We hadden een niet al te moeilijke terugreis verwacht, maar omdat alles de afgelopen 3 weken zo vlekkeloos was verlopen vonden de reisgoden dat we opnieuw enige nederigheid moesten leren. We hadden al een scheel vermoeden dat er enige vertraging zou zijn, maar het werd allemaal nog een beetje gekker. Vandaar dus ook nog maar het relaas van de terugreis.
Die is voor ons nu bijna 35 uur geleden begonnen, op 10 mei om 9.30 u 's morgens. Het busje dat ons terug naar Rio moet brengen staat vlekkeloos op tijd voor het hotel. Altijd spannend of alle valiezen er wel inkunnen, maar ook nu weer geen probleem. Een zalige rit met rechts de appelblauwzeegroene atlantische oceaan en links groene bergen vol palmbomen en tropische bossen. We worden op tijd afgeleverd aan de vertrekhal van de luchthaven. Bij het inchecken worden we inderdaad onmiddellijk op de latere vlucht geboekt. We weten nog altijd niet waarom, maar ja, een mens kan er eenmaal niets aan doen dus het zal wel juist zijn zeker.
We kunnen opnieuw op tijd boarden en de vlucht vetrekt op tijd. Mag ik echter een goede raad geven aan iedereen die ooit nog wil vliegen : KIES NOOIT TAP AIRLINES !!!!!!!! De beenruimte was zo mogelijk nog kleiner dan op de heenvlucht. Ik zat bijna met mijn knieen tegen de zetel voor mij, dus voor Dirk was het helemaal niet te doen. Bovendien wou de man voor hem ook nog heel de tijd zijn zetel achteruit zetten. Dit was echter fysisch onmogelijk omdat Dirk dan zijn knieen in de andere richting zou moeten breken, en dat vond hij zelf er een beetje over. Of hoe de sfeer was. Niemand heeft echt geslapen en we lagen dus allemaal een beetje in de lappenmand toen we 's morgens om 6.00 u aankwamen. Gelukkig beloofde het in Lissabon een schitterende dag te worden zodat we netjes konden acclimatiseren aan het Europese klimaat. Dirk en Jelle besluiten om even een bezoekje te brengen een de TAP counter om te zien wat er nu eigenlijk gaande is. Ze komen terug met goed en slecht nieuws. Het slechte : de luchtverkeersleiders hebben vandaag uitgekozen om te staken, en hoe die staking zou verlopen kan niemand voorspellen. Het goede : ze hebben een papiertje bij dat ons met taxi naar een hotel laat brengen, een reservatie voor 3 kamers in dit hotel en de taxi terug naar het hotel.
Dus wij gaan buiten het luchthavengebouw braafjes aanschuiven in de rij om 2 taxi's te kunnen nemen. Staat daar toch wel het portugese alternatief voor een antwerpse parkeersmurf. Ah, meneer heeft maar 1 papiereke, dan kan meneer met zijne groep maar 1 taxi nemen. Ok meneer de smurf, 1 taxi voor 7 personen kan toch ook ? Ah nee meneer, taxi's zijn voor 4 personen, dus meneer zal terug naar binnen moeten voor een tweede papierke. Meneer krijgt het daarvan, na de moeilijke vlucht, op z'n zachtst gezegd, fameus van op zij seiskes en dat ondergaat de smurf met een minzaam gezicht. Dirk dus terug naar binnen en weer naar buiten met een tweede papiereke. De smurf : "ah daar is meneer met zijne groep terug. Jammer meneer, terug vanachter in de rij aanschuiven". Zelfs na alle jaren huwelijk ben ik nog altijd niet verantwoordelijk voor wat die mens toen allemaal naar zijn hoofd geslingerd heeft gekregen.
Na een tweede maal aanschuiven wijst de smurf ons een mercedes busje aan waar we allemaal inkunnen, en we dus met 1 papiereke zouden toegekomen hebben. Niemand kan nog aan de portugese logica aan uit, maar we beslissen toch maar in te stappen want god weet wat schudt die mens anders nog allemaal uit zijn mouw.
