Na een eerste onwennige start op mijn kersverse eigenste blog en een kleine toelichting waarom ik vind dat mensen zot zijn, volharden we in de boosheid en schrijven we lustig verder ... :
Hebben jullie dat soms ook, ... dat gevoel dat je wel vind dat je goed bezig bent in je leven. Neen, dat is geen dikke-nek uitspraak, dat is goed... Alles is netjes georganiseerd, je hebt het geluk deel uit te maken van een prachtige familie, je beleeft veel fijne momenten, je hebt een leuke job waar je dan ook nog eens voldoende geld mee verdient om een goed leven te beleven en je gezin te geven wat ze nodig hebben. Kortom, best wel goed op weg in het leven en bent er nog fier op ook. Terecht trouwens ...
Toch heb je tijdens specifieke ongedefinieerde momenten het egoïstische gevoel dat je graag een soort vakidioot zou willen zijn, een gepassioneerde freak die zijn leven volledig wijdt aan een specifieke topic. Een fietsband bijvoorbeeld, om maar een voorbeeld te geven, hoe oeniger hoe beter. Daar kan je dan alles over weten, de wereld afreizen om alle details bijeen te brengen, alle mogelijke momenten bezig zijn met dat onderwerp, het een deel van jezelf maken. Zelfs zo ver gaan dat je gezondheid kwakkel wordt, je erg weinig slaap hebt omdat je nog meer in detail wil gaan, liters koffie zijn er nodig om wakker te blijven, sloten koffie zelfs, en dat is dan nog een understatement. Je kan er niet genoeg van weten, je gaat dieper en dieper, je zou zelfs een boek willen schrijven (ook al weet je heel goed dat het je zelfs niet lukt om twee regels zonder spellingsfouten neer te pennen) maar je gaat door, want dat heet passie en dat wil iedereen toch!
Wel, dat eigenste gevoel, kennen jullie dat ook, of ben ik de enige die zot is en dat heeft ? Misschien zijn niet alleen alle mensen rond mij zot en bewijs ik hierbij dat ik het zelf ook ben.
Een verwaarloosbaarloos kleine crisis komt over me, ... oeps!
De wereld is een rare plaats ... soms prachtig, soms schrijnend, soms pijnlijk, soms gewoon raar ... maar het is de onze en bij gebrek aan een andere zullen we het er best maar mee doen. De mensen op deze wereld zijn raar ... soms prachtig, soms ziekelijk, soms dom, soms gewoon raar ... maar ze zitten samen met ons vast in deze wereld dus we zullen het er maar mee doen.
Alhoewel ik bij deze tweede redenering toch echt wel mijn bedenkingen heb. Hoe is het toch mogelijk dat mensen zich toch zo vaak in de nesten werken en dan achteraf het slachtoffer uithangen.
Kinderen maken, er geen tijd voor maken en er anderen voor laten zorgen. Grote huizen of auto's kopen en dan vasthangen aan een huizehoge lening. Uren doorbrengen in een file in die dure wagen om dan te zeuren dat er onvoldoende tijd is. Schijn ophouden en domme keuzes maken.
... en dan loopt het mis en moet men hulp vragen en zielig kijken.
Beste collega wereldbewoner, stop gewoon met dom doen, neem je verantwoordelijkheid en laat de hulp voor minderbedeelden aan dat kindje dat echt kansarm is! Stop met uzelf het centrum van de wereld te vinden en wees jezelf.
