De wereld is een rare plaats ... soms prachtig, soms schrijnend, soms pijnlijk, soms gewoon raar ... maar het is de onze en bij gebrek aan een andere zullen we het er best maar mee doen. De mensen op deze wereld zijn raar ... soms prachtig, soms ziekelijk, soms dom, soms gewoon raar ... maar ze zitten samen met ons vast in deze wereld dus we zullen het er maar mee doen.
Alhoewel ik bij deze tweede redenering toch echt wel mijn bedenkingen heb. Hoe is het toch mogelijk dat mensen zich toch zo vaak in de nesten werken en dan achteraf het slachtoffer uithangen.
Kinderen maken, er geen tijd voor maken en er anderen voor laten zorgen. Grote huizen of auto's kopen en dan vasthangen aan een huizehoge lening. Uren doorbrengen in een file in die dure wagen om dan te zeuren dat er onvoldoende tijd is. Schijn ophouden en domme keuzes maken.
... en dan loopt het mis en moet men hulp vragen en zielig kijken.
Beste collega wereldbewoner, stop gewoon met dom doen, neem je verantwoordelijkheid en laat de hulp voor minderbedeelden aan dat kindje dat echt kansarm is! Stop met uzelf het centrum van de wereld te vinden en wees jezelf.
