Van Lourdes naar Arendonk : ongeveer even veel kilometers in 8 uren.
De Westvleteren en de wijn van de laatste avond hebben hun werk gedaan : iedereen lekker geslapen en met dikke ogen aan het ontbijt. De valiezen worden voor de laatste keer mee naar beneden gesleurd en we beginnen te beseffen dat het nu echt gedaan is. De belevenissen worden stilaan al herinneringen en hier en daar wordt er zelfs al over het werk gesproken...
Om 9 uur worden de huurwagens gestart en vertrekken we richting Biarritz waar ons Ryanair vliegtuig staat te wachten om ons terug te vliegen. Omdat we toch te vroeg in Biarritz zijn maken we een klein ommetje langs het surfersparadijs van Frankrijk. Dit plaatsje is redelijk mondain en hier op vakantie komen moet een flinke duit geld kosten. Toch zijn er al bij die plannen maken in die richting.
Op de luchthaven van Biarritz nog gauw een broodje en een koffie achter de kiezen en we kunnen de vlieger in. Met de wind in de rug en met 15 minuten voorsprong op schema wordt het vliegtuig in Charleroi op de tarmac gesmeten en hebben we nog slechts een korte busreis voor de boeg. De chauffeur van De Arend brengt ons aan een gezapig tempo naar de parking aan de Hertevelden.
Daar worden we nog eens aangenaam verrast en onthaald met spandoeken en champagne.
Hier eindigt dus ons Lourdesverhaal : er zijn eigenlijk woorden te kort om te omschrijven hoe goed het geweest is. Alleen diegenen die er bij waren weten hoe het voelt om met een dergelijke goed georganiseerde groep op pad te gaan. Vooraf werd afgesproken om onenigheden elke avond uit te praten : het is zelfs niet nodig geweest en dat zegt voldoende.
We hebben er twee jaar over gedaan om het georganiseerd te krijgen en daar hebben we de afgelopen acht dagen veel plezier van gehad.
Nogmaals bedankt aan alle sponsors, aan alle helpers, volgers en familie. En eigenlijk toch ook wel een beetje proficiat voor onszelf !!!!!
De blog eindigt hier, de rest zal via mond aan mond moeten gebeuren.
In Gimont werd er opnieuw op het normale uur vertrokken. Ontbijten om 7u30, vertrekken om 8u30. De laatste rit dus. Het is verbazend hoe snel de tijd vooruit gaat.
Voor deze laatste rit was er toch nog een pittig parcours voorzien. De zon was ook terug van de partij dus regenvestjes en windstoppers mochten in de bus blijven. Het lijkt alsof iedereen naar het einde toe aan het tempo gewoon is en de kilometers vliegen voorbij. Rond kilometer 85 wordt er voor de laatste keer een middagstop ingelast. Dit keer zonder Rob en Karel die nog een huurauto moesten afhalen. Maar Camiel en Michel hebben ondertussen zoveel ervaring dat ze het alleen ook af kunnen.
Na de boterhammen en de bananen beginnen we dan aan de laatste kilometers van onze 'bedevaart'. Af en toe wordt er zelfs achterom gekeken of onze 'collega's' van het Ijsklokje ons toch zeker niet inhalen.... Er wordt afgeteld naar het laatste klimmetje en bij het bord 'Lourdes' zorgen we voor de verplichte groepsfoto.
Langs de straat met Mariawinkeltjes rijden we het centrum van Lourdes binnen tot aan de poort van het bedevaartsoord. Daar komen de emoties boven : iedereen heeft immers wel een reden waardoor deze tocht een speciale betekenis krijgt. We worden zelfs met champagne opgewacht door onze supporters die woensdag zijn aangekomen. Dit is echt de ultieme afsluiting van een prachtige week : fantastisch !
's avonds wordt de bak Westvleteren dan nog professioneel geledigd en zorgen wij voor de ambiance in het restaurant van het hotel. De mensen aan de andere tafels die een intieme tête à tête hadden gepland hebben daar spijtig genoeg niet de kans voor gehad : onze excuses daarvoor
De foto's van de laatste rit volgen nog, evenals een klein verslagje met foto's van de thuiskomst.
