Op onze eerste dag van de Lares Trail reden we met de bus vanuit Cuzco naar Lares. Onze wandeling vertrok aan de thermale baden en we klommen tot het op 3780 m hoogte gelegen Cuncani. Onze tocht ging verder langs de lagune van Queullacocha waar we de eerste 'koude' nacht in tent doorbrachten op 4150 m hoogte.
Vandaag de tweede dag van onze vierdaagse Lares Trail. We slapen in een tent: geen elektriciteit, geen wifi....
Ik Cuzco duidde men één plek op de kaart aan waar we beter niet kwamen als toerist ... toch enkele foto's want we wandelden er voor we het beseften. Geen gevaar maar ik beperkte me toch met foto's trekken.
Tegen de valavond kuierde ik nog een uurtje op Lambermontmartre a la Peru.
We bezochten het dorp Pisac met haar traditionele markt en de ruïnes. Ook in Ollantaytambo bezochten we indrukwekkende ruïnes. We genoten weer van de traditionele souvenirs en producten.
We bereiden ons voor op de vierdaagse Lares Trail.
Gedurende de rit naar Cuzco, welke ongeveer 10 uur duurde, werden er 3 korte excursies gehouden: Inca Aymara museum van Pukara, de Tempel Inka Raqchi en de tempel van Andahuaylillas (foto's trekken niet toegelaten).
Geen al te vrolijk weer, geregeld regen en we zagen zelfs sneeuwvlokjes. Toch een mooie rit. Onze eerste tegenslag hebben we echter achter de rug: 'never travel with a bus of Inka express'. Gelukkig werden we weer goed onthaald door Ruben, die ons de volgende dagen in Cuzco wegwijs maakt.
Je betaalt belasting op je woning wanneer je woning volledig klaar is. Zoals je merkt op de foto's zijn er heel wat huizen die nog niet klaar zijn. Sommigen doen er 5, 10, .... jaar over.
We verlieten vanmorgen het eiland Amantani en trokken naar het eiland Taquile. Het ligt op een hoogte van 3950 m en is nergens langer dan 7 km. Er is letterlijk geen hond te bespeuren en voertuigen zijn ook niet toegelaten. Een aparte leefgemeenschap met eigen regels en wetten. Zo kan je aan de kledij herkennen wie single, samenwonend of gehuwd is...
Vanavond terug aangekomen in Puno. De laatste foto's tonen even een blik naar voor, naar rechts en links in de stad.
Na drie uur varen bracht de boot ons naar Amantani, een buitengewone plek om de nacht op het Titicacameer door te brengen. We werden onder de hoede genomen door Veronika en Ruben bij wie we overnachten. We maakten een wandeling (lichtjes bergop gedurende een uur wat we voelden gezien de hoogte) en genoten van de ondergaande zon. Bijgelicht door de zaklantaarns (dank je wel Luc) werden we nog even uitgenodigd op een traditioneel feest.
De islas flotantes (drijvende eilanden) liggen iets meer dan 5 km van Puno. De Uros gebruiken totariet voor het bouwen van hun eigen eilanden en onderkomen. De drijvende eilanden zijn zelfvoorzienend. Ze leven van visserij en toerisme. Het schattige snoetje krijgt u er weer gratis bij!
Vandaag hadden we een rustige dag. Deze voormiddag vonden we een zonnig plekje om te genieten. Deze namiddag reisden we naar Puno. Een lange busrit met hoogtes rond de 4000 m.
De charmes van Puno ligt in het fantastische uitzicht op het Titicacameer. We nemen morgenvroeg een boot in Puno om naar de eilanden op het meer te varen. We blijven overnachten op één van de drijvende eilanden. Verslag volgt overmorgen want morgen hebben we geen elektriciteit en dus ook geen wifi..
Onze excursie vandaag naar de Colcakloof begon en eindigde in Chivay.
Met zijn besneeuwde bergtoppen, tal van actieve vulkanen en de diepste ravijnen ter wereld namen we in het spectaculaire landschap genoegen met ruige, onverharde wegen. Maar het prachtige landschap en de vriendelijke inwoners zijn zeker de moeite waard!
Natuurlijk waren we niet alleen in Cruz del Condor maar de foto's laten allicht zien dat condors van dichtbij bekijken een mooie ervaring is.
Na het ontbijt vertrokken we voor onze tour in de Colca Canyon. Onze eerste stop was aankoop cocabladeren en veel water. Na een stukje snelweg begon de klim over een hobbelige weg naar Pata Pampa. Hier zagen we lagunes en stroompjes gevoed door ondergronds opborrelend water. Verder zagen we vicuna's (kleinste lid van de kamelenfamilie), lama's, alpaca's en typische vogels uit de Andes. Pata Pampa is op 4900 m gelegen en is het hoogste punt van de hele reis. Ondanks uren cocabladeren kuwen en liters water drinken hebben we het aan de lijve ondervonden!
Volgens een legende kreeg Arequipa zijn naam in de 14de eeuw toen de vierde Inca Mayta Capac naar deze streek reisde. Zijn soldaten werden verliefd op de streek en vroegen of ze konden blijven. Hij antwoordde in Quechua: 'Ari, quepay' - 'Ja, blijf'.
Arequipa ligt in een vruchtbare vallei in de westelijke Andes en is omgeven door vulkanen van bijna 7000 m hoog.
Deze voor middag bezochten we o.a. het Monasterio de Santa Catalina. We kregen er een rondleiding en vernamen heel wat over de levensstijl va de nonnen.
We waren eveneens getuige van één van de vele manifestaties (bv bouw en de kopermijnen).
In 1927 werden in de woestijn bij Nazca reusachtige lijnen en figuren (een kolibrie, een aap, een walvis, ...) ontdekt. De enige plek waar je een goed zicht hebt op de lijnen en figuren is aan boord van een vliegtuig. Vijf jaar geleden terug werden die toestellen nog 'death planes' genoemd, omdat er geregeld eentje neerstortte. De overheid greep in en legde strenge regels op. We vlogen met een Cessna voor 6 personen en 2 piloten, waarvan er één vloog en de andere uitleg gaf.
En zoals je ziet, ik kan het niet laten: nog enkele foto's van de plaatselijke bevolking die wij uiteraard geregeld steunen.
Fredy, onze chauffeur, kon voor ons nog snel het zandboarden regelen.
Deze regio bestaat uit één van de droogste woestijnen ter wereld. Het is een gebied waar indrukwekkende zandduinen door de wind zijn opgeworpen, waardoor wij konden snowboarden op het zand.
De skiër en het vogeltje trok ik de volgende morgen.
's Namiddags brachten we een bezoek aan het schiereiland Paracas. Het maakt deel uit van een nationaal natuurreservaat en onze gids Hubert liet ons mooie plekjes zien.
Met een speedboot voeren we naar de Ballestas-eilanden, zeker de moeite waard! In de haven en op het strand van Paracas zagen we reeds de pelikanen. De vogelpopulatie is groot en produceert veel guano (uitwerpselen) een belangrijk exportproduct (meststof).
