Noord Holland met zijn molens en folklore, en zo al fietsend onze ontdekking rond en in Amsterdam verder zetten, dat is wat wij gaan doen vandaag. Top Tours brengt ons weeral veilig naar Amsterdam, waar fietsen huren geen probleem is. Via Google hebben wij onze fietsroute uitgestippelt, dus starten maar.

  Na een paar vergeefse pogingen om op ons juiste pad te geraken, brengt een behulpzame hollander ons naar de veerboot. "Aan de overkant staan wegwijzers genoeg" is zijn commentaar. Dus vol goede moed het water van de IJ over. Al vlug beseffen wij dat Google maps ons niet veel zal helpen om de weg te vinden. De aangeduide fietspaden op onze kaart lopen door industrie gebied of langs vele woonblokken die niet altijd even mooi zijn, maar wij krijgen wel een heel realistisch beeld van het leven en wonen van de nederlanders, het zijn ook die nederlanders die ons, na 3 uur fietsen en verschillende keren de weg te vragen, naar onze bestemming loodsen.

  " De Zaanse Schans" een openluchtmuseum van oude Zaanse woningen, pakhuizen en molens. De Zaanstreek was de provisiekast van Nederland, op het hoogtepunt, rond 1720, waren er circa 600 molens gelijktijdig in bedrijf. In totaal hebben ongeveer 1100 verschillende molens hun wieken gedraaid in de Zaanstreek, vergelijkbaar met een industrie park van nu. Enkele molens hebben de tijd doorstaan, zij spiegelen zich in het water met hun mooi geverfde wieken, maar draaien is er niet meer bij. De authentieke huisjes die rond de molens gebouwd zijn maken er een hollands landschap van.

  Terug naar Amsterdam rijden is geen probleem, altijd rechtdoor, zo simpel kan het zijn. Dat weten wij van twee fietsers die ook naar Amsterdam gaan, volgen maar is hun advies, en dat doen wij heel graag. Zij loodsen ons door het drukke verkeer van een stad, die uit haar voegen barst van het volk, en brengen ons naar een kade waar onze mond open valt van verbazing, dit hebben wij nog nooit gezien. Tientallen kleurige boten "geladen met half naakte extravagant geklede mannen die vrolijk naar ons zwaaien" glijden aan onze ogen voorbij, De Amsterdamse Gay Pride viert vandaag het 20-jarig bestaan. 80 boten nemen deel aan de parade en honderdduizende mensen staan langs de grachten. Thema van deze jubileumeditie is "Share" met als ondertitel "Deel de liefde, hou van de verschillen"

  Verschillen tussen de mensen, die zijn er, en de liefde delen!!! Daar twijfel ik niet aan, daar zorgen de opgehitste menigte, de sfeer en de erotische kostuums wel voor. Waren wij gechokeerd? Nee, maar het contrast tussen het historiche Amsterdam, het rustige van het fietsen, en dan de uitbundige " Gay parade" het is veel om te verwerken. In de bus naar huis vallen wij dan ook promp in slaap ZZZ.

  Renilda

08-08-2015 om 14:30 geschreven door renilda

>Amsterdam 11-7-2015

Aan de Amsterdamse grachten heb ik heel mijn hart voor altijd verpand, Amsterdam vult mijn gedachten als de mooiste stad van het land..........

Met deze ode aan Amsterdam in ons achterhoofd stappen wij om 7 uur in de morgen op de bus om op verkenning te gaan in deze stad. Het bestaan van Amsterdam is pas bekend vanaf 1275, de stad is ontstaan aan de oever van twee rivieren, de Amstel en de IJ. In 1610 start men met het graven van de grachten om de deftige herenhuizen te bevoorraden over het water.

Met ons vooraf uitgestippelde plan in de hand, beginnen wij onze wandeling door Amsterdam. De eerste indruk is nogal heftig, het is wennen aan de rinkelende fietsbellen, de auto's en de vele toeristen die door de straten flaneren. De grachten zijn heel mooi met links en rechts van ons de mooie gevels het water en de vele boten. In "De Jordaan" staan de beelden van hun charme zangers op het pleintje, zij worden niet vergeten.