Na een korte rit komen we aan in ons 4 sterren hotel. Het ontbijbuffet staat nog en daar beginnen we dus maar mee. Na het ontbijt gaat iedereen behalve Jelle naar de kamer om te gaan rusten. Jelle gaat de oude stad van Lissabon verkennen. Om 12.30 u en na een hazeslaapje van 2 uurtjes staan we alweer beneden voor het middageten. Een warm en koud buffet. Lang geleden dat we nog zo lekker hebben gegeten. Om 14.30 dan maar terug richting luchthaven voor de vlucht van 15.45 u.
Ergens onderweg is het ook al 11 mei geworden, maar door het uurverschil weet ik niet juist waar of wanneer.
We komen aan op de luchthaven en daar is er, ondanks de staking, eigenlijk geen chaos aan de gang. Brussel zou er een puntje aan kunnen zuigen. Onze vlucht staat wel op de informatieborden, maar als vertrekuur wordt opgegeven : "more news at 20.30 u". Oftewel, nog ruim 6 uur wachten voor we weten of er uberhaupt een vlucht zal zijn. Dirk en Jelle terug naar de balie van TAP. Als ze terug komen hebben ze alweer papiertjes bij. Het blijken bons te zijn om een snack en een drink te gaan halen. Na nog een uur wachten wordt onze vlucht bevestigd tegen 18.30 u. We kunnen dus vandaag toch nog terug naar huis. En we verdoen dus maar onze tijd in lijdzaamheid.
De vlucht vertrekt dan uiteindelijk toch tegen 18.50 u en om 22.12 u onze tijd landen we in Zaventem. Onze taxichauffeur staat te wachten en laadt de valiezen in. Hij komt aan de bareel om Zaventem buiten te kunnen en blijkt zijn parkeerticket kwijt te zijn. Wachttijd : 20 minuten voor iemand manueel de bareel wil komen opendoen.
Tegen middernacht zijn we in Edegem. Een welverdiend portootje wacht.
Slaapwel iedereen, en bij deze het officiele einde van de blog.
Na een niet zo goed nachtje slapen (we liggen in een klein bedje en als Dirk zich omdraait stuiter ik er bijna uit) begint onze laatste officiele toeristendag in Brazilie, of hoe snel 3 weken wel voorbij kunnen gaan. Als afsluiter staat er boottocht voor de hemels mooie kust van Parati en omstreken op het programma. We vertrekke. Om 10.00 uur. We hebben de boot helaas niet voor ons alleen. Er stappen nog war brailiaanse families op, wat duitsers en een familie uit Le Mans met een dochtertje van 4 en een kruipertje. Als dan iedereen aan boord is vertrekken we. Na een uurtje waren leggen we even aan en diegenen die wensen kunnen in het water duiken. Het is nog wat vroeg en het water is nog te koud want iedereen is vrij snel terug uit het water. Dan maar verder gevaren en wat later leggen we aan voor een Bacardi strandje. Dirk en Jelle zwemmen naar de oever, de rest pakt het roeibootje. De zon staat bijna op z'n hoogst en begint te bakken. De bemanning van de boot is aan het strandvoetballen. Ik ken er niet veel van, maar volgens mij is er geen volgend Ronaldo aan verloren gegaan. Bij onze volgende stop krijgen we eten aan boord en daarna gaan we weer ons langzame tropengangetje. Bij het laatste strandje dat we aandoen begint Stefke schelpen te verzamelen voor haar vaas in de badkamer. Bij gebrek aan een emmerke gebruiken we een lege kokosschelp om de dingen in te verzamelen. We vinden ook nog 2 zeesterren. Eenmaal terug aan boord nestelen Stefke en ik ons vooraan op het schip in het zonnetje en zo varen we terug naar de haven.
