiks kubus zorgde toen voor een echte
hype. Als de schoolvakantie nadert worden de rolschaatsen voor de
vitrine tentoongesteld. Kitty verkoopt ook lederwaren en vuurwerk.
Voor de feestneuzen hangen er een groot assortiment aan
carnavalsartikelen. Kleding, maskers en versieringen. Vanaf 1990 tot
2002 komt zakenkantoor Koen De Bie nv dit pand uitbaten als makelaar
in verzekeringen. In 2011 is er sprake van Bella Vita, een Pita,
pasta en pizzazaak van Kubilay Narli. (2015)
Op
nummer 19/1 was een depot van de gebroeders Joosen. Kolenhandelaars
van 1974 tot 2001. Kolen zijn nog steeds een goedkoper alternatief
voor olie of gas. De meest gevraagde kolensoorten waren en zijn nog
steeds: antraciet en cokes. Enkele jaren geleden was hier Finpoint,
een bank en verzekeringskantoor gehuisvest. Thans staat het pand te
huur.
In
pand met nummer 21 is een nachtwinkel gevestigd. El-Bat met groenten
en fruit. De nachtwinkels maken ondertussen deel uit van onze
samenleving. De openingsuren zijn voorzien vanaf 18:00u tot 07:00u.
In
nummer 23 kwam rond 1978 een An-Hyp, spaarkas en kredieten. In 1983
beloofde men de spaarder nog 11% intrest. Vanaf 2001 komt AXA Bank
van Pacco Marco in dit pand. In 2003 is OMOB Bank hier gevestigd.
Kasbons, Spaarrekeningen en leningen. Al enkele jaren is Navada een
begrip in de Dorpstraat. 'For a total of beauty' is de slogan van de
winkel met een enorme gamma aan lichaamsverzorging zoals onder
andere: piercings en accessoires, juwelen en nog veel meer.
Het
nummer 25 heeft in 1998 een Citi Bank in dit pand. Vanaf 2004 neemt
Jetaircenter Copco Travel: 'voor al uw reizen' de fakkel over. Deze
zaak is een onafhankelijk reiskantoor dat bestaat sinds 1996 in
Ekeren, Schilde en Kessel. Het kantoor werkt eveneens samen met
Thomas Cook, Club Med Naast deze touroperators biedt Copco Travel
ook groepsreizen aan die begeleidt worden door iemand van het
kantoor. (2015).
In
nummer 27 had 'Begrafenissen Holemans' vanaf 1974 tot 2012 zijn
winkel met begraafplaats accessoires. Vanaf 1 augustus 2015 opent
'Frituur De Markt' hier een nieuwe zaak nadat hun kraam het Kristus
Koningplein moest verlaten. 'Bij Lindsey' staat erop de vitrine te
lezen.
Nummer
27/1 was reeds in 1978 'Optiek De Bruyn' gevestigd. Met verkoop van
brillen en contactlenzen, alsook anti allergische cosmetische
producten tot 2006. Sinds 2015 is er een S'Styling damesmode en
accessoires in het pand.
Het
nummer 29 was volgens kenners de zaak 'Bus Bakkerij' in 1976. Ik weet
niet wat ik mij daarbij moet voorstellen. In 1984 was hier kleding
'Kadett' gevestigd. In 1994 tot 1997 is 'Vision' aan de beurt. Een
zaak met uitsluitend herenkleding. Stilaan doet de betaalkaart zijn
intrede. Deze zaak was er op voorzien. Al enkele jaren is dit een
pand voor onafhankelijk en transparant advies 'De Leenmeester'.
In
het nummer 31 was vooreerst 'Shoepost' gevestigd. Daarna schrijven we
geschiedenis. In dit winkelpand komt tijdens de lente van 1976 foto
Dali. Na de sluiting in 2010 worden de panden terug apart verhuurd en
komt boekhandel 'Club' eerst in het pand. Vervolgens wordt het de
'Standaard Boekhandel'.
Nummer
33. In de jaren zestig was er sprake van café 'bij zwarte Maria' op
deze plek. Begin jaren 70 van de twintigste eeuw kwam '3 Suisse' dat
werd uitgebaat door Mevrouw Van Bergen-Slegers. Hopen wol en sokken
gingen over de toonbank. In 1989 vinden we hier het 't Ekers
Krokantje. Met alle dagen verse koeken, croissants en baguette. In
1992 neemt 'Foto Dali' dit pand over om zijn zaak uit te breiden. In
de zomer van 2010 sluit na 34 jaar het familiebedrijf Dali haar
deuren. De reden voor de sluiting van de fotozaak zijn de krimpende
winstmarges van de laatste jaren. De panden worden terug gescheiden.
Nu, 2015, noemt het hier 'Bet90' een winkelpand met sport
weddenschappen.
Op
nummer 35 was tot 1987 café Royal gevestigd 'bij Jos en Tinneke'.
Vanaf 1988 staat hier een modern nieuw pand waarin op het
gelijkvloers en 1ste-verdiep Ludo Kanora zijn fiets- en
bromfietswinkel en herstelplaats heeft.
Op
nummer 4 vinden we al in 1974 Bank Brussel Lambert. Vanaf 1988 tot op
heden is hier Texty Life, de nieuwe kledingreiniger gevestigd. (2015)
In
nummer 6 was sinds de jaren 50 van vorige eeuw sprake van
'Drogisterij Lauwers'. Een winkel met onderhoudsproducten, make-up,
juweeltjes, verf en behang. In 1995 sluit de zaak en tot op vandaag
blijven de rolluiken gesloten. (2015)
Pand
nummer 10 was van 1990 tot 1992 een wetenschappelijke voetverzorging
na afspraak van Chris Ghys. Op het nummer 24 vinden we ook zijn naam.
We kunnen de twee panden niet aan elkaar hechten. In 2009 komt hier
bistro 'Anders dan Anders'. Uitgebaat door Andy en Peter. Voor een
drankje, een snack, wafels of pannenkoeken.
Het
nummer 12 was in 1974 'Vepe-Shoe Mode'. Kwaliteit en bediening waren
de troeven. In 1984 werd het pand grondig gerenoveerd en An-Hyp bank
vond zijn weg. In 1988 werd het een winkel met de klinkende naam
'Diro shoe', een schoen- en lederwarenzaak. In 1994 opend 'Optiek
Warlop' hier zijn zaak met optometrie en kontaktlenzen.
Op
de gevel van nummer 14 is nog duidelijk te lezen 'De Regenmantel'. In
deze zaak was confectie kleding van Van Dijck te koop. Ze wordt
vernoemd van 1974 tot 2011. Nu een woning.
Pand
nummer 16 was in 1974 tot 1980 een handelszaak dat 'Cado Appermont'
noemt, met verkoop van goud, zilver en uurwerken. Remy Appermont laat
'Cado' vallen in 1981 maar verkoopt nog uurwerken en juwelen.
Specialist in hang- en staanklokken. Sinds half oktober '15 wordt er
totale uitverkoop gehouden. Een prijsvermindering van 50% wordt
aangeboden. De zaak sluit voorgoed de deuren.
In
pand nummer 18 vinden de bewoners rond 1974 'Bakkerij Gebroeders
Lauwers'. Later, in 1993 is er sprake van 'Marc's gevogelte &
Wild'. In 2004 is het de beurt aan 'Medisame Apotheek' bvba van K.
Ghys.
Op
nummer 20 was eerlang een 'kiekenpoulier' gevestigd in het pand. In
1976 was het de beurt aan 'Phildar', breiwol en toebehoren tot 1983.
Vervolgens kwam 'Alerco' schoenmakerij. Nu Pralines Leonidas. (2015)
Het
pand, nummer 22, is 'Topslager De Laet', de specialist voor fondu- en
gourmet party's vanaf 1974 gevestigd. (2015).
Ook
op nummer 24 vinden we al vroeg een speciaalzaak van korsetterie,
lingerie en strandkleding. Vivy bleef vanaf 1974 dit pand uitbaten.
Ze verhuist naar de Driehoekstraat. Vanaf 1991 tot 1996 , wordt de
winkel 'Salon Stauffer' met figuurcorrectie, zonnebank en modieuze
orthopedische schoenen van eigenaar Chris Chys. Momenteel is hier 't
Pittig Baguetje gevestigd. (2015)
Een
wolwinkeltje meer of minder. Moet kunnen. In nummer 26 was al in 1974
'Melissa' gevestigd. Met breiwol en alle benodigdheden. Vervolgens
verschijnt Cor Hofkens in 1978. In 1989 is het nog 'Marc's wild en
gevogelte'. Hij verhuist naar nummer 18. In 1994 komt 'Blitz' in de
zaak met uitsluitend dameskleding aan knalprijzen. Ook 'De Lusthof'
in 1997 vestigt zich in dit pand met groenten en fruit, omdat vers
belangrijk is. In 2014 komt 'Retouche Ekeren' zich hier in dit
bescheiden pand vestigen. Herstellen van kledingstukken, ook leder en
bont.
Op
het nummer 26/1 krijg ik slechts 'J. Pauwels schoenen' van 1974 tot
en met 1979.
In
de nummers 28-30 bevind zich vooreerst 'Supermarkt Van Ende'. 'De
Vleesmeester' een ambachtelijke beenhouwer vervoegd de zaak in 1986.
De nummers worden gesplitst. Het nummer 30 zijn nu allen
appartementen.
Het
nummer 28 is rechts het Kruidvat en links is er 'Gezinszorg Villers'
gevestigd.
In
1992 tot 2000 zijn hier in nummer 28 Autocars 'De Zwerver' te vinden.
Alles wat maar met reizen te maken heeft. Even wordt dit pand 'Rocks
en Jewels' met modeaccessoires. In 2005 verschijnt dan Anja's
handtassen en modegebonden accesoires in deze zaak. Ook verkoop van
horloges, ringen, sieraden...etc. In 2007 vinden we 'Stich &
Stone' op dit nummer. Momenteel vinden we een groenten en
fruitwinkeltje 'De zoete kiwi' in pand met nummer 28. Een hele
uitdaging voor de postbode. (2015)
Het
Sint-Vincentius of 'Godshuis' werd als private instelling in 1868
opgericht door pastoor-deken JB Caeymaecx. Het diende zowel als
rusthuis als hospitaal voor bejaarden. Dit gebouw is in 1972
opgetrokken op de plaats van het voormalige Godshuis. Momenteel
(2015) zijn er grote veranderingswerken bezig. Achteraan:
Molenaarstraat en Frans Lenaertsstraat worden serviceflats gebouwd.
Het einde is voorzien voor 2018.
Kristus
Koningplein
Dit
plein werd genoemd na besluit van het schepencollege op 10 december
1956. Het is tot stand gekomen na de volledige afbraak van de oude
hoeve op de hoek Dorpstraat/Alfons Jeurissenstraat waar de hofstede
'De Swane' stond. De hoeve was gebouwd in 1621 en werd vernietigd
door een V2 bominslag op 6 januari 1945. Tijdens
graafwerken voor de fundering van de nieuwe appartementsblok
'Residentie Kristus Koning' met politiekantoor werden in november
2011 belangrijke archeologische vondsten ontdekt.
De
nummers 1 en 3 zijn sinds 1975 Kredietbank NV. Hun logo: 'ook in
training, loop maar langs'. In 2004 veranderd de naam in KBC Bank en
verzekeringen. (2015)
In
nummer 9 vinden we in 1995 Jacquemain Jan met DVV verzekeringen.
Het
nummer 15 behoord toe aan het nieuwe politiekantoor.
Nummer
17 is een winkelpand dat te huur staat sinds de oprichting van het
gebouw.
Naast
de ingang van nummer 19 staat eveneens een winkelruimte te huur. De
ingang is naast de school in de Alfons Jeurissenstraat.
Op
nummer 10 was rond 1998 nog een videotheek met de naam 'Star Video
Center' te vinden. In 2001 vestigt 't Fritmieke zich in dit pand, met
snacks en burgers. (2015)
Tussen
de nummers 10 en 8 werd een vergulde plaat tegen de gevel bevestigd
met de woorden: Alfons Jeurissen, Hasselt 19/05/1874, alhier
overleden op 18/06/1925. Schrijver van Kempische verhalen. BBL 1986
Davidsfonds Ekeren.
Het
nummer 6 herbergde vooreerst de ASLK, rond 1974-'75. Vervolgens
veranderde de naam in ING bank Antwerpen.
Het
nummer 4 was in 1974 'Keyser Tours'. Daarna kwam Autocars
Sint-Lambertus pvba. Nadat de familiezaak verdween werd het pand
afgebroken en een nieuw complex gebouwd. Momenteel is het
Onafhankelijk Ziekenfonds (OZ) hier gevestigd.
Nummer
2b is een ruime winkel van Pearle opticiens met zaakvoerder Kevin
Marin.
In
nummer 2a was 'Optiek Van Kets' in 1976 al gevestigd. De zaak had een
ruime collectie van moderne, kleurrijke en funky modellen in een voor
iedereen draagbaar gamma. Na de sluiting van de zaak werd de ijzeren
rolluik neergelaten en nooit meer opgetrokken.
Het
frietkraam op het Kristus Koningplein, door elke Ekerenaar gekend,
was van René en Hélène. Het mocht slechts open in het weekend en
op woensdag tijdens de wekelijkse markt. Vanaf 1997 wordt het
frituur overgenomen en noemt 'De Markt'. Ze maken reclame met zelf
bereidt stoofvlees, satés en goulash. Voor de heraanleg van het
plein moet het frietkraam verdwijnen. De zaak verhuist naar de
Dorpstraat. Op 29 augustus 2015 vindt de plechtige opening plaats van
het nieuwe Kristus Koningplein. Rode 'A' kramen staan rondom het
plein opgesteld. De fonteinen spuiten 1,5 meter uit de grond de
hoogte in. De temperatuur is aangenaam warm en de kinderen proberen
tussen de waterstralen te lopen zonder nat te worden. Dat lukt niet
echt en binnen de kortste keren zijn ze allen nat tot op hun huid. De
schmink loopt van de lachende gezichtjes. Tot voor kort was dit plein
een gewone parking. Er staan nu zitbanken en vanaf het voorjaar van
2016 komt hier op het plein, en in een deel van de Jozef De
Weerdtstraat, de woensdagmarkt. 'De Lustige Gans' heeft een houten
constructie opgesteld met spandoek. Op 14 februari 2016 wordt op het
plein voor de 10de keer de kop van de gans getrokken. Het beeldje van
'De Bierpruver' werd op het plein geplaatst. Voorheen, vanaf 1990,
stond het in een groen plantsoen in het Geestenspoor opgesteld, naast
de parking van de Driehoekstraat.
De
officiële opening gebeurt om 17:00 u, maar het feest gaat al van
start vanaf 14:00 u met een reeks activiteiten zoals: een
kindergrime, een ballon tovenaar en voor muziek wordt gezorgd door Dj
Do Majeur & Monjazz. Eetkramen zorgen doorlopend voor de
lekkerbekken, en met deze heerlijke temperaturen mag drinken zeker
niet ontbreken. De tapwagen geeft 100 gratis flesjes bier weg. Over
het nieuwe politiebureau staat een podium opgesteld met de nodige
apparatuur. Vanaf 18:00 u worden optredens aangeboden van: 'In
Volata', Humblo Flirt', Red D & Lady Linn. Merdan Taplak sluit
dan de dag af.
Tekst:
Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs. Bron: 'Portret van Ekeren' van
F. Bresseleers en H. Kanora, 1973. Jaarboekjes Bierpruvers,
Facebookvrienden en Onroerend Erfgoed Ekeren.
De straat
noemde in het verleden Hofstraat. Ze kreeg haar huidige naam in 1931 die
verwijst naar het Hof van Veltwijck dat destijds een Hof van Plaisantie of
een lusthof was. Veltwijck was de oudste bekende bewoner van het hof en was
mogelijk de bouwer van het kasteel in de helft van de zestiende eeuw. Vanaf
1930 werd Veltwijckhof het gemeentehuis van Ekeren.
--Op het
nummer 1 staat het Hof van Mertens. Het gebouw werd opgetrokken voor de heer
Clement Mertens in 1884. Langs de Veltwijcklaan was het domein afgesloten door
ijzeren hekken. Boven de poort was de kasteelbenaming De Gulden Poort
aangebracht. Een tweede in- en uitgang was er in de Steenstraat. De gemeente
Ekeren kocht het kasteel aan in 1920. Vanaf dan werd het gebruikt als
gemeentehuis tot 1930. Daarna werd het Hof van Mertens de zetel van het
vredegerecht en vanaf 1970 deed het gebouw dienst als politiekantoor. Vanaf
half april 2014 bevindt de politie zich in een nieuwbouwcomplex op het Kristus
Koningplein. Een infobord vermeld dat Vespa het kasteel verkoopt. In de herfst
van 2015 koopt een anoniem immobiliënkantoor uit Ekeren het kasteel op. Welke
plannen er zijn wordt niet vermeld.
--Op het
gelijkvloers van pand nummer 5 begon Joeri De Waele een uitvaartcentrum in
1998. Begrafenissen en crematies onder één enkele naam: Funuralco bvba. Joeri
De Waele is de zoon van de bekende Ekerse huisarts Dokter Albert De Waele. Een
paar jaar later verhuist Joeri naar de Steenstraat. Vanaf 2013 start immo
Sinjoor zijn vastgoedkantoor in dit pand.
--Nummer 9
is sinds 1998 een bloemenzaak met de naam Potsierlijk met eveneens een
verkoop van cadeaus. Het gebouw bevind zich vlak naast het voormalige
postgebouw.
--De woning,
nummer 11, dateert van 1910. Het werd gebouwd voor een gemeentesecretaris.
Begin 1929 verhuist het postkantoor met personeel vanuit het Groot Hagelkruis 7
naar dit gebouw. Na de nodige renovaties is het een gezinswoning geworden.
Boven de balkondeur van het eerste verdiep zien we nog steeds het logo van de
posterijen.
--In pand
nummer 13/1 woont momenteel Herman Spiessens. Een kinesist die mensen verzorgt
en behandeld via bewegingen. Op het naamplaatje staat: Kinesitherapie en
Ostheopathie.
--De oude
rijkswachtkazerne, nummer 19, werd gebouwd in 1887 volgens de decoratieve
muurankers op de voorgevel. Het spreekt voor zich dat het gebouw in de loop der
jaren meermaals werd gerenoveerd en gerestaureerd. Hier was jaren het doplokaal
gevestigd. Nadat op 15 december 2005 de stempelcontrole werd afgeschaft kreeg
het gebouw tegen de straat een nieuwe facelift. In 2012 2013 werd het gehele
complex totaal omgevormd tot jeugdcentrum.
Het is
totaal niet meer te zien aan pand nummer 21. Hier was begin 1900 tot eind
veertig, begin jaren vijftig van vorige eeuw een kruidenierszaak gevestigd van
de familie De Bie.
--Het pand
op nummer 23 is steeds een café geweest. Achter de gelagzaal was een
vergaderruimte dat in vroegere tijden meermaals dienst deed als pastorie en
zelfs als bakkerij. De naam van het etablissement veranderde gedurig. Zo werd
het achtereenvolgens café Au Courrier, dan Antverpia, en als laatste en
meest bekende naam was wel café Den Boterham. Genoemd door de nieuwe eigenaar
die overkwam naar Ekeren-Centrum nadat hij zijn vorige zaak nabij Luithagen in
Wilmarsdonk sloot. In de jaren zestig, van vorige eeuw, werden achteraan in het
zaaltje tekenfilms gedraaid voor de jeugd. Vanaf 1988 tot en met 1994 kon men
terecht bij Manuella en Rudy. Vervolgens namen Marco en Mieke Desmet Torfs
de zaak over tot 1997. Tot 2003 was het de beurt aan Gisele Van Steen om te
tappen. Het café bleef in de volksmond steeds Den Boterham noemen. Zelfs toen
in 2005 de naam veranderde in café Excited. In 2008 veranderde de zaak voor
de allerlaatste keer van naam. Het werd café The New Kid genoemd tot de
officiële sluiting in 2009. In dat jaar nog begint de aannemer met de
sloopwerken van het zeventiende -eeuwse gebouw. Op de plaats staat nu een
modern appartementsblok.
--Op nummer
27 prijkt het 16de-eeuwse kasteel Hof van Veltwijck. De Antwerpse
poorter Aert van Veltwijck kocht het gebouw met domein 450 jaar geleden. In de
loop der eeuwen werd het kasteel en de voorgebouwen verschillende malen
gerenoveerd en aangepast aan de normen van de eigenaars. In het gebouw werden
sinds 1930 een deel van de gemeentelijke en later de stadsdiensten gevestigd.
Onder de overdekte gaanderij werd in die periode, 1930, een gedenkplaat
aangebracht in witte hardsteen voor de Ekerse kunstschilder Ferdinand Pauwels. Dit
jaar (2015) werden er verschillende festiviteiten georganiseerd om 450 jaar
Veltwijckpark te vieren.
Tijdens mijn
carrière aan de gemeente Ekeren en Stad Antwerpen hadden wij het genoegen om,
af en toe, tijdens de zomermaanden de buitenzijde van het kasteel en voorgebouw
op te schilderen. Ramen, luiken en deuren afkrabben, afbranden, schuren en
vernissen. Pure nostalgie waar ik telkens mee geconfronteerd word tijdens een
wandeling in het Veltwijckpark. In die tijd kwam moeder de vrouw, samen met
kleinzoon Joey, dan al eens dag zeggen. Hij was toen drie geloof ik of toch
bijna. Ik keek er steeds reikhalzend naar uit. Soms de enige momenten om Joey
te zien. Meestal was hij net weg als ik thuis kwam of ik kon nog net ons
kleinkind een zoentje geven in zijn autostoeltje voor ze weg reden, naar huis.
Joey vond dat bezoek aan bompa ook leuk al begreep hij nog niet goed wat ik
daar deed. Dat bezoek deed zich herhaalde malen voor zodat ons kleinkind mij
meer aan het werk zag op het domein van het kasteel dan thuis in de zetel. Een
jaar later wandelt Joey met nonkel Danny en huisvriend Filip naar het
districtshuis van Ekeren. Ze willen Joey iets van geschiedenis bijbrengen en
vragen hem: Weet jij wat dit hier is Joey? Filip gebaart met een zwaai van
zijn arm dat het hele domein omvat. Het kind knikt met het kleine hoofd en
antwoord zonder pinken: Ja, hier woont Bompa!. De vrienden zijn eerst stom
verbaast en schateren het daarna uit als ze het antwoord begrijpen. Joey zag
bompa bijna meer hier dan thuis.
--De in de
volksmond genoemde villa Geniets op nummer 31 is gebouwd in 1901 op de plaats
van drie oude woningen die werden afgebroken. De opdrachtgever, barones de
Borrekens, was tevens eigenares van kasteel Veltwijck. De barones verhuurde in
1903 de villa aan de familie René Van de Poel. In 1920 werd de villa bewoond
door dokter Van Humbeek en hun dochter Maria. Sinds 1930 werd de gemeente
Ekeren eigenaar en in 1933 kwam de pas afgestudeerde dokter Geniets inwonen bij
de familie Van Humbeek. In 1937 verhuisde weduwe Van Humbeek en haar dochter
naar de Zuster Nathaiestraat 39. Vanaf nu gaat het pand door als Villa
Geniets. Dokter Geniets, getrouwd in 1935, bleef in de villa wonen tot 1940.
Hij verhuisde naar Steenstraat 39 waar hij in 1993 overlijdt. Tijdens WOII werd
vanuit de villa de bevoorrading van de bevolking georganiseerd. Tijdens de
laatste eeuwwisseling was hier de zetel gevestigd voor sociale zaken en
planologie. In het voorjaar van 2013 opent de vernieuwde Villa Geniets
officieel haar deuren.
(Op 13 juli
1930 wordt het allereerste Wereldkampioenschap voetbal in Uruguay
georganiseerd. De wedstrijd Frankrijk Mexico wordt gewonnen door Frankrijk
met 4 1).
--Op nummer
33 was het clubhuis Germinal gevestigd met als uitbaters Edmonda en Freddy. Het
chalet was gebouwd op terrein A van het Veltwijckstadion. De voetbalploeg
Germinal is ontstaan in 1920 en plaatste zich in een mum van tijd in eerste
categorie. Na verloop van tijd, 1998, wordt het stadion niet meer gebruikt en
moet gesloopt worden omdat het voor een deel in natuurgebied ligt. In 1999
noemt de ploeg: Germinal Beerschot Antwerpen en ze spelen op t Kiel. De
hoofdtribune en het chalet werden reeds in 2009 met de grond gelijk gemaakt. De
overige tribunes en staanplaatsen werden enige jaren ervoor al gesloopt. In
2011 wordt de clubnaam nogmaals gewijzigd in Germinal Beerschot. De club houd
op te bestaan door faillissement in 2013.
--Nummer 67
is een mooi herenhuis dat opgetrokken werd in de beginjaren van 1930.
--Pand, nummer
73, werd gebouwd in 1922 met witte en gele bakstenen in de gevel als decoratie.
Van 1983 tot 1991 was de zaak gevestigd van Berpress. Ontstoppingen, reiniging
en ontgroening.
--In het
pand met nummer 75 verkocht men van 1978 tot en met 2012 Luxe Tin. De
uitbaters beschikten over een ruime keuze van geschenken aan de hoogste
kwaliteit en aan de uiterst laagste prijzen.
--Het pand
met nummer 85 was, van 1978 tot en met 1995, garage Verachtert gevestigd. Een
verdeler van Mitsubishi met drie jaar waarborg. In 2001 tot 2006 komt
zwembadaanleg Ponton Vof in dit pand tot ze naar Hoevenen verhuizen.
Lingerie in a box is hier al een tijd gevestigd. De winkel is niet alle dagen
open. Slechts op maandag, woensdag, zaterdag en zondag kunnen klanten hier
terecht.
--In het
mooie pand met nummer 91 woont dermatoloog M. Eerdekens. Een arts die
huidziekten als specialiteit heeft.
--Op nummer
97 werd een halfopen bebouwing neergezet in 1927. Een bordje vermeld L. Kuylen.
Boven de inkomdeur is een bas-reliëf aangebracht van een molen.
--Ook nummer
99 is een noemenswaardige woning van 1927.
--Ter hoogte
van nummer 107 staat de Bistkapel. Op deze plaats heropgebouwd in 1898 in
opdracht van Alexis Moretus. De allereerste kapel dateert van begin 1600. Ze
werd verwoest tijdens de Franse revolutie en in 1808 heropgebouwd bij de
spooroverweg. Opdat de spoorweg moest verbreedt worden werd de Bistkapel naar
deze plek verplaatst.
