Mémé is nu sedert eind november afwisselend in het ziekenhuis en het rusthuis. Ondertussen werd het appartement leeg gemaakt, administratieve stappen werden ondernomen ; maar is nu alles in orde ? Ik weet het niet... het is weerom het raden naar. Veel vragen blijven onbeantwoord zoals hoe is de status van mémé haar financiële toestand, haar gezondheid ? Kan mémé haar draai vinden in het rusthuis ? Greta gaat regelmatig langs, neemt telkens vuile was mee en zorgt dat de communicatie binnen het rusthuis beter verloopt. Hoe moet het nu verder ? Eén broer communiceert via sms Van de 2 andere nauwelijks nieuws laat staan een reactie. Hoe is het toch mogelijk kunnen ze niet eens op een normale manier communiceren of laat ons zeggen eens samen komen..... Ik heb meer en meer de indruk dat ze mémé meer een last vinden .
Kalkoen: Tja bij mijn ouders smaakte kalkoen niet echt maar bij mémé was het een echt culinair ontdekken hoe zij kalkoen opgevuld met fruit overheerlijk kon maken. Samen met een prachtig gedecoreerde kerstboom een echte Kerstsfeer.
BBQ: Wij waren regelmatig in de weekends in haar buitenverblijf in Herselt waar we konden genieten van een bbq en ook van heerlijke Hertseltse fruittaarten. Werken en genieten in de tuin en samen wandelingen in de lokale bossen maakte van de uitstapjes een gezellige boel.
Waar ik het nu ga over hebben is hiel hiel lang geleden - Greta en ikke waren nog op vrijersvoeten. Ik denk in 1973 of 1974, het was een zaterdagmiddag. Ik werd direct aanvaard door mémé en ik mocht na den apéro (Pastis denk ik) aan tafel aanschuiven voor het middageten.
Soep: tomatensoep met ballekes Patatjes met worst en boontjes in tomatensaus
Telkenmale we boontjes in tomatensaus eten denk ik nog aan dit ene tof moment en als mémé bij ons was zei ik dat haar boontjes toch beter waren (lol)
Je bent mijn alfa & omega - mijn begin en mijn einde.
Je bent er bij mijn eerste zonnestralen, mijn eerste bloemen, mijn eerste dieren, mijn eerste mensen rondom mij . Warmte, koude, regen, wind, sneeuw en andere natuurelementen jij hebt het me leren ontdekken en ermee omgaan. Mijn eerste stappen , mijn eerste ziekte, mijn eerste verdriet, mijn eerste vreugde daar was je bij. Stap voor stap eerst aan je hand dan zonder ben ik de wijde wereld ingegaan, daar was je bij.
De momenten dat ik met mijn eigen vleugels weg vloog van jou, daar was je bij Mijn eerste liefde, mijn eerste ontgoochelingen, mijn eerste successen, daar was je bij De geboorte van mijn eigen kinderen, daar was je bij Hun eerste stappen , hun eerste verdriet, hun eerste vreugde daar was je bij
Ons moeke zat samen met ons aan tafel voor het avondeten, één van haar favoriete schotels : kip met sla en patatjes.Plots werd ze onwel , had in één arm en hand geen gevoel meer draaide weg en was compleet van de kaart. Dokter van wacht opgeroepen die haar doorverwees naar een ziekenhuis. Aangekomen op spoed van OLV Ziekenhuis-Aalst (het was een snikhete avond gevolgd met een zwaar onweer en bakken regen) werd zij voor een paar dagen opgenomen om allerlei testen te ondergaan. We hebben lang getwijfeld maar toch is ze meegegaan naar Frankrijk. Dit was de periode waar ze begon stilletjes aan geheugenproblemen te krijgen met momenten van verwarring, angst en af en toe was ze in diepe gedachten gehuld. Tja sedert dan is het spijtig genoeg erger geworden.....
