Ik ben Dirk Noynaert
Ik ben een man en woon in Begijnendijk (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 12/06/1979 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: racen - zwemmen - fietsen.
Mijn verloofde heet Wendy en samen hebben we 2 zoontjes, Wout (3,5) en Warre (1). Heb een zwak voor "absurde" humor !!!
Vorige week woensdag 12 november 2008, was dan eindelijk de finale waar we allemaal zo lang op gewacht hadden.
Hierbij even het verloop:
09.00 - 09.30 uur: Welkom
Iedereen werd verwacht in de Otobar op het circuit van Zolder, waar we ons moesten inschrijven en waar we tegelijkertijd werden ingedeeld in 4 willekeurige groepen van 5 personen. Ikzelf zat in groep 3 en kreeg de volgende dagindeling ...
09.30 - 10.30 uur: Bike
Tijdens onze mediatraining was de vraag gekomen wat de fysieke proeven tijdens de finale zouden inhouden. Dit mochten we echter nog niet weten. Wel werd een tipje van de sluier gelicht, waardoor iedereen van mening was dat we een parcours zouden moeten afleggen met een moutainbike. We zater er echter allemaal compleet naast. Proef 1 hield in dat we zo snel mogelijk een BMX-parcours (nieuw aangelegd in Zolder) moesten afleggen. En ik moet eerlijk toegeven, .... het LIJKT enorm simpel, maar dat is het allesbehalve !!!! Zo'n BMX-fietsen zijn zeer klein en je moet constant blijven rechtstaan, waardoor mijn bovenbenen na amper een half parcours al serieus verzuurden. Ik heb nog geprobeerd om door te bijten, maar veel kracht kwam er toch niet meer naar boven. De tijden die we gereden hadden mochten we nog niet weten, maar ik had al het gevoel dat het niet al te best was. Het begon dus allemaal niet zo geweldig.
11.30 - 12.00 uur: Run
Deze proef werd door alle groepen tegelijk afgelegd. Om het snelst moesten we een kleine route 3 x afleggen. Bij de start ging het merendeel er al meteen stevig vandoor. Ik wist dat ik beter met een gematigd tempo kon starten, want anders zou ik het niet tot een goed einde brengen. Toeval wou dat ik hetzelfde tempo liep als Jan (uit de voorrondes). Ik liep net achter hem en kon daardoor goed mijn tempo behouden. In de laatste ronde hebben we er allebei nog een spurtje weten uit te persen, waardoor we toch nog 3 à 4 personen voorbijgegaan zijn. Bij het lopen eindigde ik als 11de. Niet zo geweldig, maar aangezien lopen niet echt mijn ding is, was ik toch redelijk tevreden.
12.00 - 13.00 uur: Lunch
Na de fysieke proeven was een lunch meer dan welkom om terug tot rust en op krachten te komen.
13.00 - 13.30 uur: circuit info
Bespreking van het verdere verloop van de wedstrijd
13.30 - 14.30 uur: Car Control
Tijdens deze proef moesten we met een Mini 3 dingen doen. Als eerste een slalom. Als tweede met +- 70 km/uur een uitwijkbeweging doen gevolgd door een noodstop. (hierbij wisten we maar op het laatste ogenblik of we naar links of naar rechts moesten uitwijken). En als derde nogmaals een uitwijkbeweging naar rechts, maar dan trok de instructeur op onverwacht ogenblik aan de handrem en dan was het de bedoeling de wagen onder controle te houden en tot stilstand te komen in dezelfde rijrichting.
Deze proef was zeer leuk en tegelijk ook zeer leerrijk. Tijd om na te denken is er echt niet. Tijdens de oefensessies had ik 1 x te laat gereageerd, waardoor ik volledig rond mijn as ben gegaan. Maw .... gierende banden, kegels onder de wagen en zelf heel even niet weten "waar het noorden" is. Best wel leuk om ne keer te doen, maar ik zou het toch niet graag op de gewone weg tegenkomen.
Het kwam dus allemaal aan op instinct en reatievermogen. Ook hier kregen we nog geen scores, maar de instructeur zei me wel dat ik het er goed vanaf gebracht had.