--Nummer 115
is een halfopen bebouwing van 1920 met een O.L. Vrouwenbeeld. Dat jaar,
namelijk op 26 juli 1920, wordt Bob Davidse geboren. De Vlaamse Tv-presentator,
beter bekend als Nonkel Bob, werd net geen 90 jaar. Hij overlijdt in februari
2010.
--Nummer 127
bevindt zich op de hoek met de Bistkapellei. Deze nieuwbouw is niet alleen een
gezellige gezinswoning maar tevens een tandartspraktijk van Koen van den
Broeck.
Vlak voor de
Veltwijckbrug werd een rotonde aangelegd waarvan de werken werden aangevat op 2
februari 2004. Een maand later, 4 maart 2004, is er paniek in Ekeren. Door een
gekantelde vrachtwagen, geladen met broom, komt een giftige gaswolk vrij en
moeten meer dan 3000 bewoners tijdelijk hun woning verlaten.
--Naast de
Veltwijckbrug komen we bij nummer 222, het stationsgebouw van Ekeren. Het
eerste gebouw dateert van 1854. Het was een tijdelijk houten gebouwtje waar
treinreizigers op en af stapten richting Nederland of Antwerpen. In 1882 werd
dit mooie gebouw opgetrokken. Sinds 1997 zit het kunstcollectief Tracé in het
voormalige stationsgebouw. Het cultuurstation bestaat vandaag 18 jaar en biedt
het hele jaar door een waaier aan workshops aan zoals: modeltekenen,
schilderen, brons gieten, smeden etc. te veel om op te noemen. Vanaf hier keren
we terug richting centrum langs de pare zijde van de Veltwijcklaan.
--Ter hoogte
van nummer 180 zien we nog een glimp van het landhuis dat werd gebouwd in 1832
door Edouard Moretus Plantin. Hij verkocht het domein in 1921 aan G. della
Faille de Leverghem. Het hele domein is sinds 1967 van de Antwerp International
School. Ze vierden in 2012 hun 45 jarig bestaan. De school is trots met haar 36
verschillende nationaliteiten.
--Op nummer
134 stond voorheen het huis dat de gemeente Ekeren aankocht in de jaren 60, van
vorige eeuw, voor de administratieve diensten en planologie. De school De
Waterval kocht het pand en begon er les te geven vanaf 1 september 1995 onder
het motto: Ervaringsgerichte basisschool. Op 12 september 2009 huldigt de
school haar nieuwe gebouw in.
--De
monumentale woning, nummer 130, is de voormalige Villa Martha. In 1891
gebouwd voor Maria van Gestel. Tijdens WOI werd de villa ingepalmd, of
opgeëist, door de Ortskommandatur. In 1918 kocht notaris-burgemeester Jozef De
Weerdt de woning. In 1959 werd de villa aangekocht door de COO, de vroegere
OCMW. Nu is het een gemeenschappelijke woning met 8 plaatsen voor volwassenen
voor wie het zelfstandig wonen niet mogelijk is.
Op de hoek
met de Oosterlinckhoflaan staat de nog enige pilaar die toegang verleende tot
het Hof Oosterlinck. Op de pilaar is een aandenken geplaatst met een
afbeelding van het hof. De herdenkingsplaat wordt gesponsord door verschillende
winkels van Ekeren.
--De
herenwoning, nummer 118, noemt nog steeds Villa France. Het gebouw werd
opgetrokken in 1892. In 1935 werden er renovatiewerken uitgevoerd en werd het
hof omgevormd tot een meergezinswoning door J De Graef. In 1974 was Rijschool
Eeman hier tijdelijk gevestigd. De zaak verhuisde naar de August Scheyvaertslaan.
Vanaf dan heeft dokter Arnold De Pape een praktijk als dierenarts in dit mooi
gebouw.
--Het pand
met nummer 116 werd eind 1935 gebouwd.
--Nummer 98
was in 1975 van Van Loo containers.
--Tussen de
nummers 94 en 98 stond eerlang een boerderij met koeien en varkens. In 1960
begon een zekere René De Schutter op deze plek met een kruidenierszaak. Al wat
hij verkocht van vlees kwam van zijn boerderij. Van 1976 tot 1983 vond men hier
Maretrail BBC, burelen en directie van de werkhuizen in de Zomerweg aan de
Haven. Daar wordt aan onderhoud, herstelling en verhuring gedaan van chassis en
containers. Vanaf 1984 en tot op heden kunnen mensen hier terecht bij Traiteur
Delboo Rudi. De naam De Kabouter klinkt bekend in Ekeren.
--De nummers
90 en 92 zijn twee naast elkaar gebouwde woningen van een belastingconsulent
met als zaakvoerder Wouters Philippe.
--Op nummer
78 vinden we, nog voor 1975, Café Schuttershof. In 1987 veranderd de naam in
Café Veltwijck 2000.
--Achter de
gevel van huisnummer 76 is een Tandtechnisch Labo gevestigd.
--Het nummer
68 heeft een voortuin. De woning is een verzekeringskantoor van ADVIP. Voorheen
was dit een KBC verzekeringskantoor.
--Het
prachtige gebouw, die nu de nummers 60, 58 en 56 dragen, werd gebouwd in 1810.
Het voormalige kasteel werd tijdens WOI gebruikt als schoolkolonie voor zwakke
kinderen. In 1957 werd bij het gebouw een oude eik geveld met een omtrek van
7,20 meter en kreeg het kasteel de naam Hof De Oude Eik. In de 20ste
eeuw werd het hof gerestaureerd, gerenoveerd en aangepast tot een
meergezinswoning, waarvan één met commerciële functie. Er was een Seca
benzinestation van 1989 tot 1999.
--Tussen de
nummers 56 en 48 komt een doodlopende straat met de naam Germinalstraat. Een
straat met een rijk voetbalverleden. Bouwwerken Versnel bouwt hier weldra 12
woningen en 12 appartementen. Op het nummer 48 was vroeger, rond 1980, een
bloemisterij met de naam Rozentuin gevestigd. Later komt in de plaats van het
tuincentrum, voor een gedeelte, restaurant en Grand-Café Het District. De
historische voorgevel werd behouden en kreeg een modern industrieel aangebouwde
serre dat sfeer geeft voor stijlvol tafelen. De horecazaak opent zijn deuren in
2009.
--Het nummer
36 was in 2013 een hoekpand van Mobistar. CLP is de naam en verkoopt alle GPS
toestellen. Najaar 2015 wordt begonnen met renovatiewerken.
--Hoekpand
nummer 18 is een verzekeringskantoor van DVV- en immo Matrix.
--Op nummer
10 is huis- en sportarts dokter Hans Wagemans gevestigd.
--Het nummer
6 is een winkelketen van de Socialistische Mutualiteit De Voorzorg. Een
vakbondswinkel van het ABVV.
--De brede
woning, nummer 4, is de huisartsenpraktijk van de heer en mevrouw dokter Op De
Beek Guido en Pauline.
--Decennialang
was op nummer 2 café De Notenboom gevestigd. De bekendste uitbaters waren van
1970 tot 1992 Wils-Lambrechts. Van 1993 tot 1996 neemt Julien Kins en Chris De
Groodt de zaak over. Vanaf 1997 komt Jeannine Verschueren naast Julien achter
de tapkast staan. Op zondag 5 oktober 2014 nemen Jeannine en Jules, na 22 jaar,
officieel afscheid als uitbaters van het café. De fakkel wordt doorgegeven aan
Nick, een jongeman uit Kapelle, die speciaal overkomt naar Ekeren om het
caféwerk verder te zetten.
De Waelse Dreef
Het grindpad
loopt evenwijdig met de Veltwijcklaan en start in de Zuster Nathaliestraat bij
een houten bareel. Links hangt het vernieuwde Mariakapelletje aan de stam van
een boom dat in oktober 2012 ingezegend werd door pastoor Paul Verhulst. Het
eerste kapelletje dateert van oktober 1943. De Waelse Dreef werd genoemd naar
Leopold De Wael, burgemeester van Antwerpen. Hij verbleef rond 1845 op het
Veltwijckhof. Links, in de dreef, voorbij de ingang van het kasteel is de
toegang van de Koninklijke Wipmaatschappij De Hoop. De vereniging werd opgericht
op 1 oktober 1837 door notaris Adriaenssens. Aanvankelijk bedoeld voor de
Ekerse notabelen en meer gegoede burgers. In 2008 werd tijdens een zware storm
de mast omver geblazen. Deze werd vakkundig hersteld. Dit jaar, 2015, bestaat
de maatschappij 178 jaar. De Waelse Dreef eindigt bij de Lindenlei.
Lindenlei
De straat
kreeg haar naam na besluit van het schepencollege van 27 december 1955. Vroeger
noemde de straat: Lindenstraat. Genoemd naar de vele lindenbomen die hier
groeiden. Ik begin met een citaat uit het dagboek van Frans Bresseleers:
Ekeren in de Tweede Wereldoorlog, 15 augustus 1943. De bewoners van de
Lindenstraat (Lindenlei) hebben een klein kapelletje met beeldje van O.L. Vrouw
geplaatst aan een boom op de hoek der Lindenstraat en de Waalsedreef. Dit
gebeurde als dank, omdat er slechts één kindje gedood werd toen op 4 mei L.L.
verscheidene zware bommen vielen in de omgeving van de Lindenstraat. Het
beeldje werd heden processie-gewijs vanuit de kerk overgebracht. Dit is het
eerste van 25 Mariakapellekes die tijdens het verder verloop van de oorlog in
de Ekerse straten zullen geplaatst worden. Elk jaar, zelfs nu nog, wordt in
april het kapelletje versiert met bloemen voor de maand mei (Mariamaand).
Ikzelf heb deze site enkele jaren mogen opschilderen tijdens mijn
schilderscarrière bij de gemeente Ekeren en na de fusie bij de stad Antwerpen.
De bloembak wordt nog alle jaren voorzien van kleurige voorjaarsbloemen.
--Het nummer
11 wordt, mijn inziens, onterecht het Peperkoekenhuisje genoemd. Het huis
werd gebouwd door Cois Storm. Hij versierde de gevel met allerlei mensen en
dieren in bas-reliëf: zoals vogels, spinnen, paarden, een olifant en kameel.
Maar ook een thema met beroepen: zoals smid, landbouwer en een mijnwerker. De
kunstenaar stierf in zijn huisje op 85 jarige leeftijd. Daarna bleef het
eigendom lang leeg en verwaarloost achter. Zeven jaar geleden kocht het
echtpaar Van Eyck de woning.
--Achteraan
nummer 33 was van 1977 tot en met 1983 bierhandel De Polder gevestigd. Men
kon hier alle soorten bieren en frisdranken verkrijgen, zelfs buitenlandse
bieren.
--Op nummer
51 was een zaak gevestigd met de naam Figelux bvba. Iets voor elektriciens.
--Wie
aanbelt bij nummer 59 komt terecht bij de muzikanten Entreacte Kwartet.
--Nummer 63
was tijdens de jaren 1978 tot 1987 Stobbaerts-Van Herck gehuisvest. Een depot
van Brouwerij Campina, het bier der Bierpruvers. In 1988 tot 1991 wordt de naam
drankencentrale De 3 Akers pvba op dit adres opgericht.
--Op nummer
65 woont Cruysweegs Philip waar men terecht kan voor alle schrijn- en
timmerwerken.
--Nummer 66,
vlak naast de Oude Landen, is een stadsgebouw dat leegstaat sinds juli 2013.
Het is eraan te zien trouwens. Het gebouw werd opgetrokken door de
gemeentearbeiders zelf in de helft van de jaren 60 van vorige eeuw. Ons Rina
haar broer, Hubert, is er begonnen met een schilderscarrière in 1969. Ikzelf
vervoegde hem in 1981. Menige collegas hebben we zien komen en gaan. Ik denk
aan Jan Haverhals, Fons Huybrechts, Willy Peeters, Ludo Van Dorst, Fons De Roeve,
Hubert Meurs, Louis Putcuyps, Gust Janssens, Walter Venninckx, de gebroeders
Marc en Hugo Duvivier, de vele Stannys, Guy, René, Camiel, Paul enzovoort. Er
zijn er nog wel meer die ik vergeten ben. In 2013 is het voorgoed gedaan. We
moesten zo snel mogelijk verhuizen, want in september 2013 zouden hier de
eerste kinderen les krijgen in de lagere school met de naam Oude Landen. Men
moest echter het plan laten varen wegens de te hoge kosten om het gebouw aan te
passen. In november 2015 zoekt men een geschikte aannemer die het gebouw moet
herinrichten voor het technisch centrum van de Groendienst.
Tekst: Luc
Verschooten. Fotos: Rina Meurs. Bron: Jaarboek 10 Heemkring Ekeren 1992.
Ekeren jaarboek 24 van 2006. Alle Facebookvrienden, de jaarboekjes van de
Carnavalsvereniging Bierpruvers en Ekeren Onroerend Erfgoed.
't Is gebeurt zou Erik Van Looy zeggen. Sinds augustus 2015 treedt onze
kleindochter in de voetsporen van haar drie jaar oudere broer Joey. Elke
vrijdag, even voor 18:00 uur, staat Yuna in voetbaltenue klaar bij de
voetbalterreinen van Olsé Merksem in de Laaglandlaan 669 te Merksem. Yuna is
samen met haar vriendjes en vriendinnetjes: Boj, Kyra, Lars, Lore, Mila, Mats,
Nadir, Noeh, Redouan, Rik, Sten en Xander onderverdeeld in de leeftijdsgroep
Pupillen D.Marc en Luc De Belder nemen
de training voor hun rekening op de linkerhelft van het B-plein.
Ouders
en grootouders genieten met volle teugen van de 5 à 6 jarigen en motiveren de
kinderen door ze af en toe aan te moedigen. Het doel is vooral dat de kinderen
er plezier in blijven vinden zodat ze het volhouden. De moeilijkste periode
moet nog komen. Koude, regen, wind en sneeuw. Bij extreme natuurelementen wordt
de training afgeblazen. Dat spreekt voor zich.
De
training is vooral gericht op balcontrole. Het leren bewegen zodat lichaam en
bal één geheel vormt. De bal zo dicht mogelijk bij de voeten houden. Af en toe
lijkt het alsof de les lichamelijke opvoeding plaats vindt. De pupillen moeten
rennen, kruipen, springen en dat maakt het voor ons, de omstaanders, zo leuk.
Ze leren in duel te gaan. Om ter eerste bij de bal, draaien in alle richtingen,
vallen en opstaan. Gericht luisteren is dan weer voor de mini-voetballertjes
een hele opgave. Sommigen doen liever hun eigen zin. Daarom zorgen de trainers
voor afwisseling. Zo voorkomen ze de verveling die eigen is aan jeugdige
spelertjes.
Er
zijn dit seizoen bijna evenveel meisjes als jongens. Luc en Marc laat ze dan
tegen elkaar kampen. Met twee rond een kleurkegel lopen, om ter eerste naar de
bal rennen en hem dan vervolgens proberen in het doel te shotten, is één van de
duels tussen jongens en meisjes. Veelal winnen de jongens, maar de meisjes zijn
competitief. Ze blijven 'vechten' tot het eind. Ik zie ons Yuna dan denken:
'wacht maar tot ik groter ben!'. Waar sommigen het moeilijk mee hebben is het
opgooien en terug opvangen van de bal. Ze laten over het algemeen de bal te
vroeg of te laat los zodat hij niet loodrecht naar beneden komt. Ze moeten dan
ondertussen nog in de handen klappen, dat is nog een extra opgave. Ook de bal
op een knie laten botsen is een moeilijke oefening voor sommige spelertjes. Het
is vooral een kwestie van evenwicht.
De
laatste vijf- of soms tien minuten zijn voorbehouden voor een partijtje voetbal.
Daarover schrijven is heel moeilijk. Onze voetballertjes spelen nog niet in
teamverband. Het is ieder voor zich. Soms is het een rommeltje van kleine jonge
voetjes die tegen de bal stampen. Als de bal een kans krijgt om uit het kluwen
te geraken lopen ze er allemaal achter en herhaald zich de samenscholing.
Gelukkig hebben ze allen scheenlappen om. Tot hier toe zijn er geen
slachtoffertjes gevallen. Het maakt voor de pupillen niet uit in welk doel ze
shotten. Het belangrijkste is scoren. Toch? Tot Schrijfs. Tekst: Luc
Verschooten. Foto's: Rina Meurs.
De Steenstraat is de oudst gekende straatbenaming
van ons dorp. Reeds in het jaar 1473 vinden we 'Steenstrate' vermeld. In de
20ste-eeuw was er een toegangspoort in de Steenstraat die leidde naar het
kasteel 'De Gulden Poort'. Dit kasteel staat nog steeds op de hoek
Veltwijcklaan/ De Beukelaerlaan en deed tot 2014 dienst als politiebureel. De
poort bevond zich vlak naast de hovenierswoning, van begin 1900, in huisnummer 60.
Er bestond nog een andere poort in de Steenstraat. Deze verleende toegang naar
het domein van het 'Hof van Oostende'. Ook dit kasteel was gebouwd ter hoogte
van de De Beukelaerlaan. In 1518 verkocht de eigenaar van het 'Hof' een deel
van de Heerlijkheid. Van het kasteel is spijtig genoeg geen spoor meer te
vinden. De Steenstraat was de eerste straat die gekasseid was in 1830. Er waren
tijdens WOI twee brouwerijen in de Steenstraat, volgens het boek 'In de schaduw
van de Grote Oorlog door Roger Keukelinck van 1998'. Roger noemt slechts de
namen en niet de panden waar ze ondergebracht waren: Brouwerij Scheyvaerts en
brouwerij Andriessen.
In nummer 1 was de Algemene
verzekeringsmaatschappij Mercator gevestigd in 1980 en 1981. De Haes Rik was er
directeur. Nu is hier de ingang van het appartementsblok 'De Vijf Linden'
(2015)
Vanaf dit pand tot aan nummer 9 zijn het allemaal
garageboxen. Wat verder staat de hoge elektriciteitscabine uit 1913. Links
ervan is de kleine parking van het 'Ekers Hof'. Langs hier gebeuren de
leveringen voor de grote 'Akerzaal'.
In pand nummer 17 was tussen 1981 en 1986
Traiteur Staal & zoon gevestigd. Een aannemer van alle feestelijkheden met
afgewerkte schotels. Nu een gewone woning.
Lang hebben Ekerenaars op nummer 25 de Ekerse
Vishandel gekend. Van 1976 tot en met 1992 kon men op dit adres terecht voor
verse visgerechten. Daarna en tot op heden (2015) is Natuurpunt in het pand
gekomen met het secretariaat en de natuurwinkel.
Op het nummer 29 was 'Marijn De Jong' gekomen,
vanaf Markt 1/1, met kleding voor mannen van 1981 tot en met 2002. In 2003 tot
2005 zien we de naam Willy De Jong verschijnen met moderne herenkleding, dames
regenmantels en vesten. Vanaf 2007 wordt hier de naam 'Bazooka Fashion &
Partijhandel' op de etalage geplakt. Ook droogkuis 'Van Osta' huurde dit pand
een tijdje. In 2015 is deze zaak een dames- en herenkapsalon geworden met de
naam 'Kerkuk'.
Nummer 33 was van 1974 tot 1976, Home Decor
geschenken geweest. Daarna werd het 'Boetiek Choice' genoemd. Nu is het mooi
gerenoveerd tot een woning.
Op nummer 35 is C. Claessens uurwerken, juwelen
en brillen gevestigd sinds 1974 t/m 2015. De ingang is echter in het Klein
Hagelkruis. Claessens deelde zijn zaak vroeger met anderen.
Op nummer 35 vinden we eerst 'Van Goethem W.',
een vriendelijke fietshandelaar op de hoek met Klein Hagelkruis in de jaren 70
van vorige eeuw. Daarna, was vanaf 1990 tot 1992 Primeurs 'Goed Zeg' groenten
en fruit gevestigd. In 1994 en '95 komt 'De Bosbes', eveneens een zaak in groenten
en fruit uitbaten op deze plek.
Ernaast is nummer 35/1. Hier begon Marina in
1992 een kapperszaak. Nu is het een gewoon huis.
We vinden in woning met nummer 37 een
reclamebureau van Axioma. (2015)
--Het herenhuis, nummer 39, werd gebouwd in
1803-1805 in opdracht van de notabele Ekerse familie Tillieux. De woning werd
echter bekend opdat dokter Ulric Geniets deze woning bewoonde vanaf 1940 tot
aan zijn dood in 1993.
Het prachtige gebouw, nummer 41, is gebouwd van
1907 tot 1911.
Van 23 april 1910 tot 1 november 1910 werd in
Brussel de 24ste wereldtentoonstelling geopend. 26 landen deden eraan mee. Door
een brand op 14 en 15 augustus van dat jaar werden verschillende paviljoenen
vernield.
In nummer 43 vonden verschillende Ekerenaren
binnenhuisinrichting Leon Abrath van 1976 tot 1982.
Wat verder, in nummer 49 was coiffeur 'Salon
Modern' van 1976 tot 1989. Daarna kwam Ekerse Haarstijl 'Daisy' de zaak
overnemen in 1990 en 1991.
Nummer 53 in de straat is gebouwd in 1836 voor
de 'rentheffer' Antonius Harrewijn. Dit is nog één van de weinige woningen die
nog resten uit de geschiedenis. Het gebouw werd herhaaldelijk gerestaureerd en
gerenoveerd. Momenteel is hier de praktijk gevestigd van Tom Slangen. Een
dokter in de verloskunde. Ook een vroedvrouw, een zekere M. Proost, heeft hier
een praktijk.
Pand nummer 61 is niet echt een winkel maar ik
wil toch vermelden dat hier 'Foto Plusj-A. Condes' is gevestigd. Alle info over
huwelijks- , bedrijfs- en pasfoto's zijn hier te verkrijgen. Het gebouw is van
1907.
Tussen twee woningen, op nummer 69 en 71 is een
boogpoort waarachter gebouwen staan van 1907 tot 1911. Hier was de voormalige
brouwerij 'De Roos' gevestigd van 1815 tot 1920. Na de stopzetting deed het
gebouw verder dienst als drankdepot waaronder brouwer 'Mathieu Vochten' in
1976. Een gouden jaar voor de drankleveranciers. Vanaf juni 1976 begon één van
de uitzonderlijkste warmste lente- en zomermaanden uit de geschiedenis. In heel
Vlaanderen werd het drinkwater gerantsoeneerd. Het was verboden de straat te
poetsen en het werd afgeraden de auto te wassen. Het waren zware weken voor de
arbeiders die buiten moesten werken, waaronder degemeentewerkmannen. We moesten 's morgens om
zes uur beginnen tot 13u30 s middags wegens de extreme temperaturen.
Op nummer 73/1 is vanaf 1981 het Chinees
restaurant 'Diamant' te vinden. (2015).
In nummer 75 was enkele jaren geleden een
glazenwasserij gevestigd met de naam 'Aqua Cleaning Services bvba'.
In pand nummer 83 was voor enkele jaren 'Dafra
Cleaning' gevestigd. Glazenwassers die gespecialiseerd zijn in hoogtewerk en
moeilijk bereikbare plaatsen.
Nummer 85 is een hoekhuis. In dit winkelpand was
'Drogisterij Heyman' van 1977 tot en met 2011 gevestigd. Nu een familiale
woning.
Het nummer 89 was een café met vooreerst de naam
'Bushalte'. Wie de uitbaters waren van 1976 en 1977 moeten we schuldig blijven.
Vanaf 1978 tot 1982 werd de zaak voortgezet door John en Denise. De zaak wordt
gemoderniseerd en noemde Café Bingo tot 1986. Verder is er niets van geweten.
Nu is het een woning. Dit pand was één van de locaties voor de laatste
aflevering van 'De Bunker'. De opnames vonden plaats op 12 januari 2015. 'De
Bunker' was een nieuwe misdaadreeks die 10 weken lang voor spanning zorgde in
de woonkamer. Momenteel wordt reeds het tweede seizoen opgenomen.
Nummer 93, café t Rooske werd tijdens de jaren
1975 tot 1977 open gehouden door Marcellina. In 1978 kon men terecht bij Jef en
tante Annie. Jaak en Jeannine namen in 1979 tot en met 1981 het café over.
Vanaf 1982 tot 1989 lezen we bij Emmy en Maurice op de etalage. Ze maken er
eenvogelpikclub 't Rooske. Vanaf 1990
werd de zaak overgenomen door Sammy Lou. Op het laatst vinden we in 1991 nog
Louisa achter de tapkast.
Bij huisnummer 103 moeten we even terug in de
tijd. Ferdinand Thielemans werd geboren te Hingene op 1/9/1861 als zoon van de
rentmeester der hertogelijke familie Van Ursel te Hingene. Ferdinand
promoveerde tot dokter in de geneeskunde te Leuven in 1885 en vestigde zich
kort nadien in ons dorp op het Hagelkruis. Na zijn huwelijk in 1895 bouwde hij
in de Steenstraat, bij de inkom van Ekeren deze herenwoning. Hier woonde en
werkte dokter Ferdinand Thielemans tot zijn dood in 1937.De Kredietmaatschappij Arfin nam in de jaren
zeventig het pand over en zorgde voor een goedkope autolening. Arfin steekt u
graag een handje toe was de slogan van het kantoor tot 2002. In welk jaar het
was is niet geweten, maar hier was voor enkele jaren een aannemer gevestigd.
Bouwbedrijf Swinnen was de naam. Vanaf 2012 is er kinderopvang 'De Wijsneusjes'
met 35 opvangplaatsen gevestigd. Het is een gezellige plek waar kinderen en hun
ouders met veel plezier komen. Het is nu, 2015, onduidelijk of het pand blijft
bestaan. Een infopaneel vermeld dat er appartementen worden gebouwd.
Links naast het gebouw is de voormalige parking
van Arfin. Het laatst was het de staanplaats van een taximaatschappij. Nu ligt
de parking vol met gevelde boomstammen. Monstermachines brullen als ze de
takken van de bomen snoeien.
Op nummer 102, aan de overzijde vinden we het Q8
tankstation met Car Wash, eveneens van Verdonck. Binnen in de Shop en Go is
een Panos broodjeszaak dat eveneens 7/7 open is.
De nummers 100 en 98 zijn van Garage Verdonck
met werkhuis. Hij is officiële verdeler van Citroën met depannage dienst.
Vermeld reeds in 1978.
Het verbaast menige passanten dat op nummer 96
een bungalow in cottagestijl werd gebouwd. Dit stijlvolle droomhuisje werd ver
van de straatzijde opgetrokken in 1928. Een van de weinige woningen in de
straat met nog een mooie grote voortuin.
