Waaraan hebben we het verdiend? Deze camino is bekend als "hard en warm"....op sportsloefkes te lopen, en het is koud en o zo nat!
Al vroeg in de morgen valt het water met bakken uit de hemel. Na het ontbijt wachtten we even, maar het blijf maar "oude wijven" regenen.
Kwart na acht op stap; met regenkledij: regenbroek, poncho, jas , getten en regenscherm....Bij het uitlopen van Zafra zien we nog ruines van Romeinse gebouwen, maar de regen laat het niet toe om foto's te nemen.
De natuur is helemaal anders geworden. Na het natuurpark zijn we ook de "Finca's" en de grote landbouwvelden door. We stappen door de " Sierra des olives". De heuvels zijn begroeid met olijfplantages, en soms ruiken we ook dat er olie geperst wordt. Af en toe zien/ruiken we ook nog de " pata negra zwijnen" - in deze overvloedige regen lijken ze nog zwarter!
De weg lag er verzopen bij maar we konden doorstappen. Om 12.15u bereikten we "Villafrance de los Barros"..... en het regent nog!
Koud en nat komen we toe. We zoeken een mercado en maken ons warme soep voor bij de boterham. Intussen komen andere pelgrims toe; bekenden en nieuwe gezichten - een bonte mengeling van talen en landen....
Na een verzorgd ontbijt en uitgewuifd door onze supervriendelijke hospita, zonder stoppen naar Santiago de Compostela ( in 3.15u voor 17km).
We stappen zowat 11 km door bossen , bospaadjes en wegskes... op en af, het heuvelachtige parcour stopt niet en is best vermoeiend. Daarna komen we in de verstedelijking, voor Santiago. We bereiden on voor op de steile klim... maar het gaat bergaf! We komen de andere kant van Santiago binnen. Van hier is het héél mooi en zien we de grote gebouwen goed staan.
Een tweede keer toekomen op het enorme overweldigende plein voor de kathedraal.
Het geeft iedereen het onwezenlijke gevoel dat de camino's er op zitten... Raar gevoel dat we niet meer gaan stappen.
Ook weerzien van Ria en Jan(Nederlandse vrienden die samen startten en hun eigen camino stapten).
Traditiegetrouw gaan we aanschuiven voor de eindstempel en het certificaat van onze camino's. We struinen rond in deze drukke stad vol toeristen en pelgrims.
Bekijken de grote enorme gebouwen, drinken een Biertje, genieten van allerlei muzikanten op alle hoeken en straatjes rond de kathedraal. En deze bezoeken we uiteraard nog een keer!
De laatste avond tesamen, super lekker gegeten, gezellige sfeer, verbonden door de tocht...
De weg is niet zo lang maar gekend voor zijn steile klim
En dat is waar! Gedurende een uur liepen we met onze neus op ons knieën ...
Een houtschuurtje is een prima plaats om effe te stoppen en iets te eten.
Daar er niets is onderweg om even te pauzeren stappen we door tot we er zijn. Verrassend snel zijn we aan de albergue -heel oud en mooi. Ook wel "hospital" genoemd.
Bruma is een plaatsje van 5 huizen en een kerkje groot.. Niks te zien of te beleven. 's Avonds loopt het hele dorp naar het kerkje...nooit zoveel plaatselijk volk onderweg gezien! De straatjes rond de kerk staan vol geparkeerd. In het kerkje zijn maar 50 zitplaatsen, maar er staat evenveel volk buiten voor de kerk en tussen de begraafmonumenten. Deze zijn in de loop van de avond verse frisse bloemen aangebracht.
EXTRA BERICHT :
HET GENOOTSCHAP IS WEER SAMEN...
Paul, Christian en Gilbert hebben een andere camino ( de lange Inglès) genomen over El. Ferrol en komen hier in Bruma aan, twee uren na ons.
Ze stapten ook meer km.
Een blij weerzien!!
