Eergisteren zijn we voor dag en dauw vertrokken om te gaan wandelen in de bergen tussen de theeplantages. Het was een prachtige wandeling, maar we zijn wel nogal idioot geweest: zes uur gewandeld in de blakke zon, in de bergen, en te koppig/te lui om zonnemelk aan te doen... Resultaat: drie roodverbrande kreeften die de rest van de dag in bed hebben gelegen omdat ze pijn hadden. De hele namiddag hebben we dus chips gefret en Bollywoodfilms gekeken, alles was goed zolang we maar niet naar buiten moesten. Nu vallen de vellen van onze neuzen, sexy! De Bollywoodfilms waren dan wel weer de moeite, met hun overacting, melodramatische liefdesverhaaltjes en onheilspellende geluidseffectjes, afschuwelijke muziek en decors... Die nacht werden we gewekt door een hysterische Baukis: 'ER ZIT EEN KAKKERLAK IN BED, LICHT AAAAAN, KAKKERLAK IN BED, DOMI LUKAS!!!'. Toen we het licht aandeden was er echter geen kakkerlak te bespeuren. Het ging om een hersenspinsel van Baukis die doodsangsten kent voor deze onuitsterfbare, bruine, smerige beesten (Baukis haar woorden).
De volgende dag vertrokken we naar Kumily, gelegen aan het Periyar Wildlife Sanctuary. De busrit was op zijn zachtst gezegd geen pretje. We werden misselijk op bochtige bergwegjes (gelukkig wel met mooie uitzichten), en werden opnieuw geplet door de mensenmassa die bij elke bocht heen en weer zwiepte. Af en toe gingen de ticketenmensen zelfs aan de buitenkant van de bus hangen, omdat er gewoon geen plek was. Een hele opluchting dus toen we aankwamen in Kumily. We logeren aan de rand van het park, waar we een balkon hebben dat uitkijkt op het bos, we hopen dus nog enkele aapjes te spotten hier! Vandaag zijn we alvast op een trekking met bamboerafting gegaan, echt supercool; het was een combinatie tussen wandelen in de jungle en op bamboevlotten varen op een prachtig groot meer in het centrum van het park. We hebben vele dieren gezien: vijf wilde olifanten, onder andere een babytje, bizons, herten, zwijnen, zwarte apen (naam onbekend), en aan de ingang van het park ook de typische stoute brutale grijze aapjes, die de lunch van Baukis uit haar handen hebben gerukt. Gelukkig was het eten dat we bij de trekking inbegrepen kregen toch niet te vreten. Onze metgezellen op de trekking waren, naast enkele sympathieke Fransen, een bende Indiase nozems, die met hun smartphones ONOPHOUDELIJK foto's namen van alles en niks: van ons terwijl we heel onflatterend bruggetjes overstaken, constant selfies en overgeposeerde groepsfoto's van zichzelf, echt lawaaierige mensen ook met veel haantjesgedrag (vooral Neechan - als je dit leest: we hebben genoeg gezucht!). Ondanks deze kleine ergernis, was het echt een prachtige dag in de rustige natuur.
Na aankomst terug in de stad stormden we meteen naar het dichtstbijzijnde restaurant, waar we ons volledig hebben volgepropt. Nu zijn we moe maar voldaan. Morgen gaan we met olifanten baden (en er ook op rijden en, zo blijkt, mee communiceren!!) Spannend!
Update over de gezondheidstoestanden: Baukis zit met open wondes aan de neus vanwege het pulken aan de verbrande huid. Ik ben, na een koortsaanval in Munnar, aan de beterhand, al kan ik nu stilaan net zo goed rochelen als de Indiers! Lukas is volledig gezond. Met mijn camera gaat het minder, die heb ik in Periyar in het water laten vallen. Laten uitdrogen en hopen op het beste!
P.S: we gaan vanavond proberen enkele foto's van vandaag op de blog te zetten via de smartphone van Lukas!
Tot de volgende update, waarschijnlijk vanuit Goa (onze laatste stop voor Mumbai alweer, ween :( )
We zijn nu net aangekomen in Munnar. Na drie vluchten en een lange busrit heeft Lukas ons teruggevonden aan de bushalte in Kochi.
