En ik ben
niet echt een kerstmens. (wieoewieoewieoe understatementalarm gaat af)
Hij is er
vroeg bij zal je misschien zeggen, maar niets is minder waar.
Zaterdag
zaten we nog met Sinterklaas in huis, heel het kot vol speelgoed, speculaas
of is het speculoos, het verschil is mij nooit helemaal duidelijk geworden - ,
chocolade, mandarijnen, marsepein en wat weet ik nog al niet voor
tandenbedervende zoetigheden. En viier kinderen die kompleet doldraaien van
contentement en een overdosis suiker.
Gisteren
zondag was het al zo ver. Sinterklaas eruit, Santaclaus er in. Een baard om een
baard. Allebei met een zak. Van waardig wuiven naar Hohoho.
De
Goedheiligman is amper het land uit, of mijn vrouw begint de dozen met kerstversiering
van de zolder te sleuren, inclusief een nylon imitatiekerstboom. Ik pak vast
mijn astma-puffertje bij de hand, want dat geeft een behoorlijke hoop stof.
Niet dat puffertje maar die kerstversiering.
Blijkt er
op de koop toe een doos verdwenen te zijn. Heel de zolder afgezocht, in alle
hoeken kieren en gaten, maar het kreng is niet te vinden. Allemaal ballen. Dat
is balen. Als we alleen in de boom hangen wat er nog in die andere doos zit
wordt het een hele kale kerstboom. Gelukkig hebben we onze piek nog, maar onze
ballen zijn we kwijt.
Sorry voor
de flauwe, enigszins schunnige woordspeling, maar ik kon het niet laten. Ik ben
geen kerstmens
De doos is
en blijft spoorloos dus beslist vrouwlief dat ik op zondagnamiddag, in
december, naar een tuincentrum in de buurt moet rijden om daar nieuwe ballen te
halen. Een tuincentrum vlak bij de Franse grens. Een tuincentrum dat dus
bijgevolg ook vol Fransen zit.
Ik weet
niet of je al eens naar de gemiddelde franse auto gekeken hebt? Een deuk meer
of minder, daar kijken die gasten niet naar. De oudste en meest gedeukte auto
heeft voorrang op de wegen van la douce France.
En met
winkelkarretjes gaan ze nog erger om. Angstvallig hou ik met één oog de twee
kindjes die meegingen in de gaten, hopend dat ze niet onder zon karretje
sukkelen. Met het andere probeer ik ballen en versieringen te zoeken die aan de
eisen van mijn wederhelft voldoen (zilver of roestkleurig). Deze visuele
spreidstand heeft voor gevolg dat ik een van links aanstormende fransman met
kar niet zie aankomen en vol geraakt wordt. Hierop ontstaat uiteraard een
discussie waarbij van de prachtige en welluidende taal van Molière enkel de
onderste regionen worden bespeeld. Joyeux Noel hoor er niet bij. Ik ben blij
dat mijn kinderen nog geen Frans verstaan.
Wonder
boven wonder raken zowel wij als onze versiering heelhuids buiten.
Onderweg
naar huis wil ik een paar maal naar de politie bellen om inbrekers in diverse
huizen te melden. Gelukkig onderdruk ik deze impuls van burgerzin want bij
nader inzien blijkt de rage van de laatste jaren ook dit jaar weer volop toe te
slaan: de gevelkerstman. Twaalf kilometer gereden en er nu al 17 geteld. We
zijn 7 december. In hemelsnaam. 17 roodgemutste mottigaards. Bengelend aan
vensterbanken, dakgoten, regenpijpen, touwen of lichtgevende ladders. Helaas
geen enkele met een touw om de nek. Dat zou tenminste nog origineel zijn.
Wansmakelijk en cynisch misschien, maar wel origineel.
Alles wel
beschouwd was dit dus een van mijn mindere dagen. Dat ik geen kerstmens ben had
ik u zeker al verteld?
En dan moet
de dofste ellende nog komen. Geschenken zoeken 12 en 19 december, ik heb er
verlof voor genomen, dan moeten we tenminste onze vier koters niet op sleeptouw
nemen eten met de familie (arme kalkoenen, niet de familie, wel de
oorspronkelijke bezitters van de vaak uitgedroogde lappen vlees die op mijn
bord verschijnen) 24, 25 en 31 december en 1 januari met daarna een hele
ellendige maand van nieuwjaarsrecepties, nieuwjaarsdrinks, nieuwjaarsborrels en
nieuwjaarsetentjes. Ik ben nu al mijn lever aan het trainen door hem regelmatig
een Duvelke te voederen. Mijn dokter zegt dat ik veel moet drinken en mijn
homeopaat dat biergist gezond is. Ik combineer ze, zo blijf ik een gezonde
mens.
Allez,
vooruit. k Heb zo ook al iets menen te horen en te voelen.
Maar
blijkbaar is de crisis niet voor iedereen gelijk.
Als de
gewone mens, die werkt voor zijn brood, reclameert omdat zijn koopkracht daalt,
dan zit dat tussen de oren. Volgens onze ministers is de koopkrachtdaling een
kwestie van perceptie.
