Beste bezoeker(s),door middel van deze blog wil ik u/jullie een beetje beter laten kennismaken met onze scheidsrechters.Maar al te vaak zijn zij de kop van jut in onze voetbalwedstrijden.Niet alleen in eerste klasse maar ook in lagere klasse en zeker niet te vergeten in het jeugdvoetbal. Ik wil op deze manier enige vorm van respect tonen aan deze mensen,jong of oud.U zal op deze blog heel veel zien over de arbitrage.Onder elk berichtje zal ook het woordje "R.E.S.P.E.C.T" staan omdat ik vind dat onze scheidsrechters veel meer respect verdienen,helaas is dit niet altijd het geval.
Onze scheidsrechters
Serge Gumienny Sint-Truiden, 14/04/1972
Speelde als doelman tot en met de scholieren maar voelde al snel dat dat z'n ding niet was.Iemand had er hem op attent gemaakt om een korte opleiding als scheidsrechter te gaan volgen.Daarna floot hij z'n eerste wedstrijdjes op een tornooi van Thor Waterschei. Hij studeerde handelswetenschappen aan de Universiteit Hasselt maar de Limburger werd dus vooral bekend als scheidsrechter. In België leidde hij al verschillende topwedstrijden en ook in Europa mag Gumienny soms aantreden. Na het stopzetten van de scheidsrechterscarriére van Frank De Bleeckere is hij onze Belgische nummer één.
Luc Wouters 14/11/1969
Is burgemeester van Lummen en tegelijkertijd ook voetbalscheidsrechter in de Belgische eerste klasse en bij internationale wedstrijden. Hij zegt zelf dat deze bezigheden best te combineren zijn.
Als scheidsrechter traint hij vier keer per week. Zo probeert hij fit te blijven en daar kan hij, naar eigen zeggen, ook zijn frustraties kwijt die het burgemeesterschap soms met zich mee brengen. “Een gezonde geest in een gezond lichaam” is een slagzin die hij nu en dan gebruikt.Hij is als scheidsrechter begonnen toen hij zestien jaar was in navolging van zijn vader. Als voetballer merkte hij ook dat hij nooit op hoog niveau zou spelen. Hij had wel nooit gedacht om als scheidsrechter dit niveau te bereiken, maar het is hem toch gelukt.Ook burgemeester worden, was nooit echt zijn ambitie. Maar nu hij dit toch gerealiseerd heeft, oefent hij deze functie graag uit, want het geeft hem enorm voldoening als hij ermee iets bereikt en iets kan doen voor de inwoners van Lummen.
Joeri Van De Velde 14/02/1971
Provincie: Antwerpen Aangesloten club: SV Bornem Een scheidsrechter die droomde als knaap van carriére te maken als doelwachter.Op16-jarige leeftijd kreeg hij een blessure,raakte aan de praat met een scheidsrechter en de microbe begon te bijten.
Alexandre Boucaut 10/8/1980
Sebastien Delferiére 2/7/1981
Is een Belgisch voetbalscheidsrechter die sinds 2011 tot de A-klasse van scheidsrechters in België behoort.
Hij begon in 2008 als scheidsrechter in de lagere provinciale reeksen, maar werd door zijn vader, die interim-voorzitter is bij de KBVB, na amper 1 seizoen hogerop geplaatst. Hij mocht zo in de Belgische Tweede Klasse zijn plaats in de B-klasse scheidsrechters innemen. Sedert 2011 is Delferière ook officieel lid van de A-klasse scheidsrechters in de Belgische Jupiler Pro League.
Delferière kwam een aantal keren in opspraak in de Belgische media na onder meer de wedstrijd tussen Sporting Lokeren en Standard Luik van 21 april 2011. In die bewuste wedstrijd bestrafte hij de linksachter Katuku Tshimanga van Lokeren met onterecht rood en werden meerdere beslissingen van de scheidsrechter achteraf als onterecht aangewezen in het sportprogramma Extra Time, waarin het Belgische eersteklassevoetbal van de voorafgaande speeldag onder de loep wordt genomen. Delferière straalt echter de rust zelve uit in zijn manier van arbitreren, volgens zijn vader David Delferière die interim-voorzitter is bij de KBVB
Tim Pots 22/9/1974
Waarom wordt een vlotte jongen als Tim Pots eigenlijk scheidsrechter? Dat is toch allesbehalve een sexy job. «Omdat ik het op de speelplaats niet kon verdragen dat de ploeg die het niet verdiende toch won, omdat ze de mannen met de grootste 'klep' hadden. Het is niet hip om op je zeventiende scheidsrechter te worden, daarom zal het raar klinken, maar toen ik zo oud was, waren Frank De Bleeckere, Alex Ponnet en Marcel Van Langenhove mijn idolen. Als ze op Beveren gefloten hadden, kwamen ze altijd eten op de tennisclub waar ik speelde. Ik zat dan aan de toog te kijken zoals een voetballertje zou zitten kijken als pakweg Gilles De Bilde zou binnenkomen.» Je bent wel een beetje hetzelfde type als Frank De Bleeckere. Een vlotte glamourboy. «Ik heb mijn retoriek ontwikkeld als preses van Politeia, de studentenvereniging van de Pol & Soc. Misschien ben ik wel de enige scheidsrechter die ooit een cantus heeft geleid. En ik zie er ook graag goed uit, dat is waar. Ik ben ijdel. Heel af en toe ga ik onder de zonnebank. Maar Frank, dat is nog iets anders. Hij is een godsgeschenk voor de recrutering. Hij is de Kim Clijsters van de arbitrage. Wereldtop. Door iedereen sympathiek gevonden. Een man met uitstraling.
Ambieer je een carrière als die van De Bleeckere? «Dat zal moeilijk gaan. Volgens de Belgische normen ben ik al te oud om nog international te worden. Dat was een hele grote ontgoocheling want van de FIFA mag je 38 zijn. Eigenlijk ben ik dus al met prepensioen.
Als je jezelf vergelijkt met een paar jaar geleden, ben je er dan veel op vooruitgegaan? «Ja, omdat ik beter anticipeer. Vroeger was ik te veel gefixeerd op de bal, nu voel ik gemakkelijker aan wanneer het gevaarlijk wordt. De kans is nu veel kleiner dat mijn match uit de hand zal lopen. Als er twee spelers tegen elkaar hangen, fluit ik nu af. Naar links of rechts, dat maakt dan niet uit. Als je het niet doet, gebeurt het nog eens en nog eens en dan 'boem', moet je iemand uitsluiten. Ik heb trouwens ook geleerd dat de meeste schwalbes van de linksback komen. Die laten zich het meest vallen omdat de assistent aan hun kant loopt en ze hopen dat hij er wel zal intrappen.» Laat je je intimideren? Stel, het staat 0-0. Fluit je een penalty in de 94ste minuut voor de bezoekers? Of denk je: 'we gaan het zo laten'? «0-0 en 'alleman content', dat was vroeger in het tweepuntensysteem. Toen kon je dat misschien nog door de vingers zien, nu niet meer. Zie ik een penaltyfout: sorry, maar die fluit ik, ook al krijg ik daar dikke zever mee. Maar wordt er wat getrokken en geduwd bij een hoekschop in de negentigste minuut bij 0-0, dan moet je niet heiliger willen zijn dan de paus en de bal op de stip leggen. Dat is om ambras vragen. Dan treed je beter preventief op. Dat is wat wij manageability noemen. Het managen van je wedstrijd.»
De wedstrijd aanvoelen. «Pas op, je match aanvoelen, dat kan alleen gaan om interpreteerbare zaken. Ik heb ooit een wedstrijd gefloten in tweede provinciale. Het stond 5-0 toen een speler er op de doellijn een bal uithaalde met de hand: penalty en uitsluiting. 22 spelers kwamen me vragen om geen rood te geven, de match was toch al gespeeld. Ik doe het niet. De mensen applaudiseren en zeggen: 'eindelijk een arbiter die de match aanvoelt'. Maar ik miste wel mijn promotie. Veel dingen moéten we fluiten. Kaart vragen. Bal tegen de grond gooien. Truitje uitdoen. Bij cafévoetbal kan je zeggen: 'niet meer doen vriend', maar wij niet. Mensen begrijpen dat niet, daarom communiceer je dat na de match. Ze willen nu eenmaal uniformiteit.»
Laurent Colemonts 21/11/1972
is aangesloten bij Stade Brainois. In het dagelijkse leven is Colemonts regent L.O.
Christof Dierick 3/1/1979
Is een Oost-Vlaming uit Temse die les geeft in aardrijkskunde, economie en geschiedenis. Op zijn 11de werd hij geveld door een scheenbeenbreuk waardoor een carrière als profvoetballer werd gedwarsboomd.
Tom Ottevaere 30/10/1979
debuteerde in 2011 in eerste klasse met Cercle Brugge --Bergen.Tom Ottevaere is de zoon van Noël Ottevaere, de legendarische secretaris van het ter ziele gegane Racing Harelbeke. Noël was zelf een verdienstelijke ref maar haalde nooit de top. In zijn zoon Tom had hij nooit een scheidsrechter gezien.
'Pa vond mij te timide en dacht echt dat ik er niet voor gemaakt was', vertelt Tom Ottevaere. 'Bij de scholieren zat ik meestal op de bank in Harelbeke en ik had er geen zin meer in. Ik besloot toch de scheidsrechterscursus te gaan volgen en bij de jeugd te gaan fluiten. Het ging mij goed af, zelfs beter dan verwacht. Acht jaar geleden, ik was amper 23 jaar, promoveerde ik al naar de nationale reeksen.'
'In provinciale herinner ik mij vooral de match in tweede provinciale tussen BS Poperinge en Boezinge', blikt Ottevaere terug. 'Het was een beslissende match om over te gaan en ik floot een strafschop tegen de thuisploeg. Boezinge promoveerde en ik kreeg heel Poperinge over mij heen. In nationale vond ik vooral Antwerp-Brussels in tweede klasse plezant. Die supporters van Antwerp zijn super. Ook voor een ref is het beter en leuker om in een sfeervol stadion te fluiten.'
