Toen ik vanmorgen om 7.30 u. de gordijnen opentrok, regende het. Het klaarde wel vrij snel op, maar voor Marcel is het geen goed vliegweer. Jammer voor hem!
Ik heb mijn kleren, die ik wel dagelijks met de hand was, nog eens allemaal in de wasmachine gestopt, hier op het vliegveld. Ze hangen nu lekker te wapperen op een zelfgemaakte waslijn.
We zijn met z'n drieën naar de zondagsmarkt geweest in het stadje en voor de rest doen we niet teveel vandaag.
Ik kan mijn verslag vandaag typen op een gewone computer. Toch wat makkelijker dan op mijn kleine gsm. Maar ik ben wel heel blij met dat handige mobieltje. Eergisteren heb ik ook eindelijk ontdekt hoe ik mijn gastenboek en reacties kan lezen op mijn gsm. Tot dan toe had ik alleen van Lize gehoord dat er veel fijne reacties waren, zelfs uit onverwachte hoek. En ja, ik was verrast! Bedankt allemaal. Vandaag probeer ik een antwoord te geven op de gestelde vragen en eventuele misverstanden recht te zetten. Hier een terugblik op de eerste weken:
Net voor mijn vertek thuis kreeg ik nog veel bezoek van familie, vrienden en buren. Ik kreeg kaartjes in de brievenbus met wensen van zoveel lieve mensen. Dat had ik niet verwacht, maar ik vond dat heel fijn. Ik hoorde ook dat er mensen vonden dat ik niet goed wijs was en het onverantwoordelijk was om alleen op tocht te gaan. Anderen zouden doodongerust zijn. Tja, ik begrijp deze reacties ook wel. Zelf ben ik eigenlijk tot nu toe nog niet ongerust geweest, niet voor de tocht en niet onderweg. Ik denk dat ik me degelijk heb voorbereid en vind het heerlijk dat ik deze lang gekoesterde droom nu kan waarmaken. Met dank aan Marcel die me dit van harte gunt, maar zelf ook wel een beetje ongerust is.
Het enige wat me een beetje verontrustte was dat ik alleen een café zou moeten binnenstappen, hoofdzakelijk om een internetaansluiting te kunnen krijgen om mijn blog te schrijven en natuurlijk ook om af en toe mijn dorst te lessen. Ik was echter de eerste dag nog geen half uur weg toen ik dringend naar het toilet moest. Ik liep op dat moment tussen de Maas en een rij huizen. Geen bos in de buurt. En ja, daar zag ik een café. Zonder schroom stapte ik binnen, eerst regelrecht naar het toilet. Omdat ik op dat moment nog geen dorst had en er in het drukke café niemand acht op mij sloeg, stapte ik ook zo weer naar buiten. Ik denk dat dat wel een pelgrimsrecht is.
Het alleen onderweg zijn, valt heel goed mee. Ik filosofeer wel veel onderweg. Ik moet er wel op letten dat ik niet te diep in gedachten verzonken geraak, want dan mis ik al eens een afslag. Maar ik denk dat de heilige Jakobus mij op zijn pad in het oog houdt. Want toen ik verleden week in een dorpje bij een splitsing niet oplette en de verkeerde weg insloeg, verscheen er een man op het balkon van zijn huis, die me toeriep: "Hé, Compostella is die kant op." Ik keek achterom en zag inderdaad de okergele pijl de andere kant op wijzen. Ik bedankte de man en vervolgde mijn weg nu in de juiste richting. Een paar dagen later, toen mijn drankvoorraad bijna op was en ik grote dorst had, stootte ik op een fontein met heerlijk fris bronwater. Daarbij, als dit de ongeruste volgers een beetje gerust kan stellen: in februari heb ik de pelgrimszegen ontvangen in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen en de gezegende schelp bengelt aan mijn rugzak. Zelf let ik heel goed op, ik ben voorzichtig en probeer mij verantwoordelijk te gedragen. Er kan natuurlijk altijd iets gebeuren, maar dat kan thuis ook. Ik geniet er tot nu toe in elk geval met volle teugen van.
Midden in de bossen en tussen de eindeloze velden zing ik soms hardop om te stilte even te doorbreken. Toch niemand die mijn vals noten hoort. En de koeien lijken het zelfs te appreciëren. Eén keer kreeg ik zelfs van hen, van de één na de ander en dan van de hele groep een staande ovatie!
