Ik ben Thomas Sawyer maar noem mij liever Tom. Ik woon in de stad Pitursburg in Missouri USA. Sinds de dood van mijn moeder woon ik bij mijn tante Polly, samen met mijn halfbroer Sid en mijn nicht Mary. Sid is een stommerik, ik pest hem graag en dat maakt tante Polly heel erg boos. Ik word vaak gestraft omdat ik allerlei streken uithaal en nooit doet wat er van mij verwacht wordt. Ik hou niet van school, vroeg slapen, wassen en alle andere plichten die er zijn. Ik breng liever tijd door met mijn vrienden Huckleberry Finn en Joe Harper. Hucleberry Finn leeft exact zoals ik zou willen leven; hij heeft geen plichten, hij gaat niet naar school, hoeftzich niet te wassen, slaapt wanneer hij wilt, moet niets aan niemand. En daar kijk ik naar op, maar alle volwassenen zien er het slechte in. Ik werd al gestraft omdat ik toegegeven had dat ik te laat op school toekwam omdat ik een praatje had gedaan met Finn. Joe Harper is mijn beste vriend. We houden van dezelfde dingen zoals spijbelen, Robin Hood spelen, knikkeren en andere leuke dingen. Maar vandaag zal ik jullie een van mijn verhalen vertellen.
Het begon allemaal toen er een nieuw meisje in de stad kwam wonen, Becky Thatcher. Vanaf het eerste moment toen ik haar zag was ik er helemaal verliefd op. Het was een mooie blonde meisje met twee vlechten. Het was me zelf gelukt om met haar te verloven. Maar toen ik over Amy Lawrence sprak, dacht ze dat ik steeds van Amy hield en begon ze boos te doen. Na deze was ik erg verdrietig en wou ik vluchten, weggaan van hier. Een piraat worden!
Vroeger dezelfde dag kwam ik te laat omdat ik een praatje had gedaan met Hucleberry Finn. Ik vroeg hem waarom hij een dode kat bij zich had en beweerde dat het om wratten weg te jagen was. Blijkbaar moest je snachts op het kerkhof bij een graf van een pas dode mens wachten tot de duivels hem kwamen halen en moest je een spreuk vertellen om zo van wratten af te raken. Maar deze nacht toen we in het donken aan het wachten waren tot de duivels langskwamen, waren het geen duivels maar drie mannen die afkwamen Dr. Robinson, Joe de indiaan en Muff Potter. Ze haalden het lijk uit het graf en legden hem in een kar om hem mee weg te nemen. Maar er brak ruzie tussen Joe en Dr. Robinson en Joe doode Robinson en heeft de schuld op Muff Potter geplaatst die op dit moment bewusteloos op de grond lag na een hevige klap. Ik en Finn bleven zonder te bewegen in het donker, onder een boom staan, tot ze weg gingen. Toen we wegvluchten hebben we samen een pact gedaan waarin we zweren nooit o nooit aan iemand te vertellen wat we gezien hadden. Moest Joe weten dat me getuigen waren van deze moord ging hij ons zeker ook vermoorden. De dag daarna werd Muff beschuldigd en opgevangen. Dit maakte mijn schuldgevoel nog groter. Sins dien zijn ik en Finn vrienden.
Op een dag wanneer Joe vertelde dat hij weg wou en niet hier wou blijven, en omdat ik ook weg wou, zijn we met Finn in de nacht weggevlucht. We namen een boot en gingen op een eiland in het midden van de Missisipi aanstranden. We waren echte Piraten. We waren blij op dit eiland, we gingen vissen en aten vis, spek, rookten, sliepen lang uit en speelden in het water. Een echte droom. Gedurende het eerste nacht waren er al zoektochten om ons terug te vinden. Mensen in de stad dachten dat we verdronken waren. Maar gedurende het tweede nacht ging ik weg via een boot die langskwam. En keerde terug thuis waar ik mij tante en de moeder van Joe hoorde praten, dit brak mijn hart. Toen ik terug op het eiland kwam wouden Joe en Finn weggaan maar ik hield ze tegen met een fantastisch idee.
We besloten terug te keren naar onze eigen begrafenis. Het plan lukte want we waren als helden beschouwd door de andere kinderen en ik kreeg eindelijk aandacht van Becky waarvan ik steeds hield. Kort daarna begon het proces op Muff Potter. Ik kon het niet houden en mijn schuldgevoel nam het over, ik brak mijn eed met Finn en vertelde wat we gezien hadden. Maar Joe vluchtte weg vooraleer de politie hem kon pakken.
Toen de zomer aanbrak besloten Finn en ik op zoek te gaan naar een verborgen schat in een spookhuis. Maar Joe de indiaan gebruikte deze huis als schuil voor al zijn gestolen goederen. Door een of andere reden zijn ze weggegaan van deze schuil om zich ergens ander te schuilen. En het is later wanneer ik en Becky in een grot verdwaalden dat we ontdekten dat Joe deze als schuilplaats gebruikte, maar gelukkig werden we niet ontdekt door Joe. Uiteindelijk vonden we de uitgang en de autoriteiten hebben de grot afgesloten om nieuwe verdwalingen te voorkomen. Natuurlijk was Joe de indiaan nog steeds in de grot gebleven en verhongerde hij. Daarna hebben Finn en ik de goudschat van Joe gevonden, en omdat Joe dood was besloten we hem tussen ons twee te delen.
En zo waren we uiteindelijk toch rijke piraten geworden!