Aan dit tempo zal ik heel rap met pensioen zijn. Zo snel dat het gaat. Mensen die ouder worden, zeggen dat. Als je jong bent, kijk je daar raar van op en lijkt een jaar en zeker een schooljaar oneindig lang te duren. Inmiddels richting tram 5 denk ik daar iets anders over. Helaas!
Mijn 48ste verjaardag "vierde" ik in mineur. Heel de dag met migraine op de zetel! Een zoen op de "wang" van manlief! Waar gaat het naartoe?
De zomervakantie is over de helft. Nog even en de mallemolen kan weer beginnen draaien. Waar maak ik mij druk om? Buiten schijnt de zon, het is nog steeds vakantie en vandaag heb ik even het kot voor mij alleen. Hoera!
Sinds juli heeft Macho er opnieuw een vriendinnetje bij. Tatou woont nu een drietal maand bij ons, maar noch Macho noch wij zouden dat kleine schatje nog willen missen. Zalige match!
Vandaag opnieuw "keuring" en... ze zijn goedgekeurd! Zo veel stress, echt typisch, maar deze keer geen dokter in opleiding die aan mijn borsten zat. Dokter B nam wel haar tijd. Ze liet me maar liefst 35 minuten op haar wachten in dat kleine, donkere behandelkamertje. Fuck the world! Fuck you all!. Ik ben geslaagd! Zij zijn geslaagd! Ik ben gezond. Mijn borstjes zijn gezond! Joehoeeeee!!!
Heerlijke zomerse temperaturen, geen to-do lijstjes, etentje hier, terrasje daar, barbecuetje ginder, met de fiets naar de winkel en de fruitboer, tijd om eindelijk werk te maken van die boekweitpannekoekjes met vers fruit, op een zwoele zaterdagavond door manlief afgezet worden op een van de Lierse trekpleisters in een (hou u vast) Porsche Cayman en nog een zalig want-to-do lijstje dat ligt te wachten om afgevinkt te worden! Wat wil een mens nog meer?
Genieten van de kleine dingen in het leven... Dat kan ik als de beste!!
Na enkele zalige ontspannen weken, veel mindfulness, ademhalingsoefeningen en pauzemomenten zijn ze er weer! Donderwolken!!
Toen onze waarnemend directeur er vlak voor de Paasvakantie de brui aan gaf, vond ik rust. Eindelijk! En heerlijk dat dat was. Haar opvolgster bracht ook heel veel rust, maar... Ze hield het slechts een maand vol. Ondertussen hebben we een derde interne waarnemend directeur gevonden die tijdelijk de honneurs waarneemt, de scepter zwaait en probeert om het schip niet te laten kapseizen.
Ik ben geen fan! Ik word verre van gespaard! Bovendien doet de tamtam zijn werk en verspreiden de geruchten zich. Het zal vanaf september extra zwaar worden! Nog zwaarder!! Nog grotere klassen! Geen studiemeester meer! Veel onbetaalde extra uren voor iedereen. Lees: nog meer afwezige leerkrachten.
Er zijn vier kandidaten voor de job van directeur. Er zou 1 man bij zijn, een manager. Wie het ook wordt, hij of zij beseft hopelijk waar ie aan begint. Het zal geen lachertje worden.
In afwachting probeer ik tussen de drukte door weer wat balans te vinden. Af en toe wat lectuur van Martine Prenen, gezonde gerechtjes van Sandra Bekhari en een goede dosis anti pieker oefeningen houden de migraine misschien wel wat in toom... Hoppa!!!
Vanmiddag mammografie en echo laten nemen. Was niet aan mijn proefstuk toe ondanks mijn leeftijd... Twee jaar geleden werd ik goedgekeurd! Oef, weer een tijdje gerust.
Deze keer was het zogezegd routine onderzoek. Mijn gynaecologe begint er graag vroeg genoeg aan. Nadat ik beide borsten mocht laten pletten op de dienst radiografie, moest ik ook bij de dokter langs voor een echo. Toen het deurtje van de behandelkamer openging, verwachtte ik een vrouw, maar verrassing. Er stond een redelijk jonge knaap voor mijn neus. De assistent! Uitgebreid onderzoek van beide borsten. Duurde een eeuwigheid. Als je daar dan zo ligt met de borsten bloot, besef je dat er in een paar minuten tijd een bommetje kan gedropt worden dat je leven aardig op zijn kop zet. Maar, meneer de assistent stelde me gerust: alles zag er goed uit, maar de dokter ging het onderzoek nog eens overdoen.Echt waar! Weer zo'n eeuwigheid en opnieuw toch die knagende onzekerheid, zeker wanneer dokter en assistent een paar blikken wisselen en met moeilijk vakjargon beginnen te goochelen. Het verdict? We zien cystes gevuld met water, goedaardig op dit moment, maar volgens de procedure moet er over een half jaar opgevolgd worden en opnieuw een echo gemaakt worden om te zien of er niks verandert!! Blij wordt ge daar toch niet van.