De radiofunctie op mijn gsm heb ik tot nu toe nog niet gebruikt. Ik hou van de stilte en wil de natuur in al zijn facetten beleven. Kennen jullie het knisperende geluid van het rijpe koren in volle zon? En de geur van versgemaaid koren? Het doet me terugdenken aan de heerlijke vakanties die ik als kind doorbracht op de boerderij bij tante Mia of bij tante Bertha. Ook heb ik al zoveel dieren gespot, sommigen zelfs van heel dichtbij.
Bij het nalezen van mijn eigen verslagen en van de reacties, zag ik dat ik misschien een misverstand de wereld in heb gestuurd i.v.m. mijn drinkgewoontes. Dat wil ik even rechtzetten. 's Morgens drink ik als ik de kans heb heel veel THEE, overdag liters WATER en af en toe wat COLA voor de nodige suikers. 's Avonds, na een vermoeiende dag, trakteer ik mezelf op één biertje. Als echte Belg hou ik van een frisse pint, zeker na een grote inspanning. En met een hart voor Frankrijk drink ik bij de maaltijden graag een glaasje wijn, een dagelijkse gewoonte voor de meeste Fransen. Ik pas me gewoon bijzonder goed aan in elke streek. Zeg nu zelf, je kan toch niet de hele champagnestreek doorkruisen zonder de champagne te hebben geproefd!
Tot nu toe heb ik ook heel veel geluk gehad met het weer. Ik heb nog geen lichamelijke klachten, op één klein blaartje na, dat bijna verdwenen is. (Voor Marcella: mijn langste teen is de teen naast mijn dikke teen. Is dat niet één van de zeven ...?) Ik heb zelfs nog geen buikkrampje gevoeld. ALLES verloopt gewoon vlot tot nu toe (Chris, ) Ik heb me denk ik, nog nooit zo lang ontspannen gevoeld. Ik hoop dat mijn tocht zo verder mag verlopen. Ik houd jullie op de hoogte!
Dag 21: Van Bray-sur-Seine naar Pont-sur-Yonne 25 km
Vandaag wandelde Lize de hele dag met me mee. Het was zalig! We wandelden onder een stralende zon het departement van de Yonne in. Geen wijngaarden meer hier, maar veel zonnebloemvelden. Lize genoot ook met volle teugen.
Bij aankomst op het vliegveld van Pont-sur-Yonne, wachtte Marcel mij op samen met Willy en Lea en Piet en Elodie van de zweefvliegclub van Zutendaal. Een fijne verrassing!
Morgen neem ik een rustdag. Voor jullie en ook voor mezelf later, zet ik morgen een terugblik op de voorbije weken, met leuke anekdotes, op mijn blog. Nu ga ik genieten van het samenzijn met Marcel en Lize en de vrienden uit Bree.
Nog even dit: Een heel gelukkige verjaardag aan tant Leen, die vandaag 86 wordt. Proficiat van ons drie!
Het was alweer een stralende dag vandaag. Heerlijk stapweer. Om half 8 wandelde ik de stad uit langs de grote winkelcentra. Na 4 km, in het pittoreske dorpje Poigny, zocht ik de GR op. Ik maak liever omweg via een kronkelende GR dan dat ik langs de weg moet stappen. Een zachte ondergrond is beter voor de voeten. Vandaag zigzagde ik nog enkele kilometers extra omdat ik tot twee keer toe, in gedachten verzonken, vergat op de rood-witte markeringen van de GR te letten. De laatste keer voelde ik plots de zon achter in mijn nek branden. Oei, dat kon niet! Ik keerde op mijn stappen terug en inderdaad, ongeveer een km terug zag ik de rood-witte pijl, die aangaf dat ik een andere weg moest inslaan. Tja, een mens kan al eens verstrooid zijn... De éne al eens vaker dan de andere. Maar ach, die enkele kilometers extra, het deerde me niet. Ik dacht aan Marcel en Lize die onderweg waren om me op te zoeken. Ik vond een idylisch plekje om te picknicken en rolde ook nog een keer mijn matje uit voor een kleine siësta. Lize belde me dat zij en Marcel rond half vier in Bray-sur-Seine konden zijn. We spraken er af aan de kerk. Ik zette er het laatste stuk flink de pas in en arriveerde er iets later, om 15.45 u. En net op hetzelfde moment parkeerde Marcel de auto op de parking voor de kerk! Het dagelijks pintje werd genuttigd en dan reden we samen naar de chambre d'hôtes die Lize gereserveerd had. En nu gaan we gezellig met z'n drietjes naar het restaurant. Tot morgen!
