"Ja, hij is zooooo geweldig! Echt, hij stuurt me elke avond een smsje en zo! De schat!" "Uhuh." "Nee echt waar, nu heb ik de ware gevonden! Ik voel het gewoon!" Ja hoor, misschien zou ik je geloven als je dat de voorbije 3 maanden al geen 5 keer had gezegd. "Ik ben blij voor je. Maar loop je deze keer niet te hard van stapel?" "Oh maar ik weet gewoon dat hij het is!" Zucht. Verliefde vriendinnen, niets tegen in te brengen. Ik glimlach toegeeflijk, en maak een mentale nota dat ik niet nog eens de foute naam mag gebruiken tijdens een gesprek. (Altijd genante situaties hoor "Hoe is het nu met Koen?" "Dat is al lang uit hoor, ik ben nu al 2 dagen samen met Peter." "Oh ja...", misschien kan ik maar beter standaardzinnen gebruiken als 'hoe is het nu met je vriendje?' en 'wat voor vakantiewerk doet'ie?'.) "Hoe lang ben jij nou ook al weer samen met T.?" 3 jaar. Toch als je dat stukje meetelt waar niemand iets van weet en waarin ik eigenlijk officieel nog een heel klein beetje met m'n ex samenwas uit angst dat'ie mij (of anders wel T.) levend zou villen als ik het uitmaakte. "Een goeie 2 jaar toch al." Ik zeg het bijna verontschuldigend. Zo'n dingen zeg je nu eenmaal niet tegen iemand die om de 2 weken verdrinkt in de volgesnotterde tissues. "Wauw, ik snap echt niet hoe je dat volhoudt hoor. Nee echt, als het nieuwe er af is is je relatie eigenlijk toch wel ten dode opgeschreven." "Vind je?" "Ja tuurlijk! Ik bedoel, dan begint 'ie z'n sokken overal te laten slingeren en zo. En soms schéért 'ie zich niet eens meer voor 'ie naar je toe komt!" Als je het haar zo hoort zeggen zou je zowaar gaan geloven dat een verloren sok en een paar stoppels de climax van een horrorfilm zouden kunnen zijn. "Dat is nou toch niet zo..." "Nee echt hoor, het is net alsof je na die eerste weken geen moeite meer voor elkaar doet!" Moeite voor elkaar doen. Sorry, ik weet wel dat liefde een werkwoord is, maar ik weiger te geloven dat het zogenaamde werken in het woord inhoudt dat je elke keer je hem ziet perfect onthaard moet zijn. Ok, na een paar weken of misschien zelfs maanden maak je jezelf er inderdaad al lang niet druk meer over dat je je eigenlijk eergisteren had moeten ontharen zodat het vandaag makkelijker zou gaan, of dat het vandaag dinsdag is en je nog altijd hetzelfde dekbed op hebt liggen als toen 'ie vorige week donderdag langskwam, of natuurlijk nog erger, dat je de deur voor hem hebt geopend zonder make up op! Oh de gruwel! Nee, misschien komt het voor sommigen over als de definitie van je m'en fouïsme, maar daar maak ik me inderdaad al een hele poos niet druk meer om. En geloof me, T. ook niet. In tegendeel zelfs, ik was blij als de 'als T. komt moet ik helemaal tip top in orde zijn hoor' periode eindelijk achter de rug was. Want geef nou zelf toe, het hele martelgebeuren van trekken, plukken, scheren (aka in jezelf snijden, je wéét het echt al helemaal) en smeren dat gemiddeld zo'n anderhalf uur voor de komst van je liefste begint zorgt er voor dat je er zowaar tegenop ziet dàt hij überhaupt komt. En dat kàn toch niet de bedoeling zijn? Nee, ik ben altijd blij dat die fase snel gedaan is. Noem me smerig, maar persoonlijk vind ik niets leuker dan een T-shirt die hij al een dag of 3 aanheeft (die ruikt zo heerlijk naar hèm, en niet