Bij de terugkomst in het hotel wacht ons een beetje een koude douche. De vlucht waarmee we van Lissabon terug naar Brussel zouden vliegen (en waarop we nu al 5 uur zouden moeten wachten in Lissabon) is omgeboekt. Volgens de laatste planning moeten we 9 uur wachten in Lissabon en landen we pas om 19.30 in Brussel. We hebben een mailtje gestuurd naar het reisbureau maar momenteel (22.20 plaatselijke tijd) hebben we nog geen bevestiging gekregen.
We weten dus nog niet om hoe laat en met welke vlucht we gaan aankomen. Van zodra we in Lissabon landen brengen we jullie telefonisch wel op de hoogte. Meer kunnen we nu niet doen.
Morgen rijden we terug naar Rio en va daaruit naar Lissabon. Waarschijnlijk onderweg geen Wifi meer en daarna terug thuis.
Dus daarom vanuit Parati, een hele dikke merci voor de berichtjes op de blog, de berichtjes op facebook en al de rest. We zien jullie binnen enkele dagen weer.
Gisteren hebben we al een beetje van het oude stadje verkend te voet. Het is zo pittoresk dat je verwacht dat Zorro elk moment met zijn paard Tornado van achter een boom kan komen rijden. Gisteravond zijn we nog een stukje gaan eten, maar de stenen liggen hier zo slecht dat je de hele tijd over en weer wiegt. Nog verbroederd met een Duitse broer en zus die op de wilde boef naar hier zijn gekomen en daarna alweer gaan slapen ( de Jelle moest is wat vroeger gaan slapen want die moest nog bekomen van zijn laatste nacht in Rio).
Maar vandaag alweer een nieuwe dag. We worden rondgeleid door en ingeweken Chileense. Mama, de Moeke en Stefke gaan niet mee. Ook al is ze niet origineel van Parati, onze gids weet behoorlijk wat van de traditie van dit stadje en Brazilie in het algemeen. We leren over de eerste kolonisten die hier voet aan land hebben gezet, de slavernij, de afschaffing van de slanvernij en bijgevolg het ontstaan van de favella's in Rio. We leren ook waarom de stenen (dat is een eufemisme, het bos van Wallers valt erbij in het niet) zo onvoorstelbaar schots en scheef liggen. Blijkbaar zijn dit nog de originele stenen die in de lege schepen vanuit Portugal lagen en dienden als balast. We zien de 4 verschillende kerkjes, die van de rijken, die van de vrouwen van de rijken, die van de vrije slaven en die van de slaven. Wat mij ondertussen ook opvalt is dat ze hier wel heel mooie winkeltjes hebben. Na ee toer van 1,5 uur zijn we terug aan ons hotel.
We hebben nog niet zo veel zin om iets anders te gaan doen dus beslissen we om met ons viertjes het fort van Parati te gaan bezoeken. Het zou op een kwartiertje wandelen van het hotel moeten liggen. Dat pakken we er dus even bij. Vanaf we vertrekken wolgen 3 van de plaatselijke zwerfhonden ons. Een zwarte en een bruine labrador en iets waarvan we niet goed weten wat het is. Het zijn zeker geen scharminkels. Iemand blijkkt voor de honden te zorgen. Ze lopen ook niet in de weg of bedelen niet. Het zijn gewoon onze persoonlijke begeleiders. Na een klimmetje komen we aan bij een huis da er uitziet als een heel klein villaatje. Blijkt dus het fort te zijn. Jelle klimt langs een paadje naar beneden tot aan het strand, Dirk en ik gaan het museumpje bezoeken in het villaatje. Wanneer we terug buiten komen zijn we kwijt : 1 louietje en 1 zwarte labrador. Van alle mogelijke scenario's lijkt ons de meest logische dat Louis en de hond terug naar het dorp zijn gewandeld. Wij dus ook maar terug met een bruine labrador en iets waarvan we niet goed weten wat het is. En inderdaad, buiten aan het hotel zit een trouwe zwarte labrador. Ons papa komt even later uit het hotel gewandeld. Wij compleet, nu nog even de rest van de groep zoeken. Die blijken het obligatoire terrasje te doen. Natuurlijk doen we mee. De rest van de dag verloopt afhankelijk van de persoon over winkelen, gaan zwemmen, zonnen, rusten. 's Avonds eten we in een plaatselijk restaurantje picanha (biefstuk van de poep van de koe - voor de kenners het beste stukje biefstuk van het hele beest). Daarna kruipen we in ons bedje.