De etalages pronken met hun waren van allerlei soort, zelfs de liefde is te koop, maar voor een opkikker moet je in de coffie chops zijn, maar dat gaan wij niet doen, het Vondelpark nodigt ons uit voor een gezellige picknick, daar zijn wij wel voor te vinden, onze bokes smaken goed, nu nog even door het park wandelen en dan door de poort van het rijksmuseum naar het museumplein.

 Het "I Amsterdam" wordt door de tieners druk beklommen en ook het pootje baden in de fontein oogt gezellig op deze warme dag. Bij het "Van Gogh" museum staat een hele lange rij geduldige bezoekers te wachten, ook bij het huis van "Anne Frank" staat een lange file, mensen willen ervaren hoe het voelt om in een Achterhuis ondergedoken te leven, het is ook ontroerend te weten hoe een meisje van 13 jaar dat neerschrijft in haar dagboek.

De rust van het begijnhof doet goed, nu word het tijd om huiswaarts te keren, wandelend naar de bus genieten wij nog van het mooie stationsgebouw, maar nog meer van onze biefstuk met fritten en ons groot glas "Heineke"

Renilda

13-07-2015 om 00:00 geschreven door renilda

Mesa 2015

De Mesa is een vierdaagse wandeltocht die jaarlijks plaatsvindt in de Ardennen ook " Mars van de vriendschap" genoemd , met deelname van burgers en militairen op 23-24-25-26 juni Het werd dit jaar onze derde deelname, en na één dag wandelen dachten wij " dat halen wij nooit!!"

La Roche was dan ook een zware en moeilijke start, deels met de regen en deels met het dalen en klimmen dat wij niet meer gewoon waren. Met onze wandelstok in de ene hand en onze paraplu in de andere balanceerde wij over de smalle bos wegentjes. Onze knieën raakten serieus in de war en protesteerden tegen zulke vreemde bewegingen. Op onze tanden bijten was de boodschap, van de natuur hebben wij niet veel gezien, maar onze boterhammen met kaas en chocolade gaven ons de nodige kracht om de 33 km lange tocht vol te houden.

Een nacht slapen deed ons goed, ook het weer zag er beter uit. Omdat wij in March-en-Famenne logeerden hoefden wij vandaag niet met de bus dat was een meevaller. Het werd een aangename wandeling en een verrassend weerzien met Jean-Luc, die wij natuurlijk niet konden volgen want "zijn benen zijn te lang". Groot was onze verbazing toen wij in onze hotelkamer onze kousen uitdeden, elk twee grote blaren, " cet une cloche" zei de waal die in ons hotel logeerden en hij lachten hartelijk met ons. Gelukkig was er een E H B O in het kamp waar wij terecht konden voor verzorging, en als troost een goede pint bier konden drinken.

Om 7 uur vertrok de bus naar Durby, en drie kwartier later stapten wij tussen de vele wandelaars vol verwachting de nieuwe dag tegemoet, van onze blaren hadden wij geen last meer, het landschap was prachtig en de zon was van de party, het werd dan ook onze meest ontspannen wandeling en de 32 km vloog onder onze voeten voorbij.

St. Hubert was onze laatste tocht, maar zeker niet de minste. Het was een lange en bonte sliert wandelaars van alle soorten, soldaten in hun uniformen soms met geweer en rugzak, kleurige extravagante burgers, en daartussen vrolijke kinderen die traag omhoog kropen kilometer na kilometer, om plots naar beneden te dalen over een heel smal bruggetje en dan weer klimmen… klimmen… klimmen…gelukkig vandaag maar 29 km. Onze vreugde was groot toen wij fier ons medaille in ontvangst mochten nemen.

Het was een avontuur van willen en soms niet kunnen, maar wij hebben het gehaald en dat is het voornaamste, onze wandel schoenen mogen nu wel eventjes in de kast.

Renilda

Bijlagen:
IMG_1604.JPG (1.2 MB)   

12-3 tot 26-3-2015 Thailand

Reizen" niets doen en toch bezig zijn" Ik hou er van.