's Avonds is de albergue een mengkroes van Peregrinos.
Gelukkig kunnen we eten bestellen en wordt het 's avonds gebracht...
A Coruna tot Bruma telt 35- 40. Km,wat voor mij teveel is.
Daarom deelden we deze afstand op volgens overnachtingsplaatsen.
Gisteren verlieten we de grote drukke stad en stopten in O Burgo, waar we zeer enthousiast onthaald werden.
Vandaag stapten we naar Sergude, een spiksplinternieuwe Albergue voor 40 personen, die niemand kent.
Ze was nog gesloten en in afwachting dronken we iets in een gezellig bar- café.
Deze avond zijn er nog 2 Duitse meiden ( ze liepen gisteren 4 u om de stad uit te geraken door de slechte aanwijzingen!) toegekomen, anders sliepen we hier alleen. ..
In de middag moesten we wel naar het centrum van Carral om eten voor morgen te kopen. Opnieuw 3km heen én terug, we worden het gewoon! 's Avonds konden we eten in de bar in de buurt, tortilla met sla, lekker!
Morgen zal het laatste stuk naar Bruma kort maar stijl zijn!
Vandaag moest er geen wekker worden gezet. We nemen de bus van Muxia naar A Coruna,om 10.45u.
Van hier vertrekt onze derde camino, terug naar Santiago. Deze weg wordt ook " The English way"( Camino Inglès) genoemd . Wij doen de verkorte versie - over O Corunia, Bruma, Sigueiro naar Santiago. De drie koene stappers doen de lange versie en stappen een dikke 50 km meer.Van Muxia met de bus naar El Ferrol, dan stappen naar Pontedeume, Betaneos, Bruma, Sigueiro naar Santiago.
A Coruna is een grote,drukke stad... Het voelt vreemd aan na die dagen in stilte en puur natuur.
Vanaf het busstation moeten we de stad door, op zoek naar info en naar de start van onze camino.
Wegens Spaanse Siësta kunnen we er maar om 16u terecht bij het infokantoor.
We starten aan de Santiago kerk. Op de hele verdere weg door de stad vinden we 1 tegel en 2 pijlen! Het was zeer moeilijk om de stad uit te geraken. Eens daarbuiten was er goede wegmarkering.
We zochten een overnachting in O Burgo, waardoor de etappe morgen wat korter zal zijn.
Zonder ontbijt, we hopen onderweg wat te vinden maar dat valt tegen! Op de hele weg geen bar, resto of winkel. Gelukkig hebben we ons voorzien. En in Lires vinden we een mooie piknikplaats aan de kerk.
We bleven de hele weg op paadjes door bos en hei, en langs akkers. We vroegen zelfs aan een boerderij om onze drinkbussen te vullen.
Op en af, van de zee in Fisterre, de heuvel over naar de zee in Muxia.
Een mooi maar vermoeiend parcour. Het was zwaar bewolkt met een strakke koude wind.
Muxia lijkt niets maar is speciaal. Muxia is een kaap die in zee steekt,en zo zie je de zee aan beide kanten als je er door loopt.
Als plaatsje is er niks te zien. Maar wie dacht dat Fisterre het einde van de wereld was heeft het mis!
Muxia heeft een prachtig eindpunt met vuurtoren, een heel mooie kerk en opspattende golven waar je nooit op uitgekeken raakt.
Deze tocht was de moeite waard, en deze belevenissen maken onze dag zeker goed!!!
Dag van vertrek.
Laatste stapdag...
Na enkele dagen apart gestapt te hebben kunnen we vandaag weer allemaal tesamen op weg! Echt heel tof!
Laatste etappe naar Bruma.
A Coruna tot Bruma telt 35- 40. Km,wat voor mij teveel is. 
Vandaag moest er geen wekker worden gezet. We nemen de bus van Muxia naar A Coruna,om 10.45u.
Start om 6.30 u voor 30km naar Muxia. 
