Woensdag, 24 december 2008

Vandaag kregen we Sociale Vaardighedentraining. We moesten per twee een rollenspel doen. De één had zijn I-Pod te luid staan wat de ander hinderde. Die ander vroeg dan assertief om het ding wat stiller te zetten. Ieder moest beide rollen spelen. Ik vond het erg moeilijk. Gewoonlijk kom ik pas op voor mezelf als ik me eerst uitgebreid heb geërgerd en echt kwaad ben. En dan ben ik eerder agressief dan assertief. Ook in deze oefening had ik de neiging om aan te vallen in plaats van rustig te zeggen dat ik me niet kon concentreren door de luide muziek.

Dinsdag, 23 december 2008

Onze therapiedag begon met de startvergadering. Iedereen vertelde wat hij of zij gisterenavond had gedaan. Daarna kreeg ik uitleg over de werking van de afdeling en een rondleiding.

We kregen een infosessie over Geloof en Zingeving, een praatgroep onder leiding van een pastoraal werkster.

Het uur voor de middag vulden we met Angstverkenning waar iemand aan de hand van een schilderij, knutselwerk,… zijn angst toont aan de groep.

Tussen de sessies door is een beetje prullen in het atelier van Creatieve therapie een welkome afleiding.

Heel interessant was Psycho-educatie waar we uitleg kregen over hoe je je depressie kunt aanpakken en hoe je ze weg kunt houden nadien.

Maandag, 22 december 2008

Vandaag was mijn eerste dag als psychiatrisch patiënte.

In de voormiddag had ik een afspraak bij de adviserend geneesheer van de ziekenkas. Met angst en beven – en nogal slechtgezind – ging ik erheen. De mens nam uitgebreid de tijd voor zijn werk. Waardoor ik de hele eerste voormiddag van mijn therapie miste.

Deze therapie heet dagtherapie. Technisch gezien ben ik dus opgenomen maar ik hoef niet te  blijven slapen. Gelukkig! Want ergens anders slapen dan in mijn eigen knusse nestje, is niet meteen mijn sterkste punt.

Toen ik op mijn afdeling arriveerde, reageerde het verpleegkundige team nogal ontstemd. “Waarom laat de dokter nu iemand zo laat nog komen? Nu heeft Rikke alle uitleg gemist!” Na het stoom afblazen gingen ze verwoed op zoek naar mijn gegevens. Ondertussen moest ik in de gang wachten. Ik voelde me behoorlijk opgelaten. Uiteindelijk bracht een verpleegster me naar de cafetaria. Uiteraard heb ik mijn flesje cola laten omkukelen onderweg naar de plek waar mijn groepsgenoten zaten.

In de namiddag had mijn groep creatieve therapie. Dat was erg leuk. We mochten zelf kiezen wat we wilden doen. Ik heb een naaipatroon voor een pop zitten overtekenen. Bij deze therapie is het de bedoeling dat we ontspannen door iets met onze handen te doen.

Om vier uur hadden we de afsluitende vergadering. Iedereen moest over zijn of haar dag vertellen. Alarm! Mijn handjes produceerden behoorlijk wat vocht maar ik heb toch ook iets verteld- zij het zo beknopt mogelijk.