Na zes uur vlucht landen wij in Doha, en na nog eens zes uur en een bus rit van een uurtje, bereiken wij 'Bangkok' de hoofdstad en grootste stad van Thailand, gelegen aan de Chao Phraya rivier. Onze eerste kennismaking met" Bill" onze gids verliep heel vlot, wij starten dan ook onmiddelijk met ons programma. De WAT ARUN was heel indrukwekkend. Ook de WAT PO met zijn liggende Boeddha, de WAT TRAIMIT met zijn gouden en het prachtige koninglijke paleis met zijn smaragden Boeddha.

Via de Khlongs leerden wij een ander Bangkok kennen, de boten brachten ons zowel naar de chinese wijk, de bloemenmarkt als ook naar de overvolle groenten markten. Op de drijvende markt hadden wij ogen te kort. Van op de" Bayok skay tower" konden wij( tijdens een heerlijk diner) genieten van een panoramisch uitzicht.

In het westen lag "De brug over de river Kwai" op ons te wachten, zoveel jonge mensen die hier sneuvelden. Bij het bezoek aan de" Hell Fire Pass" de rots waar de krijgsgevangenen dwars doorheen kapten en zoveel menselijk leed kosten, waren wij allemaal heel emosioneel. De wandeling over de hangbrug en het relaxen op het vlot onder de waterval, als ook het voederen van de aapjes, bracht ons weer in de juiste stemming.

Verder naar het noorden volgden ruines, zegeningen, boten en het thaise leven naast en op het water elkaar op in een snel tempo. In Phitsanuloke bezochten wij" Pang Pa In" het zomerpaleis van koning Rama V,

Chian Ray is de poort van de thaise beschaving. Verschillende bergstammen leven er naast elkaar, vooral de Long Neck Karen waar de vrouwen metalen ringen dragen rond hun nek springen in het oog.

De legendarische gouden driehoek( waar de grenzen van Thailand, Myanmar en Laos samenkomen) lag verloren in de mist op de Mekong rivier. Maar de" Wat Rongkhun" of "witte tempel" die lag te schitteren in de zon, zo ook de edelstenen, de zijde kleedjes en de papieren" parasolleplu" maar die lagen vooral te wachten op een koper.

306 treden leiden ons naar de" Wat Prathat Doi Suthep" waar wij een mooi uitzicht hadden. Voor de liefhebbers nog een ritje op de olifant en daarna met een bamboe vlot op de rivier door de brouse, ZALIG.

Chiang Mai met de fiets, heerlijk tussen de cocos en de bananen bomen, langs groene rijst velden bij een temperatuur van" 37graden"

  En welke show de mooiste was? De Olifanten of de Lady Boy's, ik zou het niet weten, maar als wij door Pattaya wandelden dachten wij, "WAT EEN RARE WERELD"

Renilda

Bijlagen:
IMG_1558.JPG (1.8 MB)   

Portugal

28-9-2014  Harry en Renilda  landen in Faro om zo op ontdekking te gaan in de “Algarve”

1-10-2014  Onze eerste wandeling langs het strand leverde niet alleen een mooie golvende zee op, maar ook een bikini om de brandende zon te trotseren.

3-10-2014  Kurkeiken, wijngaarden, appelsienen en olijfbomen vlogen aan ons voorbij op onze 250 km lange rit naar Lissabon. In Belém kwam de geschiedenis van de Portugese zeevaarders volop op ons af.

8-7-1497  De vlaggenschepen”São Gabriel en zusterschip São Rafael” vertrokken vanuit Lissabon onder leiding van” Vasco Da Gama” en ontdekten zo de vaarroute rond” Kaap de Goede Hoop” naar Indië. Deze ontdekking betekende voor Portugal de bekroning van 80 jaar ontdekkingsreizen langs de kust van Afrika.

1502-1521  Het “HIëronymietenklooster” waar Vasco begraven ligt, alsook de verdedigings toren” Torre de Belém” werden in opdracht van het hof gebouwd als dank voor de geslaagde Indië reis.