Om half 9 wandelde de vriendelijke Seraina, van wie ik het huis mocht gebruiken, een stukje met me mee de stad uit. We namen afscheid met twee zoenen en mijn dagtocht kon weer beginnen. De eerste 8 km over veldwegen en door kleine dorpjes en dan 17 km langs de weg. Een rechte baan westwaarts. Zo maakte ik eigenlijk wat omweg vandaag, maar dat was gepland, want ik wou de avond en nacht doorbrengen in het schitterende middeleeuwse stadje Provins. Rond 16 u. stapte ik het "Office de tourisme" binnen om te vragen naar een slaapplaats. Het enige wat nog kon, was reserveren in het F1-hotel. En daar zit ik nu. Gelijk met mij arriveerde hier een Vlaamse pelgrim per fiets, onderweg naar Lourdes. De eerste pelgrim die ik zie.
Ik ben pas rond 19 u. naar hier gekomen. Zolang met mijn rugzak door de stad gekuierd. Er waren veel toeristen. Doordat ik mijn naam en woonplaats duidelijk achter op mijn rugzak heb bevestigd, spraken veel Belgen, maar ook Fransen me aan. Dat was plezant!
Morgen komen Marcel en Lize op bezoek Lize zal het laatste stukje meewandelen en zaterdag een hele etappe. Marcel zal ons opwachten aan het vliegveld in Pont-sur-Yonne, waar ik zondag een rustdag neem.
Mijn zoon Tim kan er net als in Dinant niet bij zijn. Maar hij zal ons vertegenwoordigen op de Oeterfeesten in Opoeteren. (tip)
Ik wens de fanfare heel veel succes met de feesten. Ik was er morgen graag bij geweest om smoutebollen te bakken! En zondag voor de boekweitkoek.
Tot de volgende!
Verzonden met mijn Windows Phone
Dag 18: Van Sezanne naar Villenaux la Grande. 25 km
Gisteren om half 7 in het klooster naar de mis geweest en daarna samen met de bewoners van het rusthuis gegeten. Best gezellig!
Na een heel goede nacht bij de zusters (Ik lag al om half 9 in bed en sliep aan een stuk door tot 7 u. vanmorgen.) en een lekker ontbijt om 8 u. vertrokken. Eerst een sandwich en drank gekocht bij de bakker. Gelukkig, want onderweg niets tegengekomen.
Ik heb vandaag de "chemins de st. Jacques" verlaten om iets meer westwaarts te gaan in de richting van het vliegveld van Sens in Pont-sur-Yonne, waar Marcel gaat zweefvliegen. Daar zal ik zondag een rustdag nemen. Daarna ga ik onder Parijs door naar de Westelijke pelgrimsroute.
Vanaf nu dus geen gele pijlen meer of blauwe stickers met de gele schelp om me de weg te tonen. Maar ik heb goede stafkaarten bij. Ik kan nu ook 's avonds pas een slaapplaats zoeken. Dat is vandaag al goed gelukt. Ik slaap in een groot huis, heel alleen, van een vrouw die enkele jaren terug ook te voet naar Compostela is geweest. Zij verhuist volgende week pas naar dit groot huis. Ik heb er alle comfort en ga zelf nog eens koken dadelijk. Eerst even winkelen.
Deze morgen liep vanaf Sezanne iemand gedurende de eerste 7 km vlot met me mee. Ik heb er een foto van genomen, net op tijd, want even later toen ik het bos inging, was hij heel plots verdwenen. Rara... Zie eerste foto!
Ik hoop dat ik mijn verslag vandaag doorgestuurd krijg. Ik hoorde van Lize dat dat gisteren niet gelukt is. Ik weet niet wat er mis gegaan is.
Met mij gaat ondertussen nog alles goed. Ik voel me al heel mijn tocht heel ontspannen en op mijn gemak. Groetjes!
Om 8 u. werd ik door Jacky afgezet in Montmort. Hij ging in de velden werken en beloofde langs te komen in Opoeteren als hij weer eens naar Nederland moest voor zaken. Hij levert namelijk hop voor Heineken.