Ontbijt en om 10u worden we door een busje opgehaald. Het is 240km naar Paraty, en hier betekent dat 4 uur onderweg.
Om Rio uit te geraken, zijn we al een hele tijd bezig. Het is op maandag iets drukker dan in het week-end.
Na anderhalf uur wordt er een plas en ravitaillerings pauze ingelast, en dan zijn we bijna halfweg.
Aangekomen in Paraty komen we in een heel andere wereld dan Rio. Onze poussada (ditmaal wel de naam waardig), ligt in het oude centrum van de stad, of zeg maar stadje als je het met Rio vergelijkt. Na de asfaltweg; komt er een kasseiweg, die nog dateert van de portugese kolonisten. Wie al wel eens in Portugal is geweest, weet dan dat ze wat wegen bouwen betreft, niet veel vooruitgang hebben geboekt.
Ook al de huizen zijn origineel en in de oude stijl, en schitterend gerenoveerd.
Na het eten van een klein hapje, wandelen we even rond, en dan is het tijd om te aperitieven.
Vandaag staat er een bezoekje van onder andere de suikerbroodberg op het programma.
Rond 9 uur staat onze immer vrolijke gids Maria ons op te wachten. Eerst gaat het richting suikerbrood berg, waar we met 2 liften naar boven gaan. Voor de fans van James Bond : in de film Moonraker is er een scene die zich afspeelt bovenop de kabellift, maar wij zitten gelukkig binnen. Een enorm mooi uitzicht over langs de ene kant het strand van Copacabana (waar ook ons hotel ligt, in kan het niet genoeg benadrukken), en langs de andere kant het oude vliegveld Santos Dumont, en ook Niteroi, verbonden door een lange brug met Rio de Janeiro. Op Niteroi staat er een museum gebouwd door de bekende architect Niemeyer, en we waren van plan het te bezoeken, maar een pintje op het strand van de copa spreekt ons nu meer aan. We konden ook genieten van een fotoshoot van een of ander meisje dat dacht dat ze een fotomodel was, dus goed gelachen.
Na dit bezoek, ging het richting kathedraal van Rio. Een imposant gebouw in beton. Er was juist een mis aan de gang (zondag), dus hebben we niet rondgelopen in de kerk.
Daarna een bezoekje (langs de buitenkant) van het stadion Macarana, waar in 2014 wedstrijden van de wereldbeker voetbal gespeeld worden. Het stadion kon niet bezocht worden, omdatr ze het volop aan het verbouwen zijn, om in orde te zijn met de veiligheidseisen.
En tot slot de Samba drome, de straat met langs weerkanten tribunes, gebruikt tijdens de karnaval parade. Een gigantisch komplex, en er was ook een klein museumpje waar je wat foto's en videos kon zien, en met iemand in karnavalskostuum op de foto kon. Nee, niet van die dames zie ze op tv laten zien met karnaval, wel de grootmoeder daarvan, en gelukkig niet topless.
De namiddag is het dan rust, en de Jelle is dan gaan parasailen. Hij is alleen gegaan (niemand anders had zin of durfde), maar de foto's zagen er schitterend uit. Daarna zijn we nog naar een souveniersmarktje gegaan vlakbij, afin, met alle rommel die je op zo'n marktje kunt kopen (nota : dit is de persoonlijke mening van Dirk, maar waarschijnlijk wel gedeeld door veel menszen).
Vooreerst een gelukkige verjaardag gewenst aan ines (dochter van peter en maria joao) en inge ( en jan, vrienden van ons). Parabens a voces !