1960  Als herdenking aan al die moedige zeevaarders werd het monument”Padrão Dos Descobrimentos” opgericht, een bouwwerk van 52 m hoog in de vorm van een schip met gebolde zeilen aan de oever van de Taag.

1755  Zware aardbeving teisterde Lissabon en vernielde het paleis van Hendrik I, zijn standbeeld siert nu het paleizenplein, de triomfboog herinnerd aan die tijd toen vele portugezen het leven lieten. De stad is volledig terug opgebouwd met mooie brede lanen. Enkel tram 28 slingerd nog door de smalle volkssteegjes van de oude stad.

1966  Opening van de imposante 2,5 km lange stalen hangbrug” 25 april” genoemd naar de oranje revolutie van 25 april 1974 op het paleizenplein. Op het hoogste punt hangt de brug 75 m hoog over de Taag, zo zie je de gigantische Christus die zijn armen spreid over Lissabon. Via de 27 km lange “ Vasco da Gama” brug rijden wij in de avond terug naar ons hotel.

5-10-2014  Wandelend langs de grillige kustlijn , via smalle paadjes, hoge kliffen, mooie stranden en veel zuchten en puffen lag de kleurige haven van Albufeira aan onze voeten.

6-10-2014  Een caravaan van jeeps bracht ons naar de West coast. In de rotsen zagen wij de voetafdrukken van de dinosaurussen. Even verder lagen de Megalitos of Menhirs achteloos langs de weg. De costa Vincentina met zijn indrukwekkende goven is een paradijs voor surfers. Wij zagen rëuines van verdedigingsvestingen hoog op de kliffen van waaruit Columbus vertrok toen hij Amerika ontdekte. Voor ons het einde van de wereld bol.

8-10-14  Met de lijnbus naar Albufeira een vissersdorpje waar het gezellig kuieren is. Roltrappen en een lift maken het niveau verschil gemakkelijk voor de toeristen. Gekleed met onze nieuwe pet, wandelden wij via de kleurige haven terug naar Galé.

9-10-2014  De regen stuurt onze plannen in de war, wij geven ons over aan verveling, vraatzucht en luiheid.

12-10-2014  Men nemen; een uitgebreid ontbijt op het terras, een blote voeten wandeling langs het strand, een brok cultuur, een jeep safari, vertikale kliffen, een mooi boek, een Turks stoombad, lekker zwemmen, veel zon en elke avond diner bij lantaarn licht met een streepje live muziek. Goed schudden en  dan heb je het recept van onze ontdekkingstocht in de “ Algarve”
Renilda

08-11-2014 om 00:00 geschreven door renilda

Madeira 5-1 tot 19-1 2014

Madeira "drijvende tuin in de Atlantische Oceaan" of bloemen eiland. Waar het landschap geen enkele meter horizontaal is, en de architekten een huis kunnen bouwen met zowel de kelder als de zolder op de begane grond, het is daar dat wij onze grenzen verruimd hebben, met een veertiendaagse vakantie.

Een uniek systeem van watervoorziening "de levada's" brengen het water van het noorden naar het droge zuiden om zo het land te bevloeien. Niet enkel de regen maar ook de vegetatie zorgt voor water in de levada's

Woensdag 8-1  " mimozawandeling"

12km langs de levada van marrocos, rondom  Machico, de oude hoofdstad van het eiland, waar de 15e eeuwse ontdekkingsreizigers aanmeerden. Op 5 Februari 1983 werd hier de profvoetballer Cristiano Ronaldo geboren, op dit moment de beste wereld voetballer van het jaar.

Vrijdag 10-1 "queimadas-caldeirâo verde"

13 km wandel plezier. Langs ijzige hoogte's, donkere tunnels en prachtige panorama's bereikte wij de grootste waterval van het eiland "caldeirâo verde". Op de terug weg nog even genieten van het dorpje " Santana" met zijn typische driehoekige huisjes.

