Ik ben Rachella en ik ben 18 jaar oud. Voor ik over mijn studentenleven ga vertellen, zal ik me even voorstellen. Als ik over mezelf moet vertellen zal ik beginnen bij het begin. Ik ben geboren op 19 april 1999, net voor de eeuw wissel. Ik heb lang bruin haar en groene ogen. Ik woon niet meer thuis, want ik zit nu op kot in de grote stad Boston. Ik studeer kunst aan de Universiteit en heb heel erg veel zin in dit jaar. Vandaag is de eerste keer dat ik les had en ik heb heel erg goed kunnen opletten tot mijn grote verbazing. Het is mijn eerste jaar op de Universiteit en ik weet niet goed wat ik ervan moest verwachten, maar het is best een toffe dag. Ik hoop dat ik snel nieuwe mensen leer kennen, maar ik heb vriendinnen die ik ken van de middelbare school die dezelfde richting doen als ik.
Het jaar ziet er leuk uit maar wel vermoeiend. Ik heb mijn lessenpakket al eens bekeken en het vak kunstgeschiedenis lijkt me het tofste vak. Vandaag heb ik enkel de heel theoretische vakken gehad, wat ik minder fijn vond. Tijdens de lessen van vandaag heb ik een antwoord kunnen geven op de vraag van de professor en dat vond ik heel erg motiverend. Achteraan zat een jongen die naar mij is blijven staren. Hij zag er best vriendelijk uit, maar na een tijdje werd het wel wat griezelig. Na de les ben ik met een aantal vrienden gaan eten in een super gezellig restaurantje en heb ik me enorm geamuseerd.
Dat was het voor dit eerste bericht op deze blog. Ik hoop dat het wat leuk was om het te lezen en dat je de volgende berichten ook zal lezen. Als er iets is dat je aan me zou willen vragen kan je dat altijd via dit kanaal doen.
Vandaag is het de aller laatste dag van mijn universitaire loopbaan. Ik weet dat ik de blog een beetje heb verwaarloosd. Ik heb in de afgelopen jaren heel wat heb meegemaakt. Eerst en vooral moeten jullie weten dat ik ondertussen al bijna 3 jaar een vriendje heb. Hij heet Tom en is echt de vriendelijkste jongen die ik ken. We zijn super gelukkig samen en ik heb hem iets heel erg belangrijk te vragen. Één van de eerste dates die we hebben gehad heeft hij mij enorm verbaasd. We gingen naar een meer en zijn naar het eilandje in het midden gevaren, het deed me denken aan mijn moeder. Ze is jammer genoeg niet meer in leven en ik mis haar heel erg.
De proclamatie begint om 14u deze middag en ik kijk er echt naar uit om eindelijk beloond te worden voor mijn harde werk van de afgelopen 3 jaar. Ik ga samen met Tom, meneer Proctor en mevrouw Blake naar de universiteit. Meneer Proctor en mevrouw Blake zijn de buren van Tom en ik ben erg graag bij hen. Ze zijn het vriendelijkste koppel dat ik ken. Mijn vader komt ook naar Boston vandaag. Het kleed dat ik ga dragen is nog van mijn moeder geweest en ik vind het prachtig, ik hoop dat mijn vader het mooi vindt.
Omdat Tom en ik al zo lang samen zijn, ga ik hem na de proclamatie een super belangrijke en spannende vraag stellen. Ik heb heel wat meegemaakt ondertussen en ik vind dat ik klaar ben om de stap te zetten. Ik wil hem namelijk ten huwelijk vragen en ik hoop dat hij ja zegt. Na wat er 2 jaar geleden is gebeurd heb ik het gevoel dat hij echt voor me zorgt. Hij is een heel erg attente jongen en hij zorgt ervoor dat ik me veilig voel. Het is nu half twee in de namiddag en Tom kan elk moment aankomen. Al een geluk dat hij mijn blog niet leest want anders zou hij dit al kunnen zien.
Wens me succes allemaal.
X Rachella P.S: De eerste tot is een foto van één van de afspraakjes met Tom. De tweede foto is een sfeerbeeldje dat ik nog heb gevonden van vorig jaar toen mijn vriendin afstudeerde.
Het is de tweede keer dat ik iets op mijn blog plaats en het spijt me dat jullie zo lang hebben moeten wachten. Het is de laatste dag van de kerstvakantie vandaag en ik heb enorm veel moeten doen voor de tentamens van volgende week. Het was in het begin wat zoeken naar de juiste studieplaats. Ik heb geprobeerd om aan de keukentafel te leren maar dat ging niet zo goed, daarom ben ik naar mijn bureau verhuisd. Na ongeveer een half uur was ik meer naar buiten aan het kijken dan naar mijn papieren, daarom heb ik mijn spullen genomen en de stad in getrokken. Al hollend kwam ik de bibliotheek binnen want heel veel tijd had ik niet. Gelukkig hield iemand de deur voor me open.
Uren heb ik samen met heel wat andere studenten gewerkt aan de paper die morgen af moet zijn. Naast het werken aan de paper heb ik ook nog geleerd voor een examen dat ik overmorgen moet maken. Ik heb heel erg hard door gewerkt en het is me gelukt om de paper af te krijgen in de bibliotheek. Eindelijk was ik klaar en kon ik naar huis. Er was nog een andere student die aan de lage tafel zat. Onderweg naar huis had ik het gevoel dat iemand me volgden en ik liep wat sneller. Ik voelde een hand op mijn arm en ik verstijfde. Ik gilde maar de man liet mij niet los. Ik probeerde weg te komen, maar hij was te sterk. Hij greep me vast en begon mijn kleren uit te doen. Alles deed pijn en ik deed mijn ogen dicht. Wat er daarna gebeurde zal je waarschijnlijk wel kunnen raden. Na wat een eeuwigheid leek ben ik naar huis gerend en onder de douche gekropen.
Het spijt me als je dit niet wilde lezen. Als je zelf ook zo iets hebt meegemaakt wil ik je zeggen dat je er het beste met iemand over kan praten en dat je best ook naar de politie gaat.
