Raoul fietst naar Santiago

Omdat het 's morgens maar 10 graden is ben ik goed ingepakt, maar toch smeer ik zonnecrème want gisteren had ik dat bewust niet gedaan en dat was 's avonds te zien.

Het fietsen ging goed ook al kreeg ik snel hellingen voor de wielen geschoteld.

Tot bij km 17 na een weg met gravel en een stijgingspercentage van 12%, toen heb ik niet geforceerd en de laatste meters te voet naar boven gegaan.

Toen ik terug wou fietsen merkte ik een platte band vooraan. Toch zo'n 45 minuten ermee bezig geweest, het afhalen ging moeilijk het er terug opleggen wat gemakkelijker.

Daarna ging het fietsen vlot. De GPS had ook geen kuren meer, maar er was meestal maar één weg die moest gevolgd worden.

Onderweg iets gezien wat in België niet meer bestaat, een telefooncel met telefoon erin, ik heb niet getest of die werkt.

In Auloron liepen verschillende pelgrims te voet rond, van die in de kerk ben ik zeker van zijn bestemming. Maar geen stempel kunnen krijgen.

En dan de Pyreneeën. Die zien geeft toch een speciaal euforisch gevoel. Daarvoor heb ik al die 10 dagen gefietst (ja, vorige keer met de auto waren we hier op 2 dagen). Wat gevoel zal ik in Compostela dan hebben ?

Op mijn overzicht stond dat ik in Accous zou overnachten en de GPS gaf ook aan dat de aankomst bereikt was. Maar helaas mijn Chambre d'hotel lag niet hier maar in Cette-Eygun en dat is nog zo'n 10 km fietsen, de eerste 7 langs de hoofdweg maar dan naar het dorp zelf dat ligt hoog in de bergen, dat is nog 150 hoogtemeters op 3 km, daarvan heb ik er ook de meeste te voet gedaan.

Toen ik dan het dorp binnenreed was daar een mevrouw aan de afval containers bezig en ik wou haar de weg vragen, nog voor ik iets kon zeggen begroete ze me met "mr. Blommaert vous êtes welkom, mais je pensait que vous êtes par moto-bike" want zei ze nog normaal halen we pelgrims beneden op.