Jurgen Brinckman 12/7/1974
Christof Virant 26/7/1979 Speelde bij Dilzen.
Frederik Geldhof 16/4/1976
volgde op 16-jarige leeftijd de cursus kandidaat-scheidsrechter in september 1992. De vriendenkring van Menen gaf hem peterschap onder leiding van Lieven Masil tijdens zijn eerste officiële wedstrijd, dit op 9 december 1992 (Aalbeke sport – SV Kortrijk). Al vlug bleek dat Frederik een talent was en toen hij 22 jaar was floot hij al in eerste provinciale. Toenmalig voorzitter Marc Cosaert deed nazicht tijdens zijn eerste wedstrijd, dit in november 1998 (VK Ieper – Koksijde). Op 8 april 2000 werd in Brugge beslist dat Frederik de stap naar nationale kon zetten, en op 24 september 2000 floot hij dan ook de wedstrijd Wilrijk – TK Meldert. Ook dit parcours verliep vlotjes en in februari 2002 volgde de stap naar 3e nationale (Wevelgem – Turnout met formatie van Dhr De Bleeckere Rene). Precies een jaar later mocht onze gastspreker Ingelmunter – Verbr. Geel fluiten. Maar het hoogtepunt kwam in september 2005, toen hij met de mooie wedstrijd Lierse- Sint Truiden zijn debuut maakte in onze hoogste nationale reeks. (uitslag 1-0, nazichter Willy Goovaerts). Juist voor zijn eerste wedstrijd in eerste klasse werd Fredrik ook aangeduid om mee te reizen met de U17 (Nationale ploeg van Belgie) om een vierlandentornooi te leiden in Oostenrijk. Internationaal kon Frederik als 4e official in september 2009 mee voor een kwalificatiewedtrijd voorrondes U21 Zweden – Hongarije. Dit was samen met dhr. Wouters Luc, Deneve Yves en Keyen.
Jonathan Lardot. 31/1/1984 Bediende uit Ouffet.
'Het gaat om een uitzonderlijk talent', zegt scheidsrechterbaas Robert Jeurissen. 'Hij spreekt naast Frans ook goed Nederlands en Engels en kreeg steeds uitstekende beoordelingen. Hij combineert autoriteit met het aanvoelen van de wedstrijd en communicatie met de spelers. We verliezen met Frank De Bleeckere onze belangrijkste international en daarom moeten we de doorstroming versnellen. Jonathan Lardot heeft een communicatiefunctie in Luik. Zijn vader floot tot eerste provinciale. Hij werkte vier jaar in Vilvoorde en schaafde zo zijn Nederlands bij.
Lawrence Visser 18/12/89
Maakte op 16/8/2014 op 24- jarige leeftijd zijn debuut in de JPL. Visser startte z'n carrière in 2005.
Wim Smet 18/8/1982
Verbist Johan 13/4/1966.
Bediende en aangesloten bij KFC Duffel.Fluit geen internationale wedstrijden meer (Christof Dierick in z'n plaats)
Johan Verbist had niet de droom om scheidsrechter te worden en werd dit op een rare manier. Hij speelde bij FC Duffel waar hij door toeval de preminiemen moest fluiten en dit het hele seizoen heeft gedaan. Dankzij dit is hij cursus gaan volgen in Lier en bouwde een zeer mooie carrière uit. “Hadden ze in die tijd niets gevraagd aan mij om te fluiten, was ik nu waarschijnlijk geen scheidsrechter geworden.”
U bent scheidsrechter geworden. Bent u daarom ook gestopt als voetballer?Johan Verbist: “Nee, ik ben daarom niet gestopt met voetballen. Zelfs mezelf helemaal zetten op het arbitreren deed ik niet omdat ik totaal niet wist waar ik zou uitkomen. Ik zag wel waar ik ging komen met het fluiten. Waarom ik dan wel gestopt ben als voetballer heeft een heel andere rede. In mijn periode dat ik dan nog voetbalde, was ik teveel geblesseerd. Lopen ging nog wel, maar vooral het trappen op een bal deed te veel pijn.” Ik had totaal geen ambitie. Toen ik in ’83 begon was ik zeventien. Het scheidsrechterwereldje kende ik totaal niet. Ik was nog jong dus ik kreeg veel kansen om me te bewijzen en kreeg ook de kansen om hogerop te fluiten. Ik heb alle kansen die ik kreeg met beide handen gegrepen en hard gewerkt. Zo ben ik waarschijnlijk ver gekomen in het arbitreren.” Het is nog redelijk snel gegaan. Zo kreeg ik in 1986 mijn eerste wedstrijd in vierde provinciale. Dat is drie jaar nadat ik begonnen was. Sommige hebben pas hun eerste wedstrijd in vierde als ze vier tot vijf jaar bezig zijn. Ook toen ik van provinciale naar nationale ging het redelijk snel. In 1990 floot ik mijn eerste wedstrijd in bevordering. In zeven jaar ben ik dus als 24-jarige in vierde nationale. Het ging daar een pak sneller dan de eerste ploegen in provinciale.” U hebt al heel wat wedstrijden gefloten in uw leven. In welke club komt u het liefste?“Het heeft niets te maken met liefste komen. Natuurlijk hangt het voor een stuk af van hoe de ontvangst is. Er zijn ploegen waar de ontvangst beter is dan bij anderen, maar het is niet zo dat ik bij mijn aanduidingen denk van weer die ploeg. Ik heb elke ploeg even graag en het is niet de ploegen die tellen. Het enige dat op die moment telt is de wedstrijd zelf.”
Hoe beleefde u uw eerste wedstrijd in eerste klasse?(denkt heel diep na) “Mijn eerste wedstrijd op het hoogste niveau dateert al van mei 1996. Het was een wedstrijd tussen Waregem en Sint-truiden. De wedstrijden in eerste klasse waren anders dan wedstrijden in tweede of derde nationale. Ze waren sneller als andere, maar vooral werd er gebruik gemaakt van camera’s die fases in beeld brachten. Vroeger was dat natuurlijk minder dan nu. Nu brengen ze alles van elke verschillende hoek. Voor mij was die eerste wedstrijd zeer belangrijk.” Wat moet u doen om in eerste en Europees te geraken?“Je moet zien dat je in eigen land aan de top fluit. Zeker in eigen land in de top zeven fluiten, maar ook geluk hebben dat er plaats is voor jou in eerste klasse. Als er geen scheidsrechters stoppen in eerste klasse kan er ook geen arbiter naar eerste klasse gaan. Als je dan in eerste fluit en je moest je eerste internationale wedstrijd krijgen begin je terug van het begin. Je krijgt Europees terug een jeugdwedstrijd. Zo heb ik mijn eerste internationale wedstrijd in Italië op een tornooi gehad.” Hebt u ooit een wedstrijd moeten stoppen?“Ik heb nooit een wedstrijd moeten stoppen. (denkt nog is na en bedenkt zich). Ho nee, ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nog nooit een wedstrijd heb moeten stoppen. Ik heb wel degelijk is één keer een wedstrijd moeten stoppen. Dit kwam doordat een trainer van één van de twee ploegen zijn speler naar de kant riep. Het waren kadetten en de trainer haalde hen er gewoon af. Waarom hij dat deed? Dat weet ik nog altijd niet en ik ga het ook niet meer vragen.” Hoe zou u jonge kerels aanmoedigen om nog scheidsrechter te worden?“Het is voor die jongen veel moeilijker dan voor ons. Zij horen meer wat de supporters roepen. Een scheidsrechter in eerste klasse wordt niet gespaard, maar ook in de jeugdreeksen kan het soms erg zijn. Wij horen totaal niet wat de supporters naar ons roepen omdat wij met oortjes zitten en heel de tijd communiceren met elkaar. Beginnende hebben dat niet en horen meteen wat de supporters roepen, sommige kunnen dit niet hebben en stoppen meteen. Dat is dan een spijtige zaak.”
In Europese wedstrijden zien we scheidsrechters achter de doellijnen staan. Zou u deze behouden?“Ik heb dat ook al moeten doen en met de ervaring die ik daar aan heb overgehouden zou ik één van de twee met een camera zetten en in contact met de scheidsrechter."
Sinds juli 2016 is Johan Coördinator arbitrage van het betaald voetbal.
Bram Van Driessche (Sint Denijs Westrem) Maakt zijn debuut januari 2015 op 29-jarige leeftijd in de JPL. Hij voetbalde vroeger bij FC Destelbergen.
<
Erik Lambrechts
17/09/1984 uit Kessel-Lo (27) Debuut eerste klasse: 21/1/2012 Lokeren--Lierse
Een broekie, zo zou Johan Boskamp hem ongetwijfeld noemen, maar de jongeman uit Beveren-Waas heeft wel al bijna tien jaar ervaring.“Amper vijftien was ik, toen ik voor het eerst als scheidsrechter op het veld stond. Mijn broertje speelde bij de duiveltjes en ze zochten een scheidsrechter voor een match. Ik voetbalde toen zelf nog, maar zat met een blessure: tegen een bal trappen kon niet, lopen nog wel." "Ik heb die wedstrijd gefloten, dat beviel me en zo ben ik erin gerold. Daarna ben ik snel opgeklommen in de provinciale reeksen en op mijn 21ste ben ik in nationale begonnen.”
In tweede nationale heb je zelfs maar een halfjaar gefloten. Verbaasd dat je zo snel de stap naar eerste mocht zetten? “Een aangename verrassing was het zeker. Maar onlogisch is het niet: de UEFA kiest er bewust voor om jonge scheidsrechters kansen te geven op het hoogste niveau, en de bond gaat daarin mee. Samen met mij is er ook een jonge Waal begonnen in eerste klasse, Nicolas Laforge. Ik begrijp de rede- nering: zo bouwen we sneller de ervaring op die nodig is om door te groeien naar de echte top.”