Vandaag staat ons eerste bezoek op het programma : de christus op de berg. Om 9:30u worden we opgehaald, wat ons de gelegenheid geeft om iets later te ontbijten. Lekker ontbijt hier in ons hotel op de (avenida nossa senhora da) copacabana,op 100 meter van het beroemde strand. Eerst gaat het richting trammetje, dat van onderaan de berg helemaal naar het christus beeld gaat. Hetis eigenlijk een tandradbaan, maar hier noemen ze het trem, vandaar trammetje. Als we de ticketten gaan kopen blijkt dat we plaats hebben om 11:40u, dus stelt onze gids maria voor om eerst nog iets anders te doen.
Achtereenvolgens : het sheraton hotel links van de baan, en favelas aan de andere kant van de baan. Van tegenstelling gesproken. Dan rijden we naar het strand leblon, waar we uitstappen om foto's te maken. Er wordt daar ook veel aan parapante en paragliding gedaan, dus jelle heeft direct zin om dit ook te doen. Dan rijden we langs het strand van ipanema, en terug naar de tram.
Met de tram naar boven is een hele ervarging. Onderweg moet er 3 keer gestopt worden om de tram van de andere richting door te laten omdat er maar een enkel spoor ligt. Bovengekomen blijken de roltrappen die naar het christusbeeld leiden niet te werken, dus josee en amanda blijven daar op een terrasje zitten. De rest van het gezelschap gaat helemaal naar boven, en het beeld is ongelooflijk, mooi wit. Blijkbaar schoongemaakt een paarjaar terug. Boven heb je ook een schitterend uitzicht overde stranden van ipanema en copacabana, en je ziet ook het andere vliegveld santos dumont, waar regelmatig vliegtuigen landen en opstijgen. Spectaculair vanaf waar we staan. Dan gaat het terug naar beneden, met samba muziek in de tram, en worden we terug afgezet aan het hotel.
We gaan een hapje eten, op de copacabana uiteraard, en daarna gaan loius, jelle, stefanie, inge en ik een wandelingetje maken over het strand. Eerst wilden we gaan zwemmen, maar de stroming is vrij sterk. Overal wordt er beachvolley gespeeld, meestal door mannen helaas, en ook voetvolley.
's avonds terug eten op de copacabana, op een ander terras uiteraard, en dan na de nodige caipirinha's in bed.
Ons vliegtuig richting Rio vertrekt om 18.00 u vanavond. Onze gids gaat Jelle tegen 15.45 oppikken in zijn hotel en zou tegen 16.00 u bij ons moeten zijn. Volgens haar is dit ruim voldoende tijd om op de luchthaven te raken. Tegen 16.10 is ze eindelijk bij ons en dan nog zonder de Jelle. Volgens haar is hij niet in het hotel. Even een lichte paniek tot Dirk Jelle aan de lijn krijgt. Hij blijkt gewoon in de lobby van zijn hotel te zitten en heeft niemand zien binnenkomen. Wij dan maar met z'n allen naar zijn hotel. Tegen we daar doorrijden is het 16.30 u. Het spitsverkeer in Belem is ondertussen op gang gekomen en alles zit muurvast. Dirk sakkert en vloekt de hele weg want die ziet het vliegtuig al zonder ons vertrekken. Om 17.00 u komen we dan eindelijk op de luchthaven aan. Met nog maar een uurtje voor het vliegtuig vertrekt hebben we het net gehaald. Er wordt unaniem beslist dat de fooi die we voor de gids bijeen hadden gelegd integraal naar de caiperinhapot gaat. Vanavond op Copacobana zullen we die wel aanspreken. Het voordeel is wel dat we bijna niet moeten wachten om aan boord te gaan. Na een vlucht van 3 uur en 20 minuten landen we in Rio de Janeiro. Onze gids (Marie Josee genaamd). Staat ons al op te wachten. Ze is een heel vlotte tante en lacht de hele tijd. Na een dolle rit van 20 minuutjes (ik denk niet dat de braziliaanse chauffeurs de cijfertjes op de verkeersborden kunnen lezen) komen we aan in ons hotel Copa Sul. Het ligt in de straat net achter de Copacobana. Het is ondertussen bijna 23.00 u. Vermits we op het vliegtuig enkel een koekje hebben gekregen, zien we scheel van de honger. Dan nog maar iets gaa eten in een restaurantje tegenover het hotel zodat het bijna 1.00 u is dat we in ons bed liggen. Maar morgen zien we Rio, we zullen wel uit ons bed raken.