Hotel Le Chartreuse in Cahors : plaats van de afspraak op woensdagavond. Er zaten er een paar op hete kolen want er was familie onderweg. Onder hen de aanleiding voor deze trip : Ferre Vosters. Diegenen die weten hoe het gegaan is herinneren zich nog dat grootvader Vic beloofd had om naar Lourdes te rijden als hij grootvader werd. We zijn er dus aan bezig, sterker nog : we zijn er bijna !
De avond werd aan de bar iets langer gerokken dan de vorige dagen en daarom, en omdat de rit slechts 120 km was, vertrokken we vanmorgen een uurtje later. Heel de nacht heeft het gegoten in Cahors, de weg was vanmorgen nog nat. Het regende echter niet meer en het zonneke was van de partij. Na de start ging het de eerste 25 km geleidelijk aan bergop met twee iets langere klimmetjes ertussen.
De eerste stop hielden we na ruim 60 km. Efkes drinken, iets eten en vooruit met de geit. Het lijkt alsof we de meet geroken hebben, het moet vooruit gaan. De begeleiders reden al vooruit om onze middagcamping op te stellen. Er was afgesproken om dat te doen zo rond kilometer 90, het was uiteindelijk iets verder zodat we na de middag nog slechts 25 km te gaan hadden.
Onder een dreigende hemel reden we Gimont binnen om ons hotel te zoeken. Le coin du Feu is het hotel van de dag. Het lijkt echter totaal verlaten en we zijn benieuwd wat ons het avondmaal zal brengen... Als het slecht afloopt kunnen we altijd nog een pizzake gaan eten.
Morgen dus de laatste rit en aankomst in Lourdes. Dan kan ook eindelijk die bak Westvleteren uit de camionette. Michel en Camiel hebben die de hele week vakkundig bewaakt, maar morgen zullen ze hem moeten laten gaan ! Geen al te lange rit morgen : 122 km, maar toch wat klimmetjes naar de voet van de Pyreneeën.
Hotel Le Limousin in Meymac : een charmant hotel in de streek met dezelfde naam. Niet echt een aanrader voor wie van veel comfort houdt. Daar zijn we dus vanmorgen gestart voor onze downhill etappe. 176 km, hoofdzakelijk bergaf. Voor alle duidelijkheid : er moest ook ongeveer 1400 meter hoogte in positieve zin overwonnen worden.
We werden vandaag echter geholpen door een forse noorderwind die ons al rond vijf uur heeft doen binnenkomen. We vinden van onszelf dat we beter en beter worden. Als we nu al een etappe van die lengte kunnen afronden voor vijf uur in de namiddag ...
Veel wind en veel afdalingen, dus oppassen geblazen. Stuurkes goed vasthouden want bij snelheden van boven de vijftig kilometer per uur durft een koersfiets al wel eens den bibber krijgen. Maar we zijn allemaal heel aangekomen, dus no problem. We vertrokken in de Limousin : zeer groen met veel weides met donkerbruine runderen. We zijn dan afgedaald naar de rivier de Dordogne en hebben die rivier 35 km gevolgd door de vallei.
Eens uit de vallei geklommen werden we boven opgevangen door ons professioneel team van verzorgers. Voor wie van geschiedenis houdt : op de plaats waar wij gegeten hebben, hebben de geallieerden in 1944 de wapens gedropt voor de bevrijding van de streek hier. Dit is geen parate kennis, we hebben het gelezen op een gedenksteen.
Na het eten hebben we de gevaarlijkste 40 km tot hiertoe afgelegd. Nooit zoveel geïrriteerde chauffeurs gezien als op dat stuk weg. Er is gelukkig niet gevochten (juist niet).
De laatste 35 km waren bergaf en we hebben daar dus serieus gas gegeven.
Er zijn er die vandaag bezoek krijgen en daar al de hele week naar uitkijken. Deze avond zal er dus een feestje gehouden worden (aan de bar en in sommige kamers...)
Morgen en overmorgen nog twee kortere ritten van 122 en 120 km en dan zijn we in Lourdes. Ondertussen hebben we de kaap van de 1000 km gerond.
