Vandaag vroeg op want een lange weg voor de boeg. We reizen met de bus naar Chili. Argentinië zit er op. Na een tocht door de Argentijnse steppe van Zuid Patagonië rijden wij tot aan de grensovergang Argentinië - Chili. De grenspost ligt in een soort niemandsland waar een koude hevige wind de baas is.
Aan de grenspost worden we verwelkomd door een vruchten- en fruithond die de bagage besnuffelt en de bus doorzoekt. Niets van verse groenten en/of fruit mag immers de grens over.
Vervolgens dient eerst de chauffeur een aantal administratieve formaliteiten te vervullen, dan dient iedereen uit te stappen met paspoort om een Argentijnse exit stempel te krijgen. Daarna enkele kilometer met de bus en hetzelfde verhaal bij de Chileense grenspost. Dit alles neemt toch een kleine 2 uur in beslag.
Wij worden verwelkomd door een kudde guanacos (kleine lamas) waarvan wij er reeds veel hadden opgemerkt onderweg.
Het landschap verandert en wordt bergachtig. Wij doen een eerste verkenning van het Nationaal park Torres del Paine. Het is een gigantisch park met 15 granieten pieken boven de 2000 m waarvan de Cerro Paine Grande van 3500 m de hoogste is. Beroemd zijn de 3 granieten pieken die je op enkele fotos hieronder ziet. Los Cuernos del Paine, de horens van Paine worden ze genoemd.
Een guanaco wuift ons uit als we koers varen naar Puerto Natale, 145 km verder, waar we overnachten.
|