Zondag 12-1" Funchal"

Als hoofdstad met zijn grote haven is het er druk " cruise schepen" met veel toeristen aan boord leggen aan om de stad te bezoeken. Het hoogtepunt is een rit met de kabelbaan naar "Monte" 800 meter boven de zeespiegel. Wij kozen voor een wandeling naar Livramonte ( halfweg) om zo de "toboggan of korfslede" te zien die vanaf "Monte" bestuurd door twee mannen naar beneden glijden. Het was een fikse klim maar de moeite waard. Hoewel wij kleddernat thuis kwamen was het een supper dag

Dinsdag 14-1 "funchal"

De botanische tuin op een hoogte van 500 meter lonkte ons toe, zouden wij het wagen? Natuurlijk, langs de hoofdbaan gaat het wel lukken, dat dachten wij. Maar een voorbij rijdende taxi heeft ons naar de top gebracht, bij gebrek aan voetpaden werd het te gevaarlijk. De tuin was mooi, en zeker de panoramiche uitzichten. De terugtocht via kleine wegen was steil naar beneden, en voor onze geoefende benen een makkie. Een mooie afsluiter was het slenteren door de oude stad.

Donderdag 16-1 " Rabacal- risco"

Het mini busje nam ons in de regen mee, het werd een mistige en bochtige rit naar het plateau van Paul de Serra waar onze afdaling begon. De in regenjassen geklede wandelaars zagen er grimmig uit, zo ook de natuur. De beschermde bossen van soms wel 100 jaar oude laurier bomen, en de houterige erica's waar het water afsijpelden hadden iets spookachtigs. In de wild stromende levada's zwommen de forellen om het hardst, en de 25 watervallen donderden naar beneden. Achter elkaar wandelden wij door deze woeste natuur, om na 12 km via een 800 meter lange tunnel terug in het zuiden te komen. Gelukkig was daar weer de zon.

Vrijdag 17-1

Op verkenning langs de kronkelige wegen, links van ons hotel, belanden wij tot onze verrassing op een klein strand. Het water van de oceaan was koud en klotsten op de zwarte keien, toen de zon  onderging kleurden de hemel mooi beige en rood.

De overige dagen brachten wij door met de veelzeggende letters L . E . L

Luieren..... Eten..... Lezen

Mooi de wereld is mooi.

Renilda

24-01-2014 om 15:22 geschreven door renilda

Berlijn

Van  9-11 tot 13-11-2013 hebben wij een bezoek gebracht aan Berlijn,een stad die zwaar  gebombardeerd werd tijdens de tweede wereldoorlog . Ook de stad die door de koude oorlog in twee gesneden werd door “de muur”.

Onze eerste dag brachten wij door in ”Potsdam” gelegen op 25 km van Berlijn. Het Barokke paleis “Sanssouci“  van Frederik  de Grote “gebouwd in 1745” was een bezoek zeker waard, ook het uitgestrekte park was een lust voor het oog.

Het ”Cecilienhof” barste van geschiedenis, want het was hier dat de "Conferentie van Potsdam” van 17 juli tot 2 augustus 1945 plaatsvond .De drie grootmachten “Stalin” Churchil ”Truman” kwamen samen om te beslissen hoe Nazi Duitsland moest worden geregeerd.

In de late namiddag bezochten wij “checkpoint Charlie” een grensovergang tussen Oost en West Berlijn ten tijde van “de muur.” Twee rijen kasseien geven de plaats aan waar de muur tussen "13 augustus 1961 en 9 november 1989” gestaan heeft. In het museum  toonden foto’s de vindingrijkheid van  mensen die van” Oost naar West” wilden vluchten om zo te ontsnappen aan het communnisme. De witte kruisjes getuigden van de slachtoffers die het niet overleefden . Topographie des Terrors is een tentoonstelling over  de nazi- misdaden, hier vertellen foto’s over de gruweldaden van de S S.

Dag twee verliep heel rustig met een bezoek aan Berlijns  grootste warenhuis, Ka De We .Het stadion voor de Olympiche spelen van “1-16 augustus 1936” lag er mooi bij en wordt nog gebruikt voor voetbal wedstrijden. Na het avondmaal maakten wij een rit door het verlichte Berlijn. Sommige lantarenpalen dateren nog uit de tijd  van Adolf Hitler, men zegt dat bij nacht zijn ziel  nog steeds door de straten dwaalt. Het Sony-Center  gelegen aan de futuristische Potsdammer Platz fonkelde in de nacht, net een Ufo die op aarde was beland.