Maandagavond in het hotel in Saint Bonnet. We zijn aangekomen bij een temperatuur van boven de dertig graden. Tijdens het eten, zo ergens tussen de gebakken eend met honingsaus en het chocolade dessert barst er een onweer los en de temperatuur zakt met zo'n vijftien graden.
Vanmorgen dan : wij staan op en wat we al vreesden was aan het gebeuren. De zwaarste rit van onze trip en nu regent het nog ook. Dan toch maar alle moed bij mekaar geraapt (we hebben geen keus) en de fiets op richting Meymac.
Het traject van vandaag loopt door de Auvergne en daarna door de Limousin. Afstand ongeveer 169 km en meer dan 2000 hoogtemeters te overwinnen. Het is duidelijk dat het hier meer regent dan in de rest van Frankrijk, want de landschappen zijn schitterend en mals groen. Er wordt gezellig in groep geklommen en iedereen kan nog altijd redelijk vlot vooruit. Het is soms aandoenlijk om te zien hoe er voor mekaar gezorgd wordt.
's middags hebben onze verzorgers zowaar een halve camping opgebouwd om ons uit de wind en de regen te laten eten. Juist voordien ons eerste schrikmoment met een bijna-valpartij. 't was close, maar gelukkig bleef iedereen recht.
Door de regen ook weer twee lekke banden vandaag.
Uiteindelijk komt toch het zonneke er terug door en klimt de temperatuur terug lichtjes. De regenfrakskes in de camionette, maar hier en daar zijn er toch nog wintervesten en -handschoenen te zien.
Na 160 km het allerlaatste klimmetje van de dag en dan zit de koninginnerit erop. Iedereen heeft het weer gehaald : nu zullen we wel in Lourdes geraken.
Gisteren waren er geen foto's omwille van een overlopende Blackberry van nonkel Kris. Vandaag maakt hij dat dubbel en dik goed.
Vertrek in Auxerre om 8u45 stipt voor een hete rit naar Saint Bonnet Tronçais. Na de eerste vijf kilometer dwars door de stad (met meer stoplichten dan in de vorige 400 km) ging het onmiddellijk bergop. Pas na 50 km bereikten we het hoogste punt van de dag.
Grootste probleem vandaag waren de hitte (35 graden) en de wind (pal op de neus). Als het zo doorgaat hebben we tegen het einde van de week 1000km wind van voor gehad. Maar desondanks gaat alles perfect. Iedereen krijgt zo stilaan wel last van wat kwaaltjes : pijnlijke achillespezen / een zeer gat / een heel zeer gat / boebels op zijn gat / een pijnlijke knie / teveel gedronken / te weinig gedronken....
Als de kwaaltjes niet erger worden gaan we er wel geraken. Morgen volgt de koninginnerit : 169 km, met een totale stijging van meer dan 2.000 meter. Daarna kan het alleen maar beteren.
Wat de hotels betreft mogen we tot hiertoe niet klagen : perfect in orde, lekker eten en elke dag een lekker fleske(s) wijn.
We kunnen nu officieel zeggen dat we vandaag het halfwegpunt gepasseerd zijn. We hebben dat dan ook gevierd met zoute chips en cola uit de plaatselijke supermarkt (iets feestelijker was er niet en we moesten nog 45 km fietsen).
Omdat we nu halfweg zijn willen we ook lekker ouderwets de groeten doen : aan onze vrouwen en kinderen, aan onze families en vrienden en aan alle collega's van Ravago, Miko, Universiteit Gent, Belastingen Turnhout, Politie Antwerpen en Dexia Bank. Onze gepensioneerden doen ook de groeten aan de Pensioenkas : zij vinden het nog altijd fijn om gepensioneerd te zijn !
Blijf ook vooral veel reacties posten : wij vinden dat leuk !
Hotel Le Chartreuse in Cahors : plaats van de afspraak op woensdagavond. Er zaten er een paar op hete kolen want er was familie onderweg. Onder hen de aanleiding voor deze trip : Ferre Vosters. Diegenen die weten hoe het gegaan is herinneren zich nog dat grootvader Vic beloofd had om naar Lourdes te rijden als hij grootvader werd. We zijn er dus aan bezig, sterker nog : we zijn er bijna !
