Voilà guys, onze trip zit erop. Ons vliegtuig wacht, we hoppen met Delta van Dallas, via Atlanta terug naar Brussel. Deze trip is voor ons werkelijk geslaagd, hopelijk hebben jullie genoten van de blog. See you soon !
Via Oklahoma City belanden we stillekesaan weer bij ons startpunt. We bezoeken nu de zusterstad van Dallas : Fort Worth, vooral bekend voor zijn Stockyards : in dit oude stadsdeel werden massale hoeveelheden en soorten vee verhandeld. Nu is het een toeristische trekpleister voor zowel in- als uitheemse bezoekers. Een ontspannende afsluiter van een lange tocht door the Deep South.
En als verdiende afsluiter voor de kids lassen we nog een bezoekje aan Ripley's wassenbeeldmuseum in. Céline sprong een gat in de lucht toen we de wijk LasColinas doorkruisten : in dit moderne stadsdeel, vonden we tussen de kantoorgebouwen een prachtig plein, opgedragen aan Texaanse volbloedpaarden ... schitterend gewoonweg ! Enjoy.
Daar gaan we : richting DE Route66 vanuit Amarillo. Maar eerst moeten we langs de kaarsrechte US70 en US60 naar Amarillo : zowat 300 km rechtdoor rijden (het aantal bochten kunnen we op 1 hand tellen) aan een slakkengangetje van 50 mph . Links en rechts van de baan enkel eindeloze dorre vlakten. De enige afwisseling brengen de zware freight trains die parallel aan onze US70 denderen : gigantische treincombinaties met meer dan 5 motrices en vaak meer dan 100 wagons ... 't is toch wel indrukwekkend !
In Amarillo bouwen we uiteraard een stop in bij de kitscherige Cadillac Ranch : naar Amerikaanse normen zeer sober (geen visitor center, geen restrooms, geen horeca, niks-nul-de-nougatbollen) : enkel een poortje en een tiental Cadillacs half ingegraven, met hun kont schuin in de lucht. Dit kunstproject van een rijke Texaanse industrieel was een anti-reactie op de elitaire kunstgroepen in de jaren 50. De bedoeling is dat Jan-met-de-pet elk van deze wagens kunstig kon toetakelen : verven, grafitti-sprayen, zelfs beschieten ... alles valt onder de noemer kunst.
In de richting van Oklahoma zoeken we de authentieke Route66 op : het aantal vlot berijdbare etappes vermindert zienderogen, maar het blijft schitterend om door oude ghosttown te bollen. Nostalgie, mannekes ! Conway, Groom, Jericho, McLean, Shamrock .... we got our kicks on Route66 ! Leuke bezienswaardigheden : - de Beetle Ranch : arbeidersalternatief op de Cadillac Ranch : zelfde principe, goedkopere versie met Beetles (VW Kevertjes) - het grootste kruisbeeld op het noordelijk halfrond (met zonder twijfel de mooiste kruisweg aan haar voet) - de fameuze scheve watertoren in de omgeving van McLean - het Route66 museum
We trekken nu dieper New Mexico in, richting Roswell ... inderdaad ja, de thuisbasis van alle UFO-believers. We konden het ultrageheime Area51 niet ontdekken, maar aan aliens ontbrak het in het kitscherige Roswell helemaal niet.
Wat uiteraard veel meer de moeite was : het White Sands National Monument : werkelijk een unicum : de duinen zijn een unieke combinatie van zand en kalk, waardoor je je op een van de polen waant ... ware het niet dat te temparatuur vlotjes de 35° haalt (in april)
Vreemd genoeg voelt het zand aangenaam fris aan. Heel wat anders dat het normale zand op een zonnig strand, waar je je pikkels vlot aan verbrandt. De zonnebril bewijst trouwens gulden diensten, want de glanzende witheid is enorm vermoeiend voor de ogen.
Aangrenzend aan het nationale park, bevindt zich de White Sands Missile Range van de US Army. Een 'schietstand', zeer gesteld op haar privacy wegens tests met zwaar en vaak geheim geschut. Als je pech hebt, wordt de aanrijroute naar het National Monument trouwens afgezet tijdens de schiettests ... en daar sta je dan. Hier werd trouwens de atoombom in de 2e wereldoorlog 'getest' alvorens Enola Gay haar kadootje in Hiroshima ging droppen ....
In deze nostaligische stemming zoeken we straks de befaamde Route66 op.
We laten Mexico en de Rio Grande achter ons en trekken noordwestwaarts richting New Mexico. Alhoewel deze staat gekend is omwille van de stad Roswell (met dank aan de mythe van de gecrashte UFO en het gevonden alien-lijk dat werd onderzocht in de geheime militaire basis Area 51). Die basis hebben we niet gevonden, maar zou het toeval zijn dat de onherbergzame natuur in New Mexico de thuishaven is van verschillende militaire basissen, waaronder de White Sands Missile Range (waar de eerste atoombom werd getest) ? Deze missile range is vandaag nog altijd in gebruik, getuige de hekkens waarmee sommige wegen kunnen afgesloten worden bij 'activiteit' op de range ?
Maar zover zijn we nog niet, eerst bezoeken we de Carlsbad Caverns. Prachtige en reusachtige grotten, aanschouwelijk ingericht en naar Amerikaanse normen bijzonder weinig kitscherig (behalve de verplichte gift shop natuurlijk ...).