Goeienavond iedereen. Vandaag weer een reisdag. Van Belem naar Rio de Janeiro. We vetrekken pas vanmiddag om 16.00 uur en hebben voor de rest van de dag niets gepland. Voor diegenen die willen een rustdag dus. We ontbijten pas tegen 9.00 u. Pure luxe. Daarna terug naar de grote patio op de eerste verdieping of nog maar zven op bed liggen. Jelle moet dringend een riem gaan zoeken voor zijn koffer want bij elke vlucht gaat er wel een ander slot kapot. Het beste wat hij vindt zijn een aantal broeksriemen aan elkaar gebonden. Van een AS Adventure hebben ze hier nog nooit gehoord blijkbaar. Louis, Josee, Amanda, Stefke besluiten nog iets te gaan eten in het italiaans restaurantje waar we al twee avonden zijn gaan eten. Het komt tot een grote verbroedering tussen de italiaanse en het vlaamse bevolking met gratis appetizer en pousse cafe achteraf. Louis stond bijna mee achter de toog.
( rest volgt morgen want we worden nu beneden in de lobby van het hotel verwacht - toedeloe)
Vandaag is het vroeg opstaan : de wekker loop af om 4 u, omdat we het papegaaieneiland gaan bezoeken. Half vijf staat de gids daar, en gaat het richting hetzelfde hotel waar we gisteren ook de boot, de Amazon Queen I, genomen hebben.
Dan gaat het richting papegaaieneiland, waar de papegaaien 's avonds allemaal naartoe gaan, omdat ze zich daar veilig voelen. Rond half zes begint een haan te kraaien, zoals gids Rena zei, en horen we de papegaaien wakker worden. Na een tijdje is dit een oorverdovend geluid, en vertrekken er grote zwermen papegaaien in alle ricthingen. Ze blijven nog een tijdje rondzwermen, tot ze per 2 (koppeltje) of 3 (koppeltje met kind) ergens naartoe trekken. Papegaaien blijven heel hun leven bij elkaar als ze de ware papegaai gevonden hebben. Ik weet niet of ze het onderling ook hebben over de witte papegaai op het paard.
Ook de zonsopgang was heel mooi, vanaf 6 uur begon het licht te worden. Iedereen had er iets meer van verwacht : wandelen over het eiland, papegaaien beter kunnen zien & fotograferen, maar het is een beschermd eiland, dus er mag niemand op, buiten de 4 gezinnen die er op wonen.
Daarna terug naar het hotel voor ons ontbijt.
Na het ontbijt staat een citytrip gepland.
Eerst wandelen we een stikje over het plein bij ons hotel : er staat een grote kerk, er ligt een oorlogsboot (2e wereldoorlog) als museum en er is een fort, door de portugezen gebouwd in de jaren 1600. Het fort konden we helaas niet binnen, omdat dat pas om 10u openging.
Van daaruit gaan we naar de ver-o-peso, de bekende vismarkt (Vicki Geunis was hier voor het programma Brazilie voor beginners) en daarnaast ook een markt met groenten, fruit en allerhande rommel die je op de markt aantreft.
De bekende vismarkt was helaas gesloten (in restauratie), dus de vismarkt vond plaats op de nabijgelegen kade. De vismarkt was eigenlijk gedaan toen we daar aankwamen, dus er waren alleen nog de gieren die de restjes aan het oppeuzelen waren.
De fruit en groentmarkt dan : een heleboel dingen die we in Europa niet kennen.