Is de overstap meegevallen? “Er zijn natuurlijk verschillen, zoals de oortjes waarmee scheidsrechter en grensrechters met elkaar in verbinding staan. Het is even zoeken hoe je zo’n hulpmiddel optimaal gebruikt. Maar het grootste verschil is de media-aandacht. In de aanloop naar mijn eerste match stond ik volop in de schijnwerpers als ‘de jongste scheidsrechter ooit in eerste’. Gelukkig vergat ik die heisa automatisch zodra ik het veld opstapte. Ik was er ook goed op voorbereid door mijn coach, gewezen scheidsrechter Paul Allaerts.”
“Ik ben zelf tevreden over mijn eerste wedstrijden. In mijn tweede match, Beerschot-Charleroi, was er wel discussie toen een speler van Charleroi neerging in de zestien en ik geen penalty floot. Het viel me op hoe verschillend Vlaamse en Waalse journalisten die fase zagen. Op RTBf zeiden ze: il n’ y a rien du tout, c’est de la simulation, terwijl ik volgens sommige Vlaamse kranten had moeten fluiten. Ach, leg een betwistbare fase voor aan tien journalisten en je krijgt zeven verschillende meningen.
Heb je op jouw leeftijd wel genoeg autoriteit op het veld?“Als vijftienjarige moest ik al elke week wedstrijden tussen volwassenen in goede banen leiden. Dat leeftijdsverschil is nu kleiner en de spelers aanvaarden mijn gezag. Arbitrage draait om leiderschap en daarin ben ik gegroeid. Je moet overtuigend overkomen en rust uitstralen. Niet meegaan in de euforie van het spel.”
Hoe ver reiken je ambities: een internationale carrière zoals Frank De Bleeckere?“Daar wil elke Belgische scheidsrechter voor tekenen, maar ik bekijk het stap per stap. Ik heb drie wedstrijden om mezelf te tonen en de scheidsrechterscom- missie te overtuigen van mijn kwaliteiten. Daarna zien we wel. Er zijn zoveel factoren die een rol spelen, zoals mijn studie.”
Je bent onlangs begonnen als coassistent op radiologie. Is dat te combineren met een druk trainingsschema? “Dat is een kwestie van afspraken maken met mijn diensthoofd. Op donderdag heb ik een verplichte training en moet ik vroeger vertrekken. Maar dat compenseer ik dan bijvoorbeeld met een extra wachtdienst. Ik ben erg blij met die steun. Ook van medestudenten heb ik trouwens leuke reacties gekregen toen ze me op tv gezien hadden.”
Komt je medische opleiding je van pas op het veld? “Goh, misschien kan ik de ernst van een blessure soms sneller inschatten dan andere scheidsrechters. Maar er is natuurlijk altijd een dokter aanwezig, dat is mijn rol niet op het veld. Wel nuttig is de communicatietraining die studenten geneeskunde krijgen: sommige technieken kan je ook bij spelers toepassen.”
En omgekeerd: heeft je hobby ook voordelen voor je studie en je carrière? “Zeker weten. Onze rol op het veld kan je vergelijken met die van een bedrijfsleider. Je stapt het veld op met die 22 spelers en je moet ervoor zorgen dat de negentig minuten zo goed mogelijk verlopen. Dat betekent: bliksemsnel juiste inschattingen maken.En onpopulaire beslissingen durven nemen. Als scheidsrechter leer je ook omgaan met kritiek, en daarmee krijg je sowieso ook te maken in een bedrijf. Zonder overdrijven: arbitrage is een echte levensschool.”
Van Becelaere Dennis 11/05/1983
Laforge Nicolas 17/09/1984 Debuut eerste klasse 28/7/2012 Beerschot--Lokeren
Vrouwelijke scheidsrechters
Sharon sluyts 11/05/1982
Sharon Sluyts werd scheidsrechter op jonge leeftijd: “Ik was altijd de eerste om commentaar op de scheidsrechter te geven omdat ik als keeper een goed overzicht had op het veld. Tot op het moment een scheidsrechter mij daarover aansprak, hij zei dat ik het zelf maar eens moest proberen als ik echt dacht dat ik het beter kon. Het is nu al 12 jaar geleden dat ik er aan begon omdat ik er van overtuigd was dat ik het beter zou doen dan de scheidsrechter die me toen aansprak.” Aldus Sluyts die tegenwoordig geldt als een van de betere vrouwelijke scheidsrechters in België. Maar ook zij moest leren omgaan met de vooroordelen over vrouwen in het voetbal: “In het begin kreeg ik er veel mee te maken omdat de mensen een man verwachten als ze op de scheidsrechter wachten. Gelukkig word je dat wel gewoon als je zoals ik al een aantal jaren wedstrijden leidt. De spelers en supporters kennen mij ondertussen als scheidsrechter en dus krijg ik er minder mee te maken. Het is ook zo dat naarmate het niveau beter wordt zowel de spelers als supporters er minder mee bezig zijn. Maar in principe kunnen vrouwen even goed arbitreren als mannen. Daar ben ik zeker van.”
Hannelore Onsea 12/10/1987
Virginie Derouaux
Lois Otte
Vrouwelijke lijnrechters
Ella De Vries
Waarom wil iemand überhaupt scheidsrechter in het voetbal worden? Dat vraag je je toch af als je coaches bezig hoort tijdens hun analyse na de match. De ref is niet zelden de pispaal. Toch hoopt Ella de Vries dat meer meisjes haar voetsporen zullen drukken. Want zo lastig is de job niet, als je haar mag geloven. ‘Je leert met de kritiek omgaan. Wat coaches en publiek roepen, gaat het ene oor in en het andere weer uit. Je moet je concentreren op wat er binnen de lijnen gebeurt. Ik heb me ook altijd opgetrokken aan de steun van collega’s. Je zal er scheidsrechters nooit op kunnen betrappen dat ze elkaar afvallen.’De passie voor de bal erfde Ella van haar vader, voetbalmakelaar Louis de Vries. Als kind ging ze vaak mee naar wedstrijden kijken. Daar heeft ze haar spelinzicht aan te
danken. ‘Eerst wou ik zelf gaan voetballen, maar mijn ouders zagen dat niet zo zitten, uit vrees voor blessures’, vertelt ze. ‘Maar omdat ik echt gebeten was door de sport, stelden ze voor om scheidsrechter te worden. Achteraf bekeken, ben ik daar wel blij om. Anders had ik misschien niet gestaan waar ik nu sta. Ik heb al een stuk van de wereld kunnen zien. Misschien had ik die kans als voetbalster wel nooit gekregen.’
De start was wel moeilijk, geeft ze toe. ‘In mijn eerste match had ik zoveel buitenspelfases gemist dat ik daar de tweede extra op ben gaan letten. Té fel blijkbaar, want ik floot buitenspel voor een spelertje dat nog op de eigen speelhelft stond. Missen is menselijk. Als een spits acht kansen de nek omwringt, maar toch twee keer scoort, is hij de held van de match. Maar als wij, die tijdens een wedstrijd heel wat beslissingen moeten nemen, één vergissing begaan, deugen we niet.
Ik denk wel dat ik iemand was die snel dingen oppikte. Maar omdat ik vrij introvert ben, duurde het elke keer wel even voor ik mij zeker genoeg voelde om een stapje hoger te zetten. Ik wou niet dat het té snel ging. Anderzijds kan je stellen dat ik, door scheidsrechter te worden, ben opgebloeid. Als 18-jarige zou ik bijvoorbeeld dichtgeklapt zijn tijdens een interview als dit. Niet alleen voor mijn conditie, maar ook voor mijn ontplooiing is het fluiten goed gebleken.’
Kreeg je, zeker in het begin, geregeld verbaasde reacties à la: ‘Oei, een vrouw als scheidsrechter!’? Ja. Misschien wisten mensen niet goed hoe ze moesten reageren, hoewel ze mij zeker niet anders moeten bejegenen dan mannelijke collega’s. Soms voel je enig scepticisme: ‘Gaat die dat wel kunnen?’. Als mensen je dan achteraf feliciteren, is dat natuurlijk dubbel zo leuk.
Wat kreeg je zoal naar je hoofd geslingerd? Bijvoorbeeld: ‘Zou je niet beter achter je kookpotten gaan staan?’ Toch denk ik dat je als vrouw niet noodzakelijk méér te verwerken krijgt. Zeker in de jeugdreeksen krijgt élke scheidsrechter aardig wat kritiek te slikken van ouders. Op het hoogste niveau is het zelfs iets eenvoudiger omdat je daar redelijk goed afgeschermd wordt.
Begin 2009 maakte je je debuut in de Jupiler League. Hoe ging dat? Dat ik de eerste vrouw in de Jupiler League was, zorgde voor extra aandacht. Dat maakte me wel wat zenuwachtig, maar vanaf het moment dat ik op het veld stond, viel die nervositeit weg. Alles verliep rustig, zonder dat ik in beeld kwam, wat voor een scheidsrechter een goed teken is.
Hoeveel tijd kruipt er in de voorbereiding op de wedstrijden? Véél tijd. Om fysiek én mentaal scherp te staan, heb je tot vier trainingen in de week nodig. Op dinsdag heb ik trainingen met de internationals, op donderdag provinciale trainingen. We krijgen dan niet enkel conditionele, maar ook technische en theoretische oefeningen. Tussendoor las ik nog enkele individuele looptrainingen in.
Van het scheidsrechtersbestaan kan je niet leven. Is de combinatie met een dagtaak niet zwaar? Overdag ben ik leerkracht wiskunde op de Topsportschool in Wilrijk. Aan het hoofd van die school staat Frans Van den Wijngaert, die zelf scheidsrechter is geweest. Dat hij weet wat die job inhoudt, is onmiskenbaar een voordeel. Als ik wedstrijden in het buitenland heb, toont hij daar begrip voor.