14.30 - 15.30 uur: Drifting
Er was voor ons een parcours uitgestippeld met kegels welk we 3 x moesten afleggen met een BMW 525 break. Bedoeling was om bij het begin van een bocht in 2de versnelling volle gas te geven en dan al driftend (maw constant tegensturend) tot aan de volgende bocht te geraken. Daar wat gas te minderen, waardoor de wagen zichzelf wat rechter zette, dan terug op de gas, om de bocht heen en in de andere richting tegensturen en dan terug volle gas tot aan de volgende bocht. Zo het parcours voltooien en dat dan 3 x.
Dit was echt wel moeilijker dan het lijkt !!! Het eerste deel ging meestal goed (volle gas driften tot aan de volgende bocht), maar het moeilijkste was om de juiste dosering te vinden om bijvoorbeeld over te gaan van een linkse in een rechtse bocht.
Ook hier kregen we eerst enkele oefensessies, waarbij ik ook hier enkele keren in de fout ben gegaan. Uiteindelijk bij de sessie die op punten ging, heb ik geen grove fouten gemaakt.
15.30 - 16.30 uur: Circuit
Hier keek ik al ZOOOOO lang naar uit !!!!!!! Per 5, maar wel met tussenpauzes, mochten we met officiële race-mini's het circuit op. De eerste 2 ronden als passagier, daarna 4 à 5 ronden zelf aan het stuur. Om het risico op ongevallen te beperken, ging de proef niet om snelheid, maar wel om het bepalen van de ideale rijlijn, het insnijden van bochten, het bepalen van de ideale rempunten, het gebruik van de volledige breedte van het circuit, enz. Er werd ons dan ook op voorhand gezegd dat diegene die in de grindbak of tegen de muur zou belanden, geen punten zou krijgen. Maw, .... toch wat voorzichtig zijn.
We hebben dus niet alles op alles mogen zetten, maar ik heb toch geprobeerd om voor een groot stuk zo snel mogelijk te gaan. Op de rechte stukken wist ik +- 150 km/uur te behalen, .... in de bochten moest het dus allemaal wat rustiger. Het tweede deel van het circuit (de chicane gevolgd door de Sacramentsheuvel, waarna je in volle snelheid in een linkse bocht naar beneden rijdt) vond ik persoonlijk het tofste punt van het circuit. Wat uiteraard niet wil zeggen dat ik er niet van genoten heb, sommige "flauwere" bochten aan volle snelheid te nemen. Zelf op het circuit rijden is toch helemaal anders dan naar een race te gaan kijken. Het circuit alleen al lijkt helemaal anders. Ik verschoot er dan ook van hoe breed het op sommige plaatsen is.
Kortweg, .... ik heb er ENORM van genoten, maar heb tegelijkertijd ook geprobeerd zo veel mogelijk bij te leren, in de hoop dat ik toch ooit racen kan rijden op circuit !!! Een stukje van mijn droom is uitgekomen. Ik heb van het racen op circuit kunnen proeven en zonder twijfel proeft het naar nog !!!!!!
16.30 - 17.30 uur: P.R. / Media
We hadden allemaal de opdracht gekregen een persmap te maken, waarin stond wat we allemaal gedaan hadden m.b.t. mediabelangstelling.
Deze map moesten we overhandigen aan een jury van 5 personen (waaronder Bas Leinders). Er werden ons individueel algemene vragen en vragen over onze persmap gesteld, waarbij we ons moesten verdedigen.
17.30 - 18.00 uur: Deliberatie
Tijdens de deliberatie van de jury kregen we de kans om nogmaals op circuit mee te rijden met de instructeurs. Alleen dat het er ditmaal iets sneller aan toe ging. Ondertussen was het ook donker geworden en de verlichting van het circuit stond nog niet aan. Met enkel de verlichting van de wagen gaf dit wel een uniek gevoel. Op de rechte stukken haalden we zo'n 170 km/uur. De snelheid, de kracht in de bochten en het nemen van blinde bochten was geweldig. Eén keer had de instructeur een bocht verkeerd ingeschat, waardoor we de bocht door het gras hadden afgesneden. Das effe verschieten, maar zelfs dat was leuk om ne keer mee te maken. Het hoort er tenslotte bij hè.