Na de markt was er een bezoekje voorzien aan gerestaureerde loodsen (deze loodsen werden niet meer gebruikt omdat alles nu containervervoer is), en daarna een bezoekje aan de basiliek. Tenslotte nog een bezoekje aan de plaatselijke zoo (waarvan de helft ook in restauratie was) en dan terug richting hotel, ondertussen al rond 13u.
De namiddag was het rusten, en toen zijn Jelle, Stefanie en ik naar een groot shoppingcenter geweest. Jelle moest nog een band hebben om rond zijn valies te doen (waren we ergens onderweg kwijtgeraakt), maar tot nu toe hebben we het nog niet gevonden. Een AS Adventure, of zoiets, zou hiet welkom zijn. Wel een Mc Donalds gevonden, waar we een Big Mac met frietjes en cola verorberd hebben.
Terug naar het hotel, en tegen 19u in een ander restaurant, met plaatselijke keuken. De schotels waren dubbel zo groot als gisteren, dus hebben we bijna de helft moeten laten staan.
Vandaag staat er een amazon cruise op het programma. Eigenlijk is het een cruise op de amazone delta, maar over dit detail gaan we niet struikelen.De gids wordt verwacht tegen 8:30u, maar verschijnt pas om 9u. Misschien was ze er niet van op de hoogte dat Jelle niet in het afgesproken hotel zat, maar op aanraden van de taxi chauffeur in een beter (?).
Wij het busje in, naar een ander hotel, hotel Beira Rio (wat oever van de rivier betekent). Dit is een zeer mooi hotel, maar de wijken eromheen zijn zo mogelijk nog meer af te raden voor toeristen dan waar wij zitten. Wij zien regelmatig politie (militar, federal & turistica) rondrijden, dus dat geeft ons een veilig gevoel. In hotel Beira Rio nemen we de boot, en gaan naar een eiland in de amazone delta, er zijn er honderden ter info. Op het eiland wonen mensen in houten huizen : een aanlegsteiger voor hun boot, en dan verderop zie je hun huis staan. De meesten hebben geen electriciteit, en ook geen tv, wat het grote aantal kinderen verklaart.
We leggen aan, en op het eiland is er het dorpje Rio Bravo, met school en medische post.
Daar gaan we het domein van de heer Lajir bezoeken, de 4e generatie van die familie die op dat eiland woont. De 5e generatie woont daar ook, en is bezig met het bewerken van fruit. Dat is hun inkomsten : fruit verkopen, onder andere açai. We wandelen rond op het domein, en zien kleine zwarte aapjes, een boom van 250 jaar oud (dus het wordt tijd om die eens om te kappen). Ook geeft onze gastheer een demonstratie hoe hij in een palmboom klimt om de açai vruchten te plukken : van een palmblad wordt iets gemaakt dat hij rond zijn blote voeten bindt, en zo klimt hij de 10 meter hoge boom in. Boven wipt hij ook nog eens over naar een andere boom, en komt dan brandweersgewijs naar beneden. Jelle is ook een stukje in de boom geklommen, maar met schoenen aan is dit blijkbaar iets moeilijker.Er is ook een rubberboom, wat vroeger de voornaamste bron van inkomsten was, getuige de vele mooie (en soms verwaarloosde) huizen in Belem. Lajir had ook nog een vogelspin (ik verkies andere huisdieren), en Jelle heeft die op zijn hand en buik laten kruipen.
Daarna was het terug richting boot, waar een heerlijke vismaaltijd op ons wachtte.
Even rust, en dan overstappen op een kleiner bootje, waarmee we op een kleiner riviertje hebben gevaren. Hier is Jelle even in het water gedoken. Hij was verrast door de sterke stroming, maar de amazone delta is onderhevig aan eb & vloed van de atlantische oceaan, wat een verschil van 3 tot 4 meter in hoogte van de rivier betekent.
Na de cruise, richting hotel, eten en een verdiende nachtrust.