In het winkelpand met nummer 90 was van 1975
Wasserij Notre-dame gevestigd. Een droog- en nieuwkuis zaak die bleef tot 1990.
In 1991 en 1992 is 'Wasserij Verhoeven' op dit adres ingeschreven. Vanaf 2000
tot op heden vestigt 'Uitvaarten J. De Waele' zich in dit winkelpand. In De
Beukelaerlaan 60 is het rouwcentrum gevestigd.
De brede voorgevel van pand nummer 84 doen
vermoeden dat hier een winkelpand was. Als je er voorbij wandelt zijn steeds de
houten rolluiken gesloten. Een oud verweerd reclamebord vermeld dat hier een
zaak was die video en TV's verkocht. Van merken zoals: Amstrad, Philips en
Funke.
--In de woning met nummer 82 woont het echtpaar
Gorissen-Van Hees. Ze hebben jaren het frituur uitgebaat op het Kristus Koningplein.
(Met dank aan Annick Verbanck)
Twee huizen verder, nummer 80, is de woning met
voormalige praktijk van dokter E. Stuyck. De praktijk is inmiddels overgebracht
naar De Beukelaerlaan 51 met de bekende naam: 'De Oude Landen'.
In de woning met boogpoort, nummer 78, is de
voormalige woning van dokter Stuyck.
Tegen de huisgevel van, nummer 72, zijn drie
beelden bevestigd. Ze dienden als blikvanger voor de zaak 'Foto PlusJ'. De
fotograaf die hier zijn studio had vanaf 1974 maakte onder andere huwelijksreportages.
In 2008 verhuisde de zaak naar nummer 61 in de straat.
In deze nieuwbouw, op het nummer 70, was
vooreerst Tandarts Wellens gevestigd. Volgens ons Rina had hij zijn praktijk
eerst in nummer 74, twee huizen terug. Maar soit Dokter Wellens verhuisde naar
de Kapelsesteenweg 643 te Ekeren. Nu is het een moderne woning. Op het
naamplaatje prijkt:Architectenbureau
'Plan+ en partners.
We schrijven 12 oktober 2013. Onze popgroep
Clouseau komt door een comeback single 'Vliegtuig' meteen op de eerste plaats
terecht in de Ultratop 50. Het is de vierde nummer één hit na, 'Anne', 'Daar
gaat ze' en 'Vonken en vuur'.
Nummer 60 was dus de voormalige hovenierswoning
van begin 1900. Het gelijkvloers was vroeger een winkelpand. Duidelijk te zien
aan de twee brede vitrines en de inkomdeur ertussen in.
Dit pand, nummer 30, werd mooi gerenoveerd. Hier
was 'Florango' kwaliteitssnijbloemen gevestigd van 1977 tot 1981. De zaak
verhuist naar de Kloosterstraat bij supermarkt Van Ende. Dat jaar, op 29 juli 1981
om precies te zijn, trouwt Prins Charles met zijn verloofde Lady Diana Spencer.
Al van begin 1970 was er op de nummers 26 en 28
sprake van garage Van Gansen. De verdeler van Simca-Chrysler. Sinds 1999 heeft
garage Van Gansen een betere bereikbare vestiging aan de Leugenberg.
François, een werknemer van Van Gansen, heeft er
zijn laatste werkdag opzitten. Vanaf morgen heeft hij drie weken betaald
verlof. Drie weken zalig niets doen. Luieren in 'den hof' met een goed boek van
Pieter Aspe of Steven Spielberg. Hij stapt even verder zijn woning binnen en
wordt onmiddellijk begroet door zijn drie kinderen van 3, 6 en 7 jaar oud. Ze
klampen zich vast aan zijn benen zodat hij geen vin kan bewegen. Glimlachend
kijkt hij naar zijn blonde lieftallige vrouw Ellen, die het tafereel van op
afstand bekijkt. François bukt zich voorzichtig en aait de kindjes over hun
hoofd. Vraag het nu maar Marieke! spoort Ellen haar oudste dochter aan.
Gaan wij samen naar Walibi papa? vraagt Marieke heel stil en verlegen. François
kijkt in de blauwe oogjes van het meisje. Haar blonde krullen zijn gegroeid tot
op haar schouders. Ze is het evenbeeld van haar moeder. Haar één jaar jongere
broer, Stany, kijkt smekend naar zijn vader met een knikkend hoofdje. Vader
glimlacht. Het lijkt allemaal opgezet spel. Ze weten hoe ze hem moeten
manipuleren. Ook zijn kleinste dochter, Sofieke', speelt mee. Ze gooit haar
korte armpjes om zijn nek en kust hem enkele keren op het aangezicht. François
krijgt een brok in z'n keel en probeert recht te staan. Oké oké. Ik beloof
dat we morgen naar Walibi rijden. Op 26 juli 1975 opende te Waver het pretpark
Walibi zijn deuren. Het attractiepark bestaat de dag van vandaag nog steeds.
Op het nummer 24 is al decennia lang
herenkapsalon Geerts François gevestigd. (2015).
Voor zover wij weten was hoekpand, nummer 22,
altijd al een bloemenzaak. In 1974 en dit tot 1978 was hier 'De Herdt'
gevestigd. Het 'Ekers Bloemencenter' verzorgd nog steeds bloemstukken voor
feestelijkheden en bruidsruikers, rouwkransen. Alles kan aan huis geleverd
worden. (2015).
Als laatste wil ik het voormalige oud
politiebureel vernoemen in deze straat, op nummer 6. De tekst is nog steeds
duidelijk te lezen in de gevel. Gebouwd in 1902 tot 1907 met ernaast de woning
voor de toenmalige veldwachter. Dit is de achterzijde van het oudste
gemeentehuis van Ekeren dat gebouwd werd op de Markt. Er was al jaren een
garagepoort aangebracht, maar recent hebben ze de deur en raam uitgebroken en
een tweede inrijpoort geplaatst.
Schutstraat
Genoemd na een besluit in het schepencollege van
27 februari 1964. Een jonge straatnaam die gegeven werd in aansluiting bij de
'Kattenberg'. Op de Kattenberg, of in de onmiddellijke omgeving, werd destijds
het vee (Cattle) door de 'scuttere of schutter' (be) of (ge) schut in
veiligheid gebracht tegen het gevaar voor verdrinking op het terrein dat soms
dreigde te worden overstroomd.
In februari 2017 krijg ik nieuwe informatie van
Guido Laureyssens over het pand waar hij woonde. Hij schrijft: In 1972 kochten
mijn echtgenote en ik het huis nummer vier van Jeanne Leemans die op de hoek
van de Kattenberg en Schutstraat een kruidenierswinkel hadden uitgebaat waar nu
het EVA-centrum gevestigd is. Begin november 1978 heeft dan Gaston Hoeykens dit
van ons overgenomen en zijn kapperszaak van de Oorderseweg naar de Schutstraat
overgebracht.
Gaston Hoeykens liet het pand nummer 4 renoveren
tot een dameskapperszaak. Hij bediende er zijn cliënteel van 1980 tot en met
2012. Na de sluiting van de zaak werd er een garagepoort geplaatst en dient de
kapperszaak als autostaanplaats.
Gaston Hoeykens had eerst zijn kapperszaak in de
Oorderseweg 127, tot het einde van 1978.
Tekst: Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs. Bron:
Guido Laureyssens, Facebookvrienden, de jaarboekjes van de Bierpruvers en Ekers
Cultureel Erfgoed.
De al eeuwenoude benaming 'De Plaetse', van rond
1533, wordt later in de volksmond vervangen door de benaming 'Markt'. Genoemd
naar de plaats waar de Ekerse jaarmarkt gehouden werd.
Op de hoek Markt/ Kristus Koningplein, nr 1,
stond de voormalige woning 'De Hert'. Hier woonde in 1914 dokter Jan De Keyser.
Hij werd geboren te Boortmeerbeek op 9/4/1869 en overleed te Ekeren op
1/6/1955. Het pand vond geen nieuwe huurders meer en het kon zelfs niet meer
aan destraatstenen verkocht worden.
Het gevolg liet niet lang op zich wachten, verkrotting. Het gebouw werd
afgebroken in 1969 en vervangen door een moderner complex voor de vroegere Algemene
Spaar en Lijfrentekas (ASLK). Nieuwe kantoren met als slogan: 'De bank die je
een voetje voor geeft in het leven'. In het nieuwe millennium wordt opnieuw het
pand gemoderniseerd en men neemt er de naast gelegen winkel bij. De naam van de
bank veranderd in BNP Paribas Fortis. (2015)
Vroeger was hier nog nummer 1/1. Op deze plek
was rond het jaar 1970 tot en met 1980 'Marijn De Jongh' gevestigd. Een zaak
met uitgebreide keuze van kwaliteitskleding.
Op het eerste verdiep woonde in die tijd de
familie Van der Eede. In de gezellige huiskamer zit het gezin naar het acht uur
journaal te kijken. Het zwart wit scherm toont de nieuwslezer die recht voor
zich uit kijkt in de camera en spreekt: Vandaag 4 april 1975 werd een
Amerikaans softwarebedrijf opgericht met de naam 'Microsoft' door Bill Gates en
Paul Allen. Vader schudt onbegrijpend het hoofd: Wat gaan we nog allemaal
meemaken? mompelt hij zacht voor zich uit. Meneer Van der Eede kon toen niet
vermoeden dat Bill en Paul spoedig multimiljonair zouden worden.
Nadat Marijn De Jong verhuist naar de Steenstraat,
neemt de bank ernaast dit pand over om uit te breiden.
Ook nummer 3/1 bestond toen nog rond 1974. Toen
was hier sprake van 'lederwaren Rita'. 'Sarah' nam van 1983 tot en met 1987 de
zaak over met lederwaren, regenschermen en handtassen van bekende merken. In
1988 was het de beurt aan 'Lederlux' om zijn waren aan te bieden met koffers en
beautycase, tot 1990. Ook dit pand verdwijnt en behoort tot de Fortis bank.
Het pand met nummer 2, is het voormalige
'St.-Joris' huis, dat wordt bewoond door dokter Tom De Beukelaar. Een arts voor
inwendige ziekten zoals longziekten.
Het winkelpand met nummer 3 was een VCLB (Vrije
Centra voor Leerlingenbegeleiding). Nadien komt de CM 'christelijke
mutualiteit' in dit pand. In het kantoor kunnen mensen terecht voor informatie
en advies over rechten en verplichtingen inzake ziekteverzekering. (2015)
Hoekpand nummer 4 met café 'Derby' is al
decennia lang een begrip op de Markt van Ekeren. Het werd gebouwd na afbraak
van huis 'De Fortuin' in 1954. Oud-Ekerenaars spreken nog van café Kennis.
Dat moet dan de vroege jaren dertig zijn geweest, begin 1900. Terug naar café
Derby dan. Menige uitbaters passeerden de revue, zoals 'bij Tinneke &
Jos' die het café uitbaatten tot 1994. Daarna kwam Fernanda en Marc. Nu, 2015,
zijn de nieuwe uitbaters 'bij Joy en Michel'. Ze maken er een gezellig café van
dat een ontmoetingsplaats geworden is van de Thaise gemeenschap rond Ekeren.
Op nummer 5 is een modern gebouw opgetrokken van
recente datum.
Op het hoogste verdiep woonde, een paar jaar
geleden, weduwnaar Breugelmans. Hij leest de krant terwijl hij het zich
gezellig maakt in zijn clubzetel. Hij is vooral geïnteresseerd in persberichten
over Italië. Vroeger, toen zijn Martha nog leefde, gingen ze vaak naar Italië
op reis. Soms wel twee maal per jaar. Twee jaar geleden ging zijn Martha heen.
Na een slepende ziekte is ze 's nachts ingeslapen en niet meer wakker geworden.
Breugelmans zet zijn leesbril recht op z'n neus en leest het bericht: 7
januari 1990. De toren van Pisa wordt om veiligheidsredenen gesloten voor het
publiek. De weduwnaar laat de krant zakken en sluit de ogen. Hij hoort de stem
van Martha naast hem. Ze vraagt: Wanneer was dat weer dat die toren gebouwd
werd?.
In 1173, Martha, en kort daarop is de
klokkentoren beginnen overhellen. De toren is bijna 56 meter hoog en vroeger
hebben we nog samen de 297 treden beklommen. Helemaal tot boven. Weet je nog?.
Omdat hij geen antwoordt krijgt opent hij zijn ogen en knikt: Dat waren nog
al eens tijden hé Martha?. Mompelt hij nog en leest verder de krant.
Vanaf nummer 7 zijn het gerenoveerde woningen
met winkelpanden op het gelijkvloers en bovenaan sierlijke trapgeveltjes. Hier
was tijdelijk 'Germinal Tax', vanaf 1980, gevestigd. Een taximaatschappij voor
huwelijken en verre reizen, zelfs dag en nacht.
In pand nummer 8 vinden we een winkeltje met
brocante, decoraties en geschenken. Op de vitrines kleven de letters van
'Acanthus Country Living'. (2015)
In winkelpand nummer 9 start in 1976 tot 1980
een Chinees restaurant 'Diamant'. Vervolgens komt er een snackbar ijssalon in de plaats met de naam: 't
Harlekijntje. De specialiteit van 1982 tot 1984 waren Ekerse wafels. Van 1986
tot en met 1988 zien we 'Den Eikaard' bij Raf en Grace op de etalage
verschijnen. Een taverne-restaurant met wafels, pannenkoeken en ijsroom.
Specialiteit: steak eikaard. Het 'Ekers koffiehuis' komt vanaf 1989 tot 2006,
bij Raf Valoné, een presentator van revue en modeshows. Nu, anno 2015, is hier
immo 'Century 21' 'K.D. Concept' gevestigd. Hun slogan: 'Wij kunnen het vast
goed met elkaar vinden'.
Op nummer 10 staat nog steeds duidelijk de tekst
te lezen in de voorgevel: 'Dit huis is genaamd 'De Noteboom'. De benaming is
daar in de 20ste eeuw aangebracht door de toenmalige apotheker die
de oude naam wilde behouden. De winkel is opgesplitst in twee winkelpanden.
Achter de linker etalage was van 1970 tot 1985 het bijhuis van brood en
banketbakkerij Bossuyt-Mannaerts gevestigd. Daarna en nog steeds is in dit pand
wassalon 'Van Osta' gevestigd, met wassen, drogen en strijken. De winkel heeft
recent een nieuwe uitbater.
--De rechterzijde, van nummer 10, was van 1994 tot
en met 2000 'Hairfashion Inga'. Een zaak van Kristel Valckx, met een kind- en
herenkapsalon. In 2001 wordt het Kapsalon Sabine. Zij verhuist in 2006 naar
nummer 11 aan de overzijde in een ruimer winkelpand. Vanaf 2006 tot 2013 komt
schoonheidsinstituut 'Beautylicious' in de zaak met manicure, handverzorging,
pedicure, gelaatsverzorging...enz. Het neusje van de schoonheid bleef echter
niet lang. In 2014 verhuist de zaak naar Konijnenberg 24. Kort daarna komt een
broodjeszaak met de naam 'Het Schelleke Kaas'. (2015)
Het standbeeld van Koning Leopold II werd op de
Markt geplaatst in 1873 ter herinnering aan het kort bezoek van de vorst in
Ekeren op 11 augustus 1869.
In nummer 11, aan de overzijde van de Markt,
vinden we vanaf 1977 de winkel 'F. Joris', kantoormachines en fotokopie-service
herstellingen en onderhoud tot 1984. Daarna zien we in 1992 dat dit pand een
kapperszaak is: 'Ekerse Haarstijl Daisy' lezen we op de vitrine. In 2006 komt
kapsalon Sabine in dit winkelpand. Eveneens een kapperszaak voor dames, heren
en kinderen. De kleintjes hebben een zitje met kinder-TV. (2015)
Op nummer 12 vinden we Chinees Restaurant New
Hong Kong vanaf 1992 tot en met 1999. Vervolgens wordt het restaurant 'Macau'.
(2015)
In het pand nummer 13, heeft Relinde Truijen van
1984 tot 1993 een snoepwinkeltje uitgebaat met de naam Lambertijntje. Negen
jaar heeft ze kunnen genieten van kinderen die als het ware haar zaak kwamen
binnengestormd om snoepgoed. Als ze even terugdenkt ziet ze nog steeds die
gelukkige gezichtjes die net boven de toogbank uitkomen. Bedeesd vragen ze dan:
'Nen tuttefrut, alstublieft'. HetGemeentekrediet
nam dit pand over in 1977, met als directeur Jo Thange. In 1981 verhuisde de
bank naar een nieuwbouw in de Frans Harrewijnlaan. Dit pand is momenteel een
woning.
In dat jaar, namelijk 27 januari 1981, gebeurt er
een scheepsramp op de Javazee. In het ruim van een passagiersschip breekt brand
uit waarin autos staan. Het schip zinkt en eist 443 doden.
Huisnummer 14 bestaat niet meer. Blijkbaar heeft
het huis rechts de woning overgekocht en een nieuwbouw opgetrokken. De
toenmalige inkom is gerenoveerd in een blauwe garagepoort.
Op het huisnummer 15 kwam vanaf 1977 tot
1984een Spaarkrediet met de naam
'Assu-Ver', een verzekeringskantoor. Ook sparen en leningen. Nu is het een
woning.
Pand nummer 16 herbergt J. Eliaerts. Daarna
verwelkomen we 'De Lindeboom' apotheek bij L. Van Schepdael. (2015).
Winkelpand nummer 17 is geen onbekende in Ekeren
en omgeving. Vanaf begin jaren 70, van vorige eeuw, is hier kookwinkel 'De
Keyser' gevestigd. Met geschenken en huwelijkslijsten.
Nummer 18 was omstreeks 1900 Estaminet In den
Valk'. Dan wordt de zaak vanaf 1966 een filiaal van de Generale
Bankmaatschappij, en dat blijft ze tot het jaar 2000. Ook deze bank wordt
Fortis Bank vanaf 2001. Vanaf 2012 tot op heden (2015) vinden we in dit pand
een Italiaans restaurant met de naam: 'Pizzatalia'.
Op nummer 19 was al café 'De Kroon' in 1898. We
vinden in de programmaboekjes van de Bierpruvers de eerste uitbater: bij
Jeanneke. Eind jaren zeventig zijn het Louis en Gaby die het café uitbaten
met zaal voor feesten en uitvaarten. Van begin jaren tachtig tot eind 1999 kon
je terecht bij Bert en Gerd. Vanaf 2003 verandert de naam in Café Den Trol' en
worden de dorstige gelaafd door Nadine en Eddy. (2015)
Op het nummer 20 staat het oudste gemeentehuis
van Ekeren. Gebouwd in 1861. Het werd jaren later het vredegerecht en
vervolgens politiekantoor. Vanaf 1972 wordt het een ontvangkantoor van de
belastingen. In de periode van 1990 staat het pand te koop en leeg. In 2001
wordt het gerenoveerd en kort daarop particulier verkocht.
Veel dorpelingen zijn opgegroeid met de antieke
rode torenpostbus in de straat. Ze stond decennialang nabij de trappen van het
voormalige gemeentehuis van Ekeren. De postbus verdween in mei 2013 voor
restauratie. Op 24 januari 2014 kwam de brievenbus terug in de Frans
Harrewijnlaan. Omdat het voor de postautos gemakkelijker parkeren is, om de
bus te lichten, werd ze naast de kerk geplaatst.
De woning, nummer 21, was in 1912 herberg In de
Victoria. Toen eigendom van Clementina Bordinckx en als herbergier Frans
Thijs. Na het verdwijnen van deze drankgelegenheid werd het pand volledig
gerenoveerd. Het kreeg een bas-reliëf op de voorgevel dat het logo is van een
apotheker. Nu nog is de uitbater de bekende apotheek: 'Laporte' van Leopold
Johan. Op de vitrines zijn plakletters aangebracht van 'Antwerp Shipping
Pharmacy'.
Het voormalige pand, nummer 22, was jaren een
zondagsschool. Na verbouwingswerken trekt in 1905 drukkerij 'Van Hoof' in het
pand. Tijdens WOII, op 19 november overlijdt Constant Van Hoof op de ouderdom
van 68 jaar. Drie generaties lang blijft de drukkerij, tot half in de jaren
negentig van vorige eeuw, op dit adres. Dan verhuist Hugo Van Hoof naar een
nieuwbouwcomplex op de Kapelsesteenweg te Ekeren-Donk. Op 10 november 2004
wordt het pand gesloopt op de Markt. Een nieuw complex wordt opgetrokken met op
het gelijkvloers een winkelruimte. Een haarkapper probeert het een tijd, maar
de concurrentie is te groot. Nu is hier een filiaal van KBC
verzekeringskantoren.
Op het nummer 23 was rond 1910 een coiffeur in
het huisje gevestigd. Hoelang er werd gekapt of geknipt is niet geweten. Rond
de jaren 1970 werd er dagbladhandel 'De Markt' gevestigd. Vanaf 1995 kan je in
dit pand terecht voor: lotto, loterij, kranten, tijdschriften en rookwaren. Het
district Ekeren kende op 13 maart 2014 de Ekerse Zilveren Glimlach toe aan de
uitbaters van dagbladhandel 'De Markt'.
Het café ernaast, nummer 24, op de hoek met de
Dorpstraat, heeft al een bewogen leven achter zich. Moest het pand kunnen
praten, zou het menige mensen versteld doen staan. Rond 1900 was hier sprake
van café F. De Bie'. Het pand zonder verdiep had een brede voorgevel met twee
gescheiden ingangen. Het 'Estaminet', zoals men dat in die tijd noemde, deed
dienst als tramstation. De linker ingang was voorbehouden voor reizigers van de
stoomtram en diende als wachtkamer. Op de Markt werden rond 1885 twee
tramsporen aangelegd. Op de Markt splitsen de sporen zich. Eén spoor komt van
Hoevenen, rijdt door de Kloosterstraat en Dorpstraat tot op de Markt waar het
station is. De tweede tramlijn komt van Wilmarsdonk-Lillo door het Groot
Hagelkruis tot eveneens op de Markt. Op 3 juni 1910 gebeurt er een zwaar
verkeersongeval met de stoomtram. De stoomtram met 14 wagons komt vanuit
Hoevenen en brengt werklieden van de polder en een wagon met melk naar de stad.
Trambediende De Bie regelt net de wissel. De melkwagon, die als voertuig aan
de locomotief gekoppeld was ontspoorde het eerst en kwam tegen de hoek van
herberg De Bie terecht en brengt onherstelbare zware schade toe aan de gevel.
De tweede wagon, die vol reizigers zat botste tegen de melkwagon zodat beiden
in elkaar drongen. De wanden van de melkwagon barstten open, de reizigerswagon
brak in twee en de inzittenden werden overhoop geworpen. De locomotief was uit
de sporen gegaan en tegen de hoek van de woning van dokter De Keyser gebotst.
Machinist Babtist Hennen en stoker Piet Kerschot hielpen zowel de inzittende
als gekwetsten van het huis De Keyser. Tot zover het bericht uit Gazet van
Antwerpen van 6 juni 1910. Het pand van De Bie wordt nadien terug opgebouwd.
Ditmaal met verdiep en met de nieuwe naam: 'Tramstatie'. In 1930 wordt Frans
opgevolgd door zijn dochter Maria en haar man Corneel. Het tramspoor naar
Wilmarsdonk verdwijnt in 1931.
In 1970 lezen we de naam Gezellige Hoek op de
vitrines met als uitbater Kees Verbaenen. Tot 1980 stonden Jeannine en Walter
achter de tapkast. Walter was prins karnaval van 1974 tot 1975. In 1981 en 82
namen Magda en Jean Paul de Gezellige Hoek over. Vervolgens wordt het
Estaminet Café Palmhof bij Staf en Hilda Valckx tot 1985.
Het is druk in het café op 21 juli 1985. De Franse
wielrenner Bernard Hinault wint voor de vijfde keer de ronde van Frankrijk. Het
bier vloeit als water.
Frank Juliams neemt de zaak enkele jaren over. In
1991 is het de beurt aan Tony om te tappen, en dat doet hij tot en met 1996. De
naam verandert in Café Napsjaar' tot 2002. Dan komt café 'Den Troubadour',
waar regelmatig dansavonden en dartswedstrijden werden gehouden. Een Ekers
volkscafé met veel ambiance. In december 2013 werd de zaak failliet verklaard.
Vanaf de inhuldiging van het vernieuwde Kristus Koningplein (2015) wordt het
café opnieuw geopend en noemt 'De Markt'.
Molenstraat
De Molenstraat en de Molenaarstraat kregen hun
benaming naar de windmolen die in de buurt gestaan heeft tot het begin van de
20ste-eeuw.
--Een Bloglezer, Michel Schelfhaut, laat mij
weten dat in de straat het kleinste café van Ekeren bestaan heeft. Het werd
uitgebaat door Mit van de Pitte. Het kleine café had een grote vogelpikclub
met de naam Uit of Eraan.
-- Op 7 februari 2017 stuurt Guido Laureyssens mij
nog meer prachtige informatie door omtrent deze straat. Het zijn
wetenswaardigheden die hij kent van 1955 tot en met 1970. Hij schrijft:
Vertrekkend vanaf de hoek Kloosterstraat/ Molenstraat tot op de hoek van de
Kattenberg had je aan de onpare zijde eerst de magazijnen van de
kolenhandelaars, de gebroeders Verhoeven. Vervolgens had je café bij Mit van
de Pitte met het kleinste café van Ekeren (lees hierboven de info van Michel
Schelfhaut). Op de hoek met de Molenaarstraat had je architect De Schutter en
op de andere hoek was café Celta dat werd uitgebaat door de ouders van Guido
Laureyssens van 1955 tot eind 1962. Naast het café was een winkelpand van een
loodgieter met de naam (Fons), in de volksmond Boelke genaamd. Fons vertrok,
na het overlijden van zijn vrouw Elvira, naar Amerika. Het winkelpand werd
overgenomen door Remy Elst. Remy was bakkersgast in een zaak aan de Leugenberg.
De loodgieterswinkel werd grondig gerenoveerd en omgevormd tot bakkerij.
Op het nummer 23 vinden we dus van 1974 tot en
met 1992, brood en banketbakkerij R. Elst-Verschueren. In 1993 tot 2004, wordt
het bakkerij 'Nobels', bij Benito en Marina. De specialiteit van toen. Alles
vers. In 2006 tot 2014 neemt bakkerij Raes de zaak over. Bekend voor zijn
lekkere pistolets. Eind 2014 staat de winkelruimte te koop. In november 2015 is
het pand verkocht.
