Hotel Le Chartreuse in Cahors : plaats van de afspraak op woensdagavond. Er zaten er een paar op hete kolen want er was familie onderweg. Onder hen de aanleiding voor deze trip : Ferre Vosters. Diegenen die weten hoe het gegaan is herinneren zich nog dat grootvader Vic beloofd had om naar Lourdes te rijden als hij grootvader werd. We zijn er dus aan bezig, sterker nog : we zijn er bijna !
De avond werd aan de bar iets langer gerokken dan de vorige dagen en daarom, en omdat de rit slechts 120 km was, vertrokken we vanmorgen een uurtje later. Heel de nacht heeft het gegoten in Cahors, de weg was vanmorgen nog nat. Het regende echter niet meer en het zonneke was van de partij. Na de start ging het de eerste 25 km geleidelijk aan bergop met twee iets langere klimmetjes ertussen.
De eerste stop hielden we na ruim 60 km. Efkes drinken, iets eten en vooruit met de geit. Het lijkt alsof we de meet geroken hebben, het moet vooruit gaan. De begeleiders reden al vooruit om onze middagcamping op te stellen. Er was afgesproken om dat te doen zo rond kilometer 90, het was uiteindelijk iets verder zodat we na de middag nog slechts 25 km te gaan hadden.
Onder een dreigende hemel reden we Gimont binnen om ons hotel te zoeken. Le coin du Feu is het hotel van de dag. Het lijkt echter totaal verlaten en we zijn benieuwd wat ons het avondmaal zal brengen... Als het slecht afloopt kunnen we altijd nog een pizzake gaan eten.
Morgen dus de laatste rit en aankomst in Lourdes. Dan kan ook eindelijk die bak Westvleteren uit de camionette. Michel en Camiel hebben die de hele week vakkundig bewaakt, maar morgen zullen ze hem moeten laten gaan ! Geen al te lange rit morgen : 122 km, maar toch wat klimmetjes naar de voet van de Pyreneeën.
Hotel Le Limousin in Meymac : een charmant hotel in de streek met dezelfde naam. Niet echt een aanrader voor wie van veel comfort houdt. Daar zijn we dus vanmorgen gestart voor onze downhill etappe. 176 km, hoofdzakelijk bergaf. Voor alle duidelijkheid : er moest ook ongeveer 1400 meter hoogte in positieve zin overwonnen worden.
We werden vandaag echter geholpen door een forse noorderwind die ons al rond vijf uur heeft doen binnenkomen. We vinden van onszelf dat we beter en beter worden. Als we nu al een etappe van die lengte kunnen afronden voor vijf uur in de namiddag ...
Veel wind en veel afdalingen, dus oppassen geblazen. Stuurkes goed vasthouden want bij snelheden van boven de vijftig kilometer per uur durft een koersfiets al wel eens den bibber krijgen. Maar we zijn allemaal heel aangekomen, dus no problem. We vertrokken in de Limousin : zeer groen met veel weides met donkerbruine runderen. We zijn dan afgedaald naar de rivier de Dordogne en hebben die rivier 35 km gevolgd door de vallei.
Eens uit de vallei geklommen werden we boven opgevangen door ons professioneel team van verzorgers. Voor wie van geschiedenis houdt : op de plaats waar wij gegeten hebben, hebben de geallieerden in 1944 de wapens gedropt voor de bevrijding van de streek hier. Dit is geen parate kennis, we hebben het gelezen op een gedenksteen.
Na het eten hebben we de gevaarlijkste 40 km tot hiertoe afgelegd. Nooit zoveel geïrriteerde chauffeurs gezien als op dat stuk weg. Er is gelukkig niet gevochten (juist niet).
De laatste 35 km waren bergaf en we hebben daar dus serieus gas gegeven.
Er zijn er die vandaag bezoek krijgen en daar al de hele week naar uitkijken. Deze avond zal er dus een feestje gehouden worden (aan de bar en in sommige kamers...)
