Reeds in mijn jeugdjaren werd ik begeesterd door het zeilen. De microbe zat me danig in het bloed, dat ik het noodzaak vond om mijn bevindingen aan jongeren door te geven . Op die manier organiseerden we voor de vzw FAST zeilkampen voor jongeren. In 2001 sloeg het noodlot echter onherroepelijk toe, toen een beroerte me lelijk onderuit haalde. Daar waar 2002 en 2004 nog sportieve jaren waren (achtereenvolgens tandemtochten Ronde van Vlaanderen en Santiago De Compostela) waren 2003 en 2007 eerder cultureel getint en schreef ik een gedichtenroute en hielp mee aan een boek ter preventie van hartaandoeningen en beroerte. In 2008 maakte ik een eerste maal kennis met de Olympische gedachte en dit in het Olympisch epicentrum in Lausanne. In diezelfde zomer stonden de Spelen in Peking op het programma. Het is in deze setting dat mijn paralympische gedachte is ontsproten. Het 2.4mR-zeilen laat toe dat atleten met een handicap toch nog kunnen deelnemen aan de zeildiscipline. Met Nederland als ( Thierry Schmitter) als grootste voorbeeld zocht ik al mijn moed bij mekaar om aan dit onwaarschijnlijk groots project te beginnen. Op zondag 16 november 2008 startte ik met mijn eerste zeilinitiatie 2.4mR-zeilen op het Galgeweel op Antwerpen Linkeroever. Sebbe Godfroid en Min Dezillie stelden zich kandidaat als respectievelijk peter en meter van het project. Naast de interesse voor het zeilen bestaat er ook nog een onderliggende motivatie: daar mijn beroerte ervoor gezorgd heeft dat mijn linkerzijde motorisch verstoord raakte, kan deze sport uitermate goed bijdragen tot de facilitatie ervan. Op dit niveau is er geen lectuur, noch ietsd bewezen, maar in vergelijking met de handicaps paratleten "around the globe" raakte ik nog meer gebeten om iets in deze sport te kunnen betekenen. Het draagvlak is tweeledig: mijn eerste doel is het bereiken van de Paralympics in Londen in 2012., anderzijds wil ik een voorbeeld zijn om het zeilen meer toegankelijk te maken voor mindervaliden, al dan niet in de 2.4mR-klasse. Niet enkel deze sporttak maar nog meerdere paralympische disciplines moeten in het daglicht gesteld worden. Laat dit zeilproject een voorbeeld zijn van een sports outplacement, niet enkel voor bedrijven, sponsors, bonden en federaties maar in eerste instantie voor de atleten zelf. Tot slot: het is een ideale beginsituatie voor de VUB en haar studenten om in dergelijk project de honeurs te kunnen waarnemen. We kunnen hier spreken over een duidelijke win(d)-win(d)-situatie.