Ik vertrok langs een pad tussen de graangewassen. Konijntjes schoten voor me weg. De mist trok vlug op. Ik genoot van elke stap die ik zette, de hele dag lang. Namiddag weer even de voeten gekoeld in het ijskoude water van een iets verder ontsprongen rivier. Het was bij een oude wasplaats zoals je er nog heel veel ziet in Frankrijk. (zie foto)
Rond vier uur ben ik aangekomen in Sezanne. Eerst de kerk bezocht, dan een stempel gehaald en nu zit ik op een terras met een lekker biertje. Dadelijk word ik verwacht bij de zusters in het klooster met bejaardenhuis, waar ik vannacht zal slapen. (Freddy, zal ik ze de groeten doen van jou?)
Lieve pelgrimsgroeten en tot morgen! Verzonden met mijn Windows Phone
Gisteren om 18 u. precies kwam een dame van mijn leeftijd me oppikken met de auto. Ze vertelde dat ze 12 km verder woonde op een afgelegen boerderij. Wauw! Dat leek me fijn! Ik voelde me meteen op mijn gemak. De boerderij was door haar over-overgrootvader gekocht en nu helemaal gerenoveerd. Prachtig! Na een kopje thee en een gezellige babbel, nam ik een douche. Op mijn vraag kreeg ik van de man een rondleiding op de boerderij. Ongelooflijk mooi! Ze vertelden ook dat ik de eerste pelgrim was die ze ontvingen en vroegen of ik champagne lustte. "Bien sûr!" Even later genoten we buiten op het terras van een heerlijk glaasje champagne van eigen productie! Daarna lekker gegeten, met de gebruikelijke kaas erna. Mmm! We babbelden erop los. Ik vond in hen twee zielsverwanten.
Elisabeth et Jacky, un grand merci pour l'acceuil chaleureux, le champagne, le diner, un bon lit,... Et toujours bienvenue chez nous à Opoeteren. Verzonden met mijn Windows Phone
16.20 u. Ik ben aangekomen in Montmort en drink een biertje in een café, waar ik het internet mag gebruiken. Ik wacht hier op een vrouw die ik deze morgen gebeld heb voor een slaapplaats. Ze komt me om 18 u. oppikken aan het gemeentehuis. Spannend! Ik ga dus gewoon bij mensen thuis mee-eten en slapen.
Vandaag was het een dag met veel hellingen. Op en af tussen de wijngaarden en daarna een heel stuk door het bos. Ik zag veel konijntjes, veldmuizen, een ree en...een vosje! Het kwam deze middag, toen ik aan de rand van een bos zat te rusten, over het pad in mijn richting. Ik hield me heel stil en nam mijn fototoestel. Het naderde tot op enkele meters en net op tijd drukte ik af. De foto is misschien niet heel scherp, maar het diertje is toch goed te zien.
Het kasteel van Montmort zag ik al van ver liggen. Het torent hoog boven het stadje uit. Ook hier heb ik een foto van gemaakt. Alles gaat nog prima tot nu toe. Alleen een klein blaartje op het topje van mijn langste teen, maar ik heb er weinig last van. Ik voelde het alleen bij de steile afdalingen.
Morgen wil ik tot Sezanne geraken. 33 km van hier, maar iets platter dan vandaag. Groetjes aan iedereen! En Rina, ik wil nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet,... Verzonden met mijn Windows Phone
Gisterenavond nog even de stad in geweest. Het was heel druk in Reims. Na een Leffe op een terras, om 22 u. gaan slapen. Heel uitgerust ben ik vanmorgen om half 7 opgestaan. Na een moeilijke dag gisteren had ik er weer echt zin in. Om 7 uur stapte ik als eerste de grote refter van het internationaal centrum in voor mijn ontbijt. Even later kwam een man van rond de 40 binnen. Hij vroeg of het stoorde als hij bij mij aan tafel kwam zitten. "Ah non, pas du tout!" Het was een Zwitserse kunstenaar die zijn olieverfschilderijen wou gaan verkopen in Wissant (Picardië, Frankrijk) Het werd een gezellig ontbijt, zodat ik een half uur later dan gepland vertrok, via het jaagpad langs het kanaal van Reims. Joggers en fietsers wensten me "Bonne route". De dag was goed begonnen.