Heb je ook nog een gezin? Nee. Daar blijft te weinig tijd voor over. Ik zou ook geen van mijn twee jobs willen opgeven. Voor mij is het een bewuste keuze geweest om niet aan kinderen te beginnen. Ik heb vrouwelijke collega’s gekend die begonnen twijfelen wanneer ze de biologische klok voelden tikken. Het is niet evident om na een zwangerschap als scheidsrechter terug te keren op het hoogste niveau.
Hoe lang duurt het voor we een vrouwelijke ref een match in de Jupiler League zien leiden? Dat is moeilijk te voorspellen. Je mag dat ook niet forceren. Anders loopt het toch fout.
Zou het iets voor jou zijn? Nee, ik blijf assistent. Dat is mijn specialisatie. Dat ik als assistent iets meer in de luwte opereer, past meer bij mijn karakter. Ook fysiek leunt het beter bij mij aan: ik ben snel op korte afstanden.
Denk je dat vrouwen anders wedstrijden leiden dan mannen? Het verschil zal miniem zijn. Hoe je fluit, hangt meer af van je persoonlijkheid. Het ene type praat meer met de spelers dan het andere bijvoorbeeld. Het enige onderscheid tussen seksen zit hem in de ambitie, denk ik. Een jonge mannelijke ref wil zo hoog mogelijk geraken; een meisje dat begint te fluiten, wil het zo goed mogelijk doen en ziet wel waar ze uitkomt. Dat is ook altijd mijn drive geweest: als ik iets doe, wil ik het ook goed doen. En als je ernaar streeft om altijd beter te worden, komt een promotie vanzelf.
Lijnrechters
Huens Danny
Kristof Meers
Karel De Rocker 06/01/1982
Conotte Laurent
Frank Bleyen 14/1/1974
Jimmy Cremers
Yves De Neve 11/6/1975
Hé scheids!!
RESPECT voor onze scheidsrechters Een scheidsrechter is van cruciaal belang in het hedendaags voetbal. Hij is belangrijker dan vroeger! Zonder scheidsrechters kunnen we niet voetballen. Dat is al altijd zo geweest dus daar is er niets veranderd. Wat wel veranderd is, is de mentaliteit bij de spelers net als het niveau van de scheidsrechter dat hoger moet liggen dan vroeger. Het is een algemene trend in onze maatschappij dat men minder tot geen respect toont tegenover diegenen die de macht in handen hebben. Verder wordt er meer gestreden, gekampt. De wedstrijden zijn veel spannender en intenser. Een fout van de scheidsrechter wordt vandaag de dag veel minder geaccepteerd dan vroeger terwijl het juist nu veel moeilijker is dan jaren terug.
09-03-2013
Voorstel: vervang gele kaarten door tijdstraf
Nederlandse scheidsrechters en grensrechters zijn massaal voor de invoering van nieuwe maatregelen om incidenten in het amateurvoetbal te beperken. Dat blijkt uit onderzoek van de actualiteitenprogramma EenVandaag in samenwerking met de Nederlandse voetbalbond KNVB en scheidsrechtersvereniging COVS.
De ondervraagde arbiters stellen onder meer voor om de gele kaarten te vervangen door een tijdstraf. Ook willen ze dat alleen de aanvoerder communiceert met de scheidsrechter.
Aan het onderzoek deden 1.900 scheidsrechters en grensrechters uit alle geledingen mee. Het is het eerste grote onderzoek onder deze groep sinds het overlijden van grensrechter Richard Nieuwenhuizen, eind 2012.
Volgens veel ondervraagden schiet de kennis van de spelregels bij scheidsrechters en spelers nogal eens tekort. Dit leidt tot discussie en irritatie op het veld. Daarom stellen ze een verplichte basisopleiding van alle scheidsrechters voor.
De KNVB zou ook strengere straffen moet uitdelen aan clubs of spelers waar veel incidenten voorkomen. Ook vinden de arbiters het belangrijk dat de KNVB de tuchtstraffen die ze oplegt aan spelers en clubs weer openbaar maakt.
In totaal 78 procent van de ondervraagden heeft afgelopen 2 jaar met incidenten te maken gehad. Dit varieert van licht verbaal geweld tot bedreigingen en fysiek geweld. Eén op de acht (13 procent) van de deelnemers heeft zwaar verbaal geweld of serieuze bedreiging meegemaakt. Eén op de tien (11 procent) heeft ervaring met fysiek geweld zoals schoppen, slaan en spugen.
Volgens de KNVB brengt het onderzoek de huidige wensen en ervaringen van scheidsrechters goed in beeld. De bond presenteert op 20 maart het actieplan met aanvullende maatregelen om geweld op de velden in te dammen en sportiviteit en respect te bevorderen. R.E.S.P.E.C.T.
Categorie:Algemeen
03-03-2013
Joeri Van De Velde spreekt jeugdspelers Rupel Boom toe
Op zaterdag 2 maart organiseert de KBVB een nationale talentendag voor beloftevolle scheidsrechters en mental coaches.
In het kader van de UEFA Referee Convention (2007) organiseert de KBVB een nationale opleidingsdag voor beloftevolle scheidsrechters en mental coaches. Het maakt daarvoor gebruik van de faciliteiten van de KU Leuven.
Scheidsrechters en assistenten uit alle provincies en een delegatie uit het Groothertogdom Luxemburg werden uitgenodigd voor gespecialiseerde opleidingen m.b.t. techniek en fysiek. Assistent-scheidsrechters krijgen tips rond buitenspel aan de hand van een systeem met videocorrectie. Voor de leden van de Provinciale Scheidsrechterscommissies staat er een sessie mentale begeleiding op het programma.
Na de I Like Referees-actie, is dit een volgende stap die de KBVB, in samenwerking met ING, neemt om de Belgische arbitrage het nieuwe en verbeterde imago te geven dat het verdient.
R.E.S.P.E.C.T
Sharon Sluyts
Sharon sluyts
Sharon Sluyts was, zoals dat zo vaak gaat, eerst dol op voetbal zelf. Bij KFC AntoniusSchilde stond ze jarenlang in de goal, maar uiteindelijk koos ze toch voor de arbitrage.Na enkele jaren bij de jeugd en in het vrouwenvoetbal de stiel te hebben geleerd, promoveerde ze in 2009 naar de eerste elftallen bij de mannen en fluit ze nu geregeld in vierde klasse.
Sinds 2010 is ze bij de vrouwen internationaal scheidsrechter en was ze al enkele keren scheids bij de kwalificatiewedstrijden
van de grote internationale tornooien. En vorig jaar mocht ze de finale van de Beker van België bij de vrouwen doen. Met 1.000 man publiek in de rug.Ik blijf het fantastisch vinden om te doen. Ik houd van de interactie met de spelers of speelsters. Ik heb trouwens nog nooit negatieve reacties gehad op het feit dat ik een vrouw ben. We worden echt geaccepteerd zoals andere scheidsrechters en ook voor ons komt het er daarbij op aan om direct de lijn te trekken.
Opvallend is dat ze vroeger zelf op het veld geen doetje was. Klopt, ik wist het altijd beter dan de scheidsrechter zelf (lacht). Later ben ik pas gaan beseffen hoe moeilijk en hoe zwaar het is om een wedstrijd te leiden. Of ik soms schrik heb? Totaal niet. Dat is nergens voor nodig. Wat er recent in Nederland met die lijnrechter is gebeurd, is dramatisch natuurlijk, maar is gelukkig een alleenstaand geval. Daar mag je niet bij stilstaan, over het algemeen valt het allemaal wel mee voor ons. Daar
staat tegenover dat onze maatschappij steeds ruwer wordt, mensen hebben alsmaar problemen met autoriteit: dat is een algemeen fenomeen. En daar dragen wij op het veld mee de gevolgen van natuurlijk. Gelukkig worden wij prima begeleid vanuit de Koninklijke Boomse Scheidsrechters Vereniging en vanuit het provinciaal comité.In België kan Sharon nog wel hogerop, maar ze beseft dat dat moeilijk wordt. In ons land liggen de normen voor mannen en vrouwen qua fysiek even hoog en die opgelegde tijden kan ik niet aan, dat weet ik. Eerste of tweede klasse in het mannenvoetbal zit er dus niet in,
wat wel jammer is. In het internationale vrouwenvoetbal kan ik wel nog verder gaan, dusmijn ambitie ligt daar. Ik mocht al twee kwalificatiewedstrijden fluiten in Spanje en Macedonië. Ik kreeg al goede rapporten.
R.E.S.P.E.C.T
Categorie:Belgische refs
28-02-2013
Ex-topscheidsrechter Vital Loraux overleden
Vital Loraux (rechts)
Voormalig topscheidsechter Vital Loraux is woensdag op 87-jarige leeftijd overleden. Dat meldde de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Loraux was op twee Wereldbekers actief en leidde in 1974 de finale van de Beker voor landskampioenen in goede banen.
Loraux, geboren op 22 september 1925 in Charleroi, had een korte carrière als voetballer bij Olympic Charleroi en Daring Brussel. Nadien werd hij scheidsrechter. Na zijn debuut in de hoogste klasse in 1958 stootte hij al gauw door naar de top van het Belgische scheidsrechterskorps. Hij floot vijf finales van de Beker van België (1966, 1970, 1972, 1973 en 1975).
Bayern-Atletico In 1964 werd Loraux international. Op het WK 1970 in Mexico was hij scheidsrechter hij Engeland-Roemenië en Brazilië-Peru. Vier jaar later in West-Duitsland leidde hij het duel uit de tweede ronde tussen Argentinië en Brazilië. Dat seizoen floot hij ook al de finale van de Europabeker voor Landskampioenen in het Heizelstadion tussen Bayern München en Atletico Madrid (1-1). De replay van die finale (4-0 voor Bayern) werd twee dagen later geleid door Fred Delcourt, die in december 2012 overleed.