--Guido gaat verder langs de andere kant van de
straat: Aan de pare zijde van de Molenstraat had je in het middengedeelte een
grote wasserij met de naam Wasserij Moderne. Door de grote concurrentie
stopte de wasserij. De lokalen werden wat later overgenomen door BASF. Voor
zover ik weet is er achter de dubbele inrijpoort, nummer 24, nog steeds een
tafeltennishal. De locatie van TTC BASF is: voor elke beginner en gevorderde
jeugdspeler een leuke plaats om te trainen zo verteld de site op de computer.
--Guido gaat verder door de straat: Verder in de
straat had je nog een sigarettenwinkel. Op de hoek was een klein
bakkerijwinkeltje gevestigd dat bij de komst van bakkerij Elst stillaan
verdween. Naast het bakkerswinkeltje lag een stuk grond van Stan Lambrechts die
er een appartementsblok liet optrekken. Zoon John Lambrechts leeft de dag van
vandaag nog en heeft in de Ekerse gemeenteraad gezeteld denkt Guido nog over
dit laatste. Bedankt Guido voor uw bijdrage.
Tekst: Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs. Bron:
Guido Laureyssens, Jaarboekjes Bierpruvers, Facebook en Blog vrienden, De
Nobele Donk van Frans Bresseleers 1965, Onroerend Erfgoed en Polderheem nr 4
van oktober tot december 2013.
De 'Boerendijck' werd reeds vermeld in de
18de-eeuw. Het tweede deel van de naam (dijck) verwijst naar de Ekersedijk, die
vroeger tot de rijksweg Hoevenen-Ekeren kwam, op het einde van de
Kloosterstraat, waar hij uitliep tegen 'De Bossen'. Vermoedelijk komt de naam
'Boerendijk' voort uit het feit dat de uiteinden, tegen het hoogland, van een
bepaald ogenblik af in gebruik werden gegeven aan landbouwers, die ze als
weiland of akkerland gebruikten.
Op de garagepoort van nummer 2a staat,
Schildersbedrijf Eddy Blommaart. De zaak was al enkele jaren op dit adres
gevestigd. Momenteel bevind de decoratieschilder zich in de Moerenhoutlaan.
In de nummers 22-24, was achteraan op de werf,
in 1975, bierhandel Van Alsenoy gevestigd. Met een open vrachtwagen werden
frisdranken, water, verschillende bieren in horeca en bij demensen huis aan huis geleverd. De firma
Vingerhoedts nam de handel over vanaf 1976. De bierhandel brengt niet genoeg
meer op en het pand wordt overgenomen door P. De Coninck. Hij opent hier een
zaak voor reparatie en vernieuwing van daken, rolluiken, zonnetenten, deuren en
vliegenramen tussen 1984 en 1987. Vanaf 1988 is hier Mariaburg Autocars
ondergebracht. Daarnavinden we
achteraan A.R.M. bvba. Een firma die gespecialiseerd is in industriële
isolatieprojecten van A tot Z. Eind 2015-16 staan de loodsen achteraan te
huur.
Nummer 26-28, Hobby Service bvba, een
doe-het-zelf zaak met depot 'indugas' werd reeds vermeld in 1974. Vanaf 1991
tot op heden (2015) noemt de zaak H.S. Alle schrijnwerkerij voor café &
winkelinrichting. Ramen, deuren en veranda's.
Het nummer 30 in Boerendijk is een gewoon huis
met gevelversiering die aangebracht zijn door de huidige bewoner. Het nieuwe
peperkoekenhuisje met zeepaardjes, zeesterren, waterschildpadden en vissen
verfraaien het pand.
Op het nummer 43 is 'Dameskapsalon Hilin'
gevestigd. Een zaak met moderne haartechnieken en computer permanenten door
Linda Baée. Ongeveer opgestart in deze straat in 1989 en tot op heden een
bloeiende zaak. 2017.
De elektriciteitscabine voor pand nummer 31 werd
vermoedelijk gebouwd tussen 1940 en 1950.
Het nummer 27 in de straat is een nieuwbouw waar
vooreerst 'Villa Utopia' stond. Veel is er niet over bekend. Wat we wel weten
is dat ze in de helft van 1968 werd afgebroken. Ons Rina heeft daar nog foto's
van in een nostalgisch album. Bekijk de fotos onderaan deze tekst. De grond
werd gebruikt om enkele garages te bouwen. Maar ook deze werden afgebroken om
de nieuwbouw op te trekken waar een kantoor van boekhouders en fiscalisten werd
gevestigd. Daarna werden het de kantoren van Herbert Watson Forest Agencies.
Vanaf half oktober verhuist het kantoor naar een nieuwbouw op de luchthaven van
Antwerpen.
Frans Harrewijnlaan
De straatnaam werd gegeven ter ere van Frans
Harrewijn, geboren te Ekeren op 13 maart 1796. Hij was burgemeester van Ekeren
van 1848 tot aan zijn dood op 29 januari 1881.
Op nummer 2 staat het bankgebouw dat in 1982
werd opgetrokken voor het Gemeentekrediet. Voor alle geldverrichtingen kon je
terecht bij een vriendelijke en aangename directeur Jo Tanghe tot 1997.
Het is 6 maart 1987 als Marc van Thichelen achter
zijn bureau een beetje voor zich zit uit te staren. Hij moet enkele dossiers
inkijken, van voorname klanten, maar kan de moed ervoor niet vinden. Het nieuws
begint op BRT 2. Hij draait de volumeknop iets meer open. Niet teveel want de
muren zijn flinterdun en directeur Thange bevindt zich in het kantoor
hiernaast. De reporter spreekt: De Britse veerboot Herald of Free Enterprise
is vlak voor de Belgische kust gekapseisd. Er werden tot nu toe 193 lichamen
geborgen. Volgens getuigen zijn het voornamelijk Britten die bij het ongeval om
het leven kwamen. Marc zet de radio uit en neemt een dossier. Hij is blij dat
hij kan werken, al zijn het dan vervloekte dossiers.
Nu (2015) is dit pand nog steeds een bank en
verzekeringskantoor maar van Belfius met een spaarrekening + plus. Patrick
Johnson is er directeur.
We schrijven 22 oktober 1943. De piloot, een
Duitse onderofficier Helmut Pitman en zijn collega vliegen samen boven Ekeren.
Hun Duits jachtvliegtuig, een Focke Wulf 190 A-4, was vanop hun thuisbasis
Grimbergen opgestegen. Om 08:20u wordt de bevolking van Ekeren plots
opgeschrikt dooraanhoudende knallende
ontploffingen. Eens alles terug rustig, komen voorzichtig de nieuwsgierige
mensen uit hun woningen terug de straat op. Achter de kerk stijgt een zware,
blauw grijze rookkolom op. De top van de Sint-Lambertuskerk is verdwenen. Het
toestel dat te laag over het dorpscheerde vloog tegen de spits van de toren. Een vleugel van het
vliegtuig brak af en kwam in een der nabijgelegen tuinen terecht. De rest
stortte brandend neer, vijfhonderd meter verder in de Pastorijveld. De knallen
die te horen waren, kwamen voort van de ontploffingen der benzine- en
kogellading, die het toestel aan boord had. Het vliegtuig was midden in het
smalle straatje te pletter gevallen en ontploft. Enkele huizen brandden totaal
uit en er was veel schade aan enkele nabij gelegen huizen. Gelukkig zonder
doden of gewonden. De piloot en zijn collega, hadden minder geluk. Zij
verkoolden. Men schatte dat twee meter van de torenspits werd afgesneden. De
haan stortte naar beneden en het zwarte kruis bleef met een arm in de toren
haken.
Pas op 10 februari 1951 kreeg de toren zijn huidig
uitzicht terug na plaatsing van kruis en haan.
Kattenberg
De straat is bekent rond 1871, toen noemde men het
hier in de volksmond Oorderse Voetweg. De landweg met weide- en
landbouwgronden noemde eigenlijk Kattenbergstraat. Na besluit van het
schepencollege van 1 september 1931 werd de naam veranderd in Kattenberg. De
straat bezit nog eenvoudige arbeidswoningen. Herkenbaar aan de huisjes die
zonder verdiep werden gebouwd.
De nummers 48 en 50 doen vermoeden dat dit in
het verleden een boerderij was en gebouwd rond 1871-72.
In het pand nummer 54 was in de jaren 60, van
vorige eeuw, een kruidenierszaak gevestigd die uitgebaat werd door Jeanne
Leemans. Vanaf 1973 nam het Eva-Centrum het hoekpand over en is tot op vandaag
(2017) een buurt winkel. Het pand is sterk uitgebreid naar de Schutstraat met
een ontmoetingscentrum.
Op nummer 68 was Zoepa gevestigd, 2003 tot 2005,
van Nuyens Bob, met diepgevroren kwaliteit en verse soep. Van de zaak is niets
meer te zien.
In het grote hoekpand met nummer 164 was eind
jaren zeventig, van vorige eeuw, café Tivoli gevestigd. De uitbaters Vina en
Deni deden dat samen tot in 1982. Daarna wordt Deni nog maar allen vermeld als
uitbater tot en met 1995 of 96. Een nieuw jaar, een nieuwe kans. Het café
wordt opgefrist en noemt vanaf 1997 Café t Duveltje, bij Chrisje en Dirk.
Een paar jaar later wordt het hoofdstuk café afgesloten en krijgt de
winkelruimte een nieuw facelift. Voortaan is kapstudio Cacharelle in het
vernieuwde pand gevestigd. Tot en met vandaag (2015) is het enkel op afspraak.
Sarah komt net binnen en zet zich nog even op een stoel. De kapster moet nog
even afrekenen met een klant en dan is het haar beurt. Ze wil net haar iPhone
uitschakelen als ze de stem van de omroeper hoort: 'Dan draaien we nu, op
speciaal verzoek van Jolande Kenis, het bestverkochte album van The Eagles:
Hotel California. Uitgebracht in december 1976'. De intro zet in en Sarah
glimlacht. In dat jaar was ze net twintig geworden. Kon ze nog maar terug naar
die tijd en weten wat ze nu weet. Ze schakelt haar muziek uit en trekt de
oortjes uit haar oren. Daarna neemt ze plaats op de kappersstoel.
Niemand vermoed dat in huisnummer 15 een herberg
gevestigd was in het begin van 1900.
Op nummer 101 vinden we een 'Villa' die gebouwd
werd tijdens het interbellum. Mogelijk in 1940.
Dit waren drie straten van Ekeren die niet echt
veel winkels hebben, maar toch interessant waren. Met dank aan de vele Facebook
vrienden: Ge zijt van Ekeren als ge . Tekst: Luc Verschooten. Fotos: Rina
Meurs. Bron: Guido Laureyssens, programmaboekjes van de Bierpruvers en Onroerend Erfgoed.
Groot
Hagelkruis is een oud toponiem uit 1561 met vermelding 'thagelcruys'. Volgens
de legende woedden eeuwen geleden geweldige hagelbuien in deze omgeving. Na een
zware hagelbui smolt de sneeuw geleidelijk weg, maar op één plaats bleef de
hagel liggen in de vorm van een kruis. De dorpelingen trokken processiegewijs
naar het wonderkruis en de hevige hagelbuien hielden op.
In de eerste winkelzaak, op nummer 1 van het Groot Hagelkruis, was rond
1973,Foto Gaston Ruttens' gevestigd.
Hier kon je terecht voor alle fotowerken, tot 1995 ongeveer. Meer dan twintig
jaar. Daarna en tot op vandaag (2015) werd dit pand 'Perfect Present', een
lunchroom en geschenkenwinkel. Hier vind je moeiteloos dat perfecte geschenk,
uitgebaat door Sylviane en Lou Roman, winnaars van de Zilveren Glimlach 2013.
--De
nieuwbouw werd opgetrokken na afbraak van de panden 3 en 5. Nummer 5 was in de
jaren zeventig, van vorige eeuw, nog de pastorij gevestigd. De plaats waar
menig koppeltje hun ondertrouw heeft gedaan.
--Het
huis nummer 7 lijkt op het eerste zicht nog hetzelfde als 100 jaar geleden. Tot
eind 1928 was hier het postkantoor van Ekeren gevestigd. Daarna verhuisd het
naar Veltwijcklaan 11. Eind 1938 word het pand verhuurd aan de pas
afgestudeerde dokter Albert Huyskens. In 1957 verhuisde hij met zijn echtgenote
Maria Philippo, naar de Alfons Jeurissenstraat. Na een carrière van 50 jaar als
huisarts, stopt hij met zijn praktijk en overlijdt hij in april 1987. Het pand
nummer 7 wordt in 1957, na de verhuis van dokter Huyskens, verhuurd aan E.H.
Jozef Plateau. Vervolgens was het de beurt aan een Kinesisten echtpaar Eric
De Croock-Carine Aerts. Het koppel bleef tot het begin van 1990 in het huis,
maar verhuisden dan naar nummer 113 in dezelfde straat. Ze kochten daar de
woning van de familie Verbaenen-Van Alsenoy. Vanaf dan wordt het pand een
gezinswoning.
Het pand nummer 9 is een gewoon huis, gelegen op de hoek van de Frans
Lenaertsstraat. Hier was vanaf 1978 tot 1989 het verzekeringskantoor van Koen
De Bie waar je terecht kon voor leningen en hypotheken.
Na
plaatsing op mijn Blog krijg ik via Facebook uitgebreide informatie van Dirk
De Bie: In 1920 wordt dit pand aangekocht door Eduard De Bie, grootvader van
Dirk, en vestigt hier als bankier de eerste kredietbank van Ekeren. In die tijd
een gewaagde onderneming. In de jaren 60, meer dan veertig jaar later, gaat
Eduard op pensioen. Zijn zoon, Koen De Bie, neemt de verzekeringspolissen van
zijn vader over en bouwt de zaak verder uit. Koen De Bie blijft dan in het pand
wonen. In 1972 wordt het huis grondig gerenoveerd met een kantoor tot 1989. Dat
jaar verhuist Koen De Bie naar een groot winkelpand in Dorpstraat 19.
Onder
het bladerdek van een boom staat het arduinen Hagelkruis op een sokkel. Het
werd heropgericht in oktober 1981. Links van het Hagelkruis spelen de kleuters
in de speeltuin van de'Basisschool Sint
Lambertus'. De kleine ukjes jubelen en kraaien van plezier. De jongens en meisjes
van verschillende origine maken geen onderscheid tussen autochtonen en
allochtonen.
Het nummer 37, was een groot herenhuis dat toebehoorde aan de welstellende
familie Michielsen. Na de dood van haar man trok weduwe Michielsen met haar
zoon Marc een 100 meter verder in een wit geschilderde villa. Marc werd
tandarts en bouwde links naast de woning een bloeiende praktijk uit. Helaas,
hij overleed op vrij jonge leeftijd van 41 à 42 jaar. In 1983 tot en met 1987,
begon Angelique in het voormalige herenhuis van de Michielsen een zaak. Op deze
prachtige locatie werd alle textiel, voorkomend uit faillissementen,
verzekeringen, enz verkocht. Helaas, het huis werd afgebroken. Op de plaats
vind je een groot groen tapijt.
Even
verder, over de nummers 86 en 88, leidt een dreef naar het Hagelkruispark waar
eind 2014 en begin 2015 een nieuwe speeltuin werd aangelegd.
In nummer 95, kwam de zaak 'Piranha' pvba. De verhuur en verkoop van speedboten
tussen 1978 en 1982 verliep redelijk goed. In 1990 en '91 wordt hier 't
Botenhuis uitgebaat. Inkoop, verkoop en herstellingen van boten en motoren.
Tussen 2001 en 2006 komt firma 'Dakrubbercentrale' NV van Bob Louman in deze
nieuwbouw. 'De' plat dak specialist met naadloze rubberfolies, nieuw en
renovatie. Ook voor terrassen en vijvers.
In pand nummer 109, was café 't Zonneke gevestigd, bij Jeanine & Roger,
vanaf 1975. Het Bock en Palmbier vloeide overvloedig. Op 29 maart van 1975
luisterden de stamgasten naar het laat avond journaal op de radio. Enkel de
biljarters interesseerde het niet. Het getik stoorde de luisteraars en een
sssssst volgde dan uitdrukkelijk. De stem van de presentator was duidelijk te
horen: en dan nu het sport. Vanmiddag werd de tiende editie gereden van de
Amstel Gold Race in Nederland. De ééndaagse wielerwedstrijd voor profrenners
werd gewonnen door onze landgenoot Eddy Merckx.Een daverend applaus barstte in het lokaal
los. Een van de stamgasten hief zijn glas naar de toog en riep: Tourneé
generale, Roger!
Op
1 april 1988 nemen Sam en Louisa het café over en behouden de naam t Zonneke.
Op het raam werd in zeven haasten Bij Sammylou geschilderd, verwijzend naar
de beide voornamen van de uitbaters. In 1989 echter verlaat Sam al reeds de
zaak en haar partner. Louisa heeft dan nog even de zaak verder gezet tot ze
failliet werd verklaard. (Info van Sam Ongena). Vervolgens werd de zaak
overgenomen tot 1995 door Maria en Omer om de stamgasten te vermaken.
Vogelpikclub 'Altijd raak' trok enorm veel volk. De naam t Zonneke bleef
steeds behouden. Ria nam de zaak over tussen 1996 en 2003. Daarna kwamen Irene
en Roger voor een jaar of twee de zaak open houden. Als laatste werden Carina
en Peter baas over het café. Dat was van 2008 tot 2009. Na het sluiten van de
zaak werd het pand gerenoveerd tot woning. Slechts aan de beide vitrines is te
zien dat hier ooit een café was. De naam 't Zonneke is nog niet verwijderd.
(2015)
Vanaf 1993 bouwde Karin, op nummer 113, een groots 'Schoonheidsinstituut' uit.
Tot en met vandaag (2015) kan je hier terecht voor pedicure, manicure,
zonnebank...etc.
Eveneens op nummer 113, kwam 'Pajero' van 1995 tot 2006 het
schoonheidsinstituut van Karin versterken met een sport- en
ontspanningscentrum. Conditie- en krachttraining en familiesauna. Na 2006 nam
Karin ook deze lokalen over om haar zaak uit te breiden.
Het nummer 115, is een half vrijstaande woning met decoratieve puntgevel. Het
pand werd gebouwd rond 1900. Het staat al jaren leeg en te verkommeren. De
ramen boven staan open en verschillende vogels vliegen binnen en buiten. Het
voortuintje is eveneens verwaarloosd. Een gietijzeren hek sluit alles af.
Wat verder, in nummer 125, woont hoogstwaarschijnlijk de allerlaatste
landbouwer en veeboer van het centrum. Het hoge herenhuis dateert van de eerste
helft van de twintigste eeuw. Achteraan werd een stenen schuur gebouwd. Plaats
genoeg om het hooi te stapelen en te bewaren.
De villa of het landhuis, op het nummer 131, dateert uit de 19de-eeuw en heeft
een ruime tuin. Een gedeelte is parking van 'Eetcafé Ballantines'. De garage
naast de woning werd gebouwd in 1933. Luc Somers laat weten dat er tijdens de
jaren tachtig, van vorige eeuw, een dancing was gevestigd. Dancing Trialon
herinnert hij zich nog, doch verdere info hebben we niet. Ongeveer tien jaar
geleden vormt de benedenverdieping de 'Mini-creche' 't Bengeltje met 16
opvangplaatsen voor baby's en peuters van 0 tot 3 jaar.
Op nummer 135 was een bescheiden postkantoor gevestigd. Wegens besparingen werd
alles overgeplaatst naar het postkantoor op de Bist.
Nummer 147 was begin jaren zeventig, van vorige eeuw, café Sportgalm. Het
laatst werd deze zaak vernoemd in 1977, in het programmaboekje van de
Bierpruvers. Nicole en Rudy openden hun delicatesse zaak 'Edelkost' in 1990.
Tot en met 2008 kon je hier terecht voor charcuterie en een ruime keuze van
Iglo diepvries producten. Na de sluiting werd het geen handelszaak meer.
Op nummer 155 was vooreerst een kruidenierszaak gevestigd. De grutter, zoals
men de kruidenier in die tijd noemde, verkocht in zijn winkel droge
levensmiddelen zoals: keukenkruiden, specerijen, koffie, thee, cacao, tabak,
stijfsel en zeep om maar een beetje op te noemen. Door de opkomst van de
supermarkten tijdens de jaren zeventig verdwenen stilaan de kruidenierszaken
uit het straatbeeld. Dit bericht kwam van Sandra Jans.
Nadien
kwam in dit pand een zaak waar bier getapt en frisdranken werden geserveerd.
Het pand kreeg de naam Café Plezanten Hoek tijdens de mooie jaren zeventig
van vorige eeuw. Er werd rond het jaar 2000 gestart met 'Frituur 't Hoekske'.
In 2003 wordt de naam veranderd in 't Frit-uurtje. Hun slogan: 'met vers
stoofvlees en verse goulash'. (2015)
De zaak op nummer 187 noemde voorheen 'Brasserie Restaurant Triton', vanaf 1984
tot 2013. Na de nodige aanpassingswerken wordt het Brasserie 'Sapore'. Toen we
laatst er voorbij wandelden bemerkten we Gaston Berchmans in de zaak. Goede
reclame voor Brasserie 'Sapore'. (2015)
-In
het pand met nummer 164 bevond zich tijdens 1972 tot 1983 Café Sportlokaal.
Op nummer 150, was eerlang bakkerij 'Bervoets-Gijsen' gevestigd met als
specialiteit: volkoren brood, speculaas en pistolets. Alles vervaardigd met
1ste-rangs grondstoffen van 1980 tot en met 1986. Vanaf 1988 tot 1992 komt hier
Brood en Banketbakkerij 'Janssens'. In 2003 is het de beurt aan Bakkerij
Ceuppens, niet alleen voor brood en gebak, maar ook charcuterie is
verkrijgbaar. Tot op vandaag (2015) staat er een broodautomaat ter beschikking.
Het nummer 146-148 is een enorm groot complex waar vroeger ateliers of werkhuizen
van Ed. Brandt en Co gevestigd waren. Een firma met kuiperij, ijzer- en messing
gieterij, in dit pand werd duchtig gelast voor de scheepsbouw. In 1991 werden
de magazijnen, kantoren en de conciërgewoning omgebouwd tot wijk- en
dienstencentrum van het OCMW Antwerpen.
--Op
nummer 130 woonde de heer Joris De Bruyn. We schrijven 18 juli 1941. Joris
wordt wegens Duits vijandige gezindheid door de Feldkommandantur 520 te
Antwerpen tot 9 maanden opsluiting veroordeeld. Hij wordt door de Duitsers naar
de Colonie te Merksplas overgebracht. Joris Marinus De Bruyn was weerstander
sinds 1941 en maakte deel uit van de NKB.
In het brede winkelpand met de nummers 86 en 88, was rijwielhandel 'Alfons
Cycles' gevestigd. De zaak werd uitgebaat door De Herdt-Segers. Fons repareerde
de fietsen in zijn herstelplaats van 1979 tot en met 1998. Vanaf februari 2015
wordt het nummer 88 een 'Open kunst Atelier'. Wie hier passeert wordt vermaakt
met kunstige schilderijen voor de enorme vitrines. De kunststukken werden
geschilderd door Jos Laureys. Echtgenote Renée is schrijfster. In deze woning
wil het koppel de liefde voor kunst delen met alle geïnteresseerden.
Het nummer 78 is een half open bebouwing. Een breed gerenoveerde woning met
verdiep. Langs de straatkant zijn uitsluitend ramen. De ingang is via het
steegje te bereiken. Hoe het pand eruit zag in de jaren zeventig van de
twintigste eeuw is niet duidelijk. Vaststaat is dat er tussen 1974 en 1978 een
winkelpand was met algemene voeding van 'Clementine'. Een zaak met, voor die
tijd althans, een uitgebreid gamma aan voedingswaren zoals: zuivelproducten,
conserven, bokalen met groenten...enz. Voor de kindjes: chocolade, snoep en
koeken.
Frans
en Maria plaatsen hun fietsen op de stoep tegen de gevel van hun woning. Het is
een warme dag in juni en ze besluiten een fietstocht te maken. Ze kijken er
enorm naar uit. De winter was te nat en te koud om te fietsen. Ze houden hun
conditie wel op peil op hun home trainer, maar dat is toch niet hetzelfde.
Frans sluit de woning goed af. Vanmorgen heeft hij de knooppunten op een
bikepointer geschreven: 13-14-85-79-74-76-77-13, goed voor bijna 24 kilometer.
Voor knooppunt 13 moeten ze eerst naar de Driehoekstraat. Ze laten eerst bus 77
van 'De Lijn' passeren en dan vertrekken ze richting centrum. In de woning
ernaast gluurt Jozefien langs haar hagelwitte gordijnen naar het tweetal. Ze
zucht en gaat dan weer in haar zetel zitten en kijkt verder naar de herhaling
van thuis.
Op het nummer 44 was Mariën aanbouwkeukens gevestigd vanaf 1974. Zijn slogan
was: 'Vrijblijvende prijsopgave'. De eerste keukens waren nog erg eenvoudig,
kasten van hout en/of formica, met legplanken en laden. Ook toen zorgde men
voor een feilloze afwerking en een degelijke houtkwaliteit. Mariën sloot zijn
zaak in 1991. In 1994 start 'Antigar bvba' hier een zaak in zetelgarniering,
gordijnen en overgordijnen. Ook deze zaak is al enkele jaren gestopt. Achter de
etalage staat nog een antiek stuk werktuig van de garnierder.
--Peter
Brosens woonde in huisnummer 26 en wist te vertellen dat op het nummer 22, twee
huizen verder, kunstschilder Roger Colignon heeft gewoond. Hij verhuisde naar
Lange Sterrestraat 23. In 2013 exposeerde Roger zijn kunstwerken in het Trace
Cultuurstation van Ekeren. De man is recentelijk komen te overlijden.
Op de hoek Groot Hagelkruis/ Van de Wouwerstraat, nummer 18, was nog in de
jaren 80 van de 20ste-eeuw drogisterij, 'De Winter', een handelszaak met
verven, kruiden, cosmetica, oplosmiddelen en poetsgerief zoals: borstels en
emmers.
Op
een warme zomerse vrijdagavond komen drie jonge mannen vanuit de Van de
Wouwerstraat gewandeld. Ze lachen en praten door elkaar en het lijkt alsof ze
niet echt naar elkaar luisteren. Ze gaan café Arena binnen. Het is niet echt
een jongeren café, maar ze zijn niet echt van plan lang te blijven. Deze kroeg
is slechts een tussenstop. Hier willen ze enkele biertjes drinken en als het
helemaal donker is willen ze naar het centrum van Antwerpen rijden. De
uitgaansbuurt in die tijd.