Volgende stop : Big Bend National Park : een topper wegens weinig toeristisch. Het park ligt letterlijk in the middle of nowhere. Wij logeerden in het oude mijnstadje Terlingua. Vandaag wonen er nog 20 mensen (maar vraag ons niet waar, want het dorp is verlaten op een motel en tankstation na). Dichtsbijzijnde restaurant : 250km rijden !!!! Vandaar dus the DEEP South, nietwaar ?
Het park zelf heeft ons niet ontgoocheld : we reden tot OP de grens met Mexico, hier gevormd door de Rio Grande. Bij een picknickstop viel het ons op dat vanuit het struikgewas aan de Mexicaanse kant van de stroom plots enkele mensen verschenen. Ze waden door de Rio Grande en bieden ons Mexicaanse kunst (of kitsch) aan tegen spotprijzen. Als plots een jeep van de Border Patrol nadert, zijn ze vlugger verdwenen dan ze zijn toegekomen. Even later, als de kust veilig is, proberen ze opnieuw bij andere mensen ...
Nu gaat het zuidwestwaarts ... we trekken de Deep South in. Vanuit San Antonio gaat het richting Del Rio en Study Butte. ByeBye drukke interstates : de US90 brengt de Mexicaanse grens in zicht. Hier genieten we van prachtige natuur en verlaten ghost towns. Tientallen miles cruisen we door de vlaktes zonder tegenliggers ... 't is toch even wennen. We prijzen ons gelukkig dat onze gsm's werken (hoe deden we dat vroeger toch, zo zonder gsm ???)
Onderweg MOETEN we toch eens stoppen bij de site van Judge Roy Bean : voor de Lucky Luke liefhebbers zeker geen onbekende. Vrederechter Roy Bean was ten westen van de Pecosrivier gekend als streng maar rechtvaardig. Dat hij zijn rechtbank hield in zijn saloon, met naast hem zijn six-shooter (revolver) en zijn getemde bruine beer. Kun je je de rechtvaardigheid van zijn straffen voorstellen ? Met wat geluk kwam je er vanaf met een tournee generale in de saloon, anders werd je het dorp doorgejaagd, geketend aan de beer. De mythe wil echter dat Roy Bean geenenkele doodstraf heeft uitgesproken.
We houden ook halt in het Seminole Canyon National Park : deze van oorsprong native american reservation (indianenreservaat) biedt prachtige natuur, vergezichten, canyons, ... en indiaanse kunst. Dat we in deze verlaten 'neck of the woods' steeds vaker rondcirkelende gieren tegenkomen, laat je toch wel even nadenken ! Hebben we onze watervoorraad al aangevuld ?
Zonder twijfel een van de aangenaamste steden in Texas : San Antonio.
Typisch voor deze stad zijn de 'ondergrondse' kanaaltjes van allerhande shops, restaurantjes en bars : hypertoeristisch, maar ontspannend en verfrissend : the Riverwalk. Zeker niet te vergeten : The Alamo ! De versterkte nederzetting waar de Amerikaanse troepen zich tot de laatste man hebben verdedigd tegen de Mexicaanse troepen van Santa Ana. "Remember the Alamo" werd de strijdkreet van de Amerikanen bij elke veldslag tegen de Mexicanen.
San Antonio is in de 20e eeuw uitgegroeid tot een toeristische én economische metropool (met dank aan jeansfabrikant Levi's). Sinds de economische crisis(sen) van begin de 21e eeuw (en de verhuis van Levi's naar o.a. China) gaat het economisch steil bergaf en merk je toegenomen armoede in de stad ... maar de toeristische sector bloeit nog steeds.
We waren hier ook al in 2004, maar we hielden eraan om hier opnieuw een rustpauze in te lassen.
Let's shop until we drop .... we naderen Mexico, dus komen er vaker taco's op het menu ... en daarvan hoor je ons niet klagen !
Vanuit Dallas trekken we zuidwaarts naar San Antonio. Onderweg stoppen we nog even in Waco. Hier waren we al eens op bezoek in 2004. Eerst even halt houden bij het Visitor Center aan het Texas Ranger Museum en dan zeker even een bezoekje brengen aan het Dr. Pepper Museum, dat gesloten was bij ons vorige bezoek. Dr. Pepper is bij ons niet zo bekend, maar in de States is dit een waardige concurrent van de Cola-giganten : zelfde mierezoete, maar iets fruitiger recept en -typisch USA- ook beschikbaar in light-variant (Diet Dr. Pepper).
Voor de rest biedt Waco ons weinig interessants, buiten een mooi wandelpark met verfrissende fonteinen en waterpartijen.
Waco klinkt bij nogal wat mensen echter bekend in de oren omwille van het "gijzelings"debacle in 1993 van de Branch Davidianssekte van goeroe David Koresh ...
Voilà guys, onze trip zit erop.
. Links en rechts van de baan enkel eindeloze dorre vlakten. De enige afwisseling brengen de zware freight trains die parallel aan onze US70 denderen : gigantische treincombinaties met meer dan 5 motrices en vaak meer dan 100 wagons ... 't is toch wel indrukwekkend !
Nu gaat het zuidwestwaarts ... we trekken de Deep South in.