Waar doen
die mannen hun boodschappen? Om te tanken hebben ze wellicht een tankkaart van
t ministerie, anders zouden ze wel weten dat de benzineprijzen absurd snel
zijngestegen en zwaar doorwegen op het
budget van Jan met de pet en Fatima met de hoofddoek. Vroeger (en das nog maar
een jaartje geleden) tankte ik zestig liter diesel voor vijftig euro nu tank ik
vijftig liter voor zestig euro. t Is een kwestie van perceptie want de
getalletjes zijn toch t zelfde gebleven?
Maandenlang gebeurt er niets, maandenlang wordt over niets anders gezeverd dan over
BHV. Koopkracht? Pfft... Opwarming van de aarde? Mwoh
Wanhopige, hongerstakende asielzoekers? Who cares Neen, we maken liever ruzie over een
stuk grond van een vliegenscheet groot, dat wettelijk gezien trouwens al jaren
gesplitst is! Blijkbaar is de wet alleen van toepassing op de onderdanen van
een land en niet op dat land zelf.
Voor de
koopkracht is er geen geld meneer, mevrouw, werk maar braafjes en bezuinig een
beetje, t komt allemaal wel goed.
En dan is
t zover. Wat iedere niet-dementerende econoom al jarenlang voorspelt, gebeurt:
de aandelenmarkten crashen. Boem Paukeslag zou Van Ostaijen gezegd hebben.
Oh jeetje,
de eerste de beste met ogen in zijn hoofd had het al lang gevoeld aan zijn
water, maar onze regering was totaal verrast. Nu ja, dat is ook niet
verwonderlijk als je al een jaar niet meer buiten de muren van Hertoginnedal of
andere paleizen bent geweest en heelder dagen zit ste staren naar die morzel gronds aan de Zenne die men zich niet wil laten ontwringen..
Opeens is
er ook geld. 4,5 miljard voor Fortis, 1 miljard voor Dexia, 3,5 miljard voor
KBC. t Kan niet op.
En al even
opeens is t geld trouwens ook weer op. Want in de aanloop naar het sociaal
overleg zegt onze premier je zou het niet altijd geloven, maar we hebben dat
nog rondlopen- : "Er is weinig ruimte voor loonsverhogingen". En stilletjes daarbij "Behalve voor den Albert en zijn huishouden".
Ja kroket. In België hoort zon zes miljoen mensen tot de
beroepsbevolking. Als je die hun koopkracht elk met 500 euro op jaarbasis
verhoogt en dat voel je al aan je portemonee-,dan kost dat drie miljard. t Is wat te simplistisch, ik weet het maar
zelfs als een koopkracht verhoging met 500 euro dubbel zo veel zou kosten dan
is dat 6 miljard. Maar dat geld is er volgens onze premier na een jaar
palaveren niet, de banken krijgen problemen en plots is er op een paar dagen
tijd 9 miljard voorhanden. Tadaa.
Dat snap ik nu niet, zie, maar ja, ik ben dan ook maar
We zitten
wel met oorlogen allerhande, krediet- en andere crisissen en algemene malaise,
de lucht, het water en het land worden één grote rotzooi en de hele boel warmt
op tot een finse sauna. Maar de mens doet dapper voort, heerser van de
schepping, doe wel en zie niet om (et après nous le déluge).
Heel het
internet staat vol met informatie, desinformatie, madammen en mannen in alle
mogelijke staten van kleding en ontkleding, schone dingen en complete rotzooi.
Mensen bloggen over reizen, kanariepieten, vissen, vliegtuigen, honden, hun
schoonmoeder, ge kunt het zo zot niet bedenken of er wordt over geblogd.
En toch wil
ik me daar ook nog eens in mengen. t Zal de aard van t beestje zijn zeker.
Nooit mijn smoel kunnen houden als ik ergens een mening over heb.
Ik wil mijn
ideeën kwijt kunnen over wat er gebeurt of tenminste ergens mensen vinden die
dezelfde opinie ventileren. Maar ik vind mijn goesting niet op t wereldwijde
net. Ofwel wordt er loos geëmmerd over futuliteiten, of er wordt naast de
kwestie geluld en rond de hete brij gedraaid, ofwel zijn de schrijvelaars zo
van hun eigen pseudo-intelligentie en allesverterende haat vervuld dat zij wel
een bril met matglas lijken te dragen.
Neen, ik
wil het anders. Met enige zwarte humor welliswaar, sarcastisch, zelfs cynisch
als ik het nodig vind. Maar niet met het gevoel dat de zon uit mijn kont
schijnt. Die schijnt namelijk gratis en voor iedereen (en door het
broeikaseffect ieder jaar wat warmer). Blank, bruin, zwart, rood, geel, voor
mijn part pimpelpaars. Die aardkloot is hier van iedereen en grenzen zijn een
fictie.
Dat laatste
heb ik onlangs nog nagekeken. Er staan geen stippellijntjes in t gouden koren,
niet tussen België en zijn buurlanden en al
evenmin tussen Vlaenderen en t Walenland.
Ik hoop dat
je het hier niet te onaangenaam vindt. Ik wil niemand op de zenuwen werken. En
mocht dat toch gebeuren heb ik een tip: bovenaan links op uw scherm staat er
een rood blokje met een wit kruisje. Klik daar op en ge zijt direct van mij en
mijn commentaar verlost. Goed hé?!?