In winkelpand nummer 16 was vooreerst kruidenierszaak Den Ballon gevestigd
dat uitgebaat werd door Sander. De winkelruimte werd te klein en in de plaats
kwam Café Arena. Hier werden van 1975 tot 1982 pintjes getapt door een
uitgeweken Nederlander: Louis. Daarna namen An & Luc de zaak overen stichten biljartclub 'Arena'. Na een
grondige renovatie kwam vanaf 1991 t/m 2015 Elegance in dit pand. Een
'Dameskapsalon' van Leo Laurijssens.
Het pand ernaast, nummer 14, was beter geschikt voor kruidenier Sander en hij
verhuisde zijn zaak, 'Den Ballon' naar hier.
Op nummer 8, was enkele jaren 'een huis in de rij' vzw gevestigd. (1989-1992).
Een hulporganisatie onder de categorie: gezondheid en welzijn. Waar je mensen
in vertrouwen kan spreken, ongeacht je leeftijd of overtuiging. In 2013 kwam de
Oxfam Wereldwinkel. De zaak brengt een wereld vol eerlijke handel. Je vindt
voedingswaren, kunstnijverheid of cosmetica van eerlijke handelaars. (2015)
Achter het nummer 6/1, prijkt het Ekers Hof, bij Lydie Van Thielen en Patrick
Fischer. Het gebouw dateert van 1960 en kreeg een gezellige gelagzaal, biljarts
en TV. Op het eerste verdiep bevind zich een stemmige feestzaal voor
demonstraties en huwelijksfeesten. In deze kleine zaal hebben ons Rina en ik
onze eerste danspassen geleerd toen dansschool Emka de zaal huurde. Later
verhuisden ze naar de Ertbrandstraat te Kapellen. De grote Akerzaal achteraan
is polyvalent en geschikt voor groepsfestiviteiten, bals en banketten. Op 25
januari 2013 opende het vernieuwde parochiecentrum 'Ekers Hof' haar deuren.
Op het nummer 2 staat sinds 1877 de Maria- of Sint Lambertuskapel. Het
interieur van de kapel werd prachtig verbouwd in 2004. Het gebouw is weliswaar
geen winkel, maar toch de moeite waard voor enkele woorden. De C-koren van
Ekeren, opgericht in 1968, houden nog steeds hun wekelijkse repetities in de
kapel. Wie er ook passeert, blijft seconden lang staan luisteren voor hij of
zij verder stapt. Wat ik niet meer weet, of de communicantjes van Ekeren nog
steeds van hieruit naar de kerk wandelen, voor hun communiefeest.
Klein Hagelkruis
Het
Klein Hagelkruis was destijds een kleine straat of een pad (t paddeke) in de
wijk 'Hagelkruis'.
Op nummer 16 was café 'Vereniging' van 1982 tot en met 1986. In dit
etablissement kijken de stamgasten naar het scherm van een TV. Het is 27
september 1985. Er worden beelden getoond van een gewapende overval in
Overijse. De bende van Nijvel heeft vandaag weer eens een brutale overval
gepleegd op een warenhuis van Delhaize, en weer werden er mensen in koelen
bloede vermoord. Waar gaat dat eindigen?
In 1980 begon Chris en Roger een frituur hier in de wijk. Vanaf 1982 tot 1987
was het de beurt aan Richarda. Hoogst waarschijnlijk gaat het hier om een
rijdende frituur, een barak of caravan. In 1990 neemt Swa en Maria de zaak voor
een jaar over en als laatste bakt Ariane ze bruin in 1992 tot en met 1997.
Op de hoek met de Vuurkruisenstraat/Klein Hagelkruis was in de jaren zeventig,
van vorige eeuw, een gezellig café. De naam is mij totaal ontgaan, maar hier
kwamen de gemeentearbeiders tijdens hun ochtendbreak hun warme koffie drinken.
Sommigen onder ons toch. Het zwarte goud stond te pruttelen op de ouderwetse
houtkachel in het midden van de gelagzaal. Vooral tijdens de wintermaanden was
het hier 's ochtends een gezellige drukte. Was de koffie op? Prompt zette de
waardin er verse. Een fluitketel op de kachel en een blok hout erin. Je hoorde
het gietijzeren mormel branden. De filtertrechter met papieren zakje werd op de
koffiekan geplaatst met vijf schepjes gemalen koffie. Nadat de fluitketel
iedereen doof maakte van het scherpe lawaai, goot ze het kokende water op de
koffie. Meteen vult het lokaal zich met het aroma van verse koffie.
Later,
in 1996, was hier een jaar lang 'The Maxx' gevestigd. Een zaak die stoffen en
naaigerei verkocht. Ook kleding zoals: schoenen, regenjassen, speelgoed en
tapijten. Nu staat hier een moderne nieuwbouw met appartementen.
Het pand nummer 62 en 64 noemde men in de vorige eeuw de Withoef. Ze is wat
achterin gelegen en werd in de 16de of 17de-eeuw gerenoveerd. Vanaf 1982 heeft
de hoeve dienst gedaan als basis van de lokale radiozender, radio Titanic.
Sinds 1998 is op deze locatie Eetcafé Ballantines gevestigd met een gezellig
tuinterras. Er is parking vooraan en een ruime parkeergelegenheid in het Groot
Hagelkruis. (2015).
De
onpare zijde van de straat bezit nog enkele arbeiderswoningen uit de 19de-eeuw,
herkenbaar aan de kleine woningen zonder verdiep.
Op nummer 23 vond men vanaf 1977 tot 1987 Clubslager Coppens V. met
specialiteit: fondue, gourmet en koude schotels. Charcuterie uit eigen
werkhuis.
--Op
nummer 43 was tijdens de gouden jaren zeventig, van vorige eeuw, café De
Kraan gevestigd.
Het hoekpand, met nummer 69, was café 'Groenenhoek' dat uitgebaat werd in de
jaren zeventig door de familie Maes. Zoon Pol was in die tijd Belgisch kampioen
tandem rijden op de piste. Freddy Helsen, zijn beste vriend, zat dan achterop.
Met dank aan Marc De Mulder.
Begin
jaren tachtig werd de zaak overgegeven, maar wie de zaak uitbaatte is niet
geweten. De naam Groenenhoek bleef behouden. Francine & Charles namen de
kroeg over in 1984 en 1985. Ook Leentje probeerde het vanaf 1986. De zaak hield
op met bestaan in 1997 en werd als opslagplaats gebruikt tot 2001. Daarna werd
het pand gerenoveerd tot woning.
--Wat
verder in de straat was, volgens Marc De Mulder, een kolenboer gevestigd. In de
volksmond bij Swa brood genoemd.
Op nummer 71, een huis in de rij, startte in 1977 Anne met een kapsalon. In
1979 verhuist ze naar Pastorijveld om aldaar haar cliënteel nog beter te
dienen.
Tot
zover Groot- en Klein Hagelkruis. Tekst: Luc Verschooten. Fotos: Rina Meurs.
Bron: Ekeren tijdens WOII door FR. Bresseleers en H. Kanora van 1947. Met
speciale dank aan de Bierpruvers. De programmaboekjes waren en zijn van
onschatbare waarde. Met speciale dank aan Peter Brosens. Ook dank aan de vele
facebook vrienden die mij met raad bijstaan. Opnieuw bijgewerkt: 05/12/2015.
De
benaming Bosstraat houdt verband met de vroegere benaming van de omgeving 'De
Bossen'.
Op het nummer 6, hoekpand Bosstraat/Moretuslei, was in de jaren zestig van vorige
eeuw café 'Tarantula' gevestigd. Een plek waar veel jeugd kwam die zich daar
konden uitleven na een week op de schoolbanken gezeten te hebben. Bier drinken
en naar rock en roll muziek luisteren waren de ingrediënten voor een leuke
avond. De pret mocht niet lang duren. Een ander jongeren café, uit het dorp,
stuurde de politie om de jongeren die nog geen achttien waren uit het café te
halen. In1984 t/m 1986 nam 'Café
Pastel' het over. Gevolgd door het 'Batcafé'. Vanaf 1995 tot en met vandaag is
hier café 'Art=Choc' gesetteld.
Het
is woensdagmiddag 1 september en de markt loopt op z'n einde. Het terras zit
overvol met marktbezoekers. De meeste klanten zitten ontspannend te genieten
van de zomerzon bij een koel streekbiertje. Vanuit de gelagzaal komt Marie-Louise
naar buiten gelopen terwijl ze haar schort uittrekt. Ze is al wat aan de late
kant. Zo dadelijk komen haar twee dochters van school en dan wil ze thuis zijn.
Tot vorig schooljaar bracht ze haar kinderen eigenhandig tot aan de
schoolpoort, maar haar oudste is nu twaalf jaar en wil dat niet meer. Vanaf
vandaag fietsen ze samen naar het Onze Lieve Vrouw van Lourdesinstituut. Het is
niet ver langs de Moretuslei. Alleen de Kloosterstraat moet gekruist worden,
maar daar staat een leerkracht de leerlingen op te wachten om veilig over te
steken. Marie-Louise woont een paar huizen voorbij café 'Art=Choc'. 's
Woensdags help ze vaak in het café en soms in het weekend als de meisjes bij de
grootouders logeren of bij hun vader in Kapellen. Eens in haar woning dekt ze
vlug de tafel en vat daarna post aan het raam om te kijken of haar twee
kinderen er al aankomen. Aan de overzijde stopt een politiewagen, half op de
stoep.
Dat moeten wij nu eens proberen, sé mompelt Marie-Louise. Twee agenten
stappen uit het voertuig en komen naar de overzijde van de straat.
Dat zal wel voor hiernaast zijn! denkt ze verder. De jonkman naast
Marie-Louise kampt met drugsproblemen en de politie komt daar geregeld over de
vloer. De deurbel gaat. Verschrikt loopt ze naar de deur.
Mevrouw Wouters? vraagt de vrouwelijke agente. Marie-Louise trekt haar ogen
wijd open van de schrik.
Is er iets met mijn moeder? is het eerste waar ze aan denkt.
Neen, nee, wij komen niet voor uw ouders.
Bent u de moeder van Sofie en Fanny? vraagt de agente. Marie-Louise krijgt een
krop in haar keel en er komt geen enkel geluid over haar lippen. Ze knikt
slechts en wordt gewaar dat haar ogen vol tranen staan.
Er is niets ernstigs gebeurd Mevrouw Wouters. Uw oudste dochter is gevallen
met haar fiets en met haar hoofd tegen het asfalt terecht gekomen. Ze draagt
weliswaar een fietshelm, maar toch neemt de school haar verantwoordelijkheid en
heeft uw dochter naar de kliniek gebracht voor onderzoek. Uw andere dochter
wordt opgevangen in de school. Kan u misschien iemand sturen om haar af te
halen? Dan nemen wij u mee naar het Jan Palfijn ziekenhuis in Merksem.
Nog
voor ze haar ouders belt neemt ze het besluit om vanaf morgen haar dochters
terug zelf tot aan de schoolpoort te brengen. Nu is het nog goed afgelopen,
maar het had anders gekund. Na haar telefoontje grijpt ze haar handtas en stapt
achterin het politievoertuig. Als de agent doorrijd merkt ze dat de halve
straat buiten staat.
Dit zal ik nog vaak moeten uitleggen weet Marie-Louise.
Het nummer 28 in de straat is een gewoon huis in de rij. Hier woonde vroeger
Koen Claessen. Het tuintje, achteraan de woning, kwam tot tegen het
zandweggetje of 't weggetje zoals ze dat hier noemen. Wie langs hier wandelde
om Boerendijk of Moretuslei te bereiken zag Koen vaak in de tuin ravotten.
Velen zullen de stem van zijn moeder nog horen die vanuit de keuken roept:
'komen eten!' Tijd voor het avondeten. Vlug haast hij zich nog tot aan de
schutting. Hij groet de passanten en de mannen die schoffelen en onkruid wieden
in de volkstuintjes. Daarachter kleurt het veld goudgeel. Hij werpt nog een
laatste blik op het koren dat golft en deint door de wind. Een moment om bij
weg te dromen of te mijmeren misschien. Hier en daar groeit een klaproos als
een bloedvlek op een blank tapijt. Koen zucht, morgen komt de boer oogsten.
Morgen tijdens de schooluren wordt er gemaaid enwordt het graan opgebonden op het veld. Dan
is het gedaan met het mooie panorama uitzicht. Gedaan met dromen voor een heel
jaar. Misschien kunnen we er nog verstoppertje spelen? Moeder roept weer.
In huisnummer 40 woonde ons Rina tijdens haar prille jeugd. Het huis zag er
toen wel lichtjes anders uit. In 1963 verhuisde ze met haar ouders, zus en
broers naar een nieuwbouw inBoerendijk
31.
In het tweede gedeelte van de Bosstraat, over Boerendijk, was in nummer 74,
Pedicure Rita Sleymer gevestigd, van het jaar 2000 tot 2006 ongeveer. Voor
klachten over eelt, ingegroeide nagels of likdoorns?De medische pedicure Rita wist altijd raad.
Jaak Vanhaesendonckstraat
De
Jaak Vanhaesendonckstraat kreeg haar naam in 1928 ter ere van de eerste
gesneuvelde soldaat uit Ekeren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Jaak Godfried
Vanhaesendonck werd geboren te Antwerpen op 9 december 1892. Hij stierf te Ougrée
(Luik) op 6 augustus 1914. Hij werd met 247 van zijn kameraden begraven op het
kerkhof te Boncelles (Luik).
In het winkelpand nummer 17 vestigt 'Bakkerij Boeykens-Delafaille' zich van
voor 1970 tot en met 1986. Vanaf 1987 neemt bakkerij 'Van Israël-Bernard' de
fakkel over tot 1992. In 1995 tot en met 2008 start 'Van Israël-Boeykens' met
bakkerij 'Nostalgie'. Na 34 jaar sluit bakkerij Nostalgie zijn deuren. De
onkosten worden te hoog. Ze werkten 15 à 17 uren per dag, omdat personeel
onbetaalbaar is. De bakkerij is niet meer rendabel voor Maria Boeykens en haar
man Walter Van Israël. Brood en Banketbakkerij 'Ceuppens' start in 2009 met de
bakkerij als bijhuis en verkoopt tot op de dag van vandaag brood en toebehoren
(2015).
Den Geer
Den
Geer (straat) kreeg haar naam op 13 oktober 1964. Ze is genoemd naar het oude
toponiem 'den Geer op den Gheesten' van 1596. Een 'geer' is een punt uitlopend
stuk land of strook grond.
Op het nummer 21 bevind zich 'Sporthal 't Venneke', de eerste steenlegging vond
plaats op 1 oktober 1977. Het cafétaria, op het eerste verdiep, wordt van 1979
tot en met 1989 uitgebaat door Theo en Anita. Vanaf 1990 is het de beurt aan
Pierre en Jeannine Lantsoght-Kegels om het cafétaria draaiende te houden. In de
kleine feestzaal of vergaderruimte, eveneens op het eerste verdiep, was tijdens
de jaren '90, Schaakkring Centrum Ekeren gevestigd. Met een twintigtal leden
speelden we elke vrijdag een match tegen elkaar. Ik herinner me nog goed het
eerste spel dat ik moest spelen tegen de oudste en doorwinterde schaker die
toen 80 lentes telde. Jos noemde hij, geloof ik. Mijn handen gloeiden en
beefden van de spanning. Mijn hart sloeg tegen mijn ribben zodat het begon pijn
te doen en last but not least, kreeg ik ook nog schele hoofdpijn. Ik deed mijn
eerste zet en wou dat het spel al afgelopen was. Uiteraard verloor ik, maar ik
bleef volharden en na enkele weken won ik mijn eerste match tegen Theo. We
schrijven 10 oktober 1997. Voor de kenners zet ik de zetten even op een rij.
In
het jaar 2000 werd het cafétaria overgenomen door Frank & Lea. In de
sporthal kan je uiteraard terecht voor allerhande soorten sportactiviteiten
zoals: tennis, atletiek, badminton, basketbal, volleybal en zaalvoetbal. Tot
schrijfs. Tekst en fotos: Luc Verschooten.
Enkele jaren
geleden, op een koude zondagmorgen, slenteren we door de straten van ons dorp.
De zon schijnt wel maar er staat een strakke schrale wind. In de Bosstraat
staan we even stil voor het pand waar mijn echtgenote nog gewoond heeft tijdens
haar prille jeugd, eind jaren 50 van vorige eeuw. Ons Rina is geboren en
getogen te Ekeren. Met haar ouders, twee broers en zus woonden ze in dit pand
tot 1963. Daarna verhuisden ze naar hun nieuwe woonst in de Boerendijk. Als we
verder wandelen kan ze zich nog de enkele buurtwinkels herinneren die in de
straat gevestigd waren. Rudy, een lid van 'Ge zijt van Ekeren als ge ', stuurde
me het bericht: 'Vroeger was Ekeren een winkel- en café dorp'. En dat was ook
zo. Op elke hoek van de straat, vooral in het centrum, vond je wel een winkel
of kroeg. Soms is dat nog duidelijk te zien aan de gevels.
Langs de
Driehoekstraat wandelen we verder. In deze straat zijn talrijke winkels
verdwenen: de viswinkel, de krantenwinkel, superette Maes B, ...' om er maar
enkelen te noemen. De Dorpstraat en de Kloosterstraat is nog erger, als ik me
zo mag uitdrukken. Sinds enige jaren is het een komen en gaan van handelszaken.
Het is altijd de vraag: -Hoelang gaan ze blijven?. Wat komt er dan?. Soms
blijven we voor een huis in de rij staan en zegt ons Rina: -Hier was nog een
wasserij gevestigd. Maar dat is lang geleden. Of: -Hier was ook nog een
winkeltje, maar ik weet niet meer van wat. De tijd staat niet stil.
Al
verschillende jaren interesseer ik me voor de geschiedenis van Ekeren. De
boeken van Frans Bresseleers en Hendrik Kanora heb ik van voor naar achter en
van achter naar voor gelezen. Ook Roger Keukelinck heb ik enorm bewonderd. Hij
was de stichter van het documentatiecentrum 'de Antwerpse Noorderpolders en
auteur van heemkundige boeken, waaronder: Ekeren in de schaduw van de Grote
Oorlog. Uitgegeven in 1998. Roger Keukelinck stierf op 21 oktober 2004. Zelf
wil ik al jaren iets over ons dorp schrijven, maar de keus is klein geworden.
Waarom niet over de verdwenen winkels? Misschien wel. Misschien lukt dat wel
mits enige opzoekingen in het documentatiecentrum van het Districtshuis. Ik
maak een afspraak en word te woord gestaan doorMandy en vrijwillig assistent Ad. Ze vinden het project goed maar ze
kunnen me niet echt helpen. De verdwenen winkels zijn niet per straatnaam
opgeborgen. Zolang ik de naam van het pand niet weet kan men de winkel niet
opzoeken. Pech. Ze geven me de raad om oude telefoonboeken te raadplegen en
veel ouderen te bezoeken. Wijze raad. Een gouden tip krijg ik van onze oudste
zoon Danny. Op facebook is een gesloten gemeenschap met de reeds vernoemde
naam: 'Ge zijt van Ekeren als ge . Ook onze jongste zoon, Edwin, is er lid
van. Ik vraag hulp bij het zoeken naar verdwenen winkels en word enkele uren
later overstelpt met berichtjes. Ondertussen heb ik meer dan 170 berichtjes
gekregen. Dat doet mij enorm veel plezier. Bedankt Ekeren.
Ik begin
dichtbij huis, in de Vic Heymanstraat. De straten van Ekeren werden reeds
uitvoerig besproken in een boek van F. Bresseleers en H. Kanora van 1973
Portret van Ekeren. Ik geef slechts een korte inleiding van de straat:
'Vic
Heyman was een Ekerse kunstschilder. Hij stierf op 82 jarige leeftijd in 1972.
De Vic Heymanstraat is ontstaan na verkaveling aan het eind van de jaren 70.
Bouwbedrijf Versnel bouwde er appartementsblokken met twee verdiepingen. Vijf
bel-etagewoningen werden er tussen geplant. In het midden prijkt een groen
plein dat voornamelijk wordt gebruikt door hondenliefhebbers. Het is een
doodlopende straat, die weinig mensen kennen. Het is er rustig en stil. Er
bevinden zich geen handelszaken en langs een fiets/wandelpad bereiken we de
Moretuslei.
De Moretuslei
kreeg haar naam ter ere van Jonkheer Alexis Moretus-Plantin. Geboren te Ekeren
op 6 oktober 1844 en overleden te Nispen-Roosendaal op 8 oktober 1914.
Jonkerke Moretus, zoals hij door de dorpsbewoners genoemd werd, was een
weldoener van de gemeente. Hij woonde op het Moretushof in de Veltwijcklaan,
waar nu de administratie van de Internationale School Antwerpen is gevestigd.
Onder het asfalt liggen nog steeds de oude kasseien die werden aangelegd in
1944.
Ik begin
naast café Art=choc, gelegen op de hoek Bosstraat/ Moretuslei. Het pandnummer 85, is een gewoon huis in de rij, dat
met de jaren uitgegroeid is tot een moderne woning met klassieke voorgevel.
Niemand kan vermoeden dat hier een uitstalraam was van een kleine bescheiden
kruidenierszaak, uitgebaat door 'Angéle' in de jaren 60 van vorige eeuw. Ik kan
me bijna levendig voorstellen wat je als klant zou zien als je het winkeltje
binnenstapte: De geur van koffie komt je onmiddellijk tegemoet van zodra je de
deur opent. Het schelle geluid van de bel is tot ver in de straat te horen. Op
de toonbank vooraan staat de bekende hoge weegschaal naast enkele open doosjes
met snoepgoed voor de kinderen. Om ze zoet te houden als ze met mama komen
winkelen. Glazen bokalen met appelmoes, met een briefje erop geplakt 'zelf
gemaakt'. In de koeling liggen de grote gele ronde kazen. Er wacht Angéle een
zware taak om ze in plakjes te snijden. Ze staat achter de toonbank, in een pas
gewassen en gestreken witte schort, te wachten tot ze je kan bedienen. Achter
haar staan de schabben vanop de vloer tot tegen het plafond propvol met potjes
etenswaren en glazen flesjes. Alles mooi gerangschikt met de etiketten naar
voor gericht. Melk, frisdranken, koffie, potjes confituur, conserven.... te
veel om op te noemen.
- Een paar huisjes
verder was er eveneens een kruidenierszaak. Het is begin jaren zestig van de
twintigste eeuw. De uitbater is oud geworden en wil er mee stoppen. De
concurrentie wordt te groot. Sinds het winkeltje naast de Tarantula open ging
komt er niet zo heel veel volk meer over de vloer. Achter de balie staat dan
nog een vriendelijke jonge dame die een snoepje geeft aan de kindjes als ze met
mama komen winkelen. - Ach, zucht hij, misschien wordt het tijd om mijn stofjas
aan de haak te hangen.
Het
hoekhuis, nummer 71, bij het zandweggetje was ooit 'Café Red Star'. Er was
reeds sprake van het etablissement in de jaren zestig van vorige eeuw. In een
programma boekje van De Bierpruvers vinden we een laatste sponsering van
1993. Later is er geen sprake meer van het café. Nu is het een moderne
gerestaureerde woning zonder verdiep. In de jaren 80 van vorige eeuw kwamen Sus
en klein Pierke hier iets drinken na een dag hard labeur op het werk. Soms tot
in de late uurtjes. In het weekend kwamen ze dan terug om te vogelpikken of te
biljarten met andere stamgasten. Waar is de tijd?
De panden
van nummer 61 tot en met 53B zijn enkele ééngezinswoningen, gebouwd in de
tweede helft van de jaren negentig, van vorige eeuw. Voorheen was dit
weilandvan Antverpia. Er hebben op deze
gronden nooit koeien, paarden of schapen staan grazen. Er waren groentetuintjes
aangelegd, vooraan tegen de straat. Alle dagen zag je daar wel iemand tussen de
groenten het onkruid wieden. Een praatje maken met de buurman of een toevallige
voorbijganger. Een snoepwinkeltje stond pal naast de gronden. Alle dagen zag je
wel kinderen met hun neus tegen het uitstalraam gedrukt staan. - Als we centen
hadden zouden we dit of dat kopen vertellen ze elkaar.Dat was in de jaren vijftig van vorige eeuw.
Aan de andere zijde van de tuintjes was er, volgens ons Rina, een voet- of
fietspad ontstaan, dat voetgangers gecreëerd hadden. Zo kon men een heel stuk
afsnijden en moest men niet omgaan om de Boerendijk te bereiken. Het pad is er
nu nog, netjes geplaveid met klinkers.
Het pand
op het nummer 27 staat thans te koop.
- Over café
Colibri woonde weduwe Wouters. Haar man is enkele jaren geleden bezweken aan
stoflongen. Het werken in de steenkoolmijnen heeft zijn tol geëist. Ze zit
momenteel voor haar raam te breien. Een dagelijkse bezigheid terwijl ze af en
toe naar buiten kijkt. Ze glimlacht steeds naar een voorbijganger als ze iemand
herkent. Manke Neel strompelt voorbij haar raam. Vlug kijkt ze naar haar
breiwerk. De weduwe kent Neel al heel lang maar wil hem niet groeten. Ze heeft
er wel medelijden mee. Hij kwam getraumatiseerd uit de oorlog. Het rechterbeen
moest geamputeerd worden door koudvuur. Zijn vrouw verliet het echtelijk dak
omdat ze de toestand niet meer aan kon en op de koop toeverloor hij ook zijn werk. Nu strompelt hij
recht naar het café. Hij drinkt om te vergeten.
Tegenover
Mieke Van Gorp was in de jaren 60 van vorige eeuw een klein kaaswinkeltje van
de'Willekens'. Familieleden bezitten
een boerderij, net buiten het centrum van Ekeren. Ze verzorgen er koeien,
schapen, geiten...etc. Van de melk wordt kaas gemaakt en geleverd aan
verschillende winkels in Ekeren. Uiteraard zorgt de familie Willekens ook voor
de verkoop.