Gisteren was het alvast een goedgevulde dag, die begon met yoga voor mij en Baukis en Alejandro om 6u30 (!). We werden hierbij in posities geduwd waarvan we niet wisten dat ze bestonden, en voorheen onbekende spieren werden uitgerekt. Dit alles vond plaats op een super locatie, op de top van een dak onder de opkomende zon. Na de yoga smaakte het heerlijke ontbijt bij onze guesthouse eens zo goed!
In de voormiddag gingen we nog met ons 3 op schok naar Mattancherry voor Lukas zou arriveren; het was wel een beetje een tegenvaller, in het Dutch Palace vonden we de ventilators de meest interessante attractie, want het was puffen en zweten. In de Joodse synagoge zat er op het moment dat we ze bezochten een hele bende superlieve schoolkinderen met bijbehorende nonnen. Ze wilden ons allemaal de hand komen schudden, en een nerdje met een brilletje kwam ons superbeleefd begroeten met 'good afternoon'. Op de weg terug mochten we gratis met de riksjaw rijden, op voorwaarde dat we even vijf minuten binnen gingen in een toeristenwinkel onderweg en wat geinteresseerd deden (zodat de chauffeur een commissie kreeg). Ik had interesse in een dolk om mijn Xenia the Warrior Princess-gehalte wat op te krikken, maar uiteindelijk bleek ze toch wat duur te zijn.
Terug in het hotel mocht Baukis verpleegster spelen voor onze nieuwe vriend, die al 3 weken lang met open wondes rondliep waar etter uit kwam. Toch wel een beetje een dutske!
Hierna gingen we dan Lukas opwachten aan de busstop. Intussen was ook Mr. Puff gearriveerd, een Indische jongeman die we de dag ervoor hadden leren kennen, en die ons allemaal had uitgenodigd om met hem met de auto naar het strand te gaan. Toen Lukas aankwam, werd hij er na zijn vermoeiende reis dus meteen ingesmeten, want we vertrokken stante pede met een volle auto naar het strand Malari. Hier was het echt zalig: heerlijk warm water, bijna geen volk, palmbomen, vissersbootjes... Ik en Baukis zwommen met onze volledige outfits nog aan in het water, wat achteraf wel tot problemen leidde: ik had er niet zo goed bij nagedacht dat mijn t-shirt wit was, dus moest voor de rest van de avond rondlopen met een borstlap. Mr. Puff was een beetje geschockeerd. Eerder had Baukis hem ook al een beetje van zijn stuk gebracht, door te zeggen dat ze dacht dat de traditionele rok die mannen hier dragen, een soort van badhanddoek was.
Na het strand nodigde Mr. Puff, die uit Calcutta kwam en voor zijn werk in Kochi was komen wonen en in deze provinciestad wat eenzaam was, ons ook nog uit om bij hem te komen eten. Hij had een eigen kok meegebracht uit Calcutta en al! Het eten (dat we uiteindelijk pas rond 10u 's avonds aten) was echt suuuperlekker. Het was ook leuk om eens een Indisch huis van binnenuit te zien.
Jammer genoeg werd ik 's avonds wel ziek (zware verkoudheid) door de airco die genadeloos koud stond in de auto en het appartement van Mr. Puff.
Nu zijn we, na een lange en zweterige busrit (superveel kronkelende bergwegjes, en we werden allemaal geplet door dikke medepassagiers), aangekomen in het prachtige Munnar. In deze theevallei hoog in de bergen, waar het ook een pak koeler is, werd vroeger al de thee van Tetley gemaakt (woehoe Tetleyy) en nu van een ander merk. Morgen gaan we om 7u30 gaan hiken in de bergen, een wandeltocht van 6 uur en 15 km, met als gids de lieve en rustgevende man van ons hotel (dat iets wegheeft van een skihut).
Verder nog meldigen: naast de eerste sinusitis, is ook de eerste diarree ook al op ons pad gekomen. Gelukkig heeft Baukis er na twee dagen op de pot terug een beetje structuur in kunnen brengen. Voorlopig is Lukas dus de enige die alles nog een beetje samen weet te houden!
Dat was het dan weer, wij gaan nu eten en theetjes drinken!!