Morgen en overmorgen nog twee kortere ritten van 122 en 120 km en dan zijn we in Lourdes. Ondertussen hebben we de kaap van de 1000 km gerond.
Maandagavond in het hotel in Saint Bonnet. We zijn aangekomen bij een temperatuur van boven de dertig graden. Tijdens het eten, zo ergens tussen de gebakken eend met honingsaus en het chocolade dessert barst er een onweer los en de temperatuur zakt met zo'n vijftien graden.
Vanmorgen dan : wij staan op en wat we al vreesden was aan het gebeuren. De zwaarste rit van onze trip en nu regent het nog ook. Dan toch maar alle moed bij mekaar geraapt (we hebben geen keus) en de fiets op richting Meymac.
Het traject van vandaag loopt door de Auvergne en daarna door de Limousin. Afstand ongeveer 169 km en meer dan 2000 hoogtemeters te overwinnen. Het is duidelijk dat het hier meer regent dan in de rest van Frankrijk, want de landschappen zijn schitterend en mals groen. Er wordt gezellig in groep geklommen en iedereen kan nog altijd redelijk vlot vooruit. Het is soms aandoenlijk om te zien hoe er voor mekaar gezorgd wordt.
's middags hebben onze verzorgers zowaar een halve camping opgebouwd om ons uit de wind en de regen te laten eten. Juist voordien ons eerste schrikmoment met een bijna-valpartij. 't was close, maar gelukkig bleef iedereen recht.
Door de regen ook weer twee lekke banden vandaag.
Uiteindelijk komt toch het zonneke er terug door en klimt de temperatuur terug lichtjes. De regenfrakskes in de camionette, maar hier en daar zijn er toch nog wintervesten en -handschoenen te zien.
Na 160 km het allerlaatste klimmetje van de dag en dan zit de koninginnerit erop. Iedereen heeft het weer gehaald : nu zullen we wel in Lourdes geraken.
Gisteren waren er geen foto's omwille van een overlopende Blackberry van nonkel Kris. Vandaag maakt hij dat dubbel en dik goed.
Vertrek in Auxerre om 8u45 stipt voor een hete rit naar Saint Bonnet Tronçais. Na de eerste vijf kilometer dwars door de stad (met meer stoplichten dan in de vorige 400 km) ging het onmiddellijk bergop. Pas na 50 km bereikten we het hoogste punt van de dag.
Grootste probleem vandaag waren de hitte (35 graden) en de wind (pal op de neus). Als het zo doorgaat hebben we tegen het einde van de week 1000km wind van voor gehad. Maar desondanks gaat alles perfect. Iedereen krijgt zo stilaan wel last van wat kwaaltjes : pijnlijke achillespezen / een zeer gat / een heel zeer gat / boebels op zijn gat / een pijnlijke knie / teveel gedronken / te weinig gedronken....
Als de kwaaltjes niet erger worden gaan we er wel geraken. Morgen volgt de koninginnerit : 169 km, met een totale stijging van meer dan 2.000 meter. Daarna kan het alleen maar beteren.
Wat de hotels betreft mogen we tot hiertoe niet klagen : perfect in orde, lekker eten en elke dag een lekker fleske(s) wijn.
We kunnen nu officieel zeggen dat we vandaag het halfwegpunt gepasseerd zijn. We hebben dat dan ook gevierd met zoute chips en cola uit de plaatselijke supermarkt (iets feestelijker was er niet en we moesten nog 45 km fietsen).
Omdat we nu halfweg zijn willen we ook lekker ouderwets de groeten doen : aan onze vrouwen en kinderen, aan onze families en vrienden en aan alle collega's van Ravago, Miko, Universiteit Gent, Belastingen Turnhout, Politie Antwerpen en Dexia Bank. Onze gepensioneerden doen ook de groeten aan de Pensioenkas : zij vinden het nog altijd fijn om gepensioneerd te zijn !
Blijf ook vooral veel reacties posten : wij vinden dat leuk !
