Vandaag waren de weergoden ons niet goed gezind. De hemelsluizen stonden wagewijd open. Mémé zat in de zetel in het gezamenlijk lokaal/salon van de verdieping. Toegekomen had ik me toch even verschoten, ja op 1 week tijd is mémé er op achteruit gegaan. Haar 2 voeten waren ingebonden met windels tegen gezwollen voeten, de zalf en windels moeten er een week aanblijven. Ze zag er echt niet goed uit en heeft verschillende keren aan Greta gevraagd of wij ze niet mee konden nemen naar huis, rustig hebben we haar gezegd dat het buiten te koud is en dat ze hier toch op uur en tijd haar eten en verzorging krijgt. Greta had weer lekkere scampis meegebracht dat ze met smaak heeft opgegeten, desondanks wou ze niet met ons naar de cafetaria en bleef ze herhaaldelijk vragen, tot zelfs al smekend om naar huis te gaan. Ze kloeg dat ze nooit een bekend gezicht op bezoek krijgt , zelfs herinnerde zich niet meer dat de dinsdag ze samen met Greta naar het UZ Jette geweest was. We hadden het moeilijk om haar zo te zien ,de tranen stonden in onze ogen,wij hopen dat ze zich herpakt en dat ze rust en nog mag genieten van enkele leuke momenten. Wij bidden voor OL Vrouw van Halle dat zij mémé mag beschermen.
Leo is in de loop van deze week langs geweest en meldde dat mémé veel last had van buikloop, een gevolg van de antibiotica ? Anders heeft hij niets laten weten. Hoe, wat, wanneer ze nu aan het appartement gaan beginnen het is weer raden. Te hopen dat het niet op het laatste moment zal moeten gebeuren want iedereen heeft zijn planning zoals werk en andere verplichtingen.
Greta is mémé gaan halen om naar het UZ Jette op maagonderzoek te gaan. Alles evolueert prima ,maar mémé moet nog verder antibiotica nemen. Aangekomen in het rusthuis vroeg ze waar haar eten bleef ..... ze had nog geen eten gehad. In maart moet mémé terug op onderzoek.
Voor de rest zien we uit naar de lente om buiten te gaan wandelen en wie weet al een uitstapje te plannen.
