Dit weekend had in Diksmuide een feestje van de plaatselijke afdeling van Blood & Honor plaats. Een bende kaalkoppen (of juist langharigen, je herkent ze tegenwoordig niet meer zo makkelijk) die als gorilla's de toegang tot hun tent verbieden aan iedereen die er niet als een skinhead uitziet. Nochtans, de gastenlijst was niet mis. Gelijkgestemden die uit heel Europa naar ons land kwamen afgezakt, want het zou weer gezellig worden in Diksmuide.
De mensen uit de regio hielden hun hart weer vast. Waar het feestje zou plaatsvinden wist men niet, maar geen enkele uitbater is er happig op om die bende ongeregeld onderdak te bieden. Die uitbaters die reservaties hadden voor dit weekend begonnen koortsachtig op het internet te zoeken naar info over de verenigingen die geboekt hadden, want B&H heeft de gewoonte om een totaal andere reden op te geven voor hun feestjes.
Zoals gezegd is de geheimdoenerij rond dit clubje ongeregeld legendarisch. Pas op het laatste moment wordt via SMS doorgegeven waar de bijeenkomst is. Aan de ingang wordt iedereen aan een grondig onderzoek onderworpen en iedereen waarvan men denkt dat ze de onfrisse praktijken naar buiten kunnen brengen, wordt geweerd. Maar dit keer hebben ze hun werk niet goed gedaan, een aantal infiltranten van de gerechtelijke politie hadden zich blijkbaar goed verkleed, want zij konden mee naar binnen. En ze konden met hun eigen ogen zien dat de aanhangers van Ian Stuart Donaldson zich weer eens te buiten gingen aan groteske verering van hun Skrewdriver held, daarbij kwistig zwaaiend met leuzen als : gooi alle negers van den toren (of iets gelijkaardig fraais).
Persoonlijk heb ik een beetje problemen met de wet op het racisme. Als goede burger mag je geen racistische opmerkingen maken want dan kan je gestraft worden. Akkoord, het is niet zo mooi als je tegen iemand met een donkere huidskleur zegt : héy, hebben de bananen gesmaakt? Dat is klein, dom en onbeschaafd en heeft geen enkele zin. Dat men mensen duidelijk maakt dat zoiets niet kan staat buiten kijf. Maar het woord "racisme" wordt in België danig misbruikt.
In Van Dale lezen we :
ra·cis·me het; o 1 theorie die de superioriteit ve bep. ras verkondigt 2 discriminatie op grond van iems ras
En met deze definitie ben ik het volledig eens. Geen enkel ras is superieur, geen enkel kleurtje is beter dan een ander. Iemand discrimineren op basis van afkomst, kleur, geaardheid of overtuiging is dom en getuigt van angst voor iets wat men niet kent. Racisme, zoals deze uit Van Dale, zal je meestal vinden bij mensen aan de onderkant van de maatschappelijke ladder. De enige manier om zich beter te voelen of "eer" te voelen is om zich beter voor te doen dan iemand anders. Het is nogal moeilijk om vol te houden dat iemand met een IQ van 100 maar een EQ van 10 - en gewoonlijk maar met veel moeite de lagere school heeft afgemaakt -beter en waardevoller is dan iemand die gestudeerd heeft, een mooie job heeft en genoeg geld verdient om een mooi huis te kopen. De enige manier om zich beter te voelen tegenover deze "upperclass" is om datgene wat ze van bij de geboorte meekregen en wat niemand van ons kan veranderen, te verheffen tot de enige determinerende factor voor superioriteit... namelijk de huidskleur.
Racisme, zoals het wordt gehanteert in de Anti-racismewet, is heel iets anders. Daar staat namelijk in dat je alleen minderheidsgroepen kan discrimineren. Met andere woorden, het is OK voor een gele, zwarte of rode burger om blanken uit te schelden en te discrimineren (jaja, dat gebeurt ook alle dagen!), maar als een voetbalsupporter tegen een afrikaanse speler, die er niks van bakt, roept : ga eens terug in uw boom zitten - dan mag dat niet want dan is dat racisme. Er wordt in België met twee maten en gewichten gemeten en dat maakt de anti-racismewet een hol werktuig dat op zichzelf al discriminerend is.
In principe zou je medelijden moeten hebben met deze neo-nazi's, die gewoonlijk aan de onderkant van de maatschappelijke ladder bungelen. Maar het blijft een feit dat ze gevaarlijk zijn. Meer dan eens liep zo'n feestje zwaar uit de hand. Meer dan eens geraakten de deelnemers aan deze esbattementen zo opgedraaid door het zingen en scanderen van racistische slogans dat ze de eerste de beste donkerhuidige medemens een flink pak slaag verkochten... zo maar... omdat hij niet wit was. Je mag ook niet vergeten dat de meesten van die aanstokers - want er is een onderscheid tussen aanstokers en meelopers - een meer dan gevuld strafblad hebben. Dat gaat van geweldpleging tot inbraak tot inbreuken op de racismewetgeving. Het zijn dus geen lieve, onschuldige slachtoffertjes van de stoute maatschappij. Het zich aanmeten van een slachtofferrol kan niet verhullen dat ze ZELF de keuze maken om overtredingen te begaan, om geweld te plegen, om extremistisch gedachtengoed aan te hangen. Niemand dwingt hen, ze kiezen hier zelf voor. Dan moeten ze ook maar de gevolgen dragen van hun daden!
En waarom? Waarom deze verering van een Britse mislukkeling in de popwereld, die als muzikant geen enkele betekenis had? Die zijn enige roem haalde uit de mensen waar hij wel eens een "plaat" mee maakte. Roem, die alleen iets betekende in het ultra-rechtse en racistische wereldje. Ian Stuart Donaldson was een charismatische persoon die de gave had om jongeren te overtuigen van het grote gelijk van zijn ultra-rechts gedachtengoed. Een gedachtengoed dat hij overigens alleen maar gebruikte als economisch glijmiddel. Net zoals de Vlaamse charmezanger de liefde gebruikt om CD's te verkopen deed Donaldson dat met het racistische gedachtengoed. Zijn werk met KKK-ers spreekt boekdelen. Donaldson was een gevaarlijk man. Een auto ongeluk maakte vroegtijdig een einde aan zijn leven. Jammer, hij was beter blijven leven zodat al diegenen die hem nu vereren als een held konden zien dat hij slechts een profiteur was, die teerde op de goedgelovigheid van zijn aanhangers om er zelf beter van te worden.
Arme, domme skinheads. Weerom zijn jullie bedrogen... maar niet door de negers... jullie werden bedrogen door jullie eigen god, de god Donaldson.
23-10-2008, 00:00 geschreven door Marina 
|
Ik had het geluk of het ongeluk om in volle presidentiele verkiezingscampagne in de Verenigde Staten te zijn. Het bedrijf waar ik werk had mij uitgezonden om training in CRM te gaan geven. Eerste stop was Houston in Texas, de staat die van oudsher toebehoort aan de Republikeinen.