18.00 - 19.00 uur: Bekendmaking van de winnaar
Na een korte speech en dankwoord aan alle mensen die hadden meegewerkt aan de organisatie van de Dunlop Drivers Cup 2008 werden de plaatsen en uiteindelijk ook de winnaar bekend gemaakt.
Omwille van de proeven, die niet altijd even schitterend verlopen waren, wist ik al dat het moeilijk zou zinnen deze wedstrijd te winnen. (al wou ik het nog steeds zeer graag) Ik hoopte dat ik toch op zijn minst in de top 10 zou geraken.
Ook nu weer begonnen ze de bekendmaking bij plaats 20. Toen de naam van de 11de plaats genoemd werd, was ik alvast tevreden. Top 10 was bereikt en ik was er nog steeds bij. Uiteindelijk wist ik de 8ste plaats te bemachtigen. Enerzijds spijtig dat ik niet gewonnen heb, anderzijds blij dat ik dit heb mogen meemaken dat ik uiteindelijk van de 2600 kandidaten toch 8ste ben geworden.
Nu maar hopen dat ik toch nog de juiste contacten kan weten te vinden, om alsnog in het racewereldje terecht te komen. Ik zou zo zeggen, ...... hulp of tips zijn altijd welkom !!!!! ; )
(van zodra ik foto's van de finale doorgestuurd krijg, zet ik ze bij op mijn blog, om jullie een beter beeld te geven van wat we moesten doen)
Alleszins alvast bedankt voor de steun die ik van velen heb gekregen !!!!! Met oprecht dank !!!
Ben zaterdag samen met mijn schoonvader naar de 10 uren van Zolder geweest. Op de koude wind na, was het daar aangenaam vertoeven. We hebben zoals gewoonlijk eerst een verkenning gedaan van heel het circuit. Nadien ben ik op "promo-tour" gegaan. De afgelopen maanden had ik zowat overal waar ik kwam flyers opgehangen of uitgedeeld (bijvoorbeeld bij frituren, broodautomaten, apothekers, bedrijven, ed ...). Hier, op het circuit van Zolder, leek het mij de ideale locatie om mijn flyer-actie verder te zetten. Zo heb ik ook DJ Wout en later in de pits (waar we ook dankzij Dunlop binnen mochten) Peter Baert van Pitstop TV een flyer aangeboden.
Het rondlopen in de pits deed me nog meer verlangen naar een eigen plaats in dit wereldje !!! Nu en dan ging het er wel hectisch aan toe, maar dat kom je wel vaker tegen bij gedreven raceliefhebbers. Wat gezonde tijdsdruk doet de adrenaline zeker beter door de aders stromen. ; )
Nog enkele dagen en het is zover !!!! Ik heb er zin in.
Op zaterdag 08 november 2008 worden de 10 uren van Zolder gereden. Die dag zal de Dunlop Sportmaxx Endurance Cup gereden worden. En ook ik zal hier aanwezig zijn. (nog) niet om zelf te racen, maar wel om nog wat racesfeer op te doen in voorbereiding op de finale.
Daarenboven heeft Dunlop ons ook laten weten dat de finale opgesteld is voor fans. Indien je dus graag de finale in levende lijve zou willen meemaken, kom dan gerust langs om een kijkje te nemen. Aarzel niet om spandoeken, toeters en bellen mee te brengen ; ) en aarzel niet om me aan te spreken, dan leer ik jullie ook even kennen. Steun van vrienden, kennissen ........ of fans is altijd aangenaam.
Dus ... woensdag 12 november > circuit van Zolder (samenkomst aan de Otobar). Tot dan !!!
De afgelopen weken zijn ongelooflijk druk geweest. Enerzijds moesten er privé allerlei zaken geregeld worden en anderzijds wou ik als voorbereiding op de finale contacten kunnen leggen met de media. Soms lukte dit vrij aardig, maar zoals Dunlop ons tijdens de mediatraining al liet blijken, verliep dit echter niet altijd even vlot.
Daarnaast moest ik uiteraard ook nog tijd vrijhouden om mijn conditie wat op te bouwen. Aangezien ik een doel heb, waar ik enorm naar uitkijk, wist ik mezelf keer op keer weer te motiveren om telkens weer een stapje verder te zetten. Ik merk wel dat alles wat beter gaat dan in het begin. Neem nu bijvoorbeeld lopen. In het begin moest ik me gewonnen geven na 4OO meter. Nu lukt het me al vrij aardig om een afstand van 5 à 6 km af te leggen.