In 1975, toen Loraux de leeftijdsgrens van 50 jaar had bereikt, nam hij afscheid als scheidsrechter. R.E.S.P.E.C.T
Categorie:Algemeen
26-02-2013
(Ned.) Scheids gaat door ondanks spuug en klap
Johan Jensch
Hoe lang is het nu geleden? Ruim twee maanden, dat we allemaal riepen zonder respect geen voetbal. Lang genoeg voor sommigen om het te vergeten. Als de woorden al bij hen waren doorgedrongen.
Donderdag stond in Het Parool het verhaal van de Amsterdamse scheidsrechter Johan Jensch. Bij de Zaanse Derby in de vierde klasse tussen Hercules en ZTS moest hij tien minuten voor tijd onder bescherming van het Hercules-leden van het veld worden geleid.
Even daarvoor was hij bespuugd en uitgescholden door supporters van ZTS en gingen ook twee spelers van diezelfde ploeg door het lint, waarop hij ze de rode kaart toonde. Een woedende speler werd tegengehouden door zijn teamgenoten, maar supporters in het veld maakten de situatie heel dreigend. Jensch: ,,Die mensen hadden vuur in hun ogen. Onderweg naar de kleedkamer kreeg hij toch nog een tik tegen zijn hoofd.
Volgens ZTS-trainer Adnan Bay is de scheidsrechter zelf verantwoordelijk. ,,Ik heb in 32 jaar nog nooit zo'n slechte scheidsrechter gehad. Uitschelden keur ik natuurlijk niet goed, maar dat was het niet. Er waren stevige discussies, zoals die er elk weekend zijn.Van spugen of bedreigen was geen sprake. ,,Er stonden zo veel mensen om hem heen, zo dom zijn we niet.
De KNVB heeft de wedstrijden van het team hangende het onderzoek opgeschort. Maar volgens Bay moet de bond eens naar de fouten van de scheidsrechters kijken. ,,Ik wil niet elke week genaaid worden. Dan ga je vanzelf een grote bek geven.
Jensch werd al eerder dit seizoen aangevallen. Het is ook nu geen reden voor hem om te stoppen. ,,Ik krijg vaker risicowedstrijden, want de bond weet dat ik die goed kan leiden. Dit is pure pech, maar ik laat mij mijn hobby niet afnemen.
Wat een moed!
Categorie:Buitenland
25-02-2013
FIFA geeft derde bedrijf licentie voor doellijntechnologie
De Wereldvoetbalbond FIFA heeft het Duitse bedrijf CAIROS een licentie toegekend voor doellijntechnologie. Dat maakte de organisatie bekend.
Net zoals bij het Duits-Deense GoalRef is de technologie van CAIROS gebaseerd op een microchip die in de bal wordt geplaatst. Het andere systeem dat al eerder door de FIFA werd goedgekeurd, is het Britse Hawk-eye (bekend uit het tennis).
Vorige week maakte de FIFA bekend dat er volgend jaar doellijntechnologie zal worden gebruikt tijdens het WK in Brazilië. Met welk systeem dat zal gebeuren, ligt nog niet vast. Met CAIROS, GoalRef en Hawk-eye zijn er voorlopig drie kandidaten die hun technologie mogen aanbieden. De FIFA hoopt het winnende systeem volop te kunnen testen tijdens de Confederatiebeker die in juni in Brazilië wordt gespeeld.
FIFA-voorzitter Sepp Blatter heeft zich altijd verzet tegen de introductie van doellijntechnologie in het voetbal maar keerde zijn kar na de niet-toegekende treffer van Frank Lampard op het WK 2010 tegen Duitsland.
R.E.S.P.E.C.T.
Categorie:Algemeen
16-02-2013
Dreigend tekort aan scheidsrechters
Het aantal scheidsrechters in Vlaanderen is in vijf jaar tijd met twaalf procent gedaald. In het seizoen 2005-2006 telde Vlaanderen nog 4225 scheidsrechters, in 2010-2011 waren dat er nog maar 3773. De daling is te wijten aan de toenemende agressie op het voetbalveld. Veel jonge scheidsrechters haken al na een paar wedstrijden af. Zo dreigt er stilaan een tekort: veel jeudgdwedstrijden moeten het nu al zonder scheidsrechter doen.
Oud scheidsrechter André Van Volcem is woensdagavond na een kortstondige ziekte op 70- jarige leeftijd overleden in het AZ St-Jan in Brugge. De Bruggeling, die de voorbije decennia in Brussel woonde was jarenlang één van de topscheidsrechters in ons land.Hij maakte zijn opmars in de jaren zeventig en ontving na een vijftal jaar ook zijn FIFA-badge.De begrafenisplechtigheid vindt in intieme familiekring plaats.
R.E.S.P.E.C.T
Categorie:Algemeen
11-02-2013
(buitenland) Drie scheidsrechters boven de 50 in PL
Chris Foy
De Engelse Premier League is de enige professionele competitie in de wereld met scheidsrechters boven de 50 jaar die nog steeds actief zijn. Phil Dowd vierde zijn 50ste verjaardag 2 weken geleden.Mark Halsey en Chris Foy beiden 51 jaar blijven ook beiden scheidsrechters op het hoogste niveau. Er was altijd een verstandige pensioengerechtigde leeftijd van 48 maar maar het Europees recht om gedwongen pensionering te eindigen werd aangehaald onder de nationale pensioengerechtigde leeftijd."zolang ze de fitnesstesten goed doorstaan en de beoordelingen goed zijn mogen ze blijven" zei voormalige World Cup scheidsrechter Graham Poll. Volgens de FIFA-regels en voorschriften is de verplichte pensioenleeftijd voor internationale scheidsrechters 45 jaar.
Bekijk voetbalstadions in België (uitgezonderd eerste klasse) via"groundhopping" (klik op onderstaand logo)
Wim Smet/Peter Vervecken, training bij K.S.O.V.A
Alexis Ponnet
Ponnet voetbalde als tiener bij Sint-Joost en Anderlecht. Na een zware knieblessure was zijn carrière voorbij. Zijn vader overtuigde hem cursussen te volgen en te beginnen fluiten in het ABSSA-amateurvoetbal. "Na een paar jaar in ABSSA ben ik gepromoveerd. Ik was toen 29. Stilaan ben ik doorgegroeid tot de eerste klasse."
"Door mijn verleden als speler voelde ik het voetbal goed aan. Ik begreep dat sommige fouten niet vrijwillig waren. Ik was wel streng. Op het veld was ik de baas, ze moesten niet komen zagen ."
Op 31-jarige leeftijd begon Ponnet in eerste klasse. Naast zijn scheidsrechterscarrière had hij thuis ook nog een drukkerij, tot vijf jaar geleden. "Het was moeilijk te combineren. In de jaren 1980 begonnen ze ook in de week te spelen. Om alles af te krijgen, werkte ik soms heel de nacht door. Ik heb toen een paar wedstrijden slecht gefloten, ik was echt moe."
Knock-out Ponnet floot op zijn hoogtepunt de meeste toppers in eigen land. Een jaar nadat hij begonnen was in eerste klasse, werd hij opgeroepen voor een Europese wedstrijd. "Dat was even slikken. Het Luxemburgse Ettelbruck tegen het Bayern München van Beckenbauer, Müller en andere sterren. Een leuke binnenkomer."
"Ik heb vijf Europese finales gefloten: twee supercups, twee Uefa-finales en één Champions League-finale. De finale in 1986 tussen Bayern München en Porto was toch wel speciaal (denk aan het hakje van Madjer, TS). " Niet al zijn herinneringen zijn even positief. Een wedstrijd tussen Saoedi-Arabië en Koeweit liep slecht af. "We zaten in de verlengingen en ik gaf een Saoedi een rode kaart. Ik draaide me om en een andere speler sloeg me gewoon knock-out."
"Natuurlijk overheersen de goede herinneringen. In 1989 heb ik bijvoorbeeld een halve finale tussen AC Milan en Real Madrid gefloten. Milan, toen met sterspelers als Van Basten, Gullit en Baresi, heeft de Spanjaarden gewoon voetballes gegeven. Ze tikten de bal rond, het ging zo gemakkelijk."
Ook op WK's was Ponnet van de partij: in 1982 in Spanje en in 1986 in Mexico. "In 1986 maakte ik kans om de finale te fluiten, maar omdat de Belgen het zo goed deden, 'mocht' ik naar huis. Als je land de kwartfinales haalt, lig je eruit."
Achttiende Voor zijn prachtige carrière werd hij door de Internationale Federatie van Voetbalgeschiedenis en -statistieken onlangs verkozen tot achttiende beste scheidsrechter uit de geschiedenis. "Het is een ongelooflijke eer voor mij. Dat ze zich mij nog herinneren! Ik ben al twintig jaar gestopt."
"Er staat maar één iemand uit mijn generatie hoger gerangschikt. En waarom ik daar sta? Tussen 1975 en '89 ben ik overal in de wereld geweest. We waren met een paar die al de topmatchen floten."
Op vijftigjarige leeftijd moest Ponnet stoppen met fluiten, maar uit de arbitragewereld stapte hij niet. "Ik ben opgenomen in de scheidsrechterscom-missies van de Fifa, Uefa en de Belgische bond."
Scheidsrechters liggen de laatste tijd zwaar onder vuur. Ponnet is blij dat hij niet in deze tijden hoeft te fluiten. "De arbiters kunnen zich nu niet meer verdedigen, met al die camera's. Gelukkig waren die er in mijn tijd niet; ik heb ook fouten begaan. Nu vertragen ze alles vanuit alle mogelijke hoeken. Oké, je moet de show laten zien, maar niet te veel."
"Het klimaat is niet goed. Maar ik ben nu voorzitter van de ethische commissie van de Pro League, en wij gaan een beter beeld van het voetbal proberen te geven, want het Belgische voetbal gaat kapot."