meer naar de een of andere frisse bloemenveldjes wasverzachter), een paar stoppels op z'n kin (wat eigenlijk zoveel wilt zeggen als dat ik ook niet meer elke keer hysterisch naar de badkamer moet rennen voor die 2 haartjes op m'n kuit) en een paar slingerende sokken in z'n kamer (gezellig, toch?). Dat is gewoon het punt dat je elkaar aanvaart, ook mét de kleine onvolmaaktheden. Liefde staat en valt toch niet met een al dan niet geschoren kin of oksel? Toch? Nee, het summum van liefde is niet 's morgens voor dag en dauw (en vooral een uur voordat hij wakker wordt) uit je bed sluipen om te plukken, trekken, scheren en smeren zodat hij je toch maar niet harig en onopgemaakt ziet liggen kwijlen op je kussen. Volgens mij is liefde eerder naast elkaar kunnen wakker worden, per ongeluk je hoofd tegen hetzijne bonken, hem iets horen mompelen en een walm van z'n ochtengeur in je gezicht krijgen, om vervolgens dan lief te fluisteren dat je van hem houdt. Mét je dodevogeltjesadem. En het nog memen ook. Een beetje zoals een worden met jezelf, maar dan een worden met twee. En zowel jezelf als de ander kunnen aanvaarden precies zoals hij/zij is. Dat is echte liefde. "Dames, gaan jullie dat veld nog gebruiken?" "Wat? Oh ja natuurlijk. Waarom?" "Nou, jullie stonden hier al een kwartier te praten en anders konden de kinderen hier ook spelen." "Oh, ja, sorry, uhm...ja. Het zal niet lang meer duren mevrouw." Zomerstage voor de kleintjes. Een beetje opgelaten lopen we elk terug naar onze eigen kant van het veld, om ons wekelijks uurtje (kwartiertje?) tennis verder te zetten. En toch zijn we na afloop nog steeds doodop...
"Schat?" "Hmm?" "Ik heb eens nagedacht." "Zo?" "Ik wil een blog." "...Ok." "Nou, op die manier hoef ik jou en J. en B. en de rest niet steeds lastig te vallen als ik weer eens iets kwijt wil over ...wel, haar." "Goed hoor schat." "En ook gewoon als ik m'n ei kwijt wil en zo." "Prima." "..." "Wat?" "Dus je vindt het niet erg?" "...Nee?" "Echt niet?" "Tuurlijk niet, waarom zou ik het erg vinden?" Omdat het de helft van de tijd zal gaan over hoe vervelend ik het wel niet vind dat je met hààr omgaat natuurlijk. "Nou gewoon, misschien vond je het wel fijn dat ik al m'n frustraties op jou uitwerkte of zo." "Nee, amuseer jij je nou maar gewoon met die blog."
*** 10 minuten later ***
"Schaaaaat..." "Hmm?" "Ik doe het niet hoor, een blog maken." "...? Waarom niet?" Omdat ik altijd helemaal paranoia wordt als ik moet aanvinken dat ik alles gelezen heb over het privacybeleid en ermee akkoord ga. Ik ben echt helemaal als de dood dat m'n ongewenste post-vakje plots helemaal volzit met "Wilt u ook een p****vergroting?" en "Hendrikketikje215 heeft je toegevoegd als vriend, bekijk hier het profiel van Hendrikketikje215." (en natuurlijk is die Hendrikketikje215 dan zo'n engerd van 50+ met foto's van z'n...nou ja). "Wel, ik bedacht net dat mijn leven helemaal niet interessant genoeg is voor een blog." Een tikje melodramatisch, but it gets the job done. "Schaa~aat..." "Hmmm?" "50% van die mensen vult z'n blog met tekstjes over hoe ze net hun teennagels gelakt hebben, inclusief foto's." Bye bye argument... "Hmm...Misschien heb je gelijk." "Altijd toch." "Meestal" "..." "..." "Schaaaat?" "Hmmja?" "Je vindt het eeeecht niet erg?" *** ***