Het zwemmen verliep vrij goed, het lopen wist ik keer op keer op te bouwen en tussenin heb ik me ook wel eens naar de fitness-zalen begeven. Daar heb ik mijn conditie laten testen, waaruit bleek dat die vrij aardig was. Ik was zeer tevreden dit te horen, omwille van mijn vooruitgang op enkele maanden tijd. Quasi beginnende van nul, ben ik zeer blij met de voorlopige resultaten. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik MET begeleiding nog veel ruimte voor verbetering heb !!!
De finale komt dichterbij en de eerste zenuwen beginnen al op te komen.
Kortweg ...... een topatleet ben ik (nog) niet, maar toch zal ik al het mogelijke doen, in de hoop mijn droom op deze manier te zien verwezenlijken.
Gisteren zijn we met alle finalisten van de Dunlop Drivers Cup bij elkaar gekomen in de kantoren van Dunlop. Daar kregen we een mediatraining en verdere uitleg over de voorbereiding naar de finale.
Dunlop liet ons weten dat de finale wederom uit 5 delen zal bestaan:
1) circuittest met mini's uit de officiële mini challenge 2) sliptest 3) fysieke testen 4) voorleggen wat we bereikt hebben qua mediabelangstelling 5) X-factor (voor "zangkunsten" hebben we gelukkig een vrijstelling gekregen) ; )
Wat betreft de mediabelangstelling, werden we wel even op weg geholpen. Dunlop had iemand laten langskomen die ons een mediatraining heeft gegeven. Bedoeling is, dat we als voorbereiding op de finale, zoveel mogelijk naambekendheid maken. En dit voornamelijk door de lokale pers aan te spreken, om zo in krantenartikels of op TV te komen.
Een interview afleggen is echter niet "zomaar" even met een journalist praten. Er zijn verschillende zaken waar je tijdens een interview op moet letten. Houding, uitspraak, gedrevenheid, correctheid, gewenste boodschap, enz ... Daarnaast werd ons ook aangeraden een blog op te starten (zo ver zijn we dus al), om ook via het internet zoveel mogelijk naambekendheid op te doen.
Dit hele mediagebeuren is wederom iets nieuw voor mij. Het lijkt wel alsof ik in een ANDERE WERELD terecht gekomen ben !!!! Het geeft me een heel raar gevoel. Leuk, maar helemaal anders dan de "gewone wereld" om het zo maar even te noemen. Enerzijds zal ik zoals steeds dagelijks gaan werken en 's avonds mee voor het huishouden zorgen, anderzijds zal ik aan wat bekendheid moeten werken. Blog bijwerken, media aanschrijven, interviews afleggen, trainen om mijn fysiek te verbeteren, enz ...
Dit is waar ik al zo lang van gedroomd heb en nu krijg ik via Dunlop de kans om dit alles te verwezenlijken !!!! Akkoord, ... mijn droom gaat voornamelijk over het racen op circuit, maar uiteraard komen daar nog enkele andere zaken bij kijken. Gezien ik helemaal van nul moet beginnen zal het niet gemakkelijk zijn, maar toch zal ik mijn uiterste best doen om mijn doel te bereiken !!!!
Alleszins, ...... er is nog veel werk aan de winkel.
Vorige week zijn we een paar dagen op verlof geweest naar Duitsland. We hadden heel bewust een vakantiedomein uitgekozen waar een zwembad in de buurt was. Enerzijds om de kinderen wat te laten plonsen, anderzijds om ook hier mijn training te kunnen verder zetten. Dit laatste was echter niet mogelijk, want er was zoveel volk, dat je bij wijze van spreken "over de koppen kon lopen".
Heb daarom vandaag mijn training verder gezet. Ik merkte dat het zwemmen al veel beter ging. Het verschil was misschien niet ZO groot, maar ik voelde duidelijk verschil met de eerste keer dat ik ging zwemmen. Mijn tempo was beter (constanter) en het lukte me ook om sneller te recupereren.