Ook naast
café 'bij Peerke' was een kruidenierswinkel: 'bij Phil en Mariëtte Van
Ballaert'. Het koppel denkt er sterk over na om met de zaak te stoppen. Het is
onhoudbaar geworden. Ten eerste het lawaai van het café. Het was vannacht weer
het zelfde. Luide muziek uit den jukebox, schuiven van tafels en stoelen, het
breken van glas en dan natuurlijk geroep en getier van vechtjassen. Depolitie werd erbij geroepen. Het lawaai
verplaatst zich dan naar buiten. Ten tweede wordt de concurrentie te groot.
Vooral de supermarkten rijzen als paddenstoelen uit de grond. Het is gewoon
niet meer te doen.
Ook in
nummer 7 of 9 werd een kruidenierszaak uitgebaat. Meer details ontbreken.
- Langs het
zebrapad bereik je de overzijde van de straat en sta je voor een kleurrijk
kunstwerk.
De zijgevel
werd in 1998 in graffiti gespoten als blikvanger voor de voormalige CD shop die
hier vroeger op de hoek gevestigd was. Rond die tijd maakte Leopold 3 furore
met: 'De koning van de lach'. Onze zoon Edwin was door de microbe gebeten.
Samen met zijn mama was hij bijna bij elk optreden te gast. Ook Mama's jasje
had toen de hit: 'Eén nacht alleen'. De CD's gingen vlot over de toonbank. Ook
ouderen zag je in de winkel. Dat was voor een vinylplaat of CD van Will Tura:
Mijn winterroosje' of Helmut Lotti zijn: 'Bij jou alleen' had heel veel
succes.
In pand
nummer 10 was eertijds een schoenmaker gevestigd. Drukke tijden voor de
uitbater. Nieuwe schoenen kosten stukken van mensen. Vooral damesschoenen
worden voor herstelling binnen gebracht. Afgebroken naaldhakken of versleten
gespen zijn de meest voorkomende herstellingen voor de schoenmaker. Soms staat
hij in het portiek van zijn zaak naar de voorbij wandelende mensen te kijken.
Sommigen groet hij door zijn pet af te nemen. Anderen noemt hij bij naam. Een
duwkar komt ratelend zijn kant uit. Het is de boerenkar van de groente- en
fruitzaak 'den bloemkool' uit de straat. Hij houdt haar staande en koopt voor
enkele centiemen een bos prei voor het avondeten.
Ter hoogte
van nummer 16 was ooit een kruidenierswinkeltje: 'bij Mieke Van Gorp'.
Op huisnummer
20 was een fruit- en groentezaak In Den Bloemkool van de familie Verdonck.
Mevrouw Verdonck rijdt rond met een duwkar om groenten en fruit aan de man te
brengen. In de volksmond is ze beter bekend metde bijnaam: Den Bloemkool'. Ze draait net de Boomstraat in. Magda, van
'schele sus', houdt haar staande om een praatje te maken. Eigenlijk om te
roddelen, maar dat hoort die van Den Bloemkool' even graag.
Van Ilse de
Schutter krijg ik, via Facebook, heel nuttige informatie over haar grootouders
die het fruit- en groentewinkeltje Den Bloemkool uitbaatten. Ilse is verrast
dat de mensen haar grootmoeder: die van Den Bloemkool noemden. In haar
herinnering noemden de mensen haar Lies tomaat.Ilse woonde van bij haar geboorte samen met
haar moeder bij haar grootouders in. Haar moeder zorgde voor haar en de winkel
terwijl haar grootouders naar de vroegmarkt gingen om verse groenten en fruit
op te halen. Nadien maakte haar grootmoeder de ronde met een open stootkar. De
houten bakken met groenten en fruit werden niet te hoog opgestapeld. Met al die
kasseien daverden de bakken bijna van de kar. Enkele jaren later werd dan een
camionette aangekocht omdat de groenteronde groter en zwaarder werd. Haar
grootvader nam het stuur. Ilse weet nog goed dat ze vaak mee vooraan in de
wagen zat en de groenten en fruit tot bij de mensen bracht. Haar herinnering
gaat nog terug toen ze in het centrum van Ekeren een bestelling gingen leveren
waar een mandje met geld en een papiertje naar beneden werd gelaten. Fruit en
groenten werden opgestapeld in het mandje en met het touw terug de hoogte in
getrokken. Ilse vond dat een grandioze! uitvinding.
Niet alles
was grandioos vertelt Ilse nog. Op zekere dag, toen ze weer mee op toer
mocht, gebeurde er iets verschrikkelijks. Haar grootvader parkeert de
camionette voor het huis van de familie Holemans. Haar grootmoeder stapt eerst
uit en wil achteraan de laadklep van de lichte vrachtauto openen. Ondertussen
rijdt haar grootvader achteruit zonder te kijken. Er volgt een klap en een
vloek. Als Ilse dan snel uitstapt ziet ze verschrikt haar grootmoeder half
onder het voertuig liggen. Een paar minuten later, als de grootste schrik
verdwenen is, blijkt het ongeval nog mee te vallen. Maar sindsdien bleef de
schrik er bij Ilse wel inzitten als ze nog eens mee op toer mocht.
In 1970
sluit het fruit- en groentewinkeltje voorgoed haar deuren. De concurrentie
wordt te groot. Het doek valt net na de plechtige communie van Ilse en haar
zus. Het feest wordt in de winkel gehouden. Plaats genoeg nu. Haar grootmoeder
miste nadien het werken zo hard, dat ze jaren vrijwilligerswerk verrichte aan
het groentekraam in de supermarkt. Dat bewondert Ilse nog altijd. Het is door
de komst van deze supermarkt dat ze hun winkeltje moesten sluiten en dan gaat ze
er nog helpen! De beste herinnering aan hun winkeltje, heeft Ilse aan het
uitdelen van koekjes bij het zingen van nieuwejaarkezoete op oudejaarsdag.
Ilse gaf steeds 3 mariekes aan elk kindje.
Het café
op de hoek met de Boomstraat/Moretuslei, nummer 28, bestaat al heel lang. Menig
cafébaas- en bazin heeft hier de plak gezwaaid. Vier decennia geleden (1976),
noemde het café: Colibri bij Maria Hennen (grootmoeder van o.a. Linda
Debeukelaer en Nico Van den Acker). Nico heeft er, zoals hij het zelf verwoord
zn pamperjaren meegemaakt. De vogelpikclub Drij in t gat bracht veel volk
over de vloer eind 1970 en begin 1980. Vanaf 1981 nam Richard, één van haar
negen kinderen,de fakkel over. De naam
van het café bleef hetzelfde tot eind 1995. Daarna noemde men het etablissement
De Limburg (1997-99). 'Time Out' bij Claudia en Frans van 2001 t/m 2006. Een
café waar Antwerp supporters zich konden inschrijven om gezamenlijk met de bus
naar de match op verplaatsing te rijden. In 2008 en 09 kwam Taschke en Patje
het café open houden onder de naam Corner. t Goe Begin was er slechts één
jaar (2010), elke vrijdag tussen 18 en 19 uur was het bekende bier aan 1 euro.
Het café was er 7/7 open.Het jaar
daarop, 2011,noemt het café 'Klokske
rond'. Als je binnen kan, is het gezelligheid troef. Vanaf oktober 2015 wordt
het interieur vernieuwd en krijgt het café een nieuwe naam: t Boerke. Nog even
wachten op de officiële opening.
In het
hoekhuis Boomstraat/Moretuslei was kruidenier Valkx gevestigd. Het hoekpand is
ruimer dan een huis in de rij. De grossier levert hier meer zakken suiker van
50kg en minstens drie grote vaten zout. Valkx verkocht in zijn winkel
sigaretten en tabak, kruiden en specerijen. Het was een kleine superette maar
hij bediende zijn klanten nog zelf.
- Willy
Verbaenen woonde in nummer 36. Alle dagen zag je hem vertrekken richting Lange
Sterrestraat. In het nummer 57 (Lange Sterrestraat) had Willy een atelier met
las-,schaaf- en freeswerken in aluminium en ijzerconstructie, trappen en trapleuningen.
Er was al sprake van het atelier in 1977.
Een paar
huizen verder, in nummer 52, terug in de Moretuslei situeerde zich
herencoiffeur Jos van der Westen. (1976-87). Hij had vooral veel werk voor
het nieuwe schooljaar begon. Tijdens de grote vakantie laten de ouders het haar
van hun zonen maar groeien. Nu is dat niet meer zo erg als vroeger, maar toen
moest al het jongenshaar kort geknipt worden met kam en schaar. Nu is er de
tondeuse. Dat scheelt een haar. Het liefst heeft hij ouderen op de stoel
zitten. Deze klanten komen regelmatig en dus is er niet zoveel werk aan. Je kan
een 'klapke' doen over van alles en nog wat. Tijd was nog geen money. Enkelen
moesten ook nog geschoren worden. Dan werd er niet gepraat. Alhoewel hij zijn
stiel kent, het blijft een bloedig risico. In 1988 veranderd de naam in
'Kapsalon LU Creatiff'. Kapster Ludgarde kwam naar Ekeren en opende haar eerste
kapperszaak in de Kloosterstraat in het pand van frituur Tilly. Nadien kocht ze
dit pand en richtte er haar kapsalon in. Ze heeft nog steeds enkele trouwe
klanten. Als ze niet in haar kapperszaak staat wandelt ze rond met de hond van
een bewoner uit de Lange Sterrestraat.
Op de hoek
met de Lange Sterrestraat staat het ABC wijkcentrum. In verschillende lokalen
geven vrijwilligers het hele jaar door computerlessen en -workshops. Hier was
vroeger het kaartlokaal voor senioren gevestigd. Het gaat er soms hard aan toe
bij de kaarters. Er zitten dan ook enkele fanatiekelingen bij. Frans Vermeer
stapt het lokaal binnen en krijgt meteen een rookwalm in het aangezicht. Hij
kucht en duwt op het knopje van de ventilator. Dat vergeten ze hier als eens op
te zetten. Frans komt biljarten met Freddy, die reeds zit te wachten. Hij heeft
zich achter de kaarters gezet en mengt zich in de verschillende discussies.
-'De beste stuurlui staan aan wal', denkt Frans. Freddy wil biljarten maar zijn
vriend stelt voor om naar de 'Red Star' te gaan. Hier is te veel lawaai en te
veel rook. Samen stappen ze naar buiten en gaan aan de overzijde van de straat
het café binnen. Boven het kaartenhuisje, op het eerste verdiep, woonde toen
conciërge Fons Huybrechts met zijn gezin. Ook dit verdiep werd ingepalmd door
het ABC wijkcentrum. De resterende kaarters en biljarters moesten hun
activiteiten verderzetten in het ontmoetingscentrum 'Blankenberg' in het
Geestenspoor.
De garage
naast huisnummer 70 was de voormalige parking van Den Kolenboer, die een
Jeanszaak had in de Lange Sterrestraat.
In het
verlengde van de Moretuslei was voedingswinkel 'De Welvaart' gevestigd,
uitgebaat door de familie De Schutter. Na de kruidenierszaken deden de
superettes hun intrede in de straat. In deze zaken kan je als klant zelf de
boodschappen uit de rekken nemen. Met dit verschil, je neemt niet alleen wat je
nodig hebt, je laadt in je winkelmand of kar wat je wil hebben. Betalen doe je
aan de kassa, op het eind, voor je naar buiten gaat. Niet iedereen is ermee
gediend en zij blijven bij hun kruidenierszaak.
Vele huisjes
zijn gerenoveerd en gerestaureerd tot moderne woningen. Nog enkelen vertonen
het uitzicht van toen ze voor het eerst gebouwd werden.
De
Boomstraat kreeg haar naam in 1931. Voorheen noemde ze de Eikenstraat doordat
de straat nabij de 'Bossen' lag waar vooral eiken groeiden. Ook in deze straat
staat een pand te koop. De kleine straat heeft geen winkels.
Op de hoek
Boomstraat/ Lange Sterrestraat werd ooit café 'De Ster' uitgebaat door
Jeanneke. Tijdens renovatiewerken aan de voormalige rijkswachtkazerne, in de
Veltwijcklaan, werd het doplokaal naar hier overgeplaatst. Jeanneke verkocht
jaren later haar zaak en men renoveerde het geheel tot een gezinswoning in de
jaren 90. De deur op de hoek werd dichtgemetseld. De ingang is via de Lange
Sterrestraat.
Boomstraat
1 is een gewoon rijhuis in de straat. Naast de ingangsdeur werd een garagepoort
geplaatst. Ooit was hier een kapsalon gevestigd. De groottante van Nadine
Hendrickx baatte toen deze zaak uit.
Aan de
overzijde is het Ekers Aquarium. Een winkel die aquariumbezitters helpt en
begeleidt bij de aanschaf en onderhoud van aquarium en vissen. Voorheen werden
hier gordijnen en draperieën verkocht door familie De Vos.
Tot zover,
de verdwenen winkels in deze straten. Deze lijst werd laatst bijgewerkt: 02/11/2015.
Bedankt aan
alle Facebook vrienden die mij massaal berichtjes toestuurden en zo deze lijst
mee tot stand brachten: Gerda, Tipsys, Yvonne, Kristel, Liliane, Rita, Patrick,
Jolanda, Ria, Inge, Rik, Chantal, Franky, Kizi, Nicky, Jeannine, Marc, Koen,
Sven, Stefan, Viviane, Rudy, Gerda, Danny, Tascha, Leanda, Marie Louise, Peter,
Nadine, Francine, Maria, Annemie, Gerda, Marina, Linda, Joseé, Relinde, Jolien,
Alfred, Liesbet, Kris, Hilde, Christiane, Saartje, Nicole, Roger, Lynsey,
Michel, Joke, Kenny, Micheline, Cis, Monique, Stakke en Ellen. Bedankt Ilse de
Schutter. Ik wil speciaal De Bierpruvers danken voor de programmaboekjes die
ik mag inkijken. Ze zijn van onschatbare waarde. Ze werden aan huis gebracht
door Luc Somers en Erik Bontinck. Moest ik toch iemand vergeten zijn? Sorry!
Een speciale dank aan Koen Palinckx, schepen van cultuur en erfgoed. Uiteraard
gaat mijn dankbaarheid uit naar onze beide zonen Danny en Edwin. Zij hadden hun
uitgaansleven in Ekeren en kennen vooral de cafés, dancings en frituurtjes nog
zoals hun broekzakken. Ze zorgen steeds dat mijn computer optimaal werkt. Als
laatste wil ik mijn echtgenote Rina Meurs bedanken voor de uren en uren dat ik
bezig was met dit voor te bereiden en te schrijven. Ik kan steeds op haar
medewerking rekenen en haar naam mag hier zeker niet ontbreken. Wordt zeker
vervolgd. Tot schrijfs. Tekst: Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs. Bron:
Facebook vrienden.
Vrijdag
7 augustus 2015. Het wordt een stralende dag met volop zonneschijn en een
aangename temperatuur van 27°C in het binnenland. Prachtig weer om naar de kust
te rijden en de Frozen zandsculptuur in Oostende te bezoeken. Onze
kleinkinderen, Joey en Yuna zijn blijven slapen en moeten vroeg opstaan. Dat
zijn ze niet gewend bij Bomma en Bompa. Om 10:30u plaats ik de auto op de
betaalparking Churchillkaai, vlakbij het station van Oostende. Te voet wandelen
we langs de Visserskaai richting strand. We passeren menig monument, zoals de
rechthoekige granieten herdenkingssteen voor de 26 Canadese slachtoffers die op
14 februari 1945 in de haven per ongeluk gedood werden door een explosie in de
Torpedo Boat Flotilla. Verderop staan we stil bij het kleine granieten zuiltje
dat hier opgericht werd ter herinnering aan de eerste landingsschepen die op 25
september 1944 in dit dok manschappen en materieel ontscheepten ter bevrijding
van ons land. Dit dok werd op 3 april 1948 herdoopt in Montgomerydok door
veldmaarschalk Sir Bernard Montgomery.
Bij
de viskramen staan mensen in de rij aan te schuiven. Meeuwen houden een oogje
in het zeil en wachten hun kans af. Bij Visboetiek Markt staat de ketel warme
Wullok te pruttelen op het vuur. Een Wullok is één van de grootste
huisjesslaksoorten uit de Noordzee. Een hongerige voorbijganger vraagt een
bakje 'Escargot chaud'. De geur van verse vis prikkelt de smaakpapillen. Het is
druk op de esplanade. Veel wandelaars haasten zich richting strand.
We
laten Weststaketsel rechts liggen en haasten ons langs de fonteinen. Enkele
kinderen zijn al kletsnat van door of tussen de waterstralen te lopen. Het is
er weer voor. Het Nationaal Monument voor de Zeelieden op het Zeeheldenplein
werd opgericht in 1953-'54 op de plaats waar voorheende oude vuurtoren stond. Op paasmaandag wordt
aan dit monument een jaarlijkse hulde gebracht voor de slachtoffers van de zee.
Langs de Albert I-promenade staan reuze grote rode rotsblokken opgesteld. Ze
zijn precies uit een vliegtuig gevallen en hier op de promenade beland. De
kunstwerken zorgen voor heel wat wrevel onder de bewoners van Oostende.
We
verlaten het Zeeheldenplein langs trapjes en komen bij het internationaal zandsculpturen-festival
op het strand van Oostende. 30 mensen uit 12 verschillende landen hebben
gewerkt aan deze sprookjeswereld in zand. Mannen en vrouwen uit: Canada,
Australië, Mexico, Spanje, Rusland, Frankrijk, België om er maar een paar te
noemen. Er werd meer dan 6.000 ton, of 200 vrachtwagens speciaal zand gebruikt
om 150 sculpturen van 2 tot 6 meter hoog te maken. Dit zand is weer- en
windbestendig. Strandzand waait weg bij droogte. Sculptuurzand is rivierzand
uit de Waalse Ardennen, gevonden in een grot en is waarschijnlijk vijftig
miljoen jaar oud. We wandelen op de, speciaal voor dit evenement, aangelegde
paden langs de beeldengalerij met beroemde Disney figuren. Elk beeld wordt door
onze kleinkinderen kritisch bekeken. Een massa foto's wordt op de gevoelige
plaat vast gelegd. Hier en daar ligt een pak zandstrand op de kunstwerken. Bij
de boef van opa Duck werd een nieuwe lap in z'n broek gemaakt. Hersteld met
nieuw zand. Het zijn stuk voor stuk prachtige kunstwerken. Bij de cars
sculptuur worden net herstellingen uitgevoerd. Weer en wind is sterker dan
sculptuurzand. Naderhand wordt op het aangebouwd terras iets fris gedronken. Er
staat een trampoline met veiligheidsnet waar ze zich leuk kunnen uitleven.
Na
de picknick op het terras wandelen we terug naar de auto om de tas met
strandspullen op te halen. Daarna keren we terug tot bij de fonteintjes. Ze
kunnen het niet laten om ook tussen de waterstralen door te lopen. Het is reuze
mooi weer en we laten ze hun gang gaan. Een uur later is het afgelopen. Ze
bibberen van de kou en ze moeten afgedroogd worden. We nemen plaats op het
strand. We voetballen, tennissen en maken een zandkasteel. Joey wordt bijna
helemaal ingegraven en er wordt vooral van de zon genoten. Om 15:15u wordt het
tijd om weer te vertrekken. Na een ijsje stappen we in de warme auto.
We
rijden naar Adinkerke, een deelgemeente van De Panne. In de Heldenweg parkeren
we de wagen, zo veel mogelijk in de schaduw, bij de Militaire begraafplaats.
Naast de ingang staat het monument dat hulde brengt aan de dapperen van
Adinkerke en Veurne-Bewesterpoort. De tekst gaat verder als volgt: Ter
verheerlyking van den Moed en de Zelfopoffering getoond voor de bevryding van
het verdrukte Vaderland 1914 1918. Op de begraafplaats rusten Belgische soldaten
en één Franse soldaat van de Eerste Wereldoorlog en de 67 Britse zerken zijn
van beide Wereldoorlogen. In totaal liggen er 1717 Belgische soldaten waarvan
er drie onbekend bleven. De enige Franse militair werd begraven onder een
Belgische zerk met Franse vlag. In het dorp, bij de kerk, waren tijdens WOI
verschillende medische posten. Er werden gewonde soldaten verzorgt. Maar niet
alle soldaten konden geholpen worden. Ze stierven soms voor ze ter plaatse
waren. De meeste slachtoffers werden gewond tijdens gasaanvallen.
In
het schuilhuisje zoeken Joey, Yuna en ik naar bloedverwanten. Die zijn er
gelukkig niet. Bomma en Yuna zoeken tussen de Belgische zerken naar de Franse
militair. Op verzoek van nabestaanden bleven er nog 6 heldenhuldezerken op de begraafplaats
staan.
'Waarom zijn deze gebruikt bompa? Vraagt Joey nieuwsgierig. Bomma en Yuna
komen erbij staan en luisteren aandachtig mee naar het antwoordt. Voor 1925
werden sommige doden begraven onderheldenhuldezerken, sommigen onder een houten- of een verroest ijzeren kruis. Daarom besliste
men om alle Belgische soldaten een nieuwe stenen zerk te geven. In 1925 echter
werden 130 Vlaamse heldenhuldezerkjes verbrijzeld, vermengd met rode baksteen
en verwerkt in de bestrating van de begraafplaats. Yuna vindt de zerk met
Franse vlag. Na enkele foto's verlaten we de dodenakker en rijden naar Ieper.
Het
is 18:00u en we eten eerst een hapje in een plaatselijke frituur op een
schaduwrijk terras. We willen om zeven uur bij de Menenpoort staan om de Last Post
mee te maken. Tegen de gevel van het Flanders Field Museum werd een nieuw
monument bevestigd: In Memoriam alle burgers van of in Ieper slachtoffers van
de oorlogen 1914 1918 en 1939 1945. We hebben een klein stoeltje bij om
Joey te laten zitten en Yuna neemt plaats in haar duwwagentje. Een uur recht
staan is voor hen nog niet evident. We hebben een mooie plaats, vooraan, bij de
ijzeren ketting. Zoals steeds komt er veel volk naar de Menenpoort.
Om
het wachten in te korten vertel ik hen de interessantste dingen: Deze poort
werd in 1927 gebouwd op de fundatie van een andere poort die werd afgebroken in
1862. Langs deze straat trokken duizenden Britten naar het front en was dit dus
een uitverkoren plek om dit monument te bouwen. Op de muren staan 54.896 Britse
soldaten vermeld die gesneuveld zijn tijdens WOI. Zij waren onherkenbaar en
sommigen werden nooit teruggevonden. De Menenpoort werd te klein om alle
soldaten te vermelden. Vanaf 16 augustus 1917 werden de Britse vermisten
vermeld op het Tyne Cot Memorial. De grote begraafplaats die je bezocht hebt
met Bommi en Bompi. De doden op beide monumenten hebben geen graf en liggen
ofwel ergens verloren in de velden, of op een oorlogsbegraafplaats in de
Westhoek met vermelding: Known Unto God (alleen bekend door God). Sinds 1928
wordt hier elke dag om 20:00u de 'Last Post' geblazen door klaroenblazers van
de Stedelijke Brandweer. Omdat wij deze slachtoffers nooit zouden vergeten.
Na
de plechtigheid gaan we nog iets drinken in de nabijheid van de Menenpoort. Als
alles rustig is gaan we terug en leggen Joey en Yuna samen een zelfgemaakte
hartkrans bij de poppy kransen van daarstraks. Langs 52 trappen gaan we naar
boven. Langs deze zijde hebben we nog nooit geweest. Hier werd een maquette
geplaatst in 1993. Het toont ons de ligging van Ieper, Passendale, Armentiers
en nog meer dorpen die in de frontlinie lagen tijden WOI. De zon begint te
zakken en het wordt tijd om terug te keren. Maar we moeten langs de kermis.
Bij het schietkraam leert Joey al snel hoe hij met
een geweer moet omgaan. De loodjes erin steken neemt bompa voor zijn rekening.
Yuna geeft ze aan. Daarna wil onze kleindochter op de draaimolen. Alleen als
Joey meegaat. Joey offert zich op. Daarna willen ze nog vissen. Joey kiest
als prijs een plastieken mitrailleur en Yuna een schoolkaft van Frozen. Het is
pikdonker als we richting Antwerpen rijden. Het duurt niet lang voor ze alle
twee in slaap vallen. Tot schrijfs. Tekst: Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs.
Bron: Wikipedia.
Zondag
9 augustus 2015. Vandaag duiken we nogmaals in het spoor van WOI te West-Vlaanderen.
De Westhoek bezit voor ons als het ware magische krachten. Het is reeds het
derde jaar op een rij dat wij in die regio gaan fietsen. Met dit verschil, het
wordt vandaag een ééndags trip. We laten ons verleiden om 100 jaar oude
bezienswaardigheden te bekijken die we de jaren ervoor hebben misgelopen.
Waaronder de observatietoren van Pervijze en de Belgische Militaire
begraafplaats van Steenkerke. Een nuttige kaart is 'Westhoek Noord'. Je weet
nooit of we verkeerd rijden, daar zijn wij echt goed in. Of we kunnen iemand
anders helpen die van zijn of haar route is afgedwaald. De weergoden beloven
voor vandaag, in het Westen, een mooie dag met volop zonneschijn. Op dit moment
zijn we nog ten noorden van Antwerpen waar, vanuit het zuiden, stilaan wolken
komen opzetten. Hier geven ze 'kans op een bui' en de boordcomputer geeft
slechts 19°C aan.
Om
10:50u draaien we de parking op van de Brouwerijstraat te Pervijze. Voor ons
ligt het Kastanjeplein. De zon schijnt aan een helder blauwe lucht en detemperatuur klimt tot 22° à 23°C. Op deze
plaats kan onze auto heel de dag gratis blijven staan. Pervijze, een
deelgemeente van Diksmuide, lag vanaf oktober 1914, en gedurende de rest van de
Eerste Wereldoorlog, in de frontlinie en werd helemaal verwoest. In 1919 begon
de wederopbouw. De eerste foto van ons Rina is de 'naamsteen', vooraan in de
Brouwerijstraat. Tussen 1984 en 1988 plaatste men als herdenking één van de
provinciale naamstenen 1914-1918. De naamsteen verwijst naar de iets verder
gelegen observatiepost.
Met
de fiets aan de hand wandelen we tot bij de O.L.Vrouwekapel, 'poort van Gods
genade'. Men plaatste Maria op een sokkel achter beschermglas. De kapel werd
gebouwd in 1987-88. Afgeschermd door hoge bomen rijst de observatietoren 14m de
hoogte in. Tot 1895 stond op dit Kastanjeplein de kerk van
Sint-Katharinakapelle. Tijdens de 'Groote Oorlog' 1914-1918 bouwde het
Belgische leger in de restanten van de voormalige pastorie een observatietoren.