Alweer een reden om de dagen te plukken want het tij kan heel snel keren!
Een paar weken eerder moesten we ook onze kleine Diva naar de poezenhemel laten vertrekken... met heel veel pijn in ons hart. Macho lijkt het zich niet aan te trekken en geniet met volle teugen van alle aandacht die alleen en alleen hem toebehoort! Ik was toch een tijdje de pedalen kwijt. Twee katjes op enkele maanden tijd zien vertrekken, de donkere wintermaanden en bijhorende winterblues en de nodige fratsen op het werk... Ondertussen sta ik weer met de 2 voetjes op de grond, heb in mijn hoofd een klik gemaakt en werk ik aan mijn mind!
Dat we de moeilijke periode nu maar weer achter ons laten en focussen op de mooie dingen in het leven!
Heb nog vaak moeten terugdenken aan mijn droom over de zondvloed. Heb soms het gevoel dat het water me aan de kin staat, maar dan denk ik aan die droom en hoe het water weer wegtrok.
Het waren moeilijke maanden. Een partner met een burn-out die als zelfstandige quasi geen inkomen heeft, het afscheid van ons trouwe viervoetertje en de komst van 2 nieuwe jonge kittens met de nodige zorgen.
Onze nieuwe huisgenootjes zorgen wel voor ambiance en afleiding in huis. De jongste (een katertje) is een echte macho en doet zijn naam alle eer aan. Toen hij net bij ons was, bleek hij niesziekte te hebben. Dat eenmaal onder controle, kreeg de kleine deugniet diarree die wekenlang aanhield. Ondertussen lijkt dit allemaal onder controle en wordt hij (als alles goed gaat!) volgende week eindelijk - met wat vertraging- gecastreerd. Hoognodig, want de kleine macho vertoont paargedrag naar ons ander katje toe en zij is hiervan niet gediend! Onze kleine kattin is een diva, maar eentje met een neurologisch probleem. Toen we haar samen met haar kameraadje adopteerden, was er een vermoeden van epilepsie. Het is een raar katje (met een afwijking in de hersenen, maar volgens onze dierenarts geen epilepsie), maar ze kan enorm lief zijn. Sinds enkele weken is ze gestopt met spinnen (hoewel ze vaak nog gelukkig lijkt) en ze is ineens onzindelijk geworden en weigert meestal in de kattenbak te gaan. Alles hebben we al geprobeerd! Weg met de geurkaarsen, kom hier met de feliway, de catnip en het valeriaankruid. Geen deksels meer op de kattenbakken, een kattenbak extra (een open exemplaar dan nog wel) in de living, extra veel liefde en aandacht... Het mag niet baten! Ze poept en plast in huis en als we chance hebben doet ze het wel eens in de design kattenbak. Vanmorgen lag er een vies slijmerig kakje bij de drankfontein (ook speciaal voor de diva gekocht, want ze maakte van onze keuken een zwembad). Volgens Mister Google kan dit wijzen op een darmontsteking. Alweer een afspraak bij de dierenpraktijk gemaakt. Jammer dat ze geen 10 beurten kaarten aanbieden... En nu maar hopen dat het een kakje van de diva was en dat dat de oorzaak van haar onzindelijkheid mag zijn zodat er snel een oplossing komt en ook mijn man zijn rust terugvindt want wat eerst een geweldige remedie tegen de stress bleek te zijn, lijkt nu een extra stressfactor geworden. En 2 kleine deugnietjes adopteren was wel mijn idee!!!
Zelf schreeuw ik altijd van de daken dat alles altijd goedkomt. Ik wil dat zo graag geloven!
Na veel gepieker vannacht belandde ik in een vreemde droom. Langs alle kanten omringd door stijgend water leek de zondvloed nabij. Veel details herinner ik me niet meer, wel enkele oude kasten en stoelen en ... koffie! Toen de capsules bijna op waren, stelde ik voor te rantsoeneren en van 1 capsule 2 kopjes koffie te maken. Alsof dat belangrijk is als het water bijna aan je nek staat!! Angst was slechts in beperkte mate aanwezig en op het einde van de rit bleek het water zich aan een kant geleidelijk aan terug te trekken. En dan komen we bij wat ik altijd zeg: "Alles komt altijd op een of andere manier wel goed!".
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam La Miss.
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is niet van belang voor mijn blog.
Ik ben geboren op 24/07/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, shoppen, juwelen ontwerpen, van het leven genieten.
Sinds juli heeft Macho er opnieuw een vriendinnetje bij. Tatou woont nu een drietal maand bij ons, maar noch Macho noch wij zouden dat kleine schatje nog willen missen. Zalige match!
Het werk een paar weken loslaten? Easy!
