Omdat het hotel geen ontbijt serveert heb ik ontbijt op de kamer geregeld. Dan kon ik een half uurtje langer slapen.
Maar de kou was nog erger, slechts 4 graden en mistig. Niet echt prettig als je geen winter fietskledij hebt. Dus na 90 minuten een stop gemaakt voor een koffie. Ik kon de mist aan de draad zien hangen.
Ook hier een mooie brug.
En eindelijk komt Santiago dichterbij. Ik had graag een bord met 100 km gefotografeerd maar dit was het eerste, onder de 100 km.
Tijd voor een broodje, op het hoogste punt van deze dag na 36 km de Ventas de Naron met 720 meter. Blijkbaar bij vele pelgrims een stop, ook een stempel wordt hier gegeven. Mijn laatste.
Voor de middag veel pelgrims gezien, na de middag geen enkele meer blijkbaar volgen zij een andere route.
Blijven genieten van het landschap, ook al zijn de bergen minder hoog.
Eindelijk Santiago. Maar de route stuurt me over onbefietsbare wegen en dat met nog 1,5 km te gaan. Ik heb vlot de kathedraal gevonden, maar het hotel vinden duurde nog een uurtje.
Het was een lange dag niet zozeer door de 125 km maar wel door de meer dan 2000 hoogtemeters.
Maar .... opdracht volbracht, moe maar tevreden en nog niet goed beseffend dat het doel succesvol bereikt is. Daarvoor ben ik te moe, dat zal morgen wel kunnen.
Helaas had het restaurant dat het hotel had aangeraden geen cava om mijn succes te vieren.
De foto's - ontbijt op de kamer, zelf geregelde luxe - mist bij 4 graden - met de druppels aan de draden - het blijft een mooie streek - Ventas de Naro een bij pelgrims geliefde stop - afscheid van deze mooie streek - eindelijk Santiago - maar de wegen zijn niet echt befietsbaar - en dan de foto voor de kathedraal
Na een goede nachtrust mogelijk tgv de vermoeiende rit van gisteren ben ik deze morgen iets later vertrokken, het was dan ook niet meer zo koud.
Na 37 km toch maar ergens binnen een broodje gaan eten.want buiten is het nog maar 15 graden.
En ook nu weer heel mooie berglandschappen.
Vandaag weeral veel pelgrims gezien, ik heb niet geteld, maar zeker meer dan 50 als het niet dichter of over de 100 pelgrims zijn, want zoals op de foto zie ik er soms 7 tot 10 tegelijk. De meeste alleen of met twee. Jong en oud, man en vrouw, zelfs enkele met een hond. De meeste doen ongeveer 25 km per dag.
Alto de Cebreiro 1300 meter hoog, mijn eerste en langste klim van de dag zit er op.
Alto de San Roque maar 1250 meter maar beroemd van zijn standbeeld dus daar moest ik ook mee op de foto
Ook op weg, maar geen pelgrims, koeien op weg naar lekker berggras ?
Alto de Poio met 1335 meter het hoogste punt van vandaag, tussen de verschillende Alto's ging de weg wel een goede 200 meter naar beneden, dus was er telkens een klimmetje te doen. Dit was ook de allerlaatste hoge berg van mijn trip. Dus heb ik mezelf getrakteerd op een welverdiend ijsje.
In het naar beneden rijden met wat weemoed afscheid genomen van die mooie omgeving en die hoge bergen.
De afdaling ging zalig, heel gaaf wegdek, niet te steil (maximaal 7%) een leuke bijtrap afdaling. Dikwijls 40 km/u gereden en af en toe zelfs 50, maar niet te zot gedaan.
De foto's
- nog steeds genieten van het mooie landschap
- vele pelgrims onderweg
- bovenop de San Roque maar 1250 meter bij zijn beroemd standbeeld
- geen pelgrims, koeien op weg naar lekker berggras
- na de laatste bergbeklimming een ijsje als beloning
Om 8:00 als eerste naar het ontbijt, de juffrouw moest alles nog klaarzetten dus maar wat geduld. Maar dan wel een stevig ontbijt gekregen, zal nodig zijn want het beloofd een moeilijke rit te worden.
In het plaatsje Hopital de Orbigo "fiets" ik over een mooie brug, is meermaals verlengd omdat de stroom eronder veranderde, daar eet ik een broodje op het dorpsplein het is ondertussen al 11 graden.
Iets daarna begint mijn fiets te grommen bij elke trap, hij heeft ook nog niks onderhoud gekregen.