De derde dag maakten wij een wandeling door Berlijn. Als eerste stop het gedenkteken van de Holocaust, tussen de zware beton blokken van verschillende dikten en hoogten kregen ook wij dat benepen gevoel van uitzichtloosheid, dat de joden ook moeten gevoeld hebben.

De ”Brandenburger Tor” is het status symbool van Berlijn en gebouwd in 1788. Langs “under den Linden”, een heel mooie laan, naar de “Universiteit” en zo naar de rivier “de Spree” waar aan de oevers de “Berliner Dom” is gelegen, veel Keizers liggen hier begraven. Het “Pergamonmuseum” met zijn oude vonsten van overal, was een mooie afsluiter .

Ons bezoek zit er op, het meest interessante is dat het beschadigde Berlijn , na zoveel miserie en ellende toch een zekere uitstraling heeft.
Renilda

18-11-2013 om 00:00 geschreven door renilda

Praag

Het was onder een grijze hemel in de lente, dat wij met de autobus onze reis van 722 km naar Tsjechië aanvatten. Door Duitsland, via Pilzen, bereikten wij de historische stad “Praag” het einddoel van onze reis.

Na een stevig ontbijt begon onze stadswandeling. Wij werden dadelijk opgenomen in de sfeer van een groot “Open lucht museum”. Overal waar wij keken zagen wij grote prachtige gebouwen, met gevels van alle kleuren en stijlen. Op vele huizen zagen wij manshoge beelden van handenarbeiders, een overblijfsel van het communisme.

Op het “Wenceslasplein” getuigden een naamplaatje van de dood van “Jan Palach” een Tsjechische student van 21 jaar, die in 1996, als protest tegen het stalisme, het vuur aan zichzelf stak, hij was 80 procent verbrand en overleefde het niet. Ook “Franz Kafka” één van de grootste schrijvers van de 20 ste eeuw, geboren in Praag uit een joods Duits sprekend gezin,  heeft in de stad zijn sporen nagelaten en een standbeeld verdiend.

Op het prachtig stadsplein met mooie Jugendstilgevels konden wij het “Astrologische uurwerk”, dat dateert van 1490, bewonderen. Ook Jezus en de twaalf apostelen verschenen aan de kleine venstertjes van de klokkentoren. De Sint-Nicolaas kerk had overladen versierselen gelijkend aan marmer, vol glitter en zilver. Dat alles,en ook de vele terrasjes, zorgden voor een gezellige sfeer

De S-vormige “Karlsbrug” gebouwd in 1357 door “Karel de IV” heeft 3 torens en 30 standbeelden, de brug verbindt het oude centrum met “De Burcht”, een domein van 800 hectare groot. Hier bevind zich onder andere de prachtige “St Vituskathedraal, het  heiligdom van “loreta” met zijn kostelijke monstrans vol diamantjes, het “Strahovklooster met zijn schitterende bibliotheek, het schilderachtige “Gouden straatje” en ook de Koninklijke  tuin, en het paleis , waar wij met veel pret het wisselen van de ”Presidentiële”  wacht bij woonden.      

De Joodse wijk met zijn musea en synagogen, getuigden van een verleden van pijn en verdriet, op de muren staan de namen geschreven van 77.000 Tsjechische joden die weg gevoerd werden in de tweede wereldoorlog, en nooit meer terug kwamen. Het oude joodse kerkhof dateert van rond 1478, het is piepklein en toch staan er 12.000 grafzerken kriskras door elkaar, allen met Hebreeuwse letter tekens.