Wat als..... weerberichten ook in Frankrijk niet helemaal kloppen ? Dan wordt het dertig graden tussen Vertus en Auxerre en zijn er bedevaarders die het wreed warm krijgen.
Gisteren zijn er een paar vergeten zonnecrème te smeren en daardoor zitten er een paar rooie tussen vandaag. Voor de rest is iedereen fris opgestaan en zit er zeker nog niemand op zijn tandvlees.
De rit van vandaag ging door een zeer gevarieerd landschap van relatief vlak tot stevig klimmend op het einde. Nochtans zat de vaart er al van bij het begin goed in en als we stopten om te eten waren we de 90 km al gepasseerd. Op de afgesproken plek stond de tafel gedekt en er was voor voldoende schaduw gezorgd door onze vier fantastische volgers. De pasta die geserveerd werd smaakte heerlijk : we zullen Karin daar nog persoonlijk voor bedanken als we terug zijn.
Wat tot dan een licht glooiende rit was, werd na het eten toch iets pittiger. Ook al omdat sommigen weer net iets teveel gegeten hadden. Denk vooral niet dat wij gaan afvallen.....
Komen we bij het hotel aan en wat zien we : een zwembad. Ook dat moet geprobeerd worden. Misschien hebben we hier nog het hardst van allemaal afgezien want het was niet echt warm
De foto's komen zoals gewoonlijk van onze huisfotograaf Kris die dat er nog even bijdoet tijdens het fietsen.
O ja, bijna vergeten : vandaag deden we 148 km en dat brengt ons totaal op 488 km. Nog een dikke 750 en we zijn er.
Gruuwten uit la douce France !!! en morgen doen wij weer gewoon verder !
In het bijzonder charmante hotelletje in Haybes heeft iedereen vorige nacht geweldig geslapen. Na het ontbijt en de beloofde fotosessie voor de plaatselijke krant ging het dan bij een ochtendzonnetje en een temperatuur van een graad of 10 richting Vertus in de Champagnestreek.
Dat we niet meer in België zijn en dat het dus nergens meer echt plat is, wordt nu wel stilaan duidelijk. Na een kilometer of 20 volgt de eerste uitdaging van de dag : een beklimming van 7 km. Samen naar boven, zoals het hoort op een fatsoenlijke bedevaart ! Daarna wordt het een landschap zoals we het de komende dagen nog dikwijls gaan zien. Kaarsrechte wegen, bergop en bergaf, kilometers aan een stuk.
Gelukkig is het weer helemaal anders dan tijdens onze eerste rit. Lekker zonnetje en op het einde van de dag 25 graden. Het landschap in de Champagnestreek ziet er zowaar zomers uit.
Van materiaalpech bleven we vandaag grotendeels gespaard in tegenstelling tot de drie lekke banden en het kapotte achterwiel van gisteren.
Nog een kort medisch bulletin : het valt nu al op dikwijls de achterwerken van het zadel gelicht worden tijdens de rit. Er circuleren ook verschillende merknamen van verzorgende zalfjes. Maar voorlopig zijn er nog geen echte 'doorligwonden', dus we kunnen morgen zeker fris aan de derde rit beginnen.
In de Hostellerie de la Reine Blanche wordt ondertussen het eten bereid en zullen wij straks weer als hongerige leeuwen aan tafel gaan. Het zou wel eens kunnen dat daarna alles wordt doorgespoeld met een glaasje (flesje ?) champagne.
Ondertussen hebben we dus 340 km afgelegd, dus nog ongeveer 900 km en we komen aan in Lourdes......
Hotel Le Chartreuse in Cahors : plaats van de afspraak op woensdagavond. Er zaten er een paar op hete kolen want er was familie onderweg. Onder hen de aanleiding voor deze trip : Ferre Vosters. Diegenen die weten hoe het gegaan is herinneren zich nog dat grootvader Vic beloofd had om naar Lourdes te rijden als hij grootvader werd. We zijn er dus aan bezig, sterker nog : we zijn er bijna !