(Sinds 11/5/2010 is Ponnet uitgetreden uit de etische commisie wegens onvrede met de gang van zaken)
Kledij voor onze scheidsrechters:outfits in zwart,licht blauw en fluo geel. Sinds 2010 ook rood en oranje.Sponser is ING
De scheidsrechter draagt een uitrusting die zwart getint is. Vroeger was het uniform van een scheidsrechter meestal volledig zwart, maar steeds vaker is er meer kleur aanwezig in de uitrusting. In de hogere afdelingen van België dragen de scheidsrechters een uitrusting van het merk Patrick, in de lagere afdelingen mogen de scheidsrechters kiezen en worden er ook veel uitrustingen van Adidas gedragen. In Nederland is het officiële tenue van het merk Nike. In september 2007 is het officiële tenue ook voor amateur voetbal op de markt gebracht door KNVB in samenwerking met Perry Sport. In Europese wedstrijden dragen de scheidsrechters een uitrusting van het merk Adidas
Basisuitrusting 1 scheidsrechterstrui 2scheidsrechtersbroek 3 scheidsrechterskousen 4 voetbalschoenen 5 een munt voor de toss 6 horloge (cronometer) 7 schrijfgerief 8 rode en gele kaart 9 scheidsrechterskaartjes 10 scheidsrechtersfluitje 11 sporttas
Bij een voetbalwedstrijd gebruikt de scheidsrechter ook een scheidsrechtersfluitje.
-1x fluiten betekent dat de scheidsrechter een overtreding of andere fout heeft gezien en het spel stil wil leggen
-2x fluiten betekent dat na 45 minuten plus blesuretijd de eerste helft van de wedstrijd afgelopen is
-3x fluiten betekent dat na 90 minuten plus blesuretijd de hele wedstrijd afgelopen is
De naam Marcel Van Langenhove zegt je niets ? Even het geheugen opfrissen. Hij was de beste voetbalscheidsrechter van zijn generatie (17 jaar eerste klasse, 14 jaar internationaal), een man die de spelers aanvoelde en die met diplomatie, humor en gevatheid een wedstrijd in rechte banen wist te leiden die in de media dagenlang als broederstrijd werd aangekondigd. Intussen is hij burgemeester van Wemmel, een gemeente met faciliteiten waar de aanpak die hij in het voetbal hanteerde hem ook hier goed van pas komt.
Het voetbal was een stuk van je leven. Heb je er, ondanks de evolutie naar het professionalisme, nog altijd interesse voor?Marcel Van Langenhove: Het spelletje is veranderd en soms lijkt het eerder schaakbal met pionnen die spelen in functie van de tegenstrever. Maar mijn belangstelling blijft. Ik ben immers bij Anderlecht verantwoordelijk voor de opvang en de begeleiding van de scheidsrechters.
Het geld speelt een (te) belangrijke rol in de sport. Ook het voetbal is daar het voorwerp van.Je was als scheidsrechter bekend om je psychologische en diplomatische aanpak. Was dat een soort natuurlijke autoriteit, een aangeboren talent ?Van Langenhove: Eigenlijk een soort feeling, dezelfde feeling waarmee men piano speelt of een zaak leidt of aan politiek doet. Praten betekent voorkomen. Preventief optreden sluit provocatie uit. Bovendien heb je een imago (denk maar eens aan de indringende ogen en het kale hoofd van de Italiaan Collina of de grijswitte haren van onze landgenoot Ponnet).
Er zijn in het voetbal belhamels en sportievelingen. Had je dat snel door ? En hoe pakte je ze aan? Wellicht zijn bepaalde spelers je bijgebleven omdat ze opvielen door hun fairplay of hun talent.Van Langenhove: Wat sportiviteit betreft denk ik in de eerste plaats aan Jan Ceulemans en Erwin Vandenbergh. Die brachten rust waar onrust was. Over de meest talentrijke voetballer kan ik me moeilijk uitspreken. Elke generatie is anders. Zo wordt er momenteel sneller en meer gespeeld dan vroeger en wordt er van de spelers meer geëist. Ik denk aan Engeland waar van overwinteren geen sprake is
Ik kan me voorstellen dat je je tijdens de wedstrijd amuseerde en dat je met plezier inging op een gebaar of een uitroep van een supporter Van Langenhove: Dat maakt deel uit van het spelletje en schept een band. De supporter van AA Gent die me toeriep samen een pint te gaan drinken kreeg van mij een instemmend gebaar en de vrouw in Beveren die me het ene jaar de huid volschold kon me het jaar daarop niet missen.
Is er een wedstrijd en een moment die zijn blijven hangen ?
Van Langenhove: Eigenlijk niet, maar wat het meest plezier doet is dat je balvoordeel toekent en dat daaruit een doelpunt volgt.
ZIJN SCHEIDSRECHTERS EEN TIKKELTJE GEK?
Scheidsrechters zouden momenteel bijna supermensen moeten zijn. Moet je een tikje gek zijn om eraan te beginnen ?
Van Langenhove: Eigenlijk wel, maar het blijft ook een hobby, gemengd met een dosis idealisme. We hebben echter een hele leerschool doorlopen, van kadetten tot internationale tornooien. Voor de wedstrijd is er spanning, maar die valt weg van zodra de match begint. En geloof me, soms is provinciaal niveau moeilijker dan pakweg Real Madrid - Inter Milaan.
Je floot een aantal wedstrijden in de Europabeker en op het WK. Toen je - ik neem lukraak een paar voorbeelden - in Griekenland of in Zweden was, kreeg je dan de kans om iets van de stad of de sfeer op te snuiven? Van Langenhove: Was het Athene, dan nam ik de eerste vlucht om telkens weer de Akropolis te bekijken. Maar de tijd was kort. Het WK was anders en duurde een maand. Zo maakte ik kennis met Saoedi-Arabië, een belevenis vlak voor het uitbreken van de Golfoorlog. Japan viel op door zijn technische vooruitgang, het veiligheidsgevoel en zijn jachtige manier van leven in tegenstelling met Costa Rica waar de warmte heerst die het levensritme trager maakt. In Bahrein floot ik de broederstrijd Irak - Iran. In het land zelf was er geen sprake van fundamentalisme en de wedstrijd zelf verliep sportief, maar op de tribunes was het oorlog. De bekroning van mijn carrière was het WK 90 in Italië, waarbij beelden opduiken van de cultuurstad Firenze en de uiterst strenge veiligheidsmaatregelen door de carabinieri.
Het snorretje van Marcel Van Langenhove dat hem op het voetbalveld zo herkenbaar maakte is weg, maar zijn hartelijkheid en zijn zin voor humor zijn er nog.
Frans Van Den Wijngaerd (Antwerpen, 19 oktober1950) is een gewezen Belgischevoetbalscheidsrechter. Momenteel is hij hoofd van de Antwerpse topsportschool. Hij werd drie jaar op een rij verkozen tot Scheidsrechter van het Jaar.Frans Van Den Wijngaert was jaren lang de bekendste scheidsrechter van België. Net als zijn vader besloot hij op een dag om arbiter te worden. Gedurende de jaren '90 groeide Van Den Wijngaert zelfs uit tot een internationale topper. Hij floot in eigen land verscheidene belangrijke wedstrijden, waarvan de testwedstrijd uit 1985/86 tussen Club Brugge en Anderlecht ongetwijfeld de opvallendste was.
Zelf heb ikI het wel altijd belangrijk gevonden telkens opnieuw te proberen mijn beste prestatie neer te zetten of ik nu ergens in een stadion met 100.000 man stond of hier een match van de cadetten aan het fluiten was. Er zal natuurlijk altijd kritiek zijn. Ook in onze tijd had je al Canal+ dat met acht camera’s rond het veld elke beweging nauwkeurig registreerde om je dan daarna op een eventuele fout te wijzen. En tja als je gelijk hebt, is iedereen je vriend, maar bij een misser sta je wel plots alleen en kent niemand je meer behalve de collega’s van het scheidsrechterscomité dan.
John Langenus
(Antwerpen, 8 december 1891 – 1 oktober 1952) was een Belgische voetbalscheidsrechter. Hij kan beschouwd worden als een van de baanbrekers voor de voetbalsport en -arbitrage in België. Hij floot meer dan 80 internationale matchen. Hij floot de eerste finale van het Wereldkampioenschap voetbal tussen Uruguay en Argentinië in 1930.
John Langenus kwam uit een gegoede familie en speelde in het begin van de 20e eeuw al vanaf zeer jeugdige leeftijd voetbal. Een blessure lag aan de basis van zijn scheidsrechtersloop-baan. De Koninklijke Belgische Voetbalbond had in het begin van zijn bestaan nood aan spelleiders en Langenus werd aanvaard. Hij werd scheidsrechter als hobby, naast zijn baan als secretaris van de gouverneur van de provincie Antwerpen.
Hij debuteerde in de provinciale jeugdreeksen van Antwerpen en van daaruit klom hij naar de hogere reeksen. Met zijn 1,90m was hij een grote gestalte die respect afdwong. Tijdens een wedstrijd Ukkel Sport tegen FC Brugge werd hij echter door een supporter zwaar aangepakt en hij belandde in het ziekenhuis, maar enkele dagen later stond hij weer op het veld.
In 1920 begon Langenus in Parijs, met de match Frankrijk - Engeland voor militairen, zijn internationale carrière. Hij zou nadien nog tientallen interlands fluiten, waarbij zijn talenkennis zeer van pas kwam. Tijdens de eerste Wereldbeker voetbal in 1930 in Uruguay leidde hij in de hoofdstad Montevideo vier wedstrijden, waaronder de finale. Deze wedstrijd Uruguay- Argentinië, die op 4-2 eindigde zou één van de mooiste herinneringen blijven uit zijn succesrijke carrière. Na 1930 zou hij nog op twee grote toernooien fluiten: het Wereldkampioenschap voetbal 1934 in Italië en het Wereldkampioenschap voetbal 1938 in Frankrijk.
Deze topscheidsrechter was ook journalist, die in buitenlandse bladen schreef. Hij bracht ook enkele boeken uit, die over zijn ervaringen en reizen als scheidsrechter handelen.