De hele dag heb ik op en top genoten. Ik stapte afwisselend door dorpjes, tussen wijnvelden, door het bos,... met heel vaak prachtige panorama's.
Rond half 10 vanmorgen zag ik een jong everzwijntje op mijn pad. Ik heb er een foto van gemaakt en daarna vlug verder gestapt. Ik wou de moeder van dit schattig ding liever niet ontmoeten.
In het champagnedorpje Hautvillers heb ik een lange pauze genomen. Iets gaan drinken en de abdijkerk bezocht. Ze charmeerde me door haar eenvoud. Ik heb er een tijdje gezeten, luisterend naar heerlijke Gregoriaanse muziek en gezang. Het kaarsje voor degenen die ik het beloofd heb, ben ik niet vergeten.
In de kerk is ook het graf van de Benedictijn, Dom Pérignon, die in de zeventiende eeuw de methode ontdekte om bubbels in wijn te krijgen... Mmm, ik krijg wel zin in een lekker glaasje champagne! Misschien loop ik dadelijk nog wel die 2 km terug naar het enige café in de buurt om de fijne dag lekker af te sluiten. Champagne is wel niet echt een pelgrimsdrankje, maar het eten vandaag was wel op pelgrimsniveau: ook vanavond alleen brood met kaas en water. De mensen van de chambre d' hotes, waar ik logeer, zeiden deze morgen al aan de telefoon dat ik me moest voorzien, want eten maken voor een gast deden ze niet en het enige restaurant in de buurt is op zondag gesloten. Maar dat maakt me niet uit. Ik kreeg wel de code voor internet, zodat ik weer mijn blog kan bijwerken en e-mails kan sturen en ontvangen.
Bedankt voor de fijne reacties en aanmoedigingen en tot morgen, als ik tenminste weer een internetverbinding kan maken. De foto's worden altijd wat later toegevoegd door mijn lieve dochter, Lize, omdat ik ze niet rechtstreeks naar mijn blog kan verzenden.
Dag 14: Van Bazancourt naar Reims 24 km (via omweg)
Om 15.30 u wandelde ik de kathedraal van Reims binnen. Eerst een kaars aangestoken. Aan het onthaal hoorde ik dat ik de vierde pelgrim was die toekwam vandaag. De anderen waren Fransen. Ze stuurden me naar het internationaal centrum voor een slaapplaats. Daar zouden de anderen ook zijn. Ik heb ze nog niet ontmoet. Eerst heb ik een douche genomen en wat gerust. Het was een vermoeiende tocht vandaag. Door het onweer en de felle regen deze nacht waren de veldwegen zeer vettig. Ik had mijn stokken nodig om me recht te houden. De klei plakte in dikke klodders aan mijn schoenen. Dan heb ik me ook nog ergens vergist, zodat ik een hele omweg heb gemaakt. 24 km gedaan i.p.v.18. Ook de hele dag niemand gezien op mijn weg. Maar ik ben er geraakt! Nu ga ik de stad in om wat te eten en wat fruit te kopen voor morgen.
Dag 13: Van Chateau-Porcien naar Bazancourt. 22 km
Deze morgen om 7.15 u vertrokken na het eten van wat brood met chocolade en water. Omdat ik de hele dag geen winkel of café zou tegenkomen en het drukkend warm beloofde te worden, nam ik een extra liter water mee. Dat voelde ik! Om half 10 had ik al 12 km gedaan. Ik was doorweekt van het zweet. Een lange pauze genomen op mijn matje bij de rivier met een appel en veel water. Plots donkere wolken. Vlug mijn matje opgerold en vertrokken. Een flinke bui en een frisse wind lieten even later de zweetdruppels op mijn gezicht verdwijnen.
Reeds om half 1 bereikte ik mijn bestemming. Ik had nog geen slaapplaats kunnen vastleggen en zette me op een bank. De zon was terug en droogde mijn natte kleren vlug. Om 15 u bij de 'mairie' een stempel gevraagd en een slaapplaats. Die kreeg ik bij een boer in het dorp. Gelukkig niet in het hooi. . Mijnheer en mevrouw Leclère waren niet thuis, maar hun zonen verwelkomden me met een glaasje fruitsap. ze toonden me de kamer van hun pas gehuwde zus. Daar kon ik gebruik van maken. Na de douche heb ik een dutje gedaan. Ik was echt moe vandaag.
