De dag is perfect, een prachtige zonneschijn tovert het landschap in sprankelende kleuren, de bergen ademen een lucht zo puur dat ik in die vier weken in Cuba nog niet geroken heb. Trinidad heeft een positieve vibe, vast en zeker. Het moment dat ik op dinsdagochtend 29/6 om 7u in de ochtend de bus uitstapte zei de chauffeur - die normaal nooit iets zeggen hier - "pas goed op jezelf want wij houden hier van jullie". Zelfs de fietstaxichauffeur was onbaatzuchtig en gemeend vriendelijk, wat anders dan ik tot heden gewend ben.We rijden met een zware russische truck naar het Park Torrez de Collantes. Ronny, zijn vrouw Ramona en hun prachtige en snuggere 9-jarige zoon, Robert.Ronny is Oost-Duitsland nog ontvlucht over de muur - in Oostenrijk in de gevangenis beland - en vrijgekocht door de West-Duitse regering, als politieke gevangene. Daarna heeft Oost-Duitsland Ramona het land uitgezet.Een jaar later is de muur gevallen. Ze hebben in Spanje gewoond en gewerkt en spreken perfect spaans, hun zoon ook, een leergierig en open kind.We bezoeken een beschermd natuurpark en een waterval die een lange wandelwegsteil naar beneden beslaat. Beneden aan de waterval plonzen we heerlijk in een ijskoud meertje, alvorens de terugweg aan te vatten die keizwaar en vermoeiend is, en zo goed als steil naar boven loopt. Liever geef ik het opof wil de gidse vragen wat trager te lopen, er hangt echter een dreigend onweer in de lucht en ik probeer de pijn te vergeten en enkel te machinen met mijn lijf, bedenkend dat er mensen zijn die dit zelfs niet kunnen doen, en tevens vooruitdenkend aan Santiago de Compostella. Maar vooral genietend van al hetgeen Trinidad mij in die paar dagen al geschonken heeft.Tijdens de lunch praten we open over Cuba. Zij verstaan mij ongelofelijk en vinden mijn bevindingen waarheid. Voor ze hier toekwamen, wisten ze al waarze voorstonden omwille van hun vroegere systeem en bevestigen mij dat het hier nog extremer is dan het in oost-duitsland geweest is. Omwille van de zoon hadden ze hier ook een school bezocht en ze vertelden medat de Cubaanse kinderen enkele weken per jaar op ´kamp´gaan - een indoctrinatiekamp om de goeje leer in te prenten. Net zoals zij in hun jeugd hebben moeten doen.Volgens hun gaat Cuba nog meer verloren zijn indien deze regering en dit systeem valt, dan Oost-Europa na de val van de muur heeft gedaan, Daar is iedereen nu pisnijdig op de regering en geeft die de schuld van alles dat het -vroeger zoveel beter was. Ronny en Ramona zeggen dat het komt omdat mensen die heel hun leven in zo´n systeem leven, niet meer zelfstandig kunnen denken en werken, ze zijn ervan overtuigd dat het Cuba nog veel ergerzal vergaan moest dit regime ooit verdwijnen.

De vele gewillige toeristen die zonder verpinken denken dat alle mensen hierzo vriendelijk zijn, hebben totaal geen besef dat aan de Cubanen geleerd is om het kapitalisme-imperialisme te haten, dat hun geleerd is om ons enkel als geldmachines te zien.En zonder het te weten (of misschien negerend) heeft de Cubaanse regering bereikt waar ze al jaren tegen strijden, een volk dat enkel nog leeft om geld en geld en geld te vinden, waar : bij de toeristen alleen natuurlijk - hoe : er zijn totaal geen regels in gelijk welk vuil spel.Enkel Marocco en Cuba zijn voor mij landen in mijn ganse reiscarriere waar voormij de mensen niet uit het hart vriendelijk zijn, en hoezeer ik ook verpacht ben aan Zuid-Amerika, en mijn goede ervaringen in Mexico en Curacao, wijs ik dit land totaal af.De eerste week was er medelijden en schok dat een volk zo onderdrukt kan gehouden worden. De tweede week groeide het onbegrip en tegelijkertijd begrip.De derde week begon ik walging te vertonen.De vierde week was er totale onverschilligheid en bevestigde alleen maar al mijn gevoelens die sinds dag 1 bij aankomst in Havana beginnen spelen zijn.Mijn Cubaverhaal is geen verhaal van liefde en bewondering, noch van lieve mensen, noch van blitsende vijfsterrenhotels, noch van prachtige stranden, noch van mojito´s en daiquiri´s, noch van swingende discotheken, noch van kleurige en wervelende shows, noch van elegante salsadansers, noch van heerlijke cubaanse vrouwen en mannen. Mijn Cubaverhaal is een heel persoonlijke ervaring en belevenis van wat een systeem een volk kan aandoen dat in mijn ogen haar eigen ziel verloren heeft. Een triest en cynisch verhaal, dat sommige Cuba fans onder jullie niet zal bevallen. Ik heb nog steeds getwijfeld of ik wel zo ongezouten dit reisverhaal zou neerpennen, maar ik moet het gewoon doen, al is het enkel voor mezelf.Hier stopt deze kleine inleiding, zoals al gezegd wordt het verhaal zeker geschreven maar niet in Cuba want het internet is een te grote hap in mijn budget dat langs alle kanten overdadig verdubbeld wordt omdat ik geen keuze heb. Hier kies je niks.