John Langenus overleed in 1952, negen jaar na zijn pensionering als voetbalscheidsrechter
Professor Werner Helsen begeleidt topscheidsrechters
Professor Helsen is zelf een niet onaardig voetballer geweest. Zo speelde hij in enkele nationale jeugdselekties, waar hij begeleid werd door onder anderen Raymond Goethals en Julien Labeau. Op zijn zestiende speelde hij bij de Uefa-junioren van Lokeren maar na twee operaties besloot hij op een iets lager nivo te gaan voetballen en kregen de studies de hoogste prioriteit. Toch werd hij nog kapitein van de nationale universitaire voetbalploeg waarmee hij heeft deelgenomen aan het WK in Mexico in 1982. Na enkele omzwervingen in tweede en derde nationale -- eerst als speler en nadien als coach -- houdt Helsen zich nu uitsluitend bezig met de begeleiding van scheidsrechters. Voor dit interview schuift de professor ons nog enkele transparanten onder de neus waaruit blijkt dat hij eenheidshoofd is van de onderzoekseenheid Motorisch Leren. Deze richt zich op de studie van kontrole-en leerprocessen bij het uitvoeren van vrijwillige, doelgerichte taken. Voorts doceert hij Bewegingsleer in de eerste kandidatuur Lichamelijke Opvoeding en Trainingsleer in de licenties binnen de studie-oriëntering 'Training en Coaching' met een bijzondere toepassing naar het optievak voetbal.
Hartslagmeter
Veto: Wat moeten we precies verstaan onder de "begeleiding van scheidsrechters"? Werner Helsen: Misschien eerst
eventjes vertellen dat we voor die begeleiding op nationaal vlak gedeeltelijk samenwerken met de Belgische voetbalbond. De elitescheidsrechters uit de eerste klasse komen hier regelmatig trainen en laten zich hier ook testen. Op Europees vlak is alles begonnen toen de Uefa (Europese voetbalbond, ch/tv) ons in 1999 vroeg om iets te doen aan de begeleiding van hun scheidsrechters. Op die manier zijn we betrokken geraakt bij een aantal projekten. Zo komen een vijftigtal topscheidsrechters telkens in februari een week samen. Zij krijgen dan richtlijnen met het oog op de eindfaze van de Champions League en ze ontvangen er aangepaste trainingschema's.» «De samenwerking met de Uefa verliep zo vlot dat er intussen al enkele nieuwe projekten zijn ontstaan. Het Referee Talents Project is daar een mooi voorbeeld van. In dit projekt werken we met een dertigtal potentiële talenten uit heel Europa, waaronder trouwens ook de Belg Paul Allaerts. Ikzelf neem de fysieke voorbereiding van deze talenten voor mijn rekening. Iedere scheidsrechter is uitgerust met een hartslagmeter en ik stuur hen elke week een aangepast trainingschema door. Hun resultaten worden vervolgens via internet terug naar Leuven gestuurd. Op die manier kan ik dan hun trainingsprogramma individueel aanpassen.» «Vergeet niet dat een scheidsrechter vaak zwaardere inspanningen levert tijdens een wedstrijd dan een speler, hoewel ze gemiddeld tien tot vijftien jaar ouder zijn! Een scheidsrechter moet dus beter voorbereid zijn. Deze manier van werken heeft er onder meer toe geleid dat de Uefa voor een groot tornooi zijn scheidsrechters is gaan behandelen als een team zoals elk ander nationaal team.» Veto: Op welke basis worden de scheidsrechters geselekteerd voor het WK? Helsen: «Dat is heel simpel. Topsport is keihard en dat geldt ook voor de scheidsrechters. Ze worden dus puur op hun prestaties beoordeeld. Na elke wedstrijd krijgt een scheidsrechter een punt op tien. Halen ze de nodige skores niet, dan liggen ze er onherroepelijk uit. In principe mag er ook maar één scheidsrechter per land aan een WK deelnemen.»
Diagonalen
Veto: Viel het mee om met zo veel verschillende nationaliteiten te werken? Waren er stereotiepen te bemerken onder de scheidsrechters? Helsen: «Tot voor kort was ik gewoon enkel met Europese scheidsrechters te werken. Tijdens de confederatiebeker in juni 2001, een voorbereiding op het echte WK, bleken ook alle niet-Europese kontakten erg mee te vallen. Ik heb ondertussen wel Spaans moeten leren. Maar ik kan je verzekeren dat die verscheidenheid aan taal en kultuur telkens een fantastische ervaring is.» «Wat betreft de stereotiepen zie ik niet bepaald een verschil in het nemen van beslissingen maar wel in het volgen van hun diagonalen. Die diagonalen zijn vooraf uitgestippelde looplijnen die scheidsrechters moeten volgen om het spel optimaal te kunnen volgen. Het viel mij bijvoorbeeld op dat de scheidsrechters uit Zuid-Amerika vooral centraal blijven 'hangen'. We beogen echter een zo groot mogelijke uniformiteit in de scheidsrechterlijke beslissingen, onafgezien van de nationaliteit van de scheidsrechter of de wedstrijd die op dat moment gespeeld wordt.» Veto: Op fysiek vlak kan er getraind worden, maar hoe kan men oefenen op het nemen van scheidsrechterlijke beslissingen? Helsen: «Dat is een heel goede vraag. Wanneer spelers een partijtje voetbal spelen oefenen ze ook op het waarnemen, het nemen van beslissingen en het uitvoeren ervan. Ze leren het spel eigenlijk 'lezen'. Wat de fitnesstrainingen van de scheidsrechters betreft, kan ik er wel voor zorgen dat ze over een zo goed mogelijke konditie beschikken zodat ze op de juiste positie staan om een optimale beslissing te nemen. Op de training zijn er natuurlijk geen spelers die bijvoorbeeld een schwalbe maken. Op dat vlak valt er wel nog enige progressie te boeken. Bij de Fifa en de Uefa lost men dit op door de scheidsrechters videobeelden te laten zien. Er zijn ook heel duidelijke richtlijnen omtrent welke fouten geel verdienen, welke rood moeten krijgen enzovoort.» Veto: Wat vindt u dan van de technische hulpmiddeltjes die scheidsrechters helpen om de juiste beslissing te nemen? Hoort het gemor op de tribunes niet bij het voetbal? Helsen: «Wat dat betreft heb je eigenlijk twee stromingen. De eerste stroming wil vooral dat de scheidsrechters zo goed mogelijk opgeleid en begeleid worden. Een andere stroming vindt dat er hulpmiddelen nodig zijn om bijvoorbeeld te zien of de bal al dan niet over de doellijn was. Ik ben persoonlijk meer te vinden voor een kombinatie van beide: eerst maximaal investeren in een degelijke opleiding en begeleiding, en pas als dit niet volstaat, kunnen er eventueel technologische hulp-middelen ingeschakeld worden. Er zijn nog altijd spelers die een penalty missen. Wil dat daarom zeggen dat we die speler door een robot moeten vervangen? Ah nee, want dan gaat er inderdaad een deel van de sjarme van het voetbal verloren.»
Talenkennis
Veto: België heeft al drie WK's geen hoofdscheidsrechter mogen sturen en ook nu mag er 'slechts' een assistent gaan. Zijn onze mannen in het zwart echt zo slecht? Helsen: «Helemaal niet! Ik ben zelfs al heel tevreden dat er een assistent bij is. Kwa elitescheidsrechters is er in België inderdaad wel een lakune geweest, maar ik ben er zeker van dat Frank De Bleekere of Paul Allaerts op het volgende Europees Kampioenschap in Portugal 2004 van de partij zullen zijn.» «Je mag niet vergeten dat de lat voortdurend hoger wordt gelegd, niet alleen op het terrein maar ook daarbuiten. Daarmee bedoel ik dat een scheidsrechter na de wedstrijd ook nog wedstrijdofficial is. Zij vertegenwoordigen ofwel de Uefa ofwel de Fifa en daarvoor moeten zij over een serieuze persoonlijkheid en over een minimum aan talenkennis bezitten. Onze 'Referee Talents' van daarnet krijgen dus ook een serieus taaleksamen voorgeschoteld. Op dat vlak hebben onze scheidsrechters in het verleden hier wel eens gefaald.»
Veto: Sommige scheidsrechters zouden voor een wedstrijd wel eens met de creditcard van de club mogen gaan winkelen. Wat is er volgens u waar van die indianenverhalen? Helsen: «Ik kan alleen maar zeggen dat de Fifa en de Uefa al het nodige doen om hun officials zo professioneel mogelijk voor te bereiden. Voor een wedstrijd in de Champions League bijvoorbeeld weten de scheidsrechters een drietal weken op voorhand dat ze bepaalde data moeten vrijhouden zonder te weten waar ze naar toe gaan. Pas twee of drie dagen voor de wedstrijd wordt hen gemeld welke partij ze moeten leiden. Ze worden ook heel goed betaald met de bedoeling de kans op beïnvloeding te verkleinen. Er zijn natuurlijk altijd wel journalisten die de integriteit van de scheidsrechters in twijfel trekken. Voor mij is dat onaanvaardbaar! Professionele verslaggevers die zoiets doen maken volgens mij een deontologische fout, want dat betekent dat ze niets afweten van hun vak.»
Veto: Wat vindt u er eigenlijk van dat de grote voetbaltornooien altijd tijdens de eksamens vallen? Merkt u dat aan de resultaten van uw studenten? Helsen: «We hebben onlangs nog een onderzoek gedaan naar geboortedata, omdat we gemerkt hadden dat spelertjes uit de nationale selekties bijna altijd geboren zijn in het begin van het jaar en niet op het einde. Zij halen dus voordeel uit hun fysieke sterkte. We hebben ook zo'n onderzoek gedaan naar de slaagkansen van studenten en ook daaruit bleek dat studenten die geboren worden in de lente meer kans hebben om te slagen. In datzelfde onderzoek heb ik gevraagd om na te gaan of studenten minder kans hebben om te slagen wanneer er een WK wordt georganiseerd maar dat bleek niet zo te zijn. Ik denk trouwens dat er dit jaar zowiezo minder zal gekeken worden omdat de uitzendingen vooral in de voormiddag vallen, op een ogenblik dat de studenten in Leuven eksamens moeten afleggen.