De training zat er bijna op, toen ik plots Wout (mijn oudste zoontje) achter het glas, in de cafetaria zag staan. Wendy was, bij wijze van verrassing, samen met de kinderen naar het zwembad gekomen, om te supporteren. Het deed me zeer veel deugd, te weten dat ze me steunen, in een poging mijn jongensdroom te realiseren. ; ))
Heb dan nog even doorgedaan en heb mijn sessie afgesloten, na 50 baantjes (1,250 km) zwemmen.
Heb me nu ongeveer een week rustig gehouden, maar wou vandaag weer een stapje verder. Tijdens het racen worden arm- en nekspieren op de proef gesteld. Daarom wou ik speciaal hierop extra trainen.
Ik heb het tijdens het zwemmen, zoals vorige keer bij 40 baantjes op 1 uur tijd gehouden, maar dan wel door enkel met mijn armen te zwemmen. Het eerste half uur viel redelijk goed mee, maar het tweede half uur was echt wel zwaar. Telkens ik stopte, om even op adem te komen, hield ik de klok in het oog om er zeker van te zijn dat ik mijn vooropgestelde doel zou halen.
Ik moest proberen om sneller te recuperen, terwijl de training op zich eigenlijk nog een stuk zwaarder was dan vorige keer. Ik had dan ook het gevoel dat mijn armen op springen stonden. Voor 1 keer in mijn leven VOELDE ik me enorm gespierd !!! Was wel leuk, wetende dat ik niet van de dikste ben.
Alleszins, enkel zwemmend op armkracht, was ik erin geslaagd 44 baantjes (1,1 km) te zwemmen.
Vorige week woensdag ben ik terug gaan zwemmen en toen had ik er WEL aan gedacht om het aantal baantjes te tellen. Ik had tijdens mijn vorige training in het zwembad een babbeltje geslagen met een mede-zwemmer. Het was een man die blijkbaar vroeger aan conditiezwemmen had gedaan. Nu, jaren later, probeerde hij zijn conditie op peil te houden door 1 à 2 keer per week te gaan zwemmen. Hij zei me dat het onder controle krijgen van mijn ademhaling het belangrijkste was. Daarnaast moest ik ook proberen niet te snel van start te willen gaan. "Een rustig tempo zoeken en proberen dit vast te houden, zei hij".
Hij wist me te zeggen dat hij telkens een 80-tal baantjes (2 km dus) kwam zwemmen. Op dat ogenblik nam ik mezelf voor volgende keer 40 baantjes te zwemmen op 1 uur tijd.
Nu ik een gerichter doel voor ogen had, wou ik zo snel mogelijk terug het water in. Zaterdag nam ik de proef op de som en jawel ....... het is me gelukt !!!! Halverwege had ik wel enorme last van krampen in mijn voeten, maar na 5 minuten rustig rondwandelen in het water, was alles weer in orde.
Vandaag (dinsdag) zat ik wederom in het water, maar het lukte me niet echt. Tijdens het zwemmen had ik last van hoofdpijn en ik merkte dat ik tussenin niet zo snel recupereerde. Echt ziek was ik niet, maar ik wou mezelf niet forceren en heb dan maar mijn training voor vandaag onderbroken.
Aangezien mijn conditie niet meer zo geweldig was, ben ik terug met sporten begonnen.
Ik heb mezelf een abonnement van het zwembad aangeschaft en probeer nu 2 à 3 keer per week te gaan zwemmen. Zwemmen op zich is nu niet iets wat je snel zal verleren, maar het hanteren van een goede techniek is toch niet zo evident.
Competitiezwemmers zwommen het ene baantje na het andere, terwijl ik na enkele baantjes al terug op adem moest komen. Heel bewust zwom ik telkens in het recreatieve gedeelte van zwembad. Enerzijds zwom ik hierdoor niet in de weg van de "echte" zwemmers. Anderzijds merkte ik wel dat ik niet ongestoord kon zwemmen. Maar toch wou ik eerst een betere uithouding hebben, alvorens mij tussen de competitiezwemmers te begeven.
Ondertussen heb ik al wel het gevoel dat mijn longinhoud beter geworden is, maar om de "lat" voor mezelf elke keer wat hoger te kunnen leggen, zou ik voortaan toch mijn aantal baantjes moeten tellen. Tot op heden was mijn streefdoel 1 uur zwemmen, maar eigenlijk zou ik het mezelf altijd moeilijker moeten maken. Daarom zal ik voortaan mijn afstand proberen bij te houden, in de hoop telkens weer enkele baantjes extra te kunnen zwemmen.