Van hieruit konden de waarnemers de vijandelijke artillerie, troepenbewegingen
en aanleg van nieuwe versterkingen observeren en de waarnemingen doorseinen aan
de eigen artillerie. Er was nauw contact met de voorposten in de overstroomde
IJzervlakte ten oosten van de spoorlijn, waarvan een viertal belangrijke punten
uitgroeiden tot grote wachtposten. In de sector Pervijze waren dat de 'Grote
Wacht 4' bij de hoeve 'Berkelhof' en de 'Grote Wacht 3' bij de Schildersbrug
over de Beverdijkvaart. Omdat het dorp volledig door Belgische militairen was
ingenomen, werden de inwoners verplicht te vertrekken. Tijdens WOII werd de
toren weer in gebruik genomen door de Duitse bezetter. Ze bouwden bovenop de
observatiepost een mitrailleursnest in rode baksteen. Een afspanning houd
nieuwsgierige bezoekers op afstand. Schapen grazen rondom de scheve toren van
Pervijze. Een gedeelte is overwoekerd door klimop.
We
vertrekken vanaf hier met de fiets, langs het Sint-Katharinakapellepad, naar
knooppunt 34. De naam is een hele mond vol. Ons pad is smal en we fietsen op
fijngemalen grijze grind. Het knispert onder onze fietsbanden. In de berm
groeien de klaprozen. We zien hier meer papavers dan op onze
'Klaproosfietsroute Antwerpen-Noord' van een maand geleden. Rondom ons groene
weilanden met her en der enkele bomen. Op de landbouwgronden staat voornamelijk
maïs. Niet zo hoog als de vorige jaren. Misschien heeft de droogte daar schuld
aan. Tussendoor fietsen we langs hectaren velden met groenten, waaronder:
savooikool en prei. Volop werk aan de winkel voor de landbouwer. Linksaf voor een
oud asfaltbaantje met putten en kuilen. Verderop is het de beurt aan hectare
aardappelen. Het loof wordt geel en de kruin begint te bloemen. Tijd om te
oogsten. Aan de overkant liggen rechthoekige balen hooi of stro te wachten om
opgeladen te worden. We genieten onderweg van fantastische uitzichten. Enkele
spitse kerktorens steken boven de bomen uit. Onmogelijk te zeggen van welke
stad of dorp ze zijn.
Dwars
door dit prachtige landschap stroomt de Oude A-vaart. Met wat geluk zien we een
sportvisser langs de oever tussen het riet zitten. Op de grens van Pervijze
licht het gehucht Roesdamme. Genoemd naar de bewoner Jan van Roxdamme uit de
14de-eeuw. Voorbij de Roesdammestraat vertoont de skyline de IJzertoren van
Kaaskerke. We moeten rechtsaf, over een houten brug, de vaart over. Hier staan
twee bovengrondse bunkers. De tweemitrailleurs posten werden op ca 70 m afstand van elkaar gebouwd en
behoorden tot de Belgische eerste verdedigingslinie tijdens WOI. Bij de tweede
bunker kan je de voorkant bekijken. Het brede schietgat kijkt uit over de
vaart. Het weidse landschap en de natuur rondom maken het moeilijk te geloven
dat het 100 jaar geleden minder vredig was in dit gebied. We fietsen op het
'Oude A-vaartpad' verder door Roesdamme, waar we mooie panoramazichten
voorgeschoteld krijgen, en er intens van genieten. Rechts van ons werd een
volledige akker met tarwe afgereden en opgehaald. De achtergebleven stengels
kleuren nog goudgeel. In de berm weer een bosje klaprozen. We worden hier
getroffen door landelijke stilte, geen vogel laat van zich horen. We voelen ons
als stille genieters. Bij de volgende houten brug moeten we afstappen. Te voet
gaat het verder onder de spoorlijn Gent-De Panne. Tegen de brug van de spoorweg
groeien braambessen. De plant kan tot 6 meter hoog worden. We genieten van
enkele zwarte vruchten, ze zijn eetbaar vanaf augustus.
Het
volgende gehucht is Zoutenaaie, een deelgemeente van Veurne, met amper 19
inwoners. Het kleine dorp heeft geen dorpskern of kerk. 'Centrum' borden zijn
we eveneens niet gepasseerd. Tijdens de vroege Middeleeuwen lag Zoutenaaie aan
zee. De parochie hield op te bestaan in 1808, waarna de kerk werd gesloopt in
1824. De stad Antwerpen schonk in 1959 twee noodpaviljoenen aan het dorp. Ze
zijn in de loop der jaren uitgegroeid tot een heus restaurant. De horecazaak
staat sinds september 2014 over te nemen. De uitbaters zijn met pensioen. Onder
de knotwilgen vinden we een infobord over het reilen en zeilen van het kleinste
dorp van België. De gedenkmuur, gewijd aan de verdwenen O.L.Vrouwekerk, staat
over huisnummer 16. Struiken belemmeren evenwel het zicht. De oude gele
bakstenen beginnen af te brokkelen. Een renovatie dringt zich op. In de
middelste muuropening staat een gekroonde O.L.Vrouw met kind. Onderaan is de
gedenkplaat bevestigd.
Volgens
ons plan moeten we tussen knppnt 17 en 15 rechtdoor rijden. In werkelijkheid
moeten we linksaf. In de verte lonken twee windmolens. In de Palinghoekstraat 8
houden we halt voor de kleine Decroos molen. Gebouwd als staakmolen in 1905
door Kamiel Decroos. Gebruikt voor het vermalen van gerst en haver, meestal
voor eigen gebruik. Na het overlijden van de eigenaar in 1976 kwam de molen in
verval. In 1980 wordt de molen na stormschade heropgebouwd. In 1990 sloeg het
noodlot opnieuw toe. De molen werd door een zware storm omver geblazen. In 1997
bouwde men op deze locatie de huidige molen van 8 meter hoog. West-Vlaanderen
kreeg de molen in erfpacht en stelde een vrijwillige molenaar aan die tijdens
de zomermaanden, vanaf dit jaar, de molen regelmatig laat draaien.
Langs
het Molenpad rijden we verder. Nogmaals een smal pad met fijne grind. Weer
mooie vergezichten. Balen hooi liggen op de akkers te wachten om opgeladen te
worden. We stoppen even bij de H. Mariakapel die gebouwd werd in 1774 onder een
vlierbesstruik. Ooit was de kapel wit geschilderd, nu is ze grauw en grijs door
de tand des tijd. Enkele heiligenbeelden staan op een altaar, geflankeerd
tussen plaasteren engelen en plastieken bloemen.
Eggewaartskapelle
is een polderdorp van Veurne. De St-Jan Onthoofdingskerk, gebouwd tussen 1873
en 1874, staat te midden van de begraafplaats, afgeboord met lindebomen. Dit
gebedshuis vervangt de vroegere romaanse kerk. In 1998 werd ze grondig
gerestaureerd. In een glazen schrijn ligt het levensgrote beeld van de Heilige
Philomena, die wordt aangeroepen tegen zenuwziekten. Ze wordt hier vereerd
sinds 1838. Achter de parochiekerk vinden we drie grafzerken van vijf Britse
vliegers die omkwamen tijdens WOII. We verlaten de Knollestraat naar rechts. Bij
knppnt 15 moeten werechtsaf om knppnt
72 te volgen. We worden onmiddellijk omgeven door groene gewassen. We snuiven
de zoete geur op van het landschap waar we niet genoeg van kunnen krijgen. Ons
pad slingert tussen wei- en landbouwgronden. Enkele boerderijen staan beschut
achter hoge populieren. Het stoort het landschapniet.
In
het centrum van Steenkerke, dat een deelgemeente van Veurne is, houden we halt
bij de St-Laurentiuskerk. De parochiekerk heeft een korte stompe toren en wordt
nog steeds omgeven door een begraafplaats. Er was reeds sprake van een kerk in
de 12de-eeuw. Na veelvuldige renovaties en reparaties ontstond deze kerk. Voor
de kerk is een gezellig terras waar we samen genieten van een heerlijk
streekbiertje. Het kerkpad wordt voorafgegaan door het Heilig Hartbeeld van
1923. We bezoeken het interieur van de kerk die open staat voor toerisme. Ze
doet meer denken aan een groot uit de kluiten gewassen kapel. Toch bestaat ze
uit drie beuken. In de westtoren hangt de klok van de afgebroken kerk van
Zoutenaaie. Momenteel loopt er een tentoonstelling met schilderijen en
beeldhouwwerken in witte Bourgondische steen van Willem Vermandere, de
bekendste BV inwoner van Steenkerke. Naast de kerk leidt een pad naar de
militaire begraafplaats met gesneuvelden uit WOI. In het dorp, Steenkerke, was
tijdens WOI een grote infirmerie geïnstalleerd. De militairen die hier stierven
of wiens stoffelijk overschot naar hier werd gebracht, werden vanaf oktober
1914 op deze begraafplaats begraven. Op deze site, met een oppervlakte van 54
are, rusten 508 Belgen. 26 onder hen konden niet meer worden herkend. Alle
slachtoffers, behalve één, zijn gevallen tijdens WOI. Er zijn 9
heldenhuldezerken en één privégraf. In het register zoeken we traditioneel naar
bloedverwanten. Die vinden we gelukkig niet. In 1920 bracht de eerste
IJzerbedevaart hulde aan Joe Englisch die op dit kerkhof begraven lag, voordat
hij bijgezet werd in de crypte van de IJzertoren. Verder rusten er nog 30
gesneuvelden uit het Britse Gemenebest. Achter de zerken bloeien witte rozen.
De
pastorie in de Heanestraat 1, van 1852, wordt te huur aangeboden als
vakantiewoning 't Hof van Heden'. De tuin achter een zware gietijzeren poort
ligt er wat verwaarloosd bij. Rechtover de pastorie rijden we de straat in om
knppnt 73 te volgen. Bij het nummer 23, Steengracht Oost, stoppen we bij de
kapel die ingebouwde werd in de omheining van de te koop staande klasse woning.
De kapel werd gebouwd rond 1800, en gewijd aan O.L.Vrouw Troost in nood. Links
loopt de spoorweg: Diksmuide-Veurne.
Om
14:30u bereiken we Avekapelle. Een landelijk dorpje dat behoord tot de stad
Veurne. Tijdens WOI werd het dorp verwoest, maar in 1924 heropgebouwd. Ons
knooppunt brengt ons niet voorbij de kerk, maar moeder de vrouw wil de kleine parochiekerk
toch bezoeken. De St-Michielskerk, gebouwd eind zestiende eeuw, is echter
gesloten. Ze werd zwaar beschadigd tijdens WOI en in de jaren 2O, van vorige
eeuw, volgens plan hersteld. Een bord vermeld graven van het Gemenebest. We
wandelen rond de kerk tussen de zerken en vinden het monument van beide
Wereldoorlogen. Het is zoeken maar uiteindelijk vinden we de witte zerk van een
Britse piloot van WOII. Onder een heldenhuldezerk werd Maurice Louw begraven.
Hij was soldaat bij het 2de Regiment Jagers te voet en overleed op 28 oktober
1914. Hij werd pas op 16 augustus 1919 op deze plaats begraven. Het kleine
bakstenen oorlogsmonument voor gesneuvelden van beide wereldoorlogen werd naast
de kerk geplaatst. Achteraan de begraafplaats bevind zich de St-Apollonia
kapel. De dubbele poort is afgesloten. Erboven een rondboog raam met
stukgegooide ruiten. De zijramen zijn met houten panelen dicht gespijkerd.
Eveneens op het kerkhof staat een oude wilg. Hij is zo oud dat hij met ijzeren
staven moet worden ondersteunt. We verlaten het centrum en fietsen langs de
Oude Zeedijkmolen van 1745. Hij werd vakkundig gerestaureerd in 1943 en 1968.
Tijdens een storm in 1987 werden de wieken afgerukt. Een volgende restauratie
drong zich op. Het molenhuis staat vooraan. De oude staakmolen is te bezoeken
na telefonische afspraak.
Voorbij
de molen slaan we linksaf en fietsen we op een smal pad tussen aardappelvelden.
Ook hier heeft de landbouwer nog massa's werk te verrichten. Ondertussen
verdwijnt de zon achter een witte nevel sluier. We houden het niet droog
vandaag. De temperatuur blijft aangenaam ondanks de opstekende wind. Bij het
volgen van knooppunt 21 rijden we langs de Proostdijkvaart. Ook in deze vaart
komt de sportvisser aan zijn trekken. Even verder steken we de vaart over langs
een houten brug. Het gaat verder langs een smal grind pad. We genieten van
groene weiden, landbouwgronden en water. Ondanks de wind is het hier aangenaam
toeven.
In
het centrum van Booitshoeke vinden we een oude grote kapel met dubbele witte poort.
Je mag ze van binnen bewonderen. Vier houten kerkstoelen nodigen uit voor een
gebed. Heilige beelden staan op het altaar. Tegen de zijmuren werden kleine
kaders bevestigd. Een houten gewelf verdonkerd de kapel. Achter de kapel wordt
bij een plaatselijk restaurant een uitgebreid feest georganiseerd. De
landelijke St-Audomaruskerk, gebouwd in 1135 als kapel, is niet open. In 1690
kreeg het gebedshuis twee zijbeuken en werd de vervallen toren herbouwd. Door
de nabijheid van het front had de kerk tijdens WOI zwaar te lijden. Tussen de
oude zerken, rond de kerk, tiert het onkruid welig. De grill-eetkroeg 'De
Jachthoorn', wat verderop, staat te koop.
Aan
knppnt 23 bevinden we ons in Schoorbakke. Het dorp is een gehucht van Pervijze
en ligt langs de IJzer. De N302 kruist de IJzer over de Schoorbakkebrug.
Tijdens WOI werd er zwaar gestreden bij de slag om de IJzer. In oktober 1914
probeerden de oprukkende Duitsers de IJzer over te steken in Nieuwpoort,
Diksmuide of één van de drie tussenliggende bruggen, de Uniebrug, de
Schoorbakkenbrug en de Tervatebrug. De volgende dagen werd zwaar gestreden bij
Schoorbakke en op 23 oktober werd de brug opgeblazen. De Belgen moesten zich
terugtrekken, maar een week later werd de Duitse opmars gestopt door de
onderwaterzetting van de IJzervlakte. Na de oorlog werd het gehucht
heropgebouwd en vestigden er zich een aantal herbergen. In de Tweede
Wereldoorlog werd na de capitulatie in mei 1940 de brug opgeblazen door de
Fransen. Op de Schoorbakkenbrug zijn twee gedenkplaten aangebracht die
herinneren aan de gevechten van 16 tot 24 oktober 1914, namelijk een plaat voor
het 3de en 23ste Linieregiment en een plaat voor het 2de en 22ste
Linieregiment.
Een
ouder echtpaar houd vlakbij ons halt. Ze weten niet meer waar ze zijn. Ze
moeten naar zee maar weten niet welk knooppunt ze moeten volgen. Ze hebben wel
een knooppunten kaart bij. Ons Rina helpt hen te oriënteren. Ze moeten
knooppunt 10 volgen. Dat is in tegenovergestelde richting dan wij fietsen. Wij
houden de IJzer links van ons. Het traject langs de rivier is zondermeer
lovenswaardig. Er vaart de ene plezierjacht na de andere. De één al wat mooier
en groter dan de ander. Het moet een echt avontuur zijn om op zo'n luxe jacht
de IJzer af te varen. Vanop het water de WOI sites ontdekken met een
streekbiertje bij de hand. Bij de splitsing moeten we oorspronkelijk rechtsaf,
maar wij blijven op het jaagpad langs de rivier fietsen. Hier stapten vroeger
de paarden, terwijl ze het zware vrachtschip vooruit trokken.
Rechts
van ons rijdt een speciale tractor over het gedroogde hooi en na enkele
seconden wordt een ronde baal uit de tractor geduwd. Een andere tractor zet
twee balen tegelijk op een trailer die wordt getrokken door een derde tractor.
Wat verder, aan onze rechterzijde, vinden we een kapel die naar verluidt de
Eerste Wereldoorlog zou hebben overleefd. Het bakstenen kapelletje heeft
bovenop het pannendak een metalen kruis. Boven de ingang werd een paneel
bevestigt met een opschrift: Ga hier nooit voorbij o mensenvoet zonder dat gy
Maria eerbiedig groet. Het interieur bevat een eenvoudig Maria-altaar achter
een verroest ijzeren hekwerk. Onze volgende stop is bij het monument voor de
Tervatebrug. Het is een spitse zuil, opgericht in 1930, met bovenaan een kruis.
Bij de sokkel werd een bronzen kenteken van de Grenadiers aangebracht. De
gedenkzuil werd opgericht aan de gesneuvelden die op 22 oktober 1914 gevallen
zijn in de stormloop, uitgevoerd onder het bevel van majoor S.A. graaf Hendrik
d'Oultremont.
Tervate
is een gehucht in Stuivekenskerke langs de IJzer die er een grote bocht maakt.
De hele oorlog lang zou Tervate in handen van de Duitsers blijven. Het gehucht
zou worden uitgebouwd tot een versterkte plaats met een aantal loopbruggen over
de rivier de IJzer. Bij de Tervatebrug staat een picknicktafel en enkele
infoborden. Voor WOI was deze brug een draaibrug. De oprukkende Duitsers wilden
de Kanaalhavens bereiken en wilden daarom half oktober 1914 de rivier
oversteken in Nieuwpoort, Diksmuide of via de drie bruggen. De bocht in de rivier
was een zwakte in de Belgische verdedigingslinies. In de bocht was men
kwetsbaar voor vuur uit verschillende richtingen en bovendien viel hier de
grens tussen twee divisies, namelijk de eerste en de vierde Divisie. Op 19
oktober 1914 werd de Tervatebrug door de Belgische genie opgeblazen om deze
onbruikbaar te maken voor de Duitsers. In de nacht van 21 op 22 oktober
slaagden de Duitsers er toch in de IJzer over te steken in de Tervatebocht. De
volgende dagen werd hard gestreden, maar uiteindelijk moesten de Belgen zich
terugtrekken tot in Stuivekenskerke en later tot achter de spoorwegbedding. Een
paar dagen later viel de Duitse opmars stil door de onderwaterzetting van de
IJzervlakte. De naamsteen, (200 m verder) opgericht in de jaren 80 van vorige
eeuw, met het opschrift Tervatebrug 21-23 oktober 1914 herinnert aan de
strijd. Na de oorlog werd een ijzeren ophaalbrug gebouwd. Tijdens WOII, mei
1940, werd deze brug opgeblazen door Franse soldaten. Na de oorlog kwam er een
kleine houten ophaalbrug. In 1970 werd zo'n 700 meter verder stroomafwaarts een
nieuwe betonnen brug gebouwd. Een hoge brug, die voorzien was op vrije doorgang
voor binnenvaartschepen van 1350 ton, later verlaagd tot 300 ton. Die brug
raakte echter aangetast door betonrot en werd begin 21ste-eeuw afgebroken en
vervangen door de huidige ophaalbrug. Er vallen enkele druppels regen terwijl
een alarmbel schel begint te rinkelen. Slagbomen sluiten de Tervatebrug
volledig af en het verkeer ligt totaal stil. Dan gaat de brug aan één zijde de hoogte
in. Plezierjachten glijden geruisloos voorbij in beide richtingen. Daarna zakt
de brug weer op zijn plaats. Wij fietsen rechtdoor tot bij de naamsteen voor
een foto. We blijven de rivier volgen en komen vanzelf bij knooppunt 36 uit.
We
rijden rechtsaf richting Stuivekenskerke. Ondanks het Belgisch verzet slagen de
Duitsers erin de IJzer over te steken. In de nacht van 22 op 23 oktober wordt
door Belgische officieren de kerk van Stuivekenskerke in brand gestoken, zodat
de Duitsers deze niet als observatiepost zouden kunnen gebruiken. De volgende
dag dringen de Duitsers echter verder door en bezetten verschillende hoeves,
waaronder ook Vicogne. De hoeve wordt echter volledig in puin geschoten. Op 16
oktober 1918 verlaten de Duitsers het gebied. Er werden na de oorlog enkele
noodgebouwen opgetrokken, en na 1921 werd het volledig vernielde dorp
heropgebouwd, waaronder de kerk, de kasteelhoeve Vicogne, de pastorie en de
gemeenteschool, met als resultaat: bakstenen tekort. De familie Floorizone
richt de Nieuwpoortse steenbakkerij Briqueteries Mécaniques de Nieuport &
Extensions op. Er wordt aan klei ontginning gedaan in Stuivekenskerke. Tot het
stoppen van de steenbakkerij in 1979 wordt hier op onregelmatige basis klei
ontgonnen. We stoppen bij het Vlaams natuurreservaat Viconia Kleiputten. Het
begint weer te regenen. De druppels worden groter. We wandelen het domein in
tot bij één van de zes ondiepe kleiputten van het 30 hectaren groot wandelpark.
Verder bezit dit domein nog enkele stevige troeven waaronder twee
vogelkijkhutten, een verscheidenheid aan vogels en een afwisselend landschap
met diverse planten- en dierenrijk. Nu zien we een grote plas water met
verschillende soorten eenden. De bermen weerspiegelen zich in de uitgestrekte
vijver. Aan de overzijde een zilveren reiger. De vogels voelen zich hier
veilig. Rondom de kleiput groeit riet, de lisdodde, struiken en bramen.
In
de Kasteelhoevestraat 2 staat de Viconiahoeve, voor een gedeelte heropgebouwd
in de jaren 1923-25. Ook hier werd de naamsteen geplaatst: Vicogne, voorpost
1914-1918. De Viconiahoeve is een hotel die de tweede generatie van de familie
Dekeyne openhoud. Al 25 jaar zetten ze zich in om het de gasten steeds
aangenamer te maken. De hoge ijzeren poort is afgesloten. Alleen detoegangspoort staat nog op haar
oorspronkelijke plaats. In het torentje ernaast werd een mooi onderhouden
kapelletje ingericht, toegewijd aan de H. Theresia van Lisieux.
Het
stopt gelukkig met regenen, nog voor het echt begonnen is. We fietsen voorbij
de Sint-Pieterskerk van Stuivekenskerke, nog steeds omringt door een
begraafplaats. Ze werd heropgebouwd tussen 1925-1930. Aan weerszijden van de
ingang werden in 1959 twee bronzen gedenkplaten bevestigd voor het 8ste
linieregiment en voor het 1ste en 2de regiment karabiniers die sneuvelden
tijdens de Slag aan de IJzer in oktober 1914. We moeten rechtsaf op de
Frontzate.Links verkopen ze hoeveijs.
Dat kunnen we niet links laten liggen.
Daarna
rijden we over 'spoorlijn 74', een Belgische spoorlijn die Kaaskerke verbond
met Nieuwpoort-Bad. De lijn was 15,8km lang en werd in de streek ook bekend als
'de Frontzate', omwille van het belang van deze spoorweg tijdens WOI. Tijdens
de Slag om de IJzer diende de spoorwegberm als buffer voor het water uit de
IJzer, waardoor de hele vlakte tussen de IJzer en de spoorwegberm onder water
werd gezet. In 1977 werden de sporen opgebroken. Tien jaar later werd op de
spoorwegbedding dit fiets- en wandelpad aangelegd. Langs de gehele spoorlijn
zijn nog bunkers, observatieposten en geschutstellingen te zien uit WOI. Wij
fietsen slechts 1,4km over de 'Frontzateroute'. Van knooppunt 38 tot knooppunt
35. Daarna linksaf tot Pervijze.
De
heropgebouwde parochiekerk, van 1933, te Pervijze is toegewijd aan St-Niklaas
en St-Katharina. Ze wordt nog steeds omringd door een begraafplaats met bomen
die voor schaduw zorgen. Tijdens WOI werd de kerk door Duitse artillerie
gebombardeerd en ook het kerkhof werd grotendeels vernield. Tijdens WOII liep
de kerk schade op aan de toren en glasramen. Alles werd bekwaam hersteld in
1950-1959. Het Heilig Hartmonument dateert van 1937. Op de begraafplaats rond
de kerk ligt een Canadese piloot. Een slachtoffer van WOII.
De
pastorie in de Schoorbakkestraat 15 werd heropgebouwd in 1922 in gele baksteen
met een bas-reliëf afbeelding van een herder. Het station en de oude pastorie
speelden een belangrijke rol als observatiepost tijdens WOI. Via een
telefoonverbinding werd de havenstad Duinkerke verwittigd bij schoten van het
kanon 'de Lange Max' op het gehucht Leugenboom bij Koekelare, zodat de
bevolking in Duinkerke kon schuilen.
Om
18:15u zijn we terug bij de auto. Nog 1,30u rijden tot thuis. Tot schrijfs.
Tekst: Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs.
De Brabantse
Kouters zijn bewerkte velden in de streek ten noorden van Brussel en maken deel
uit van de Groene Gordel. De Brabantse Kouter fietsroute bestaat uit drie
fietslussen van ongeveer 30, 40 en 45 kilometer met relicten uit de eerste
Wereldoorlog. De fietslus van 45km heeft een vertrekplaats in Steenhuffel, de
fietslus van 40km begint in Kapelle-op-den-Bos en onze fietslus van 30 km start
in Affligem. In totaal zijn er 59 locaties terug te vinden met een
oorlogsgeschiedenis. Ter plaatse staan geen infoborden. Het is gokken waar
bepaalde locaties zijn. In de brochure van de Toeristische Dienst van Affligem
worden enkele plaatsen beschreven. Er is eveneens een stukje geschiedenis als
voorwoord meegegeven: Op 20 augustus 1914 bezetten de Duitsers Brussel. Enkele
weken lang lagen de Brabantse Kouters in niemandsland, geprangd tussen het
Duitse leger in het zuiden en het Belgische leger rond Antwerpen in het
noorden. Een gespannen situatie. De vrees voor vrij schutters, of
francs-tireurs, eiste haar tol: een zestigtal inwoners werden geëxecuteerd of
verloren het leven in de chaos. Ook tijdens de twee uitvallen van het Belgische
leger uit Antwerpen op 24-26 augustus en op 9-13 september vielen er
slachtoffers. Op 10 oktober gaven de Belgen Antwerpen op en trokken ze zich
terug in de Westhoek. De volledige lijst vinden we op: www.vlaamsbrabant14-18.be
of www.toenlevenoverlevenwas.be.