Morgen zal ik de stad Reims binnenwandelen; de stad waar Clovis gedoopt werd. Er is elke dag van 14 u tot 17 u onthaal voor de pelgrims in de kathedraal. Veel pelgrims van allerlei nationaliteiten vertrekken vanuit Reims. Ik hoop er daar minstens één te ontmoeten.
Gisterenavond buiten gegeten in de mooie tuin van de chambre d'hotes van Claude en Danielle Carpentier. We zaten met zeven aan tafel. De andere gasten waren een koppel uit Heverlee en een uit Luik. De huisgemaakte aperitieven, het eten, de wijn, het dessert... Heerlijk! En heel gezellig! Het was alsof we met goede vrienden aan tafel zaten. De avond werd rond 23.30 u afgesloten met zowaar poëzie van Arthur Rimbaud. Schitterend! Het werd een onvergetelijke avond. Daarna goed geslapen tot 8 u.
Verzonden met mijn Windows Phone
Dag 12: Van Lalobbe-Besace naar Chateau-Porcien 22 km
Vandaag zag en voelde ik de overgang van de Ardennen naar de Champagne-streek. Bossen en heuvels maakten plaats voor eindeloze velden. Ik was vandaag dankbaar voor elke zeldzame boom die me wat schaduw bood. De hitte woog veel zwaarder dan mijn rugzak. Om 15.30 stapte ik uitgeput een café binnen. Ik kreeg er ook de code om binnen te geraken in de gemeentelijke herberg. Het is een kleine herberg met twee stapelbedden. Ik zal er alleen slapen vannacht in mijn slaapzak, maar wel op een goed bed. Er is een douche en een toilet, dus...
Een tevreden pelgrim wenst jullie, lezers van mijn blog, een gezellige zomeravond en een goede nachtrust! Verzonden met mijn Windows Phone
Oef, wat was het warm vandaag! Ik had gelukkig maar 21 km gepland en heb deze middag een extra lange pauze genomen in Signy l'Abbaye. Er naar de winkel geweest, op een terras wat gedronken, in de kerk een kaarsje laten branden, de voeten gekoeld in de rivier en om 13.30 u een stempel gevraagd in de 'mairie' (het gemeentehuis). Net voor ik dat stadje verliet, hoorde ik iemand "bonjour" zeggen, maar ik zag niemand. Naast me een dichte heg. Ik zette enkele stappen terug en zag een oude vrouw in de deuropening van haar huis zitten. Ik begroette haar en maakte een praatje. Tenslotte zei ze dat ze graag een eindje met me mee wou wandelen maar dat dat niet meer ging. Te oud! Maar dat ik even was gestopt om met haar te praten, maakte haar dag goed... Jawel, daar doe ik het voor! Geluk schuilt soms in kleine dingen.
Om 16 u. heel bezweet aangekomen in het boshuis waar ik logeer. Het ligt midden in de natuur en het ziet er heel gezellig uit. Ik werd fantastisch onthaald door Claude en Danièle. Na de douche wat gelezen in een goed boek, in de vorm van een dwarsligger, dat ik net voor mijn vertrek toegestopt kreeg. (Nien ) Heerlijk! En nog dit: speciaal voor mijn petekind Thibaud: een gelukkige verjaardag! En een hartelijke groet aan heeroom Lode Clijsters!
Verzonden met mijn Windows Phone
Gisteren heb ik een heerlijke avond gehad bij madame Dumonceau en haar man. Lekker gegeten samen met het koppel. De rode wijn vloeide rijkelijk. Naarmate de avond vorderde, sprak ik steeds vloeiender Frans. Na drie uur tafelen, heb ik samen met madame de afwas gedaan en ondertussen hebben we samen Spaans geoefend. Heel gezellig!
Na een goede nachtrust kreeg ik om 8.30 u. een stevig ontbijt afscheid voorgezet .
Vandaag volgde ik een afwisselend en vrij makkelijk parcours. Bij een riviertje heb ik rond het middaguur mijn matje gespreid onder een boom. Met de voeten in het koude water heb ik mijn boterhammen gegeten. Daarna een korte siësta. Als dat niet genieten is!