"Topsport is hard en dat geldt ook voor scheidsrechters"
Hoeveel verdient een scheidsrechter? Scheidsrechter zijn in België is geen echt beroep, maar eerder een goed betaalde hobby. Hoe hoger je op de ladder klimt, hoe hoger de premies die je ontvangt. Hoeveel verdient een scheidsrechter?
Opleiding van 15 dagen
De Belgische Voetbalbond is regelmatig op zoek naar nieuwe amateurscheidsrechters die wedstrijden tussen jongerenploegen of zelfs wedstrijden op het laagste niveau willen fluiten. "Het volstaat om je in te schrijven op de website van de Bond of via het secretariaat van één van onze provinciale afdelingen. Zo zijn er negen in België.
De ingeschreven kandidaten worden daarna opgeroepen om een cursus te volgen over de spelregels van het voetbal. Die opleiding neemt twee à drie weken in beslag. In de opleiding wordt ook het schriftelijke benadrukt. Je moet namelijk in staat zijn een goed wedstrijdrapport op te maken", legt Robert Jeurissen, voorzitter van de Centrale Scheidsrechtercommissie, uit.
"Als je slaagt voor de examens van de opleiding, mag je als stagiaire scheidsrechter - onder het waakzame oog van een oudere scheidsrechter - een wedstrijd fluiten bij de jongerenafdeling van de vierde provinciale." De weg naar eerste klasse is dan ingezet, maar blijft toch nog heel lang.
Een goed betaalde hobby, geen beroep Op welk niveau ze ook fluiten, scheidsrechters kunnen altijd rekenen op een vergoeding. De Belgische topscheidsrechters mogen niet klagen over hun verdiensten. Maar over welke bedragen gaat het?
"Eerst en vooral hebben scheidsrechters noch een professioneel noch een semi-professioneel statuut, het zijn en blijven hobbyisten. Akkoord, het is een hobby die goed betaald wordt. Maar ze moeten dan ook een ijzeren discipline aan de dag leggen en veel tijd vrijmaken. Zo zijn er bijvoorbeeld de technische sessies en trainingen die ze moeten volgen. En dan spreken we nog niet over de wedstrijden die ze in het weekend moeten fluiten", vertelt Robert Jeurissen.
8.000 euro per jaar
De scheidsrechters die in de Belgische eerste klasse werken, kunnen rekenen op een vast bedrag van maximum 8000 euro per jaar. Daar moet je wel nog de premie die hij bij iedere match ontvangt, bijtellen. Voor de premie wordt een onderscheid gemaakt tussen nationale en internationale scheidsrechters. Frank de Bleeckere bijvoorbeeld is een 'internationale', terwijl Jérôme Nzolo dat nog niet is.
De internationale scheidsrechter ontvangt bij iedere wedstrijd een premie van 1500 euro, een nationale 900 euro. Het is moeilijk een gemiddeld maandloon te berekenen, omdat sommige scheidsrechters maar enkele keren per jaar fluiten, terwijl anderen misschien 15 wedstrijden leiden. Als we dit laatste als voorbeeld nemen, zou een nationale scheidsrechter die 15 wedstrijden fluit aan 13.500 euro bonussen verdienen. Als je daarbij het vaste bedrag van 8.000 euro telt, kom je aan 21.500 euro per jaar.
"Deze bedragen zijn vastgelegd door de Administratie van Fiscale Zaken. Het gaat om een contract dat recht geeft op een fiscale fiche. De scheidsrechters zijn opgenomen in het CAO voor betaalde niet-professionele sportbeoefenaars", verklaart Jeurissen.
Bruto premies voor scheidsrechters
Basisbedrag 20€ voor een stagiair. -22€ voor een scheidsrechter van de categorie G en H -25€ voor een scheidsrechter van de categorie F -29€ voor een scheidsrechter van de categorie E
Vergoedingen van de assistentscheidsrechters de scheidsrechters die resorteren onder de provinciale scheidsrechterscommissie en die als assistentscheidsrechter optreden in een wedstrijd: -waaraan een eerste ploeg van een club uit bevordering deelneemt -van de reserven van 1ste nationale afdeling ontvangen een vergoeding van 29€
Scheidsrechters die resorteren onder een provinciale scheidsrechterscommissie en die als assistentscheidsrechter optreden bij andere wedstrijden ontvangen een vergoeding van 22€ de assistentscheidsrechter ontvangt een vergoeding van 22€ ongeacht de wedstrijd waarin hij optreedt
"De Belgische Voetbalbond die samen met de Profliga verantwoordelijk is voor de uitbetaling van deze bedragen, hanteert een specifiek systeem voor het vergoeden van vervoersonkosten. Wat materiaal betreft, hebben we genoeg sponsors om die kosten te dekken", preciseert Jeurissen.
3.000 euro voor Franse scheids-rechter
Ter vergelijking, een Franse scheidsrechter die in eerste klasse fluit, kan rekenen op een premie van 3.000 euro per wedstrijd. Voor de gelukkigen die mogen meedraaien in de Italiaanse eerste klasse, bedraagt de premie 6.000 euro. Een wedstrijd fluiten in de Champions League levert dan weer een bonus van 4.500 euro op.
Paul Allaerts 9/7/1964 (Mol)ul
Is sinds 1985 voetbalscheidsrechter. In 1996 debuteerde hij op het hoogste niveau in de Belgische competitie. Hij floot ook Europese bekerwedstrijden. In het dagelijkse leven is hij IT-manager. In 2005 en 2006 werd hij door spelers en trainers tot Belgisch Scheidsrechter van het Jaar verkozen.De bekerfinale van 15 mei 2010 tussen Gent en Cercle Brugge was z'n laatste wedstrijd.Hij zet zijn ervaring nu ten dienste van het CSC.
Claude Bourdouxhe 27/6/1967
Is een houtbewerker en floot z'n laatste wedstrijd op 11/4/2011 (hartproblemen) Na 2 hartoperaties was hij sinds september 2011 aan een comeback bezig.Na seizoen 2014 hing hij definitief het fluitje aan de haak.
Peter Vervecken 9/12/1967 Bediende en aangesloten bij verbroedering Arendonk Gestopt als scheidsrechter mei 2014
Jean-Baptiste Bultynck 11/11/1968
Werkzaam aan de universiteit van Leuven. Stopte als scheidsrechter in juni 2013.
Sam Loeman 20/2/1980
Woont in het Oost-Vlaamse Haaltert en is leraar. Groot voorbeeld:Frank De Bleeckere. Stopt als scheidsrechter mei 2014
Alphonse Constantin 17/5/1949
Alphonse Constantin was een scheidsrechter die in de Belgische eerste klasse wedstrijden floot. Hij was vooral actief eind jaren '80 en begin jaren '90. In 1992 werd hij voor de eerste keer uitgeroepen tot scheidsrechter van het jaar. Die trofee sleepte hij een jaar later voor de tweede keer op rij in de wacht. Constantin leidde ook verscheidene internationale wedstrijden, zoals de Europacup II-wedstrijd Avenir Beggen - Hamburger SV in 1987/88.
Beroepsmatig was Constantin sinds 1978 als advocaat werkzaam in Luik. Later combineerde hij dat met een functie in het onderwijs. Van februari 2002 tot januari 2003 was hij eveneens de algemeen directeur van Standard Luik. Hij werd er opgevolgd door Pierre François, eveneens een advocaat. Nadien ging hij aan de slag bij voetbalclub UR Namur.
Guy Goethals 26/12/1952
Als jongeman zag hij hoe zijn vader successen boekte als coach van RSC Anderlecht (Raymond Goethals) In diezelfde periode zette hij zijn eerste stappen als scheidsrechter. Van het einde van de jaren tachtig tot midden jaren negentig behoorde Goethals als arbiter tot de top van het Belgisch voetbal. Hij floot ook meerdere internationale wedstrijden, zoals de kwartfinale van de Europacup I tussen FC Bayern München en FC Porto in 1990/91. Verder leidde hij ook wedstrijden op de EK-eindronden van 1992 en 1996.
Op dat laatste EK moest Goethals samen met zijn assistenten Marc Van den Broeck en Stany Op De Beeck de wedstrijd tussen de twee voetbalgrootmachten Duitsland en Italië in goede banen leiden. De partij vond plaats op Old Trafford en eindigde op een scoreloos gelijkspel, waardoor Italië was uitgeschakeld. Het werd een geladen wedstrijd waarin Goethals al snel een strafschop moest fluiten. Italië zette de kans echter niet om in een doelpunt. Na net geen tachtig minuten spelen, gaf Goethals de Duitse verdediger Thomas Strunz diens tweede gele kaart na een stevige tackle. Maar ook met één man meer konden de Italianen niet winnen. Duitsland werd door het gelijkspel groepswinnaar en zou later het EK afsluiten als eindwinnaar. Het was tevens Goethals' laatste internationale wedstrijd.
Na zijn carrière als scheidsrechter ging Goethals aan de slag bij het Centraal Scheidsrechters Comité (CSC). Momenteel observeert en beoordeelt hij in dienst van de UEFA scheidsrechters in internationale wedstrijden. Hij is advocaat van opleiding.
.jpg)
Sharon sluyts
Vital Loraux (rechts)
Johan Jensch
Chris Foy
Op vrijdag 1 maart organiseerde het jeugdbestuur van Rupel Boom een voordracht over scheidsrechters.
Deze infoavond vond plaats in de kantine van De Schomme.Bekende ref Joeri Van de Velde (foto) fungeerde als gastspreker.
In een volgelopen jeugdkantine had Van de Velde het niet alleen over zijn ervaringen, maar ook over respect en sportiviteit en de
belangrijke rol van de scheidsrechter in het algemeen.
R.E.S.P.E.C.T.