05-06-2006 om 00:40 geschreven door kristophe  

De dag is perfect, een prachtige zonneschijn tovert het landschap in sprankelende kleuren, de bergen ademen een lucht zo puur dat ik in die vier weken in Cuba nog niet geroken heb. Trinidad heeft een positieve vibe, vast en zeker. Het moment dat ik op dinsdagochtend 29/6 om 7u in de ochtend de bus uitstapte zei de chauffeur - die normaal nooit iets zeggen hier - "pas goed op jezelf want wij houden hier van jullie". Zelfs de fietstaxichauffeur was onbaatzuchtig en gemeend vriendelijk, wat anders dan ik tot heden gewend ben.We rijden met een zware russische truck naar het Park Torrez de Collantes. Ronny, zijn vrouw Ramona en hun prachtige en snuggere 9-jarige zoon, Robert.Ronny is Oost-Duitsland nog ontvlucht over de muur - in Oostenrijk in de gevangenis beland - en vrijgekocht door de West-Duitse regering, als politieke gevangene. Daarna heeft Oost-Duitsland Ramona het land uitgezet.Een jaar later is de muur gevallen. Ze hebben in Spanje gewoond en gewerkt en spreken perfect spaans, hun zoon ook, een leergierig en open kind.We bezoeken een beschermd natuurpark en een waterval die een lange wandelwegsteil naar beneden beslaat. Beneden aan de waterval plonzen we heerlijk in een ijskoud meertje, alvorens de terugweg aan te vatten die keizwaar en vermoeiend is, en zo goed als steil naar boven loopt. Liever geef ik het opof wil de gidse vragen wat trager te lopen, er hangt echter een dreigend onweer in de lucht en ik probeer de pijn te vergeten en enkel te machinen met mijn lijf, bedenkend dat er mensen zijn die dit zelfs niet kunnen doen, en tevens vooruitdenkend aan Santiago de Compostella. Maar vooral genietend van al hetgeen Trinidad mij in die paar dagen al geschonken heeft.Tijdens de lunch praten we open over Cuba. Zij verstaan mij ongelofelijk en vinden mijn bevindingen waarheid. Voor ze hier toekwamen, wisten ze al waarze voorstonden omwille van hun vroegere systeem en bevestigen mij dat het hier nog extremer is dan het in oost-duitsland geweest is. Omwille van de zoon hadden ze hier ook een school bezocht en ze vertelden medat de Cubaanse kinderen enkele weken per jaar op ´kamp´gaan - een indoctrinatiekamp om de goeje leer in te prenten. Net zoals zij in hun jeugd hebben moeten doen.Volgens hun gaat Cuba nog meer verloren zijn indien deze regering en dit systeem valt, dan Oost-Europa na de val van de muur heeft gedaan, Daar is iedereen nu pisnijdig op de regering en geeft die de schuld van alles dat het -vroeger zoveel beter was. Ronny en Ramona zeggen dat het komt omdat mensen die heel hun leven in zo´n systeem leven, niet meer zelfstandig kunnen denken en werken, ze zijn ervan overtuigd dat het Cuba nog veel ergerzal vergaan moest dit regime ooit verdwijnen.

De vele gewillige toeristen die zonder verpinken denken dat alle mensen hierzo vriendelijk zijn, hebben totaal geen besef dat aan de Cubanen geleerd is om het kapitalisme-imperialisme te haten, dat hun geleerd is om ons enkel als geldmachines te zien.En zonder het te weten (of misschien negerend) heeft de Cubaanse regering bereikt waar ze al jaren tegen strijden, een volk dat enkel nog leeft om geld en geld en geld te vinden, waar : bij de toeristen alleen natuurlijk - hoe : er zijn totaal geen regels in gelijk welk vuil spel.Enkel Marocco en Cuba zijn voor mij landen in mijn ganse reiscarriere waar voormij de mensen niet uit het hart vriendelijk zijn, en hoezeer ik ook verpacht ben aan Zuid-Amerika, en mijn goede ervaringen in Mexico en Curacao, wijs ik dit land totaal af.De eerste week was er medelijden en schok dat een volk zo onderdrukt kan gehouden worden. De tweede week groeide het onbegrip en tegelijkertijd begrip.De derde week begon ik walging te vertonen.De vierde week was er totale onverschilligheid en bevestigde alleen maar al mijn gevoelens die sinds dag 1 bij aankomst in Havana beginnen spelen zijn.Mijn Cubaverhaal is geen verhaal van liefde en bewondering, noch van lieve mensen, noch van blitsende vijfsterrenhotels, noch van prachtige stranden, noch van mojito´s en daiquiri´s, noch van swingende discotheken, noch van kleurige en wervelende shows, noch van elegante salsadansers, noch van heerlijke cubaanse vrouwen en mannen. Mijn Cubaverhaal is een heel persoonlijke ervaring en belevenis van wat een systeem een volk kan aandoen dat in mijn ogen haar eigen ziel verloren heeft. Een triest en cynisch verhaal, dat sommige Cuba fans onder jullie niet zal bevallen. Ik heb nog steeds getwijfeld of ik wel zo ongezouten dit reisverhaal zou neerpennen, maar ik moet het gewoon doen, al is het enkel voor mezelf.Hier stopt deze kleine inleiding, zoals al gezegd wordt het verhaal zeker geschreven maar niet in Cuba want het internet is een te grote hap in mijn budget dat langs alle kanten overdadig verdubbeld wordt omdat ik geen keuze heb. Hier kies je niks.

05-06-2006 om 00:40 geschreven door kristophe  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

05-06-2006 om 00:36 geschreven door