Los daarvan probeer ik ook wat meer te voet of met de fiets te gaan, als ik ergens naartoe moet (ipv met de wagen of de moto). Veel verschil zal dit misschien niet maken, maar ...... alle beetjes helpen zeker ?!
Na de selectieronde in Brussel heb ik samen met nog enkele andere finalisten een babbeltje geslagen met Bas Leinders. Enerzijds om te weten hoe de wedstrijd verder zou verlopen, anderzijds om te weten hoe we sommige zaken best moeten aanpakken.
Zoals reeds vermeld, zal de finale doorgaan op 12 november 2008 op het circuit van Zolder. Maar alvorens we zover zijn, gaan we blijkbaar nog een mediatraining krijgen. Hierin zal besproken worden hoe we ons kenbaar kunnen maken naar de "buitenwereld" (om het zo maar even te noemen). Concrete gegevens zullen we nog ontvangen.
Bas liet ook nog uitschijnen dat een goede conditie zeer belangrijk is. Inderdaad ...... racen draait niet ALLEEN om snelheid. Een goede conditie en een goed uithoudingsvermogen zijn uiteraard ook van belang.
Mijn conditie nu is echter helemaal niet meer wat ze vroeger was. In mijn jeugdjaren heb ik 2 jaar voetbal gespeeld, reed ik alle dagen met de fiets en had ik energie in overvloed. Ook zwemmen was een wekelijkse bezigheid en in het secundair heb ik 2 jaar volleybal gespeeld. Na hogere studies, begon ik te werken en bleef er van dit alles niet veel meer over.
Enkele jaren later kwamen er kindjes en geloof me ....... dan heb je alleszins geen "vrije tijd" in overvloed !!!
Een paar maanden geleden ben ik terug wat gaan sporten, omdat ik merkte dat ik terug meer beweging nodig had. Nu ik bij de 20 finalisten van de Dunlop Drivers Cup ben, wil ik mij niet laten tegenhouden door een slechte conditie.
Om 9 uur moesten we dus bij Brussels Kart circuit in Groot-Bijgaarden zijn, waar we ons eerst moesten inschrijven. Tegelijkertijd werden we ingedeeld in 5 groepen en kregen we per groep een dagindeling. In afwachting van verdere uitleg keek ik even wie de andere deelnemers waren en al snel had ik door dat ik wel degelijk als "amateur" mocht bekeken worden.
Er waren vrij veel deelnemers met een eigen overall, eigen helm, eigen raceschoenen of zelfs eigen zitjes (om in de kart te zetten). Raceschoenen heb ik zelf ook. Al moet ik dan wel zeggen dat ik die enkele jaren terug, stomweg gewonnen heb op het autosalon ; ) Ik verwachtte me dus aan een geduchte tegenstand, al wou ik me niet gewonnen geven. Talent zit tenslotte van binnen.
Verwelkoming:
Om te beginnen kregen we van Dunlop en van Bas Leinders (die het geheel mee begeleidde) de felicitatie omdat we allemaal in de 2de ronde geraakt waren. Blijkbaar waren er ongeveer 2600 inschrijvingen, waaruit zij 100 geselecteerden gekozen hebben adhv profiel en motivatie om aan deze wedstrijd deel te nemen. Daarna kregen we uitleg over de proeven die we moesten doen. Karting was uiteraard voordehandliggend, maar daarnaast waren er eveneens (deels ludieke) proeven voorzien, waarbij ook de teamgeest, uithoudingsvermogen en fysiek gestest werden. Voor elke proef werden er punten gegeven. Per groep kreeg de beste 20 punten, de tweede 15 punten, enz. Een belangrijk gegeven was wel dat je verwacht werd tijdig bij elke proef te zijn, want anders kreeg je minpunten.
Proef 1: (Race Simulator)
Per 4 deelnemers moesten we een race "Gran Turismo" rijden. Ik was als tweede gestart, maar was zeer goed vertrokken, waardoor ik al snel aan kop kwam. Alles verliep goed en het lukte me om weg te rijden van de rest. In de laatste ronde maakte ik echter een remfout. In mijn enthousiasme nam ik iets te veel risico, waardoor ik 2x spinde en in de grindbak belandde. Tegen dat ik daar uit was, waren er reeds 2 wagens voorbijgereden. Het lukte me om ze nog terug bij te halen, maar om ze nog in te halen kwam ik net te laat.