Zondag 2
augustus 2015. Het beloofd een prachtige dag te worden met veel zonneschijn met
een aangename temperatuur van 27°C. Bij ons vertrek uit Ekeren wijst de
temperatuur reeds meer dan 20°C aan. Om 8:45u draaien we bij de Noorderlaan de
snelweg A12 op. Het is rustig rijden, waarschijnlijk omdat het zondag is en
misschien ook door het vroege uur. Af en toe passeren we een eenzame
vrachtwagen. Voor deze chauffeurs is het geen rustdag. Onze GPS loodst ons niet
over de E19 maar, naar rechts, richting Boom. Via de A12, langs de
Boomsesteenweg, rijden we richting Brussel. Het kan dan sneller zijn dan de E19
snelweg, maar we staan wel stil voor elk rood licht. De Rupeltunnel brengt ons
onder het Zeekanaal Brussel-Schelde en de rivier Rupel. Het is de enige tunnel
in België die onder twee waterlopen gaat. In 1982 werd de tunnel in gebruik
genomen. Eens eronder door vertelt een bord dat we door Scheldestad rijden.
Vervolgens draaienwe op de E40 richting
Gent en vijfenveertig minuten later nemen we afrit 19 Affligem.
We parkeren
de auto nabij de abdij van Affligem, dichtbij knppnt 46, in de Abdijstraat. In
de abdij, bekend om haar smaakvolle abdijkaas en het verrukkelijke bier, leven
de monniken al bijna duizend jaar volgens de regels van Sint-Benedictus. Naast
de abdijgebouwen vind men er een tuin, een archeologisch museum en een
cultureel en religieus centrum. Tijdens WOI verbleven enkele broeders van
Affligem aan het front als verplegers of aalmoezenier. Bier werd er toen niet
meer gebrouwen, want de Duitsers namen de brouwketels in beslag.
We houden de
abdij links van ons en fietsen richting knppnt 50 op het grondgebied van
Hekelgem, een deelgemeente van Affligem. In de Domentstraat vinden we een
kleine 'O.L.Vrouw ter nood' wegkapel. Ze staat wat verscholen achter mini bomen
en struiken. De kapel is in een lichtblauwe kleur geschilderd. Het interieur
vertoond een Heiligenbeeld van Maria met kind. We bevinden ons kortbij de
historische halte (2): 'het Etappegebied op de grens met Oost-Vlaanderen'. Bij
het begin van de Duitse bezetting werd ons land ingedeeld in drie zones: het
Spergebied, het Etappegebied en de rest van het land, dat onder Generaal
gouvernement viel. Heel Oost-Vlaanderen behoorde tot het Etappegebied, waar de
Duitse soldaten kwamen inkwartieren, (militairen bij burgers inlegeren of
huisvesten), na aan het front te zijn afgelost. Het Etappegebied had een
kunstmatige maar grondig bewaakte grens die het overbrengen van goederen en
levensmiddelen zeker bemoeilijkte, niet alleen vanuit het Etappegebied, maar
ook vanuit gemeenten als Affligem, Opwijk, Merchtem en Londerzeel die tot het
Generaal gouvernement behoorden. Dit laatste gebied werd bestuurd door de
militaire gouverneurs, van wie von Bissing de meest bekende was.
We rijden
voornamelijk tussen landbouwgronden. Het merendeel is beplant met maïs die
reeds van hoogte staat. Onderaan worden de bladeren reeds geel. Van
panoramazichten is geen sprake. Naast de hectaren maïs groeit het koren. Het
gewas is goudgeel gekleurd en rijp om geoogst te worden. De skyline vertoont
een bomenrij van loofhout. We rijden verder op het grondgebied van Essene. Nog
een deelgemeente van Affligem. Teneinde de Domentstraat moeten we rechtsaf op
de Brusselbaan om verder knppnt 50 te volgen. We letten heel even niet op en
fietsen rechtdoor. Voor het eerst, sinds ons vertrek, fietsen we op een rood
geasfalteerd fietspad. Heuvel op en heuvel af. Het was te mooi om waar te zijn.
Omdat we geen knppntnbordjes tegenkomen houden we halt. We rijden terug tot aan
de Domentstraat en zien daar onze vergissing. We hadden onmiddellijk linksaf
moeten rijden bij 'Estaminet 't Kaffeeken'. We rijden door de Koudenberg.
Bij knppnt
50 moeten we onze route verlaten en even knppnt 79 volgen. We rijden door de
Oude Baan, die haar naam waardig is. Eerst een stuk oude versleten asfalt met
diepe putten en kuilen. Na het asfalt fietsen we over grove grind. Het lijkt
erop of buurtbewoners het puin van afbraakwerken hier op het pad komen storten.
We moeten zigzag rijden om zoveel mogelijk grove grind van rode baksteen te
ontwijken. Ik hou mijn adem in en denk aan onze fietsbanden. Een pluspunt is de
omgeving. Ons pad slalomt tussen groene akkers met maïs en koren. Rechts van
ons werd reeds de helft van het korenveld geoogst. De matige wind heerst nu
over de bruine oppervlakte en doet het zand lichtjes opstuiven.
Na de
Molenweg moeten we rechtsaf in de Molenberg voor Domein Verbruggen (1). De site
is gelegen tegen de Oude Romeinseweg, die met kleine kiezel is aangelegd tussen
weiland. In het najaar van 1914 hadden de door onze bevolking gevreesde Ulanen
de bedoeling om hun residentie te vestigen in de Abdij van Affligem. De abt
weigerde hen te logeren met als reden dat Affligem buiten het Etappegebied lag.
Een schriftelijk bevel van de gouverneur was nodig om hen dat duidelijk te
maken. De officieren van de grenspatrouille zochten dan maar een onderkomen in het
kasteel van de gebroeders Verbruggen en werd aldus de abdij met rust gelaten.
Vooraan tegen de Molenberg stond 'de nieuwe molen of Molen de Vis' op
Hoog-Boekhout. Deze molen werd gebouwd in 1827. Sinds 1952 werd hij buiten
gebruik gesteld. De romp is nog net te zien. Ooit mooi wit geschilderd, maar nu
bijna helemaal overwoekerd met klimop. De romp heeft geen dak of wieken
meer.'De nieuwe molen' is vervallen,
maar de molenaarswoning dat gebouwd werd in1835 bleef bewaard. We kunnen het niet van dichtbij bewonderen. De
toegang werd afgesloten met aluminium hekwerken.
We rijden
terug en vinden de wegkapel op de hoek met de Molenweg. De kapel staat wat
verdoken onder bomen. Ze werd voor het eerst gebouwd in 1887. Het interieur
vertoont een beeld met Heilig Hart, met op de achtergrond een paternoster.
Bloemen en kaarsen fleuren het geheel op. We blijven de Molenberg verder volgen
en houden halt bij 'de Oude Molen'. Deze gerestaureerde stenen molen is gebouwd
in 1785 als korenmolen. Hij staat op het hoogste punt van Affligem, op 74 meter
boven zeeniveau. Voorheen stond hier al een molen die toebehoorde aan de abdij
van Affligem. Een zware storm vernielde de molen in 1413. Het materiaal van de
voormalige houten molen werd in de huidige molen verwerkt. De huidige molen is
ingericht als woning.
In de
Kerkstraat drinken we onze meegebrachte koffie bij de Sint-Michielskerk (3) van
Hekelgem die in de 12de eeuw bij een burcht behoorde. De kerk die we nu zien is
het resultaat van verschillende bouwcampagnes en restauraties. Bij de
verbouwingen van de kerk, tussen 1917 en 1919, werden obussen als steunpilaren
voor de altaren gebruikt. De fraaie preekstoel en de kraaiende haan zijn van
1788. Het schilderij op doek is van de 17de eeuw. De glasramen stellen de twaalf
apostelen voor, geschonken door welstellende familieleden. Het gebedshuis is
afgesloten, we kunnen het genoemde niet bevestigen. Waar is de tijd dat
iedereen op elk uur van de dag toegang had tot de kerk? Na de restauratie van
1977 werd een nieuw uurwerk op de toren geplaatst. De tekst eronder luidt:
'Siet hier de verganckelykheit van den tyd'. Ernaast staat het oorlogsmonument
voor de gesneuvelden van beide Wereldoorlogen. Twee burgerslachtoffers zijn van
mei 1940.
Terug langs
de Oude Baan naar knppnt 50. Op weg naar knppnt 2 rijden we door Neerheide, een
brede lange straat van het gehucht Essene. Bij huisnummer 21-23 (achterin de
boerderij) staat de romp van een 18de-eeuwse stenen bergmolen (12). Gebouwd in
1786 in het gehucht Asse-ter-Heide. De Duitsers beschouwden de windmolens als
uitkijkposten en vermoedden dat met de wieken tekens werden gegeven. De wieken
moesten worden verwijderd omdat van daar seinen waren gegeven naar de molen van
Boekhoutberg in Hekelgem die dan op zijn beurt verder zou doorgeven. Gerucht of
feit, wie zal het zeggen? In 2006 verkocht de eigenaar de nog volledig
ingerichte romp zonder kap aan een beeldend kunstenaar. Als we bij knppnt 2
arriveren hebben we echter geen molen romp gezien. Op Street View van Google is
hij nochtans duidelijk te zien. We rijden er niet voor terug. Hij wordt
misschien afgeschermd door de nieuwe eigenaar. We vervolgen onze weg naar
knppnt 3, slechts 900 m verder. We worden omgeven door weilanden met grazende
koeien en schapen. Wat verder dalen we gestaag af en rijden even door een holle
weg. We voelen haast geen wind en de zon brand. Insmeren met een hoge factor is
aan te raden. In de berm vinden we twee infoborden over het ecologisch
bermbeheer van de gemeente Asse. De gemeente maait de berm één tot tweemaal per
jaar. De berm bezit namelijk een grote variatie aan soorten bloemen. Belangrijk
is dat het maaisel wordt afgevoerd om de bodem te verschralen. Hoe schraler de
bodem, hoe bloemrijker de berm. Bloeiende planten trekken veel insecten aan.
Vlinders, bijen en andere insecten hebben dit soort habitat nodig om voort te
bestaan.
Het is
klimmen, we puffen, we hijgen en we sakkeren. We rijden op een smalle
asfaltbaan tussen maïsvelden. Hier valt de wind totaal weg. Er is amper
zuurstof. Of is dat maar een gedacht? Tijd om te drinken. Het water is echter
lauw geworden in onze fietstas. Maar beter lauw water dan geen water. We
fietsen menig wegkapel voorbij. De één al mooier dan de ander. Sommigen staan
erverwaarloosd bij, de ander is de
moeite waard om halt te houden. We stoppen niet bij elke wegkapel en zeker niet
bij een afdaling. Moe maar tevreden over ons zelf naderen we degrote baan met rode fietspaden. Tussen knppnt
3 en 7 moeten we de Dendermondsesteenweg dwarsen en linksaf slaan voor een
afwijking. We zien geen straatnaamborden en in de veronderstelling bij de
Dendermondsesteenweg te zijn, slaan we linksaf en rijden naar de
St-Hubertuskerk van Asse-ter-Heide. In de westtoren werd een vuurrode dubbele
poort aangebracht. Een priester die kleur bekend. Onze kerk moet een pannendak
hebben. Deze heeft leien. Dit is niet onze kerk. We moeten misschien nog
verder? Het plan boven halen brengt geen oplossing. Uiteraard niet! We zijn
verkeerd. Maar dat weten we nog niet. Vanop de fiets kunnen we redelijk ver
zien. Geen kerk te bespeuren met pannendak. We fietsen nog een eindje maar
stoppen opnieuw om ons plan te bekijken. Ons Rina komt tot de vaststelling dat
we ons op de Gentsesteenweg bevinden. Terug maar weer langs het fietspad en
sluiten opnieuw aan bij ons knppnt, nr 7.
Aan het
kruispunt Heuvelstraat/Groenstraat staat weer een mooie kapel. Deze
St-Rochuskapel is oorspronkelijk van de 19de-eeuw en gerestaureerd voor WOII.
De Heilige is de Patroon van de zieken en tegen pest. Na de Groenstraat moeten
we linksaf op de Gentsesteenweg. Jawel, dezelfde steenweg als daarstraks. We
hadden evengoed rechtdoor kunnen blijven rijden. Maar dan hadden we de mooie
kapel niet gezien. Soit. Na de Kelestraat bereiken we de beruchte/beroemde
Dendermondsesteenweg. Om knppnt 7 te volgen moeten we rechtdoor, maar wij slaan
linksaf tot bij huisnummer 48 voor de parochiekerk Onbevlekt Hart van Maria te
Krokegem. Met de bouw van de zaalkerk werd begonnen in 1948. Voornamelijk werd
zandsteen gebruikt. Uitzonderlijk voor een kerk is dat er een pannendak werd op
aangelegd. Bovenop nog een klokkentorentje. De rondboogramen hebben moderne
glas-in-loodramen uit de jaren 1980 met vermelding van de schenkers. De
vrijstaande klokkenstel werd ingewijd door kardinaal Danneels op 23/6/1985. Hier
in de buurt bevind zich de historische site (9), 'veld in de rotten',
O-L-Vrouw-van-de-vloekers, gelegen tussen Krokegem en Mazenzele. Op 17
september 1914 werden vier burgers uit Buggenhout, onder beschuldiging op de
Duitsers te hebben geschoten, gevangen genomen, naar Asse geleid en in dit veld
gefusilleerd. De burgers waren Leopold De Batselier, Pieter Joseph Meert,
Camille Moens en Pieter Jan Van Ransbeeck.
We rijden
een stuk terug en slaan linksaf in de Kelestraat om knppnt 7 te vervolgen. We
genieten van het vredige landschap, dat zich voor ons uitstrekt, en staan even
stil bij de tijd van toen, nu 100 jaar geleden. Na de volgende klimming houden
we halt om op adem te komen. Onze beenspieren zijn overbelast en staan zo
gespannen dat ze beginnen te daveren. Op de akker ligt het gras te drogen in de
bakkende zon. In de verte nadert een tractor. Deze komt het gras keren, gok ik.
Na onze
rustpauze vertrekken we weer. Bij de volgende splitsing zien we niet
onmiddellijk een knppntenbordje hangen en rijden rechtdoor, wat gebruikelijk is
in zo'n situatie. We genieten van een lange afdaling en rijden tot het centrum
van Mollem. Wat? Mollem? We halen ons plan erbij en jawel, we zijn nog maar
eens verkeerd. Terug naar boven, de lange afdaling van daarnet, teniet doen.
Dat is pas balen. We hebben nochtans mooie panoramazichten. We maken toch
enkele mooie foto's van het groene heuvelachtige landschap. Bij de splitsing
rechtsaf en we rijden terug op ons parcours.
Bij knppnt
7, vlak voor we Opwijk binnenrijden, staat een Mariakapel met datum:
08-08-2008. de bakstenen kapel is tamelijk groot. Achter de getraliede raam
staat een klein Mariabeeldje met kind. Naast de kapel staat een zitbank, waar
we dankbaar gebruik van maken. Hoogtijd voor onze picknick. We zijn omgeven
door maïs- en raapvelden. Villa's staan verdoken achter een rij hoge
populieren. De hoge inrijpoort is gesloten. Een camera houdt een oogje in het
zeil. Na ons middagmaal rijden we 900 meter verder tot knppnt 6. Het is 5,6km
tot knppnt 5. In Grootveld (straat) is een kinderboerderij met terras. Tijd
voor een verfrissing. Er is plaats genoeg en we zetten ons in de schaduw van
een parasol. Ik neem een Affligem blond en ons Rina een donkere Leffe. Ze wordt
er naderhand nog vrolijk van zodat ik besluit wat Leffe's in huis te halen. Om
14:30u rijden we verder.
Bij de
Steenweg op Vilvoorde wijken we even af naar rechts. Een grote 300m verder aan
onze rechterzijde vinden we het herinneringskruis of 'ongeluks kruis'. Frans De
Keersmaecker woonde op 't Eeksken. Achter zijn huis lagen de voorposten van de
Belgen, een kleine patrouille jagers. Vanaf daar schoten zij op een naderend
Duits bataljon en troffen zo één soldaat. De Duitsers hebben wellicht de
patrouille niet gezien en dachten dat Frans geschoten had. De Duitsers haalden
de verschrikte bewoners uit hun huizen en staken een 10-tal huizen van het
gehucht 't Eeksken in brand. De 52 mannen van het gehucht, waaronder ook Frans,
werden dan richting Mansteen geleid tot op deze plaats waar Frans De
Keersmaecker op 26 september 1914 werd neergeschoten. Dit kruis gedenkt dit
onschuldig slachtoffer. We rijden terug en voorbij firma Van Hoof slaan we
rechtsaf in Hulst (straat). De exacte locatie, in deze straat, wordt niet
aangegeven, doch is het relaas aangrijpend genoeg om erbij stil te staan. In
het Hulstbosje, zoals dat hier genoemd werd tijdens WOI, werd af en toe
geschoten. Op 23 februari 1919 kwamen enkele jongens van Droeshout en Hulst
terug van de zondagsschool. Achtergelaten Duitse munitie trok de aandacht van
de kinderen. Na een hevige knal bleek dat de 12-jarige Frans Buyl een duim
kwijt was. Zijn vrienden Karel Robberecht, August De Ridder, Louis Van
Handenhoven en August Verdoodt overleefden het helaas niet.
We rijden
het centrum binnen van Opwijk. Ook hier zijn historische haltes te vinden. Via
Google Maps heb ik de straten genoteerd om de route zo kort mogelijk te houden.
We blijven vooreerst knppnt 5 volgen tot de Kloosterstraat, waar we links
inslaan tot bij (43), het klooster en rectors woning van de zusters van
Sint-Vincentius a Paulo. Dit klooster werd gebouwd in 1902-1904. Het getuigt
van decennia geschiedenis op sociaal, pedagogisch en godsdienstig vlak. De
Congregatie, gesticht in 1847 beantwoordde de behoeften aan gezondheidszorg,
onderwijs en christelijke opvoeding. Haar invloed is niet weg te denken uit het
leven van Opwijk en omgeving. In 1914 werden de schoollokalen door de zusters
ingericht als lazaret en werden er 80 bedden beschikbaar gesteld om
voornamelijk vluchtelingen te verplegen. Opwijk zelf werd gelukkig niet in de
oorlogsgevechten betrokken: de gemeente en ook het klooster van de Zusters
bleef van grote rampen gevrijwaard. Pas in oktober 1918 kregen ze last met de
vijandelijke bezetters. De Duitse troepen namen eerst de Zustersschool in
beslag en richtten er een reusachtige veldbakkerij in. Later werd bijna het
hele klooster bezet, een echt militair kampement. Deze 'bezetting' duurde nog
tot 14 november; pas dan mochten de Zusters eindelijk de Vaderlandse vlag
hijsen.
Het is
14:45u als we bij de Sint-Pauluskerk halt houden op de Singel. Met de bouw werd
begonnen in de 15de eeuw in de stijl van Brabantse hooggothiek. Bewaard hiervan
zijn de vieringtoren, het koor, de kruisbeuken en de eerste traveeën van het
middenschip. In 1772-1773 werd de kerk verbreed en verlengd, hierdoor verkreeg
de St-Pauluskerk haar huidig uitzicht. De sacristie werd gebouwd in 1761.
Volgens de lijst vanwww.vlaamsbrabant14-18.bewerd er op de zuidzijde van de noordwest
vieringkolom van de kerk in 1919 een bronzen gedenkplaat geplaatst, ter
nagedachtenis van 14 parochianen die door het oorlogsgeweld zijn omgekomen. We
zijn helemaal rond de kerk gewandeld, met de fiets aan de hand, maar de bronzen
plaat hebben we niet gezien. Ook in de Kattestraat is 'De Waag' niet direct te
spotten. De Waag was tijdens WOI het plaatselijk Hulp- en Voedselcomité. De
administratie, stapelplaats en uitreiking van de goederen aan de noodhebbende
bevolking. Ook het Opwijks Sint-Vincentiusgenootschap, dat enorm veel hulp
leverde aan de noodlijdende bevolking, had er haar stek. Nu zijn er in het
huidige complex parochielokalen. De diensten van 'Kind en Gezin' hebben een
plaats in de achterbouw van de voormalige Waag. Ook andere verenigingen
gebruiken sporadisch de Waag voor tentoonstellingen en feesten.
We fietsen
de Kattenstraat ten einde, slaan linksaf en rijden door de Marktstraat. We
nemen de vierde straat linksaf, in de Processiestraat, voor het oude gebouw op
het nr 18. De Sint-Pauluszaal van 1911 staat achteraan een recenter
etablissement: het 'St-Pauwelskaffee'. Het wordt vooral door lokale jeugd
bezocht. Echter niet vandaag. Het is sluitingsdag. De St-Pauwelszaal wordt
gestut door gele ijzeren poutrels. Ramen zijn om veiligheidsredenen dicht
gemetst. Hopelijk moet het gebouw niet worden afgebroken. Toen in
september-oktober 1914 en in de laatste oorlogsmaanden van 1918 duizenden
mensen vluchtten voor het krijgsgeweld, vonden honderden een onderkomen in
Opwijk. Velen werden geherbergd in de St-Pauluszaal. De zaal werd herschapen in
een bestendig nachtasiel. Er werd zelfs in de zaal les gegeven aan de kinderen
van de vluchtelingen. Aan de overzijde van de straat staat de Sint-Annakapel
van 1870 die zeker een bezoek waard is. Het interieur, met 20 stoelen, werd
prachtig gerestaureerd in 2012-2013 door handige buurtbewoners. Tegen de
zijmuur van de kapel werd een ijzeren plaat geplant waaruit een gedicht werd
uitgesneden met als titel: 'Kruispunt van vroeger en nu'. Achterin staat de O.L.Vrouw
ter noodkapel. Een kleinere kapel, maar daarom niet minder fraai. De
binnenzijde is echter sober.
In de
Schoolstraat 23-25 staat het Pensionaat/kostschool van de familie Lindemans.
Vanaf half augustus 1914 wordt het pensionaat ingericht als lazaret en later
als toevluchtsoord voor vluchtelingen, gekwetsten en zelfs vee. Het externaat
is even terug open geweest in januari 1915 maar op 31 juli volledig door het
Duitse leger bezet. Naar het einde van de oorlog toe, op 22 oktober 1918, is de
cartografische dienst van het Duitse leger er gevestigd. We rijden naar de hoek
van de Ringlaan/Marktstraat. Villa Wijnants of 't Kasteeltje is nu een
restaurant van aanzien. Ook deze zaak heeft vandaag zijn sluitingsdag. Door de
grote ramen zien we de stoelen op de tafels staan. De poetsvrouw wordt
verwacht. Ook het gezellige terras ligt er eenzaam en verlaten bij. De
voormalige villa werd in 1909 in gebruik genomen door notaris Fernand Wijnants.
Onder WOI was het de verblijfplaats van de Duitse officieren, met onder meer
diverse braspartijen en zelfs een gevecht op het einde van de oorlog.
Even verder
op de Ringlaan vinden we de begraafplaats Opwijk-centrum. Vooraan, onder de
driehoekige luifel, werden tegen de gevel zwarte marmeren tegels geplaatst in
de vorm van een kruis. Er staan namen in gegraveerd van: 'Zij die voor onze
vrijheid stierven tijdens de beide Wereld Oorlogen'. We betreden de
begraafplaats langs een gietijzeren poort. Onmiddellijk rechts vinden we het
erepark van talrijke oud-strijders van 1914-1918 en 1940-1945.
We rijden
terug tot de rotonde en nemen de eerste straat rechtsaf in de Stationsstraat.
De straat ten einde voor het station van Opwijk. Gelegen op het kruispunt van
twee spoorwegen, passeerden tal van treinen met soldaten en legermateriaal, van
beide kampen, en met vluchtelingen en geëvacueerde. In september 1914 was de
omgeving van het station het toneel van gevechten tussen Belgische en Duitse
troepen. Het station bezat de enige telegraaf in de gemeente. In de periode van
militaire activiteiten werd deze dan ook veelvuldig gebruikt door de
legerdiensten en ten behoeve van de burgers.
Nogmaals
terug naar de rotonde en nemen de tweede straat rechtsaf in Heiveld. Aan de
volgende rotonde slaan we onmiddellijk rechtsaf in de Klaarstraat. Hier sluiten
we terug aan bij ons knppnt. Tussen knppnt 50 en 44 rijden we over een
geasfalteerde spoorwegbedding van de vroegere spoorlijn tussen Opwijk station
en Aalst. Een groot infobord, opzij van ons pad, vertoont een rekening van een
locomotief met wagon, getekend door Jos Hens. Onderaan werden gedichten
geplaatst. Bij een zitbank houden we halt om van het uitzicht te genieten. Een
al wat oudere vrouw stopt met haar fiets tot bij ons en vraagt of dit de weg
naar Opwijk is. Ze komt uit dezelfde richting als wij. Ze wassamen, met haar man, aan het fietsen. Doch
ergens verkeerd gereden. Dat klinkt bekend. Haar man laat haar achter en zegt
dat hij hun knppnt gaat zoeken. Hij is al meer dan een half uur weg vertelt ze.
Daarom rijd ik alleen terug naar huis. We nemen er het plan bij en tonen haar
hoe ze moet rijden. Terug tot het volgende kruispunt en knppnt 5 nemen. Daarna
knppnt 7 waar ze vlakbij woont. Goed dat wij steeds een plan bij hebben. Is het
niet voor ons zelf, dan kunnen we altijd iemand anders helpen. Ze verdwijnt in
de richting vanwaar ze is gekomen. Hopelijk rijdt ze niet verkeerd. Even later
fietsen we over de provinciale grens met Oost-Vlaanderen en bereiken we knppnt
44.
We rijden
door Baardegem en houden halt bij de mooie St-Barbarakapel die momenteel wordt
gerestaureerd. Ze is oorspronkelijk van 1847. De werken zullen nog tot eind
2015 duren. Met de bouw van de Sint-Margarethakerk werd gestart in de
14de-eeuw. Na meerdere verbouwingen en restauraties ontstond de huidige
parochiekerk. Ze heeft een groot en enkele kleine ronde glas-in-loodramen.
Verderop vinden we nog meer wegkapellen waar we even halt houden.
Achtereenvolgens vinden we de O.L.Vrouw van Lourdeskapel en de O.L.Vrouw van
Bystandkapel van 1841.
Om vijf voor
vijf passeren we de St-Walburgakerk van Meldert uit de 12de-eeuw. Ze staat op
een hoogte en is slechts te bereiken via enkele trappen. Ze wordt nog steeds
omgeven door oude grafzerken. Na knppnt 47 bereiken we knppnt 46, net op de
grens van het Vlaams Gewest. Linksaf langs de abdij van Affligem tot bij onze
wagen. Tot schrijfs. Tekst: Luc Verschooten. Foto's: Rina Meurs.