Km 94 : Cruz de Ferro, het hoogste punt vandaag met 1500 meter. Hier boven is het maar 11 graden, dat beloofd voor de afdaling. En die staat als moeilijk in het boekje, met stukken van 14% en putten in het wegdek. Maar het kan erger. Net als ik aan de afdaling start begint het zacht te regenen. Gelukkig bleef het zacht en was het na dik 10 minuten gedaan.
En het kan nog erger, na enkele kilometers afdaling worden we door het dorpje El Acebo gestuurd met een wegdek waarop met mijn dunne tubes niet veilig te fietsen valt. Dus maar een kilometertje stappen.
Maar onderweg wel een mooi landschap.
De foto's - de brug in Hopital de Orbigo - maar niet te fietsen - mooi landschap met de bergen die me nog te wachten staan - de Cruz de Ferro - met mezelf op de voorgrond - El Acebo met een mooi wegdek, maar niet voor mijn bandjes - nog meer mooi landschap
Vandaag staat een korte vlakke rit op mijn agenda.
Omdat de weersverwachting tot 11:00 regen geven en vanaf dan droog heb ik laat ontbeten en kan om 10:00 vertrekken het is dan al gestopt met regenen, de straten zijn wel nog nat en er staat veel wind.
In het hotel was een bike-friendly do-it-your-self service centre, daar mijn banden opgepompt dat was nog niet gebeurd na die platte banden.
De wind komt van opzij en het is moeilijk balanceren daardoor.
De snelheid ligt laag daardoor, licht bergaf maar 17 km/u.
Soms heb ik wind tegen, dan wordt het nog moeilijker.
's Middags een lekkere sandwich gegeten, wel leuk gepresenteerd met dat ei.
Na de lunch een platte voorband, deze keer lukte het in 20 minuten om die te vervangen.
Op10 km van Leon fietste ik Paul en zijn vrouw Saskia voorbij, ik had hen op de Col de Somport ook al gesproken en Paul had me de dag daarna geholpen met mijn platte band. Kort ervaring uitgewisseld en de hoop uitgesproken om droog in Leon te geraken. Het wolkendek werd heel donker.
En ja hoor nog geen 3 km verder begon het te regenen, eerst zacht, maar op 5 km van Leon heel hevig,dus maar een half uurtje onder een brug gaan schuilen.
Het bleef echter regenen en dus (nogmaals) het verstand op nul gezet, mijn lichten aan gestoken en in de regen verder gefietst.
Bij het binnenrijden van Leon stopte het met regenen, gelukkig was ik hier gisteren al geweest en kende de weg.
In de binnenstad ging ik te voet, want die mooie straat tegels worden glad door de regen, de lijnbus zag ik bij de halte een halve meter doorschuiven.
Meestal schrijf ik dit verslag bij tijdens het avondeten, maar nu lig ik in de jacuzzi op mijn eigen badkamer.
Straks ga ik Leon nog even in en doe het toeristisch treintje.
De foto's
- ook bij ons een zeldzaamheid een herder met zijn schapen
- nog 7 km te doen toen de hemelsluizen open gingen
- in Leon schoof zelfs de lijnbus op de gladde stenen
- toen het gestopt was met regenen de luie toerist uit gehangen
Om 7:30 naar beneden gegaan voor het ontbijt, maar alles was nog donker en op slot.
Dan maar naar het Pelgrimhotel gegaan om te zien of ik een stempel kon krijgen, maar geen geluk daar.
Om 8:15 was er wel ontbijt, maar geen buffet en geen ei of vlees, dus leek het meer op een Frans ontbijt.
Uiteindelijk pas om 9:10 op de fiets. En het was ook toen nog koud. Na enkele kilometers mijn laatste teenwarmers gebruikt. Dus op mijn vrije dag hoop ik er te kunnen kopen, want de volgende voormiddagen beloven nog kouder te worden.
Zoals gemeld had ik deze morgen minder dan 500 km naar Compostela te doen.
Vandaag twee provincie grenzen over gefietst die met Palentia en die met Leon.
In de voormiddag veel pelgrims te voet gezien. Je kon als het ware van de ene naar de andere fietsen, regelmatig zag ik er tien in een beeld.
Maar in de namiddag zag ik er bijna geen meer.
Het Canal de Castilla is een specialeke bovenaan zie je de pelgrims voorbij wandelen.
In xxx vond ik geen sandwich dus maar een Spar binnengestapt een Frans brood, een pakje salami en chocomelk gekocht als middagmaal, was misschien wel goedkoper.
De laatste 20 km had ook de GPS vandaag zijn aandachtstrekkers moment , maar vandaag was hij eerlijker dan gisteren en gaf hij aan dat hij de afstand tot de bestemming niet wist.
Morgen heb ik mijn 2-de rustdag. Weer heb ik geluk want de weersvooruitzichten zijn niet goed.