Ik had eerste kunnen zijn, maar moest me toch gewonnen geven. Geen al te goeie start van de dag dus.
Terloops waren er extra punten te verdienen door een bijkomende simulatie Formule 1 te rijden. Heb er dan ook voor gezorgd dat ik dit wel tot een goed einde bracht.
Proef 2: (Karting)
Het circuit was deels indoor, deels outdoor, maw op sommige plaatsen zeer veel grip, op andere plaatsen best wel glad. Elke halve ronde moesten we ons hieraan aanpassen, maar dit maakt het racen uiteraard des te leuker.
Bedoeling van de karting was niet om een race te rijden, maar wel om je snelst mogelijke tijd neer te zetten. Eerste 2 rondes heb ik getracht het circuit te verkennen. Daarna was het alles geven en ronde na ronde proberen eventuele fouten van de ronde ervoor te verbeteren. Het was ongelooflijk spannend !!!! Jan, die samen met mij in de reeks zat, en ik waren aan elkaar gewaagd. Keer op keer verbeterden we onze rondetijden, waardoor het een nek-aan-nek race was om de beste tijd. Uiteindelijk werd er met de vlag gezwaaid waardoor ik een nieuwe snelle ronde niet kon afmaken. Met een paar honderdsten van een seconde moest ik me (met tegenzin) tevreden stellen met de tweede plaats. Zoals ze het in Nederland zeggen: "ik baalde als een stekker, want ik was er wederom zo dichtbij !!!!!".
Ondanks het feit dat we met koude banden, remmen en motoren gereden hadden, waren we er toch in geslaagd om de beste tijden tot dusver neer te zetten. Van de 40 piloten die ondertussen de karting achter de rug hadden, stond ik op de 2de plaats. Dit gaf me toch terug een positief gevoel.
Proef 3: (Funny Bikes)
Aanpassen was de boodschap !!! Er moest om het snelst met 3 verschillende gemanipuleerde fietsen gereden worden. De eerste fiets had een scharnier tussen het stuur en de zadel. De tweede fiets had als achterwiel een wiel van een winkelkar en ging dus alle kanten op. De derde fiets had wielen in de vorm van een ei. Snelheid halen was dus niet evident ................. en om eerlijk te zijn .......... het stoppen achteraf nog veel minder !!!! Ook hier werd er straftijd gegeven per keer dat je een voet aan de grond had gezet tijdens het rijden.
Qua tijd zat ik in onze reeks ongeveer tussenin, maar door het feit dat ik geen voeten aan de grond had gezet, had ik toch vrij goed gescoord.
Proef 4: (Teamwork)
Er werden 3 autobanden achter elkaar op de grond gelegd. Hier moesten we met 3 à 4 personen op gaan staan. Bedoeling was om zonder de grond te raken (anders wederom straftijd), de achterste band vooraan leggen, vervolgens op de 2 voorste banden gaan staan en wederom de achterste band naar voor plaatsen. En dit over een afstand van ongeveer 50 meter. De proef gebeurde per 2 team's.
Het was ONGELOOFLIJK vermoeiend !!!! We waren goed vertrokken, maar halverwege merkten we dat het andere team een kleine voorsprong had genomen. Zij gebruikten een andere techniek dan wij. Bij hen werd de laatste band van de grond gepakt en vooraan weer neergelegd, terwijl wij de band met een voet over de grond sleepten en hem op die manier vooraan legden.
We probeerden echter niet overhaast te werk te gaan. De techniek en het tempo waren goed, maar toch moesten we een inhaalactie ondernemen. We probeerden om de band vooraan iets verder van de andere banden af te leggen. Dit maakte het houden van het evenwicht wel moeilijker en was het met momenten heel nipt, maar het bleek toch te lukken. Slechts in de laatste meters wisten we terug aan kop te komen en wonnen we dit onderdeel met de beste tijd van de dag.
Onze tong hing, bij wijze van spreken, op de grond, maar we waren wel voldaan, omdat onze volharding zijn vruchten had afgeworpen.
