Omdat het hotel geen ontbijt serveert heb ik ontbijt op de kamer geregeld. Dan kon ik een half uurtje langer slapen.
Maar de kou was nog erger, slechts 4 graden en mistig. Niet echt prettig als je geen winter fietskledij hebt. Dus na 90 minuten een stop gemaakt voor een koffie. Ik kon de mist aan de draad zien hangen.
Ook hier een mooie brug.
En eindelijk komt Santiago dichterbij. Ik had graag een bord met 100 km gefotografeerd maar dit was het eerste, onder de 100 km.
Tijd voor een broodje, op het hoogste punt van deze dag na 36 km de Ventas de Naron met 720 meter. Blijkbaar bij vele pelgrims een stop, ook een stempel wordt hier gegeven. Mijn laatste.
Voor de middag veel pelgrims gezien, na de middag geen enkele meer blijkbaar volgen zij een andere route.
Blijven genieten van het landschap, ook al zijn de bergen minder hoog.
Eindelijk Santiago. Maar de route stuurt me over onbefietsbare wegen en dat met nog 1,5 km te gaan. Ik heb vlot de kathedraal gevonden, maar het hotel vinden duurde nog een uurtje.
Het was een lange dag niet zozeer door de 125 km maar wel door de meer dan 2000 hoogtemeters.
Maar .... opdracht volbracht, moe maar tevreden en nog niet goed beseffend dat het doel succesvol bereikt is. Daarvoor ben ik te moe, dat zal morgen wel kunnen.
Helaas had het restaurant dat het hotel had aangeraden geen cava om mijn succes te vieren.
De foto's - ontbijt op de kamer, zelf geregelde luxe - mist bij 4 graden - met de druppels aan de draden - het blijft een mooie streek - Ventas de Naro een bij pelgrims geliefde stop - afscheid van deze mooie streek - eindelijk Santiago - maar de wegen zijn niet echt befietsbaar - en dan de foto voor de kathedraal
Na een goede nachtrust mogelijk tgv de vermoeiende rit van gisteren ben ik deze morgen iets later vertrokken, het was dan ook niet meer zo koud.
Na 37 km toch maar ergens binnen een broodje gaan eten.want buiten is het nog maar 15 graden.
En ook nu weer heel mooie berglandschappen.
Vandaag weeral veel pelgrims gezien, ik heb niet geteld, maar zeker meer dan 50 als het niet dichter of over de 100 pelgrims zijn, want zoals op de foto zie ik er soms 7 tot 10 tegelijk. De meeste alleen of met twee. Jong en oud, man en vrouw, zelfs enkele met een hond. De meeste doen ongeveer 25 km per dag.
Alto de Cebreiro 1300 meter hoog, mijn eerste en langste klim van de dag zit er op.
Alto de San Roque maar 1250 meter maar beroemd van zijn standbeeld dus daar moest ik ook mee op de foto
Ook op weg, maar geen pelgrims, koeien op weg naar lekker berggras ?
Alto de Poio met 1335 meter het hoogste punt van vandaag, tussen de verschillende Alto's ging de weg wel een goede 200 meter naar beneden, dus was er telkens een klimmetje te doen. Dit was ook de allerlaatste hoge berg van mijn trip. Dus heb ik mezelf getrakteerd op een welverdiend ijsje.
In het naar beneden rijden met wat weemoed afscheid genomen van die mooie omgeving en die hoge bergen.
De afdaling ging zalig, heel gaaf wegdek, niet te steil (maximaal 7%) een leuke bijtrap afdaling. Dikwijls 40 km/u gereden en af en toe zelfs 50, maar niet te zot gedaan.
De foto's
- nog steeds genieten van het mooie landschap
- vele pelgrims onderweg
- bovenop de San Roque maar 1250 meter bij zijn beroemd standbeeld
- geen pelgrims, koeien op weg naar lekker berggras
- na de laatste bergbeklimming een ijsje als beloning
Om 8:00 als eerste naar het ontbijt, de juffrouw moest alles nog klaarzetten dus maar wat geduld. Maar dan wel een stevig ontbijt gekregen, zal nodig zijn want het beloofd een moeilijke rit te worden.
Om 9:00 de fiets op, maar het is bibberen bij 8 graden. Het eerste café waar ik me kan opwarmen aan een koffie is na 23 km
In het plaatsje Hopital de Orbigo "fiets" ik over een mooie brug, is meermaals verlengd omdat de stroom eronder veranderde, daar eet ik een broodje op het dorpsplein het is ondertussen al 11 graden.
Iets daarna begint mijn fiets te grommen bij elke trap, hij heeft ook nog niks onderhoud gekregen.
Km 94 : Cruz de Ferro, het hoogste punt vandaag met 1500 meter. Hier boven is het maar 11 graden, dat beloofd voor de afdaling. En die staat als moeilijk in het boekje, met stukken van 14% en putten in het wegdek. Maar het kan erger. Net als ik aan de afdaling start begint het zacht te regenen. Gelukkig bleef het zacht en was het na dik 10 minuten gedaan.
En het kan nog erger, na enkele kilometers afdaling worden we door het dorpje El Acebo gestuurd met een wegdek waarop met mijn dunne tubes niet veilig te fietsen valt. Dus maar een kilometertje stappen.
Maar onderweg wel een mooi landschap.
De foto's - de brug in Hopital de Orbigo - maar niet te fietsen - mooi landschap met de bergen die me nog te wachten staan - de Cruz de Ferro - met mezelf op de voorgrond - El Acebo met een mooi wegdek, maar niet voor mijn bandjes - nog meer mooi landschap