Als afsluiter nog een boottocht op de “Moldau” onder de bruggen door genietend van de zo mooie gebouwen aan de linker en de rechter oever van het mooie “Praag”

Renilda

28-05-2013 om 00:00 geschreven door renilda

Mijn Danseresje

De muziek van de jaren 60 spreekt mij enorm aan, dat was de tijd van de rock en roll en van mijn groot idool “Elvis Presley”. Die tijd ben ik  nog niet vergeten. Bij elke gelegenheid dansen mijn man en ik ”onze swing” nog altijd hetzelfde als vroeger in onze jeugd, al moeten wij er nu al eens een “plakker” tussen lassen, om bij te komen van onze inspanningen. Dansen is plezant en houd ons jong,

Zo droomde ik onlangs dat ik in een grote zaal was, links en rechts stroomden mensen binnen, allemaal ouders vergezeld van hun dochters en soms ook van hun zonen. Maar één meisje trok mijn aandacht, zij droeg een training pak van een dansschool en had een mooie tas met bloemmotief aan haar arm. Wat zou daar inzitten vroeg ik mij af, al gauw werd mijn nieuwsgierigheid  bevredigd, zij haalde  een klein rood tasje, ook met bloemen, tevoorschijn.

Nu was het de moeder die in actie kwam, uit het kleine rode tasje haalde zij allerlei mooi maak spullen, en in een mum van tijd toverde zij het meisje om tot een ”Danseresje”. Prachtig om te zien,de lange haren van het meisje werden netjes in een knotje verpakt, de oogjes werden mooi omlijnd met goudkleurige glitter, haar jurkje was een droom van zwart en goud en zilver. Een goud kleurige broek en dito bloem maakte het geheel compleet.

Het meisje begon langzaam te bewegen om haar spieren op te warmen, en toen wist ik het, er was een wedstrijd gaande “Discodansen”. Toen haar naam door de microfoon klonk, schreed zij als een prima donna naar de dansvloer en zette zich in de houding.

De muziek weerklonk en mijn “Danseresje” begon te dansen,  haar handen bewogen  heel gracieus, en haar benen vlogen elegant in de lucht, er kwam een glans over haar, de passie van het dansen overmeesterde haar, zij gaf zich honderd procent.

Hijgend van de inspanning ging zij naar haar familie terug, wachtend  op de uitslag. De spanning stond op haar gezichtje te lezen. Toen kwam het verlossende bericht, rechtstreeks naar de finale, wat een triomf. Haar ogen blonken van blijdschap.

Voor mij was er een nieuwe wereld open gegaan, een wereld van glitter, maar ook van hard werken en oefenen,een wereld van harde strijd, maar ook van vriendschap, een wereld van passie voor het dansen, maar vooral een wereld van gelukkig zijn om de dans.

Mijn dank gaat naar mijn”Danseresje”die mij zoveel kippenvel momenten heeft bezorgd. Ik hoop nog dikwijls van haar te dromen. 

Renilda

29-03-2013 om 13:02 geschreven door renilda

Sal

Het is geen heimwee, eerder een beetje nostalgie dat mij doet terug denken aan “De Kaapverdische eilanden”, waar ik met mijn familie het krokus verlof door bracht.

Sal is een klein eiland, met één verharde autobaan in het midden, daarom hebben wij het eiland verkend met een terrein wagen. Onze eerste stop was een natuurlijk zwembad gelegen naast het” blauwe oog “een grillig stukje natuur in de rotsen. Na een “fatamorgana” gezien te hebben, kwamen wij aan het zoutmeer  van”Salines”.Een zout bad heeft ons tien jaar jonger gemaakt.

Een wandeling bracht ons naar het vissers dorpje”Santa Maria”.Het was prettig kijken naar de vissersboten, waar de vissers hun vangst aan wal brachten. Op de pier was de bevolking druk bezig om de verse vis te fileren en zo aan de man te brengen.

Een kleurige optocht van verklede “Carnavalisten” getuigde van het zonnige temperament van de inwoners, die er met beperkte middelen toch een feest van maakte.

Maar het hoogtepunt was de”Atlantische Oceaan”. Onder een brandende zon, speelde de wind met het water zodat de golven over het strand rolden, tot groot jolijt van de surfers en de baders die vol overgave genoten van dat fantastische natuurgeweld.

Het zorgeloze, het lekkere eten, en vooral het fijne gezelschap, heeft mij een fijne tijd bezorgd,  voor mij mag het altijd “VACANTIE” zijn.

Renilda

11-03-2013 om 15:14 geschreven door renilda