Proef 5: (Parcours)
Bij deze proef werd onze snelheid en behendigheid getest. Het was een zeer hilarische test !!!!!!
Om te beginnen moesten we door een tunnel kruipen (zoals bij wedstrijden op een hondenschool), daarna moesten we met houten klompen (die met een ijzeren staaf aan elkaar vast gemaakt waren) verder stappen of springen. Vervolgens met een springbal de afstand vervolledigen en tot slot heel het traject zo snel mogelijk teruglopen.
Dit was de laatste test en ik had dan ook alles gedaan om zo snel mogelijk de test af te leggen. Ook hier behaalde ik de tweede plaats.
De jury zonderde zich af en een half uur later werden we bij elkaar geroepen. De punten van alle proeven waren bij elkaar geteld en de beste 15 mochten door naar de finale van de Dunlop Drivers Cup 2008.
Op de dagtijden van de karting had ik al gezien dat ik de 10de tijd had neergezet. Op zich niet slecht, enerzijds wetende dat er in de namiddag met warme karts gereden was, anderzijds wetende dat er verschillende piloten aan competitiekarting deden.
Eén voor één werden de namen van de winnaars bekend gemaakt. Beginnende van plaats 15 en zo naar plaats 1. Op zo'n moment ben ik vrij pessimistisch. Ik hoop uiteraard wel dat ik erbij ben, maar probeer altijd realistisch te blijven. Had in gedachte dat als ik erbij zou zijn dat ik dan tussen de 10de en 15de plaats zou zitten. Kortweg net wel, of net niet.
Op de 9de plaats werd de piloot afgeroepen die de beste tijd van de karting had neergezet. Op dat ogenblik zakte mijn moed helemaal in mijn schoenen en zag ik het helemaal niet meer zitten. De wedstrijd was eerlijk gespeeld en ik ben over het algemeen geen slechte verliezer, maar op dat ogenblik was een innerlijke teleurstelling allicht reeds van mijn gezicht af te lezen. WEER een kans verkeken. Verdorie toch !!! Zal ik nog ooit mijn droom kunnen waarmaken om op circuit te gaan racen ?
Het afroepen van de namen ging verder. 6de plaats ........ 5de plaats .......... 4de plaats .. DIRK NOYNAERT !!!!! Ik kon mijn oren niet geloven ...... het was me gelukt !!!!!! Hèhè, .... zie mij hier nu staan, als "amateur" tussen al de andere winnaars. ONGELOOFLIJK, .....ik mag mee naar de finale en ben dan ook dolgelukkig !!!!!! Dit kan wel eens DE springplank zijn naar een mogelijkheid om op circuit te racen. Zo dicht bij het verwezenlijken van mijn droom heb ik nog nooit gestaan.
Wanneer alle finalisten bekend gemaakt waren, mochten we nog even samen met Bas Leinders op de foto.
Verder verloop van de wedstrijd:
Er werd ons medegedeeld dat er nog 5 extra finalisten (selectie uit klanten van Dunlop) zullen bijkomen, zodat we uiteindelijk met 20 deelnemers naar de finale gaan. De finale van de Dunlop Drivers Cup zal doorgaan op woensdag 12 november 2008 op het circuit van Zolder. In tussentijd zullen we nog een mediatraining krijgen waarin eveneens het verdere verloop van de wedstrijd wordt uitgelegd.
Het was een GEWELDIGE DAG en ben 's avond met een grote "smile" naar bed gegaan !!!
YES !!!!!!! Dunlop heeft me laten weten dat ik bij de geselecteerden ben !!!!!!
Op zondag 29 juni worden we verwacht bij Brussels Kart circuit in Groot-Bijgaarden. Hier zal gedurende een volledige dag onze racevaardigheid, teamgeest, behendigheid en sportiviteit getest worden.
Vandaag heb ik meegedaan met een internetwedstrijd van Dunlop. Dunlop organiseert de Dunlop Drivers Cup 2008. Dit is een wedstrijd waarbij je de kans krijgt om op circuit te gaan racen, namelijk een officiële race van de Mini Challenge.
De inschrijving op zich was helemaal niet moeilijk. Gegevens en motivatie invullen en nu ........ afwachten en hopen dat ik geselecteerd zal worden.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