Na 23 km kwam ik aan in Aubigny, heel bezweet en dorstig. Ik had nog maar een slokje lauw water over. Een gedienstige man stopte naast me met zijn auto om mij de weg te wijzen naar de Chambre d'hotes. Hij wees naar een huis heel hoog. Het werd een zware klim in deze hitte. Maar het loonde de moeite! Ik werd heel vriendelijk onthaald en kreeg een frisse Leffe aangeboden. En of die smaakte! Je hebt hier een prachtig uitzicht op het dorpje en de velden. En dan kwam de volgende verrassing: een zwembad! Na een verfrissende douche heb ik daar gretig gebruik van gemaakt. Gelukkig dat ik na wat aarzeling thuis toch nog een badpak in mijn rugzak had gepropt. Het was zalig in het water. Dadelijk mag ik met de vrouw des huizes aan tafel. Haar man is enkele dagen weg. Ze zegt blij te zijn met een tafelgenoot. Ik voel me een geluksvogel.
Ik vergat gisteren te vertellen hoe stil het kan zijn zo diep in het bos. Je hoort daar zelfs geen vogeltjes fluiten. Tot gisteren plots een korte angstige kreet die stilte verbrak... 't Was ikke die bijna op/net over een soort slang trapte, die dwars over het pad kronkelde. Ze was grijs, minstens een halve meter lang en een duim dik. :
Voor de rest ben ik nog geen moment bang geweest. Ik geniet met volle teugen.
Goed geslapen vannacht in mijn slaapzak op een goed bed. Om 8 u. kocht ik bij de bakker een brood en een blikje aquarius en ging op weg. Na 2,5 km vond ik in het bos een picknicktafel voor mijn ontbijt. De vogeltjes floten. Het verse brood smaakte.
Mijn camino liep 24 km door het bos vandaag. Geen mens gezien. Het was er koel maar modderig. Na het verlaten van het bos, stapte ik nog 4 km over de weg en reeds om 15.30 belde ik aan bij de chambre d'hotes in Rocroi, die ik telefonisch reserveerde. Madame Dumonceau heeft mijn was in de machine gestopt en in de tuin te drogen gehangen. Pelgrimsservice! Ik heb al lekker gedoucht en ga nu zonder rugzak even dit mooie, stervormig ommuurde stadje bezoeken en een biertje drinken. Straks mag ik hier mee aan tafel.
In totaal heb ik nu al 230 km gestapt. Dat is een tiende van de totale afstand. Nog geen spierpijnen of andere kwaaltjes.
Deze morgen om 8.15 vertrokken langs de Maas, waarover de mist langzaam optrok. De route was goed gemarkeerd met compostellastickers. Heel mooi. Ik heb wel een stuk afgesneden door 3 km langs de straat te lopen i.p.v. over bospaden. Zo kon ik de omweg van gisteren goedmaken. Om 15.30 arriveerde ik al in Olloy. 24 km gestapt. Eerst wat gaan drinken op een terras. Dan naar mijn slaapplaats die ik gereserveerd had in LE CENTRE EUROPEEN. Maar: deur op slot en het GSM-nummer van de verantwoordelijke niet bereikbaar. Om het half uur geprobeerd. Niets! Dan maar op zoek naar een andere slaapplaats! Heel veel mensen aangesproken. Niemand kon me helpen. Ondertussen wat gaan eten. Op het terras van het restaurant sprak ik met verschillende mensen. Iemand vertelde me dat er twee km verder een camping was. Ik heb geen tentje bij, maar wilde het toch proberen. De weg liep fel bergop. Pff! De uitbaatster was zeer vriendelijk, maar zonder tent kon ik er niet verblijven. Terug naar het centrum dus! Uiteindelijk bij verschillende mensen aangebeld. En dan op de juiste plaats. De vrouw die haar deur voor me opende, had vroeger in het Europese centrum gewerkt en had nog een sleutel. Ik kreeg er uiteindelijk dus toch een bed. Het was ondertussen 20.30 u. Eindelijk kon ik mijn rugzak afzetten en mij douchen! Dat deed deugd!
