Hey 

Daar ben ik weer. Gisteren heb ik mijn eerste bericht gepost. Voor degene die het nog niet gelezen hebben lees die dan eerst even. Voor degene die het wel al gelezen hebben: gisteren ging echt goed. Tot in hoeverre het dan goed kon gaan. 

Ik heb de duivel in de ogen kunnen kijken ondanks dat hij meteen zijn ogen afwendde. Die schurk en zijn vrouw hadden het lef om zich te verontschuldigen. Wat een stelletje ellendelingen. Laetitia heeft het ook echt goed gedaan. Wat ben ik toch trots op ons. We hebben beide ons zegje kunnen doen tegen de ellendelingen en daarnaast heb ik alles tegen de rechter gezegd wat ik kwijt wou. Het Hof heeft besloten dat het een goed idee zou zijn om met de juryleden, de advocaten, de getuigen en de verdachten op excursie te gaan naar de kelder van de duivel. Ik laat jullie nog wel een weten hoe het is gegaan. Na de excursie hoop ik dit hoofdstuk voor eeuwig en altijd achter me te kunnen laten. 

Ik heb nog zo veel dat ik zou willen doen als ik dit achter me heb gelaten. Ik wil trouwen en kinderen krijgen. Hopelijk leest mijn vriend dit niet want we hebben het er nog niet uitgebreid over gehad (oops). Ik wil een band hebben met mijn kinderen. Een band zoals ik had met mijn Bonne Maman had, een band die ik nooit met mijn eigen moeder heb gehad. Ik wil het levende bewijs zijn van iemand die haar verleden achter zich kan laten en haar kan focussen op de toekomst. Misschien kan ik daar ook over bloggen. Voor de deur die ik achter me zal sluiten zullen er honderden misschien wel duizenden voor me open gaan. Daar ben ik zeker van!

Ik spreek jullie gauw weer!

Xxx Sabine