Verzonden met mijn Windows Phone
Mijn tocht is goed begonnen. Voormiddag heel pittig met steile hellingen en afdalingen, modderig en glad. Ik kon mijn stokken goed gebruiken. Ook nog een flinke bui over me gehad. Ik heb een flink stuk omweg moeten maken omdat door de overvloedige regen van de laatste weken, een stuk pad langs de Maas ondergelopen was. Rond 12.30 u. zette ik me neer op een bank voor een heerlijke picknick met lekker brood van Jaak, chocolade van Isabel en een wafel van Karen. Het proefde naar echte vriendschap. Namiddag heb ik mijn matje uitgerold op een wei, me neergelegd en genoten als een pallieter van de zon, de natuur en de rust. Fijne mensen ontmoet onderweg (een koppel Franstaligen uit Brussel). Om 18 aangekomen in Givet in Frankrijk. 30 km gedaan. Ik had er een hotel geboekt. Na de douche de stad ingegaan. Ik ontmoette een vrouw uit Spanje die tijdelijk in Frankrijk verbleef voor haar werk. Het werd een interessante babbel. Om 21.30 u. zocht ik, moe maar tevreden, mijn bed op.
Mijn rugzak staat klaar. Ik voel me er klaar voor. Vandaag nog de zegen gekregen van mijn Heeroom in Opitter. Ik was te voet naar hem toe gegaan en onderweg spraken mij al heel wat mensen aan om me een goede tocht te wensen. Allemaal deugddoende ontmoetingen! Ook via e-mail krijg ik verrassende berichten, zoals gisteren van een anonieme 'stille supporter' die me een pelgrimsgebed doorstuurde. Het gebed verwoordt mooi wat ik van mijn pelgrimstocht verwacht of m.a.w. hoe ik hoop dat het zal zijn. De auteur is niet gekend, maar ik zet het graag op mijn blog. Goede God Zegen mijn reis. Geef mij de rust en de ontvankelijkheid om dankbaar te genieten van alle mooie dingen onderweg: de schoonheid van de natuur de rijkdom aan culturen een gastvrij huis een uitgestoken hand een onverwachte vriendschap. Leer mij tochtgenoot te worden van de mensen die ik op mijn pad ontmoet. Bescherm mij genadevol op al mijn wegen. Zegen en behoed ook hen die thuis naar mij uitzien. Dat wij elkaar aan het eind van de reis weer gezond en blij in de armen kunnen sluiten.
Alvast bedankt aan iedereen voor de fijne reacties en aanmoedigingen. Ik besef dat de tocht ook vaak moeilijk zal zijn, maar dan wil ik doorzetten voor al deze mensen die achter me staan. Komende zaterdag zal het volgende bericht een verslagje zijn van mijn eerste etappe.
Groetjes uit Pont-sur-Yonne in Frankrijk, waar wij momenteel kamperen naast het vliegveld. Dit is een test met mijn windows Phone. Nog 12 dagen...
Verzonden met mijn Windows Phone
Ik ben Reinhilde Clijsters
Ik ben een vrouw en woon in Opoeteren (België) en mijn beroep is onderwijzeres.
Ik ben geboren op 22/03/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Ik ben al 28 jaar gehuwd met Marcel en heb twee geweldige kinderen: Tim (26) en Lize( 24)
) Ik heb me denk ik, nog nooit zo lang ontspannen gevoeld. Ik hoop dat mijn tocht zo verder mag verlopen. Ik houd jullie op de hoogte!
Tja, een mens kan al eens verstrooid zijn... De éne al eens vaker dan de andere. Maar ach, die enkele kilometers extra, het deerde me niet. Ik dacht aan Marcel en Lize die onderweg waren om me op te zoeken.
Ook de hele dag niemand gezien op mijn weg. Maar ik ben er geraakt! Nu ga ik de stad in om wat te eten en wat fruit te kopen voor morgen.
Het werd een zware klim in deze hitte. Maar het loonde de moeite! Ik werd heel vriendelijk onthaald en kreeg een frisse Leffe aangeboden. En of die smaakte! Je hebt hier een prachtig uitzicht op het dorpje en de velden. En dan kwam de volgende verrassing: een zwembad! Na een verfrissende douche heb ik daar gretig gebruik van gemaakt. Gelukkig dat ik na wat aarzeling thuis toch nog een badpak in mijn rugzak had gepropt. Het was zalig in het water. Dadelijk mag ik met de vrouw des huizes aan tafel. Haar man is enkele dagen weg. Ze zegt blij te zijn met een tafelgenoot. Ik voel me een geluksvogel.
